kollektie
conque
€>uïj
[jollattbó
A
De Keurslager
Goedvoor
DORPSKRANT
"Een vrouw achter het stuur...."
drukkerij elgersma
pagina 5
vrouwelijke buschauffeur
wie weet waar wil is?
We spreken af voor het station in
Delft, waar Wil zowel om tien uur
als om kwart voor elf passeert op
haar route van 't Korfje tantveld.
Helaas is de bus net weg als we ar
riveren (het was wel zoeken naar
het station en een parkeerplaats).
Aan een controleur vragen we of
we goed zijn. "Wie zoeken jullie?"
vraagt hij. "O, een vrouwelijke bus
chauffeur" is ons antwoord. "Zoe
ken jullie soms Wil?" schiet hij in
de roos, waarop hij verzekert dat
we op de juiste plaats zijn. "Daar
kunnen jullie koffie drinken" wijst
hij op de restauratie van het sta
tion, "ga maar niet naar die kroeg
aan de overkant, want dat is die be
ruchte bar het Koetsiertje". We ne-
men zijn raad ter harte, maar o, wat
een schrik als plots een bus met
het nummer 60 passeert. We vlie
gen overeind en rennen naar de
halte. De chauffeur lacht gerust
stellend en vertelt dat er elk kwar-.
tier een bus op de route rijdt, die
het nummer 60 draagt. Behulp
zaam roept hij door zijn mobilo
foon Wil op, die ons zegt te blijven
waar we zijn en dat ze in aantocht
is. Precies om kwart voor elf
stappen we in met ons viertjes,
omdat we er gelijk maar een gezel
lig ochtendje uit van maken. Pas
sagiers stappen meer uit dan in,
wat voor ons een gelegenheid is
om dichter bij de bestuurster te
gaan zitten en haar handige han
delingen gade te slaan. "Ik heb zul
ke koude voeten" meldt ze enigs
zins rillend "de verwarming doet
het niet", en gelijkertijd sorteert ze
met een behendige manoevre,
voor om linksaf te slaan de laatste
nieuwbouwwijk van Delft in. Nieu
we passagiers melden zich niet
meer, maar vrijwel allen die uit
stappen roepen vriendelijk goe
dendag. En dan houdt de bus stil
en vraagt Wil: "Willen jullie koffie?'
Verbaasd kijken we elkaar aanWe
denken: hier aan de rand van de
nieuwbouw? Zou ze soms een
thermoskan bij zich hebben? Wil
helpt ons uit de droom door ons
voor te gaan uit de bus. naar een
de passagiers
afleiding
verpleegkundige wordt
buschauffeur
Recepties Persbijeenkomsten Verhuizingen
Openingen Partij of feestje
Uitnodigingen Jubileum Aankondigingen
enz., enz., enz.
dorpsstraat 62a - zevenhuizen - tel. 01802-2289
plattelandsvrouwen
KRANTENAKTIE
DE EENDRAGT
VRIJDA G/ZA ïiRDA G:
VARKENSHAAS - 100 gram 1,99
KIPFILÉ - 500 gram 6,95
MAGERE RUNDERLAPPEN -
500 gram - 8,95
SAKSISCHE LEVERWORST -
ACHTERHAM -
LEVERWORST -
JAGERSALADE -
100 gram 0,80
100 gram 1,85
250 gram - 2,45
200 gram 2,50
Keurslager M.v.Tol Zonen
Behendig, met een geroutineerde hand bestuurd, trekt de autobus van
route nummer 60, in Delft op. Zonder haast, maar toch met een zeker
doorzetten, de vaart er in houden, om op tijd te zijn. Vooral niet op het
reisschema achter komen, want de tijd is beperkt en op de route liggen
heel wat halteplaatsen. Op deze maandagmorgen in de herfstvakantie
sijpelt het buiten en gonst het van geruchten over stiptheidsacties bij de
'trendvolgers" waaronder ook de buschauffeurs vallen. In Delft doet
iedereen gewoon zijn dagelijkse werk op de bussen van stads- en lijn
dienst van West Nederland. Zo ook onze chauffeur, of moeten we van
chauffeuse spreken!
