SS
BINNENLAND.
ER
IETS GEHEIMZIÓIGS.
I
1
k
Woensdag 19 Febrnarl.
N° 4150.
Nieuws- en
FEUILLETON.
.24.
1890.
Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
[ET,
da.
raai
t.
re No. 1965
i
ize
n,‘
lies,
De inzending van advertentiën kan geschieden tot één uur des namiddags van den dag der uitgave.
LX,
gt tegen f
en,
ed,
n,
inje
;ls,
RD,
r».
'‘r':
I
V--
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
aan -mevrouw
XN fc ZOOM.
f,
’(Uit iet Sngelsci.)
GOUDSCHE COURANT.
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prys per drie maanden is 1.25, franco
per post 1.70.
Bovendien worden alle Ad vertentien gratis
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
’t welk des Maandags verschynt.
wijktnhii».
i,
sent.
AD VERTENTIEN worden geplaatst
van 15 regels a 50 Centeniedere regel
meer 10 Centen. GR00TE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
GOUDA, 18 Februari 1890.
In de hedenmiddag gehouden vergadering van
den gemeenteraad, die door 18 leden werd bjjge-
woond (afwezig was de heer van Vreumingen wegens
oen sterfgeval in -zijne familie) werden behandeld de
voorstellen tot oprichting van oen Hoffmans-geeticht
tot opneming en verpleging van meisjes of vrouwen
uit den fatsoenleken stand in het bekende pand op
de Ooithaven. Naar then weet bestond er in het
Collegia van B. en W. eene meerderheid en eene
minderheid. Het voorstol van de minderheid (blij
kens mededeeling in den aanvang der vergadering
eenigzins gewijzigd) is ten slotte na zeor breedvoerige
discussion aangenomen met 10 tegen 6 stemmen,
die dor hh. Fortuin Droogleever, Lotsy, Hoogen-
boom, Stravor, Noothoven van Goor en de Voorzit
ter. De kosten van verbouwing van genoemd pand
zullen ongeveer bedragen 20000. Da Baad be
hield zich nadere goedkeuring van het bestek voor.
Met aantal dames is bepaald,op 11. Jaarlijks zal
door hen f 250 moeten worden betaald voor ver-
plegingskosten. In ons volrond Nr. komen wij op
de gevoerde diacussiën terug.
De volgende stukken kwamen bij den Raad in
1. De Rekening en Verantwoording der Kamer
van Koophandel en Fabrieken, over 1889.
Ter visie.
2. Voorstellen tot wijziging der begroetingen
van het Gasthuis, het Oude' Vrouwenhuis, het
Weeshuis en het Israël. Armbestuur. Ter visie.
3. Een voorstel van B. en W. om den Binnen
vader en moeder van het Weeshuis, wien togen 1
Mei e. k. eervol ontslag wordt verleend een gratifi
catie te verkenen van 600 's jaars. Ter visie.
4. .’Een rapport van B. en W. op het vroeger
ingekomen adres van de hh. Middelbeek o. s. om
scheikunde
Zwolle; en
ingenieur
De Standaard zegt dat de berichten, die haar ge
werden, overeenstemmen met de tijding dat de heer
jhr. mr. A. F. de Savornin Lohman midiafer yan
binnenlandsche zaken zal worden, en de heer. Mackay
de portefeuille van koloniën zal overnemen.
de vier groote kaasmarkten in deze gemeente af te
schaffen.
B. en W. stellen voor, in overeenstemming met
een 'advies van de Kamer van Koophandel, op dat
adres afwijzend te beschikken. Ter visie.
5. Een voorstel van-B. eu W. om J. A. Amesz,
die meer den 50-jarigen diensttijd heeft bij dostads-
fabricage, een toelage te verleenen van 5 per week.
Ter visie.
6. Missives van dankbetuiging van de hh. Kesper,
Stavenisse de Brauw, Boekmeijer en Raabe, benevens
van Mej. van Amerom voor de hun' verleende gra
tificatie.
Aangenomen voor kennisgeving.
7. Een adres van den Kerkeraad der Ned. Herv.
Gemeente om in het vervolg de kermis op Zondag
af te schaffen. Ter visie.
8. Een adres van den Kerkeraad der Chr. Geref.
Gemeente om de kermis geheel af te schaffen of
althans des Zondags. Ter visie.
9. Een missive van dankbetuiging van don heer
C. J. F. öprnijt boekhonder-opCMftër bij de fabricage
voor de hem toegekende verhooging van bezoldiging.
Aangenomen voor kennisgeving.
Bij kon. besluit zijn benoemd tot inspecteur, be
doeld bij art. 12 der wet van 5 Mei 1889, Staats
blad no. 48 (fabrieks-inspecteurs): H. W. E. Struve,
thans ingenieur le klasse van het stoomwezen te
Amsterdam; dr. H. F. Kuyper, thans leeraar in de
aan de rijks hoogere burgerschool te
A. D. P. V. van Löben Seis, laatstelijk
van het waterschap de Berkel, te’ Zutfen.
Aan het artikel Un jardin botanique tropical van
den heer Treub, directeur van den Plantentuin te
Buitenzorg, dat voorkomt in de Revue des Deux Mon
des van 1 Jan. 1890, ontleenen wij het volgende:
Toen do merkwaardige pijnstillende eigenschappen
van de cocaine ontdekt werden, had men twee exem
plaren van den Erythroxij Ion Coca in den botani-
schen tuin, waarvan men genoeg zaden kon oogsten
om eéne kleine kweekerij van oocaboompjes aan te
leggen.
Toen een jaar later een geleerde bij de regeoring
in den Haag op invoering van de cocastruik op
Java aandrong kon men uit Buitenzorg antwoorden,
dat cocazaden bij duizenden waren uitgedeeld.
