BUITENLAND.
DUITSCHLAND.
ENGELAND.
FRANKRIJK.
Uit Wl
tocmideriq
zaakt weq
ning aai
rijk gevel
om ernstil
Europa
tuiging
de wettig
middel
welker gq
ten, ivanrl
hoven all
welken ua
dat ive bq
wrok opl
reiken, tel
bestrijden
seh»ilpliia|
Sire! de'
heb te
vriendschl]
lijke hui/.]
monster,
invloed
gevoelen.
met bet
De benoeming ven den overste van Schweinitz,
jongste» vleugeladjudant des konings, en thans m:
litnir gevolmachtigde van Pruisen bij het Ilussischc
hof, tot gezant te Weenen in plaats van den heer
von YVerthcr, schijnt thans besloten te zijn. Aan
vankelijk wilde meu daaraan geen geloof slaan, daar
men zich niet kou voorstellen, dat een betrekkelijk
uoch zoo jeugdig officier voor zulk eene moeilijke
betrekking in aunmerking zou komen. Het schijnt
echter, dat tie diplomatische bekwaamheden tegen
woordig bij voorkeur het eigendom zijn van stal
meesters en adjudanten. Wanneer dut denkbeeld
worial krijgt, dat builenlandschc zaken en oorlog
De ko|
rede d
Noord-bil
weder vel
wil blt.|v|
geering i
weder op
van dinl
Noord-bil
Pruisen,
wel zal
duurzan t
tussohen
■/al (le regooring met vreugde uwe daden als
eeue welkome aanleiding tot vermindering van
liet weinigje vrijheid dat wij hebben, beschouwen.
Bjjna dezelfde strijd wordt in Spanje ge
streden, al zijn dan ook oor/aken en midde
len van den strijd verschillend. Meer lijnrecht
staan daar de republiek en de monarchie tegen
over elkander. Er is geen gevestigde stand
van zaken. Nu breken hier, dan daar onlusten
uit en in weerwil van de schitterende over
winningen die de tijdelijke regeering, blijkens
cfficieele telegrammen behaalt vertoont toch
de republikein zich overal weder. Het is de
fout van den aanvang af .weest dat men be
sluiteloos washet welslagen der omwenteling,
nu ruim een jaar geleden, verraste de revolutie
niet het minst en men wist niet wat men met
Spanje zou aanvangen. Geen republiekriep
menmaar een koning 1 Geen der voorgestel-
den vindt genade in de oogen der Spanjaarden
en het einde zal zjjn wat het begin had
moeten wezen vestiging der Spaansche re
publiek.
Steeds naar het Zuiden richt zich onze blik.
Nu nogjFrankrijk en Spanje, weldra Italië, voor
al Rome, en Egypte, vooral Suëz.
Uit het Noorden valt slechts de aandacht op
de troonrede van Denemarken's koning, waarin
over de wensch gesproken wordt om Sleeswijk
weder tot Denemarken te brengen. Het hu
welijk van den Deenschon kroonprins had ook
daar veel sympathie gevonden en de koning
drukte zich, toen hij dit vermeld had, aldus
uit: onze vreugde is de hunne geweest, hun
smart zij de onze. Wij gelooven even stellig
als zij, dat, alles wat Deensch is en Deensch
blijven wil, weer met Denemarken zal worden
vereenigd.
Eene zeer liberale redevoering ia door Lord Stan
ley te Liverpool gehouden, op eene vergadering van
werklieden, behooreude tot de Industrial Building
and Co-operative Company. Co-operatim, de samen
werking van de werklieden tot onderlinge verdedi
ging en tot onderling voordeel, was de qusestic welke
hij behandelde, en de begaafde zoon van Lord Derby,
die in niets zoo goed te huis is als in sociale en
industrieele qusestien, heeft woorden gesproken, welke
zijn vader en de Tories vreemd in de ooren zullen
klinken. Hij ziet veel goeds in het Co-operatieve
systeem, en hij acht het volstrekt geen on rede] ijken
wensch voor een werkman, dat hij begeert eenig
belang te lubben bij liet werk dat hij volbrengt,
en eenige „eontróle" kan uitoefenen op het werk,
waartoe men hem bezigt.
