Bnitenlandscb Overzicht.
332st0Staats-loterij.
tea sterkste afgekeurd. Het oudste lid van het
college, de heer Heylidy, betoogde uitvoerig, dat
de weigering tot het geven van inlichtingen van
den gouverneur was in strijd met de Grondwet;
voorts dat omtrent het voorgevallene in het distriet
Para en omtrent de houding, door de Regeering
ten opzichte der wederspannige belastingbetalers
aangenomen, nauwkeurige iuliohtiugen dringend noo-
dig waren; eindelijk dat de verwijten, door den
gouverneur aan de Staten gericht, volstrekt onver
diend waren. Speker wenschte na het voorgeval
lene geen lid van de Koloniale Staten te blijven en
verliet, na het uitspreken van zijn redevoering,
de vergadering. In gelijken geest als de heer Hey
lidy spraken achtereenvolgens de heeren Barnet Lyou,
De Granada, Salomons en Muller. Laatstgenoemde
protesteerde bovendien tegen een ongrondwettige
pressie, welke de gouverneur zou hebben uitgeoefend
op vier leden der vergadering, ten einde zich van
hun stem te verzekeren. Om deze leden niet te
stellen voor de keuze tusschen hun geweten en het
brood van hun gezin, wilde hy geen motie voorstellen.
Ten slotte werd ook het woord gevoerd door
den voorzitter,, den heer Juda, na vooraf het pre
sidium te hebben overgegeven aan het in jaren
oudste aanwezige lid, den heer Cateau van Kosevelt.
De heer Juda zeide, volgens het verslag van de
Suriname, dat sedert de invoering van hot thans
vigeerend Kegeerings-Keglement hij teven gouver
neurs aan het bestuur heeft gezien.
„Jhr rar M. A. De Savornin Lohman is niet de
eerste gouverneur, wiens bestuurshandelingen aan
de Staten aanleiding hebben gegeven, inlichtingen
te vragen. Hij is ook niet de eerste gouverneur,
die op een in het belang der kolonie gestelde
vraag een onverdiend of ontwijkend antwoord heeft
gegeven. Ware er ook thans niets anders gebeurd,
spreker zou den voorzittershamer niet voor een
oogenblik hebben overgegeven.
„Dit is evenwel het geval niet. Wij staan voor
een hoogst ernstige, laat spreker liever zeggen voor
een hoogst treurige gebeurtenis.
„De vertegenwoordiger des Konings heeft gemeend
vier leden van deze vergadering, die tevens afzet
bare ambtenaren zjjn, voor do door 'hen in de Sta
ten uitgebrachte stem in verhoor te moeten nemen
en, om er niets anders en niets meer van te zeggen,
om hun voor te houden hoe zij, naar des gouver
neurs meening, zich bij do behandeling der motie
hadden moeten gedragen en in het vervolg zulten
hebben te handelen als leden der Vertegenwoordiging.
„Naar sprekers innige overtuiging is dit in strijd
met letter en geest van het Begeerings-Beglement,
en hij twijfelt er geen oogenblik aan, dat wanneer
deze hoogst treurige gebeurtenis volkomen naar
waarheid ter kennis van de nederlandsehe Kegee-
ring wordt gebracht, deze op de meest ondubbel
zinnige wijze zal doen blijken dat zij niet gediend
is van dergelijke handelingen.0
De PM Mall Gazette deed onlangs een smakelijk
verhaal van een nieuw Utopia, een nieuwe modelstad
die men in de Mexicaansche provincie Sinaloa wil
oprichten. Een verslaggever van het blad had een
onderhoud met den heer A. K. Owen, te New-York,
den leider der beweging en deze deelde hem de vol
gende bijzonderheden mede omtrent de Crédit Foncier,
de coöperatieve vereeniging, die het plan tracht uit
te voeren.
