Biiitenlandsch Overzicht.
ljjnen van den Staatsspoorweg overschrijden, dus niet
alleen via RozendaalEsschen, maar bijv. ook via
HengelooBentheim, omgokeerd krijgt de staats
spoorweg hetzelfde recht via ZutfsnWinterswijk,
enz. De bevordering van de handelsbelangen van
Amsterdam is een der hoofdfactoren, die deze rege
ling beheersehen. Staatsspoor en Hollandsche spoor
moeten beide de hoofdstad met den oostelijken en
zuidelijken buurman, onafhankelijk van elkaar, ver
binden, d. i. over iedere lijn van de hoofdstad tot
de grens moet het vervoer door slechts ééne Maat
schappij kunnen geschieden.
Een Rotterdamsch ouderwijzer schreef gedurende
geruimen tijd, onder het pseudoniem „Willem van
Oevere", in het Radicaal Weekblad hartstochtelijk
Bcherpe verhalen en artikelen in socia&l-domocrati-
scheu trant.
Thans brengt hij ter algemeene kennis, dat hij
niet alleen die schrjjverij heeft opgegeven, maar
bovendien zijn bekomst heeft van zijn eigen denk
beelden, althans van de wijze, waarop ljjj ze luohtte.
„Ik heb indertgd» zoo luidt, onder meer, zijn
mededeeling „ik heb indertijd geschreven onder
impressie van de ellende, die ik onder het volk zag.
Sinds echter heb 'k geleerd, over personen en zaken
anders te oordeelen. Zoo zie ik, dat de mij anti-
pathieko „bourgeois" niet alleen onder de kapitalisten
voorkomen, en dat niet alle kapitalisten „bourgeois"
zjjn. Zoo ook, dat de indertijd zoo gewraakte on
vrijheid van de pers, ovenals zoo veel, niet voel meer
dan een klank ishoewel ik toch in miju onverstand
tameljjk heftig ben geweest soms, heeft men mij
nooit gehinderd. Zoo ook nog honderd andere zaken."
„Ziedaar er een, die zeker wel niet, zooals thans,
van zjjn waanwijsheid en van zijn dwaasheden zou
genezen zijn, indien men door vervolging een mar
telaar van hem had gemaakt. Daarmede wordt niet
gezegd, dat men vervolging altijd vermijden kan
maar wèl, dat zij ongetwijfeld, indien al volkomen
gerechtvaardigd, ook dan nog heeft een zeer ernstige
schaduwzijde." {Sociaal Weekblad).
Toen men Donderdag jl. te Wageningen met eene
vracht honig door de stad reed, was een der vaten
lek geworden, waardoor de straten met honig werdon
overdekt. In korten tijd werd de straat bezet met
legio bijen, tengevolge waarvan de passage zeer werd
belemmerd. De politie liet toen de straten met car
bol begieten, waarbij duizenden dezer insecten het
leven hebben gelaten.
Zaterdag deed zich een dergelijk geval voor aan
het postkantoor aldaar. Een pot met honig, in een
mandje geplaatst, was gebroken, en dientengevolge
waren vele andere postpakketten ook met honig be
smet. Juist aan den ingang van het postkantoor
viel een gedeelte van den honig op den grond, cn
in minder dan geen tijd kwameu duizenden bijen in
het kantoor en versperden als het ware den ingang.
Ook de van honig voorziene postpakketten zaten
vol bijen. Het kostte veel moeite, voordat men,
door middel van zwavel, enz., van de lastige diertjes
was bevrijd.
De laatste telegrammen uit Antwerpen melden,
dat de brand als gebluscht kan beschouwd wor
den. Het aantal dooden wordt op ongeveer 200
geschat en dat der gekwetsten op 1500.
