W1ËIVV
WIE VERRE REIZEN DOET
KAN VEEL VERHALEN....
Vervolg
evangelie
avonden
Anneke van der Vlist uit Moerkapelle houdt van reizen. De
smaak ervan kreeg zij in 1979 te pakken toen zij zes maanden in
een kibboets in Israël verbleef. Haar eerste buitenlandse reis da
teerde van drie jaar ervoor toen zij met kennissen een weekje
naar Londen vloog. Een luchtdoop met een herinnering aan een
grondige fouillering vanwege mogelijke bomaanslagen door de
IRA. Dergelijke veiligheidsmaatregelen werden bij vertrek naar
Tel Aviv drie jaar later ook genomen....
Hoe Anneke ertoe kwam om als
19-jarige, met na de HAVO het
Schoevers secretaresse-diploma
op zak, naar Israël te gaan
"Iemand van de jeugdclub 'Con
Amore' uit Moerkapelle ging voor
een stageperiode naar Israël.
Toen hij daar zo boeiend over zat
te vertellen hoe hij sinaasappels
ging plukken, leek mij dit ook wel
wat en het idee was geboren."
Met dit doel voor ogen spaarde
Anneke van haar zakgeld en va
kantiebaantjes de benodigde dui
ten, bereidde de reis voor, via de
kanalen die hiervoor open staan
en kwam in de internationale kib
boets Dovrat, 30 km. van het
meer van Tiberias. Vaak gingen
de jonge mensen vanuit deze kib
boets dan ook een dagje zwem
men in dit meer. Het vervoer er
heen gebeurde met lijndienst-au
tobus. "Uitstekend openbaar ver
voer" aldus Anneke die in deze
kibboets best aardde, maar ze
merkte wel dat je sterk op je
benen moet staan om allerlei uit
spattingen, zoals uitbundige fees
tjes, drank en drugs te weerstaan.
Zes maanden vertoefde zij in Isra
ël en reisde ook het hele land
door. De Israëli's die Anneke leer
de kennen, waren wel sociaal voe
lend, maar leefden hun eigen le
ventje. In de kibboets werkten ze
via een socialistisch systeem: alles
delen, kinderen groeien er niet in
gezinsverband op maar spelen,
leren en slapen in groepsverband.
Anneke ontdekte dat gevoelens
van jalouzie bij deze kibboetsbe
woners ontbraken. Zij legde veel
internationale contacten en be
zocht nadien nog tweemaal Israël
om oude bekenden te zien. Ver
der bezocht zij op latere reizen
mensen uit o.a. Amerika, Austra
lië en Zwitserland die zij in de kib
boets had ontmoet of mee werkte.
Anneke werkte daar in een fa
briekje, mocht er de Engelse cor
respondentie doen, plukte grape
fruits, oogstte zonnebloemen,
werkte in de katoen. In de keu
ken hield zij het echter niet lang
uit, voor 250 man aardappels
schillen was geen succes! Ieder
een die in de kibboets werkte
kreeg taken toebedeeld die op
een rooster kenbaar gemaakt wer
den en het werk kon dus enorm
variëren.
Toen aan het werk...in Neder
land....
Terug in Nederland belandde
Moerkapelse Anneke op het Ze-
venhuizense notariskantoor, ging
in de vakanties naar Griekenland,
maakte een drieweekse reis door
Amerika en vertoefde in Mexico,
bezocht hier een vriendin en reed
rond in een limousine compleet
met bodyguard. Deze reis was ei
genlijk de smaakmaker voor een
langer verblijf maar dan met na
me Zuid-Amerika. Via een kleine
studentenorganisatie boekte zij in
1983 een acht maanden durende
reis door Zuid-Amerika. Om door
alle landen van Zuid-Amerika te
reizen moest zij geldige visa heb
ben en tegen tropenziekten e.d.
ingeënt worden.
NAAR PERU
Vijf weken voor de rest van de
groep van 15 personen compleet
was, reisde Anneke met zes ande
ren vast vooruit naar Peru. Deze
vijf weken vertoefde zij in Lima,
de hoofdstad, om Spaans te leren
en een indruk op te doen van het
leven in een Zuid-Amerikaanse
hoofdstad. "Koloniale gebouwen
met prachtige houten balkons
rondom de Plaza (het plein), kleur
rijke markten waar alles te koop is.
