12
BINNENLAND.
kïft t
■SU»*
«SÏÏL
\%:s.
mm
•v?
FRANKRIJK.
ENGELAND.
DDITSCHLAND.
BELQIE.
«Amhitan,, ;#i.
Vtokaiab
Hunnm» J
aC'sii,,
jNu S<''
'V
geen van die bezwaren nullen <!c Puilsehers Ic kam
pen liebben. Toch nou liet jammer zijn, dut do
«•onderen van Parijs moesten geteisterd worden door
een boinlmnlement Parijs, wat men ook zeggen
moge in spijl van al zijne dwalingen en ongerechtig
heden, hel kloppende lmrt van Europa, de bakermat
van de moitono beginselen vau vrijheid en bescha
ving. Inlusscben de straf is rechtvaardig en kan
niet uitblijven het belang van een dnurzamen vretlc,
die voor goed allen overdreven Fransehen prelensics
den bodem inslaat, gaai boven alles. De aanmati
gende toon der Pnrjjsche bladen vermindert niet met
bun formant, dut zy wegens schaarsehte van papier
moeten verkleinenindien groote woorden de Duit-
seltcrs kon verjapen, zouden ze verstuiven als kaf
voor den wind. Zonderling is het dat men te
Pa-tjs treh zoo begeerig uii/.iet naar alle tekenen,
die hoop geven op een schikking. Zoolang mm
echter heil zoekt bij de neutrale mogend lieden is er
weinig resubmit van Ie hopen; in Engeland althans
ivncbt men weinig van de bemoeiingen des liecren
Thiers; de Parijzetiuars zullen zelf het hoofd in den
schoot moeten leggen zij hebben den wind gezaaid
en moeten den storm oogsten.
Er Iconi -u gerucht, dat l'itiiseu Napoleon op
den troon rillen herstellen, maar liet denkbeeld
alleen is zoi dwaas, dat het de moeite niet waard
is er woorden over te verspillen. De officieuse
Provincial Correspoudeni zegt dan ook, dut er uiet
over gedacht wordt zieli in de biniteulandsche za
ken van Frankrijk ie mengen.
Van den oorlog geen nieuws; op liet oogeublik
heerschip er windstilte liisseli-11 de stormvlagen.
Uit Sedan wordt gemeld, dat vele gevangen Frutisclie
soldaten, of naar België, of in de richting van
Parijs ontsnappen. De vangst was daar ook zoo
groot, dal volkomen afsluiting bijna onmogelijk was.
Door tiisschenkomst der Zwitsersche burgers mogen
de inwoners van Straatsburg thans de stad verlaten
Voorts verneemt men niets, dan eenigc bijzonder
heden omtrent de vorige wapenfeiten, liet verruild
van I.aon schijnt alleen aan den generaal Tlierrinilt
te moeten geweten worden niemand was in 't geheim.
De Noorderspoorweg loopt niet verder dan Cliau-
tilly zoodat het postverkeer alleen niozeltjk is langs
Bouitan en Amiën», hetgeen 12 uren vertraging geeft.
Volgens tijdingen uit Florence, heeft koning Victor
Emanuel een eigeiihandigen brief aan de» puts ge
schreven, om liet binueurukken der ltuliuanschc troe
pen op zijn gebied te rechtvaardigen. In den brief
wordt gezegd, dat, zoo de koning niet lot deze be
zetting had besloten, in verscheidene steden van
Italië weldra de republiek zon zijn geproclameerd,
en ill dat geval zou het leger de republiek niet
hebben willen bestrijden. Buitendien zou het pro-
clameeren der repbliek in Italië zeer zeker ook Itoinc
medegesieept hebben. Nu reeds is eeue republikein-
sclie beweging ill verscheidene Italiiiaiisclie en in
de voornaamste steden vuu den Bauselijken staal
zoozeer waar te nemen, dat er vrees bestaat, dut
het spoedig tot eeue uitburstiug zal komen.