De opriohters zjjn uitgegaan van het beginsel, dat,
indien een maatschappij op aandeelen een spoorweg
beheeren, gas of andere levensbehoeften leveren kan,
een dergelijke maatschappij evengoed deze werkzaam
heden te zamen zou kunnen vervullen. Eene onder
neming waarin iedereen een of meer aandeelen heeft,
die door het publiek, voor het publiek beheerd wordt,
voorziet in alles en zorgt in de eerste plaats, dat
ieder der aandeelhouders, ieder bewoner der stad een
huis bezit. Er zijn 10 verschillende afdeelingen voor
rechtsploging, geldbelegging, geneeskundige hulp,
politie, verlichting, enz. Ieder, die tot de kolonie
wil toetreden moet de voorwaarden onderteekonen en
een aandeel koopen van 10 dollars. Voor nog 10
dollars wordt een huis voor hem gebouwd, waarin
hij zoolang hjj wil vrij m*g wonen, maar dat hij
alleen aan de maatschappij mag verkoopen. Deze
betaalt dan den inkoopsprijs terug.
Als bijzonder eigendom worden beschouwd klee
deren, huisgerei, eigen verdiensten, versierselen, ge
reedschappen en werktuigen, zoolang de eigenaar er
medo werkt.
Niemand kan meer dan 48 aandeelen hebben.
Evenmin kan hjj rijk worden door een anders dien
sten te gebruikende maatschappij doet al het werk.
Wil iemand zjjn land laten bebouwen, dan betaalt
hjj haar een door haar vastgesteld loon waarop de
maatschappij het lapd door hare arbeiders doet ont
ginnen. De opbrengst moet weder aan de maat
schappij verkocht. De boer zelf verdient een zekere
commissie voor zijn toezicht en hjj kan als hjj veel
verstand van zaken heeft, rjjk worden. Op dezelfde
wijs wordt een fabriek gedreven.
„Pacific City," de „Vredestad" wordt door breede
straten en boulevards in regelmatige blokken ver
deeld. Op een plattegrond is een groote ruimte
voor tuinen en ontspanningsplaatsen afgezonderd.
„Het moet stad en land te zamen zjjn," zeide de
heer Owen. Er zal weinig geraas en geen rook
wazen. Allo wagens en werktuigen, alle kooktoe-
stellen worden gedreven door electriciteit, die in een
geleiddraad van de I'ürte rivier, op 80 mjjl afstand
wordt aangevoerd. Electrische wagens vervoeren de
goederen van de fabrieken naar de winkels en van
daar worden ze door luchtdrukbuizen naar de klan
ten geblazen."
Op eigenaardige wijs wordt gezorgd, dat stad en
inwoners er netjes uitzien. Geen arbeider mag in zijn
werkpak loopen, hij laat dit in de fabriek achter.
De werkman wordt voor zijn arbeid betaald en ont
vangt de winst van den verkoop der door hem ver
vaardigde goederen, na aftrek van alle onkosten.
Nadat aan de behoeften der stad zelve voldaan is,
wordt ook naar bui'en verkocht.
De menschen wonen bij gezinnen omstreeks 14 bjj
elkaar in een zelfde blok buizen, waar ze als in een
hotel leven. Er is een gemeenschappelijke eetzaal,
waar ieder gebruikt wat hjj wil en aan het einde
der week zijn rekening betaalt. Wie in zijn eigen
huis wil eten, ontvangt de spijzen door een lucht
drukbuis. Men vindt er een gezelschapszaal, een
school, badkamers, een kinderkamer enz. Wie nit
wil geeft zijne kinderen aan eene algemeene be
waakster ter be*aring.
Alle kinderen worden tot hun twintigste jaar vrij
onderwezen en opgevoed. Bij meerderjarigheid krijgt
elk een aandeel in de maatschappij. Voor kerkelijk
onderricht zorgt deze niet, maar de inwoners zijn
volkomen vrij den eeredienst uit te oefenen dien zij
verkiezen, en geestelijken kunnen op Zondagen in
de gezelschapszaal komen, indien zo maar geen geld
doen ophalen of nieuwe kerkgenootschappen oprichten.
Niet iedereen verdient hetzelfde loon. De oprich
ters erkennen het feit, dat niet alle menschen geljjk
s(jn. Wie het meest en het best werkt, verdient
het meest. De maatschappij betaalt hem in papie-
rengeld, waarop is aangegeven het aantal Unit» of
accountt, dat de Staat hem voors bewezen diensten
schuldig is. Een „unit" vertegenwoordigt eenAme-
rikaanschen dollar en wordt alleen dan daarvoor
ingeruild, wanneer men de stad verlaat.
