HET WAPEN VAN MOERKAPELLE
SNACKBAR
EETCAFÉ
BILJART-
DART
CENTRUM
xh
xb
X}-
xh
Xh
xj-
xh
x}-
x^
x^
xh
xK
x^
xh
Xh
x}>
xh
xh
x}>
XH
Luilak-toernooi
WORDT VERVOLGD
X}-
X^
X}-
Xh
XK
X^
X^
X}-
X}-
X|>
X}>
x}-
xf-
X}-
X}-
X}-
XK
x}-
x}-
tel. 01793 - 1666
openingstijden
maandag en dinsdag
van 12.00 tot 22.00 uur
woensdag en donderdag
van 12.00 tot 23.00 uur
vrijdag en zaterdag
van 12.00 tot 24.00 uur
zondag van 16.00 tot 21.00 uur
U kunt bij ons terecht voor o.a.
Openingstijden
maandag t/m zaterdag
van 11.00 tot 24.00 uur
zondag van 16.00 tot 24.00 uur
In ons EETCAFÉ serveren wij tot 21.00 uur
(soms ook later) o.a.
openingstijden
maandag t/m zaterdag
Op onze TWEE WEDSTRIJDBILJARTS wordt
er fanatiek gestoten en
(niet door het laken)
Op onze DRIE DARTBANEN wordt er strijd
geleverd met veel pijlen
(er wordt alleen op het bord gegooid)
X}- zondag van 16.00 tot 24.00 uur
X}-
Jf
X}-
x}-
X}>
Xf-
x}>
x}>
X}-
x}>
x}>
x^
X}-
x}>
xh
xh
xh
In Moerkapelle wordt op zaterdag 6
juni een LUILAK-TOERNOOI georga
niseerd voor de jeugd van 5-12 jaar.
Aanvang 5.00 uur! iedereen is van
harte welkom!
De TIENKAMP voor volwassenen
begint om 10.30 uur. Hiervoor zijn al
21 groepen aangemeld.
Het geheel vindt plaats op het terrein
van v.v. Moerkapelle....
...door de heer Miedema...
Het midden van de dorpsstraat
was over een breedte van een kleine
drie meter gedekt met enigszins
hobbelige veldkeien die het toenma
lige verkeer, in hoofdzaak bestaan
de uit door paarden getrokken wa
gens, uitstekend verdroegen. Aan
beide kanten van de rijweg was een
strook rode klinkers gelegd, daarna
volgde een gootje voor de wateraf
voer en tenslotte was er dan nog zo
hier en daar een strook gele klin
kers die aansloot op de voorgevels
van de huizen voor zover die niet
van een eigen stoep waren voorzien.
Een doorlopend trottoir ontbrak zo
dat voetgangers genoodzaakt waren
hun weg te zoeken op of vlak naast
de rijweg. De magere straatverlich
ting bestond oorspronkelijk, totaan
de komst van de electriciteit, uit in
lantarens aangebrachte olielampen
die op onderling vrij grote afstand
tegen de gevels van de huizen waren
aangebracht dan wel op vrij staande
palen waren gemonteerd. Ook het
Noordeinde, dat naar het station
leidde, was ten behoeve van de
reizigers van c^eze verlichting voor
zien.
Tegen het invallen van de duister
nis werden de lampen met behulp
van een laddertje in werking ge
steld door de lantaarnopsteker
Thijs Vastenhout, die tot de meest
kleurrijke figuren van het dorp be
hoorde in verband met de vele door
hem beklede functies. Behalve lan
taarnopsteker was hij ook koster
van de N.H. kerk, nachtwaker,
dorpsomroeper, doodgraver en bo
de op het gemeentehuis. En hij ver
richtte deze uiteenlopende werk
zaamheden veelal in gezelschap van
zijn niet al te gemakkelijke Duitse
herdershond waarvoor wij jongens
het nodige ontzag hadden.
