Buitenlandsch Overzicht.
BEURSBERICHT.
wilde dieren te wunen. Den mensch vallen zy eerst
aan, wanneer zy zieh in gevaar bevinden en door
hem bedreigd worden, en in den regel verscheuren
zij hem niet wanneer ze den smaak van menschen-
vleeech nog niet kenijen. Betrekkelijk groot is het
aantal personen, die onder de klaauwen van tijgors
zijn geweest en genozen. Heeft het dier er echter
eenmaal den smaak van beet, zoodat hij, volgens de
Hindoes, „meuacheneter" geworden is, dan wil hij
by na geen ander voedsel gebruiken. Drie jaren
achtereen is een district in Br.-Indië verontrust door
een tyger, die 24 menschen per jaar verslond.
Om het land van tygers te bevryden, doet een
snugger man het volgende middel aan do hand, dat
een nabob uit Oude op wolven toepaste.. Hy bond
de wolven, die hy ving en die de inlanders, weer
houden door een bygeloovige vrees voor latere
wraak, evenmin als de tijgers willen dooden, een
luidklinkende bel om den halsden liet de dieren
dan weer los. Zoo werd hunn^piadering reeds uit
de verte aangekondigd en de wolf, die geen beest
meer vangen kon, stierf van honger.
Valken tegen postduiven. Men schynt in
Duitschland zich bezig te houden met hot zoeken
naar middelen om do onderlingo gemeenschap van
de legerkorpsen des vijands dooi middel van post
duiven te verhinderen of te belemmeren, en heeft
voorgeslagen daarvoor valken te gebruiken. Of
schoon nu uit den aard der zaak het slagen van
zulk een middel hoogst twijfelachtig is, beproeft het
Italiaansche ministerie van Oorlog een middel om
die duiven tegen de valken te beschermen. Het
is bekend, dat de Chineezen gewoon zijn aan de
twee bovenste staartpennen van duiven zekere zeer
vernuftig ingerichte en daarbij zeer lichte fluitjes te
bevestigen, die, wanneer de dieren vliegen, een schel
en langdurig gefluit doen hooren. De Revista mill-
tare Italiana nu meldt, dat het ministerie een aantal
zulke fluitjes heeft bekomen, en dat door den kapi
tein G. Malagoli, belast met den dienst der post
duiven by het leger, proeven zyn genomen, die,
wat het schel on langdurig gefluit aanbelangt, vol
komen de verwachte uitkomsten leverden. Men zal
uu proefnemingen doen in de Alpenstreken, waar
het van roofvogels krielt, ten einde uit te maken
of die fluiten werkelijk in staat zijn de roofvogels
op de vlucht te drijven. (A. d. N.)
Zooals men weet, worden de zittingen van het
Engelsche Parlement 's avonds gehouden, terwijl zij
dikwyls een groot gedeelte van den nacjit voortduren.
Het getal slapers onder de zittingen is dan ook
meestal niet gering. Men heeft zelfs leden, die van
het slapen een vaste gewoonte maken. Zoo bijv. de
markies van Hartington. Zoodra de zitting begonnen
is, zoekt deze een rustig plaatsje op, trekt zich den
hoed diep in de oogen en is dan enkele minuten
later in een geruste sluimering verzonken,
f* Zelfs Gladstone kan niet altijd wakker blijven
bij een vervelende redevoering zit hy met de armen
over elkaar gekruist, terwijl hy het hoofd achter op
zijn bank laat rusten, doch weldra valt hem dit
knikkebollend op de borst. Als men wil zien, of de
zitting belangrijk is geweest, heeft men slechts op te
letten, of het overhemd van Gladstone verfrommeld
is of nog glad zit.
Zelfs de premier van het Kabinet, do markiea van
Salisbury, doet wel eens een dutje en moest nog
onlangs harde woorden hooren van lord Carnavon,
omdat hy, terwijl deze aan het woord was, voort
durend had geslapen.