Tot nog toe, zeide de heer Owen, zjjn 6000 aan-
doelen genomen, maar hebben zich nog slechts 175
menschen in da kolonie gevestigd. Toen het plan
in 1886 bekend werd, snelden zoovelen naar de
vestigingsplaats der nieuwe stad, dat men onmogelijk
reeds allen kon ontvangen en dit schijnt den goeden
naam der onderneming te hebben geschaad.
De regeering der Veroenigde Staten zond kapitein
K.' 1'. Leary om den toestand te onderzoeken en deze
berichtte in zijn verslag van December 1889, dat de
ergste moeilijkheden overwonnen waren, dat het lnnd
vruchtbaar en het klimaat gezond was en dat de
kolonisten vol goeden moed waren voor de toekomst.
Uit Londen schrijft men aan de N. Roti. Ct.
dd. 80 Jan.
Het groote strafgeding tegen Claude Marks en
Charles Wolf, eigenaars en redacteurs der dageljjk-
sche Mining Record, en James Marix, agent voor
advertentiën, en verbonden aan de eveneens dsgelijk-
sohe Financial Timet, is heden voor de reohtbank der
Queen't Bench voorloopig afgoloopeu. Ik heb uwe
lezers reods over dezr opschuddingwekkende zaak
onderhouden, toen zij in eersten aanlog voor het
politiohof der City behandeld werd. Van daar was
zij, gelijk gebruikelijk is, naar de centrale crimi-
neele rechtbank verwezen, maar namens debeschuL
digden werd toen betoogd, dat zij, wogens de heer-
schende opgewondenheid en hel openbare vooroor
deel tegen hen, jjjj eene gewone jury in de City
geen onpartijdig recht zouden kunnen krijgen. Om
die reden verzochten zij, bjj petitie, in het hof der
Queen't Bench te worden berecht, hetgeen hun be
willigd is. Sedert Maandag jongstleden heeft de zaak
alzoo düar gediend, en vermoedelijk zon zij al
Zaterdag haar beslag hebben gekregen, doch de voor
zitter van het hof, Lord Coleridge, was Vrijdag z66
verkouden, dat hjj zijne gewone opsomming voorde
special jury in deze zaak tot vandaag heeft moeten
uitstellen. Ofschoon een heirleger van advocaten,
onder wie de bekwaamsten van de Britsche balie, de
omstandigheden van deze strafzaak haarfjjn hebben
uitgesponnen, zoodat gezworenen en hof eene geheele
week lang er mee bezig geweest zjjn, liggen die
omstandigheden toch in een nauw bestek.
De klagers waren de heeren Marcus Brebo en
James P. Ablett, optredende voor de Orytlal Reef
Gold Mining Company, eene vennootschap, verleden
herfst hier opgericht, om eene Transvaalscho goud
mijn te ontginnen. Door hen werden Marks, Wolf
en Marix beschuldigd van chantage, bedriegeljjke
samenspanning om 500 van de klagers af te persen,
door hen te dreigen met lasterlijke artikelen in de
Mining Record en door hnn te beloven dat die arti-
kelon zouden worden weggelaten tegen (totaling van
t 600. Eene eigenaardigheid bjj dit geding was,
dat klagers en aangeklaagdon tot het Joodsche ras
stil en ik hoorde hem de kamer uitgaan. Ik riep
zoo hard als ik kon„Mama, mama 1" maar zij gaf
geen antwoordik was zoo vreeselijk bang, want ik
dacht dat zij dood was. Maar opeens zuchtte zij,
zooals zjj dikwijls doet in haar slaap, en toen ging
ik weer naar bed."
„Durfde je niet in de slaapkamer te gaan, lie
veling
„Ik kou er niet in, want de deur was gesloten.
Dat is zij altijd weet u. Ik ga nooit bij mama in
de kamerdat mag ik niet. Eens ben ik er tochr
in gegaanmaar toen zeide mama, dat ik het nooit
nooit en aan niemand mocht vertellen. U moet
er niet over spreken, lieve juffrouw, stellig niet?
Want, ziet u, ik heb het beloofd."
