N.
Nieuws en Advertentieblad voer Gouda en Omstreken.
1870.
N? 880.
BUITENLAND.
Pro Memorie.
Loten
Vrijdag, 15 Aprli.
Ct.
ngterlng.
De inzending van advertentien kan geschieden tot één vair des namiddags op den dag der uitgave.
orden
1 door
seerde
y
-Oaten
ARBIJ
ON-
R IJ 8
de prij-
V 0,000,
58,000,
.50,000,
-'5,000,
rijzen a
5000,
z.
n tegen
ïi post-
elegene
ouding
net da
oelaste
IW HO.
">C>ox3
uisch-Tech-
d. Rijn.
oop) uit 70%
en en phos-
door prof.
eneeskundige
<n voedzaam
rheid, borst-
scrop'huleuse
smokenden
i Cents.
t in te nemen
u werking bij
ilitige hoofd-
t. bekend nis
middel tegen
rimp, slechte
ii l/s kilo a
sents.
der wormen
ii B Cents.
S N'E PHILO-
~bilfers, belet
ngt in eenen
oei to voor-
ii 45 Cts.
espijn, zon-
i oogenblik-
solije 45 Cts.
rwydert den
it de tanden,
lil en houdt
frisch. De
ater, tot be
et gezicht, in
lacii 30 Cts.
dheker GEISS,
CHENK te
!lt(ite Putter'
'ineen bij de wed.
M.IENBIUNK.
iks-aan w jjzing.
G0UDSCHE COURANT.
De uitgave dezer Courant geschiedt ZONDAG.
WOENSDAG en VRIJDAG. In de Stad
geschiedt de uitgave in den avond van
DINSDAG, DONDERDAG en ZATER
DAG. De prijs per drie maanden is 1.75,
franco per post 2.
AD VERTENTIEN worden geplaats
van 15 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10 Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
Afzonderljjke Nommers VIJF CENTEN.
i.
De aanneming van de agrarische wet in de
Eerste Kamer en de daarop gevolgde bekrach
tiging van die wei door den Koning hebben
't zegel gedrukt op 't votum der Tweede Ka
mer over dat onderwerp geveld. De eerste
schrede is alzoo gezet op een nieuwen weg die
tot hervorming van Indië en tot vernieuwden
welvaart zoowel dier Kolonie als van Neder
land moet leiden. De strjjd is ernstig geweest,
maar de liberale beginselen hebben gezegepraald.
De vreugde daarover moet kalm zijn; niet voor
dat het einde der baan bereikt is, voegt het
juichen.
Het spreekt van zelf dat de 1 ride afgevaar
digden van 't hoofdkiesdistrict Gouda te,ren de
wet stemden. Niemand had iets anders van
hen verwacht. Men is het in de laatste jaren
gewoon geraakt, dat de hervormingen in 't
Staatsbestuur zonder medewerking dezer Heeren
tot stand kwamen. Het spreekt van zelf dat
daarvan nota moet worden genomen, dat dit
gebrek aan overeenstemming tusschen de meer
derheid en onze afgevaardigden tot allerlei be
schouwingen kan leiden, waarbij echter tot
grondslag alleen de vraag kan dienen: Hebben
de, in weerwil hunner tegenwerking, tot stand
gekomen hervormingen geen vooruitgang be
vorderd? Is de welvaart niet toegenomen,
wanneer men eens 20 of 50 jaren terugdenkt?
En waar dan bij eiken stap voorwaarts de heer
Hoffman aan het eene en de heer de Brauw
aan het andere been dien stap zoeken te beletten
en de stap toch wordt ged an en in plaats van
rampspoed voorspoed brengt daar brengt
't ono van zelve tot de vraag, of soms de in
zichten dier heeren niet alleen oud, maar ook
verouderd zijn; en dat de wijze waarop ons
district wordt vertegenwoordigd geen aanlei
ding geeft over die keuzen bijzonder ingenomen
te zijn. Het is daarom dat wjj, sedert de ope
ning van de tegenwoordige zitting der Staten-
Generaal, de redevoeringen door onze vertegen
woordigers in de Tweede Kamer gehouden, in
de courant overnamen, leder die wilde, kon
dan zijn eigen oordeel vellen over de meenin-
geil doop hen geuit en tot nadere waardeering
komen zijner voor- of tegeningenomenbeid ten
opzichte zijner vertegenwoordigers. We moe
ten erkennen dat dit een zeer zwak hulpm.d-
del is, maar bjj gebrek aan beter, of liever
bruikbaarder, doet het in deu regel nut ge
noeg. Waar 't echter zulke belangrijke onder
werpen geldt, als bij de agrarische wet zijn
geregeld, daar is dit niet genoeg; daar moet
men zoo goed mogelijk worden ingelicht om
trent de juistheid der argumenten, die hen tot
't uitbrengen van hun stem brachtendun eerst
kan men bsoordeelen of zulke vertegenwoordi
gers "en eerzjjn voor't district, dat hen afzendt.
