DORPSKRANT
HAVENMEESTER EN SLUIS
WACHTER BAS VAN VLIET
Ook cijferen is vakwerk.
vernielingen
praatpaal
Ik ben weieens praatpaal voor de
vaste ligplaatshouders. Hoor ver
halen over huwelijken, over thuis
achtergelaten vrouwen, die in een
slecht humeur waren. Ik luister
dan en kan het allemaal best weer
van me af zetten. Verder probeer ik
geen politie-agent te spelen. Maak
me nergens druk om, want als ik
dat zou doen, zou het precies een
averechtse werking kunnen heb
ben. Agressie kunnen oproepen.
De jongelui van de jachthaven zijn
reuze schappelijk. Als er bijvoor
beeld een boot uit het water getild
moet worden, hoef ik maar te kik
ken of ze komen me helpen. En
verder valt het hier reuze mee wat
de vernielzucht betreft. Neem nou
ons toiletgebouw. Nu hebben we
pas een nieuw, met zes toiletten,
twee douches en wasbakken. Ver
stopte afvoerbuizen, omdat er on
verteerbaar afval, zoals kapotge-
trapte bierblikjes in worden ge
gooid, komt voor op de camping.
sluiswachter werd
sluiswachter
geen koe die tegen je praatte
verhaal van gangelen
Toen ik pas sluiswachter was, was
ik nogal zenuwachtig. Barend van
Gangelen, de beurtschipper,
kwam uit Zevenhuizen met z'n
vrachtboot in de sluis. Het was de
eerste maal dat ik hem hielp. Net
toen ik de sluis open wilde draaien
schoot de boot met volle kracht
vooruit op de sluisdeuren af. Ik
schrok me naar. Van Gangelen la
chen. het bleek dat hij ze altijd zelf
met z'n boot openduwde....Op een
keer lag Barend van Gangelen
weer in de sluis, toen Bas Schmidt
een praatje kwam maken. Dat
deed hij wel meer. Bas informeer
de waar Barend heenvoer met z'n
schuit. 'Nou' zei deze 'dit keer naar
Engeland' (hij loog, want hij reisde
nooit verder dan Rotterdam).
Tjonge jonge' zei Bas 'die Barend
ziet anders een hoop van de we
reld, nou gaat ie weer naar En
geland'....
doorvaar naart hollandse
ijssel
over en langs de rotte
Het is even stil in de woonkamer
van het nog bijna nieuwe sluis
wachtershuis van de familie Van
Vliet. Bas is even weg om de boot-
huur te verrekenen met twee jon
geren. Mevrouw van Vliet is, zo
heeft haar man al bij aankomst ver
teld, zeven dagen van de week
assistente in het horecabedrijf van
hun dochter Conny, aan de over
kant van de Rotte in "Meerenbos".
Dit doet ze omdat haar dochter
nog geen 25 jaar is en ondanks
haar behaalde horecapapieren
nog niet zelfstandig een dergelijke
zaak MAG runnen. De horeca zit
de Verhoef's als het ware in het
bloed. Vroeger groeiden ze op in
een theeschenkerij, exploiteerden
het zwembad De Roerdomp en de
gezusters samen later café De
Roerdomp, wat tenslotte alleen
door zus Ria en haar man Rob
werd voortgezet. Opvallend zijn de
diverse watertaferelen aan de
wand. In de kamer staan enkele
opgezette dieren: een vos, een uil
tje en een roerdomp. De twee eer
ste dieren, zo horen we van Bas als
hij weer terugkeert, cadeau ge
daan door een kennis en de toch
nog wel zeldzame roerdomp heeft
hij zelf op laten zetten. "Toen hij bij
generaties
pagina 6
afscheid zesde klassers 'de eendragt' - Dezes-
"Ik hou van m'n beroep als sluiswachter. De mensen die met hun boot
door de sluis varen hebben allemaal iets vrolijks over zich: ze hebben vrij
en ze gaan er op uit om te varen. Een praatje en een grapje kan er altijd af.
