VAN PONY NAAR PAARD
Bouw- en hout
bond F.N.V.
Laatste hand aan Dorpshuis Moerkapelle.
wens van stichtingsbestuur: nieuwe verenigingen
in Moerkapelle.
I
nieuwe verenigingen
oude verenigingen
verbouwing of nieuwbouw?
inrichting
buiten
beheerder
Crescendo verleent
medewerking aan de
zondagmorgenkerk
dienst van Zevenhui
zen.
Zevenhuizense amazone zat goed in het zadel,
maar niet hoog te paard.
Any Dale Juweel
fans
CHIO
manege de reigersburgh
"Waarom een nieuw dorpshuis in Moerkapelle?", vragen velen zich af, en
daarom knoopten wij van de Dorpskrant een gesprek aan met het bestuur van
de Stichting Dorpshuis.
"De huidige gymnastiekzaal in het
(oude) dorpshuis is driejaar geleden al
door de inspectie van onderwijs afge
keurd, terwijl de zaal eigenlijk ook on
geschikt is voor bruiloften en partijen.
Het is er ongezellig, mede door het uit
zicht op de klimtoestellen en de aan
kleding", stelt de heer Cammeraat, die
aangevuld wordt door secretaris H.
Huisman. Beiden zitten al velejaren in
het bestuur. De heer Huisman 12 jaar
en de heer Cammeraat 9 jaar. De heer
Huisman heeft overigens plannen om
uit het bestuur te stappen, hij vindt het
nu wel welletjes en meent dat er nog
jongeren genoeg zijn die zijn taak over
kunnen nemen. Ook mevr. A. Kadiks-
Krijgsman heeft die wens te kennen
gegeven (sinds 1964 in het bestuur),
zodat binnenkort naar nieuwe be
stuursleden moet worden omgezien,
om het bestuur, dat uit zeven perso
nen bestaat, weer voltallig te maken.
Voorzitter K.J. v.d. Heuvel, die niet
bij het gesprek aanwezig was, is in het
zelfde jaar als mevr. Kadiks in het be
stuur gekomen. Zij hebben het langst
zitting in het bestuur, dat verder nog
bestaat uit de heer P. Blok (3 jr. be
stuurslid) en de heer C. Wolff (6 jr.) en
M. Lindhout (1 jr.)
De heer Blok (voorzitter van de bouw
commissie) meldde telefonisch dat het
nieuwe Dorpshuis een prima gebouw
is voor zaalsporten die tot dusver nog
niet in het oude Dorpshuis werden be
oefend. Het zal in Moerkapelle toege
juicht worden als er verenigingen wor
den opgericht die zaalsport beoefenen
zoals volleybal, basketbal en badmin
ton. In oprichting is een kegelclub,
waarvan mevr. Wolff grote animator
is.
De verenigingen die momenteel ge
bruik maken van het huidige dorps
huis zijn gymnastiekvereniging Tar-
zan, tafeltennisvereniging Moerka
pelle, terwijl 's-winters de training van
de junioren "in de zaal plaatsvindt.
Daarnaast wordt de zaal veel gebruikt
voor bruiloften en partijen. De
overige zaalruimten worden door de
Ned. Bond v. Plattelandsvrouwen, de
fotoclub en de schaakclub gehuurd.
Diverse verenigingen zijn er in de loop
der jaren over de kop gegaan, terwijl
de kerkelijke instanties vergaderingen
en andere gebeurtenissen houden in
hun eigen kerkelijke gebouwen. Het
stichtingsbestuur hoopt dat gelijk met
de ingebruikneming van het nieuwe
dorpshuis, enkele nieuwe verenigin
gen in Moerkapelle zijn opgericht,
zodat het zalencomplex, inclusief de
sportzaal, optimaal gebruikt zal wor
den.
Omdat de grote zaal van het huidige
dorpshuis afgekeurd was als gymnas
tiekzaal, werden door het stichtings
bestuur plannen gemaakt om het
dorpshuis uit te breiden. Dit leverde
bezwaarschriften op van de Hervorm
de kerk. Hoewel die bezwaarschriften
ongegrond werden verklaard, koos
het stichtingsbestuur eieren voor haar
geld in samenwerking met het ge
meentebestuur. Na veel wikken en we
gen werd besloten een nieuw gebouw
te stichten. Op het oude voetbalveld in
het sportpark De Wilde Venen werd
een geschikte bouwlokatie gevonden.
Waarom wordt het nieuwe dorpshuis
zo groot?
