nieuws pamuies.
TAFELKLEEDEl
I LEVENS-ELIXER.-
Dienstbode,
Trekking Zaterdag e.k.
TE KOOP
HEEL-CACAO
ADVERTENTIËN.
Gem. Zitkamer
Bultenlandscli Overzlcbt.
A v. OS At. Kleiweg E. 73 en 73».
a f 12.75 per Lot
St. Nicolaas-Cadeau
POLAKS
C. POLAK Gzn.,
Kraepelien Holm's
KRAEPELIEN k HOLH. - ZEIST.
Haastrecht
Mejufvrouw IJSSELSTIJN,
D. E. COSMAN,
Gebr. van den END,
GEEN GESCHIKTER
J. GILEIN.
SCHENK en Zn.
is de beste.
•enige mosielgkheid op, waardoor hij, gelijk ook
overigenz bij te steile berghellingen, moest afstappen,
om sjjne rossen te leiden. Vier dagen heeft hij
wegens slecht weder oponthoud gehad en overigens
telkens alleen des morgens van S tot 10 ure ge
reden, zoodat de paarden overvloed tgd hadden om
uit te rusten. Volgens, het laatste bericht was hy
voornemens, den winter in Nizza door te brengen
en in het voorjaar met zijne viervoetige reisgeaooten
over Weenen naar Berlijn terug te komen.
Ten alle tijde zijn er muntverzamelaars geweest,
en verbazende prijzen zijn er voor zeldzame exem
plaren betaaldeene veiling van munten, die
onlangs te Frankfort a/d Main is gehouden, levert
daarvan opnieuw het bewjjs.' Onder Bysantijnsche
munten werden die van Leo VI en Constantinus
X elk met 100 mark betaald van Philippus Bar-
danes met 1S5 markvan Flavius Constantinus VI
met 155 mark; van Michael III, benevens Theodora,
met 320 mark. De duurste zilvermunt was van
Johann Zimiszes, die 135 mark opbracht. Veel
hooger dan oude munten werden moderne thalers
betaald, en wolde muntbezoekthaler van den
Hertog Adolf van Nassau met 1060 mark j de
Frankforter tweegulden bij de verkiezing van Ko
ning Friedrich Wilhelm IV tot Duitsch Keizer met
455 matk; de proefthaler (1820) van Lodewijk I
van Beieren, met 215 mark; de Pruisische Kroon-
priusthaler met 315 mark. Een vijf-francs-stuk van
Napoleon III mèt Duitsch randschrift, te Frankfort
a/d Main gestempeld, bracht 416 mark op. Bij eene
andere veiling werd gebodeuvoor den eersten
Keursaksischeu guldengroschen bf klapmutsthaler van
Friedrich den Wijze, 270 mark voor een koperen
gedenkpenning van den Keurvorst August I van
Saksen, 225 mark voor een gedenkpenning bij don
dood van Bernard van Weimar, 225 markvoor een
premie-twee-thalerstuk der Freiberger Berg-academie
van 1857, over de 160 mark. Moer dan 100 mark
werd voor een Franschon overwinningsgedenkpenning
van het jaar 1870 betaald. Deze is eene numisma
tische zeldzaamheid geworden, omdat de Fransche
Begeering, na de vele nederlagen, alle moeite heeft
gedaan om die medailles weer in to trekken. Het
is eene zilveren muntop de keerzijde ziet men het
met een lauwerkrans versierde kopstuk van den
Keizer, met het randsohrift»A'eapolis III. Impe
ratoren ap de andere zijde leest men „Fint»
Germaniae 1870».
In de Zaterdag gehoudén vergadering van aan
deelhouders der eerste Nederlandsche Verzekering-
Maatschappij op het leven tegen invaliditeit en
ongelukken te 's-Gravenhage, deelde do Voorzitter,
mr. J. G. Patijn, mede daf de directeur, de heer
B. Janso Johz. ontslag had aangevraagd, welk ont
slag eervol onder dankbetuiging voor de bewezen
diensten was verleend, en dat dus tot benoeming
van een direoteur (noest worden overgegaan.
Een voorstel om de benoeming uit te stellen tot
de volgende vergadering werd verworpen.