Oostenrijk, het dralen moede, plotseling het weefsel
van zijne dubbelhartige staatkunde verbrak, en, over-
tuigd dat hij, beter dan zijne beide vijanden, op de
zaken, die komen moesten, was voorbereid, bevel
gaf om den koning van Piemont aan te kondigen,
dat hjj terstond het leger en de vrijwilligers zou
hebben af te danken en dat, zoo na drie dagen het
antwoord niet voldoende was, de keizerlijke troepen
den Ticino zouden overtrekken. De menschen, hetzij
zij eene koningskroon dragen, of den geborduurden
ministerieele rok, of een boerekiel, gelijken allen op
elkaar, wanneer de hoogmoed hen beheerscht, en de
haat hen bestuurt, en verscheuren soms, in dén
oogenblik, wat jaren lang moeite en hoofdbreken
gekost heeft; en vorsten en diplomaten vertrouwen
aan de kanonnen de verdediging toe, van wat zij,
hun goed recht noemen.
XIV.
VOOR DEN OORLOG.
„Italië wacht, 0 wacht! mij dunkt ik zie,
„Dat zich een machtig leger samentrekt;
„'k Zie kruitdamp, en het flikkren van het zwaard,
„Gelijk de bliksem schiet door 'tdonkre zwerk,
„Is dat geen troost, mijn dierbaar Vaderland?"
G. Leopskdi.
Geen schooner dagen braken ooit voor Italië aan.
»,ea 2Ssten April vloog eene belangrijke tijding, die
hter misschien verwachtte, langs den telegraaf-
by
De Belgische bladen bevatten hartroerende ver
halen omtrent de bijzonderheden. Het schijnt, dat
de geheele stad min of meer onder de catastrophe
geleden heeft.
Natuurlijk is onmiddellijk de vraag opgeworpen,
wie in dezen de verantwoordelijkheid zal dragon.
Volgens het Journal de Bruxelles was de heer
Ford. Corvilain eigenaar geworden van vijftig millioon
afgekeurde patronen, afkomstig van het Spaansche
gouvernement.
Hij wilde de kogels daaruit verwijderen en smel
ten terwijl de hulzen en het kruit voor andere
doeleinden bestemd zouden worden.
Bij aankomst werden de patronen geplaatst in
een fictief entrepot, toebehoorende aan de gemeente
Antwerpen en gelegen in de Steonborger-Weerpolder
tusschen de dokken en den dijk van de Schelde.
Den 30 Januari jl. huurde de beer Corvilain
naast het entrepot wederom van de gemeente ver
schillende lokalen, waarin hjj zijn werkplaats wilde
vestigen.
In den loop van de maand Juli vernam de per
manente commissie dat de werkplaats in vollen gang
was, dat zonder haar toestemming niet veroor
loofd was.
Daarom gelastte zjj om dadeljjk de werkplaats te
sluiten, dat op don 16dcn Juli gebeurde.
Onderiusschen vroeg de heer Corvilain toestem
ming, terwjjl hij er bjjvoegde dat reeds 26,657.000
patronen geledigd waren, dat hjj nog slechts
21,000.000 had te vernietigen.
Hjj had dus deze belangrijke operatie zonder
eenige toestemming gedaan, in een gebouw, dat aan
de stad toebehoorde.
Toen de gemeente daarover haar advies moest
geven, dealde men mede, dat het ledigen der patro
nen bjjna geen gevaar aanbood, maar dat daaren
tegen de inrichting zelve veel te wenscben overliet.
De behandeling van het kruit toch geschiedde onder
de meest ongunstige omstandigheden.
Zjj oordeelde derhalve, dat de werkplaats zeer ge
vaarlijk was, en dat men derhalve de toestemming
moest weigeren.
De geheele quaestie bepaalde zioh dus bjj de noo-
dige maatregelen van voorzorg bij de bohandoling
van het kruit. De heer Corvilain, die naarmate de
behoefte de kisten met patronen uit zjjn entrepot
in zjjn werkplaats bracht, bood toen aan, om alle
voorwaarden to vervullen, die hem zouden worden
opgelegd.
De permanente deputatie liet toen door den tecli-
nischen dienst opnieuW de zaak onderzoeken en
eindigde met den heer Corvilain zeer strenge voor
schriften te geven, o.h. dat bij niet meer dan 300
Kg. kruit in magazijnen mocht hebben.