Verder armoedig, lawaaierig, stof
fig en vuil met erg veel krotten-
woningen en kinderen die op
straat zwerven. Ik kan mij een
voorstelling maken van het pro
ject De stad zal bloeien dat in Ze
venhuizen en Moerkapelle gehou
den wordt voor een wijk in Lima.
De situatiedaar is verre van roos
kleurig.
Die eerste periode ben ik nogal
ziek geweest, wat te wijten was
aan een ander soort eten, maar na
dat m'n maag en darmen gewend
waren, ben ik nooit meer ziek ge
weest. Ook op andere reizen niet.'
Anneke overnachtte met het ge
zelschap van ca. 15 personen
voornamelijk in tenten en in de
steden in hotelletjes, die soms ver
re van schoon waren. Douches
met één straaltje koud water of
helemaal géén water, burenla-
waai en soms geen stroom. Het
was dan ook niet verwonderlijk
dat na enige nachten sommigen
last kregen van vlooien. Voor het
vervoer was vanuit Nederland
een tot autobus omgebouwde
vrachtwagen verscheept. Met die
auto reisden ze heel Zuid-Ameri
ka door. De raampjes zoveel mo
gelijk gesloten vanwege het stof
waar ze 's avonds toch nog hele
maal onder zaten.
PERU: Anneke: '"t Begon al goed
met die taxiritten door Lima, een
belevenis op zich door een chaos
van verkeer. Met een boemel-
trein zigzag de berg op, vooruit,
achteruit, vooruit, naar één van de
mooiste markten in Zuid-Amerika
onderweg de machtige, prachtig
wit besneeuwde toppen van de
Andes. De Inca ruïnes, een zware
klimtocht van enkele dagen met
onderweg de meest schitterende
vergezichten en dan opeens....een
gaaf bewaarde Inkaruïne Machu
Picctiu. Vriendelijke mensen, le
vendige muziek, folkloristische
dansen, panfluiten en waar de In
diaanse bevolking nog goedheid
en rust uitstraalt. Veel armoede,
maar van het weinige dat ze heb
ben, zulle ze delen.
BOLIVIA: Nog steeds was het
wennen aan de ijle lucht en het
was soms bar koud 's nachts. Via
"wasbord-wegen' door dorpjes,
meer armoede en een voud, kud
des lama's en vriendelijke men
sen, kamperen op onherbergza
me plaatsen. We daalden af in de
koper- en tinmijnen en kregen
een indruk onder welke omstan
digheden de Bolivianen leven. In
een klein dorpje deelden we de
kinderkleding uit die in Neder
land was ingezameld, de vreugde
en blijheid van die mensen verge
ten we nit gauw. OP naar de grens
Bolivia/Chili waar we een fors be
drag aan steekpenningen betaal
den om het land uit te komen en
om daarna in een strook nie
mandsland terecht te komen om
dat we Chili niet in mochten. Een
verordening was van kracht ge
worden dat buitenlandse auto's
een speciaal carnet nodig had
den, een compromis was niet mo
gelijk. Dus bivakkeerden we ter
plekke en spraken onze mond
voorraden aan, twee mensen kre
gen toestemming om naar de Am
bassade te gaan. Eindelijk, na en
kele dagen, kon de reis worden
hervat, niet voor lang echter.
Iedereen gelukkig dat we weer op
asfalt konden rijden dan pang...
twee klapbanden in de woestijn.
Nu waren we verder van huis, de
voorraden bijna op en het goede
formaat banden niet te koop in
Zuid-Amerika. Een andere oplos
sing gezocht en weer verder.
CHILI: De Chilenen zijn erg
vriendelijk, maar wat gereserveer
der van aard en in Santiago, de
hoofdstad, maakten we de eerste
relletjes mee. Vierden Kerstmis in
de hitte ver van huis en besloten
op Oudejaarsdag Argentinië bin
nen te rijden.