Tot directeur der Maatschappij werd daarop
benoemd dr. G. J. Legeboke, hoogleeraar aan de
polytechnische school te Deltt, tot nu toe wiskundig
adviseur der Maatschappij.
De voorzitter deed daarna mededeeling aangaande
den stand dor zaken, die zeer gunstig bleek te zijn.
De vooruitgang in Afdeeling I (levensverzekering)
bedraagt nu reeds ongeveer 1,010,000, tegenover
740,783 in het vorige jaar. Ook in de tweede
afdeeling is vooruitgang waar te nemen.
Dezer dagen stond te Erfurt een ambtenaar bij
het Openbaar Ministerie aldaar terecht, die in een
jaar niet minder dan 559 rechtsstukken van ver
schillenden aard had verduisterd. Hjj had dat niet
gedaan om geldeljjk voordeel, maar alleen wegge
stopt, omdat hij, bij de groote drukte, zijn werk
niet af kon. Zgn nalatigheid heeft de vrijspraak
van verscheidene beschuldigden die in hooger be
roep kwamen ten gevolge gehad. De ontrouwe
dienstknecht der gerechtigheid is tot een jaar ge
vangenisstraf veroordeeld.
Uit Zeeland wordt aan het U. D. geschreven
Dank zjj de vrijgevigheid van onze Provinciale
Staten is aan het hoofdbestuur der Zeeuwsche Maat
schappij van landbouw en veeteelt eene bijdrage van
f 2500 verleend tot verbetering van het paardenras
in Zeeland. De verschillende afdoelingen hebben
hunne voonlraohten van keurmeesters opgemaakt, en
uit die 24 voorgedragenen moet het hoofdbestuur
eene commissie van 5 deskundigen benoemen, die
als keurings-commissie de provincie zal moeten
bereizen en de aangeboden hengsten moeten keuren.
In onze provincie zijn wel 4 a 5 verschillende
soorten van paarden, die ioder echter als het beste
type voor die bepaalde streek kunnen worden ge
acht, en ais het ware voor zoo'n bepaald gedeelte
geschikt zijn gemaakt.
Wat is nu het doel van ons hoofdbestuur? In
theor e zeer schoon. Men wil een paard vormen,
dat, behalve aan de eischen als werkpaard voor eeue
bepaalde streek, ook voldoet aan de eischen, die men
daaraan kan steUrn «Is remonte- of als handeispaard.
Een hoogst gevaarlijk* weg meet dus worden opge
gaan. Men zal moeten gaart fokken met hengsten,
die de laatstgenoemde eigenschappen in vrij groote
mate bezitten en daartegenover gevaar loopen, dat
de goede eigenschappen van de merrie in mindere
mate op het veulen zullen worden overgebracht, en
men een paard zal verkrijgen, dat in gehalte, en
vooral in verbruikswaarde, achter zal staan bij beide
ouders. Wordt ons paardenras niet gewaardeerd door
de vreemden P Het bewgs, dat dit wel het geval is,
ligt in het feit, dat jaarlijks duizenden veulens voor
België en Frankrijk worden opgekocht, om daar ver
der te worden opgevoed en verhandeld. En wat
zou nu voordeeliger zijn voor een landbouwer fok
ken om zijne veulens op een leeftijd van 3 maauden
van de hand te doen, dan* om er eene eigen fokkerij
op na te houden en gevaar te loopen, dat op 3 a 4
jarigen leeftjjd het jonge dier geen waarde blijkt te
hebben. Daar komt nog bij, dat, behalve de Schouw-
scho en Thoolsohe boeren, onze landbouwers geen
kooplui zijn, en vooral niet bekend zijn met de ge
heimen van den paardenhandel, waarin men toch
wel dient ingewijd te zijn, om voordeel te behalen.
Kon men ook bij de hengstenkeuring een gedwon
gen keuring der vrouwelijke fokdieren invoeren, dan
zou de uitslag misschieu beter zijn, dooh nu ver
wachten wij zeer weinig heil van den maatrcgol,
overigens met de beste bedoeling genomen, en wij
meenen, dat de landbouwers zich wel meer dan eens
mogen bedenken, vóór zij, aangetrokken door een
mogelijk voordeel in de toekomst, zich met kracht
op den tak van de paardenfokkerij toeleggen, waar
voor zij het noodigste missen.
