DORPSKRANT HAVENMEESTER EN SLUIS WACHTER BAS VAN VLIET Ook cijferen is vakwerk. vernielingen praatpaal Ik ben weieens praatpaal voor de vaste ligplaatshouders. Hoor ver halen over huwelijken, over thuis achtergelaten vrouwen, die in een slecht humeur waren. Ik luister dan en kan het allemaal best weer van me af zetten. Verder probeer ik geen politie-agent te spelen. Maak me nergens druk om, want als ik dat zou doen, zou het precies een averechtse werking kunnen heb ben. Agressie kunnen oproepen. De jongelui van de jachthaven zijn reuze schappelijk. Als er bijvoor beeld een boot uit het water getild moet worden, hoef ik maar te kik ken of ze komen me helpen. En verder valt het hier reuze mee wat de vernielzucht betreft. Neem nou ons toiletgebouw. Nu hebben we pas een nieuw, met zes toiletten, twee douches en wasbakken. Ver stopte afvoerbuizen, omdat er on verteerbaar afval, zoals kapotge- trapte bierblikjes in worden ge gooid, komt voor op de camping. sluiswachter werd sluiswachter geen koe die tegen je praatte verhaal van gangelen Toen ik pas sluiswachter was, was ik nogal zenuwachtig. Barend van Gangelen, de beurtschipper, kwam uit Zevenhuizen met z'n vrachtboot in de sluis. Het was de eerste maal dat ik hem hielp. Net toen ik de sluis open wilde draaien schoot de boot met volle kracht vooruit op de sluisdeuren af. Ik schrok me naar. Van Gangelen la chen. het bleek dat hij ze altijd zelf met z'n boot openduwde....Op een keer lag Barend van Gangelen weer in de sluis, toen Bas Schmidt een praatje kwam maken. Dat deed hij wel meer. Bas informeer de waar Barend heenvoer met z'n schuit. 'Nou' zei deze 'dit keer naar Engeland' (hij loog, want hij reisde nooit verder dan Rotterdam). Tjonge jonge' zei Bas 'die Barend ziet anders een hoop van de we reld, nou gaat ie weer naar En geland'.... doorvaar naart hollandse ijssel over en langs de rotte Het is even stil in de woonkamer van het nog bijna nieuwe sluis wachtershuis van de familie Van Vliet. Bas is even weg om de boot- huur te verrekenen met twee jon geren. Mevrouw van Vliet is, zo heeft haar man al bij aankomst ver teld, zeven dagen van de week assistente in het horecabedrijf van hun dochter Conny, aan de over kant van de Rotte in "Meerenbos". Dit doet ze omdat haar dochter nog geen 25 jaar is en ondanks haar behaalde horecapapieren nog niet zelfstandig een dergelijke zaak MAG runnen. De horeca zit de Verhoef's als het ware in het bloed. Vroeger groeiden ze op in een theeschenkerij, exploiteerden het zwembad De Roerdomp en de gezusters samen later café De Roerdomp, wat tenslotte alleen door zus Ria en haar man Rob werd voortgezet. Opvallend zijn de diverse watertaferelen aan de wand. In de kamer staan enkele opgezette dieren: een vos, een uil tje en een roerdomp. De twee eer ste dieren, zo horen we van Bas als hij weer terugkeert, cadeau ge daan door een kennis en de toch nog wel zeldzame roerdomp heeft hij zelf op laten zetten. "Toen hij bij generaties pagina 6 afscheid zesde klassers 'de eendragt' - Dezes- "Ik hou van m'n beroep als sluiswachter. De mensen die met hun boot door de sluis varen hebben allemaal iets vrolijks over zich: ze hebben vrij en ze gaan er op uit om te varen. Een praatje en een grapje kan er altijd af. En voor twee kwartjes door de sluis, is toch nauwelijks de moeite....Iets anders is dat bij de haven. Sommigen, ik zeg echt sommigen, want de meesten zijn anders, doen net of het mijn sctiuld is dat ze dat jaarlijks, in hun ogen hoge bedrag, aan liggeld moeten betalen. Vinden dat ik daar als havenmeester wel wat tegenover moet stellen. Eigenlijk altijd in touw moet zijn, niet zomaar eens een keertje voor m'n huis kan zitten...Maar ze vergeten weieens dat ik eigenlijk alle zeven dagen van de week in touw ben. Ik het hoogseizoen altijd paraat moet zijn Zoals het hier op papier staat, zou het lijken alsof Bas van Vliet een zwartgal lige baas is. We haasten ons om het te genovergestelde te schrijven. De ha venmeester van jachthaven "De Een- dragt" en sluiswachter van 'het Zeven- huizens Verlaat' is een bijzonderzacht- aardige man. Iemand die geduld heeft en altijd vriendelijk is. Die