EN WINTERBANDEN
bandenservice
VUURWERK
MASSA - SPORT
DORPSKRANT
WIE AAN DE WEG TIMMERT
De scherpste prijzen
Het grootste assortiment
Uitstekende kwaliteit
1
pagina 23
een verhaal over het beroep van timmervan
van vader op zoon en van een vader en een zoon
een stukje geschiedenis
Was het automatisch zo dat u uw
vader opvolgde als timmerman,
zoals uw zoon dat bij u doet? "Kijk
het lag toen eigenlijk heel anders.
M'n vader had nooit voor timmer
man geleerd, zoals mijn zoon en ik
gedaan hebben. M'n vader was
vroeger betontimmerman aan de
rijkswegen. Ik ben ik Zevenhuizen
geboren en heb tot aan de eerste
klas in 1936 in Zevenhuizen ge
woond. Toen ik in de laatste klas
van de lagere school zat kwamen
we weer naar Zevenhuizen, nadat
m'n ouders en wij kinderen op di
verse plaatsen gewoond hadden.
Toen ze in 1944 naar Zevenhuizen
terug verhuisden is m'n vader voor
zichzelf begonnen. We woonden
toen met ons gezin in twee woon
wagens, die bij de boerderij van de
fam. V.d. Dool op de hoek van de
Sneeuwkettingen en winterhanden zijn onmisbaar als
de winter flink uitpakt. Gaat u met de auto naar de win
tersport, dan kunt u absoluut niet zonder sneeuwket
tingen. Er zijn zelfs een aantal landen die u verplichten
kettingen bij u te hebben.
Waag u niet op glad ijs, maar ga hiervoor naar uw ban
denvakman. Hij geeft u een uitstekend advies, levert
eerste klas materiaal en rekent een milde prijs!
ERKEND
NOORDEINDE 59 - ZEVENHUIZEN - TEL. 01793 - 3012
zelf een huis bouwen
hobby's
STRIJKERS, per 100 stuks 25,00
KANONSLAGEN, per 50 stuks 3,00
ASSORTIMENT PIJLEN, per 12 stuks 10,00
leplaan 81 -83 - Waddinxveen - Tel. 01828-19448
"Kippenschuren, landhekken en afrasteringspalen, daarmee hield m'n
vader zich bezig. Die kippenschuren en landhekken timmerde hij en de
afrasteringspalen werden geschild en daarna verkocht" herinnert zich
zijn opvolger Nico Hol. "Zolang ik me kan heugen hadden we ook een
aan-huis-verkoop van hout en materialen voor de doe-het-zelver, of de
knutselaar.
"Destijds - en ik spreek nu van en
kele jaren na de oorlog - was de
benaming doe-het-zelf nog niet
uitgevonden. De mensen gaven
een bestelling op en 's?avonds
maakten we deze dan klaar en
brachten die thuis. Dat doe ik nu,
met m'n zoon Gerard, ook nog
steeds. Dat is zo'n beetje altijd ge
bleven. Nu spitst het zich meer toe
op het eind van de week. Op vrij
dag geven de mensen de bestel
ling op voor de zaterdag. Hebben
ze alleen een paar kleinigheden
nodig dan komen ze die zaterdag
morgen halen. Het is dan erg ge
zellig in de werkplaats, omdat je
oude bekenden ontmoet. Dat komt
omdat voorel veel echte Zevenhui-
zenaren de weg naar onze werk
plaats weten. De doe-het-zelf-ver-
koop gaat bij vlagen. Ik weet wel
dat ik er de kost niet mee kan ver
dienen. Het is voor ons eigenlijk
maar bijzaak....een aardigheidje....
De zaken waar mijn zoon en ik, bij
gestaan door Nico Sleeuwenhoek,
ons overdag mee bezighouden
zijn grote klussen, zoals de bouw
van huizen, schuren, winkelbetim
meringen en noem maar op. Het
grote timmerwerk. Momenteel zijn
we met een huis aan de Bredeweg
bezig. Onlangs voltooiden we de
bouw van een huis aan de Strand
weg. In het verleden hebben we
ook wat winkels in Zevenhuizen
betimmerd, zoals die van slager v.
Tol, het Kaasmekka, bij Benning
en de verbouwing van de drogiste
rij van Rodenburg, destijds nog
gehuisvest in die ene winkel die
Bac nu heeft. Vaak ook onder
houdswerk". "Ja" vult z'n vrouw
Nel aan "je hebt ook de winkel van
bakker Meijer betimmerd, na de
brand. En later heb je bij Gerritsen
getimmerd aan het interieur van
het woonhuis....en niet te vergeten
de praktijk van dokter Ensing."
