Buitenlandsch Overzicht! 331ste Staats-loterij. Uit hat jaarverslag van den secretaris, dan heer G. Bmaats, bleek o. a,, dat de afdeeling Arnhem was opgeheven. In 1888 weiden afgegeven 580 polissen, soodat het goheel 1168 bedraagt met een versekerd kapitaal ineena van 190,780 en 56,851 jaarlijkse he uitkeering. Het verzekerde kapitaal vermeerderde met 80 pOt., het pensioenfonds met 170 pCt, terwijl de door overlijden vervallen oontracten niet onrustbarend xyn. Aangezien de meeste betalingen per week geschieden, mag daaruit gerust worden afgeleid, dat de werkman voortdurend self deze zaak ter hand neemt. Aan premien werd ontvangen 18,997, terwijl slechts ƒ2253 werd uitgekeerd. Se rekening sluit met een saldo van 37.177. Terslag en rekening werden goedgekeurd. Hierna had de verkiezing plaats van commissaris sen van het Werkliedenfonds in plaats van de heeren dr. J. Th. Mouton on S. W. Stork, die aan de beurt van aftreding waren. Zj' werden met groote meerderheid herkozen. Het hoofdpunt der agenda was, de voorstellen tot wijziging van het reglement voor het Werklieden- fonds, waarmedo beoogd wordtoplossing der quaes- tie der rechten tusschen deelnemers en verzekerden. Bq pensioenverzekering komt veel aan op den steun van werkgevers, die onder de tegenwoordige bepa lingen, naar het schijnt, niet genoegzaam worden aangemoedigd, om voor hun personeel deel te nemen. Van daar de opname in het reglement van art. 14 waarin voorkomt, dat de verzokering ten allen tijde door den deelnemer kan worden opgezegd, en de reservewaarde der betaalde premien kan worden aangewend als storting ineens voor eene andere dan de oorspronkelijke verzekeringen en als hij de pre mie gedurende drie jaren betaald heeft, over die reservewaarde ook zoodanig kan beschikken, dat hem 90 pet. daarvan wordt uitgekeerd en de rest aan het genootschap vervalt. Mot deze bepalingen, mee- nen de voorstellers, zal rekening gehouden worden met de wenschen der werkgevers, zonder de belan gen van den arbeider te schaden. Ook heeft zich de behoefte doen gevoelen, wijzi ging te brengen in de bepaling, aan wie uitkeering bq overlijden zal geschieden. Het reglement sprak »vau de rechtverkrijgenden». Om vrijheid van han delen toe te laten, wordt voorgesteld, art. 20 met eene zinsnede aan te vullen, dat de deelnemer in de polis don persoon kan aanwijzen, aan wion bij overlijden de uitkeering zal geschieden. In de derde plaats is aan den Werkgeversbond en dergelijke instellingen gelegenheid geopend, om door benoeming van commissarissen toezicht te houden op den gang van zaken, bij hot fonds. Voorts is do bedoeling, in sommige leemten te voorzien als om te voorkomen dat de administratie onnoodig bemoeilijkt wordt en toe te staan de premie' te verhoogen, wanneer ge vaarkansen ongewoon groot zijn. Besloten werd om een deel van het saldo der rekening van het hoofdbestuur ad 4000 te storten in het Werkliedenfonds. Voor den kantonrechter te's Hage werd eergisteren in een curieuse zaak gepleit. t Volgens den advocaat van den eischer was de aanleiding, waarom hij de maatsohappij „Zeebad Scheveningen» voor het kantongerecht had gedaagrf, de volgende. De eischer, destijds chef in het restaurant van het wëer uit zijn zak, en begon oplettend te lezen; bij eiken regel vermeerderde zijne onrust, en gedurig hield hij op, alsof hij moest nadenken. Eindelijk vouwde hij dien weer op, en