SP
CARROSSERIEFABRIEK
firma de Graaff Zevenhuizen
GROOTSE BELANGSTELLING
WIELERCLUB ZEVENHUIZEN
OOK VOOR DIERENDAG NAAR
KNABBELFARM
Voor een ieder met levende have
VOOR DE HOND: PRIMADOG
5% DIERENDAGKORTING
VOOR DE POES: WHISKAS
4 blikjes f7,-
Bij aankoop
boven 2,50 sticker gratis
GELDIG T/M 4 OKTOBER 1980
Groots is de belangstelling voor een wielerclub
in Zevenhuizen, maar door omstandigheden
hebben diverse belangstellenden tevergeefs
gebeld.
Door gezinsuitbreiding was de initiatief
nemer de afgelopen weken 's avonds in het
ziekenhuis.
Mensen die geen gehoor hebben gekregen,
worden verzocht nogmaals een poging te wagen
en tel. 01802-2443 te bellen na 18.00 uur.
Degene die gebeld hebben met Jouke Elgersma
ontvangen binnenkort een oproep voor een
bijeenkomst om te komen tot de oprichting van
een WIELERCLUB!
REDAKTIE ADRES:
Drukkerij Elgersma, Dorpsstraat 62a, Zevenhuizen, Tel. 01802-2289
en Noordeinde 17, Zevenhuizen, Tel. 01802-1653, waar ook de kopij
van de Dorpskrant kan worden ingeleverd.
Oplage: 3.500 ex.
3e jaargang nummer 53
26 september 1980
Verschijnt éênmaala per veertien dagen.
Onafhankelijk informatieblad voor alle inwoners van Zevenhuizen, Oud Verlaat en Moerkapelle.
In de loop van de 73 jaren, die het earosseriebedrijf De Graaff in
Zevenhuizen, bestaat, heeft het zich een zekere bekendheid verworven.
Menige oplettende automobilist ziet op de snelweg dikwijls bij het
passeren van een truck de naam "De Graaff' op de spatlappen vermeld
en weet dan "o,ja, dat is onze De Graaff uit Zevenhuizen".
Bekende en minder firma's of zaken
zijn trouwe klant bij carosseriefabriek
De Graaff, zij laten de opbouw op het
chassis door hen verzorgen. Zo zijn de
Bijenkorf, de Hema de Meneba en
o.a. Kodak, vaste klanten. Volgens de
papieren van de Kamer van Koop
handel is het bedrijf in Zevenhuizen in
1907 begonnen. Aan de Dorpsstraat
113, was een wagenmakerij, waar
grootvader K. de Graaff, in 1907 de
gelegenheid kreeg om de zaak over te
nemen. Kleinzoon Wim, weet uit
overlevering dat in dat pand ver in 't
verleden een scheepswerfje gevestigd
moet zijn geweest, gezien de verho
ging van het dak, opdat er een mast op
een boot geplaats kon worden. Deze
wagenmakerij heeft tal van jaren
dienst gedaan als werkplaats, waar
naast en achter een grote fabriekshal
verrees, toen het kruiwagens- en land
bouwwerktuigen repareren tot een
earosseriebedrijf was uitgegroeid.
De zoon van de oprichter, de heer A.
de Graaff, trok zich een vijftal jaren
geleden terug uit de zaak, waar hij een
brede en zeer levendige belangstelling
voor blijft houden, getuige het feit dat
hij bijna dagelijks wel even aanwipt.
Twee van de drie zoons, bleken
dezelfde belangstelling voor het earos
seriebedrijf te hebben en de liefde voor
het vak, zodat zij waardige opvolgers
van hun vader werden. De andere
zoon koos het ruime sop en werd
zeeman. Klaas en Wim werd het vak al
zeer jong bijgebracht, terwijl ook hetr
zakendoen hen aangeleerd werd.
Klaas werd al op 16-jarige leeftijd
uitgestuurd. Beiden kregen dezelfde
schoolopleiding nl. het Middelbaar
Technisch carosserie onderwijs om
alle fijne kneepjes van het carosserie-
vak te leren werd Klaas naar een
andere carosseriefabriek gestuurd om
daar enkele jaren ervaring op te doen.
(Wim is het die naar buiten gaat en
besprekingen voert met afnemers,
Klaas .doet dat ook wel, maar in
mindere mate, hij is meestal in de
grote montagehal te vinden, waarheen
de firma ca. lOjaar geleden verhuisde)
Dat betekent niet dat de oude hal niet
meer gebruikt wordt, ook deze heeft
een functie, wat een rondleiding
duidelijk maakte. In de oude werk
plaats waar 73 jaar geleden de wieg
stond van dit bedrijf, ligt hout opge
slagen en staan machines voor hout
bewerking. Nog hele oude, met drijf
riemen. De bedsteden die er nog in
zijn, liggen volgestapeld met hakhout.