Wil Overdijk uit Zevenhuizen is
één van de drie vrouwelijke bus
chauffeurs die West-Nederland in
Delft in dienst heeft. Ze was de
tweede die ruim een jaar geleden
werd aangenomen. Hier, in de om
geving van Zevenhuizen, beho
rend bij midden Zuid-Holland, rijdt
er geen enkele vrouwelijke bus
chauffeur, waaruit we conclude
ren dat het toch nog best uniek is:
een vrouw aan het stuur van een
bus. Sinds haar aanstelling namen
we ons voor om eens een rit met
haar aan het stuur mee te maken
en eindelijk paste het in ons en
haar tijd- en reisschema.
portacabine, waarvan ze de sleu
tels te voorschijn haalt. Hierin
staat een automaat en is ook een
toiletruimte. We staan versteld.
Wat zorgt West Nederland goed
voor zijn chauffeurs! Wil merkt op
dat deze voorziening echt niet op
elke route aanwezig is en dat 'hoog
water' weieens op een andere ma
nier moet worden opgelost. Van
daag heeft ze deze route, wat bete
kent dat ze elke vijf kwartier nu een
kwartier pauze heeft. "Maar zoveel
koffie drink ik niet hoor", verze
kert ze.
We stappen weer in en Wil manoe-
vreert door de nauwe, van woon
erven voorziene woonwijk. Ze
draait bochten, die wij haar niet
graag na zouden doen. Bij elke
halte stappen er nu reizigers in.
Beleefdheid is troef, zowel van de
zijde van Wil als van het publiek.
Een praatje kan er van de kant van
de bestuurder nauwelijks af, want
ze moet op tijd blijven en dat kan
alleen als ze opschiet. Niemans is
er verwondert dat er een vrouw
aan het stuur zit. Een oudere dame
toont bij het instappen haar stam
kaart niet omdat 'andere chauf
feurs er ook niet om vragen'. Wil
vraagt haar beleefd en vriendelijk
dat voortaan toch maar te doen en
vraagt of ze hem op wil zoeken,
wat eigenlijk teveel tijd vergt. Een
bejaarde man stapt in en murmelt
waar hij uit moet stappen. Er wor
den enkele strippen afgestempeld,
nadat de chauffeur op haar vragen
een onduidelijk antwoord kreeg.
Ze blijft in haar spiegeltje de man
in de gaten houden, voornamelijk
uit bezorgdheid. Een vrouw in de
bus slaakt een kreet 'o, ik moet
precies de andere kant uit'. Wil:
Mevrouw, maakt u zich geen zor
gen, u kunt bij de volgende halte
uitstappen. Over vijf minuten komt
de bus uit tegenovergestelde rich
ting". De bejaarde man doet on
rustige pogingen naar de bel, wat
opgemerkt wordt door Wil en een
medereizigster. Laatstgenoemde
denkt met aan zekerheid grenzen
de overtuiging, dat hij er bij "het
bejaardentehuis uit moet", wat
ook blijkt. Een beetje meewarig
kijkt ze hem na en roept: "U verliest
een kam", raapt hem op en houdt
hem de man voor, die hoofdschud
dend zijn weg vervolgt.
Weer komen we aan een eindpunt
midden in het Delftse hout. 's-
zomers is het hier geen doorko
men aan"deeltWilons,opdebank
achter de bestuurster gezeten,
mede. Onderwijl met beide armen
breed het stuur draaiend voor een
totale wending voor de terugweg,
die haar in één keer lukt, vertelt ze
over haar genieten op vroege zo
merochtenden van het tot leven
komen van de natuur. "Je ziet hier
dan konijntjes dartelen, dat is zo'n
leuk gezicht". Geen tijd voor een
pauze nu, maar doorrijden. Bij de
eerste halte stapt er een man in
met een beige stofjas, die nieuwe
gele klompen draagt. Het laatste,
alhoewel oer-Hollands, is toch wel
een vreemd gezicht. "Dat komt
slechts zelden voor, hoor, hier in
de stad", lacht Wil fluisterend op
als de rittenkaart afgestempeld is
en de bewuste man ergens achter
in de bus zijn plaats heeft gevon
den. En Wil rijdt weer door, stop
pend, optrekkend met een elan
waarop menig mannelijk beroeps
chauffeur nog een puntje aan kan
zuigen. De grachten - eng smal -
neemt ze met het grootste gemak.
