Nieuws en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
1874.
BUITENLAND.
ING,
BINNENLAND.
Zondag o Juli.
uw-
oek
,nd,
Bulteulandsch Overzicht-
□ping
GOUDSCHE COURANT
AVE
'ergadeiing
t
in Ver-
lamidd.
ING
5,
e Gouda^
)OVÉN.
zijn te
is A. N.
mg over-
en.
WAGEN-
f, BOOM-
OHgeveer
1.
daspoldér
an Walt-
it
legraven,
>n.
LIJ 1874
f bui-
37‘
Heel-
H|j ia
Wie
goed
i Hol
le Ge-
eilige
en.
PION
>ezigt
voor
hem
H.A.,
steeg
'raag
.gave
de
per
geia)
meel
nre, in
orveer-
n van
geeft
Gouda. 4 Juli.
Naar wij met zekerheid vernemen heeft de commis
sie van toezicht over de muziekschool alhier, over
tuigd van de wen schel ijk heid dal zy plaats make
voor vijf nieuwe leden, aan den gemeenteraad haar
ontslag ingediend.
De jaarfijksche zomervergadering van de hoofdon
derwijzers uit het'zevende schooldistrict der provincie
IDAG 7
?oed on-
JUR, te
d. groot
JEN in
«ROND
nis een
Snelre-
by bil-
i
De dood van Concha wordt zeer betreurd. Het
schijnt dat het in de Spaansche militaire zeden ligt,
dat de opperbevelhebber zich in tijd van nood aan
het hoofd der troepen stelt met het zwaard in de
vuist. Dergelyke ztken kunnen echter niet anders
beschouwd worden, dan als gebreken in het leger.
Kenmerkend voor de Parijsche nieuwskramers,
noemt eeu correspondent, dat te Parijs onmiddeilijk
de dood van Concha op rekening van Serrano werd
gesteld. Men meent daar natuurlijk, dat Concha, als
Alfunsist een doorn in het oog moet zijn van Ser
rano. De zaak is onjuist en de gevolgtrekking meer
dan lichtzinnig.
In andere telegrammen wordt nog gemeld, dat
Concha zal worden begraven op kosten van den staat
en de regeering hem een gedenksteen zal slichten.
Brieven in de Madndsche bladen beweren, dat dour
de Carlisten een groot aantal gekwetsten op bet
slagveld zijn vermoord. Don Alfons, de broeder van
dou Carlos, heeft bij zijne nederlaag te Cbulva eene
wonde in den arm bekomen. Te Santander liep het
gerucht, dat Estella door de Carliateu was ontruimd
en Lizarraga met 14 stafofficieren gevangen was ge
nomen. Hoogstwaarschijnlijk is dit slechts een praatje,
maar de Carlisten hebben zeker bij de jongste ge
vechten niet weinig geleden Toch besta 4 aan beide
zyden de overtuiging, dal a«n den oorlog nooit een
eind komen zal, dan door een convenio en aange
zien in Spanje nooit iets op natuurlijke wijze eindigt,
is voor deze onderstelling veel grond.
De Chineesche regeering beeft geweigerd het nieuwe
handeistractaat met Busland te ratificeereu en inte
gendeel last gegeven den Russische» handel zooveel
mogelijk tegen te werken. Men verwacht thans een
oorlog tusschen de beide rijken.
-A«2SX__>—-
F E A N K R IJ K.
In de allereerste dageu kan men de onthulling
der Venddmezuil te gemoet zien. Men zal echter te
vergeefs op haren top een standbeeld zoeken. Hei
beeld, dat er vóór den oorlog op stond is zoo ver
minkt, dat men bet geheel zou moeten vernieuwen.
Minstens zou men een jaar daarvoor uoodig heboeu
en men heeft dus daarvan afgezien. Nu heelt men
nog wel de bekende statue met den grijzen overjas
eu den driekanten hoed, die geheel ongeschonden is,
maar de vergadering besloot de zuil te herstellen
«gelijk zij «óór haar verwoesting geweest was,* en
van dat oude beeld zal men dus geen gebruik maken.
Men krijgt alzoo voorloopig eene kolom van Napo
leun zonder een beeld van Napoleon. Gemeenlijk
duurt in Frankrijk de voorloopige toestand nog al
lang. Of dit ook hier het geval zal zijn, zal echter
te bezien staan.
In sommiger schatting zal ongetwijfeld voor
Fraukryk de, gouden eeuw aanbreken, de eeuw, waarin
de leeuw stroo eet en de wolf kooi plaut, uu de
militaire autoriteiten het besluit hebben genomen om
bel talud der vestingen en forten uiet langer met
gras te laten begroeien, maar ze tot het verbouwen
van moesgroenten te bezigen, en dat werk aan de
soldaten op te dragen. Die terreinen zijn uitgestrekt
genoeg, om daarop op belangrijke schaal jonge groen
ten en vruchten te teeleu. Men wacht hiervan een
dubbel resultaat. Allereerst een aangenaam tijdver
drijf voor den soldaat, die dikwyls met zijn ledige
uren geen weg weet, maar ook een belangrijke ver
betering ja de voeding der troepen, die nog vaak
zeer veel té weuschen overlaat.