Niet lang gelodan ook bespeurde Bradlaugh, dat
een zijner tegenstanders, tot wien bij een heftige
redevoering hield, tegenover hem in diepen slaap
zat verzonken. Dit gezioht deed zijn drilt nog meer
stijgen. Verder tot hem het woord richtende, liet hy
elk zijner argumenten voorafgaan door de woorden
Indien do geachte afgevaardigde wakker is, moet
ik hem opmerken'', of wol//Indien de geachte
afgevaardigde niet weer is ingeslapen", enz. Een der
leden, die trouw aanwezig is maar ook geregeld zit
te slapen, is lord Temple, die daaraan den bijnaam
heeft te danken van //den schoonen slaper" The
sleeping beauty).
Ook aan het publiek deeltzich somtijds de slaperigheid
van de vergadering mede nu en dan moet iemand die
op de tribune te hard snurkt verwijdert worden.
Omtrent de slaapzucht van vroegere leden zyn mede
verscheiden anecdoten bewaard gebleven.
Eens toen een oude bepaling ter sprake kwam,
volgens welke de nachtwakers van Londen verplicht
waren overdag te slapen,* ten einde's nachts wakker
te kunnen zijn, vroeg een jichtige baronet, of der
gelijke bepaling ook niet verplichtend kon gesteld
worden voor de Parlementsleden. Hijzelf, zeide hij,
zou zich gaarne aan dergelyke wet onderwerpen.
Een geducht slaper ook was lord North. Op
zekeren avond beklom kolonel Barró het spreekge
stoelte, om een redevoering te houden over marine
aangelegenheden. «Dat zal vervelend worden," zei
lord North tot zijn buurman^ //ik ben overtuigd dat
hij de geheele geschiedenis van de Engelsche marine
gaat ophalen, van den aanvang af, zonder sir Francis
Drake of de onoverwinnelijke vloot te vergeten. Maak
mij maar wakker, als hij ongeveer aan onzen tijd is
De vriend deed zóó.
„Hoe ver zijn wij?" vroeg de slaper, toen de ander
hem wakker schudde.
„Wij zijn aan den zeeslag van La Hogue."
„Maar, mijn waarde vriend," riep lord North uit,
„gij hebt mij een eeuw te vroeg gewekt."
Eeu andere maai werd lord North door een van
ziju tegenstanders gequalificeerd als „de staatsman"
die ko,n slapen, terwijl hij bezig was zijn land ten
gronde te richten."
„Daar ik zóó hatelijke redevoeringen moet aan-
hooren van mijn tegenstanders" antwoordde lord
North, „zou het wreed zyn, mij te weigeren wat
aan eiken veroordeelde wordt toegestaaneen nacht
rust vóór de executie." Tegelijkertijd echter bewees
hij, dat hij met een oog juister met een oor
dicht geslapen had, door zijn aanvaller te overtuigen
van het verkeerd aanhalen van een latijnschen
schrijver bij de klassiek gevormde engelsche
lords een zaak, die wat zeggen wil. {Tijd).
Sedert 1876 heeft er in New-York, New-Yersey
en andere punten van de Atlantische kust, zoo meldt
men van daar, geen storm geheerscht die zooveel
sclade te land en te water heeft aangericht als die,
welke den lOden, llden en 12den Sept. die kusten
heeft geteisterd. Mijlen en mijlen ver was het strand
bezaaid met wrakhout van vergane schepen.
Alleen te Lewis, Deleware, tolde men 17 gestrande
schepen. De schade aan schepen en ladingen wordt
aan de Delaware breakwater alleen op 5,000,000 doll.
berekend, behalve hetgeen nog onbekend ia. Hoeveel
menschenlevens er verloren zijn, is vooralsnog onbe
kend. Negen loodsen, -die stoombooten van New-
York in zee hadden gebracht, konden niet worden
afgehaald, zoodat ze de reis mede moesten maken
naar Europa. IJzeren pieren, sporen, badhuizen, hotels,
kortom bijna alles is aan do kust verwoest.
Doch niet alleen aan de kust, maar zelfs in de
stad New-York steeg het water zoo hoog, dat vele
kelders vol water liepen, waardoor groote schade is
veroorzaakt. Gelukkig zijn er, zoo ver bekend is,
geen menschenlevens aan land omgekomen.