De heer Cammeraat: "We wilden aan
vankelijk nog een grotere met een
sportzaal van 28x42 meter. Dit bleek
te kostbaar. In verhouding tot de prijs
zou het eigenlijk niet eens zoveel duur
der worden. Het gemeentebestuur
ging hiermee echter niet akkoord. Het
exploitatietekort is voor het eerste
jaar geschat op 125.000,- en het
tweede jaar op 150.000,- (tegen het
tekort van het huidige dorpshuis van
10.000,- 12.000,-). De gemeente
staat voor het exploitatietekort garant
Welke sport kunnen in de nieuwe
sportzaal beoefend worden?
"In principe alle zaalsporten. Ook
zaalvoetbal, doch echter niet in com
petitieverband, want dan zou de zaal
28x42, in plaats van de 23x28 die hij
nu is, moeten zijn. Door de scholen zal
de sportzaal dagelijks intensief ge
bruikt worden. Door middel van een
vouwwand kan de zaal gescheiden
worden, zodat zelfs twee sporten tege
lijk kunnen worden beoefend", aldus
de heer Huisman. Het stichtingsbe
stuur spreekt dan ook de wens uit dat
de sportzaal en de overige zalen van
het nieuwe dorpshuis steeds bezet zul
len zijn. (Uit omliggende plaatsen
komen al aanvragen binnen voor ge
bruik van de zaal) De overige zalen die
zich in het gebouw bevinden zijn een
dorpshuiszaal van 9x 14, geschikt voor
vergaderingen, bruiloften en partijen,
een restaurant van 6x6, een jeugd
honk van 9x9 en een schaarkegelbaan.
De schaarkegelbaan is er één naar hel
voorbeeld van onze oosterburen waar
kegelen veel meer in zwang is als in
Nederland. Het spel lijkt op bowlen,
doch de baan is ander, de ballen lich
ter en de puntentelling anders.
Daarnaast heeft het nieuwe gebouw
twee bars, waarvan ^én bij de sport
zaal en beschikt over kleedruimten.
Het gebouw wordt gebouwd doorTip
Combine uit Twello, terwijl Moerka-
pelse bedrijven onderaannemers zijn,
zoals de fa. D. de Graaff, fa. Kadiks en
schilder Huisman. Als er met de plaat
selijke manufacturiers overeenstem
ming wordt bereikt, dan zullen zij
voor gordijnen en vloerbedekking
zorgen. De vloeren zullen niet alle
maal uit een vast tapijt bestaan. Zo
wordt de vloer in de sportzaal er één
voor multifunctioneel gebruik, komt
er parket in de Dorpshuiszaal, evenals
in het jeugdhonk, in de bar en het res
taurant vaste vloerbedekking en bij
het zitje bij de kegelbaan eveneens
vaste vloerbedekking. Onder hoog
spanning vindt het uitzoeken van
vloerbedekking en gordijnen momen
teel plaats.
Bij het Dorpshuis komt een midget
golf, die door de gemeente beheerd
wordt. Daarnaast komt er een trap
veld voor de jongsten uit de gemeente
en een trapveld voor de wat grotere
jeugd. Er komt een grote parkeer
plaats, terwijl er aan de voorzijde van
het gebouw een groot plein wordt ge
maakt, wat gebruikt kan worden voor
evenementen zoals b.v. Koninginne
dag of een Braderie. Een grote Brink
waarop diverse dorpshappenings
plaats kunnen vinden.
Henk Doornheim, die sinds 1977 be
heerder is van het dorpshuis zal ook
de scepter zwaaien in het nieuwe ge
bouw. Op welke wijze hij geassisteerd
moet worden en met hoeveel mensen,
is het stichtingsbestuur nog aan het
bekijken. Zo goed als zeker zal dit niet
met vrijwillige hulp gebeuren, omdat
men veronderstelt dat dit in Moerka
pelle niet te verwezenlijken is. "Of het
nieuwe gebouw straks een naam
krijgt?". "Dat is niet de bedoeling",
horen we van de heren Huisman en
Cammeraat, die verder nog vertellen
dat het nieuwe gebouw evenals het
huidige dorpshuis, zondags gesloten
is.
Mannenkoor uit Winschoten op
toernee.
Het 80 leden tellende mannenkoor
Crescendo uit Winschoten zal zon
dagmorgen 16 mei in de Hervormde
kerk van Zevenhuizen medewerking
verlenen aan de dienst, die om 10.00
uur begint. Door contacten met de
Hervormde predikant, ds. J. Enderlé,
die afkomstig is uit het 'hoge noorden'
des lands kwam deze medewerking tot
stand. Het mannenkoor zal zaterdag
middag een radio-opname maken
voor het programma zondagavond
zang van de N.C.R.V., dat op een later
tijdstip zal worden uitgezonden. Za
terdagavond verleent Crescendo me
dewerking aan een concert is de St.