Was er altijd werk? "Ja hoor, alleen
was het vroeger anders dan nu.
Toen was het in de winter erg rus
tig. Je ruimde wat sneeuw en klun
gelde wat in de werkplaats, omdat
je voor een karwei altijd pas in ja
nuari gevraagd werd vooreen 'ge
sprek'. Nu kun je het hele jaar
doorgaan, omdat er in de winter
vrijwel overal doorgestookt wordt.
Met de centrale verwarming is dat
geen probleem...
Burg. Klinkhamerweg, op het erf
stonden. Daar in de open lucht is
m'n vader met timmeren voor an
deren begonnen. Ik meen me te
herinneren dat hij eerst nog even
bij de fa. Schotte heeft gewerkt...
maar daarna helemaal alleen op
klus ging. In 1947 ben ik m'n vader
gaan helpen. Ik was toen een
jonge jongen van 18 jaar en was
werkzaam bij de Gebr. V.d. KNaap
aan de Groeneweg. Samen met
m'n vader ging ik de boer op voor
reparaties aan boederijen, wonin
gen en schuren. Het meeste was
echter wel het zgn. 'boerentim-
merwerk'. Beide andere broers -
we hebben ook nog een zuster -
kwamen ook in het bedrijf, waar
van vader Gerard Hol de leiding
had".
Mevrouw Hol-Markus, weet nog
van die periode, omdat ze toen net
verkering kreeg met haar man
Niek. "We hebben wel acht jaar
verkering gehad, want er was geen
huis voor ons" vertelt ze. Geluk
kig kwam dat er dankzij de waters
noodramp in 1953. Overal in Zee
land verrezen na de watersnood
ramp huizen, geschonken door
Noorwegen en Zweden. Deze hou
ten woningen werden echter hier
en daar na één of twee jaar ver
vangen door stenen. Dus kwamen
ze te koop. Zo'n Noorse woning
vormde het onderdak voor het jon
ge echtpaar Hol-Markus, die ge
plaatst werd op de Eendrachtsdijk.
Echte Zevenhuizenaren weten
zich nog wel te herinneren hoe de
Eendrachtsdijk destijds liep, met
een kromming de polder in, met in
de verte de boerderij van Sol...De
ouders van Niek Hol woonden in
middels ook al in een noodwoning
aan de Eendrachtsdijk, tegen-over
het jonge paar. De woonwagens
behoorden allang tot het verleden
en al jaren was hier de werkplaats
van timmerman Hol en zijn zonen.
Aanvankelijk werd het voorberei
dende timmerwerk buiten in de
open lucht gedaan, maar een goe
de werkplaats is onontbeerlijk,
omdat men anders teveen van het
weer afhankelijk is, zo vonden zij.
"M'n broers gingen van lieverlede
andere ambachten uitoefenen, en
vader zei in 1955 het timmerbe
drijf vaarwel, om zich in de handel
te storten. Hij heeft toen een slo
persbedrijf opgezet, dat door m'n
broer Gijs wordt voortgezet. Wij
hebben toen met m'n ouders van
woning geruild...Helemaal los was
ik nog niet van m'n vader, want pas
in 1960e begon ik echt voor me
zelf. Onderhoudswerkzaamheden
en nieuwbouw, vaak in samenwer
king met een aannemer. Vooral
met Slingerland heb ik veel ge
werkt. Het doe-het-zelf-klussen
kwam meer en meer in zwang,
zodat we ook in onze vrije uren
best wat te doen hadden" vertelt
Niek. De bestellingen werden aan
vankelijk op de fiets weggebracht.
Hét vervoermiddel voordat 'tijd is
geld' en 'een auto is een nood
zaak' in de mode kwamen, was de
fiets. Een aanhangwagentje er
achter en zo werden de materialen
vervoerd. Later werd dat een
motor met zijspan en tegenwoor
dig is dat eén stationcar.
StehOuwer
specialist
De nieuwbouw rukte op. De Noor-
ze noodwoning aan de Eendrachts
wijk, waarin opa en oma Hol woon
den, moest plaatsmaken voor wo
ningbouw van het Hogeland. Dus
werd er voor de ouders van Niek
Hol een huis gebouwd op het pad
van de boerderij van Groenveld 't
Land Kanaan'. Helaas heeft m'n
vader er niet lang gewoond. In
1978 kwam de gelegenheid om op
de plaats waar destijds de boerde
rij van Saarberg stond en het huis
van Jacob de Groot, een stuk
grond te kopen, aan de Wethou
der Kreftlaan. Op tien stappen af
stand van de werkplaats, aan de
Eendrachtsdijk. Slingerland was
de metselaar en m'n zoon en ik
hebben het houtwerk en de tegel
zetterij voor onze rekening geno
men.... En zo verrees "de Vesting".
