a
'"•"C
WEEK-AANBIEDING
DE KAASHAKKER
y
10,50
10,50
ZACHTE BELEGEN BEEMSTER
JONG BELEGEN KOMIJN
ALLE LUXE SOORTEN WIT- OF BRUINBROOD
Vluchtelingenwerk Waddinxveen e.o.
onbezoldigdmaar dankbaar werk!
IEPLAAN 81-83 WADDINXVEEN Si6738
KILO SLECHTS
KILO SLECHTS
WEEKEND-VOORDEEL!!
SLECHTS 1,99
DAGELIJKS VERS BROOD-
MELK EN MELKPRODUKTEN
TOT ZIENS BIJ:
leplaan 85, tel. 01828-19140
Waddinxveert
ROA
Heel kilo
gehakt h.o.h. 5.90
Heel kilo saucijsjes 6.90
Heel kilo ribkarbonade
8.90
Heel kilo mag. varkenslap
pen 7.90
Heel kilo mag. varkensrollade
9.90
oesters
schnitzels
nasivlees
tartaar
shoarma
Heel kilo bieflappen 14.90
Heel kilo mag. runderlappen
12.90
500 gram biefstuk 10.95
WOENSDAGMIDDAG
23 MAART
EXTRA AANBIEDING
VOOR DE BOTERHAM
100 gram boerenham 2.29
100 gram schouderham 1.39
100 gram corned beef 1.89
100 gram gebr. gehakt 1.10
500 gram gekookte worst
4.95
Heel kilo varkensrollade "iets
doorregen" 6.90
Heel kilo runderlappen "iets
doorregen" 9.90
rundervinken
per stuk 1.50
3 stokjes sate 1.50
uit eigen keuken:
100 gr. leverworst
0.59
500 gram boeren
metworst 4.50
GOED EN GOEDKOOP IN VLEES(WAREN)
OPENINGSTIJDEN: DINSDAG T M VRIJDAG: 18 00 UUR ZATERDAG
16 00 UUR «KOOPAVOND GEOPEND «'S MAANDAGS GESLOTEN
De gemeente Waddinxveen blijkt hulpvaardig voor vluchtelingen.
10 zelfstandige woonruimten bieden onderdak aan vluchtelingen en
asielzoekers die wachten op een nadere statustoekenning. Onder hen
Ethiopiërs, een Chanees, Polen, een Zaïrees, Eritreëers en Iraniërs.
Mensen in wier land de politieke situatie voor hen gevoelig ligt. Vorig jaar
april werd het opvanghuis aan de Willem de Zwijgerlaan, waarin vijf
vluchtelingen onderdak hebben, officieel geopend.
De gemeenten Zevenhuizen en
Moerkapelle hebben positief ge
reageerd op de van overheidswe
ge gedane oproep om 3 promille
van het woningbestand voor de
eerste opvang van vluchtelingen
te bestemmen. In Zevenhuizen is
een eerste woning voor asielzoe
kers in gereedheid. De gemeente
Moerkapelle heeft op dit moment
nog geen woning, maar hoopt de
ze na de zomervakantie beschik
baar te hebben...
In Waddinxveen coördineert de
stichting Vluchtelingen werk Wad
dinxveen en omstreken die ont
staan is uit de plaatselijke afdeling
van Amnesty, de vluchtelingen
zorg. De stichting is nog jong, was
tot begin 1987 een werkgroep,
doch heeft thans naast een ijverig
bestuur van vijf leden, nog een
twaalftal vrijwilligers dat zich ent
housiast inzet. Eén van hen bege
leidt de groep vrijwilligers die de
opvang van de in Zevenhuizen
geplaatste asielzoekers verzorgt.
Hoe vluchtelingen beleid worden,
wat een status-toekenning is,
waarom mensen deze taak op
zich nemen, zijn vragen die we het
bestuur van de Waddinxveense
stichting die tevens regionaal ope
reert, voorleggen. De dames Aty
van Weelden en Han Erath waren
bereid deze vragen te beantwoor
den, ja meer zelfs: een algemeen
beeld te willen schetsen van wat
het vluchtelingenwerk inhoud en
op welke wijze de omgeving op de
vluchtelingen zou moeten reage
ren...