niet gauw kwaad wordt. Als dat gebeurt dan heb je heel wat op je kerfstok. Nooit loopt hij op de rondhangende jongeren rond de jachthaven te mopperen, want zemaken het er eigenlijk nooit naar dat hij mopperen moet. Bas kan erq veel hebben. "Het doet me weieens wat als ze een van mij gehuurde boot terug brengen waar ze een gat in hebben gevaren. Of een roeispaan hebben vernield. Ik zucht dan maar eens diep. Ook kijk ik nooit een boot na die wegvaart, 't Gebeurt natuurlijk nogal eens dat er een verkeerde manoevre gemaakt wordt, maar die zie ik liever niet...Wat heb jeer- aan om je eigen kwaad te maken... Zelden gebeurt het dat er mensen een bootje huren om er express mee te gaan rotzooien. Meestal zijn het gezinnen, of enkele jonge ren die er op uit trekken, gewoon voor de natuur....Nee, wat de jon geren betreft maak ik hiergelukkig nooit gekke dingen mee, behalve in de Nacht van Zevenhuizen. Die trekt ook veel vreemd volk aan. Twee jaar geleden hebben ze een bootje laten zinken en nu was dat weer het geval. Alhoewel ik niet veel slaap nodig heb, kan ikertoch niet tegen om een hele nacht op te blijven. Dus ging ik in de'nacht van Zevenhuizen' van 's-morgens twee tot zes uur naar bed. Toen ik naar bed ging was alles rustig rond de jachthaven. Het was een koude nacht en het begon te regenen. Er viel dus voor niemand wat te bele ven...dacht ik. Toch zijn er onver laten geweest die van mijn buiten kraan gebruik hebben gemaakt en een motorjacht hebben laten vol lopen, zodat het zonk. Het is dan weer een heel gedoe om de boot uit het water te vissen. Voorde mo tor van de boot bepaald niet goed, die moest helemaal worden nage keken. Kijk, van zulke grapjes houd ik niet... In de zomer maken we ook weieens gebruik van de tuinslang. Ik word weieens nat ge spoten. Ook spuit ik anderen wei eens nat. Dat is allemaal voor de lol. Maar als ze opzettelijk iets wil len vernielen, dan vind ik dat erg... *\ch en verder gebeurt hier eigen lijk niets bijzonders. Om zoiets ongedaan te maken is een dag werk. Zoiets is hier nog nooit voorgekomen....gelukkig!" hoe bas van vliet Vertel eens meneer Van Vliet hoe bent u hier terechtgekomen? "Tja" zegt hij "dat zal ik je vertellen", (en dan volgt het verhaal over de zoon van de visser van de vijfde generatie van beroepsvissers in de Rotte, die een afkeer van de visserij heeft) "53 jaar geleden werd ik aan de overkant van de Rotte, op Bleis- wijks grondgebied geboren. Ik groeide daar ook op en was voor bestemd om m'n vader als beroeps visser op te volgen. Maar ik had er geen zin in. In m'n jonge jaren moest ik m'n vader altijd helpen. Soms bij nacht en ontij. Had ik op zaterdagavond met vrienden afge sproken om uit te gaan, dan ging dat mooi niet door, want vader had plannen om te vissen en je moest mee, want vaders wil wat wet... Zo ging dat in die tijd. Mijn zoon zou me zien aankomen als ik hem 'ge bood' me te helpen in het weekein de. Dat is op en top een ambtenaar Vijf dagen werken en in het week einde vrij. Ik zie hem dan ook nog niet als mijn opvolger, als is hij wel in dienst van het recreatieschap, maar dan in de sector bosbouw. Omdat bovendien de beroepsvis serij weinig opleverde trok me het beroep van tuinder meer aan. Sa men met een neef heb ik jaren een tuinderij in de Bleiswijkse Zoom gehad, totdat we weggekocht wer den door de Provinciale water staat, ten behoeve van het recrea tieschap. Dat was in 1963. Ene me neer Berkhout wist hoe de toe komstige situatie zou worden rond de Rotte. Hij adviseerde me m'n spulletje te verkopen en stelde me een baan bij het recreatieschap in het vooruitzicht. Ik werd de derde werknemer van deze stichting. M!n schoonvader, wijlen pa Verhoef, en zijn zoon Wim, waren de eersten." In 1962 was Bas al betrouwd met de dochter van Verhoef en had met haar het sluiswachtershuisje be trokken. Naar de tuin voer hij dagelijks over met een boot. Vroeger woonden m'n schoon ouders daar, verstoken van water en licht, slechts bereikbaar door een karrepad. M'n schoonmoe der bediende ver voordat wij er kwamen wonen (want later heeft er tijdelijk nog iemand gewoond) al de sluis en nu gingen wij dat doen. Gek hé, al die jaren bleef het sluistarief hetzelfde: slechts twee kwartjes. Vroeger is dat natuurlijk veel geld geweest.... 