in het naar huis gaan, ontsnapten hem deze woorden: „Wie had het kun nen verhinderen? Dio arme oude lui! Mijne arme Camilla!" De brief was van den advocaat Emilio, dien wij reeds kennen. Hij gaf, volgens zijne belofte, verslag van- den verwarden staat van de geldzaken, van den marchese Francesco di C, voor zoover hij er achter had kunnen komen. Hij verzweeg niet, dat diens bezittingen bijna geheel verloren waren; en zijne opgaven, opgehelderd door cijfers en aanteeke- ningen, deden duidelijk zien, hoe hachelijk de omstandigheden waren van de marchess, wier rijk dom vroeger spreekwoordelijk was geweest; maar hij voegde er bij, dat noch de marchese noch zjjne vrouw, dachten, dat het gevaar zoo nabij en zoo onvermijdelijk was; en dat de marchess, ofschoon zij wel ongerust was over haar bruidschat, toch meende, dat hare overige bezittingen veilig waren. Het was een lang zame en ongemerkte achteruitgang geweest, gelijk het geval is met zoovele aanziepjijke huizen, die achter uitgaan, zonder dat iemand er iets van merkt, en dali plotseling in den afgrond storten. De oorzaak van den ondergang van den marchese waren zijne vroegere en latere dwalingen, zijne lang .gekoesterde illusies, halve maatregelen, en geneesmiddelen, erger dan de kwaal.Gelukkig wist het publiek er nog niets van, „Kurhaua», wilde op een avond in Augustus het licht uitdraaien en klom daartoe op een stoelmaar de stoel gleed uit, de man strekte in zjjn val de hand uit, raakte aan de gaskroon, die begon te slingeren, en daardoor ontstond eenig gedruisoh. De directeur- generaal der Maataehappij „Zeebad Scheveningen', die in een naburig lokaal zat, kwam toeschieten, zag den kellner opstaan en de kroon slingeren, en beboette don man voor één gulden.' Zonder één woord reikte de kellner den directeur een gulden toe. Deze echter beval zjjn ondergeschikte, zich met hem naar het betalingsbureau te begeven, en verhoogde, daar gekomen, de boete tot een rijksdaalder. De kellner, die wist dat art. 8 van het dienst reglement onvoorzichtigheid met vuur en licht streng straft, was bereid een rijksdaalder te betalen. Doch toen de direoteur daarop zich in toorn uitdrukkingen liet ontvallen, die naar het oordeel van den kellner niemand zich behoort te laten welgevallen, stak hg zijn rijksdaalder weer op en begaf ^ich naar zijn slaapkamer. Eenige oogenblikken later werd hij geroepen om te verschjjnon bjj den directeur van het buffet die hem zjjn onmiddellijk ontslag aan kondigde en gebood te vertrekken. Twee contro leurs „hielpen" den kellner zjjn koffers pakken, de koffers werden naar beneden gedragen, de kellner werd in de vestibule aangegrepen en des nachts om half twaalf, begeleid door den directeur-generaal, mot de woorden „rraus mit ihm» met koffers en al buiten de deur geplaatst. Mr. C. A. Vaillant vorderde nu op grond van een en ander de te goed staande salarissen, van zjjn dient en zes weken loon. De gemachtigde van het „Zeebad Scheveningen" ontkende do feiten niet, maar beweerde brutaliteit van de zijde des kellners, terwjjl hjj verwees naar de bepalingen van het dienstreglement en ten overvloede speciaal wees op de bepaling, dat de toepassing en beoordeeling van de redenen, waarom 6en bediende wordt ontslagen, aan het bestuur der Maatsohappij was overgelaten. Mr. Vaillant meende, dat een dergelijke bepaling voor den rechter niet zou mogen gelden, omdat dan de