De voormalige montagehal, achter de
oude wagenmakerij, doet dienst als
opslagruimte. Ca. 100 meter verderop
in de Dorpsstraat bevindt zich, tegen
over dokter Ensing, de enorm ruime
montagehal, waar het prettig werken
is. Het 13 koppig tellende personeel is
bijzonder geroutineerd in de monta
gewerkzaamheden, sommigen zijn
wat meer op een bepaald onderwerp
gespecialiseerd dan de anderen, maar
over het algemeen kan iedereen
eikaars taak overnemen. De hal is
goed bezet. Diverse laadbakken,
worden onderhanden genomen voor
een revisiebeurt, ook zijn er een aantal
in aanbouw. Eén wagen staat voor af
levering gereed, alleen de decoratie
schilder moet zijn werk nog afmaken.
Een fraai geheel, diehal, waar het
werken overzichtelijk is. Rechtsboven
in, bevindt zich het kantoor, dat sober
is gehouden. Hier worden adspirant
klanten voorgelicht en wordt de admi
nistratie bijgehouden. Een trap hoger,
maar dan aan voorzijde, is de kantine.
Het kantoor geeft een duidelijk over
zicht over de hal.
terug naar de hal, waar Wim de Graaff
de technische details belicht. Hij
vertelt dat de firma geen containers
vervaardigd en sinds 1961 ook geen
cabines meer maakt. Cabine en
chassis komen in de hal, waar dikwijls
van tevoren al met de
opbouw is begonnen, om de bestelling
zo vlot mogelijk uit te voeren. "De
wissellaadbak komt er steeds meer
in", vertelt hij en toont een wagen van
Meneba, waar op proef'poten' onder
komen. De fa. de Koning gebruikt ze
ook, ze zijn erg praktisch, want terwijl
je de laadbak aflevert kun je weereen
volle halen, terwijl anderen hem leeg
maken.
Terug in de geschiedenis
Grootvader de Graaf vond reparatie
werkzaamheden echt niet onaange
naam, in zijn wagenmakerij, maar het
liefst bouwde hij koetsen en brikken.
Hieruit ontstond later het eigenlijke
earosseriebedrijf. Vroeger was het zo
dal er in bijna elk dorp wel een wagen
makerij was. Veel van dit soort
bedrijven groeide lat.er uit tot een
earosseriebedrijf. Vooral hier in het
centrum van bedrijvigheid van Neder
land, zijn heel wat carosseriefabrieken
uit een wagenmakerij ontstaan. In de
jaren 20 kwamen er van lieverlede
meer gemotoriseerde voertuigen en zo
kwamen er ook T-Fords in de
werkplaats, om van een houten
laadbak en van een houten cabine te
worden voorzien. Vader Anton de
Graaff, werkte in die jaren, als
jongeman van ca. 16 jaar, ijverig mee
in het bedrijf Hij bleek een ware
uitvinder te zijn. want door middel
van eem bepaalde kloptechniek op het
plaatijzer ontdekte hij de manier om
een mooie verbinding te krijgen. De
T-Fords hadden een klein smal motor
kapje en het probleem was om van
deze motorkap een geleidelijke over
gang te maken naar de veel bredere
cabine. De chauffeurs moesten nl. een
beter uitzicht hebben. Vader De
Graaff besloot toen uit een stuk plaat
met de hand een verbindingsstuk
tussen motorkap en cabine te kloppen
Na veel mislukte pogingen kreeg hij
het voor elkaar. Tot verontwaardi
ging van de uitvinder, vond zijn vader
het niks. Na afloop van een kerkdienst
had zijn vader het gevonden en wist
hoe er een verbingsstuk moest worden
geklopt. Van de kerkdienst zal opa de
Graaff weinig gemerkt hebben, want
zijn gedachten waren bij het klopwerk
De andere bleek dat het inderdaad op
die bepaalde manier moest gebeuren.
Hel kloppen kan vader de Graaff nog
niet laten. Hij heeft er een hobby van
gemaakt, zonder zijn omgeving te
storen klopt hij op een ondergrond
van zand-boilers om tot koperen
emmers.
Na de T-Fords kwamen andere
vrachtwagens. Veel boterboeren en
fruithandelaren lieten bij de Graaff
een carosserie op hun auto bouwen,
vervaardigd uit iepen- en mahonie
hout, met houten rolluiken. Alles
werd met de hand geschuurd en gelakt
en het resultaat mocht gezien worden.
Aan de binnenkant van de laadruim
ten werden houten blokjes gelijmd om
het scheuren van de panelen te
voorkomen en aan de afwerking werd
de uiterste zorg besteed. Vader de
Graaff had inmiddels autogeen lassen
geleerd, en in 1926 besloot men een
eleetrisch lasapparaat aan te schaffen,
wat hel eerste was in Zevenhuizen en
in de wijde omtrek.
Al spoedig verwierf het bedrijf een
uitstekende reputatie en wist men een
vaste klantenkring op te bouwen. Tot
de relaties behoorden o.a. fa. Beerd,
die in de dertiger jaren het merk
Diamond-T importeerde en de fa.
