Erica Heijer terug van twee jaar
OS m
99
//-
Wat is Operatie mobilisatie?
Dorpskrant 420/31 juli 1991
pagina 9
evenhuizen - "Het waren
hele goede, maar wel in
tensieve jaren.
Ik had ze zeker niet willen
lissen.
et was heel verrijkend de hele
ereld te zien.
in de meeste landen, de poli
invloed heeft op het maat-
happelijk leven.
'etwas verrijkend te ervaren dat
■ensen, anders dan in Nederland,
jd hebben voor elkaar.
Nederland hebben ze een klok
iaar geen tijd, maar in de landen
we bezochten hebben ze geen
,ok, maar wel tijd.
ii dan die gastvrijheid van die
iensen. Ze deelden alles met je".
20-jarige Erica Heijer, net terug
itBrazilië, waar ze de Logos II, het
:hip van Zendingsorganisatie
peratie Mobilisatie, achterliet,
t na twee jaar continu mensen
haar heen, deze drukte in Hol-
nd te missen.
vrienden, kennissen en be-
aden denken dat ik moet accli-
iseren of zo en durven me nog
iet op te zoeken bij m'n ouders
nis.
Daarom stap ik er maar op af om
dereen te bezoeken,
vind wel dat het openbaar ver-
oer erg duur geworden is in die
ee jaar".
rica, die kennismaakte met veel
ulturei\, met talrijke christelijke
tloofsgemeenschappen, kerk-
iensten en samenkomsten bij-
oonde waarin mensen van haar
lip met behulp van een tolk het
vangelie mochten verkondigen,
«took nog even wennen aan de
Herlandse mentaliteit van het
eral commentaar op geven,
jtt dagelijkse leven in Holland
indt ze wel gejaagd. Er wordt veel
ijdverknoeid. Zelf had ze op het
chip weinig tijd voor zichzelf. Het
fardé dikwijls dat ze op haar
/je dag nog ingezet werd om as-
stentie te verlenen. Haar dagen
rtren van 's morgens vroeg tot 's
Miids laat gevuld en zelden was
alleen in haar kajuit, die ze met
pi ander meisje deelde. Om al
lele zijn maakte ze een afspraak
haar kajuitgenote..
Discipline
pis een verschil tussen wet en
Kipline. Veel mensen denken
'/gedisciplineerd leven vanuit je
«of, door op vaste tijden Bijbel
'Hen en stil te zijn, wettisch is,
«aar het is discipline. Hoe druk ik
I®ook had, ik voelde mij in de rust
de Here. Uit genade levend
het volbrachte werk van
Jjstus woont Hij in mij en geeft
'ding aan mijn dagelijks be-
Wi.Dus zal Hij het wel maken.
Z1jn gelovigen die denken dat je,
een of twee jaar met de Logos of
uoulos (het andere schip van
{?ee te gaan, een sterke per-
fajkheid moet hebben. Veel
«ra. Of lichamelijk sterk. Nou
„ils "elemaal niet waar. Ik ben
maal niet sterk (Erica is veel-
'Z/ek geweest, liep infecties
■dj, niet groot en niet zo'n
»n i werk alleen maar
J als je beseft dat je het niet
"neigen kracht".
ij dan zou nu het verhaal
:Mh men wat ze allemaal
ne waar ze van onder de
e Was> waar ze van heeft ge-
Janhet nog niet allemaal op een
'tfm i'en' ^ee' dingen die ze
.maakte deelde ze de thuisblij-
j ee in rondzendbrieven, na
aar dagboek geschreven te
ij/Shijkend, is het eigenlijk
«ha,, eetie een droom: varend
id n6n Jot haven, van land tot
So e P'aatselijke kerken, ge
meenschappen die op de
2 ,aren van de komst van de
,1"' 00r het voorbereidende
^fa-werk van het 'line-up
s' r moest tevens toestem-
e autoriteiten zijn.