„Neen, stellig niet, Haidee. Maar als je beloofd
hebt er niet over te spreken, dan moet je het ook
niet doen," zeide Violet, maar zij zou o zoo gaarne
hebben willen welen, wat het kind in die geheim
zinnige slaapkamer had gezien.
De vreemde historie van Haidee had de gedachte
aan een geheim dat boven dit huis hing, weer wak
ker geroepenin de dagelijksche bezigheden was die
op den achtergrond geraakt. Maar eene moeder die
hare deur op slot doet voor haar eigen kindhaar
woest schreeuwen en gillendat zeker „iets" dat
mijnheer op haar gelaat had gelegd, waardoor hij
haar tot bedaren had gebrachtde ontdekking dat
hij niet in diezelfde kamer sliep, vereenigd met het
lange onderhoud in de schoolkamer, kort na Violets
aankomsthet verhaal van hun dood jonkske en de
gevolgen die dat verlies op het gestel der moeder
hadden gehad, waarvan „de uitbarstingen het som
tijds zeer ernstig bezorgd maken." Violet had toen
we begrepen, dat hjj voor het verstand zijner vrouw
bezorgd w,<s, maar geene verandering in haar lusteloos,
onverschillig gedrag waar nemende en zeer weinig
met haar in aanraking komende, behalve bij de
maaltijden, had zij de vrees dat mevrouw krankzinnig
zou worden, laten varen en er eigenlijk volstrekt niet
meer aan gedacht. Maar Haidoe's verhaal wekte
opnieuw hot vermoeden op, dat er iets gebeurde dat
niet goed was in deze familie. Die arme mijnheer
RaynerZou hij inderdaad den last eener waan
zinnige vrouw te torschen hebben, hij, die altijd zoo
goed, zoo vriendelijk en vroolijk was? Zou hij die
uitbarstiugen als een akelig geheim met zich om
dragen en er over zwijgen, al waren zij soms zoo
hevig, dat hij tot verdoovendo middelen zijne toe
vlucht moest nemen om haar tot bedaren te brengen
Daar ging Violet een licht op aangaande Sarah's
eigenaardige verhouding hier in huis. Was zij mis
schien de vertrouwde opzichtster die mijnheer noodig
had, om op zijne ongelukkige vrouw te paBsen als
hij van huis moest gaan? Zooveel had Violet reeds
opgemerkt, dat de verhouding tusschen meesteres en
dienstbode hier alles behalve vriendschappelijk was.
Hoewel zij voor het uiterlijk den behoorlijken eer
bied in acht nam, was het zeer duidelijk, dat Sarah
hare mevrouw tamelijk gering schatte. Van den
anderen kant hadden toevallig opgevangen blikken
uit de groote grijze oogen, die met eene mengeling
van haat en vrees op Sarah werden gericht, vaak
Violet's verbazing opgewekt. Zjj kon maar niet
vatten, waarom mevrouw eene dienstbode in haar
huis behield, waarvan zij bepaald een afkeer scheen
te hebben. Mijnheer hiold de zaak zorgvuldig ge
heim en dit gelukte hem; immers zelfs Laurence
Beado, die zoo bijzonder goed op de hoogte der
familie-omstandigheden op Elzenhof wilde schijnen,
had op de krankzinnigheid van mevrouw nooit ge
zinspeeld. Zoo laadde mijnheer de verdenking van.
oen huistiran te zijn op zich; men verweet hem hard
heid jegens zijne vrouw, terwijl hij inderdaad het
voortdurend offer van haren ziektetoestand was!
De andere denkbare verklaring van hetgeen Haidee
had gezien, zou zjjn dat mijnheer, 4ie jegens iedereen
hartelijk en goed, jegens zijne vrouw in tegenwoor
digheid van anderen zelfs oplettend was, als de grootste
huiohelaar van de wereld, onder dit master van
wellevendhoid, een partjjdigen haat voor haar verborg.
Maar dit was, meende Violet, niet denkbaar.
De overtuiging dat mevrouw inderdaad krankzin
nig was, werd hoe langer hoe sterker bij haar, zelfs
zoo, dat zjj bjj eene kleine verandering in de afge
meten bewegingen van de patiënte, voor eene uit
barsting vreesde. De grond hiervoor lag hoofdzakelijk
in haar hoe langer hoe duidelijker uitkomend»
jaloerschheid op Haidee's voorliefde voor Violet.