Argentinië: Nieuwjaar werd uit
bundig door de Argentijnen met
veel lawaai en veel drank gevierd.
Zuid-Argentinië is erg mooi met
bossen en meren. De bevolking is
meer Europees aandoend en we
gaven briefjes van 10.000 en
100.000 pesos uit of dat het niets
was. Door de Pampa's naar Igua-
?u, de mooiste watervallen waar
miljoenen liters water naar bene
den kletteren. Het werd tropis-
cher op weg naar Brazilië: Re
gen, nog meer regen, dagen ach
tereen, en de wegen veranderden
in modderpoelen en menig keer
zitten we vast in de blubber en
overnachten ter plaatse. Soms
kwamen we niet verder dan enke
le kilometers per dag. Eindelijk
dan de bruisende stad Rio de
Janeiro, de stranden, botanische
tuinen en het beroemde Christus
beeld, even op adem komen om
de tocht via Brazilië door het
tropisch regenwoud naar het
Amazonegebied te ondernemen.
Het regenwoud met al z'n typi
sche geluiden en doordringende
geuren. Een boottocht op de Ama
zone waar we in kamphuizen
langs de oever overnachtten, wel
even wennen in zo'n hangmat, 's
Nachts op krokodilienjacht, een
lekkernij voor de bevolking. Vis
sen op pirana's en tropische vis
sen en overal....musquito's!
Venezuela: Zuid-Amerikaans
carnaval in een Venezolaans dorp
je, zo uitbundig overal muzikan
ten, vrolijk uitgedoste mensen en
dat ging de hele nacht zo door.
Van het regénwoud gingen we
gaandeweg over het savannege
bied en merkten dat Venezuela
door de olie toch wat rijker is dan
andere landen die we bezochten.
Maar, als overal, is de kloof tussen
rijk en arm enorm!
We maakten een uitstapje naar
Curagao: heerlijk twee weken
even eens geen gehobbel in de
auto, maar luieren op het strand.
Colombia: Hier vielen weer de
invloeden van de Spaanse over
heersers op. De aardige, vriende
lijke bevolking onderweg. Als in
de meeste Zuid-Amerikaanse
hoofdsteden die we bezochten
was voorzichtigheid geboden, zo
dat we nergens in betrokken zou
den raken. We hadden al van alles
gezien: relletjes, bomaanslagen,
stakingen, tanks een hoofdstad
zien binnenrijden, wel even heel
wat anders dan thuis.
We kwamen door Popayan, een
stadje dat toen een jaar geleden
door een aardbeving was getrof
fen, nu woonden mensen nog
steeds in tenten: een spookstad,
flatgebouwen door midden ge
scheurd maar de mensen bleven
erin wonen, het was alles wat ze
nog bezaten.
Ecuador: De bananen groeien
overal. We bezochten het Foster
Parents Plan in één van de dorp
jes en ontdekten hoeveel er door
dit soort projekten voor de plaat
selijke bevolking wordt gedaan.
Uiteindelijk kwamen we na acht
maanden omzwervingen in goe
de harmonie en heel veel ervarin
gen rijker weer in Peru. En toen
ben ik naar Canada gevlogen en
moest bijkomen van een 'cultuur
schok".
Anneke reisde van Oost naar
West en was gecharmeerd van de
schoonheid van de Rocky Moun
tains.
"Na in oktober te zijn vertrokken,
kwam ik 10 maanden later weer
thuis, maar niet voor lang, want ik
had voor m'n vertrek naar Zuid-
Amerika een werkvisum voor Au
stralië aangevraagd en dat visum
zou binnen twee maanden verlo
pen dus moest ik er snel gebruik
van maken. Binnen vijf weken zat
ik weer in het vliegtuig voor een
lange reis die bijna een jaar zou
duren."