Wanneer wij opmerken, ivelk een korten tijd het
geleden is, dat de samenwerking der arbeiders legen
de fabrikanten door de wetten van liet land verbo
den werd, dan moet bet gcene verwondering baren
en volstrekt geen angst voor de lockomst opwekken,
dat in het uitoefenen dezer nieuwe macht sommige
vergissingen gemaakt zijn, dat onredelijke eisohen
gedaan zijn en onnoodige krachten-verspillende twis
ten soms begonnen zijn. Lord Stanley ziet in Trade-
Unions feilen, die niet weggeredeneerd kunnen
worden en staathuishoudkundige hollen zijn even
onmachtig tegen de werklicdcn-vereenigingen, als dc
pauselijke bul tegen den eomeet was. Zelfs indien
het mogelijk ware de Trade-Unions te onderdrukken,
gelooft lord Standiey, dat het niet in het algemeen
belang zon zijn dit te doen, Merkwaardig is het
zeker op Ic letton, dut het Co-operatieve beginsel,
dat lord Stuudley te gelijk met de Trade-Unions
bespreekt, al bet mogelijke nadeel, dat deze kunnen
doen, belet. De eenvoudigste vorm van Co-opera
tieve nijverheid is zeker daar, waar de werklieden
in gelijke anndeelen het geheele kapitaal opbrengen.
Aan den strijd lussehen kapitaal en arbeid wordt
een einde gemaakt door, zooals de Times opmerkt,
den kapitalist, als een afzonderlijk persoon, geheel
uit de zaak te verwijderen. Maar hetzelfde beginsel
kan worden toegepast, indien dc werklieden een z.ecraan-
zicnlijk aantal anndeelen in bet kapitaal bo/ittcn en
do fabrikant de overige aandeden heeft. Het aan
deel in de winsten, dat de werklieden hebben, ver
hindert elke werkstaking, die niet hoogst noodzake
lijk is. Dit maakt liet hun belang, om te zorgcu
dat zoo veel en zoo goed mogelijk gearbeid worde,
hetgeen het uitstekende zedelgke gevolg voor den
werkman heeft, voorul voor zjjn gevoel, dat hg,
zoo als lord Stanley zegt, een mede-eigenaar is van
de fabriek of winkel, in welke hij zijne dagen slijt.
De verhouding tusschcn meesters en werklieden
zonde ook veel verbeterd worden door het Co-ope
ratieve beginsel. De werklieden nemen dikwijls de
moeilijkheden, in welke de fabrikanten verkeeren,
te baat, om hunne eischen te doiu, en een deel in
de verliezen zoowel als in de winsten, zou hun
menige goede, doch harde lts geven. Het komt er
niet op aan, of Je Britsche werkman zijn aandeel
in het kapitaal opbrengt in baar geld, of door als
het ware zijn aanstaanden arbeid te verpanden. In
het laatste geval zou zij minder te verteren hebben,
doch lord Stanley ziet hierin geen groot bezwaar.
De jaarlijksche vcrdeeling der wÏDSten zou hem
meestal schadeloos stellen, en het zou den werkman
leereu niet boven zijne inkomsten uit te geven, zoo
als hy nu meestal doet.
Vele moeilgklieden biedt het systeem zeker anu,
want een slecht jaar of slechte zaken zouden voor
den werkman niet een verlies van fortuin, maar
een verlies van dagelijksch brood zjjn.
Vele dergelijke bezwaren doen zich voor, doch
het is de vraag niet, of het systeem volmaakt is,
doch of het niet minder onvolmaakt is dan het be
ginsel van eeuwigdurende vijandschap tusschen kapi
taal en arbeid, dat het ontstaan der Trade-Unions
tengevolge heeft gehad. „Co-operation" moet ont
zaggelijk veel goeds hebben, als een man, zoo door
en door prozaïsch, kalm en practisch als lord Stan
ley, haar aanprijst. Het eenige goede dat dedroo-
men van socialisten, communisten en thcoristen
hebben, wordt door het Co-operatieve systesm ver
wezenlijkt, en een middel doet het aan de hand
om het lot der arbeidende klussen te verbeteren.