Men noemt die buitengewone hooge opstuwing
van water een tidal wave, die met sterke oostelijke
winden langs voornoemde kusten gewoonlijk zoo veel
schade aanricht. Ook de Golf van Mexico maakt
het door aanhoudende oostewinden aan de kusten
van Texas, vooral in de maanden Maart enSedtem-
ber, zeer gevaarlijk. Veie familiën begeven zich in
die maanden naar hoogere plaatsen in het binnenland.
Naar men uit Antwerpen aan de Verzekeringsbode
schrijft is de ramp welke die stad heeft getroffen ook
met het oog op het verzekeringswezen zeer opmer
kelijk. Er is misschien geene stad waar vooral in
arbeidskringen de verzekering tegen ongolukken zóó
algemeen is. Behalve de „W'interthur" zijn er tal van
andere binnen- en buitenlandsche Maatschappijen, die
er dergelijke verzekeringen sluiten. Daaronder be
kleedt ook eene in Nederland gevestigde Maatschappij,
de „Eerste Nederlandsche op het Leven tegen Inva
liditeit en Ongelukken," eene eerste plaats. Van het
werkvolk in de dokkon is het overgroote deel by die
Maatschappij, verzekerd, maar het toeval wilde, dat
slechts een klein deel dier arbeiders tydens de ont
ploffing aan het werk was. In de nabyheid van
het kruitmagazijn stond echter een klein fabriekje
waarin zich toen de ontploffing plaats had negen
werklieden bevonden, allen bij do „Eersto Neder
landsche" verzekerd. De slag was zóó hevig, dat van
het gebouwtje letterlijk niets bleef staan en dat zelfs
de machines welke er zich in bevonden verbrijzeld
werden. Men dacht niet anders of alle werklieden
zouden er het leven bij ingeschoten hebben. Dat was
echter niet het geval. Van de negen kwamen acht
bijna geheel ongedeerd van onder de puinhopen te
voorschijn en slechts een werd vrij belangrijk ge
kwetst. Dóar kwam die Maatschappij dus al heel
goedkoop af.
In eene dezer dagen te Londen versohenen bro
chure worden zestig redonen aangegeven voor her
vormingen in het Engelsche postwezen. Het kan
niet ontkend worden, dat er nogal een en ander
opmerkelijks in te berde gebracht wordt. Een brief
bijv. uit Engeland naar de meeste Britscbe koloniën
kost tweemaal meer dan oen die uit Duitschland
of Frankrijk derwaarts verzonden wordt. VeleLon-
densehe kooplieden en dagblad-redactiën laten daarom,
zegt de schrijver, een groot deel van wat zij te ver
zenden hobben naar verre landen in Frankrijk op de
post doen; ééne firma spaart, meent hij te weten,
daardoor 1300 p. st. in bet jaar uit.
Een brief uit Nieuw-York naar Singapore over
Engeland kost 2st., maar een brief enkel van
Engeland naar Singapore kost 5 st. Van de Fidji-
eilanden naar Engeland kost de frankeering 10 st.;
van Engeland naar de Fidji-eilanden maar zes st.
Waarom eene courant naar Australië óéu stuiver en
troepen kampeerden by Tesi en Osimo. De kom-
mandant van de pauselijke legermacht, ziende dat zij
het hoofd zouden moeten bieden aan bekwamer en
beter geoefende troepen, dacht den tijd te hebban om
zich in Ancona te versehanzen, en er al zijne krachten
te vereenigen; maar de Italianen trokken langs de
kust, en snoden deu vijand den terugtocht af, en, na
Castelfidardo bezet te hebben, noodzaakten zij hem
om op denvl8den September slag te leveren. Vroeg
in cleq morgen van dien dag voerde bij de samen
vloeiing van de Musone, een jong en vurig vreem-
delk^Je voorhoede van het pauselijke leger van de
hoogst van Loreto tegen eene colonne Italiaansche
bersnglieri. Deze, te gering in aantal zijnde, trekken
aêhteruit, maar andere colonnes naderen, en er begint
een hevige strijd aan den voet*van die heuvelen;
voor eenigen r tyd is de uitslag twijfelachtig. Het
zijn Belgen, Franschen en Oostenrijkers tegen Italianen.