Nu is hot zeker, dat een voorraad van 800 Kg.
buskruit onmogel jjk zulk een ontploffing heeft kunnen
veroorzaken.
Wat is er nu gebeurd Dat weet men niet. De
heer Corvilain zelf was te Parijs, toen het ongeluk
gebeurde, naar mon zejjt is niet een der werklieden
aan den dood ontsnapt. Echter hebben zich acht
arbeiders, die niettegenstaande het verbod, de fabriek
hadden verlaten om naar een naburige herberg te
gaan, zich aangemeld en van dezen kan men wellicht
vernemen in hoover de voorschriften werden op
gevolgd.
Voor twee weken heeft in dezelfde fabriek een ont
ploffing plaats gehad, hoewel van geringer beteekenis
draad naar den minister van koning Victor. Hij riep
terstond zjjne collega's te zamen, en zjj bepaalden,
dat het parlement, dat zijne zittingen, om het paasch-
feest gestaakt had, buitengewoon zou saamgeroepen
wordon. Ernstig en dreigend waren de gebeurtenis
sen; groot de ongerustheid der burgers; de afge
vaardigden keerden in grooten getale naar hunne
zitplaatsen in de groote zaal van het paleis Carignauo
terug; en op den dag van de plechtige zitting wa
ren de straten nabjj het parlement, bezet door dichte
volkdrommen, die ongerust, doch mot eene bedaarde
en waardige houding, afwachtten welke besluiten
dien dag zouden genomen worden.
Op zjjne eigenaardige, bedaarde en duidelijke ma
nier, vertelde Cavour de verschillende onderhande
lingen, waardoor men in de laatste maanden getracht
had, om het Italiaansche vraagstuk in der minne op
te lossen; hij vertelde, hoe de onbillijke voorslagen,
onlangs door Oostenrijk gedaan, standvastig waren
geweigerd; de laatste concessies door het gouverne
ment des konings gedaan, en de weigering van Oos
tenrijk om toe te treden tot eene schikking, die
reeds door Frankrijk, Rusland en Pruisen was goed
gekeurd. Verder deelde hjj mede, dat hjj zeker
wist, dat Oostenrjjk besloten had, om aan Piemont
het verzoek te richten, om zich te ontwapenen, en
drie dagen van beraad toe te staan; hjj eindigde
zijne rede met voor te stellen, dat aan den koning,
als den besten beschermer van de natie, onbeperkte
macht zou gegeven worden, gedurende al den tijd,
l
dan nu, maar tooh werden toen twee werklieden
daardoor gedood. Nu eohter bedraagt het aantal der
slachtoffers honderden dooden en gekwetsten.
De wet draagt aan de gemeentebestnren het toe
zicht op over gevaarlijke werkplaatsen. Den 7den
Augustus heeft de heer CorvUain de toestemming
voor zjjn werkplaats verkregen en nu is de vraag,
heeft het gemeentebestuur de voorschriften van de
wet opgevolgd
Men zou er aan kunnen twjjfelen, wanneer men
nagaat, dat de heer Corvilain meer dan 26 millioeu
patronen heeft kunnen vernietigen in een gebouw
toebehoorende aan de gemeente, zondei daarvoor
eenige toestemming te hebben.
Omtrent het gerecht bjj Kota Pohama ontleend
het Centrum het volgende aan een particulier schrjj-
ven uit Atjeh
Kotta Pohama is de laatste dor bentings aan de
westerliuie en ligt nagenoeg aan zee. Reeds gerui
men tijd werd zij hevig beschoten, met lilla's, zoodat
er b. v. in de palissadeering een groote bres was
geschoten. De generaal besloot die vijandelijke
lillastelliug te nemen, evenals de daarachter gelegen
vijandelijke benting Toewaahoe. De onzen verwachten
weinig tegenstand, slechts geweervuur bij den terug
tocht en daarom werd de tocht slechts ondernomen
door l'/j bataillon (600 a 700 man), terwijl d«
„Samarang" aan den zeekant het vluchten langs hot
strand zou beletten.