SPANJE.
Don Manuel de la Concha, Markies del Duero,
werd in 1794 te Madrid geboren; hij speelde, als
elk Spanjaard van eenig aan zien, een rol in by na
alle oorlogen en politieke beroeringen, waaraan Spanje
onderhevig was gedurende een 60tal jareu. Reeds
vroegtijdig opende hij zijn militairs loopbaan in den
Spaanscheu onafhankeiykheidsoorlog tegen Napoleon;
zijne eerste lauweren won hij met Espanero in deu
oorlog tegen de opstandelingen in Peru.
Na zijn terugkeer in Spanje omhelsde hij de zaak
van koningin Christina en van Isabella. Hij werd,
in de oorlogen tegen de Carlisten gevoerd, eerst bri
gade—generaal, daarna veldmaarschalk, eu bracht als
De dagorder van den president der Fransche repu
bliek am het leger begint dagelijks meer sympathie
te viudeu onder de Franschen, en wel om de een
voudige reden, dat men nu althans voor zeven, of
Kever voor zes jareu geruat kan zijn »our staatsgrepen
van de een of andere partijMac-Muhuu heeft zooveel
gezegd als: wat er ook besloten worde, ik blijf. Van
daar dat men met meer kslmte deu loop der zaken
in de nationale te gemoet kau zien.
Het ontwerp Woensdag door de subcommissie van
de commissie der dertigen ingedieud, komt in hoofd
rank hierop neder: 1°. het presidentschap der repu
bliek is voor ze*en jaar aan den maarschalk Mac-
Mahon toeverirouwd2°. de president der republiek
bestuurt met de hulp van twee kamers3°. de booge
kamer wordt voor de helft verkozen en voor de
andere helft door deu president der republiek be
noemd 4°. alleen de president der republiek bezit
het recht de kamer der gekozenen (2de kamer) te
ontbinden; 5°. bijaldien bet bewind vacant komt,
zullen de beide kamers zich vereengeu eu iu de be
noeming van een nieuw hoofd van het uitvoerend
gezag voorzien. De commissie der dertigen beeft
art. 1 aangenomen, gelijk het door hare subcommissie
^vas voor ges leid, na een amendement te hebben ver
worpen van dezen inhoud: «Het gouvernement van
Frankrijk is voor zeven jaren aan deu maarschalk
Mnc-Mabou toevertrouwd, die dat gezag zal uitoefenen
wet den titel van president der repuMek.
Het oordeel der republikeinsche dagbladen over
dil ontwerp, voorstel der subcommissie van de com
missie van dertigen is uiet gunstig, gelijk te verwach
ten was.
Volkomen te recht merkt de Temp» op, dat dit
voorstel niet anders kan worden beschouwd, dau als
eene laatste wanhopige poging, om der natie eene
definitieve regeering te onthouden.
Zoo gaat de Temp» voort, om ten slotte te ver
klaren, dat een aldus geregeld Septennium niet veel
anders is dan eene «voorloopige dictatuur*, wat wel
ieder zal toegeven.
De grooie vraag echter is, of in de gegeven om-
stand igheden in Frankryk iets anders mogeiijk is, en
juist deze vraag kan slechts de vergadering beaut
woorden, door iets anders dau deze dictatuur te
scheppen.
Er loopt een gerucht dut de graaf van Chambord
zijn volgelingen heeft aangereden voor het persoonlyk
leptenmiHt te stemmen
Bonapart istische bladen verzekeren, dat de minister
van financiën Magne geen ontslag zal nemen, wan
neer de nat vergadering overeenkomstig het voorstel
der commissie zijn belasting-voorstellen verwerpt eu
in <le vermindering van de amortisatie by de bank
loei emt. Waarschijnlijk stelt Magne de belangen van
zijn partij, de Bouapaitiitische, hooger dau eigen
consequent handelen.
In de Donderdag avond door het Huil der Ge
meenten gehouden zitting, is de discuisie over het
voorstel van Butt (autonomie vour Ierland) voortge
zet. De heer Disraeli heeft het onraadzame betoogd,
om in de groote crisis, welke nader ophanden is
dan menigeen «ermoedt, oneenigheid onder het volk
van Groot-Brittannië te weeg te brengen, Het voor-
stel-Butt is ten slotti verworpen met 458 tegen 61
stemmen.
De heer Disraeli heeft een conferentie van conser
vatieve pairs bijeengeroepen, om over den verderen
loop der zitting en de behandeling der aangeboden
wetsontwerpen te beraads'agen. De bijeenkomst zal
binnen kort plaats hebben.