23 jaar geleden was er nog steeds geen water en geen licht, wel tele foon. Gelukkig kwam daar na en kele jaren verandering in, al heb ben we nooit gas gekregen. Ach met flessengas kom je net zo ver hier....De hele omgeving hier rond de sluis was boerenland. De cam ping was er nog niet. Hetzwembad De Roerdomp was in de Rotte. Al leen de molen was bewoond. In de zomer kon je best in het dorp ko men, maar in de winter, alsde boe ren met hun tractors heen en weer reden voor b.v. de bietenoogst en ander werk op het land, was het haast niet te doen op de fiets, alles blubber. Bovendien moest je door allerlei klaphekjes. Ik zie m'n vrouw nog gaan, met twee kinde ren op de fiets, die ze naar school bracht. Terug bracht ze dan gelijk een tas met boodschappen mee, want je moest economisch denken...Ik ben ontzettend blij dat er van lie verlede verandering in de situatie is gekomen. Dat het hier, al is het 's-winters wel eenzaam, wel leef baarder is geworden. Pas kwam hier nog een man die hier zo'n 17 jaar niet geweest was. Hij vond het jammer dat het zo veranderd was. Ik niet; ik zei tegen hem 'ach man, toen liepen hier alleen maar koe ien op de dijk. En geen ene onno zele koe die tegen je praatte. Nee, voor ons is de situatie alleen maar verbeterd. Ik huurde het sluis wachtershuis voor tweehonderd gulden per jaar van wijlen Jo Sol, de dijkgraaf. Die was nogal mak kelijk. Hij zei: 'je kijkt maar wat je opknapt, als je bij ons maar niet om geld komt.' Dat heb ik gedaan. Ze werd het wonen hier zo beroerd nog niet. Via de sluis, de Ringvaart, kon men naar Nieuwerkerk, richting Gouda omdat de doorvaart open kwam naar de Hollandse IJssel. Vanaf die datum, zo'n 20 jaar geleden, was ik in vaste dienst bij de Provin ciale waterstaat. Ik deed van aller hande hand en spandiensten voor de recreatie. Toen in 1972 de jachthaven werd aangelegd, werd ik tot havenmeester benoemd. Aanvankelijk had ik twee bazen: namelijk de Provinciale Waterstaat en het hoogheemraadschap Schieland, maar later werd dat de stichting Recreatieschap Rotte- meren. Ik huur het huis en de sluis nog wel steeds van het hoogheem raadschap Schieland. Daar sta ik ook in nauw contact mee. Elke week, meestal op vrijdagmiddag komt de technisch opzichter, me neer Visser even langs voor een praatje, of om te informeren of er nog wat door te geven is. M'n di recte chef is bedrijfsleider Zappeij. Om nog even terug te komen op die doorvaart hè, naar de Holland se IJssel, ik vind het jammer dat de boten er niet meer kunnen komen. Jaren was de doorvaartroute bij Nieuwerkerk gestremd, vanwege de aanleg van via- en aquaducten en nu ligt er weer een aarden wal die de doorgang naar de IJssel verspert. Het schijnt een financiële kwestie te zijn. De kosten van een nieuwe doorgang schijnen zo'n vier miljoen gulden te kosten en niemand heeft er geld voor om dat te verwezenlijken. De eigenaars van de plezierjachten kunnen nu nog maar tot Nieuwerkerk varen. Sommigen gaan boodschappen doen in Zevenhuizen, dan meren ze af langs de Hennipsloot, maar als ze doorvaren bel ik naar het ge meentehuis, om te vragen of ze de bruggen willen openen...." ons kwam aangevlogen, was nij erg verzwakt. We hebben hem vis gevoerd, maardaarstiktehij in. We zijn toen naar de politie gestapt om een vervoersbewijs en hebben het dier op laten zetten. Gek, maar de ze winter heb ik geen enkele roer domp gezien, ook geen ijsvogel- tjes. De vogelstand hier aan de oevers van de Rotte, is veel beter dan vroeger. We zien weer volop aalscholvers, futen en meerkoe ten..." We praten met Van Vliet nog over de sluis, de Rotte en de woning waar hij vroeger woonde en nu doorzijn zuster wordt bewoond. In het nieuwe huis ernaast woont z'n dochter. Het gedeelte Rotte dat hier, tegenover de molen van Otte- vanger stroomt, is eigendom van Bas. Het ging over van vader op zoon. Het beroep niet. "Vroeger was vader Piet visser en volgde zoon Bas hem op. Generaties lang waren de namen van de Van Vliet's Bas en Piet. Ook onze zoon heet zo, al