Een andere route, die ze een jaar
heeft gedaan, betrof een gehele
route door het centrum van Delft,
langs alle grachten. "Die route heb
ik nu nog weieens, maar daar rijd
ik wel in een kleinere bus. Veel alst
heb je met de bus vooral van de ve
le geparkeerde auto's". Hoewel we
steeds een beetje vermijden te in
tensief met de chauffeur te praten,
reageert ze op onze opmerking dat
het later is geworden dan we plan
den: "Dan neem je een andere rou
te. Jullie moeten dan daar en daar
heen" wijst ze met haar ene arm en
slaat, ach heden, een verkeerde
weg in. Zachtklinkterprotestinde
bus van dames die denken in een
verkeerde bus te zitten, waarop Wil
zonder blikken of blozen haar fout
bij het eerste het beste kruispunt
met stoplichten, lady-like herstelt.
En dan staan we, nadat er gauw
nog een mondelinge afspraak voor
een gesprek is gemaakt, weer voor
het station. Onder de indruk van
Wil's sublieme rijgedrag rijden we
naar huis....
De andere dag vragen we Wil bij
haar thuis aan het Hazeveld, wat
haar bewoog buschauffeur te wor
den.
Deze kop hadden we dit artikel
best kunnen geven, omdat het de
werkelijkheid is. Wat bewoog Wil
de verpleging vaarwel te zeggen?
"De nachtdiensten werden me te
zwaar. In de kinderkliniek voor
dubbel gehandicapten, waar ik
werkzaam was, werden ook bezui
nigingen ingevoerd, Ik dacht daar
om: wegwezen, maar moest toch
wat anders. Een jaar heb ik de
'doktertelefoon' waargenomen,
waarop alle huisartsen van Den
Haag zijn aangesloten. Dit werk
deed ik voor één nacht per week,
maar het werden er in de regel heel
wat meer. Toen ik een advertentie
van West-Nederland, Waddinx-
veen, in de krant zag staan, voor
een buschauffeur, viel mijn oog op
M/V. Het was voor het eerst dat ik
die V erbij zag. Gelijk héb ik naar
de functie gesolliciteerd alhoewel
ik m'n vrachtwagenrijbewijs nog
niet had. Daar ben ik toen wel snel
aan begonnen. In Waddinxveen
wezen ze me tenslotte af omdat ik
m'n rijbewijs nog niet had. Toen ik
het behaald had ben ik er heen ge
gaan, maar ze zaten een beetje met
me in de maag, omdat er daar nog
geen vrouwelijke buschauffeurs
waren. Een informatie bij dezelfde
busonderneming die de autobus
diensten in Den Haag beheert, le
verde de mededeling van een 'per-
soneelstop' op. Wel verwees men
me naar Delft met de mededeling
dat ze daar wel géintereseerd wa
ren. Ik mocht inderdaad sollicite
ren en een kennismakingsgesprek
viel positief uit. Er waren op dat
moment nog 80 andere sollicitan
ten, terwijl er maar drie buschauf
feurs nodig waren. Ik hoorde dat ik
aangenomen zou worden als de
psychologische test goed was. Dit
moest persé, omdat een buschauf
feur aan enorm veel geestelijke
spanningen bloot staat. Ook
moest ik proefrijden met een grote
bus. Dat gebeurde in Delft, en was
voor die eerste keer best moeilijk.
Omdat ik rijles kreeg in een vracht
wagen, waar, zoals gebruikelijk,
de vele wielen onder je zitten,
dacht ik bij het draaien, dat ik de
bocht ruim moest nemen en dan
indraaien. Bij een bus gaat dat an
ders, omdat de wielen achter je
zitten, je moet daardoor verder
doordraaien. Het gevolg was dat ik
af en toe bijna een lantaarnpaal
ramde en de stoep op reed. De
controleur die meereed vertelde
wat ik fout deed en hoe ik het goed
moest doen. Toen ik werd aange
nomen, was ik de tweede vrouwe
lijke buschauffeur in Delft. Omdat
ik nog veel moest leren en erva
ring op moest doen kreeg ik/even
als twee gelijktijdig aangestelde
collega's een leermeester mee in
de bus, om de routes te leren. Was
de proefrit voor mijn aanstelling
zonder passagiers, nu ging het
mét. Ongeveer vier weken werd ik
begeleid". Maak je weieens iets
leuks mee? "O ja, in die beginperi
ode gebeurde het eens dat een
passagier, een jonge man, aan m'n
leermeester vroeg 'MAG je vrouw
een stukkie achter het stuur?'.