De wijze, waarop de Pruisische officieuse bladen
zich over den strijd met de nltramontaausche party
uitlaten, doet duidelijk zien, dat de voorstellen, door
de Pruisische bisschoppen van Fulda naar Berlijn ge
zonden, volstrekt niet van verzoenenden aard zyn.
De Duitsche bladen overwegen dan ook hoe lang
die stryd nog zal duren en komen tot het resultaat,
dat het einde nog niet te zien is.
zoodanig Barcelona tot onderwerping, beteugelde deu
opstand iu Catalonië, en onderdrukte eindelijk in 1844 1
een progressistiseben opstand, iu Carthagena uitge-
brokeu, welke opstand destijds ook al aan de oprui
ingen der Carlisten werd toegeschreveu. Iu 1847
verwierf Concha eene zekere Europeeeche vermaard
heid, omdat onder zijn bevel een Spaansch leger van
8000 man Portugal binnentrok, om, volgens het be
sluit genomen door de vertegenwoordigers van Enge
land, Frankrijk, Spanje en Portugal, Koningin Maria
te hand haven op den Portogeeschen troon. Deze
expeditie eindigde met de inneming van Oporto.
In 1849 werd hij aan het hoofd geplaatst van
de troepen, die uit Spanje deu Paus ter hulp gezon
den werden, cn bezette hij Terracina.
Evenals eik Spanjaard toch wel minstens éénmaal
in zijn leven deelneemt aan eene zamenzwering of
althans aan iets wat er op gelijkt, maakte zich Concha
aan iets dergelijks schuldig.
In 1854 teekende bij met O’Donnell en Gonzalez
Bravo eene memorie, waarbij bij het ontslag van
het Ministerie vroeg; deze daad werd als inconsti
tutioneel beschouwd en hij zou in ballingschap naar
de Canarische eilanden gezonden zijn geworden, in-
dien bij niet bijtijds ontsnapt ware naar Frankrijk.
De revolutionaire bewegingen in Spanje riepen hem
echter sp.>edig in zijn vaderland terug, en hij nam
bet bevel over de opstandelingen te Saragossa op zich.
De opstand gelukte, de Koningin weduwe, Maria
Christina, werd verbannen, Narvaez geraakte in on
genade, Esparteru kwam weer in a inzien, en Concha
werd, als militair opperbevelhebber van de revolutie,
wegens zijne diensten aan de Kroou bewezen, bevor
derd tot veldmaarschalk. Na den coop d’état, waarbij
O'Donnell Espartero ten val bracht, bleef Concha iu
*c bezit van al zijne waardigheden, maar moest er
afstand «an doen, toen bet Narvaez nogmaals gelukte
het vertrouwen van Koningin Isabella te verkrygen.
Dit duurde tut 1868, toen Isabella iu wanhoop
Concha’s hulp inriep tegen Prim, Serrano en Tupete
Concha deed toeu aan Isabella, mar men zegt, de
belofte, dat hij tegen de opstandelingen zou agee»
reu, indieu zij uaar Madrid wilde terugkeeren, zonder
haren gunsteling Marfuri, en toen zij weigerde, gaf
hij zyne troepen bevel zich niet tegen de opstande
lingen te verzetten, eu bracht aan de Koningin te
St. Sebastiaan de tijding, dat haar zaak verloren was.
Na dien tijd onttrok Concha zich aan de politiek,
wat, zijn leeftijd in aanmerkiug genomen, niet be
vreemdend was.
Toen Concha nu in Mei vau dit jaar«door Ser
rano uitgenoodigd werd, weder een werkzaam deel
te nemen aan den veldtocht, verwonderde men zich
over het vertrouwen dat men in iemand van dien
leeft jd stelde. Het is echter bekend, boe de grijze
krijgsman ’t échec van Serrano herstelde, aan het
leger zijn zelfvertrouwen wedergaf en de discipline
verbeterde. Hoewel ‘t nu schoon mag heeteu voor
ziju Vaderland te sterven, a s opperbevelhebber te
sneuvelen aan ’t hoofd van de troepenop tachtig-
jarigen leeltyd te vallen door zijn hndgeuooten is
een uiteinde zóó tragisch, dat ons, orndut ze deu
schijn van ongepaste scherts hebben, slechts met weer
zin de woorden uit de pen vloeien: Zoo iets kan
alleen in Spanje gebeuren.
Dut Concha gevallen is aan het hoofd van zijne
troepen is óf een bewijs dat er *t zij onder de sol
daten, ’t zij onder dc officieren gewankeld werd óf
’tis weder eene van die zaken die men alleen uit
een Spaansch oogpunt billijken kan-, *t Zal evenwel
veiliger zijn, voor wij hierover een oordeel uitspre
ken, nadere berichten af te «vachten.