Alles wat bestaat is goed, zeggen de optimisten;
doch het ligt in onze macht om van alles dat be
staat iets goed te maken, zeggen de prnclische opti
misten, en tot hen, zegt de Times, behoort lord
Stanley. De lil eralen dagbladen zwaaien den aan-
j staa lden lord Derby grooten lof toe voor zijne
uitstekende redevoering en moedige verklaring, dwars
tegen alle Ti rj-vooroordeelen en conservatieve be
krompenheid iren de wensch, die natuurlijk op
kom >ij het le ien der redevoering en van dc com
mon .ar der dagbladen is: „o, mocht de conservatieve
partij in alle landen kunnen bogen op een of .wee
dergelijke praclische optimisten?"
De heer Charles Hugo, zoon van Victor Hugo, heeft
in den Rappel de Pargsche bevolking lot een roeke-
loozen stap op 26 Oct. aangespoord. De schrijver wil,
dat dc 40 afgevaardigden der linkerzijde opliet plein
der Bastille bijeenkomen. Op dc/.c plaats, zegt hij,
„vanwaar alle vrijheden, die Frankrijk bezeten heeft,
zijn uitgegaan", moeten zij zich op een bepaald uur
vercenigen, vastberaden, vreedzaam, zelfs zonder ter
hunner verdediging een pistool in den zak te dragen
vervolgens moeten zij zinli in beweging stellen en
I'arijs doortrekken eerst langs de Boulevards, zwij
gend, gelijk „de derde stand" gedaaii heeft, teen
hij naar Versailles toog mot de vastberadenheid en
waardigheid, die hit besef van het goed recht geeft.
Wanneer dc veertig dit doen, dan zullen zj. op
de l'lacc de la Concorde gekomen, honderdduizend
man sterk zijn. Wat zul dan gebeuren vraagt
Hugo. Indien inen al aanneemt, dat de rcgcering
door deze indrukwekkende menigte niet genoopt
wordt haar willekeurig besluit van 3 dezer in te
trekken; indien men al aanneemt, dut de regeering
dc linkerzijde eerst aan het werk wil zien wat
vermag zij dan tegen deze? Zij kan niets anders
doen, dan lal van personen gevangen nemen, en dat
zou een coup d'état wezen. Maar dat zou ook een
coup d'état wezen van het keizerrijk tegen het kei
zerrijk, en dus, zou die daad gelijk staan met een
zelfmoord."
De Siècle, die niet tot de gemntigde bladen behoort,
die zelfs zijne ingenomenheid met de republiek niet
zelden laat doorstralen, keurt dien rand van Charles
Hugo ten sterkste af. „Zijn rand», zegt dit blad,
„is het programma van 13 Juni 1849." De veertig
man op het plein der Bastdlc, zullen twee duizend
zijn aan het Chateau d'Kau, vier of vijf duizend
aan den ingang van den boulevard Monlmnrtre,
Aan do rue de la Paix gekomen, zullen zij twee
regimenten kuvulerie, de nationale garde, het kcur-
regcinent der gendarmerie, liuietrocpcn, zoo noodig
ook artillerie vinden, alles onder bevel der generaals
van 2 December. De kreet: „leve dc Republiek
één moctl
staatslied éf
genomen,
pende vod
Voor stat]
Bohgulijk i
gezonder,]
godvergerj"
zullen
UitJ
financiën
blijkt, (ld
draagt 5j
der inka
geslacht
het te-kol
gedaan,
voorloopil
Pruisische]
minister;
hooging
van den
Geestdrl
opgewek',|
dat staat
niet mcerj
zal verkrj
nederlaag!
De Tri
24 dczerl
Van Kon|
zal verte
van de
begeleid
sclte eskj
over Jafl
rugreis
schien o|
alsdan
ning Vid
Uit Sa
vrijwillig
te ontwa
volgde ei
de vrijivi
geheel lil
Het gi
provineia
republikoj
Volgen
veel verti
uiteenged
zal beantwoord worden met geweerschoten. Het bloed
zal stroomen. Den volgenden dag zal Parijs in
staat van beleg worden verklaard do gevangenissen
zullen gevuld worden, do verbuuningen zullen op
nieuw beginnen, tegelijk met de dictatuur, en de
vrijheid zal al het terrein verloren hebben, dat zij
in de laatste twee jaren veroverd heeft.
„De mannen van December zouden zelfs nog wel
een erger plan kuuueu voeden.