Wordt vervolgd.)
behoorden. Men kan derhalve nagaan, welk opzien
het in Israëliotisohe kringen baarde, te meer ook
omdat allen min of meer bekende Israëlieten zijn,
vooral Marks, een zoon van den rabbi in West-
Londen en een broeder van Harry Marks, hoofd
redacteur dor Financial Newt, aan welk blad Claude
ook verhonden was, eer hjj met Wolf de Mining
Record oprichtte, en Marcus Bebro, een der meest
bekende (ik voeg er niet bjj geziene) financieels
plannenmakers in de City. Dezt omstandigheden
maakten de zaak zeor belangrijk en pikant voor onze
financieele kringen, en seen kon dat bespeureu aan
het dageljjksohe gehoor in de gerechtszaal. Zóóvele
financiers en schrjjvers in de financieele pers van
Londen heeft men stellig nooit bijeengezion. Niet
onnatuurlijk, wanneer men bedenkt dat de faam dier
geheele pers hier op het spel stond. Om deze reden
had het geding ook een groot belang voor het publiek.
Heden ten dage zit iedereen min of meer in de
fondsen, en voor millioenon en millioeDen pond aan
schuldbrieven en aandeelen worden or gekocht of
verkocht, op het bloote advies van deze of geene
beurscourant. Het is derhalve van het hoogste ge
wicht, te weten of dat advies onpartjjdig gegeven
wordt, dan of het afhankelijk is van invloeden, die
in een nauw verband staan met de zakken des raad
gevers. Nu is het een allemansgeheim, dat er chan-
tago op groote schaal gedreven wordt in de City.
Ettelijke zoogenaamde financieele bladen teren er
op. Sommigen zenden, zoodra eene nieuwe maat
schappij 'lare aandeelen of obligatiën aan de markt
zoekt te, brengen, eenen agent op de directie af, met
het verzoek de advertentie met het prospectus te
mogen plaatsen, natuurlijk tegen hooge betaling.
Om de zaak smakelijk te maken, boloven zij dan
eene reclame ten voordeele der nieuwe vennootschap.
De meeste directiën schijnen zwak genoeg te zijn
om voor dergeljjk lokaas te zwichten. Enkele blijven
weigeraohtig. Tegenoverdeze bezigt men dan dreigemen
ten „Als gij de advertontie ons niet geeft, dan zullen
wjj de Maatschappij kapot maken." In den regel
krjjgen deze beoefenaars van het chantagne-stelsal
langs de eenen of anderen weg hunnen zin, en als
hunne couranten dan prijken mot de advertentiën
wordt hot publiek dubbel bedot. Ten eerste toch
weet het niet, dat de fraaie aankondigingen afge
perst zjjn geworden, en laatste krjjgt het eene val-
scheu indruk nopens den invloed en de betffekeuis
van een nonsenblaadje, omdat daarin advertentiën
voorkomen van eerste firma's in de City.
In den laatsten tjjd heeft de langjarige straffe
loosheid, waarmee de chantage als een beroep is
uitgeoefend, de lieden, die daarin een eerlos bestaan
vinden, al driestor en driester gemaakt. Zij komen
niet meer om prospectussen en aankondigingen go-
plaatst te krijgen, zjj vragen boudweg om geld of
geldswaarde, dooh bezigen daarbjj dezelfde boven
gemelde tactiek.
Volgons de getuigen der beschuldiging in het
geval dat ons nu bezig houdt, hadden Marks, Wolf
en Marix zich van die tactiek bediend om 500
op te strnken.
De Mining Record had de Crystal Reef Gold Mi
ning Company en Bebro aangevallen en do óéne als
eene zwendefarij, den anderon als een zwendelaar
bestempeld. Daarop zou Marix bij Bebro gekomen
zijn, en hem hebben gezegd „Geef die lui geld, en
zij zullen hunne aanvallen stakenmaar wilt gij dit
niet doen, dan zullen zjj die aanvallen, al vinniger
en vinniger voortzetten, tot zij uwe gondmijn-
maatschappjj onder de knie hebben."