AUSTRALIË:
In die periode van vijf weken pro
beerden we met Anneke contact
op te nemen, maar telkens was ze
gevlogen: op bezoek bij die en
gene. En ineens weer weg. Nu,
een paar jaar later en nog vele reis
ervaringen rijker, dus toch nog
een verslag van haar reizen. In
Australië begon ze met haar fami
lie in Burnië te bezoeken en leer
de haar tot dusver onbekende ne
ven en nicht kennen. Vond een
baantje voor 2 maanden, zorgde
voor een gehandicapt meisje en
werkte verder in dat jaar nog een
periode van drie weken in een
fabriek in Sydney. Besloot twee
maanden Nieuw-Zeeland te ver
kennen en kwam weer terug naar
Australië. Om het reizen niet te
duur te maken, maakte ze dank
baar gebruik van de gastvrije aan
biedingen van particulieren. Daar
naast overnachtte ze vooral in
jeugdherbergen - de goedkoop
ste overnachting - waar ze veel
contacten legde. Bijna twee jaar
was ze weggeweest toen ze in au
gustus 1985 weer definitief in Ne
derland terugkeerde. Bij het Ze-
venhuizense notariskantoor kpon
Anneke weer terugkomen. Die
winter kreeg de reislust haar weer
te pakken en ging ze in de Kerst
periode twee wexen naar Israël,
had een vakantie in Zwitserland
en ging eind 1986 op een notaris
kantoor in Gouda werken. Augus
tus 1987 vloog Anneke naar de
States en reisde een maand lang
met de Greyhound-bussen van
Noord naar Zuid, bezocht de
Grand Canyon, sliep in jeugdher
bergen, legde contacten en kreeg
Anneke in Lima, Peru; een schoenpoetser knapt haar schoenen op!
Als de belangstelling blijft toene
men worden er nog enkele Evan
gelie-avonden in dorpshuis
Swanla gehouden. Vanavond is
er weer een bijeenkomst: aan
vang 19.45 uur.
er nog meer kennissen bij. En
toen ineens was ze in februari jl.
weer verdwenen. De reislust en
een beetje heimwee naar die ken
nissen in Australië hadden haar in
de greep.
Op haar wenslijstje staan nog:
China, Zuid-Afrika en een slede-
hondentocht op Groenland. Hoe
wel ze van alle landen die ze
bezocht Peru het interessantste
land vindt, vanwege de Inka-cul-
tuur, denkt ze er voorlopig niet
heen te reizen. Eerst Azië vanwe
ge de Oosterse mustiek individu
eel of weer met een groepsreis.
"Maar ik moet nu weer een poosje
sparen en studeren" lacht Anneke
WENKEN en ADVIEZEN voor
hend ie op reis willen gaan
"Als je verre reizen wilt gaan ma
ken moet je eerst gaan rekenen
hoeveel geld je hebt en wat een
dergelijke reis zou kunnen kosten
Niet allleen de overtocht kost geld
ook de verblijfskosten, eten, drin
ken en overnachtingen. Je reis
moet je heel goed plannen, reis-
duur, reisroute, mogelijkheden,
want ook dan nog kom je voor
verrassingen te staan. Erg belang
rijk is het om een studie te maken
van het land of werelddeel waar je
heen wilt. Boeken en reisversla
gen kun je bij een bibliotheek le
nen of zelf aanschaffen. Tijdig de
nodige via aanvragen, dan voor
komt teleurstellingen en je laten
inenten tegen tropische- en be- 1
smettelijke ziekten en zeker prak
tische reiskleding meenemen. Je
kunt lid worden van de jeugdher
bergcentrale (leeftijd is tot 99 jaar) I
De overnachtingen in internatio- I
nale jeugdherbergen zijn goed. I
Voor een paar dollar heb je een I
goed met met evt. een ontbijt. Je
legt er contacten, beleeft dingen
met elkaar, soms maak je afspra
ken om samen verder te reizen of
je reist alleen verder. Tegenwoor
dig zijn er zoveel reisorganisaties,
zeker voor ieder wat wils. Wat de
taal betreft kom je met Engels aar
dig ver, in Spaans sprekende lan
den kun je je behelpen met een
mondje Spaans, maar ook met
'handen en voeten'. Dat lukt
meestal overal. Bovenalles moet
je je goed kunnen aanpassen, fle
xibel zijn en avontuurlijk zijn aan
gelegd."
SPANNENDE
KWARTIERTJES?
A.s. zaterdag
op de braderie
in Moerkapelle