Volgens den korrespondent van de Timet had
maarschalk Mac Million vóór den slag bij Sedan de
Duitsoliers op zijne hielen zonder dat hg er iets van
wist. Het was alsof zijn onderbevelhebbers wedijver
den in onbekwaamheid. Fuilly eu zijne generaals
ivnrcu de oorzaak vau de nederlaag bij Beaumont,
maar hij verdient niet ilni leeuwenaandeel in de
berisping, dat hem wordt toegedeeld, li ij was slechts
één onder tie veleu. Was li ij bij Beaumont nalatig,
Ducroc was even zoo strafbaar bij Douzy, waar hij
in plaats van naar Curignan Ie snellen om van daar
over Moutmédy naar Melz te rukken, stil hield om
„een bal te geven.' „Wat in den hemel kon u be
wegen op zulke oogeiililikken een bal legeven," vroeg
de correspondent verwonderd aan een kolonel van
hot corps Ducroc. „Wij gaven een bal," was het
antwoord, „omdat verscheidene jolige dames van Sé-
dun ons bezochten."
Ook de Figaro behoort onder het groote aan
tal bladen, die de kenza van liet gouvernement in
den persoon van den heer Thiers voor liet volbrengen
der gevvigtige interventie-missie, een gelukkigen greep
noemen.
„Frankrijk, zegt liet bind, zal uu te Londen, Si.
Petersburg en Weciirn een ambassadeur hebben, naar
wien ernstig geluisterd zal worden. Zoo het niet
onmogelijk is den vrede Ie verkrijgen, zal de heer
Thiers dien verkrijgen.
„Wij zullen nooit den beker van de schande drin
ken, Men zal ons kunnen ilooden maar ons ont-
ctren, nooit! De heer Thiers draagt een Fransoh
hart in ziolt om hij zou de eerste zijn om aan Eu
ropa, even als nart Frankrijk te zeggen i liever den
dood dan eeue laagheid
Kene karavaan van elf personen heeft den
Mont-Bluno Instegen en werd dcuzelfuen avond aan
de Grauds-Miilcts terugverwacht. Dui volgenden
dag, toen de eigenaar van de Grande-Muleti, Syl-
vaitt Gouttet, niemand zag teriigkeereu, zond hij
otn bericht naar Uharoounix. Spoedig kwam men
lot de zekerheid dut 't geheele gezelschap spoorloos
was verdwenen. Oogenhlikkelijk werden gidsen
naar alle richtingen uitgezonden, doch zonder hel
minste gunstige gevolg.
Uit Parijs vvorilt aan de Times geschreven dat
op alle voorname stations tiissclien l'arij» en Amiens
de vensters gebarricadeerd zijn eu schietgaten iu tie
muren zijn aangebracht om den ulilaneu het weg
nemen van liet inaierieel der stations af te lecreu.
Om de cavalerie ill hare bewegingen Ie belem
meren heeft men in den omtrek vau de hoofdstad
den tronk vuu de omgehakte hoornen scherp afgepunt.
De grachten van de fortificatiën worden niet ont
plofbare materiën gevuld waarvnn ter gelegener tijd
een doeltreffend gebruik zal gemaakt women.
Omtrent het jongste kortstondig verblijf vnn de
prinsen van Orleans te Parijs, bevat de Observer cetiige
bijzonderheden omtrent de ware toedracht der zaak.
Daaruit blijkt dat, nadat Zondag avond (4 Sept.)
het bericht van de Parijsche revolutie te Brussel was
aangekomen, omuiddelijk door den hertog van Au-
male, den prins van Joinville en den hertog van
Charlres een familieraad werd gehouden, ten gevolge
waarvan zij zich naar Parijs begaven.
Daar Dinsdag oohteud aangekomen, lieten zij de
leden van de commissie voor de verdediging van
Parijs vuu hunne komst inlorineeren, onder te ken -
nengeviiig dat, naar hun oordeel, door den val van
het keizerrijk, het besluit hunner verbanning was
vervallen en zij als Fransehen reelit hadden deel te
nemen aan de verdediging der stad. De daaruit
voortgevloeide minislerieële besprekingen leidden tot
de iiifnuodigiiig aan de prinsen om zeiveu te ott-
der/.orken of de voordreleu, welke hunne persoonlijke
diensten aan de zaak van Frankrijk konden ver
schaffen, niet meer dan geneutraliseerd zouden wor
den door de waarschijnlijkheid, dat hunne tegenwoor
digheid Ie Parijs onlusten onder de burgerij zou
doen omslaan.