kellners geen bedienden, maar slaven zouden zijn. Hoe de kantonrechter er over denkt, zal men nader vornemon. Bij het gerechtshof te Bronswijk is laatsteden Vrijdag behandeld, het geschil tusschen de erfgena men van wijlen hertog Wilhelm van Brunswjjk en die van wijlen de gravin de Civry, over de nalaten schap van wjjien Kareijian Bronswijk, die indertijd zijn vermogen van 30 millioen aan de stad Genèvo heeft vermaakt. De gravin de Civry had toen, als natuurlijke dochter van Karei eu op grond van ver schillende wetten, een groot gedeelte van die nalaten- sohap opgeëischt. Dien eisch heeft Mj, onder toe lating van wegc de reohterljjke macht, ingesteld tegen do erven van wTjlen den laatst regeerenden hertog Wilhelm van Bronswijk zijnde de Koning van Saksen en de hertog van Cumberland. Dat zij werkeljjk het eenige kind was uit het morganatisch huwelijken Karei van Bronswijk met eene dochter van den Engelschen admiraal Colville, zoo'ivol als wat betrof de wettigheid harer doopacte, de zorg haars vaders voor hare opyoeding, alsook dat Karei van Brunswjjk haar bjj haar huwelijk met den graaf de Civry als Brunswijksche prinses in het kerkelijk huwelijksregister heeft doon inschrijven, enz. dien- doch de kleine procureur en rentmeester, dien wij reeds te Müaan ontmoet hebben, had het wel zien aankomen, maar er niets togen we,ten te doen. Vroeger zou hij het gevaar missohion nog hebben kunnen af wenden, nu echter was het te laat. Terwijl Gabrio las, dacht hij er aan, dat hij dat alles rdeds voorzag, toen hij de hanil van Camilla aan haren vader vroeg. Misschien had juist, wat hij er van wist, hem moed gegeven om te «preken; hij herinnerde zich dat, toen de rentmeester op Cam- pello kwam, en stotterend zeide, dat dé huwelijks gift, die op de jonge dame zou vastgezet worden met groot was, hij dadelijk gedacht had/dat het ver- schil van fortuin geen hinderpaal meer was. Ondanks ™teodigendo onverschilligheid van de marchesa, de hjdelqke toegevendheid van den vader van Camilla omtrent deze onrechtvaardige behkdeling, had Gabrio altijd het plan gekoesterd, om zijne aangenomen ouders te hulp te komen in het ongeluk. En vo'o'rhij dien langen brief uitgelezen had, 'was zjjn besluit ee nomen. In het eergt had hjj een gevoel van moedeloosheid met kunnen overwinnen; hjj zag de tranen van Ca milla, hij Mg de ouders van de vrouw,'fie hjj meer dan zichzelven liefhad, w ellende en vernedering. Maar, terwijl hij langzaam den tuin doorging, wist hjj raeiB, wat hem te doen stondGabrio was een van die menschen, aan wie .het ongeluk doorzicht, geestkpacjf en moed geeft. Spoedig trad hjj de kamer binnen, wnnij/fte vrouw aangaande werd door de contrapartjj niet betwist- de voornaamste vraag bleef echter: of het waar wat dat er eene wettige akte bestond, waarin zij wettb als prinses was erkend. Volgens hare verklarina was zoodanige akte kort na hare geboorte opge maakt en in de geheime kanselarij gedeponeerd De toenmalige directeur der kanselarij, do beer Bitter heeft dat stuk ook wel gezien; maar hoe er later naar gezocht werd, het is niet gevonden. Toen nu laatstleden Vrjjdag de pleidooien voor de familie Civry, den Koning van Saksen en den hertog van Cumberland waren afgeloopen, heoftde president van het gerechtshof in vrij scherpe bewoordingen zjjno afkeuring aan den dag gelegd over de wijze waarop de gravin de Civry was behandeld, maar tevens