"Alles gebeurde in de avonduren"
vertelt z'n vrouw Nel, die met
dochter Rosemarie ook het nodige
gedaan heeft aan de totstandko
ming van de woning. Dat steentje
bijdragen doet ze overigens ook
altijd aan de zaak van haar man. Zij
houdt de administratie bij en blijft
de hele dag thuis voor het aan
nemen van de telefoon en voor
klanten die iets uit de werkplaats
willen hebben, en helpt n?et losêen
van materialen. "We begonnen in
juli en met de Kerst konden we
erin" lacht ze. Niet alleen fraai en
praktisch ziet het er van binnen
en van buiten uit, ook gezellig (het
buurhuis is gelijktijdig door Niek
Hol gebouwd). De entree alleen al,
is een bezichtiging waard. Fraaie
stalramen. "Komen uit de boerde
rij van Eindhoven" verklapt hol. We
zijn binnengelaten na een hartelij
ke verwelkoming met muziek van
'Land of hope and glory' en be
snuffeling van de witte Keeshond.
"Op de bel zitten wel 23 verschil
lende wijsjes. Als ik in de werk
plaats moet wezen zet ik altijd een
lang liedje op, zodat ik hem goed
kan horen" lacht mevrouw Hol.
Jammer vinden beiden het dat Ge
rard niet bij het gesprek aanwezig
kan zijn, omdat hij naar de Foto
club moest. Rosemarie is ook niet
thuis, maar de vrouw van Gerard,
Jacqueline, woont wel een gedeel
te van het gesprek bij. Zij woont
met Gerard in de houten, totaal
verbouwde woning bij de werk
plaats.
Hobby's heeft de 54-jarige timmer
man Hok, één van de maandelijkse
adverteerders in de Dorpskrant,
niet zoveel. "Ik ben bij de brand
weer geweest en bij de reserve-
politie. Als je honden uitlaten ook
een hobby kunt noemen, dan zou
ik zeggen dat is er één. "Maar je
bouwt toch boten" valt z'n vrouw
hem in de rede. "O ja, met bouw
dozen." beaamt Niek. Mevrouw
Hol: "En je molens!" "Maar die
bouw ik om cadeau te geven. Pre
cies dezelfde als aan de Rotte,
schaal 1:20. Ik geef ze bij hele ho
ge uitzondering cadeau, omdat
^ooral het maken van de wieken
een gigantisch karwei is." Mevr.
Hol: "We hebben er één mee naar
de camping in Oostenrijk geno
men, die Niek er speciaal voor ge
maakt had. We stonden namelijk
voor het tiende jaar op die cam
ping in Karinthië. We zijn toen
door de burgemeester gehuldigd
en kregen een houtsnijwerk en een
ets, kijk maar!" wijst ze naar de
muur. "Vroeger kocht ik ze wei
eens op cadeau te doen bij de afle
vering van een groot karwei, maar
dat is me toch wel een beetje te
gortig, om daar vijfhoonderd gul
den voor neer te tellen. Nu maak ik
zelkf af en toe een molen, in m'n
vrije tijd. Rinus Hanswijk, uit de
Rozenstraat, maakt ook molens.
Op zaterdagmorgen komt hij vaak
langs voor wat doe-het-zelf-mate-
riaal, maar ook voor een praatje
over allerlei zaken, maar vooral
over het maken van molens."
Maakt u weieens leuke dingen
mee? "Ja, dat wel, maar er wil me
zo gauw niks te binnen schieten...
Nel weet jij nog iets?"
Nel: "er kwam een man, hij heette
Wim, een boordplaatje bestellen.
Hij gaf de maten op: 120x250 mm.
Dus ik zeg 'Willem, moeten het
geen centimeters zijn?". 'Nee,
want ik werk tegenwoordig met
milimeters.' De andere dag kwam
hij de plaats ophalen en zei: dat
kan niet, dat is veel te klein! Hij had
zich dus wel degelijk vergist!"
lacht mevr. N. Hol-Markus.
VERKOOP:
ZATERDAG
29 en
MAANDAG
31 DECEMBER
Verkoop alléén aan personen
vanaf 18 jaar