Voor de zooveelste maal bleek thans, opnieuw,
dat de Atjeher geen te versmaden vjjand is. Behoorljjk
toegerust ontvingen zjj de onzen. De lilla-stelling
werd wel is waar genomen, maar zjj was geheel
ledig. De vijand had den tijd gevonden, om de
stukken, die ons zoo lang bestookt hadden, in veilig
heid te brengen.
Ondanks het hevig geweervuur, rukten onze troe
pen op naar de benting, maar hier werd een onge
hoorde tegenstand gevonden, in plaats van een ver
laten stelling, zooals verwacht werd. Herhaaldelijk
hoorde men uit verschillende secties het doetersappel
blazen cn te midden van een kogelregen werd zoo
veel mogeljjk geneeskundige hulp verleend. Een
zeer verdienstelijk officier, de luitenant Veerman,
evenals de luitenant der genie Hagoman, sneuvelde
in den aanvang van het gevecht. Laatstgenoemde
moest zelfs in handen van den vjjand achtergelaten
worden en zjjn ljjk is nog niet teruggevonden, even
als vier minderon. De generaal, zelf op het terrein
aanwezig, ontbood onmiddeljjk al wat Kotto Radja
aan troepenmacht bezat. Spoedig was de troep ge
reed, om de geleden nederlaag te wreken. Onder-
tusschen had ook de vjjand niet stil gezeten en in
en om de benting had zich een legertje van 5000
a 6000 man verzameld.
Onze soldaten brandden van begeerte, om den
dood hunner aanvoerders te wreken en met gejuich
werd het bevel om op te rukken, begroet, en dat
deze juichtoon geen bluffen is geweest, hebben zij
getoond. Vol moed, zonder een blik achter zich te
werpen, zjjn zjj tegen den onzichtbaren vijand op
gerukt. Om eon denkbeeld te krjjgen van bet vuur
der onzen en van den vjjishd, behoeft men slechts
te denken aan het geluid van een roffel, waartusschen
door de .Turkscho trom zioh doet hooren. Voorwaarts
ging hot door moerassen, bosschen, lagunen,'ver
sperringen. De chof van den staf, kapitein Van
Geusau, met de sabel in de hand bamboedoeri-ver-
dat hjj zou moeten strijden voor de vrijheid en de
onafhankelijkheid. Dat besluit werd terstond met
geestdrift en luide vreugdekreten goedgekeurd door
allen, die tegenwoordig waren, behalve door eenigen,
die gehecht aan het oude, met ongerustheid dachten,
aan de bevrijding van Italië. En de toejuichingen
van het volk, beantwoordden die van de Kamer.
Bjjna op hetzelfde uur kwamen, met den spoor
trein van Novara, twee reizigers, die spoedig door
allen die ben zagen, voor lieden van aanzien werden
herkend; een rijtuig van den pruisiachen gezant
wachtte hen dicht bij het station. Zjj stegen uit
bij het paleis der ambassade, en een paar uren later
verlieten zjj het weder mot een secretaris, om naar
het ministerie van buitenlandsche zaken te gaan.
Een van hen droeg den uniform van kapitein bjj den
oostenrijkschen staf, de andere was gekleed als een
hoofdambtenaar bjj het lombardieche gouvernement.
Het waren de baron von Kellereberg, vice-preeident
bij het lombardiscbe bestuur, en de ridder Cesetri
di Santacroce, keizerlijk raadsheer.
Toen zij bjj den graaf di Cavour waren aange
diend, liet hjj hen niet wachten; hjj ging hen be
daard, en met een beleefden glimlach tegemoet; en,
vernomen hebbende, dat zjj met een bizonderen last
van Zjjne Majesteit den Keizer van Oostenrijk kwa
men, verzocht hij hen, plaatB te nemen.
Wordt vervolgd.)
sperringen kappendo, viel, door oen schot in 't hart
getroffen, dood neder.