Janskerk in Gouda. De koorleden zul
len met hun aanhang ondergebracht
worden bij gastgezinnen, terwijl er
ook een aantal in een Woerdens hotel
overnachten. De dames van de her
vormde vrouwendienst zullen de
koorleden en familieleden ontvangen
in het Hervormd Centrum, waar hen
een koffietafel en lunch wordt geser
veerd. Het enthousiaste koor staat
onder leiding van dirigent Bruno
Riemeijer.
Als 7-jarige begon de Zevenhuizense Jeannette Benning met pony lessen, niet
zozeer omdat ze daar zo'n grote behoefte aan had, maar meer om het feit dat een
vriendin van haar dat ging doen. Wie had toen kunnen denken dat ze ooit een
niveau zou bereiken, dal maar weinigen meemaken. Op het toppunt van haar
roem moest Jeannette ermee stoppen, want toen werd ze 18 jaar. Het jaar dat
men 18 wordt mag nog uitgereden worden, maar dan is het op en kan er niet
meer aan ponywedstrijden worden deelgenomen. Vorig jaar september zwaaide
Jeannette af, uiteraard met gemengde gevoelens. Nu wordt er door de familie
Benning bekeken wat voor soort paard er gekocht moet worden, want dat
Jeannette doorgaat staal als een paal boven water. Alleen tot nu toe is hel er nog
niet van gekomen, temeer, daar ze druk bezig is met een avondstudie en het
nemen van autorijlessen. "Zodra ik m'n rijbewijs heb, ga ik beginnen met
paardrijlessen", lacht ze.
Het eerste wat ons opvalt als we de
trap beklimmen naar de woonkamer
die boven de welbekende winkel in de
Dorpsstraat ligt, is de fraai gedeco
reerde melkbus die op het trapportaal
staat. Midden op prijkt een fraaie
paardekop. Het blijkt een frappante
gelijkenis met de pony van Jeannette:
Any Dale Juweel, nageschilderd van
een foto, door een kennis van de
familie. "Een niet alledaagse naam",
concluderen we, waarop Jeannette
vertelt dat haar pony vernoemd is
naar de manege waar hij vandaan
komt, met als achtervoegsel 'juweel'.
In de woonkamer hangt een wand
bord met eenzelfde beeltenis, ge
schonken door de veearts, wiens
dochter ponyrijles krijgt op Any Dale
Juweel. "Ik kan er nu niet meer zoveel
op rijden, omdat hij nu moet wennen
aan een andere berijdster", verklaart
Jeannette. Met deze pony, die ze in
1977 kreeg, behaalde ze twee jaar gele
den het vereiste aantal punten voor
het Z-diploma en mocht ze twee jaar
geleden meedoen met de voortraining
met de ploeg die gereedgemaakt werd
voor de Europese kampioenschappen
Vorig jaar deed Jeannette met jaar
'juweel' mee met de voorselectie, teza
men met 26 andere 'uitmuntende'
pony-rijdsters uit heel Nederland. Een
trainings week in Voorthuizen was
hiervan een onderdeel. Zes hiervan
werden geselecteerd voor de Europese
kampioenschappen. "Om zover te
komen, komt er heel wat kijken",
mengt zich vader Benning in het ge
sprek. "Er moet dan dagelijks lang
geoefend worden, waarvoor je een ei
gen bak moet hebben en een privé-in-
structeur. Zoiets is gewoon onbetaal
baar".
Dankzij de steun van haar ouders kon
Jeannette de top van de ponyruiter
sport bereiken. Beiden zijn grote fans
van hun dochter en kwamen de laatste
jaren op hun enige vrije dag, zondags
morgens voor dag en dauw uit de
veren om hun dochter te begeleiden
naar wedstrijden. "We zaten 's-mor-
gens al om zeven uur langs de kant van
het veld met een thermosfles koffie, de
verrichtingen van de ponyruiters te
bekijken", lacht mevr. Benning, die de
specifieke ruitersfeer wel een beetje
mist, zo geeft ze 'ruiterlijk' toe. Vader
Benning reed twee jaar lang zijn doch
ter elke zaterdagmorgen van decem
ber tot juni, naar Utrecht, voor de
training voor de voorselectie van de
Europese kampioenschappen. Met
een veetrailer van de manege gebeurde
waarin naast Any Dale Juweel ook de
pony van een Waddinxveense amazo
ne werd vervoerd. "Om zeven uur gin
gen we weg en om één uur 's-middags
waren we weer terug", vertelt de heer
Benning. Om winstpunten te halen
moest Jeannette het eerste jaar (om
dat ze toen nog met Z bezig was) elke
zondag als er ergens in de regio een
wedstrijd was, hieraan deelnemen en
pa en ma derhalve mee om zes uur het
bed uit en op pad.