de beide partijen in overweging gegeven de zaak bjj minnelijke schikking af te doen. Geen'van beide scheen hiertoe geneigd, en zoodoende werd de uitspraak bepaald op 25 dezer. De Amerikaansche bladen bevatten het verslag van den moord op een jonge vrouw, welk drama, hoe aangrijpend reeds op zich-zelf, de gemoederen van het op „narigheden" beluste publiek meer dan ge woonlijk heeft geschokt door de buitengewone om standigheden, waaronder het werd afgespeeld. Woensdag 4 Sept. 11. werd in een woning van de 23e Avenue 'te Chicago de echtgenoote van prof. Johnson, een leerling van Edison, op wreede wijze vermoord gevonden. Met een scherp mes was haar het hoofd bijna geheel van den romp gescheiden. Alle aanwijzingen omtrent den moordenaar ontbraken. Na oen vruchteloos onderzoek van ruim eon uur lang maakte de coroner proces-verbaal op en mom- pelde, toen hij zijn aanteekeningen bij zich stak «Een duistere zaak, die bezwaarlijk zal zijn op te helderen/' r Dit mompelende maakte hy zich gereed om heen te gaan, toen op de tafel in den salon, waar het ty'k gevonden was geworden, een met twee omwoelde coperen draden' aan een paar onder de tafel ge plaatste potten waarschijnlijk galvanische kolom men verbonden groote metalen plaat zijn aan dacht trok. «Wat is dal!" vroeg de coroner. //Een phortograaf," was het antwoord van prof. Johnson. //Het is een toestel, die dient om elk woord, dat in een vertrek, waar men het neerzet, gesproken wordt, op te nemen en het latqf, zoo dikwijls men verlangt, te herhalen. Het is een uitvinding van mij, die, als zij slaagt, van onberekenbaar nut kan worden. Toevallig heb ik het instrument juist heden ochtend met myn arme Minnie hier opgesteld, om er vandaag een proef mede te nemenHet is kant en klaar gereed om te werken.... ja! eigen- lyk moest het reeds gewerkt hebben //Zoo!" zeide de coroner op ietwat.spottenden toon. z/Als u het ding nu maar zoo gemaakt had, dat het ons zeggen kon wie met'uw vrouw gesproken heeft vóór hij haar vermoordde, dan hadden wij er althans^ wat aan, maar Een ongeloovig schouderop-f halen zei de rest. De heer Johnson zag den coroner eensklaps met groote oogen aan, sloeg zich driftig met de vuist voor het hoofd en snelde naar de tafel, terwijl hg riep[J zegt daar zoo iets Odat zou waar lijk treffend zijn Met bevende vingers schroefde hij de plaat van den toestel, waarop zy bevestigd zat, stak haar op- met het slapende kind op den schoot zat; en bij het balkon stond de doofstomme, met een boek in de hand, waarin zij geheel mrdiept scheen. Camilla gaf hem een teeken, om het kind niet wakker te maken; hij kwam dichtbij, en keek naar dat lieve kindergezichtje, waarop ^Kch al de* schoon heid van de moeder vertoonde. //Wat heeft dat kereltje veel van zijne mama!", zeide hij schertsend, terwyl hy haar de hand toe stak. //Hij heeft echter lucht en zon noodig om sterk en bruin te worden, een echte buitenman, zoo als zijn vader." z/Zooals zijn vader, ja! hierin en ook nog in andere opzichten," hernam zij. J Men hoorde iemand aankomen, en Gabrio ging naar de deur: //Kom maar binnen; ik heb u al aangekondigd. gij zijt een man van uw woord, ik dank u." De abt kwam binnen en werd met veel hartelijk heid ontvangen. Hij was bijna armoedig maar zinde lijk gekleed; zijne manieren waren niet vry, maar eenigszins gedwongen, zijne hooge gestalte gebogen, zijn gezicht mager, scherp, maar