Veel hing er in dit proces af van het geloof, dat
men aan Bebro's getuigenis wilde of kon hechten.
Volgens hem zon hjj besloten hebben aan ditchan-
tagestelsel, waaronder hjj als promoter reeds zooveel
te ljjdon gehad had, den kop in te drukken.
Daarom zou hij gedaan hebben als wilde hij de
voorstellen van Marix in overweging nemen, en zoo
hjj zich middelerwijl over de poging tot afpersing
in betrokking gesteld hebben met zijne mede-direc-
teureb en met Rogers, prooureur der Crystal Reef
Gold Mining Company. In eene directeursvergade
ring werd alsnu besloten Marks, Wolf en Marix die
per in de val to lokken en hen dan in eene knip te
vangen. Da&rtoe werden de onderhandelingen met
Marix voortgezet. Rogers en Bebro trachtten eene
betaling in eene cheque of met bankbiljetten te sti—
puleoren, maar deze pogingen om bewjjsstukkon in
handen te krjjgen, wilden niet gelukken. Altoos
volgens Bebro, stond Marix op eene betaling in
goud.
Den 15den Ootober kwam de zaak tot eene orisis.
Gewapend met een bevel tot aanhouding tegen do
drie beschuldigden, en vergezeld van eenen inspecteur
van politie, begaf Marcus Bobro zich -naar het kan
toor der Mining Record. Hij had 800 in sove-
reigs bij zich, verdeeld in drie zakjes van honderd
pond elk. 500 pond was de toegezegde som. doch
volgens Bebro waren Marks en Wolf bjj die confe
rentie gezind, de storting van nog 200 pond tot den
volgenden dag uit to stellen. In den loop van een
gesprek, dat Bebro met de twee genoemde beklaag
den zou hebben gehad, zou eerstgenoemde hebben
geklaagd over de aanvallen van Harry Marks in de
Financial Newt. „Ja," zoude Claude hebben gezegd,
„dat gaat ons niemendal aan. Dit geld is niet voor
Harry Marks. Gjj zult het met hem zelf moeten
verrekenen. En hjj ^al 2000 pond verlangen." Daarop
zouden Claude Marks en Wolf begonnen zjjn de
goudstukken op de tafel, waar de zakjes waren neer
gezet, te tollen, in welke belangwekkende bezigheid
zij zouden zijn gestoord door den inspecteur van
politie, die hen kwam pakken.
Ware deze geschiedenis opgedischt door eenen ban
kier van den eersten rang, zou zjj vermoedelijk dade
lijk ingang hebben gevonden, omdat zij overeenkomt
met onze wetenschap van hetgeen er tegenwoordig in
de City omgaat. Ongelukkigerwijze werd zij ver
haald door Marcus Bebro, eenen mnn die, naar zijn
eigen getuigenis, herhaalde malen failliet geweest is,
geen geluk gehad heeft met de vele vennootschappen
waarmee hij de menschheid begiftigde en, sedert 1883,
met niet minder dan 48 verzoekschriften om hem
bankroet te verklaren te worstelen heeft gehad.
Hoe zwaar weegt het woord van zoo'n man
De jury had te kiezen tusschen zijne verklaringen,
de getuigenissen zijner mededirecteuren en Roger's
mededeelingen, en de theorie der verdediging. Vol
gens deze was deze geheele zaak een complot van
Marcus Bebro. Hij had eenen gloeienden haat ge
zworen aan de twee gebroeders Marks, die hem in
alles tegenwerkten, en had dus een plannetje bedacht
om beiden te nekken. Niet Marix, Marks en Wolf
hadden chantage beproefdBebro had 'geprobeerd
hun zwijgen in de zaak der „Crystal Reef" Maat-
sohappij tegen 500 te koopen en hunne brandmer
king eener ergerljjke zwendetarjj te smoren.