Onze anti-revolutionaire afgevaardigde, de
heer Hoffman, heeft 't ons al bjjzonder gemak
kelijk gemaakt en zich zeiven niet minder.
Hij heeft zich eenvoudig bepeald tot het uit
brengen van zijn stam. Welke beweegredenen
daartoe gehad heeft, heeft hij niet de moeite
waardig geacht ons mede te deelen. Hij be
hoort onder de weinigen die la mort sans phrase
toepasten. We betreuren dit maar halfdoch
we betreuren 't toch. Onder de eerste plichten
van den volksvertegenwoordiger, die tot de op
positie behoort, rangschikken wij deze, dat hij
bij elke gewichtige aangelegenheid de redenen
ontvouwt, die er hem toe moeten brengen om
tegen de voorgestelde regeling dier aangelegen
huid zijn stem te verheffen. Men moet den
schijn vermijden van oppositie te maken om
oppositie te maken. Zij mag slechts om mid
del, nooit doel zijn. Wanneer we nu den
heer Hoffman tien dagen lang een plechtig
stilzwijgen zien bewaren en hem eindelijk niets
dun: tegen! hooren roepen, dan vreezen we
dat hij geen ander motief voor die stem had.
dan dit: het voorstel komt van liberale zjjdt
dus is 't voorstel verkeerd, tenzij (en dit. zou
ons niet minder vreeselijk voorkomen) wanhoop
in de zegepraal zijner anti-revolutionaire be
ginselen hem van den beginne af met stomheid
sloeg en hij, in de uiterste ure, slechts ter nau-
wernood de krachten kon verzamelen om zijn:
tegen als laatste noodschot af te vuren en zich
zelven te veroordeelen tot een levenslang zwij
gen. In heide gevallen zou ons dit leed doen
voor den heer Hoffman. Van daar onze
halve droefheid. Wanneer niet iedereen wist
hoe 't oordeel van dien afgevaardigde zijn zou,
dan voorzeker zouden we deze stilzwijgenheid
ten volle betreuren, maar nu troosten we ons
met de geduchte, dat zijn spreken evenmin als
zijn zwijgen van eenig gewicht wordt geacht.
Hoe zou de heer Hoffman er over denken
wordt nimmer gevraagd bij denkt over alles
ongunstig. Van een lid vun den Spaanschen
bloedraad, die onder Alvn, onze voorvaderen
naar galg en brandstapel verwees, wordt ver
haald Jat hij niet wakker werd, voor het op
stemmen aankwam en zonder dan iets van den
gang van 't proces te weten, wa3 zijn stem
naar de galgIs soms de geest van dien Spaan-
schen inquisite r in onzen afgevaardigde ge
varen Helaashij hult zich in zijn mantel
en zwjjgt en laat ons der wreede onzekerheid
ten prcoi!
ENGELAND.
Een der belangrijkste gedeelten der Iersche land-
bill en die liet Eugelsch lagerhuis reeds gedurende
eene week bezig houdt, is 3, inhoudende de be
paling dat de schadevergoeding door een landeige
naar aan den pachter, dien hij va» zijn goed ver
jaagt, te geven door den rechter moet worden be
paald. Een belangrijk debat ontspou zich Den-
r'trdagavoud over een voorstel van den heer Glad
stone om de grootte van die schadevergoeding te
bepalen. In zoover is het voorstel gelijk aan de
oorspronkelijke redactie, dat de uiterste schadever
goeding voor pachters wier pachtsom 10 ntet
overschrijdt, bepaald blijft op 7 maal die som. Is de
pachtsom echter grooler, dtui mag naar verhouding
zulk een groole schadevergoeding niet geeischt wor
den. Pachters, die 100 betalen, mogen o. a. maBr
voor een jaar vergoeding vragen. Daarentegen beb-
beu zij het recht voor langeren tijd vergoeding te
vragen tegen eene mindere som. Een pachter b. v.
die 50 betaalt en driemaal die som mag vorde
ren, kan ook vergoeding vragen tegen den maat
staf van 40, «aardoor hij 160 kan krijgen.
Zoo hij schadevergoeding vraagt in overeenkomst
mei de rente, die hy gewoonlijk betaalt, dan mag
hij den rechter een apart aanzoek overleggen tot
schadevergoeding voo) aangebrachte verbeteringen
iu zijn bind. Van vele zijden wekten deze veran
deringen de klacht op, dat op die manier van de
oorspronkelijke bill niets over bleef. Men eiudigde
echter met de goedkeuring van het voorstel. Een
amendement van den heer Synan, tot verhooging
vun het maximum der schadevergoeding voor pach
ters, die 10 of minder als pachtsom betalen,
tot 10 maal die somwerd verworpen met
235 tegen 50 stemmen. Een gelijk lot onder
vond een amendement van den liter Fowler, om
de bepaling, dat een pachter voor een langeren tijd
vergoeding kan vragen, manr tegen eene mindere
som, dan hij betaalt, «eg te laten en de schade
vergoeding voor hoeven, die 50 of minder als