De prinsen verlieten daarop weder de hoofdstad
(nadat alleen de hertog vae Churtres des avonds een
snellen rid door Parijs had gemaakt, oin de stad eens
te zien waar hij sedert zijn 8* jaar niet meer gew eest
was) eu wachtten te Calnis de beslissing van den
ministerraad af. Daar ontvingen zij eene dépêche,
waar in substantie liet te Parijs-zelf reeds gegeven
advies werd herhaald. De prinsen keerden daarop
naar Engeland terug, en het voorgenomen vertrek
van den graaf van Parijs naar Frank rijk werd ook
loorloopig aiigesleld.
De Observer besluit met de opmerking „dat hel
gedrag der prinsen van Orleans in deze moiijclgke
zaak overeenkomstig de politiek is geweest, die zij
allen steeds hebben gevolgd, om persoonlijke consi
deratie» aan liet welzijn van huil vaderland ten offer
te brengen."
De Staa's-Ameiger bevat een rapport van graaf
vou Bismarck uun den koning, uil Douchery dd.
2 Sepi Volgens (Int bericht, had de graaf den 1"
Sept. ecu onderhoud van één uur met keizer Napo
leon. Deze trachtte gunstige capitulatievoorwaarden
Ie bedingen. Graaf vou Bismarck wees alle bespre
kingen over de zuiver unliiaire qniestie af tu vroeg
den keizer of hij ook over den vrede wilde onder
handelen. De keizer verklaarde, nis gevangene
daartoe niet in staal te zijn en verwees naar het
gouvernement te Parijs. Graaf vou llisinarek gaf
dnurop den keizer te kennen, dat zich geen practiscli
punt van onderhnntlelen meer aanbood dan de mi
litaire aan gelegenheden.
De keizer verlangde dat liet Fruuiehe leger zieli
over de Belgische grenzen zou mogen begeven, om
daar ontwapend ie worden. Graaf von Bismarck
wilde daarin niet treden. De keizer beklaagde zich
over de rutnp van den oorlog en gaf Ie kennen,
dat hij den oorlog niet heeft getrild, doch dat hij
door de openbare meening er tot gedwongen teas.
Daarop geleidde graaf vou Bisnmrck den keizer
naar Bellevue, waar ook generaal VYimpff'cii aan
kwam. Hier kwam de tijding, dat de koning den
keizer eerst wilde ontmoeten na het sluiten der ca
pitulatie, waarop elke hoop op het verkrijgen van
gunstiger voorwaarden voor de capitulatie hij den
keizer verdween.
lie bondskanselier schetst de houding vnn YV'impf-
fen, zoomede der andere generaals, als zeer waardig.
Het inwilligen vnn het ontslaen der officieren op
hun cerewoord werd met levendige erkentelijkheid
aangenomen.
Als eene merkwnnrdige zinsnede iu dit rap
port wijst de officieuse Noord-Deutsche Allg. Zeil.
op de verklaring vau den keizer; „dat hij den oor
log niet had gewild, maar onder den druk der open
bare opinie er toe geuoodz.aukt was geworden."
Deze verklaring, zegt het blad, is dubbel belangrijk.
Als de keizer zelf verklaart, dat de openbare opinie
bij hem te lande den oorlog eisclite hetgeen
trouwen» in het wetgevende lichaam, in de dagbla
den eu op de straten duidelijk genoeg was dau
moet men wel tot de conclusie komen, dat Duitsch-
laud zioh tegen de herhaling van dergelijke afdwa
lingen der openbare opinie móet beveiligen, en dat
dit niet anders kan dan door de Fransehen run
den Jtijn terug te dringen. -Dat de keizer verklaart
„den oorlog niet te hebben gew ild," is bovendien
van belang, dewijl hieruit blijkt dat zelfs eene zoo
krachtige hand als de zijne niet in staat was den
oorlog tegen te houden eene reden te meer om
nu bij den vrede voor Duilschland een kracliligeii
waarborg legen /«''ze Franse', woelingen teeischen.