In Zuicl-Beveland ziet men de treurige gevolgen
van die zoogenaamde rasverbetering, die aldaar den
naam van „rasbederven" heeft verworven en waar
door men een soort paarden heeft verkregen, die
voor niets waarde hebben, noch als werkpaard, noch
als handels- of weeldepaard, noch als legerpaard, on
waar men jaren zal noodig hebben, om het bederf
te boven te komen.
Wij zitten hier in een echten regentijd, en de
boontjes, die nog buiten staan, krijgen het hard te
verantwoorden. Vele pachters zijn genoodzaakt uit
stel van pachtbctaling te vragen, daar o. a. de witte
en bruine boonen onmogelijk te dorschen zijn, en
dus nog niet te gelde kunnen gemaakt worden, ter
wijl de weinige blokje» zomer-koolzaad niet meer op
het veld konden worden gedorscht en in stapels
zijn gebracht om verder te drogen. De aardappels
vallen algemeen tegen, vooral wat betreft de hoeda
nigheid. Sommige velden hebben aardappelen gele
verd, die bepaald oneetbaar zijn en nauwelijks goed
voor varkensvoer. Weet men nu, dat voor aardappe-
lenland, tot 225 pacht per heot. wordt betaald, dan
is het duidelijk hoeveel schade alleen door dat gewas
wordt geleden, waaronder gcheele streken, zooals
Domburg, Wostkapello en Zoutelande gebukt gaan.
Het schijnt, naar uit Fransche en Duitsche
processen nu en dan blijkt, veel voor te komon,
dat vrouwen met haar speldegeld of kleine huis
houdelijke overschotten aan de beurs speculeeren.
De „Frau Geheimratin X" had daartoe met een
Berlijnsch bankier de volgende overeenkomst ge
sloten zij verklaarde, zich mat medeweten en toe-
temming van haar man, met beursspeculatie in te
laten en overhandigde den bankier een deposito
van 21 Mark in goede industrieele aandeelen, om
dit als basis der transactiën te doen dienen
daarbij verbond zij zich, wanneer de speculatiën
tot een risico voor den bankier leidde, het deposito
te zullen verhoogen, en machtigde hom, bij gebreke
daarvan de onder hem berustende effecten te
verkoopen.
De bankier speculeerdemevrouw won eerst,
maar weldra verloor zij, en zelfs veeler waren
posten van 900 en 600 mark bij. De bankier
vroeg verhooging van het deposito, de Geheimratin
kon het niet geren en de bankier verkocht de
effecten, maar dionde daarenbovon nog eene vorde
ring van 471 mark tegen mevrouw X in, en zond
haren man een wissel tot dat bedrag, mei verzoek,
dien te willen accepteeren. De Geheimrat was zeer
verbaasdniet alleen wilde hij niet betalsn, maar
eischte zelfs teruggave van het deposito, daar zijne
vrouw zonder zijne voorkennis gespeeld, en de
effecten oenvoudig weggekaapt had. Zelfs over haar
eigen vermogen, schreef hij, mocht zijne vrouw niet
zonder zijne toestemming beschikken.
De bankier wenddo zich tot de reohtbank, en
ontving in eersto instantie goedkeuring van den
verkoop en daarenboven nog een deel zijner vor
dering, 229 marker werd aangenomen, dat de
Geheimrat niet onkundig was gebleven van het
beursspel zijner vrouw, en dus geen recht had op
terugvordering. De Geheimrat ging in hooger
beroep, en de senaat van het Kammorgerioht deed
gedeeltelijk anders uitspraak. Hg bevestigde het
recht van den bankier om het deposito te ver
koopen, daar mevrouw X. hem uitdrukkelijk van
de toestemming van haren echtgenoot had verzekerd;
«(heimrath werd echter niet verplicht geoor-
tot het bijbetalen van het overige, daar
s „markisch Recht», waarin geen gemeenschap
oederen bestaat, de man niet verplicht is de
schulden zijner vrouw te betalen, ook wanneer hij
ze goedkeurt.
Er is dezer dagen te Parijs een belangrijk geschrift
in het licht verschenen, 't welk een rijken schat
van bijzonderheden bevat aangaande de wijze waar
op men in lang vervlogen eeuwen tot eeno, zij het
dan ook zeer gebrekkige, tijdverdeeling kwam.