Anderen werden zwaar gekwetst weggedragen.
De cavalerie hield zich ook uitstekend en meermalen
moesten enkele dapperen van paard verwisselen, daar
de trouwe rossen onder hen werden neergeschoten.
Van achter een groote versporring werden wjj hevig
beschoten en 't mocht maar niet gelukken, den
bamboe re uur te verwijderen. Toen, het is bijna
ongelooflijk, heeft zich de artillerie dood kalm op
de open vlakte opgesteld en het gelukte haar
eindeljjk een bres te schieten.
Een woord van lof aan de vjjanden Zij stelJen
moed tegenover mood en verdedigden 't stukje grond
als helder,. Bjj de inname werden onze soldaten
met allerlei voorwerpen geworpen, en menigeen is
in de benting gesneuveld, nadat wij haar reeds
meester waren.
Het verlies van den vijand wordt zeer hoog ge
schat, maar is nog niet met zekerheid bekend. Ons
verlies is hoogst ernstig, drie officieren gesneuveld,
vier gewond, zeventien minderen dood, een-en-
negentig gewond, waarvan zeker nog een groot
aantal zal sterven.
De terugtocht is ook kolossaal zwaar geweest. Wo
veerden van achteren on aan twee flanken beschoten
voor we eindelijk binnen de linie waren. Herhaal
delijk moest de achterhoede weder uitvallen, om
den vijand uit de boschjes te verjagen.
Vrijdag-middag zou Cornelia Venis, van Sliedrecht,
machinist op een baggermolen en werkzaam in de
Noord onder Papendrecht, het bovenste kamrad der
in gang zjjnde machine smeren. Juist ving hjj daar
mede aan, toen de machine hem greep en hem het
rechterbeen van het lichaam sloeg. De ongelukkige
viel in de machine, welke hem, vreeselijk gehavend,
weder uitwierp. Aangezien hjj nog teekenen van
leven gaf, legden zjjn makkers hem in een roeiboot,
ten einde aan wal geneeskundige hulp te zoeken.
Tjjdens dien tocht gaf de ongelukkige echter den
geest. Het lijk is naar Sliedrecht overgebracht. De
jonge man was eerst drie weken geleden gehuwd.
Meer en meer zjjn de industrieelen er op uit om
de veiligheid op de spoorwegen te verhoogeu, door
verbetering en volmaking van de bekende zelfwer
kende remtoestellen. Te bejammeren is daarbjj dat
de verschillende stelsels meestal zooseer uiteenloo-
pon, dat niet alleen niet tegelijkertijd twee stelsels
kunnen worden toegepast, maar dat ook het eene
niet in hot andere is te wjjrigeu. Deze omstandig
heid weerhoudt natuurlijk de spoorwegmaatschap
pijen, die hare treinen van eenig kostbaar ramtoe
stel hebben voorzien, daarvoor een ander, ook al
mocht dit doeltreffender bljjken, in de plaats te
nemen.
Zoo is in den laalsten tjjd weder eene proef ge
nomen mot den vacuum-rem van The vacuum Brake
Company te Londen, die uitstekende uitkomsten
heeft opgeleverd. Het doel van deze proef was om
aan te toonen, hoe snel met de nieuwe inrichting
al de remblokken, tot zelfs op achterste wagens van
een zeer langen trein, tegen de wielen klemden. De
trein, waarmede de proef genomen werd, bestond uit
50 wagens. Na 0.7 sec. werkten de blokken reeds
op de wielen van den lOden wagen, na 2'/« sec. op
den 30sten wagen en na 31/, sec. op den SOsten
wagen. De geheele trein stopte in ongeveer 12
seconden zonder hinderlijk sohokken.
De Board of Trade constateert in haar half-jaar-
lijksch verslag, dat bjj den Westinghouse-rem ééne
fout voorkwam op 63,694 doorloopen mjjlen, terwijl
bjj de automatische vacuum-remmen slechts ééne
fout op 110,137 doorloopen mijlen werd aangetoond.