„Het kan zijn, dat het gezag een oproer verlangt,
om andermaal de dictatuur in te voeren. Maar het
Parijsche volk zal het daartoe niet in de gelegenheid
stellen. Mochten eenige afgevaardigden den 26sten
October hunne vreedzame manifestatie aan den dag
lglijg'i, dan zal het volk hen laten begaan en zich
in de zaak mengen."
De demonstratie op den 26™ October te Parg»
wordt door alle bladen, ook die der democratische
partij, afgeraden, en toch blijf: men algemeen on
gerust. De Parijsche werkman begint zich, zegt
uien, de zaak aan te trekken. De rijtuigmakers van
de compagnie des omnibus hebben reeds, zegt men,
aan de directie aangekondigd, dat zjj den 26c"
October niet te werk zullen komen. Van andere
werklieden wordt gezegd, dat zg alleen om een voor
wendsel te hebben tot werkstaking tegen het einde
van October meer loon geëischt hebben. Het aan
deel, dat de werklieden gehad hebben in de Pa
rijsche onlusten in Juni, was niet groot. Maar men
bedenke, dat zij het zg'n, die de mannen der uiterste
linkerzijde in de kamer gebracht hebben. De sociale
agitatie bestaat; en, gelijk zg bij de verkiezingen
ziek uitgesproken heeft, schijnt zij ook deze gele
genheid voor hare demonstratie te willen aangrijpen.
Indien dit gevaar niet dreigde, zou waarschgnlgk
ook zoo spoedig niet de geheele pers tot voorzich
tige terughouding op den 26°" aanmanen. Bij dat
alles maakt het nu een droevigen indruk, als men
den ministeriëelcn Constitutionnel niet alleen ziet
trachten het tegenwoordig miuislerie, wiens ver
vanging of althans wijziging alleen den toestand
kan ophelderen, do hand boven het hoofd ziet houdeu;
maar daarenboven de. verzekering ziet geven, dat
de regeering zich niet zal laten iulluenceeren door
de bedreigiugeu en manifestation. Napoleon schijnt
te hegrijpen, uit de ondervinding der laatste maanden,
dat toegeven steeds nieuw toegeven vordert. Hij
zal thans niet toegeven, eerder zal hg provoceeren,
eu het blijft dc vraag, of hem een botsing met het
Parijsche publiek, die op den 26™ noch niet tot de
onmogelijkheden behoort, wel bijzoader onaangenaam
zou zg'n.
Het Journal OJpciel deelt mede, dat te Aubin
en Aveyron ernstige ongeregeldheden tengevolge
ccuer grève van de mijnwerkers zijn uitgebroken.
Zij wilden een ingcnieur-en-chef verdrinken, hebben
den onderprefect en den substituut gewond en het
groote magazijn van koopwaren in brand gestoken.
Gisteren morgen was de grève een oproer gewor
den. De troepen, die door de werklieden ivcrden
aangevallen, gaven vuur, zoodat 10 dooden vielen
en velen gekwetst werden. Te Rouaan is vrijdag
avond eene meeting gehouden tegen de hundelstrnc-
taten. De heer l'ouycr Quertier is tot president ge
kozen van de nieuwe meeting, die dinsdag zal ge
houden worden.
De Liberté meldt, dat Hyacinthe, die niet naar
zijn klooster kon lerugkeeren, zonder het besluit,
hem door zijn geweten ingegeven, te herroepen, de
verstandigste partij, die hem overbleef, li :eft gekozen.
Hij is den 8sten dezer naar het land vertrokken,
waar het geweten zoo «rij is nis het maar zijn kan,
waar dc scheiding tusschen kerk en staat een nor-
maai feit is, waar het christendom de vrijheid niet
uit zijn boezem weert. Hij is naar de Vereenigde
Staten vertrokken, waar hg zich persoonlijk kan
overtuigen, dat de vrijheid der gezindten even heil
zaam werkt voor de ontwikkeling van het gods
dienstig gevoel, als de katholieke eenheid er nadee-
lig voor is. Hg zal te Brest scheep gaan. Zijne
zusters en een zeer achtenswaardige geestelijke van
het diocese te Parijs vergezelden hem tot aan het
spoorwegstation. Binnen tivee maanden, tegen
het tijdstip dat het oecumenisch concilie zal geopend
worden, zal hij ;n Europa terug zijn.