Tevens leert men daaruit van welke hoogst onvol
doende middelen men zich aanvankelijk bediende, tan
einde het beoogde doel te bereiken. Het geschrift
draagt den titel van La «ie prwe'e dautrefoij, en
is gevloden uit de pen van Alfred Franklin.
Wordt het in onze boschaafde eeuw als een nood
zakelijk vereischte beschouwd, dat men elk oogen-
blik van den dag in staat zjj den tijd juist te be-
palou, 't is niettemin aan geen twijfel onderhevig,
dat het machtige Rome bijna gedurendo de eerste
vijf eeuwen van zijn bestaan geen werktuig hoege
naamd heeft bezeten tot indeeling van den tijd.
Het etmaal verdeelde men in 24 uren, die niet
allen gelijken duur hadden men telde ze van mid
dernacht tot middernacht. De gewone dag werd op
niet minder gebrek kigo wijze bepaald en verdeold
hij ving aan met de opkomende zon, eindigde als
men haar zag ondergaan en werd in drie deelen vor-
deold, namelijk in ochtend, middag en avond. In
overdrachtelijken zin genomen had men echter in
bet oude Rome óón uurwerk ter indeeliug van den
tijd. 't Was een der mindere beambten van de
hoogste magistraatspersonen der Romeinsche repu
bliek, van de consuls. Bij den aanvang der ochtend
schemering plaatste deze beambte zich vóór het
capitool met het gelaat naar het oosten gewend.
Zoodra hg de zonneschijf ontwaarde tusschen de
rostra en de graecostaxikondigde hij met luider
stem den volko aan, dat de dag was aangebroken.
Om het einde van den dag te verkondigen ging
hij op de volgende manier to werk. Vóór het capitool
staande keerde hij het gelaat naar den westelijken
hemel, wanneer de zon in de nabjjboid van den
horizon was gonaderd. Zoodra hij nu de zonneschijf
kon waarnemen tusschen de zuil van Maonia an 4a
gevangenis, deed h|j den volke kond, dat de dag
was geëindigd. Gedurende den loop des daags had
men geen middel tot indeoling van den tijd dan de
zon zelfnaar gelaug zjj in den oohtend dichter bij den
horizon stond of bjj haar hoogste standpunt wasgeklom-
men, bepaalde men bij benadering het uur van den
dag. Eerst ten jare 491 na de stichting van Rome261
jaar vóór onze tijdrekening werd een zonnewijzer
op het Fornra geplaatst. Vier jaar later kwam eene
belangrijke verbetering tot stand door het stellen
van een wateruurwerk naast den zonnewijzer. Nu
kon dus zoowel des daags als des nachts het verloop
der uren worden waargeuomeu.
Ook in Frankrijk heeft een geregelde maatschappij
bestaan gelijk te Rome het geval is geweest, zonder
dat men in die dagen zich kon bedienen van hor
loges, pendules, wekkers of andere uurwerken.
Niettemin ving ook destijds de handwerksman, de
dagloonor den arbeid op vaste uren aan, bezocht
de student zjjn,, ooileges op den bopaalden tgd, be
trok de krijgsman de wacht op geregelde wgze,
al moge er aan de stiptheid wel wat hebben ge
haperd. Men bedenke echter, dat de verbeteringen
der werktuigen tot indeeling en meting van den
tijd slechts weinig hebben bijgedragen, om de leden
der groote maatsohappij te nopen zich met meer
stiptheid van de vervulling hunner plichten te kwij
ten. Dit is bjjna uitsluitend het gevolg van de
ontwikkeling aan alle takken van maatschappelijk
bedrijf gegeven in de eeuw, waarin Wjj leven.