Garissen e," regeringsfunc-
!tten„Hi werden als eersten
etschin n V00r een bezoek aan
®Reni= j was 'mposant omdat
Ma hfj ging met een receptie,
"k van '!?nert zich o.a. het be-
irif. e President van Sierra
de brandende zon of stromende
regen) wachtend op het moment
dat ook zij het schip op mochten
om de rijke schat aan Bijbels en
boeken te bekijken en er enkele te
kopen. (In Zuid-Amerika Recife
17.000 per dag; in Afrika ca. 10.000
per dag!) Koffie, thee of frisdrank te
gebruiken in de Coffeeshop waarin
Erica op het schip werkte na eerst
een periode kleuterleidster te zijn
geweest en koksmaatje.
Schoenen
Kleren die versleten, maar er was
geen geld om nieuwe te kopen.
Geen schoenen meer en toen in
eens bij een gastadres waren er
schoenen die te groot bleken voor
de dochter des huizes die Erica
pasten...
Verder was er op de Canarische
eilanden een gelovige schoenwin-
vragen. Er was vaak een open oor
en een open hart. Ontroerend was
bijvoorbeeld die mevrouw in Rus
land. Ze zei: Waarom hééft nie
mand mij dit Goede Nieuws ooit
uitgelegd'.
Het is zo fijn te merken jdat over de
hele wereld mensen aan het zoe
ken zijn.
Over de hele wereld hebben men
sen vragen over het leven. Ieder
een is geboren met een vacuum.
Alleen de Here Jezus kan dat va
cuum vullen.
Als er mensen tot geloof kwamen
dan werden ze op het schip uitge
nodigd en kregen ze na-zorg. Om
dat ons werk in samenwerking ging
met de plaatselijke kerkelijke ge
meenten, werden bekeerlingen
overgedragen aan de zorgen van
die voorgangers.
We kregen niet alleen onderricht in
Erica (derde van links, naast moeder met kind op de arm) met de
Nederlandse bemanningsleden voor het schip
keiier in een grote stad die z'n hele
voorraad naar het schip bracht.
"Degenen die het langste op het
schip waren mochten eerst kiezen:
dus vanaf b.v. vijfjaar, dan vier jaar
enz. Zelf heb ik ook nog een paar
paar linnen schoentjes uit mogen
zoeken".
Erica vindt dit o.a. een illustratie
waarin in alles voorzien werd....
Misschien heb je toch nog wel
een verhaal te vertellen?
"Ik zou zo graag een boeiend ver
haal willen vertellen, maar ik kan
het niet. M'n vriendin en ik merk
ten dat toen we op één van de
laatste dagen even vrij hadden en
een bezoek brachten aan het be
kende 'Copa Cobana strand' van
Rio de Janeiro.
Echt het was een plaatje. Terwijl
wij daar mijmerend de prachtige
omgeving en de diepblauwe zee
zaten te bewonderen, hoorden we
de twee jongens die voor ons la
gen, Nederlands praten.
Het bleken studenten uit Wagenin-
gen. Die waren diep onder de in
druk wat ze tijdens hun stage hier
in Brazilië en tijdens hun rondreis,
meegemaakt hadden. Allerhande
vreemdsoortige beesten tot en
met slangen tot bij hun bed.
Hun belevenissen kwamen ons be
kend voor. Dat hadden we ook
meegemaakt, maar in de veelheid
van gebeurtenissen,w as het voor
ons gewoon geworden. Misschien
is dat de reden waarom ik wel heel
veel zou willen vertellen, maar het
nog niet kan...."
U^et e,Van e|ke havenplaats
fa m P a'meerde, stonden
mensen heel geduldig (in
Wat was het schip nog meer dein
alleen een Bijbel-en boekwin
kel?
"Voorgangers en predikanten uit
de diverse landen, kregen in de
grote conferentiezaal een verdere
toerusting in de Evangelieverkon
diging. De vrijwilligers die mee
voeren op de boot, kregen een
training op welke wijze zij het
Evangelie aan de mensen op straat
of in parken konden brengen. Dat
ging dikwijls gepaard met het op
voeren van sketches. Voorbijgan
gers bleven stilstaan en werden
nieuwsgierig. Geschminkte gezich
ten: wat beelden die jongeren uit?
Wat ze uitbeeldden had betrekking
op het accepteren van het offer dat
de Here Jezus gebracht heeft en de
gevolgen ervan, evenzo bij afwij
zing hiervan...."
Erica laat foto's zien waarop ze zelf
ook met een wit gezicht staat afge
beeld.