Deze rem, die in Engeland reeds op 23,000
looomotieven gebruikt wordt, is in ons land op de
stoomtram te Njjmegon ingevoerd, en zal vermoe
delijk ook door eene onzer grootste spoorwegmaat
schappijen worden aangenomen.
In zjjn verslag over 1888 geeft de Britaohe Post
meester-Generaal weder eonige aardige bijzonder
heden. Als gewoonlijk, zoo zegt hjj, werd er eene
groote verscheidenheid van artikelen gevonden in de
onbestelbare brieven en pakketten. Een pakket
bevatte eondoodshoofd, waarvan een deel was
afgezaagd. In een ander vond men 80 levende
groene kikvorschen. In een vond men in volkomen
goeden toestand een plumpudding, die drie jaren te
voren naar Australië was gezonden, maar als onbe
stelbaar was teruggekomen. Andere pakketten be
vatten haar van damos. De samenstelling van
sommige pakjes was zeer merkwaardig. In een vond
men twee onderrokken, een corset, een schapenbout
en een pakje tabak. In een ander een groot grijs
konijn, dat van binnen gevuld was met twee tabaks
pijpen, tabak, een pop en een stuk spek, terwijl
hot geheel in een dames-jacket was opgerold. In
de pakketteu, die in het vorvoer worden aangehouden,
als artikelen bevattende, wier vervoer met ueze ge
legenheid verboden is, vond men een kat, een eek
hoorn, duiven, hagedissen, slangen, een koekkoek,
ratton en mollen, alles levend, om geen melding te
maken van pakken met doode honden en katten.
Gedurende de reparatie van een postwagen, in
gebruik op een spoorweg in Cornwallis, vond men
achter de paneelen een banknoot van 5 in vuilen
toestand, die met behulp van de Engelscho Bank
aan den eigenaar werd teruggegeven, 12 jaren nadat
zij in de post was verloren geraakt. In Juli 1888
word geklaagd, dat een aangeteekende brief mot
een noot van 50 niet ontvangen was. Een zorg
vuldig onderzoek bleef zonder resultaat, 7 maanden
later deed eene dame in hetzelfde dorp, waarheen
de brief geadresseerd was, een aantal couranten
open, die gednrende hare afwozigheid waren bezorgd
en bijna ongeopend zouden vernietigd zijn, toon de
brief uit een der couranten viel. De brief was
tusschen de vouwen der courant gekomen en werd
eerst nu afgeleverd.
In eene hoeveelheid platgedrukte druiven vond
men 4 gouden sovereigns, 6 sovereigns in een pak
tabak, 10 shillings onder eenige gebroken eieren en
boter, en 26 shillings in eenige platgedrukte vruchten
Een in Londen wonend Indiër schreef in Septem
ber 1888 aan het postkantoor, of hij per pakketpost
de asch van het verbrande ljjk zijns broeders naar
Indië mocht zenden, om daar in de heilige Ganges
te worden gestrooid. Hem werd geantwoord, dat
het alleen mogeljjk was, als zijn pakket niet meer
dan 11 Engelsche ponden woog.
In een brievenbus bjj een boerderij te Castle
Douglas bouwde oen koolmees drie jaren achtereen
haar nest. In 1887 en 1888 wierp zjj aanhoudend
de brieven naar buiten, die naar binnen werden
geworjjon, en toen men haar verwjjderde, kwam zij
terug en bouwde het nest weder. Dit jaar echter
liet zjj de brieven naar binnen komen en broedde
zjj zelfs 5 jongen uit, zonder zich in het minst te
laten storen door het ledigen der brievenbus, hetgeen
verscheidene malen per dag plaats had.
In de twaalf maanden, waarover het verslag loopt,
werden in Engeland, Schotland en Ierland afge
leverd 1,558,100,000 brieven, 201,400,000 brief
kaarten, 412,000,000 boekpakketten, 151,900.000
nieuwsbladen en 39,590,000 pakketten, totaal
2,362,990,000 stuks.