En voor twee kwartjes door de sluis, is toch nauwelijks de moeite....Iets
anders is dat bij de haven. Sommigen, ik zeg echt sommigen, want de
meesten zijn anders, doen net of het mijn sctiuld is dat ze dat jaarlijks, in
hun ogen hoge bedrag, aan liggeld moeten betalen. Vinden dat ik daar
als havenmeester wel wat tegenover moet stellen. Eigenlijk altijd in touw
moet zijn, niet zomaar eens een keertje voor m'n huis kan zitten...Maar ze
vergeten weieens dat ik eigenlijk alle zeven dagen van de week in touw
ben. Ik het hoogseizoen altijd paraat moet zijn
Zoals het hier op papier staat, zou het
lijken alsof Bas van Vliet een zwartgal
lige baas is. We haasten ons om het te
genovergestelde te schrijven. De ha
venmeester van jachthaven "De Een-
dragt" en sluiswachter van 'het Zeven-
huizens Verlaat' is een bijzonderzacht-
aardige man. Iemand die geduld heeft
en altijd vriendelijk is. Die niet gauw
kwaad wordt. Als dat gebeurt dan heb
je heel wat op je kerfstok. Nooit loopt
hij op de rondhangende jongeren rond
de jachthaven te mopperen, want
zemaken het er eigenlijk nooit naar dat
hij mopperen moet. Bas kan erq veel
hebben.
"Het doet me weieens wat als ze
een van mij gehuurde boot terug
brengen waar ze een gat in hebben
gevaren. Of een roeispaan hebben
vernield. Ik zucht dan maar eens
diep. Ook kijk ik nooit een boot na
die wegvaart, 't Gebeurt natuurlijk
nogal eens dat er een verkeerde
manoevre gemaakt wordt, maar
die zie ik liever niet...Wat heb jeer-
aan om je eigen kwaad te maken...
Zelden gebeurt het dat er mensen
een bootje huren om er express
mee te gaan rotzooien. Meestal
zijn het gezinnen, of enkele jonge
ren die er op uit trekken, gewoon
voor de natuur....Nee, wat de jon
geren betreft maak ik hiergelukkig
nooit gekke dingen mee, behalve
in de Nacht van Zevenhuizen. Die
trekt ook veel vreemd volk aan.
Twee jaar geleden hebben ze een
bootje laten zinken en nu was dat
weer het geval. Alhoewel ik niet
veel slaap nodig heb, kan ikertoch
niet tegen om een hele nacht op te
blijven. Dus ging ik in de'nacht van
Zevenhuizen' van 's-morgens twee
tot zes uur naar bed. Toen ik naar
bed ging was alles rustig rond de
jachthaven. Het was een koude
nacht en het begon te regenen. Er
viel dus voor niemand wat te bele
ven...dacht ik. Toch zijn er onver
laten geweest die van mijn buiten
kraan gebruik hebben gemaakt en
een motorjacht hebben laten vol
lopen, zodat het zonk. Het is dan
weer een heel gedoe om de boot
uit het water te vissen. Voorde mo
tor van de boot bepaald niet goed,
die moest helemaal worden nage
keken. Kijk, van zulke grapjes
houd ik niet... In de zomer maken
we ook weieens gebruik van de
tuinslang. Ik word weieens nat ge
spoten. Ook spuit ik anderen wei
eens nat. Dat is allemaal voor de
lol. Maar als ze opzettelijk iets wil
len vernielen, dan vind ik dat erg...
*\ch en verder gebeurt hier eigen
lijk niets bijzonders.
Om zoiets ongedaan te maken is
een dag werk. Zoiets is hier nog
nooit voorgekomen....gelukkig!"
hoe bas van vliet
Vertel eens meneer Van Vliet hoe
bent u hier terechtgekomen? "Tja"
zegt hij "dat zal ik je vertellen",
(en dan volgt het verhaal over de zoon
van de visser van de vijfde generatie
van beroepsvissers in de Rotte, die een
afkeer van de visserij heeft)
"53 jaar geleden werd ik aan de
overkant van de Rotte, op Bleis-
wijks grondgebied geboren. Ik
groeide daar ook op en was voor
bestemd om m'n vader als beroeps
visser op te volgen. Maar ik had er
geen zin in. In m'n jonge jaren
moest ik m'n vader altijd helpen.