In 1978 nam Jeannette met haar pony
del aan het CHIO in Rotterdam, wat
ze een geweldige belevenis vond. De
uitnodiging na de inschrijving heeft ze
bewaard in haar foto-album, zeker
niet in de laatste plaats om de adres
sering, nl. "Weledelgeboren Vrouwe,
mejuffrouw J. Benning...". Deze wijze
van aanschrijven is vrij gewoon in de
paardewereld. Op het CHIO werd
Any Dale Juweel de bestgaande rij-
pony. In 1978 werd 'rayon west' twee
de op de nationale kampioenschap
pen in Fries, voor welk rayon Jeannet
te reed. In 1980 en 1981 nam ze in de
Z-klasse deel in Apeldoorn, maar viel
hier niet in de prijzen, maar werd op
andere wedstrijden, 14 in totaal, wel
eerste. Acht maal behaalde ze een
tweede prijs en zes maal een derde
prijs. Er zijn in huize Benning ruim 60
bekers en trofeeën, die door Jeannette
op haar pony zijn behaald.
Tot dusver is de naam van de manege,
waarop Jeannette diverse keren club
kampioen werd, nog niet genoemd.
Deze verdient het zeker. "Het is een
prima manege", prijst mevr. Benning:
"De kinderen die graag ravotten ko
men er goed aan hun trekken, want ze
mogen erg veel. Daarnaast is de wijze
van lesgeven er uitstekend en worden
de kinderen er heel goed opgevangen.
En waar vind je een manege waar
kinderen elke dag (met uitzondering
van donderdag, want dan is de
manege gesloten) les krijgen, die bij de
pensionprijs is inbegrepen?"
Over welke manege we het hebben?
"De Reigersburgh" in Waddinxveen.
Hier is niet de allereerste schrede ge
zet op het ruiterpad van Jeannette. Bij
manege "De Zevenkamp" aan de
Wollefoppenweg begon ze als 7-jarige
met eenmaal per week een les op een
pony van de eigenaresse. "Onder alle
weersomstandigheden hadden we bui
ten les. Er was hier toen nog geen
binnenbak", vertelt Jeannette. "Ze
heeft er veel geleerd", concludeert
haar moeder "toen ze er heen ging was
van alle dieren bang, zelfs voor een
po.es". Met nog een paar vriendinnen
ging ze op 10-jarige leeftijd naar De
Reigersburgh, niet omdat mevr. Ver
boom niet goed les gaf, integendeel,
maar vanwege het feit dat op De
Zevenkamp toen nog geen diploma's
konden worden behaald. Dat is
inmiddels veranderd.
Op een pony van de manege Dé
Reigersburgh behaalde ze in 1975 het
B-dressuurdiploma en een jaar later
L-dressuur. Toen ze in 1977 Any Dale
Juweel kreeg deed ze de examens over
en behaalde B dressuur en springen op
haar eigen pony die een stokmaat
heeft van 1.45 meter. De maximale
hoogte van een pony is 1.47.3. Haar
pony verschilt dus weinig in maat van
een paard. "Er zijn", zo vertelt ze "di
verse soorten pony's. Er zijn er in A,
B, C en D, dit is een D-pony en hij was
van het mannelijke ras. 'Springen L'
behaalde Jeannette in 1978 en M-
dressuur in 1979. Hierna kon nog het
hoogste behaald worden, nl. Z, wat
betekent dat de 1*2 winstpunten moet
behalen om dit diploma te krijgen.
Voor elke wedstrijd moeten 120 pun
ten worden verdiend. Benden de 90
krijg je verliespunten. Hoewel ze de
voorkeur geeft aan dressuur, nam ze
ook we eel spring-evenementen deel
en zelfs aan een pony-race, op de
dag van het paard in Duindigt, vorig
jaar. In galop liepen 30 pony's tegen
elkaar, waarbij Any Dale Juweel 6e
werd. "Een handicap waren altijd
de hoestbuien van m'n pony", vertelt
Jeannette, "Eigenlijk heeft hij altijd
gehoest, maar tijdens wedstrijden kon
dat weieens een verlies opleveren".
