ijselijkste oplossing gaf, was het mij als wierden mijne
benevelde oogen geopend om van den hemeldien ik
verloren had, den blik te slaan in de helwaarin ik mij
had gestort. Dit boek is nu mijn kostelijkste schat; ik
draag het altijd bij mij. De beelden van den zegen der
onschuld, van huiselijke rust en vlijt, van huiselijke
regtschapenheidschuldeloosheid en vreugdedie het
dagelijks in mijne ziel oproept, zullen mij doen vaststaan
in mijne tegenwoordige voornemens. Als mijne hand
het aanraakte was het mij vaakalsof mij nog eenmaal
de afscheidswoorden mijner moeder in de ooren klonken;
Vergeet uwe ouders niet, noch hunne hoop op u! Dan
is het mij, alsof ik vader nogeens hoorde zeggenWan
del voor Gods oogen en wees vroom 1 Omtrent de ver
ijdeling van den roof bij Ilaiden wist ik de bende tevre
den te stellenen twee dagen later gelukte het mij en
mijnen vriend haar te ontloopen.”
Het slot van den brief bevatte voorts nog hetberigt, dat
hij thans met uitzigt op fortuin een’ fatsoenlijken werk
kring had gevonden en geene ondersteuning behoefde
alsmede eene ontwikkeling der gronden die hem de
plaats van zijn tegenwoordig oponthoud deden verzwij
gen eindelijk de aanwijzing van eenen man, die met
zijnen lotgenoot naauw was verwantdie wel niet zijne
lotgevallen, maar toch zijne verblijfplaats kende en die
hem de brieven zijner ouders zou doen geworden. De
brief sloot met betuigingen van de vurigste wenschen
dat hij eenmaal in staat mogt zijn, den bestolenen, die
hem gedurig voor oogen zweefden de vergoeding te
geven tol welke hij zich-zelven had verbonden.
Soortgelijke brieven kwamen in de volgende jaren
wel zeldzaam en dan nog in opzettelijk onbepaalde be
woordingen aan; doch de gevoelens en grondstellingen,
die uit dezelve sprakenbeurden de ouders evenzeer
op, als hun een paar malen de berigten van grooter
afstand bekommerden. Buchbaum en zijne vrouw kre
gen het leven weder liefde verwachting eener einde
lijk gunstige oplossing hield hen in eene voortdurende
spanning, en zij koesterden de stille hoop, nog eenmaal
«eb aan eene milde vreugdebron te laven. Zij werden
weder zoo gezondals zij vóór het verlies des zoons ge
weest warenzij namen weder als te voren deel aan de
wereld en hare voorvallen, en de briefwisseling met
Haiden werd op nieuw zoo levendig als ooit te voren. De
lieve vrienden vernamen omtrent Frits al wat zich liet
mededeelen, en verklaarden zich-zelven het gebrekkige
in die berigten uit zijne fierheiddie eene openbare be
schimping nog niet koude verkroppen. De dringendste
uitnoodigingen tot een bezoek werden hun telkens
gedaan. Vier jaren waren intusschen sedert Buchbaums
merkwaardig bezoek verloopen, toen eindelijk op eenen
vrolijken herfstavond de lang verwachte en verlangde
Ilaiden met zijne vrouw, volgens de sedert maanden ge
dane belofte, tegen den tijd van het avondeten, dat reeds
op het vuur hen verbeidde, bij den braven Buchbaum
aankwam.
Vriendschappelijke hartelijkheid, herinneringen, me-
dedeeling en vreugde heerschte bij dit bezoek gelijk in
vorige tijden; doch nu onbevangener en kommerloozer
dan de laatste maal. Buchbaum vertelde zijnen waarden
54
55