toch opgeruim(d, vooral zijne treurige stem, en zijn nu eens somber, dan schitterend oog, deden zien, dat hy gewoon was om te peinzen en te lijden. z/Ik moet u danken," zeide de abt, dat, voor ik dit dierbare land verlaat, ik u nog eens mag komen begroetbn Misschien is het^de laatste maal." I Wordt vervolgd.') gerold in een cilindervormige bus en drukte op een knopje. Toen legde hij, als om stilte te gebieden, den vinger op de lippen en fluisterde: //Hoor!" De coroner en zijn agenten, die steeds op den drempel hadden gewacht, als besluiteloos of zij zouden heengaan of blijven, zwegen onwillekeurig. De heer Johnson wendde geen oog vdtfc zijn uitvinding af en luisterde met ingehouden adem. Plotseling liet zich uit de machine een stem, een onmiskenbaar menschelijke stem hooren, die zeide: «Dag, Minnie; tot straks!" 't Was duidelijk prof. Johnson's stem, maar 't was ontwijfelbaar de machine, die ermede had gesproken, evenals zij plotseling met een geheel andere ver volgde «Dag, John; kom je niet te laat thuis koffie drinken?" en daarna weder met de eerste: ffNeen, Minnie; ik zal op myn tijd passen adieu!" Het instrument zweeg. //Mijne heeren!" riep de professor, «de stemmen, die gij zooeven gehoord hebt, zijn de mijne en die van mijn vrouw Ik sta er zelf verbaasd van! 't Zijn letterlyke dezelfde woorden, die wij van-morgen bij het afscheid nemen hebben gewisseld." De coroner, niet wetende wat hij er van moest denken, bleef verwonderd zwijgen. Langzaam Zette de rol in den cilinder haar om wenteling voort. Plotseling klonk weer dezelfde welluidende vrouwestern, die zeide: z/Ziet ge wel, dat 't niet de moeite waard was, voor zoo'n klein eindje expres hierheen te loop en." Een vreemde mannenstem antwoordde: O mevrouw, dat hindert niet. U was zonder den pot gember al belast en beladen genoeg. Waar wilt u 'em hebben?" z/In de keuken, öp tafel," hernam de vrouwenstem. Een oogenblik stilte. De toeschouwers, nu over tuigd en huns ondanks zonderling aangedaan, stonden ingespannen luisterend naar de phonograaf overge- bogen, die met de vrouwenstem vervolgde: //Neergezet?Goed; dank je weldaar heb je wat voor je moeite Onmiddellijk daarop klonk een hevige gil, z<5ó snijdend, zóó vreeselijk, dat alle toehoorders ver bleekten. Opnieuw stilte, die weldra door een aantal vreemde en onverstaanbare geluiden werd vervangen. Eindelijk «itte de phonograaf den kreet: Minnie!Minnie! 'tWas weer onmiskenbaar de stem van den heer Johnson, die op hart verscheurenden toon deze woor den riep. Jedereen zag hem aan. De phonograaf vervolgde z/Kyk! kijk!Zeg mij toch hoe dat komt O óod!4 't Was nog altijd de stem van den professor, en iedereen herinnerde zich duidelijk, hem die woorden te hebben hooren spreken. De phonograaf hernam: //W^aarom raapt niemand die vrouw op! Zij heeft hulp noodig." «Dat is merkwaardig!" riep een der agenten, z/'t Is precies wat ik gezegd heb zoodra ik hier bin- nen kwamletterlyk dezelfde woyrden en miju eigen stem ook." De coroner zag denagent scherp in de oogen. Heb jy werkelijk bij het binnenkomen dezelfde woor den gesproken, die dat ding zegt?" vroeg hij lang zaam en nadrukkelyk sprekend. //Bedenk je goed!" z/'tls waarachtig! Op mijn woord van eer!" verzekerde de politieman. iiDan weten wij genoegMijnheer Johnson, breng ons naar den kruidenier, bij wien uw vrouw den pot gember heeft gekocht." Allen stormden -de trappen