Zj weerstaan moedig den aanval van een sterkeren
vyand, maar toen zij den jeugdigen bevelhebber zien
vallen, geraken zij in verwarring^ en slepen in hunne
vlucht de bataljons mede, die tot hunne hulp ge
zonden waren, een enkel korps Oostenryksche jagers
houdt stand om de vluchtelingen te beschermen.
Het gelukt Lamoriciere slechts met yioeite, om zich
met een dertigtal der zijnen in Anoona te werpen,
waarop deze veldtocht spoedig geëindigd was. Hon-
derdvyftig stukken geschut, en weinig minder dan
vijfduizend soldaten bewaakten de vau alle be-
noodigdheden wel votfrziene stad; maar het kanon
deed zich van de zee en van de landzijde hooren. En
de Italianen, die in weinige dagen van aïïe kanten aan
snelden, deden een hevigen aanval. Zooals altijd warón
de bersaglieri de eersten bij den aanval; de porta Pia
wordt vijf malen genomen en verloren, eindelijk door
hen behouden. Intusschen beschieten drie fregatten,
die voor de haven geposteerd lagen het havenhoofd
en den vuurtoren, en als een van dezelven, de Carlo
Alberto stoutmoedig voorwaarts dringt, zijne veertig
vuurmonden Laat spreken, beginnen de muren te
wankelen, on alle verdere tegenstand wordt onmoge
lijk. Men onderhandelt over de overgaaf; weldra
worden de voorwaarden buiten de muren onderteekend
de Italianen trekken Ancona binnen, en de vreemde
bevelhebber, die hen zoo trotsch had veracht, is
blijde, dat hij met krijgsmanseer mag aftrekken. In
zijn eigen vaderland vergeten-, stierf hij kort daarna
in oen afgelegen hoek van Bretagne.
Weinige dagen daarna, den 3n October, begroette de
bevrijde stad den-Italiaanachen koning binnen hare mu-
rep. Vandaar beval VictorEmanuel aan het leger om on
verwijld naar de Napolitaanscheprovinciesoptetrekken.
De steeds waakzame en achterdochtige politiek
hield de krijgsbewegingen in het oog, en, zich nog
niet geheel overwonnen rekenende, trachtte zij don
troon van den Bourbon weer op te richten. Derus-
sische .ambassadeur bij het sardinische gouvernement
was door den czar teruggeroepende eerste ministor
te Berlijn keurde de stoute onderneming tegen zijn
beschermeling aide keizerlijke raadslieden te Wee-
nen, daarentegen, verheugden zich, daar zij van die
nieuwe en gewaagde politiek, den ondergang ver
wachtten van den overwinnaar van San Martino. Het
was een -uur van angstige onzekerheid, toen de dag
bladen berichtten, dat èr eene samenkomst had plaats
gehad, tusscheu de keizers van Rusland en Frankrijk
te Varsavia, en men wilde doen gelooven dat eene
alliantie op til was tegen datzelfde Italië dat pas
opgestaan, JÉ nu nog zóó onrustig was, dat zij het
den verstooraer van den vrede der wereld noemden.
Nog waren geen anderhalf jaar voorbijgegaan sedert
de onafhankelijkheidsoorlog begonnen was, en reeds ver
haastte de drang der omstandigheden den dag, waarop
het nationale werk zijn laatsten triomf behalen zou.
Het leger des konings trok intusschen met groote
dagreizen het Napolitaansche grondgebied binnen.
Garibaldi, die hen in het kamp bij Vulturno afwachtte,
zond vol openhartig vertrouwen en brief aan Victor
"Emanuel, waarin hij deze veelbeteekenende woorden
schreef: „Daar uwe mqjesteit te Ancona is, moest
zij over land qf over zee een reisje naar Napels
doen." De onversaagde legeraanvoerder, volbloed
republikein als hij was, bleef hardnekkiger dan ooit,
vasthouden aan zijn plan, om nog andere overwin
ningen aan het hoofd zijner strijders te behalen, en
ook Rome en Venetië met het nieuwe Italië te ver
eenigen; „wat de oppositie der diplomaten betreft,
zeide hij, „die moet men overwinnen, door or zich
doof voor te houden, en ze te laten schreeuwen."