De keuze voor de jury was sllermoeielijkst, en dit
verklaart ook, weshalve zij, na ruim twee uren te
hebben beraadslaagd, heden avond even over nessen
terugkwam met de verklaring, dat zij het niet eens
worden kon over een verdict. Ergo moest zij weder
worden ontslagen, en hoeft het hof der Queens Bench
eene week lang monnikenwerk verricht. De voorzitter
had niet ten uadeele der beschuldigden de feiteu
geresumeerd. Het resultaat moet in alle opzichten
worden betreurd. Of er eene nieuwe strafzaak zal
worden begonnen, is nog onzeker, maar lijkt onwaar
schijnlijk. Beide partjjen in dit proces zijn vrij
wel in den grond gebeord door de enorme kosten.
Welke belangrijke sommen de suikerfabrieken hier
te lande op het overwerken op de belasting verdie
nen, kan hieruit blijken, dat gedurende de afgeloo-
pen campagne verscheidene fabriekou in Noord-
Brabant wel 3000 zak suiker op de belasting hebben
overgewerkt. Deze 3000 zak, aannemende minstens
88 graden te titreeron tegen 27 cent per graad, be
draagt per zak van 100 kg. 23,76 en dit over
8000 zak maakt oen bedrag van 71.280 hetwelk
eene fabriek op de belasting verdiende. Zou het
niet eens tjjd worden, de rogeering hierop attent te
maken, dat de protoctie aan de beetwortelsuikerfa
brieken verleend wat al te groot wordt, nu de quali-
teit der bieten elk jaar verbetert en dus het over
werken op de belasting elk jaar sterk toeneemt?
De bepalingen omtrent het vorgelyk tusschen de
Duitschers en de Czechen zijn openbaar gemaakt.
Zij handelen over eon wijziging in het openbaar on
derwijs, in het rechtswezen, in hot kiesrecht, in het
bestuur over de aangelegenheden van hwndel en
landbouw. De grondslag van het vergelijk is, dat
de rechten geregeld zullen worden overeenkomslig
de verhouding der bevolking van de beide natio
naliteiten. De afgevaardigden, die deel hebben ge
nomen aan de conferentie, hebben zich nadrukke
lijk verbonden om werkzaam te zijn voor het
aannemen van het vorgeiyk. De Duitsche afgevaar
digden zullen zitting nemen in den Boheemschen
Landdag, zoodra het vergelijk is aangenomen. 'De
beslissiugen die genomen zijn, zullen biudend wezen
voor alle partijen, met inbegrip van de leden
der legeering.
Gisteren trad keizer Wilhelm zijn 32ste jaar in.
Natuurlijkherdenken alle Duitsche bladen het ge
boortefeest des keizers en daarbij spreken de meeste
den wensch uit, dat het den keizer ook verder ge
lukken moge den vrede voor Duitschland te bewaren.
Onmiddellijk aan deze wenschen worden beschou
wingen vastgoknoopt ovor de troonrede, waarmede
de keizer Zaterdagavond den Rijksdhg heeft gesloten.
Gelijk wij reuds zeiden, stelde 's keizers rede de
meesten zeer teleur, want mot het oog op de aan
staande verkiezingen had men iets meer verwacht
dan eèn overzicht van hetgeen de Rijksdag in deze
zitting tot stand bracht.
Ook had men van den keizer zeker eenige mede-
deeling verwacht over de verwerping der socialisten
wet. Dit ontwerp, waaruit het recht tot verbanning
was verwijderd, en dat dus in den vorm, waarin
het zich bevond, niet meer als het voorstel der
regeering kon beschouwd worden, werd alleen door
de nationaal-liberale partij gesteund. Alleen deze
party stemde er voor, terwyl de conservatieven, die
het ontwerp te zacht achtten, met de liberalen, het
centrum en de sociaal-democraten tegen stemden.
Zoo kwam het, dat de verzachte wet met 169 tegen
98 stemmen kon worden verworpen.
Nu de JTarfe/Mlijksdag echter is gesloten, bereiden
alle partijen zich krachtig voor tot dep aanstaanden
verkiezingsstrijd. De heer Eugen Richter roept zijn
aanhangers te wapen en spoort hen aan in alle
districten, ook al hebben zij geen kans hun candidaten
te doen verkiezon, een aanval tegen het Kartell te
wagen. De nationaal-liberalen maken zich daarover
nog niet ongerust. De National Zeitung spoort haar
partijgenooten aan, weer een dergeljjken Rijksdag
te helpen kiezen als die, welke cn ontbonden is,
«een volksvertegenwoordiging bereid om de offers
toe*te staan, welke do veiligheid van het land ver-
eischt, maar tevens in staat haar zelfstandigheid te
bewaren als het geldt de onmisbare grondslagen
van hot vrije openbare leven te handhaven."