af. Vijf minuten later stonden professor Johnson, de coroner en de twee agenten Voor de toonbank van een kruidenierswinkel op den hbek der 23e Avenue en New-street. De kruidenier en zijn bedienden werden dén voor één in verhoor genomen. ^Zoodra de jongste, Samuel, een opgeschoten' lummel met een dom» baardeloos vollemaansgezicht, eenige woorden had gesproken, kgde de coroner hem de hand op de schouder. //Je bent myn gevangene ik herken je stem; jij bent het, die tegen mevrouw Johnson hebt ge jogd: //Dat hindert niet u was zonder den pot gember al belast en beladen gonoeg." Samuels verhoor voor de rechtbank vab Onderzoek gaf aanleiding tot een tooneel als tot dusver eenig ja in de annalen der jurisprudentie. Het phonogram werd voor de jury gevacht; professor Johnson hield een korte toespraak, TOarin hjj de dubbele werking - ZIJn toestel phonograaf, wanneer het de voort gebrachte klanken opnam; phonogram, wanneer het ze reprodqoèerde verklaarde. .7?" plechtige stilte heerschte in de zaal, en te T' vaü elgemeeae aandoening, deB te dieper oordien zij ^met geweld werd ingehouden, herhaalde e machine eerst de hartelijke .woorden, die man en vrouw op den morgen van hun laatste afsoheid had- en gewisseld, vervolgens de korte, maar vreeselijke samenspraak tusschen den moordenaar en zjjn slacht offer. Toen de gil, dien de ongelukkige gaf terwjjl zij het staal in haar keel voelde dringen, door de recht zaal weerklonk, doorliep één rilling de tribune der rechters en de banken van gezworenen en publiek. Bjj dien vreeselijken kreet was Samuel opge sprongen, bleek en met wjjd starende oogen alsof de ongelukkige Minnie plotseling vóór hem was opge rezen, en strekte de armen nit als om een spooksel van zioh af te weren. „Ge herkent den gil, dien uw slachtoffer slaakto, toen ge haar het leven ontnaamtsprak do rechter ernstig. Bekent gjj, schuldig te zijn aan den moord op Minnie Johnson." „Ja!" stamelde hij. De rechter beproefde nog meer uit hem te krijgen, maar te vergeefs. Hij weigerde hardnekkig te spreken, en werd in een toestand van doffe onverschilligheid naar zjjn kerker teruggevoerd. Toen de cipier hem 's avonds van dienzelfden dag zijn eten kwam bren gen, vond hij hem dood aan een stijl van het ledi kant hangen. De booswicht was den scherprechter vóór geweest. WetkblDe Amaterd.) I' O Fransche bladen vermeiden het volgende grappige voorval dat plaats had tjjdens het verblijf van president Carnot op Fontainebleau. Op zekeren dag ontmoette de president, toen hjj de poort wilde uitgaan, een aantal personen en hield even op om met hen te spreken, terwijl hij zijn regenscherm zoolang tegen deit muur zette. Een Engelschipan, die een aandenken van den presi dent wilde modenemen en in de buurt rondslenterde, zag dit, en nam zijn kans waar, op het oogenblik, dat niemand scheen toe te kjjken, de parapluie weg te nemen en er mede op den loop te gaan. Ongelukkigerwijze was de daad door een politie agent gezien 6n deze nam den Engelschman ge vangen. Op don politiepost bleek,""das de dief tot een gegoede E ngelsche familie behoorde en het scherm had medegenomen om het bjj zijne verzameling merkwaardigheden te voegen. Toon de heer Carnot dit vernam, beval hjj dat de vorzamelaar op vrije voeten zou worden gesteld in gaf. hem het regen scherm ten geschenke. De uitslag der Fransche verkiezingen maakt nog het onderwerp der beschouwingen in de