In de middeleeuwen, in den tgd van het kinderlijk
bggeloof, waren het burgerlijk en het kerkelijk leven
als het ware saamgesmolten. De kerk had de plaat*
ingenomen der Romeinsche basilica. Men zocht er niet
alleen voedsel voor hoofd en hart, men wendde insge
lijks zgn schreden naar de krrk om er indrukwek
kende schouwspelen, namelijk de godsdienstoefeningen
met weidsche pracht en praal gevierd, te gaan bij
wonen, om er de noodige bekrachtiging te erlangen
van burgerlijke overeenkomsten, enz. Voor ieder
zal dit duidelijk zgn, die bedenkt, dat de geestelijken
in de middeleeuwen alle macht in hunne hand had
den vereenigdzij alloen waren de dragers dar
wetenschapalle onderwijs ging van hen uitzij
verleenden geneeskundige hulp aan de kranken
krijgsgevangenen werden door hen vrggekoohtba-
hoeftigen ondersteunden zij; verdrukten werden door
hen in hunne rechten hersteld, en er zijn voorbeèl-
den dat machtige vorsten, die de perken, van hun
gezag verre te buiten gingen, door hen in den ban
werden gedaan.
Er zijn eeuwen voorbij gegaan, gedurende welke
Parijs bijna geen andere monumenten bezat dan
kerken. In de sohaduw van elk dier gebouwen
had zich als 't ware een afzonderlijk deel der groote
maatschappij gevestigd, een volk in 't klein, door 't
welk de kerk, waar omheen het woonde, als gemeen
schappelijk eigendom werd beschouwd. Ieder hunner
bewonderde hot bedehuis, ieder hunner was er fier
op en bracht er een groot gedeelte zjjns levens in
door. Hij vrrgat zijn armoede, zijn ellende op het
beschouwen der rjjke versierselen zijner kerk de
schitterende klenren, welke de zon tijdelijk des daags
op den broeden vloer maakte, wanneer zij hare stra
len wierp door de beschilderde boogvensters, ver-
vroolijkten zgn gemoed, en gebukt gaande ouder de
smarten en ontberingen, die hg leed, vestigde hij de
blikken op haar, zijn oog volgde de richting harer
slanke torenspitsen en onwillokeurig klom het ten
hemel, van waar hij hulp en vertroosting verbeidde,
Op korten afstand van elkander zijn deze gods
huizen opgericht, 't Zijn als het ware zoovele lich
tende bakens op dm somberen levensweg. Gelukkig
en zegenrijk wordt het geacht, dat de woning paalt
onmiddellijk aan de kerk, want van haar gaat alles
uit en keert alles tonigzij beheerscht alleszij
bestuurt alles ou het gelui der torenklokken, 't wellc
de enge sombere, kronkelendo straten vervult, is het
sein, dat de aldaar gevestigde bewoners tot den
arbeid, tot de hervatting van hunne taak roept.
Stolt u voor, lezers, dat wij leven in do I3de
eeuw. Het gelui der klokken vernemen wij acht.
malen per dag bij le aankondiging der canonicale
gebeden, welke voor do gansche christonheid werden
onderhonden. Daarenboven had men in de kerken
en in de kloosters nog vele andere diensten, die
aangekondigd werden met klokgelui en door de om
wonende bevolking insgelijks tot regeling vsn den
arbeid aan gewend werden. Nog andere middelen
bezigde men tot dergelijke einden. Als voorbeeld
daarvan ontkenen wjj het volgende aan de bepalin
gen destijds op dit punt uitgevaardigd „De vilten-
hoedenmakers zulleu den arbeid aanvangen, zoodra
de torenwachter van het G'hatolet heeft geblazen.»
Of wel de arbeid wordt gestaakt, want loot de
tweede maal is de avondwjjn uitgeroepen. Maar
ook het omroepen en het blazen van den torenwach
ter regëlde zich naar het luien der kerkklokken.
De vraag moet derhalve worden beantwoord
hoe gingen de geestelijken te werk, ten einde
den aanvang der uren van dag en nacht te kunnen
bepalen.
Aanvankelijk hadden zij daartoe geen ander mid
del dan het waarnemen der gesternten aan den
hemel. In de kloosters was deze taak opgedragen
aan een der monniken. Zijn arbeid vervulde hij des
"«hts, en des daags kon hg rust nemen. Zoo lezen
wij in een zeer oud handschrift, dat een geestelijke
van Clusi naar buiten trad, om te zion of de klok
niet moest slaan."