Aty van Weelden herinnert zich
dat het vluchtelingenwerk in Wad
dinxveen begonnen is met de op
vang van een groep Chilenen
door de Amnestygroep. Ze was er
zelf toen nog niet bij betrokken,
dat was ze wel vanaf 1979. Overi
gens heeft dit Chileense echtpaar
ca. 10 jaar in Waddinxveen ge
woond en gewerkt en kreeg hier
kinderen. Inmiddels woont het
gezin elders en bereid zich voor
op terugkeer naar ChilL.Toen be
ginjaren 1980 de werkgroep los
gekoppeld werd van Amnesty
werd Waddinxveen een onder
deel van de Vereniging Vluchte
lingenwerk Nederland. De werk
groep had ten doel te zorgen voor
opvang en begeleiding van de
asielzoekers en vluchtelingen,
daarnaast op het juridische en
maatschappelijke vlak als vraag
baak te dienen en voor het stoffe
lijke te zorgen: de inrichting van
de woonruimte. "De laatste ander
half jaar lijkt het wel of alles in een
stroomversnelling gaat, want Wad
dinxveen stelt steeds meer wonin
gen beschikbaar. Eerst één flat
per jaar. In december 1986 kre
gen we ineens vier woningen die
binnen een dag of tien ingericht
moesten zijn. In het ene huis
kwam een Eritrees gezin met vier
kleine kinderen. Ze waren urgent
aan grotere huisvesting toe, om
dat ze in Amsterdam met z'n allen
op één klein kamertje woonden.
Het andere gezin bestond uit vier
personen en ook uit Eritrea af
komstig. Verder betrof het een al
leenstaande Ehtiopiër en een Ira
nees echtpaar. Laatstgenoemden
hadden al een status..."aldus Han
Erath
Wat een status is wordt uitgelegd
door Aty. 'Iemand heeft de Asta-
tus als men erkend is als politiek-,
gewetens- of geloofsvluchteling.
De Bstatus is een vergunning die
op humanitaire gronden wordt
verleend. De politieke situatie van
het land van herkomst van de
vluchtelingen, laat niet toe dat hij
of zij terug kan keren. De Cstatus
is eigenlijk een situatie van 'ge
dogen'. Men krijgt dan een vergun
ning voor een jaar. In ons opvang
huis (oorspronkelijk door de werk
groep van de woningbouwvereni
ging gehuurd maar begin '88 over
genomen door de gemeente) ver
blijven vijf vluchtelingen totdat ze
een status krijgen. Zij en nog veel
meer asielzoekers vekeren in gro
te onzekerheid of ze in ons land
mogen blijven. Een contactambte
naar van justitie komt met een
tolk voor een interview. Wij mo
gen, indien gewenst, bij het inter
view aanwezig zijn.
De asielzoeker mag een pro deo
advocaat in de arm nemen om
hem te helpen. Na het beantwoor
den van de vragenlijst duurt het
enige tijd waarin justitie beraad
slaagt, waarna de beslissing volgt.
Het is voor de asielzoeker een on
zekere tijd. Mag hij/zij blijven?
Hoe gaat het in het land van
herkomst met de familie? Boven
dien is er een cultuurprobleem,
waardoor er een stress-situatie
kan ontstaan. Het is een hele
moeilijke tijd. Toch ondervinden
landgenoten steun aan elkaar,
maar zeker niet in de laatste
plaats ondervinden asielzoekers
steun van de vrijwilligers van de
stichting Vluchtelingenwerk.
In april komen er in Waddinx
veen 9 asielzoekers via de lande
lijke ROA regeling. Deze regeling
is vorig jaar 16 april ingesteld.
ROA staat voor: Regeling op
vang asielzoekers. Deze houdt
in mensen die na 16 april vorig
jaar asiel zochten landelijk te sprei
den. Er zijn landelijke opvangcen
tra waarover de nodige rellen zijn
geweest: Stevensbeek, Goes e.a.
Vanuit de centra gaan de asiel
zoekers naar opvanghuizen ver
spreid over 't land. De gemeente
zorgt voor huisvesting, verzeke
ring, ziekenfonds en materiële
zorg. De asielzoeker ontvangt
445,- per maand welke hij voor
voeding, kleding en reiskosten
kan gebruiken. De gemeente ver
haalt op het ministerie van WVC.
Elke gemeente krijgt van dit de
partement bovendien een vergoe
ding voor inrichting, die niet toe
reikend is voor hetgeen men no
dig heeft. Daarom wordt door
gaans door de Stichting Vluchte
lingenwerk een beroep op de be
volking gedaan, om meubilair be
schikbaar te stellen. Inmiddels
heeft men door oproepen via de
kabelkrant en andere nieuws
media, een beetje voorraad weten
op te slaan in een gemeentelijke
opslagruimte. Aan tweedehands
kleding moeten de asielzoekers
nog een beetje wennen, door
gaans heeft men in het land van
herkomst een goede positie ge
had... Verder stellen ze weinig ei
sen, doch de stichting wil hen
graag een goede tweedehands
fiets geven en een televisie. Bei
den zijn bedoeld om hen niet te
isoleren van de samenleving. Een
fiets is een goedkoop verplaat
singsmiddel, terwijl de televisie de
taalbarrière mede kan verhelpen
en men op de hoogte blijft van
landelijke gebeurtenissen.