Soms bij nacht en ontij. Had ik op
zaterdagavond met vrienden afge
sproken om uit te gaan, dan ging
dat mooi niet door, want vader had
plannen om te vissen en je moest
mee, want vaders wil wat wet... Zo
ging dat in die tijd. Mijn zoon zou
me zien aankomen als ik hem 'ge
bood' me te helpen in het weekein
de. Dat is op en top een ambtenaar
Vijf dagen werken en in het week
einde vrij. Ik zie hem dan ook nog
niet als mijn opvolger, als is hij wel
in dienst van het recreatieschap,
maar dan in de sector bosbouw.
Omdat bovendien de beroepsvis
serij weinig opleverde trok me het
beroep van tuinder meer aan. Sa
men met een neef heb ik jaren een
tuinderij in de Bleiswijkse Zoom
gehad, totdat we weggekocht wer
den door de Provinciale water
staat, ten behoeve van het recrea
tieschap. Dat was in 1963. Ene me
neer Berkhout wist hoe de toe
komstige situatie zou worden rond
de Rotte. Hij adviseerde me m'n
spulletje te verkopen en stelde me
een baan bij het recreatieschap in
het vooruitzicht. Ik werd de derde
werknemer van deze stichting. M!n
schoonvader, wijlen pa Verhoef,
en zijn zoon Wim, waren de
eersten."
In 1962 was Bas al betrouwd met
de dochter van Verhoef en had met
haar het sluiswachtershuisje be
trokken. Naar de tuin voer hij
dagelijks over met een boot.
Vroeger woonden m'n schoon
ouders daar, verstoken van water
en licht, slechts bereikbaar door
een karrepad. M'n schoonmoe
der bediende ver voordat wij er
kwamen wonen (want later heeft
er tijdelijk nog iemand gewoond)
al de sluis en nu gingen wij
dat doen. Gek hé, al die jaren
bleef het sluistarief hetzelfde:
slechts twee kwartjes. Vroeger is
dat natuurlijk veel geld geweest....
23 jaar geleden was er nog steeds
geen water en geen licht, wel tele
foon. Gelukkig kwam daar na en
kele jaren verandering in, al heb
ben we nooit gas gekregen. Ach
met flessengas kom je net zo ver
hier....De hele omgeving hier rond
de sluis was boerenland. De cam
ping was er nog niet. Hetzwembad
De Roerdomp was in de Rotte. Al
leen de molen was bewoond. In de
zomer kon je best in het dorp ko
men, maar in de winter, alsde boe
ren met hun tractors heen en weer
reden voor b.v. de bietenoogst en
ander werk op het land, was het
haast niet te doen op de fiets, alles
blubber. Bovendien moest je door
allerlei klaphekjes. Ik zie m'n
vrouw nog gaan, met twee kinde
ren op de fiets, die ze naar school
bracht.
Terug bracht ze dan gelijk een tas
met boodschappen mee, want je
moest economisch denken...Ik
ben ontzettend blij dat er van lie
verlede verandering in de situatie
is gekomen. Dat het hier, al is het
's-winters wel eenzaam, wel leef
baarder is geworden. Pas kwam
hier nog een man die hier zo'n 17
jaar niet geweest was. Hij vond het
jammer dat het zo veranderd was.
Ik niet; ik zei tegen hem 'ach man,
toen liepen hier alleen maar koe
ien op de dijk. En geen ene onno
zele koe die tegen je praatte. Nee,
voor ons is de situatie alleen maar
verbeterd. Ik huurde het sluis
wachtershuis voor tweehonderd
gulden per jaar van wijlen Jo Sol,
de dijkgraaf. Die was nogal mak
kelijk. Hij zei: 'je kijkt maar wat je
opknapt, als je bij ons maar niet
om geld komt.' Dat heb ik gedaan.