"Mensen kwamen naar je toe met
evangeliseren, maar kenden ook
de cultuur en gewoonten. Dit on
derricht kregen we voorafgaand
aan ons bezoek aan een bepaald
land, meestal als de boot voer.
40 nationaliteiten
Op het schip woonden we met 200
mensen waarvan ca. 40 nationali
teiten: uit alle landen van de we
reld, zodat het daar al een zeer
gemengd gezelschap was; je daar
reeds met verschillende culturen
in aanraking kwam. Het was prettig
om vast van tevoren te weten wat
je te ongeveer te wachten stond in
het achterland, waar we soms on
der de meest eenvoudige omstan
digheden bij voorgangers of ge
meenteleden overnachtten".
(Erica zag: Engeland, Oost-Duits-
land, Rusland, Schotland, Ierland,
Zuid-Spanje, Canarische eilanden,
Kaap Verdische eilanden; Senegal;
Gambia; Guinee Bissau; Sierra Leo
ne;
Ivoorkust; Togo; Kameroen; Equa
toriaal Guinea; Ghana en tenslotte:
Brazilië.)
Twee jaar
Een terugblik hoe het twee jaar
geleden begon: de Logos II, een
oude veerboot in de Straat van Gi
braltar lag in de haven van Am
sterdam en onderging een ingrij
pende verbouwing. Het was de
tweede Logos, omdat de eerste
vergaan is.
Een koor vrijwilligers knapte het
schip dusdanig op dat het vaar
baar werd, hetgeen anderhalf jaar
vergde. Telkens werd het vertrek
uitgesteld en net toen het schip
vaarklaar was begaf één generator
het. De dichtgelaste zijwand moest
weer open en de generator ver
wijderd en een andere geplaatst....
Welke andere?
Over de hele wereld was zoiets
nauwelijks te koop. Toch werd
deze gevonden...
En zo voer het schip 24 april 1990
de Amsterdamse haven uit.
Hoe Erica op de Logos
belandde?
"Wel toen ik VWO-examen deed (ze
was toen 18 jaar red.) was ik een
jaar te jong voor de studie 'ver
loskunde'.
Graag wilde ik een jaar praktisch
evangelisatie-werk doen. Ik had
sinds een jaar of twee een persoon
lijk geloof en voelde me daarom zo
rijk. Toen ben ik naar de oudsten of
voorgangers van mijn gemeente
(Evangelische Gemeente Branda-
ris Rotterdam red.) gestapt en heb
hen gevraagd wat de mogelijkhe
den waren. Via hen kwam ik in con
tact met Jan den Ouden van Opera
tie Mobilisatie, de Nederlandse lei
der die door mijn gemeente onder
steund wordt.
Door de mogelijkheden die er in
Nederland zijn vanwege de Kinder
bijslagregeling en ondersteuning
van haar Gemeente, was Erica in
staat om deel te nemen aan het
werk van de Logos II.
„"Bij kerkelijke zending gaat het uit
van één bepaalde kerk en wordt dit
door een bepaalde kerkelijke orga
nisatie gesteund. Operatie Mobili
satie is een onafhankelijke organi
satie en gaat niet uit van een be
paalde kerk of gemeente. Jongeren
die aan dit werk van O.M. mee wil
len doen, b.v. door middel van een
zomeractie of door mee te gaan
met de Logos II of de Doulos, die
nen zelf een achterban te hebben
die hen ondersteunt.
Het is heel erg mooi om voor een
paar jaar mee te helpen aan het
verspreiden van het Evangelie, op
welke wijze dan ook. De kapitein,
de stuurman en alle anderen zijn
vrijwilligers met een achterban die
in hun onderhoud voorziet. Alle
medewerkers hebben een functie
op het schip, maar zijn allemaal,
inzetbaar bij Evangelisatie en toe
rusting".
Roest krabben
"Zo, kwam ik ook met een achter
ban, in vertrouwen dat het niet
mijn weg, maar Gods weg zou zijn,
op de Logos. M'n eerste taak was
om roest te krabben en te helpen
bij de werkzaamheden. Van liever
lede werd dat zorgen voor de aller
kleinsten en assisteren in de keu
ken. We kregen later, tegen dat het
schip uit ging varen 's avonds
training in Evangelisatie, natuur
lijk deden we daarvoor allang aan
Bijbelstudie, hielden Bidstonden
enz.