Han: "Bovendien is integratie
heel belangrijk. Daarom helpen
we ze aan de hand van taalmetho
des en eenvoudige boeken uit de
bibliotheek, Nederlands te leren.
Bij de opening van het Waddinx
veense opvanghuis waren de be
woners al een beetje gewend,
doch het was voor omstanders
een gelegenheid met hen kennis
te maken. We hebben het dan ook
met de nodige tam-tam gedaan.
Kijk, het hele dorp hoeft bij hun
komst niet op de stoep te staan,
maar van die of gene een bosje
bloemen en een handdruk van de
buren waarnaast ze komen te wo
nen, is al een hartelijk welkom.
Aan nieuwsgierigheid hebben ze
niks. Vragen stellen is voor ons
belangstelling; voor hen is het
griezelig.
Dat wordt in Nederland wel ge
daan, maar in het land van her
komst heerst er een heel andere
cultuur. Die andere cultuur kan
weieens onbegrip veroorzaken.
Ze vinden het van ons gek dat wel
altijd haast hebben (lopen te ren
nen). Tijd is voor hen rekbaar.
Zouden willen dat we uren bij hen
bleven. De meesten zijn ontzet
tend gastvrij en willen ons graag
op een maaltijd trakteren. Ook
andersom worden ze in onze ge
zinnen optvangen, maar gedo
seerd. Doorgaans heeft iedere vrij
williger contact met één speciaal
gezin of persoon. Dat betekent
niet dat de asielzoeker maar één
begeleider ontmoet...Ze kennen
ons bijna allemaal."
Pratend over de vertrouwensrela
tie, de taak van de begeleider,
voorbereider coördinator (door
gaans vrouwen zonder betaalde
baan) vragen we vanuit welke
visie de vrijwilligers van de stich
ting functioneren. Willen boven
die artikel 'vrijwilligers niet te be
talen' plaatsen, doch dit wordt af
geweerd...
'Kijk' zegt Aty, 'de één doet het
vanuit een humanitaire achter
grond en de andere met een ker
kelijke...We verplaatsen ons in de
situatie waarin zij verkeren. Je
moet maar eens uit je land moe
ten vluchten en niet weten waar je
het zoeken moet...Je komt in een
vreemd land, een andere cultuur
andere verhoudingen enz. Ik zou
in z'n situatie ook dolblij zijn als ik
opgevangen werd."
Han, die een jaar of vier mee
draait in het Vluchtelingenwerk,
beammt het door Aty gestelde.
"Natuurlijk steekje er veel uren in,
doch je krijgt er aan de andere
kant ook zoveel voor terug. Een
auto die onverwachts stopt waar
uit een arm zwaaiend tevoor
schijn komt...de hartelijkeheid, de
liefde die ze uitstralen." Aty: 'en ze
zeggen altijd: zul je je man de
groeten doen...hoe gaat het met
hem?'Alleen kan die band die ont
staat weieens bruusk verbroken
worden bij een uitwijzing. Dat is
gelukkig nog nauwelijks voorge
komen...
Een vraag die bij deze tak van
vrijwilligheid gesteld dient te
worde is de kennis van zaken. Zijn i
al de hulpverleners maatschap
pelijk werkers of hebben ze een
juridische of psychologische ach
tergrond? "Weineen" lacht Han
"we zijn gewoon vrijwilligers,
maar we hebben bij het landelijk
bureau voor vluchtelingenwerk
wel een goede training en scho
ling gekregen. Enkele weekein
den en verder instructie.
Medewerkers van het bureau heb
ben het momenteel vreselijk druk
met de scholing en training van
nieuwe medewerkers en het op
richten van vele plaatselijke werk
groepen i.v.m. de spreiding van
vluchtelingen over het land.
Maar toch, naast die theoretische
kennis, is ervaring de grootste
schat. Dankzij de praktijk doe je
de meeste kennis op. Bovendien
is elk mens verschillend en elk
geval van hulpverlening. En dat
maakt alles best boeiend." Aty
beaamt het knikkend. Tot slot nog
wat voorvoorvallen....
De taal blijkt best een barrière.
Sommigen spreken Frans of En
gels, maar daar houdt het mee op.
Zo moest één van de asielzoe
kers die al wat woordjes Neder
lands kende naar de verhouw-
verzorging en legde de klemto
nen verkeerd. Na nog eens Com
pany gezegd te hebben en wat
heen en weer gewuif met han-den 1
bleek dat hij naar de woningbouw 1
vereniging wilde.
Een vrouw die met haar man naar j
de dokter ging voor een zwan-
gerschapsbevestiging of controle,
moest van de dokter de vraag be
antwoorden hoe lang ze zwanger
was. Haar man antwoordde: 21
jaar.t..^