buitenland- sche pers uit. Men heeft berekend dat het Seine- departeinent thans 200,000 republikeinen tegen 100,000 boulangisten telt. Met inbegrip van de koloniën, waar de uitslag nog niet bekend is, maar die zeker 9 republikeinen zullen afvaardigen, telt de nieuwe Kamer nu 366 republikein en 207 leden der oppositie. Do Rtpu- blique FrangaUe is daarmee meer dan tevreden. z/Het land", zegt het opportunistisch orgaan, //heeft ons een meerderheid geschonken, sterk genoeg oni allen onschadelyk te maken, die trachten de wetten te overtreden en do openbare rust te verstoren". Wat het Boulangisme betreft, verklaart de Radical z/Het Boulangisme kan een hinderpaal blijven, maar het heeft opgehouden een gevaar te zijn." Een hinderpaal blijft het zeker, want in de Kamer zitten oog steeds een 40-tal Boulangisten, die herziouing dor grondwet eischen en zeker niet zullen nalaten het dor regeering zoo lastig mogelijk te makeu. De Boulangistische pers is daarom ook op haar wijze tevreden over den uitslag dor herstemming, welke haar partij betrekkelijk meer voordeel aanbracht dan den monarchisten en Bonapartisten. Behalve overal eld rs als een vredelievend teeken zal vooral te St. Petersburg deze bezegeling van den triomf der republiek met instemming vernomen worden. De officieuso Russische Nord verzekert, dat de uitslag der verkiezingen in Frankrijk op 22 Sept. met groote voldoening te St. Petersburg is ver nomen, waar men hoopt dat oen parlementaire meerderheid de instellingen zal bezegelen, welke schenen bedreigd te worden door de voreenigde krachtsinspanning haror vyandeu. In St. Peters burg, waar men getroffen is door de kalmte, welke de verkiezingen op 22 Sept.. 11. kenmerkten, ver wacht men, dat in do Fransche republiek voortaan orde en kalmte zullen heerschen, opdat de Wenschen van haax vrienden verwezenlykt worden, die haar sterk en welvarend willen zien. In niet minder vleiende bewoordingen gewaagt Novoje Vremja vau Frankryk en vooral van het grootsche succos der tentoonstelling,„een rpolitieke gebeurtenis van ontwijfelbaar gewicht." «Op deze tentoonstelling schrijft de Novoje Vremja heeft Frankrijk als het ware een overzicht gegeven van haar pogingen tot opheffing onder de ongun stigste omstandigheden en het heeft zulk een schitterend resultaat behaald, dat de onverzoenlijkste vijanden van het land het niet kunnen loochenen. «/Geheel de wereld is thans overtuigd, dat het antagonisme der partijen, die in Frankryk om den voorrang strijden, dit land niet verhindert een be langrijk politiek element to zijn en gereed te staan, 019 in internationale vraagstukken, waarin het noodig kan zijn dat het zijn stem doet hooren, de plichten eener groote mogendheid te vervullen. Tegelijkertijd richt het Russische blad zich tegen Duitschland en verlangt dat dit zal doen als Rusland. De Russische regeering verlangt, noch verwacht iets van het Duitsche rijk, ën zij is bereid op goeden voet er mede te leven. Dat dan Duitschland het zelfde doe ten opzichte der Russen en dezen zullen zich over niets beklagen. De Duitsche bladen kunnen hun leedvermaak niet verhele^ over de gevoelige nederlaag, welke de bekende veearts Antoine te Neuilly leed. De ver kiezing van dezen voormaligen afgevaardigde in den Duitschen rijksdag, de eigenlijke leider der protest partij in den Elzas en Lotharingen, werd door de republikeinsche bladen dringend als efcn