Naar aanleiding der vijandige houding, welke
de Belgische pers, na het uitroepen der republiek
in Frankrijk, tegenover Duilschland aanneemt, maakt
ein der correspondenten van de Köln. Zt. de op
merking, dut zij wel eens ten gevolge zou kunnen
hebben, dat men toch eindelijk de vraag eens iu
overweging zal nemen; tcelk nut de neutraliteit van
België oplevert1
In een hoofdartikel: „De Varijzer republiek
en de vrede," schrijft de I'rov. Corr. o. o.„Do
wijze, waarop Frankrijk in de toekomst geregeerd
zyn zal en wil, is slechts zijne inwendige gelegen
heid; wij fehbru ons daarin niet gemengd en
zullen het ook niet doen. YVij hebben eeue veran
dering van regcering als prjjt onzer zegepraal
niet geëischt en kuuuen ons haar ook niet als zoo
danig laten aanrekenen. Vóór alles komt het er
op aan den overmoed van Frankrijk te Parijs als
zijn hooldzetel te fnuiken, en daar eindelijk het be
wustzijn te wekken, dat de rust vau Europa niet
langer ten speelbal kan zyu aan de luimen en den
beuzelgeest van een zedelijk verbasterd volk. Ons
doel is ecu vrede, beantwoordende nnn de bloedige
olfers, welke wij brachten, en die werkelijk waar
borgen oplevert voor eene zegenrijke vredes-toekomst."
Een correspondent van het Journal de Charleroi
hangt eeu zeer donker tafereel op van den stand
van zaken in België. De magazijnen zijn met goe
deren overladen en de handelsoperntiën staan stil.
De vreemde murkt is bijna geheel voor de Belgische
nijverheid gesloten. De groote fabrieken staken of
verminderen den arbeid. De banken weigeren ieder
voorschot; het incussceren van wissels op Frank
rijk is onmogelijk. Verscheidene kolenmijnen wer
ken nog sleehls vier dagen in de week. Honger
eu ellende bedreigen de bevolkiug. Daarin moet
bijtijds voorzien worden, want, zegt dt bedoelde
correspondent, honger is een slechte raadsman, en
de verstoring van ue openbare orde zou op dit
oogeublik ook cp politiek gebied een ramp voor
België yn. Hij geeft ten slotte den raad om open
bare werken te doen aanleggen, ten einde op die
wijs door arbeid brood ie vei schaffen.
De PrJcnrseur erkent, dut de bezwaren, in het
Journal !e Charleroi geopperd, niet van grond ont
bloot zgn, en geeft aan het gouvernement den rand
de zaak in ernstige overweging te nemen.
Gouda, 17 Sf.ptf.mher.
De subcommissie voor de loterij van 't Roode
Kruis in October te 's llage te houden bestaat alhier
uit de Heeren Mr. A. A. van Bergen IJzendoorn,
Mr. J. L. A. de Grave, T. P. Viruiy en J. Droog-
leever Fortuijn. De lysten voor loten en prijzen
worden bij de ingezetenen aan huis gepresenteerd.
D' belangstelling in deze goede zaak is alhier zoo
levendig, dat wij niet twijfelen dat ook de deelne
ming in deze loterij aanzienlijk aal zijn.
Kerkvoogden en Notabelen der Hervormde Ge
meente alhier hebben met 't oog op den gunstigen
toestand barer financiën besloten het traclemeiit van
elk der vier predikanten roet honderd gulden te ver-
hoogen.
De eerste kamer Heeft Donderdag het wetsont
werp tot afschaffing dei doodstraf aangenomen roet
'2(1 tegen 18 stemmen. De heer Taats van Atue-
rongen was afwezig. Koor stemden de heeren
Gost Jordcns, v. Beek Vollenhoveu, Joost v. Vol
lenhoven, Geertsemn, Hein, r. Swinderen, Viruly, v.
Bijlaudt, Tonckens, Smit, v. Kysiuga, v. Twist,
Verschoor, Fransen v. tl. Entte, Rahusen, Stork,
Schot, Nobel, Huydecoper, Fonleijn Verschuer en
tegen de heeren Hengat, v. l'allandt, Sassen, Blatt-
I "Ciivf
Jid
«n»*"
m usp'up» I
H|kst iu ld! vu het fWl of*
gfewfiiM optI '1
h «likt. ligt Ui. 'v®
mrtw w tsWn ta jat. Hf
tlpsM tj'iiint kUh i«t
bpéi'p tu A mi lm tipsn
dnéasMiWltai1 t -fmn
«Wllijl iu Hal gMH Jftt ii
t Hl Kff wphttkl Milmjl ill
Klisibtl.
^/"mk/trxki^ <rnmt
(wWl uA-d
li l'.i'ivw VU WK Kl 1 |BK\ v
lil zWa n'jxsii nun a aw
Wtj» k,„Ij,
it#>.
O'» ld j-h 'Q jij j
k"^i
i
'4 "t H