Indien de hemel met wolken was overdekt, dan
moest een ander midael ter hand genomen worden
tot berekening van deu tijd verkopen sedert hg
voor de laatste maal het uur had aangekondigd. Dit
geschiedde zoowat bij benadering, want hij ging
daarbij op de volgende wgze te werk: „Hoeveel ge
beden zou ik sedert de vorige aankondiging van het
uur wel hebben gelezen P", of wel ging hg na hoe
veel er was verbrand van de kaars, door hem opge
stoken. Brandde er een lamp, dan werd zg geopend
om te berekenen, welk gedeelte der olie was ver
bruikt. Gedurende het zaohte jaargetijde richtte hg
zich ook wel naar het hanengekraai, kulpmiddelon
in een woord, die elkander zoo ongeveer evenaren
wat hunne geschiktheid betreft, om daardoor tot een
regelmatige indeeling van -den tgd te geraken.
De Duitsche Rnksdag heeft zjjn werkzaamheden
aangevangen met de benoeming van een voorzitter.
In plaats van den heer Von Wedell-Piesdorff, die
tot minister van het Koninklijk Huis is benoemd,
werd de heer Von Levetzwo, een lid der conserva
tieve partg', tot president gekozen. Tot onder-voor
zitters werden gekozen een nationaal-liberaal en een
vry conservatief, dus geheel overeenkomstig de ge
talsterkte der drie JTorfoW-partjjen, die de regeering
■u-üi" &an,taanden veldtocht zullen steunen.
Heden zullen do gewone werkzaamheden beginnen
met de behandeling der begrooting. Daarbjj zgn de
sociaal-democraten van plan een voorstel in te die-
nen tot afschaffing der invoerrechten op graan, op
grond, dat de broodprijzen steeds hooger worden.
Ufschoon dit voorstel niot de minste kans heeft, zal
geve Ieker tot 8811 leTendi8 deb,t ""deiding
In ds Belgische Kamer is do Vlaamsche quaeatie
weer aan de orde geweest. Aanleiding daartoe werd
gegeven door de hoeren de Vignp en Coremans, die
verschillende wjjzigifigen voorstelden in de bepaling
betreffende het gebruik van het Vlaamsch bij de
rechtspraak.
Nu heeft elke burger het recht de taal te kiezen,
waarin hg verlangt, dat het proces worde gevoerd.
Volgens den heer Coremans is deze bepaling niet
meer dan een wassen neus, daar de rechters hun
invloed daarbij doen gelden, en daarom verlaogt hjj
de uiidrukkelgke bepaling, dat het procos gevoerd
moet worden in de taal, Welke de beschuldigde ver
staat.
Pe minister van justitie Lejeune verklaarde zich
tegen dit voorstel en wilde het beginsel der keuzo
niet laten varen. Alleen verklaarde de minister zich
bereid een gedeelte van De Vigne's voorstel over te
nemen, omdat daardoor dit beginsel niet wordt ge
troffen. Met een besluit de voorstellen te laten
drukken en in overweging te nemen eindigde de
vrij vinnige woordouwisseling.
Du Kamer heeft dientengevolge in eene vol
gende zitting overeenkomstig het voorstel van den
heer De Vigne, besloten, dat in Oost- en West-
Vlaandcren, Antwerpen en Lemberg, de processen-
verbaal in het Vlaamsch moeten gesteld worden.
In het arrondissement Leuven geschiedt het
zelfde, met uitzondering der daarin gelegen Waal-
sche geraeenteo, en in het arrondissement Brussel
worden de processen-verbaal opgemaakt in hot
Vlaamsch of het Fransch, naar gelang do verklaring
door den getuige of aanklager in het Vlaamsch of
Fransch wordt afgelegd.
Afloop van Openbare Verkoopingen
van Onroerende Goederen.
VEILING 27 NOVEMBER 1888.
Winkelhuis, Oosthaven en 2 Huisjes, Molenwerf B
34, 34a en i, 7200.—, k. F. 0. Bik.
Woonhnis, Oosthaven B 76, 4100.k. W. F.
C. van Essen.
Winkelhuis, Gouwe C. 159, 2870—, k. C. IJs-
selstgn en C. Jonker.
Winkelhuis, Raam O. 184, 1360—, k. S. Boot
2 Huizen en Stal, Keizerstraat K. 205 en 206,
f 1S60.—k. A. Evenblg Wed. van A. Vonk.