Waarop de leermeester bevesti
gend antwoordde. Enigszins ver
ontrust vroeg de jongeman 'Heb je
wel je rijbewijs?'. Ik: 'nee, maar ik
mag op de bus oefenen". We
zagen de jongen steeds angstiger
kijken en na twee haltes stapte hij
snel uit. Wij lachen. Ik droeg toen
nog geen uniform, zodat die ver
warring wel een beetje begrijpe
lijk was. Wat vindt het publiek van
een vrouw achter het stuur van de
bus? "Sommigen hebben niet
eens in de gaten dat er een vrouw
achter het stuur zit, omdat ze je
niet aankijken. In hun nog soeze
rig zijn van de slaap kijken ze ver
baasd op en zie je denken: 'o, een
vrouw'. Op zondag zie je soms hele
families in auto's zich plat achter
over buigen om nog eens goed
naar me te kijken, als hun oog b.v.
bij verkeerslichten, op me valt.
Verder wordt ik aardig geaccep
teerd, ook bij mijn mannelijke col
lega's".
Hoe ongewoon het nog is dat Wil
op de bus rijdt als vrouw achter het
stuur, blijkt uit het volgende voor
val dat ze vertelt. "Ik stapte eens
verkeerd uit de bus en viel keihard
op de stoep. M'n verwondingen liet
ik behandelen bij de E H B O. Ik
vertelde dat ik mis was gestapt uit
de bus waarop de juffrouw rea
geerde: "Tjonge, had de buschauf
feur u niet even kunnen helpen?".
Werk je volledig of ben je in part
time dienstverband? "Ja, ik werk
40 uren per week. Dat kan omdat
m'n echtgenoot uick thuis is van
wege z'n visuele handicap. Hij
neemt het huishouden op voor
treffelijke wijze waar en vangt onze
twee kinderen op".
Ben je erg geëmancipeerd? "Ik
ben vóór gelijkwaardigheden, ge
lijkheid kan natuurlijk nooit. Ik ben
daarom wel vóór emancipatie,
maar beslist geen dolle Mina. Ik
aanvaard het ook als plezierig als
een mannelijke collega m'n tas
eens draagt of me hoffelijk beje
gent". Hoe is de dagindeling?
"Vaak begin ik vroeg, dat is om half
zes. Ik sta dan om half vier op om
eerst rustig de tijd te nemen voor
m'n ontbijt en zorg ervoor bij het
wegrijden nog een half uur extra
speling te hebben. Ik ben ook stee-
vat een half uur te vroeg in de ga
rage, omdat ik altijd 'pech onder
weg' in calculeer. De bus moet na
melijk altijd precies op tijd vertrek
ken. Als buschauffeur kun je het
niet maken te laat te komen. Ook
heb ik weieens late dienst en kom
ik om twee uur 's-nachts thuis. Ik
geniet van die vroege ochtenden,
vooral in de zomer. Alles ont
waakt en de natuur komt tot leven.
Dieren dartelen in het gras. Katten
spelen, konijntjes huppelen, ja
echt ik vind het geen straf om
vroeg op te staan. Wel moet ik 's-
avonds vroeg naar bed om vol
doende slaap te krijgen. Deze zo
mer viel dat vaak niet mee"
De leden van de plattelandsvrou
wen afd. Zevenhuizen maken op
donderdag 17 november een uit
stapje naar de Melkunie Holland in
Hilversum. Vertrek 8.00 uur vanaf
de Burg. Boerstraat. De kosten be
dragen tussen de 10,- en 15,-
afhankelijk van het aantal deelne
mers. De reis wordt met de bus on
dernomen. Men kan zich bij mevr.
M. den Hollander, tel. 01803-2582,
aanmelden.
De christelijke school DeEendragt
houdt weer een oud papieraktie op
17 november en 20 december a.s.
Dat staat er weer een container bij
de school, waar men oude kran
ten en oud papier in kan depone
ren.
100 o ram 0.8
Dorpsstraat 132 - Zevenhuizen.