wordt hij Peter genoemd..." Over de molens: "Ik ben nog nooit boven in een molen geweest, al ben ik er tegenover geboren en op gegroeid en woon ik alweer zo'n dikke twintig jaar naast een molen. Dat vertik ik, 't interesseert me niks. Dat is ook zo met het sluisje van de overkant in Bleiswijk. Vroe ger ben ik wat keren over dat hekje geklommen, tot ik ereen hekel aan kreeg'. Of Van Vliet weieens op vakantie gaat? "Ach in de zomer is het hier hoogseizoen, dan kunnen we niet. We zijn 's winters wel een paar jaar naar de wintersport geweest, maar van mij hoeft het niet, hoor. Ik geniet hier zo al. Zeker met zo'n winter als de afgelopen winter. Beleeft u weieens gekke dingen? "Weinig, maar als je nog een verhaal wil dan zal ik je nog eens wat vertellen. Het is alweer enkele jaren geleden gebeurd. Op een dag kwamen iwee mannen naar de jachthaven. Een grote en een klei ne. De één kende ik. Deze vroeg of ik wist of z'n vrouw op het water was. Dat was zo, maar ze was met een andere man in z'n bootje. Dat gebeurde wel meer, maar dat was mijn pakkie an niet. Die twee ke rels huurden een motorboot van me en voeren weg. Na twqe uur kwamen ze terug met de vrouw, die er verfomfaaid uitzag. Ze had den me al op de heenreis honderd gulden gegeven, dus gaf ik het te veel betaalde geld terug. De vrouw rende angstig naar de auto. Ik vroeg me af wat ze met de man ge daan hadden bij wie ze de vrouw hadden weggehaald. "Je hebt hem toch niet de hersens ingeslagen?" schreeuwde ik angstig. "Ga zelf maar kijken" bromden ze kwaad aardig. Ik woest en vloog naar de auto om hen proberen tegen te houden. Dat lukte niet, want ze snauwden: 'je wilt ons toch zeker niet tegenhouden, want dan slaan we jou ook de Rotte in" Ik werd band en snelde naar huis om samen met m'n vrouw met de boot erop uit te trekken. Inderdaad von den we de boot van de man die er met andermans vrouw vandoor was gegaan. De man in kwestie lag zwaar mishandeld tussen het riet. We hebben hem meegenomen naar huis en z'n verwondingen verzorgd. Het was bepaald geen toevalligheid dat zijn echte vrouw naar ons opbelde met de vraag hoe het met haar man ging. We zeiden natuurlijk 'goed' en sommeerden hem gauw naar huis te gaan. Er was hier dus duidelijk sprake van doorgestoken kaart. Die echtge note van hem wist dat die andere man hem waarschijnlijk had afge tuigd...Zo kreeg zij haar man terug en de andere man z'n vrouw. Maar de toegetakelde man is later ge schieden...Ik heb hem hier niet meer gezien Administratie belastingen financieringen verzekeringen adviezen en daarom verzorgen wij gaarne uw belasting aangifte, stellen wij uw jaarrekeningen op, houden uw administratie bij en ordenen uw boekhouding. Omdat cijferen ons vak is. Administratieburo VAN TOOR Prins Bernhardstraat 25, 2841 TE Moordrecht Tel. (01827) 2462. Het zat /e maar overkomen....dat je op het gemeentehuis wordt ontvan gen door de burgemeester...Maar ze hadden ervoor geknokt, die jongens junioren van volleybalvereniging Zevenhuizen. Bloemen na mens het gemeentebestuur en een medaille als aandenken aan die prachtige overwinning, die leidde tot het hoogste wat denkbaar is: KAMPIOEN VAN NEDERLAND! Het team op de foto, exclusief voor de Dorpskrant: voor het gemeentehuis, met burgemeester Van Gent, wet houder B. van Yperen en gemeentesecretaris Visser (uiteraard werden er meer foto's genomen, door andere persmuskieten, maar die plaatjes werden boven geschoten, binnen in de raadzaal, waar de ontvanqst plaatsvond, vrijdagavond 14 juni). de klassers van de chr. school De Eendragt namen vrijdagavond in aan wezigheid van ouders, afscheid van de school. Dat gebeurde een week dan gebruikelijk omdat deze klas de daaropvolgende week (deze week) op schoolkamp ging naar Garderen. Daarna keren de leerlingen niet meer terug omdat de schoolvloeren gerenoveerd worden in verband met betonrot. Ouders en leerkrachten genoten van de musical "Wakkerwor- den slapen gaan Een schooldag uit het leven gegrepen. Bijzonder leuk en origineel bedacht door leerkrachten Peter v.d. Niet en Bart Bruggeman.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Dorpskrant | 1985 | | pagina 6