Dikwijls kwam dan ook de veearts bij
haar pony kijken. Nu rijdt zijn doch
ter erop, in de B-categorie, waarin hij
het uitstekend doet. "Hij is al 14 jaar
moetje weten Z zou hij niet meer kun
nen bolwerken", stelt Jeannette. Of ze
nog dagelijks op de manege komt
(waar ze vroeger ieder vrij uur te vin
den was en mede daardoor haar
schoolbpleiding niet af kon maken)?
"Nee", ontkent ze "ik kom er nog vrij
vaak, om te helpen en voor b.v.
jureren bij wedstrijden. Daarnaast
geef ik elke zondagmiddag caroussel-
les aan een groep van 8 meisjes. Zij
maken figuren en doen dressuurproe-
ven met hun pony's op muziek. De
meisjes zijn dan speciaal uitgedost met
een leuk hoedje, een witte broek en
een zwart jasje. Zelf leerde ze destijds
caroussel-rijden van meneer Klooster
man, een man die velen opleidde tot
vaardige ruiters en nauw betrokken
was met het wel en wee van de
manege. "Als we toch namen noemen
moetje ook Arie van der Breggen niet
vergeten", maant mevr. Benning. Van
hem kreeg Jeannette vanaf het begin
les én hij is altijd vaste begeleider van
haar geweest bij wedstrijden. Ook
praatte hij haar moed in als ze soms
een teleurstelling ondervond. "Het is
weieens vervelend dat er bij wedstrij
den een enorme concurrentie is. Je
ponyvriendin wordt dan ineens een
tegenstandster", stelt ze. "Is het goed
berijden van een pony te leren, of
moet je dat aanvoelen, een soort
talent?", vragen we. Ontkennend stel
len zowel de ouders als Jeannette dat
het vooral op doorzetting, ervaring en
training aankomt. "Ook moetje goed
met je dier kunnen opschietén: het is
een levend wezen, als je daar niet goed
mee omgaat, dan lukt het je nooit".
De pony van Jeannette kon dan ook
uitstekend met haar opschieten, voor
al waar het de dressuur betrof, figuren
rijden en gehoorzamen. Springen
deed hij minder graag en dat liet hij
goed merken. Of het een gemis is dat
ze nu niet meer dagelijks haar collega-
ponyrijdsters ontmoet? "Die nu op
ponyrijles zijn, zijn jonger dan ik. De
groep waar ik bijhoorde is uit elkaar
omdat ze allemaal 18 jaar zijn ge
weest. Misschien dat we elkaar over
een jaar of drie weer terug zien (als ze
tenminste doorgaan met een paard),
bij de wedstrijd-paardesport. Zo'n tijd
heb je zeker nodig voordat je een
nieuw paard eigen gemaakt hebt. Wij
twijfelen nog steeds of we een jong
paard, dat alles nog moet leren, of een
wat ouder paard voor haar zullen
kopen", vertelt haar vader, die door
z'n vrouw aangevuld wordt die stelt
dat zij in de gelukkige omstandig
heden verkeren dan te kunnen doen
voor hun enige kind, maar dat het
hebben en houden van een paard en
het deelnemen aan wedstrijden, be
paald geen goedkope zaak is.
Op de jaarvergadering van de Bouw
en Houtbond F.N.V. die op 26 apriljl.
gehouden werd, werd de heer Joh.
Bruggeman tot voorzitter gekozen.
De heer D.A. Braat trad af als voor
zitter, terwijl secretaris-penningmees
ter H.J. Sleeuwenhoek herkozen
werd. Het bestuur werd aangevuld
door de heer J.A. de Rijke. De heren
J.v.d. Berg en L.H. Hordijk werden
gehuldigd vanwege hun 25-jarige lid
maatschap van de Bouwbond. In deze
huldiging werden ook hun echtgeno
tes betrokken. De heer C. Vonk, die
aftredend en niet herkiesbaar was, als
bestuurslid, werd eveneens hartelijk
bedankt. Hij is 36 jaar lid van de vak
beweging geweest en 25 jaar bestuurs
lid. Daarvoor van de Meubilerings-
bond en sedert 1971 eveneens van de
Bouwafdeling. Hem werd door een
districtsbestuurder een horloge aan
geboden, terwijl de heer Vonk van de
afdeling een Delftsblauwwandbord
ontving. Hierop stond een meubel
maker afgebeeld.