Wie van beide partijen de meeste reden tot
tevredenheid zal hebben, daarover is natuurlijk nog
niets te zeggen. Wel kan men er zeker van zijn,
dat geen der partijen de weinige weken, welke nog
ter beschikking blijven voor den prooten dag der
verkiezing, ongebruikt zal laten voorbijgaan, zoodat
een bijzonder levendige verkiezingsstrijd te wachten is.
Uit Lissabon wordt gemeld, dat Portugal sedert
6 dezer geel* enkelen stap bij de groote Mogend
heden heeft gedaan en* het de verklaring van
Engeland afwacht, welke volgen moet op de ver
vulling van de voorwaarden van het ultimatum.
Het Portugeesche Kabinet, dus luidt 't verder,
is bezig een voorstel te bewerken tot het houden
van een conferentie op grond van het Oongover-
drag. Voor zulk een voorstel was eohter zooveel
tijd niet noodig, maar men weet dat bij de diplo
matie dikwijls moeiolijk is aan te geven wat er wel
en wat er niet geschied is.
Er is ook te Lissabon eene vorgadering gehou
den tpr bevordering van de vrijwillige iuschrijvingen
voor het nationaal verdedigingsfonds. Er heerschte
veel geestdrift voor de zaak en veel verbittering
tegen Engeland. Het voorzitterschap werd waarge
nomen door den Hertog van Pomares. Eene com
missie van 120 aanzirnlijko burgers en officieren
van de land- en zeemacht werd benoemd om de
beweging te leiden. Ook de patriarch van Lissabon
is lid dier commissie.
De minister van oorlog heeft het leger vergund
in te schrijven voor het fonds. Dat ook de minister
van marine daartoe vergunning zal geven, lqdt geen
twijfel.
Door het voorloopig bewind in Brazilië is een
decreet uitgevaardigd, waarbij het burgerlijk huwelijk
wordt ingevoerd.
Gelijk men weet, is de Amerikaansche regeering
voornemens haar zeemacht aanmerkelijk uit te breiden.
Het ontwerp, dat de regeering indiende, is reeds
door de Senaats-commissie goedgekeurd en zal zeker
ook door het Congre# worden aangenomen.
Volgens het ontwerp van den minister vah marine
zal de Amerikaansche zeemacht worden vermeerderd
met 227 oorlogsschepen, die samen 350,000,000
dollars zullen kosten. Deze vloot zal bestaan uit
10 zware pantserschepen, elk van 10,000 ton, 28
schepen van 6000 tot 8000 ton, 7 monitors van
3800 tot 6000 ton, 10 ramschepcn van 35|)0 en een
ramschip van 2000 ton, 35 kruisers van 300 tot
7500 ton, 6 kruisers van 1700 tot 3200 ton, 10
kanonneerbooten,16 torpedo-kruisers en 100 torpedo-
booten.
Voor dit jaar vraagt de minister niet meer dan
68,000,000 dollars voor het bouwen van 8 zware
pantserschepen, twee vaartuigen voor de kustver
dediging, drie kanonneerbooten en vijf torpedobooten,
die met den meesten spoed zullen worden afgewerkt.
De overige 282,000,000 dollars zullen later worden
aangevraagd.
5e Klasse. Trekking yan Dinsdag 28 Januari.
No. 8785 2000.
No. 10438V 12028 f 1000.
No. 20260 400.
No. 1589, 3365,1 3528, 12827, 13656, 14959,
18203 200,
No. 3277, 5517,6788, 6786, 7592, 11819, 12284,
14426, 15559, 17016, 19657 100.
Prijken van f 70.
98 2022 4470 7384 10534 12446 15884 18634
137 2115 4827 73)85 10603 12508 15988 18653
212 2196 4839 7406 10646 12517 16000 18746
254 2269 4841 7717 10712 12520 16041 18768
331 2876 4916 7804 10740 12646 16065 18814