Wordt vervolgd.)
WÊÊÊÊÊtÊÊÊKtt
«en brief van hetzelfde gewicht vier shillings moet
kosten begrijpt de schrijver met. Ettelijke Engel
sche bladen meenen, dat hij zijn pleit gewonnen en
bewezen heeft, dat hervormingen bepaald noodig zyn.
Maatregelen tegen het gebruik van tabak bij
kinderen. In verschillende Staten der Vereen. Staten
van N.-Amerika is men er op bedacht, maatregelen
te nemen om de gezondheid van kinderen tegen de
nadeeligo uitwerking van de tabak te beschermen.
In Connecticut is reeds eene wet afgekondigd, die
aan [kinderen beneden den leeftijd van 16 jaren
bet gebruik van tabak verbiedt. In die wet zijn
no" andere strenge bepalingen opgenomen. Zoo
wordt aan een ieder die aan kinderen cigareften of
tabak verkoopt, aflevert of ten geschenke geeft, eene
boete opgelegd van hoogstens dol. 50, terwijl kinde
ren beneden 16 jaren die op straat of in eene publieke
plaats rookonde worden aangetroffen beboet worden
met hoogstens dol. 7' {M. tegen vervalschingenz.)
Weder is te New-York een pryskamp in het gom-
kauwen gehouden, ditmaal om het meesterschap der
wereldhij ging uit van de Tutti-frulti-club, en de
prijs was een gouden dames-horloge. Tutti-frutti is
de meest geliefde soort van „chewing-gum"men
weet dat alle Amerikaa ische misses, van de hoogste
tot de laagste klasse, de min of meer vieze, breiach-
tige lijmstof met volharding kauwenditmaal waren
echter de mededingsters meest uit de lagere klasse.
Er waren tweeduizend dataes ingeschreven, ieder
mocht een heer meebrengenieder ontving aan de
kas een pijp steenharde gom, en met het fijnkauwen
van deze, bij de tonen der muziek, begon de feeste
lijkheid. Voordat de dans aanving, bestegen vijf jonge
meisjes de tribune en het „prijskau wen" begon.
Reeds na de derde pijp gom gaven drie der concur
renten het op, dat wil z >ggen zij kregen kaakkramp
en moesten naar huis gereden worden. De vierde
kauwster bracht het tot zes pijpen de prijswinster
kauwde niet minder dan 9Va pijp gom en verkreeg
daarmede het gouden horloge en den fraaien titel
van „charapion-gomkauwster der wereld". Do be
kroonde van verloden jaar, die het .maar tot zeven
pijpen bracht, vertoeft op dit oogenblik in het gek
kenhuis.
Uit Londen wordt dd. 27 Sept. gemeld Gister
middag omstreeks 3 uur kon men, zoowat op het
midden van den London-bridge, een ongeveer 18-
jarig in een langen ulster gehuld meisje zien staan
dat den Swan Pier met opmerkzame blikken gade
sloeg. Terzelfder* tijd stiet vandaar een boot af,
waarin drie of vier personen gezeten waren, terwijl
op de landingsbrug zelf eenige journalisten met hunne
notitieboekjes in de hand op- eti neergingen. Plotse
ling wierp hot jonge meisje hoed en ulster af, sprong,
in een eigen badcostuum, op de leuning der brug
en voordat de constable, die aan deu andereu kant
geposteerd was, de brug had kunnen oversteken, wa9
het meisje, miss Pinney, in de troebele en vuile
golven van de Theeras verdwenen. Te gelijker tijd
was ook een heer, die zicTi professor Tinney noemt,
met zijn kleoren aan uit de boot in de Theems ge
sprongen en deze hielp het meisje, toen het ongeveer
twee seconden later weer aan do oppervlakte kwam,
in de boot. Het was haar broer. In do Swan Inn
maakten zij daarop toilet. Twee constables waren
inmiddels buiten adem bij de landingsbrug gekomen,
en toen men hun verklaarde, dat er hier slechts
sprake was van het afleggen van een proef in de duik-
kunst en niet van een poging tot zelfmoord, dropen
zij hoofdschuddend over de dwaasheid der jeugd en
met de juiste opmerking, dat dat toch niet „geheel
in den haak" was, af. Dó hoogte van den sprong is
ongeveer 45 voet.