patriotisch werk aanbevolen, opdat het algemeen stemrecht op deze wijze zijn afkeuring uitspreke over Antoine's verbanning uit het Rijksland. Nochtans verkreeg de Boulangist Laur ruim 2000 stommen meer dan de Elzasser, hetgeen natuurlijk deu Duitschers niet onaangenaam kan wezen. Van verschillende zyden wordt afgekeurd, dat Gladstone en de zijnen tegenwoordig geen gelegen heid laten voorbijgaan om sympathie te betuigen met de «werkstakers. Gladstone deed dat zeer in 't oogvallend met de dokwerkstakers. Roseberry leidde zelf een vergadering van tramwaybeambten. Het ligt voor dè hand kiesmanoeuvres daarachter- te zoeken. De //Globe" komt daar tegen op. Het blad wil niet ontkennen, dat deze beambten rechtmatige grieven hebben; ook niet, dat Roseberry als privaat persoon volkomen' in zijn recht zou zijn om zijn opinie over de zaak uit te spreken, hen te steunen en hun bijeenkomst te presideeren. Maar Roseberry is nu eenmaal ook voorzitter van den Londenschen Di8trictsraad, en daarom moést hij, zegt de «Globe", zich inN4ergelijke industrieele twistgedingen tusschen patroons en werklied egi niet mengenhij moest, dat althans niet op zoo partijdige wijze gedaan hebben zoodat hij zelfs, als S|^are hij een echte demagoog, de Tramway-Maatscha^ijen in die bijeenkomst be schuldigde van reporters derwaarts gezonden te hebben met het hun door hem toegèdachte doel om de namen van al de beambten, die de bijeenkomst bijwoonden, op te teekenen. Vijfde Klasse, trekking van Woensdag 9 October. No.. 19746 15.000. No. 13813 1500. No. 19479, 13465, 4820,4407,1025, 873 ƒ1000. No. 3342, 18722, 19025, 20311 400. No. 2142, 4649, 9332,10033.14655, 16387 20<f No. 3661, 3729, 7489, 9802, 10692,11606, 1^582, 13784, 15200,- 19288, 19369, 20320, 20853 ƒ100. Prjjzen van 70. 107 2802 5410 7716 10381 13205 15836 18322 120 2860 5495 7914 10582 13266 15863 19519 175 2871 5554 8025 10689 13328 15976 18526 216 2995 5634 8053 10722 13395 16048 18614 361 8048 5642 8172- 10760 13438 16075 18675 376 3056 5680 8215 10768 13471 16214 18723 477 3129 5737 8374 10791 13621 16233 18902 806 3160 5863 8524 10801 13744 16259 18927 820 3204 5897 8646 10871 13753 16344 18936 917 3345 5959 8657 10887 13963 16470 19065 988 3349 5999 8834 10919 14152 16522 19266 1037 3432 6055 8857 11000 14166 16532 19387 1174 3517 6098 8869 11009 14256 16631 19394 1193 3541 6132 8896 11065 14264 16727 19529 1209 3598 61'59 8998 11109 14557 16934 19545 1213 367M 6273 9149 11170 14565 17034 19601 1293 8678 6723 9185 11221 14613 17196 19690 1317 3719 6769 9206 11297 14668 17852 19757 1373 3746 6784 9291 11442 14692 17420 19804 1437 8752 6808 9480 11523 14799 17433 19807 1470 3855 6886 9501 11762 14802 17485 19894 1593 3890 6948 9?89 11786 14930 17571 19924 1819 3962 6994 9640 11808 15236 17605 20201 1913 4078 7051 9711 13021 15354 17652 20366 1928 4112 7055 9719 12028 15367 17734 20377 1947 4184 7077 9791 12050 15453*17749 20417 2042 4373 708) 9798 12170 15467 17750 20432 2159 4420 7167 9933 12196 15479 17836 20521 2194 4640 7310 9955 12201 15526 17868 20585 2300 4726 7398 9979 12246*15614 17990 20683 2375 4755 7503 9982 12266 15670 18022 20748 2472 4977 7552 10039 12313 15696 18041 20752 2487 5113 1*554 10070 12654 16777 18072 20057 2698 5215 7638 10103 12723 15819 18165 20963 2798 5282 7676 10352 12833 15821 1819,9 20980

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1889 | | pagina 2