Ze werd het wonen hier zo beroerd
nog niet.
Via de sluis, de Ringvaart, kon men
naar Nieuwerkerk, richting Gouda
omdat de doorvaart open kwam
naar de Hollandse IJssel. Vanaf
die datum, zo'n 20 jaar geleden,
was ik in vaste dienst bij de Provin
ciale waterstaat. Ik deed van aller
hande hand en spandiensten voor
de recreatie. Toen in 1972 de
jachthaven werd aangelegd, werd
ik tot havenmeester benoemd.
Aanvankelijk had ik twee bazen:
namelijk de Provinciale Waterstaat
en het hoogheemraadschap
Schieland, maar later werd dat de
stichting Recreatieschap Rotte-
meren. Ik huur het huis en de sluis
nog wel steeds van het hoogheem
raadschap Schieland. Daar sta ik
ook in nauw contact mee. Elke
week, meestal op vrijdagmiddag
komt de technisch opzichter, me
neer Visser even langs voor een
praatje, of om te informeren of er
nog wat door te geven is. M'n di
recte chef is bedrijfsleider Zappeij.
Om nog even terug te komen op
die doorvaart hè, naar de Holland
se IJssel, ik vind het jammer dat de
boten er niet meer kunnen komen.
Jaren was de doorvaartroute bij
Nieuwerkerk gestremd, vanwege
de aanleg van via- en aquaducten
en nu ligt er weer een aarden wal
die de doorgang naar de IJssel
verspert. Het schijnt een financiële
kwestie te zijn. De kosten van een
nieuwe doorgang schijnen zo'n
vier miljoen gulden te kosten en
niemand heeft er geld voor om dat
te verwezenlijken. De eigenaars
van de plezierjachten kunnen nu
nog maar tot Nieuwerkerk varen.
Sommigen gaan boodschappen
doen in Zevenhuizen, dan meren
ze af langs de Hennipsloot, maar
als ze doorvaren bel ik naar het ge
meentehuis, om te vragen of ze de
bruggen willen openen...."
ons kwam aangevlogen, was nij
erg verzwakt. We hebben hem vis
gevoerd, maardaarstiktehij in. We
zijn toen naar de politie gestapt om
een vervoersbewijs en hebben het
dier op laten zetten. Gek, maar de
ze winter heb ik geen enkele roer
domp gezien, ook geen ijsvogel-
tjes. De vogelstand hier aan de
oevers van de Rotte, is veel beter
dan vroeger. We zien weer volop
aalscholvers, futen en meerkoe
ten..."
We praten met Van Vliet nog over
de sluis, de Rotte en de woning
waar hij vroeger woonde en nu
doorzijn zuster wordt bewoond. In
het nieuwe huis ernaast woont z'n
dochter. Het gedeelte Rotte dat
hier, tegenover de molen van Otte-
vanger stroomt, is eigendom van
Bas. Het ging over van vader op
zoon. Het beroep niet. "Vroeger
was vader Piet visser en volgde
zoon Bas hem op. Generaties lang
waren de namen van de Van Vliet's
Bas en Piet. Ook onze zoon heet
zo, al wordt hij Peter genoemd..."
Over de molens: "Ik ben nog nooit
boven in een molen geweest, al
ben ik er tegenover geboren en op
gegroeid en woon ik alweer zo'n
dikke twintig jaar naast een molen.
Dat vertik ik, 't interesseert me
niks. Dat is ook zo met het sluisje
van de overkant in Bleiswijk. Vroe
ger ben ik wat keren over dat hekje
geklommen, tot ik ereen hekel aan
kreeg'.
Of Van Vliet weieens op vakantie
gaat? "Ach in de zomer is het hier
hoogseizoen, dan kunnen we niet.
We zijn 's winters wel een paar jaar
naar de wintersport geweest, maar
van mij hoeft het niet, hoor. Ik
geniet hier zo al. Zeker met zo'n
winter als de afgelopen winter.
Beleeft u weieens gekke dingen?