Huis en Erf, Jonkershof O. 415, 160.k. B.
C. Lijster.
2 Idem, Gang Vogelenzang M. 101 en 102, f 380.
k. L. Schenk.
Burgerlijke Stand.
GEBOREN' S3 Nsv. Karei J.cob, oudere P. U. vaa
As en J. M. Hersefce. 24. Cornelia, ouders M. de |liuk
•o C. Peote. 25. Johanna Willemiua, ouders H. Hos
en E. vso Delft. 26. Pieter, ouders J. Vergeer eu C.
J. Boere.
OVERLEDEN 25 No*. M. Plaukeu, wed. B. Wakier,
81 j.
Moordrecht
GEBORENDirk, ouders A. Verboom en M. Palagraaf.
QVERLEDEN A. Tuinenburg, 4 m.
ONDERTROUWD: C. Dyksmao, te Nieuwerkerk a. d.
IJssel en J. Boon. i
Stolwijk
GEBOREN das Dirk, oudere M. fiageaea es E. Teeaw.
OVERLEDEN: J. Oomi, 20 j. W. kuolsgk, 52 j.
C. Manschot, 7 d.
Vlist:
OVERLEDEN: W. M. van Reuewoode, j.
GEBOREN Neelje, oeders G. vsn der Leeden en A. Vlok.
Johanna Jacoba, oudera J. Keyser en M. Maatwyk.
Willem, oadera J. Speksnijder eu C. Honkoop. Barbara,
ouders J. M. Achterberg en J. Janaen. Cornelia, oudera
F. Lakerveld en S. van der Miapel.
GEHUWD S. Vergeer en J. de Jong.
Reeuw ijk
GEBOREN i Johanna Geertrnida, oudera K. Verlean en
A. tan Dam. Cornells, ouders A. den Ouden en M.
Kwakernaak. Jan, ouders J. Anker en W. tan Kempen.
Jan, ouders L, Schooten an J. Hofland. Jokanna»,
onders J. van der Star an A. Verhoef.
GEHUWD: J. Bronwcr da Koning en M. Oosterum.
Blaanwstraat, VRAAGT tegen 1 FEBRUARI
eene zindelijke
die een Burgerpot kan koken.
der Loten HoUandsch Witte Kruis.
Origineel e Loten (zonder nieten) die op
1 DECEMBER e. k. trekken met prjjzen van
100,000, i 2000, 500, 50, 25 en
14 en vervolgens op l APRIL, 1 AUGUSTUS
en 1 DECEMBER van elk jaar met prjjzen
van 200,000, 100 000, 50,000, f 2000,
500, enz. zjjn
met na de Trekking franco en gratis toezending
der officieele Trekkingslijst verkrijgbaar bg
Amsterdam, Rokin,over Nederlandsche Bank 142.
P S. Naar buiten franco per keerende post
tegen toezending van postwissel.
PUIK BEST PAARDENHOOI
per groote en kleine BALEN.
Nienwehaven No. 139, Gouda.
dan een PARAPLUIE, welke in alle
GROOTE en PRUZEN voorhanden zgn,
PARAPLÜIEN-BAZAR Lange Tiendeweg D 61.
Witgebreide nieuwe kenze voorhanden.
g Met de hoofdverkoop van boven- 2
o staand, heb ik voor GOUDA en M
OMSTREKEN belast navolgende 3
ta HH. Grossiers in Gedistilleerd
M. PEETERS Jxn., Markt.
M J. F. HERMAN Zoon"g
Tiendeweg.
5 Kinderen N. KONINGS, 4j
oo Oudewater.
Fabrikant, Groningen.
Twee fats. JONGELUI hunne b. b. h. h.
zoeken tegen 15 DEC. éón
en zoo mogeljjk 2 vrjje SLAAPKAMERS of
ALCOOF, alsmede KOST en BEWASSCHING.
Fr. offerten onder No. 1760 en opgave van
prjjs aan het Bnrean van dit blad.
Vóór dageljjkach gebruik, vooral voor
Kinderen, als versterkend voedingsmid
del zeer aanbevolen, vervangt Koffie,
Thee en Chocolade.
Alom verkrijgbaar in bassen h Kgr.
h 1.70, Kgr. 0.90, Kgr. 6,50.