De uitvalswegen van het dorp, het
Noordeinde, het Zuideinde en de
Noordelijke Dwarsweg waren ver
hard met grint en in de zomermaan
den doorgaans goed begaanbaar. In
de herfst, vooral in de bietentijd
wanneer dit product van de land
bouw grootschalig per boerenwa
gen werd afgevoerd via het station,
en ook in de wintertijd bij sneeuw
en dooi, werd het op de uitvalswe
gen gemakkelijk een modderboel
van je welste.
Wegwerkers hadden er dan hun
handen aan vol om met behulp van
grint en keislag de wegen weer in
enigszins aanvaardbare conditie te
brengen. Om deze arbeid te verge
makkelijken waren langs de wegen
in uitsparingen in de grasberm per
manent grote grinthopen aanwezig.
Het schoonhouden van de dorps
straat geschiedde door de asman
Hagendijk die er regelmatig werk
aan had om de rijweg te bevrijden
van de er op achtergelaten paarde-
mest. De bewoners van het dorp za
gen graag een schone straat en voor
ons jongeren was het maar bar ver
velend wanneer bij trouwpartijen,
na de huwelijkssluiting, door de
bruid op straat gestrooide bruidsui
kers - zoals in die dagen goed ge
bruik was - uit de paardehopen
moesten worden opgevist. En Ha
gendijk zag de waardering voor zijn
werk graag bevestigd door een fooi
tje van de burgers wanneer hij op
Nieuwjaarsdag de ronde deed door
het dorp om zijn in Rotterdam ge
kochte Nieuwjaarsgedichten aan te
bieden. Hij bood ze aan als "speci
aal voor geschreven", maar ze
waren natuurlijk allemaal gelijk.
Het is duidelijk dat sinds de tijd
waarover ik het heb het dorp enorm
is uitgebreid en dat ook de dorps
straat in engere zin een gedaante
verandering van je welste heeft on
dergaan. Wat de in hoofdzaak na
1945 tot stand gekomen uitbreiding
betreft beperkt ik mij maar tot de
heerlijk frietje
super vleeskroket
frikandel - grof of fijn
nasi - bami schijf
Loempia
Hamburger
SATÉ
SHOARMA
KARBONADE
SALADES van klein tot groot
varkensschnitzel
biefstuk
karbonade
uitsmijters
SATÉ SPECIAAL
Loempia
Shoarma
Daarbij kan een koud pilsje danwel een ander drankje genuttigd
van 11.00 tot 24.00 uur worden.
x}-
x}-
X}-
X^
opmerking dat die in zijn algemeen
heid bij mijn plezierig overkomt.
Het silhouet van het dorp, bezien
vanuit het westen en het oosten is
natuurlijk belangrijk veranderd en
voor mijn gevoel is de meest aan
grijpende wijziging die het gevolg is
van de bouw van het plan west, dat
het zogenaamde 'Plasje' is verdwe
nen. Dit poldertje van grasland,
waar koeien en paarden graasden,
gaf een brok openlucht-gezelligheid
aan de achterkant van het dorp aan
de Bosgrachtzijde. En het leende
zich ook goed voor een omwande
ling over de dijk die begon ter hoog
te van de Pennesteeg en die, verder
rondlopend langs de gelukkig nog
bestaande boerderij van Sol, uit
kwam op de Lange Zijde.
Vanuit het zuiden en het noorden
bezien is het dorpssilhouet in veel
geringere mate veranderd. Voor wie
nu via het Noordeinde het dorp na
dert is de aanblik ervan even vrien
delijk en karakteristiek gebleven als
in vroeger jaren het geval was. Met
dien verstande dat het in vergelij
king met vroeger toegenomen bo-
menbestand in mijn ogen eerder als
een winst- dan als een verliespunt
dient te worden beschouwd.
In de dorpsstraat zelf zijn zoveel
huizen en gebouwen verdwenen en
zijn zoveel andere gerenoveerd ofin
een gewijzigde entourage terechtge
komen dat er niet zo heel veel meer
is dat nog duidelijk herinnert aan de
bebouwing zoals die vroeger was.