"Weinig, maar als je nog een
verhaal wil dan zal ik je nog eens
wat vertellen. Het is alweer enkele
jaren geleden gebeurd. Op een
dag kwamen iwee mannen naar de
jachthaven. Een grote en een klei
ne. De één kende ik. Deze vroeg of
ik wist of z'n vrouw op het water
was. Dat was zo, maar ze was met
een andere man in z'n bootje. Dat
gebeurde wel meer, maar dat was
mijn pakkie an niet. Die twee ke
rels huurden een motorboot van
me en voeren weg. Na twqe uur
kwamen ze terug met de vrouw,
die er verfomfaaid uitzag. Ze had
den me al op de heenreis honderd
gulden gegeven, dus gaf ik het te
veel betaalde geld terug. De vrouw
rende angstig naar de auto. Ik
vroeg me af wat ze met de man ge
daan hadden bij wie ze de vrouw
hadden weggehaald. "Je hebt hem
toch niet de hersens ingeslagen?"
schreeuwde ik angstig. "Ga zelf
maar kijken" bromden ze kwaad
aardig. Ik woest en vloog naar de
auto om hen proberen tegen te
houden. Dat lukte niet, want ze
snauwden: 'je wilt ons toch zeker
niet tegenhouden, want dan slaan
we jou ook de Rotte in" Ik werd
band en snelde naar huis om
samen met m'n vrouw met de boot
erop uit te trekken. Inderdaad von
den we de boot van de man die er
met andermans vrouw vandoor
was gegaan. De man in kwestie lag
zwaar mishandeld tussen het riet.
We hebben hem meegenomen
naar huis en z'n verwondingen
verzorgd. Het was bepaald geen
toevalligheid dat zijn echte vrouw
naar ons opbelde met de vraag hoe
het met haar man ging. We zeiden
natuurlijk 'goed' en sommeerden
hem gauw naar huis te gaan. Er
was hier dus duidelijk sprake van
doorgestoken kaart. Die echtge
note van hem wist dat die andere
man hem waarschijnlijk had afge
tuigd...Zo kreeg zij haar man terug
en de andere man z'n vrouw. Maar
de toegetakelde man is later ge
schieden...Ik heb hem hier niet
meer gezien
Administratie
belastingen
financieringen
verzekeringen
adviezen
en daarom verzorgen wij gaarne uw belasting
aangifte, stellen wij uw jaarrekeningen op,
houden uw administratie bij
en ordenen uw boekhouding.
Omdat cijferen ons vak is.
Administratieburo VAN TOOR
Prins Bernhardstraat 25, 2841 TE Moordrecht
Tel. (01827) 2462.
Het zat /e maar overkomen....dat je op het gemeentehuis wordt ontvan
gen door de burgemeester...Maar ze hadden ervoor geknokt, die
jongens junioren van volleybalvereniging Zevenhuizen. Bloemen na
mens het gemeentebestuur en een medaille als aandenken aan die
prachtige overwinning, die leidde tot het hoogste wat denkbaar is:
KAMPIOEN VAN NEDERLAND! Het team op de foto, exclusief voor de
Dorpskrant: voor het gemeentehuis, met burgemeester Van Gent, wet
houder B. van Yperen en gemeentesecretaris Visser
(uiteraard werden er meer foto's genomen, door andere persmuskieten, maar die
plaatjes werden boven geschoten, binnen in de raadzaal, waar de ontvanqst
plaatsvond, vrijdagavond 14 juni).
de klassers van de chr. school De Eendragt namen vrijdagavond in aan
wezigheid van ouders, afscheid van de school. Dat gebeurde een week
dan gebruikelijk omdat deze klas de daaropvolgende week (deze week)
op schoolkamp ging naar Garderen. Daarna keren de leerlingen niet
meer terug omdat de schoolvloeren gerenoveerd worden in verband met
betonrot. Ouders en leerkrachten genoten van de musical "Wakkerwor-
den slapen gaan Een schooldag uit het leven gegrepen. Bijzonder leuk
en origineel bedacht door leerkrachten Peter v.d. Niet en Bart
Bruggeman.