Volgens een verslag van het hootd der Lon-
densche politie aan den Minister werden gedurende
de maand Juli niet minder dan 1487 zwervende
honden in de straten van I<oaden opgerangen en,
voor zoover zij niet door eigenaars werden opge-
ëiacht, naar eene bewaarplaats in de wjjk Battersea
gebracht. Door politie-agenten en andere personen
werden 58 honden in do straten gedood, welker
ljjken daarna geneeskundig werden onderzocht.
Hieruit bleek, dat daarvan 20 leden aan dolheid,
6 aan vallende ziekte, 1 aan stuipen, 4 aan toevallen
2 aan leverziekte, 1 aan ontsteking, 3 aan de gevolgen
van vergiftiging, 2 aan die aan het tanden krjjgen
en 17 aan slechte spijsvertering, terwjjl 2 eenvoudig
waren doodgeslagen, omdat zjj zich woest en kwaad
aardig aanstelden. Niet minder dan 168 personen,
waaronder 9 politie-agenten, werden door honden
gebeten.
De Engelsche scherprechter Bevrjr is een zeer
jjverig man. Daar hjj in Engeland gedurende den
eersten tjjd weinig werk in het vooruitzicht heeft,
heeft hjj zich per telegram tot den gouverneur
van New-York gewend, en aangeboden tule moor-
denaart, aan wie gedurene de laatste twee of drie
jaren aldaar het doodvonnis niet kon worden vol
trokken, voor 500 pond sterling plus de reiskosten
heen en terug, te recht te stellen. Tot nu toe
heeft de jjverige man nog geen antwoord op zjjn
goedkoop® aanbieding ontvangen.
Uit Chicago wordt aan de N. Y. Staatscourant
de volgende gebeurtenis gemeld, voor welker waar
heid natuurljjk wordt ingestaan. Tjjdens een onlangs
in het Sheffield Park bjj het meer Michigan gevierd
feest werden door een Italiaanschen marskramer
kleine luchtballons, waarvan hjj een aanzienljjk aantal
aan een touw vasthield, te koop aangeboden. In
zjjn jjver om zaken te doen, liet de Ilaliaan het
touw schieten, dat zich om den linkerarm en het
middel van een tweejarig kind, de kleine Sophie
Schwab, wilde. Yoor men het gevaar er van had
ingezien, werd het kind door de bontgekleurde
ballons in de hoogte getrokken en al spoedig zweefde
het hoog bovon de hoofden der tallooze aanwezigen.
Bleek van schrik en met ademlooze spanning, volgde
de menige de luchtballons, die met haar lut in de
richting van eeu haogen eikenboom voortdreven.
Men zag hoe het kind een tak greep en daardoor
de ballons in haaT vaart stuitte. Een jongeling
klom terstond in den boom, maar alvorens hjj het
kind kon bereiken, had hij dit den tak moeten
loslaten. De ballons stegen met hun last meer dan
honderd voet hoog in de lucht en dreven toen in
de richting naar het meer af. Gustav Koch, een
bekwaam scherpschutter, volgde in een boot de bal
lons op het meer en met zijn scherp oog en vaste
band gelukte het hem, de eene ballon na de an
dere met zij ft» kogels te doorbogen. Langzaam daal
den nu de nog ongeschonden ballons met hun kleine
menschelijke last. De koene redder was te rechter
tijd ter plaatsen om het kind in zijne handen op te
vangen en ongedeerd aan land terug te brengen.
In het U. D. komt een ingezonden stuk voor van
een der werklieden, die de Parijsche tentoonstelling
bezochten, waarin hij erg klaagt over de kleingeestig
heid, waarmede het maken van aanteekeningen werd
tegengegaan.
//Er restte mij niets anders, zoo schrijft hg, dan
buiten de gebouwen te gaan en daar mijne aantee-
koningen te maken, dat voor mij zeer tijdroovend en
moeielijk was.
z/Elken dag ging ik er heen en hoopte, dat de
kleingeestigheid der Fransche politie plaats zou ma
ken voor meer loyaliteit, maar misgerekend.