Daar de Engelsche bladen van de vergadering
der Brit8ch association over de vrouwenkleoding, een
topic oj the day maken, .willen wij er nog even op
terugkomen. Mrs. Carmichael Scopes wilde niet tegen
schoonheid of versiering opkomen, maar enkel het
ongezonde, onzedelijke en leelijke bestrijden. Zij
verdeelde de doenwaardige dingen in het vrouwen
toilet in tweeërleide tijdolijk belachelijke of
schadelijke, en de voortdurend verderfelijke. Tot
de eerste categorie behoort iedere soort van cri
noline, tournure, quene de Paris, opgebonden rok,
trekbanden; iedere soort van dofmouw, lazaret
mantel, strakke pélerine, forme visite, iedere sloep,
ieder zwaar of wijd garnituur, als do vrijheid der
vrouw belemmerend. //Een modieuse vrouw heeft
aan haar beenon niet geooeg om to loopen; gaat
zij een trap op, dan moet zij haar japon opnemen
om or niet op te trappen; gaat zij een stoep af,
dan heeft.zij een hand noodig om het vuilmakóft,
of scheuren of haken te voorkomen; steekt,
oen modderige straat over, dan moet zij beid®
handen gebruiken en is hulpeloos." Zij is
veroordeeld tot physische weerloosheid, gemis aan
'"1" zwakte, anemie, etc. Voorts blij
ven in de lange of wijde kleederen meer bacillen
hangen en men kan er gemakkelijk mee inbrand vliegn.
De blijvende nadeelen zijn erger. Vooreerst
het ongelijk kleeden; over dag in bont en laken;
's avonds gedecolleteerd met een los omgeslagen
feortie in een vochtige koude koets. Dan de
hooge hakken; „geen vrouw die hooge hakken
diaagt, heeft de volkomen beschikking over haar
hersenen." Dan het corset, waarover alles reeds
gezegd is. Wij vermeldden ook de tegenspraak,
die Mrs. Carmichael Scopes op dit punt ondervond.
Een der bladen had, in aansluiting hiermede,
een artikel, dat interessanter was dan de geheele
zitting, „over het schilderachtige in de kleeding."
Vindt men dan werkelijk een dun middel zoo
mooi? vraagt de schrijver. Werkelijk niet; niet
alleen de schilders, maar de heeren in 't algemeen
dweepen niet het meest met het dunste middel.
Waarom dragen de vrouwen dan zulke nauwe
corsetten? Alleen omdat de litteralituut ze geprezen
heeft, en omdat de naaiers, haar kunst willende
hoog houden, er op blijven aandringen. Als de vrou
wen niet meer meenden mooier te zijn, door een nauw
middel, zouden zij zich zoo sterk niet meer rijgen.
En voor het opgeven van die meening zouden wel
gronden zijn. Vooreerst wordt met zich inrijgen,
de rug ronder; dit is onloochenbaar, precies in
dezelfde verhouding als het middel inkrimpt. Dan
lijdt in negen van de tien gevallen de neus er
onder. Hij wordt niet rond, maar rood, en wie
is schilderachtig met eeu rooden neus? Het is
waar dat men den neus poederen kan, en dat
gebeurt veel, maar een klein toeval, een voile,
een zakdoek, een handschoen, brengt de ware
kleur aan het licht, en het wollig uiterlijk vau
een gepoudrederizde neuspunt is ook al niet mooi.
Het is voor magere vrouwen met smalle schou
ders en rechte houding niet moeielijk, zich schil
derachtig te' kleeden; Sarah Bernhardt weet het
wpl. Zij hebben alleen goedkoop© stoffen en hoe
kige lijnen te vermijden; hoe rijker costuum, hoe
beter het haar staat. Bont, brokaat, fluweel, pluche,
tournure, dofmouwen, struisveerranden, alles is voor
haar gemaakt, en dit alles kan door dé anderen
slechts met voorzichtigheid gedragen worden on
nog is het schilderachtige vaak ver ta zoeken.