Englebert, die internationaal verte
genwoordigden. Menige Diamond
werd bij de Graaff van een mooie
cabine en laadbak voorzien. Onder
nemingsgeest bracht de Graaff tot het
maken van eigen ontwerpen en
frontstuurtrucks te vervaardigen.
Grote bedrijven als Bijenkorf Hema
en Haka, lieten bij de Graaff hun
wagens carrosseren en vooral de
Bijenkorf-wagen met hun prachtige,
in houtkleur gelakte laadruimten,
waren een visitekaartje van het
bedrijf. Een mooi staaltje carosserie-
opbouw was de oplegger-autobus, die
in het jaar 1933 op de Beers-stand op
de RAI geëxposeerd werd en enorm
veel belangstelling trok. De trekker
was een Beers "Floating Tractor" en
het chassis van de oplegger was gecon
strueerd door Ten Cate in Almelo. De
Graaff bouwde hierop een stroomlijn
carrosserie die zelfs nu nog modern
aandoet en toen alom bewondering
oogste. Het gevaarte kon maar net in
de werkplaats en het laatste stuk
moest zelfs buiten afgebouwd wor
den, omdat de dueren van de werk
plaats niet dicht konden. Ook de
cabine van de trekker werd bij de
Graaff gebouwd en toen de reus klaar
voor aflevering stond was het een
pronkjuweel. Heel wat uurtjes zullen
aan dit bakbeest besteed zijn. De
wagen heeft jarenlang dienst gedaan
als reiswagen bij de VIOS in Waterin
gen. Van lieverlede raakte het hout
haar populairiteit kwijt, omdat
stroomlijn 'in' werd, waardoor plaat
staal en profielwerk ervoor in de
plaats kwam, totdat de oorlog er een
onverwachts einde aan maakte. Het
bedrijf lag tijdens de oorlogsjaren
praktisch stil en men wist het werk
voor de bezetters buiten de deur te
houden. Na de oorlog was er gebrek
aan materiaal, terwijl de Nederlandse
transportbedrijven het juist zo no'dig
hadden. Als gevolg daarvan kwamen
G.M.C's en andere legertrucks uit de
dumps, die een nieuwe cabine en laad
bak kregen om hun taak in het civiele
leven te vervullen. Nieuwe materialen
deden hun intreden en nieuwe technie
ken werden toegepast, maar de voor
oorlogse relaties kwamen terug en er
was volop werk. Het werk nam zo'n
toeloop dat het bedrijf uit haar jasje
groeide; zoals al eerder vermeld stap
ten Klaas en Wim in de zaak en werd
deze met een nieuwe montagehal van
1700 m2 uitgebreid. Er is tevens ook
een totale verandering in het carros-
seriewerk gekomen in de loop van de
jaren. Sinds 1961 worden er geen
cabines meer gebouwd (voor de slaap-
cabines naaiden de echtgenotes gor
dijntjes) geen geklop van plaatijzer
meer, geen houtwerk meer en geen zelf
ontworpen cabines. De laadbakken
en wissellaadbakken (door velen
verward met containers) worden
opgebouwd uit aluminium panelen
die kant en klaar geleverd worden in
diverse standaardmaten. Automa
tisch (hydraulische) laadkleppen, zgn.
afzetbakken en wissellaadbakken tot
het produktieprogramma. Sinds kort
is men ook gespecialiseerd in koel- en
vries carrosserieën van Franse make
lij, die een aanvulling zijn op de
aluminiumbakken die het bedrijf al
lójaar in produktie heeft.
Om de kunst van het monteren van
laadkleppen onder de knie te krijgen,
zijn enkele personeelsleden voor
een spoedcursus naar de fabriek in
Duitsland geweest en later nog eens
voor een herhalingscursus. Het perso
neel heeft het goed naar de zin bij de
firma, getuige het feit dat er weinig
verloop is. Onlangs had men tekort
aan personeel en adverteerde men
erom in kranten.Niemand kwam er op
de advertenties af. Totdat het pro
bleem zich oploste. Een Duitse
jongeman stapte zomaar binnen en
vroeg naar werk, hij kon gelijk aan de
slag. Toevalligheid: de jongeman
komt uit een plaats in Zuid-Duitsland
waar de laadkleppen vandaan komen.
Carrosseriefabriek de Graaff.s een
gezond bedrijf, dat niet meer weg te
denken is uit Zevenhuizen, dat een
reputatie hoog te houden heeft en
waar alles aan gedaan wordt om dit
waar te maken, is 73 jaar oud en niet
minder dynamisch als toen begonnen
werd. Daarom van harte proficiat
namens de Dorpskrant en nog vele
'gezonde jaren' toegewenst.
Knibbelweg 6a. Zevenhuizen. Tel. 01802 -1228,
4e huis voorbij de sportvelden J