Het was een mooie tijd; ik heb veel
gezien en gehoord. Het mooiste
kwam het laatste: Zuid-Amerika.
De straatkinderen van Rio de Janei
ro... de boefjes die al jong door de
maffia misbruikt worden...
Ook hen mochten we het Evangelie
brengen, maar eerst werd er voor
eten gezorgd vanaf het schip.
Als je ze zag, ze stonden naar onze
sketches te kijken op één voet en
met de andere voet de vliegen weg
strijkend, met hun duim in de
mond. Ze toonden echt belangstel
ling. In hun belevingswereld is
geen liefde, maar strijd om te over
leven.
De Here Jezus kan door mij heen
tonen wat liefde is. Moet je voor
stellen hoe die kleintjes al in de
misdaadorganisatie zitten...
Ooit hoop ik terug te gaan en me
aan deze kinderen te wijden.
Of dat is met het Verpleegkundige
A-diploma op zak, of zonder, weet
ik niet, dat zal de toekomst leren....
Maar dat ik een visie op Zuid-Ame
rika heb is zeker".
Erica met twee Ghanese vrijwilligster Rebekka en Esther in Tahoradi Ghana
O.M. is een internationaal zendingswerk, dat zich vooral toelegt op j
evangelisatie en training met als bedoeling om zendelingen en j i
plaatselijke gemeenten te helpen en te bemoedigen.
O.M. biedt daarbij kansen aan jongeren van uiteenlopende kerkelijke j I
richtingen om voor een maand, of voor één of twee jaar, in een i j
bepaald land of aan een project zoals de
Logos of de Doulos (de twee bekende zendingsschepen van O.M.) i I
mee te werken. Kenmerkend is de nadruk op persoonlijke discipline i
en toewijding. Bovendien concentreert het werk zich vooral op i I
gebieden en landen waar nog weinig of niets aan evangelisatiewerk
wordt gedaan.
Zijn er opleidingseisen?
Nee, alhoewel er wel mensen nodig zijn die een bepaalde opleiding i j
genoten hebben, zoals: monteurs, boekhouders, secretaresses, zee-I
lieden en drukkers.
De voorwaarden om bij O.M. te kunnen komen werken zijn: een i i
aanbeveling van de thuisgemeente, redelijk tot goed gezond zijn en I i
een persoonlijke overgave en toewijding aan Jezus Christus kennen, i
Uit welke kerken komen de deelnemers?
Ieder land heeft weer haar eigen kerkelijke structuren en vandaar dat j
dit van land tot land nogal uiteen kan lopen. In Nederland komt ruim j
de helft uit reformatorische kerken en de rest uit baptisten kerken, j i
evangelische gemeenten en charismatische groepen.
O.M. tracht in haar gelederen een sfeer te handhaven waarin de
gemeenschappelijke en bindende overtuigingen worden benadrukt, i
Centraal staan: het geloof in de bijbel als het onfeilbare en geïnspi- i i
reerde woord van God, het verzoenend sterven van Jezus Christus, i i
Zijn overwinning over zonde en door en de innerlijke vernieuwing i i
door de Heilige Geest,
Hoe is de samenwerking met de kerken?
Overal wordt er zo nauw mogelijk samengewerkt met kerken en i I
gemeenten die het evangelie wensen te verbreiden. Op veel zen- i j
dingsvelden heeft O.M. bij de plaatselijke gemeenten dan ook een i
goede naam.
Zoals al in het artikel van Erica gesteld: O.M. heeft geen bepaalde H
kerkelijke achtergrond en is zelf geen kapitaalkrachtige organisatie, i i
Vrijwilligers die O.M.-ers worden, hebben doorgaans een 'vrienden-I
kring' achter zich die hen sponsoren.
O.M.krijgt ook collecte-opbrengsten vankerken over dehelewereld, i I
terwijl zo'n 20% van de verkoop van boeken O.M. ook ten coede i
komt.
Wie meer informatie wil hebben kan schrijven of bellen naar i
O.M. in Emmeloord
Postbus 390, 83AJ Emmeloord, tel. 05270 15607.