»En dat dit zoo bleef tot zelfs den laatsten dag
van ons verblijf, bewijs ik door het volgende:
«Den laatsten morgen had ik de eer, persoonlijk
met den architect Gosschalk eene wandeling te maken
in de genoemde afdeeling. (Ik had hem mijn weder
varen meegedeeld.)
«Ik zag en genoot veel, te meer daar genoemde
heer beschouwd werd als zijnde een kooper; voor
hem werd door de exposanten of representanten, alles
open en dicht geslagen, prijzen voorgelegd, enz. enz.
«Maar, de politie was mij nog niet vergeten. Een
voudig door het laten zien van eene adreskaart, die
de heer Gosschalk noteeren wilde, had je het lieve
leven weer gaande. Eerst kwam een expositie-knecht,
toen een paar politie-mannen. Het kwam weer tot
hooge woorden. De heer Gosschalk gaf hun te ken
nen, toch zijn gang te zullen gaan, waarop de politie
antwoordde, wijzende op mijn persoon: «Wij hebbjn
hem de heele week al in "toog gehad, en waaneer
hij 't waagt nog eenige aanteekening te maken, zullen
wij hem meenemen
«Dus nog geen erge toenadering, en dit was den
laatsten dag van het verblijf der eerste groep, ik ge
loof, dat het met de volgende groepen niet veel beter
zal gaan.
«De Hollanders waren de eenige niet, die bemoeie-
lgkt werden. Ook de Zwitsersche werklieden hebben
hetzelfde ondervonden, een van hen heeft twee dagen
in de kast gezeten."
Blijkens de opgaven der prefecten hebben rich
tot dusver in geheel Frankrijk 1022 candidaten voor
de verkieringen opgegeven. Ouder deze vindt men
natuurljjk in de eerste plaats de namen van de
tegenwoordige partijleiders in de Kamer, maar
overigens zullen de kiezers, aan welke party zjj ook
de overwinning mogen verschaffen, in elk geval
veel „nieuw blood" in de Kamer brengen. Bijna
honderd leden hebben zich teruggetrokken en willen
geen mandaat meer aanvaarden, en daarbjj waren
nog 12 zetels open. In elk geval zullen dus 100
nieuwe afgevaardigden worden verkozen, doch daar
een even groot aantal der aftredonden zeker niet
zal worden herkozen, schat men het getal der nieuwe
leden op 250. De helft der kamer, welke 576
leden telt, zal dus vernieuwd worden.
Wat de houding der regeering tegen generaal
Boulanger betreft, handhaaft de Tempt de mede-
doeling, door eenige bladen in twjjfel getrokken,
dat de regeering zieh niet aan den brief van gene
raal Boulanger zal storen. Het gorechteljjk onder
zoek naar verduistering der gelden, welko Boulanger
ten laste is gelegd, wordt voortgezet en eerst, wan
neer dit is geëindigd, zal men tot een dagvaarding
overgaan.
In de twee weken, welke nog voor den dag der
verkiezing beschikbaar zjjn, kan daarvan natuurljjk
geen sprake wezen, zoodat generaal Boulanger rustig
te Londen kan bljj'ven.
Mon heeft te Londen Zaterdag eeu korten tjjd
iu de illusie geleefd, dat de werkstaking geëindigd
was. Op de bekende, door den Lord-Mayor be
legde vergadering was besloten den dokbesturen
voor te stellen de volgende schikking aan te nemen
hervatting van den arbeid op de oude voorwaarden
on wel tot 1 Januari; na dien dag krjjgen de
werklieden het geëischte loon van 6 p. per uur.
Burns en Tillet verklaarden deze schikking goed
te keuren. Later schjjnen zjj zioh echter bedacht
te hebben, en onder den vorm 'van verschillende
comités te moeten raadplegen, werd spoedig bezwaar
gemaakt en op een Zondag gehouden meeting
bevestigd, dat de schikking onaannemeljjk was. De