Ik ervaar het als verheugend dat de
mooie gerestaureerde N.H. kerk
nog steeds regeert in het hart van de
dorpsstraat en dat ook de Remon
strantse en de Gereformeerde kerk
gebouwen nog ongerept aanwezig
zijn. Datzelfde geldt voor de oudste
huizen van het dorp, de smederij
van piet Hey in het zuiden en het
"Hof van Holland" in de kom van
het dorp.
Maar met de verdwijning van het
oude gurgemeestershuis, de Ned.
Herv. pastorie, de daartussen gele
gen gebouwtjes die dienst deden als
gevangenis en behuizing voor de
brandspuit, en van de Oude Mans
huizen met aangrenzende panden
er tegenover, is wat mij persoonlijk
in de dorpsstraat het meest ver
trouwd was weggevallen.
En hoewel ik alle begrip heb voor de
noodzaak van gepleegde veranderin
gen zal, naar ik aanneem, niemand
mij kwaad aankijken als ik zeg het
gevoel te hebben dat met al die ver
anderingen veel van de geur en de
kleur van het oude dorpshart is ver
dwenen.
Er bestaat een gedichtje van de
hand van een man die zit te kijken
naar de sloop van zijn vroegere huis
en die in de laatste drie strophen
van dat vers laat blijken welke ge
voelens hem daarbij bekruipen. Hij
zegt:
En als tenslot 't restant
geen steun meer vindt
Dan is het einde spoedig daar
Na 'n laatste beving en een zucht
Dondert mijn jeugdnest in elkaar.
Boven het puin zweven de geesten
Van die hier woonden door de tijd
Hun nu vernietigde behuizing
Wacht mét hen de vergetelheid
En zelf behoor ik tot degenen
Bij wie de weemoed boven drijft
Om het verlies van 't
vroeger thuishonk
Waaraan herinnering slechts blijft
Het zou mij niet verbazen als er nog
Zevenhuizenaren zijn die met soort
gelijke gevoelens aan hun vroegere
behuizing terugdenken.
Aangezien het ondoenlijk is om
langs de praatweg aan te geven hoe
het dorp er vroeger uitzag, verwijs
ik wat dit betreft naar de vele nog
bestaande foto's in particulier bezit
en naar het boekje "Zevenhuizen in
oude ansichten" dat destijds door
de heer Veerman is samengesteld.
Sommige daarvan hebben model ge
staan voor een aantal ingekleurde
tekeningen en aquarellen waarover
ik beschik en waarvan ik er enkele
ter bezichtiging heb meegebracht.
Stellig geen kunst met een grote K
maar je kunt wel zien waar 't over
gaat.
Electriciteit, waterleiding, gasvoor
ziening en een behoorlijke riolering
ontbraken destijds, wat uiteraard
van vérstrekkende betekenis was
voor het leefmilieu. Voor verlich-
ting, verwarming en voedselberei
ding was men aangewezen op het
gebruik van olielampen, petroleum-
toestellen, kachels en fornuizen. En
vooral gedurende de mobilisatie be
hoorden petroleum en kolen tot de
zeer schaarse artikelen.
De sanitaire voorzieningen waren
in het algemeen van een primitivi
teit die men zich vandaag maar
nauwelijks meer kan voorstellen.
Veel woningen moesten het stellen
met een boven de over van de
Bosgracht of het Kanaal aange
brachte plee en voor zover men over
een binnen-W.C. kon beschikken
loosde die toch ook op dezelfde wa
teren, die daarmee automatisch tot
riool werden. Een vieze troep dus,
en, achteraf bekeken, ook- voor die
tijd een beschamende situatie waar
in pas zeer laat verbewtering zou
komen. Water werd gewonnen door
opvang via de dakgoot in tonnen en
putten en door het oppompen van
grondwater.
WORDT VERVOLGD