Zeer weinig schilderachtig zijn korte jacquetten in
eeu andere kleur dan het kleed; zij schijnen de figuur
in tweeën te snijden, met een scherpe, onnatuurlijke
lijn. Het beste ls steeds oen geheel costuum uit
een kleur. Dan helpen de lange loshangende mouwen,
welke in golvende harmonische lijnen, die der figuur
vervolgen. Het is inderdaad opmerkelijk, zoo gedis
tingeerd, elegant, waardig, menig figuurtje er ineen
eenvoudige ulster uitziet.
Schilderachtig is zeker de boa, als hii goed
gedragen wordt, om dezelfde verlenging der golvend
harmonische lijn; en evenzoo de sleep, maar weer
niet de halve sleep. Schilderachtig is ook mooi
haar, maar niet schilderachtig is een stijf gere
gen middel. Mocht men het bedenken!
Een ander artikel, door dezoïfde vergadering
geïnspireerd, stelt Mrs. Carmichael Scopes in een
dwaas daglicht. Wat draagt Mrs. Scopes toch?
vraagt de schrijver. Is haar japon tot op de
knieën afgeknipt? Draagt zij geen tournure en
geen corset? Zorgt zij wel dat haar zakdoek eu
haar handschoenen hygiënisch onderzocht zijn
Het blad heeft een dozijn groote couturiers en
modistes laten interviewen. Hunne meening
wa9, dat do kleeding over 't algemeen zeer
ratiouoel, in 't geheel niet ongezond, en hoe langer
hoe gracieuser wrfrdt. De dames rijgen zich over
't algemeen niet sterker dan zij verdragen kunnen;
de hakken zijn niet buitensporig hoog, en zullen
het niet weer worden ook: als sleepjaponnen toe
vallig weer in de mode komen, zal men, ook weer
de „pages", de „rideaux", en andere hulpmiddelen
krijgen om ze op straat op te nemen. Dat tour
nures nog steeds gedragen worden, moesten de lieden
toegeven, maar zij vonden het zeer natuurlijk, dat
wie zich niet „gestoffeerd" genoeg acht van nature,
dit door kunst tracht aan te vullen. En de moraal
van alle gesprekken was: „de dames kleeden zich
om mooi te zijn, wij helpen hun daarin, wie zal
daariu ooit verandering brengen?" Amst
Gisteren zijn in Frankrijk de herstemmingen
gehouden, welko beslissen over de samenstelling der
nieuwe volksvertegenwoordiging. Bij de eerste stem
ming werden gekozen 230 republikeinen en 160
conservatieven, monarchisten en Bonapartisten, ter
wijl nog onvervuld bleven 186 zetels, van welke
de republikeinen nu minstens 130 hopen te ver
overen.
De herstemmingen vallen doorgaans gunstig uit
voor de republikeinen, omdat deze zich eerst dan
aaneensluiten om samen tegen den antirepublikein
op te «treden. Het sterkste kwam dit uit in 1885.
Bij de eerste stemming werden toon gekozen 17"
monarchisten en Bonapartisten en 129 republikeinen,
doch by de tweede stemming bracht het dreigend
gevaar de republikeinen weor bijeen, zoodat toen 242
republikeinen en 26 reactionairen werden gekozen.
De meerderheid was toen den republikeinen weer
verzekerd.
Ook nu hopen de republikeineu op de meerder
heid. Indien hun verwachting wordt vervuld, zullen
de republikeinen in de nieuwe Kamer 360 leden
tellen, terwyl de vereenigde oppositie over ongeveer
200 zetels beschikt. De verhouding tusschen de
partijen blijft dan ongeveer dezelfdo als voorheen.
De groote vraag is echter of ook de onderlinge
verhouding tusschen de republikeinsche groepen
dezelfde zal blijven, want in dit geval blyft de
Kamer en de republikeinsche regeering even machte
loos als gedurende de laatste jaren het geval was.
Aan de „Kölnische" wordt uit Hamburg gemeld
men beschouwo dit echter als een vorm dat
de Czaar slechts twee dagen in Berlijn zal blijven.
Den eersten dag wordt het Keizer-Alexander-regi-
ment bezichtigd en den tweeden een jachtpartij ge
houden. Do Czarin vergezelt haar man tot Kiel en
keert van daar met de kinderen op deDerschawa
over zee naar Potersburg terug; de reis naar Berlijn
geschiedt door den Gzaar den volgenden dag alleen.
Volgens de „Kölnische" wordt de Czaar Donderdag
a. s. 10 dezer in de Duitsche hoofdstad verwacht.
Het blad voegt er nog bij, dat de Russische Kroon
prins zeer tevreden is over zijn reisje naar Hannover
on hij niet naar de Parijsche tentoonstelling gaat
èn de Czaar èn de Kroonprins waren tegen dit bezoek
zoodat er nooit eigenlijk spraak van is geweest.
Voor korten tijd werd het politiseerende publiek
verrast door het bericht, dat de Porte voornemens
was een nota aan de mogendheden te richten en
deze daarin uit te noodigen, ten einde in Boelgarije
geregelde toestanden, overeenkomstig het Berlijnscbe
tractaat in het leven te roepen en ernstige gebeur-
I tenissen te vermijden, prins Ferdinand van Coburg
als vorst van Boelgarije te erkennen. Nauwelijks
echter was dit bericht alom bekond, of uit Kon-
l atantinopel werd gemeld, dat de Porte van het
zenden eenor nota over Boelgarije aan de mogend
heden afgezien had. f
Langzamerhand werpt do houding der officieuse
Oostenryksche en Duitsche pers eenig meerder
licht over deze plotselinge wending in de Turksche
politiek ten opzichte van Boelgarije. Het is vrij
waarschijnlijk, dat Turkije niet uit eigen beweging
op dit denkbeeld is gekomen. In den laatsten
tijd moet de triple alliantie aanmerkelijk aan in
vloed te Konstantinopol gewonnen hebben, waarvan
I men een bevestiging ziet in het voorgenomen be-
zoek van keizer Wilhelm aan den sultan. Oostenrijk
schijnt thans het oogenblik gunstig te achten om
l de netelige kwestie van vorst Ferdinands wettige
verkiezing voor het tribunaal van Europa te bren
gen, uit vrees dat Ruslands invloed, die met reu-
j zenschreden voortgang maakt op het Balkan-schier-
eiland, ten slotte ook Boelgarije vermeestert, zooals
het reeds Servië en Montenegro heeft gewonnen
en in Roemenië vasten voet heeft gezet.
Verdient een officieus Duitsch-Oostenrijksch be
richt geloof, dan heeft Oostenrijk evenwel niet zelve
maar Engeland de kat de bellen aangebonden. Na
vertrouwelijke gesprekken van den groot-vizier met
den Britschen gezant White, toonden Turlcsche
ministerraad en sultan zich gunstig gestemd voor
het plan, tot Rusland zich er mede bemoeide en
Abdoel Hamicl het een en ander deed weten, dat
hem bewoog de Boelgaarsclie kwestie nog wat te
lateu rusten. Na al hetgeen sedert jaren te Sofia
is geschied, staat het toch vast dat Alexander III
nimmer den Coburger als wettig gekozen vorst van
Boelgarije zal erkennen.
Te Weenen was de beurs Vrijdag zeer ontstemd
wegens het gerucht, dat de Servische regenten had
den besloten de gewezen koningin uit Servië te
verwijderen.
Dit is echter het geval nog niet. Wel is waar
zijn wegens de halsstarrigheid van Nathalie de on
derhandelingen afgebroken, maar verder zijn do
regonten nog niet gegaan. Een beslissing zal niet
wcyden genomen voor 13 October, de dag, waarop
do Schupschina bijeenkomt. De leider der radicale
partij Paschitsch zal dan zeker een groote rol spe
len bij het besluit, dat de vergadering zal nemen.
Van Paschitsch is hot bekend, dat hij een vijand
van koning Milan is, maar overigens zijn de radi
calen volstrekt niet allen gunstig gestemd voor de
koningin, die door haar onverzettelijkheid en eer
zucht ook reeds velen harer vrienden van zich be
gint te vervreemden.
AMSTERDAM. 7 October. 1
(Per Telegraaf.)
iets lager. C^ortif. Arem-
Binnenlandsche fondsen