De Palaquium (Isonandra) Gutta, de boom, die
reeds lang bekend is als voortbrenger van de beste
guttapercha, komt misschien nergens meer in den
oorsproukelijken staat voor; in ieder geval is het
bijna onmogelijk er zaden van te krijgen. Welnu,
in den tuin te Buitenzorg heeft men twee stammen,
van ongeveer dertig a veertig jaren oud, die om de
twee jaren eene groote hoeveelheid zaden gareu.
Daaruit heeft men de jonge kweekerij te Buitenzorg
gewonnen en bovendien een groot aantal boompjes
in de uitgebreide aanplanting van gutta-percha-boo-
men, die eenige jaren geleden op last der regeering
in den tuin te Buitenzorg is aangelegd.
De kamferboom van Sumatra, een boom van hooge
waarde, is moeilijk te verkrijgen: èn^ omdat zijn
zaden zeldzaam zijn, èn omdat zij zoo spoedig hun
kiemkracht verliezen. Teysman is er echter in ge
slaagd dien boom op Buitenzorg in te voeren. In
1885 begonnen de kamferboomen te Buitenzorg vrucht
te geven en nu bezit de plantentuin eene kweekerij
van den Sumatraschen kamferboomterwijl bovendien
in den aanstaanden natten moeson verscheidene stek
ken kuunen uitgedeeld worden.
De Buitenzorgsche tuin bezat spoedig nadat zjj be
kend werden, de nieuwe cacaoboomen van Nicaragua 1
„U hebt’bepaald niet altijd buiten gewoond, juf
frouw Howart.”
Plotseling, door zijne verandering van toon en
höuding, begreep zij wat zij had gedaan. Hij had
haar lief; hij had het haar willen zeggen en zij had
enkel aan Laurence gedacht. Zij stak hem vriénde
lijk de hand toe en zeide:
„Wees niet boos op mij, mijnheer Carruthers. Ik
ben er van overtuigd dat alles wat u hebt gezegd
volkomen waar is; maar ik houd zoo innig veel van
hem, dat ik niet anders kan gelooven dan dat hij
mij het meest en-het best liefheeft.”
'Hij vatte haar hand en drukte er vluchtig een kus
op. Hij zeide niets en begon toen stil naar huis te
zeilen. Maar spoedig waren zij weer goede vrienden,
en hij had er pret over, dat zij nu eens verrukt was
over het zeiltochtje en dan weder geducht angstig.
Op het oogenblik dat zij landden, sloeg de kerkklok
één uur. Zij schrikte er van dat het zóó laat was.
„Ik zal u door de achterdeur in huis brengen en
in de leeskamer. Dan kunt u daar gaan zitten mot
een open boek voor u en voorgeven, bij de lectuur
in slaap te zijn gevallen. Ik zal met Cole en nog
een paar anderen, die stellig nog niet naar bed zjjn
binnenkomen, en dan zijn wij zeer verrast u daar te
vinden.»
«Waarom? Ik heb geen kwaad gedaan en u zeide
immers dat lady MHls er niets van zou zeggen?»
„Dat zal zij ook niet, kindlief. Ik zal het lady
Mills vertellen, dan behoeft u er volstrekt niet met
36)
„Veel wind is er niet, maar toch genoeg om ons
terug te brengen; ik zal dus maar opvasen tot waar
de rivier het breedst wordt. Neem de touwen
zoo, op die manfer en trek telkens of laat vieren
zoo als ik het u zal zeggen.”
Zij bracht de handen van onder den schawl te
voorschijn en onder den vollen indruk van hare ver
antwoordelijkheid deed zij zqoals hij had gezegd,
zonder een woord te spreken. Na een poosje begon
de heer Tom:
„Aan mij denkt u niet op dit oogenblik, en dat
is toch wel ondankbaar, want hij, met wien zich uwe
gedachten bezighouden, is niet hall zoo van u ver
vuld als ik het Wn.
„Ik zat daar juist aan mevrouw Manners te
denken."
„Benijdenswaardige mevrouw, Manners, die in staat
is zulk een glimlach van verrukking op het gelaat
van een beeldschoon meisje te voorschijn te roepen.”
„Aan wie meendet u dan dat ik dacht?”
„Als ik het zeg, zal u boos, worden en naar huis
willen.”
„Neen, dat zal ik niet, en al deed ik hét, dan
zou u daar toch niets om geven.»
„Laat mij naast u komen zitten, dan zal ik het
u zeggen. Wij kunnen thans drijven.”
Hij nam naast haar plaats en richtte den koers
door nu mot den eenen dan met den anderen riem
zacht in het water te plassen, terwijl zij samen keu
velden.
„Hoe zou het toch komen,” begon hij opeens:’
„dat eene vrouw nooit den man bemint die haar boven
alles lief heeft?”
„Zou zij dat niet doen nedlt?»
„Ik vrees dat het zoo is," zeide hij haar treurig
aanziende.
„Maar, hoe kan zij het toonen als zij ook hem
liefheeft?”
„Ik geloof door hem goed in de oogen te zien
als hij deze op haar heeft gericht,” duisterde hij, zijn
gelaat dicht bij het hare brengende en haar lang en
vragend aanziende.
Zij wendde het hoofd naar den anderen kant.
„En dan te trachten in zijne oogen de gevoelens
te lezen, die hij voor haar koestert” ging hij
voort, op denzelfden, zachten, doch dringende^ toon.
„Maar dat heb ik gedaan!” riep zij'uit, met een
gloeienden blos, bij de herinnering aan Laurence’s
eersten kus. r
De heer Carruthers schoof ^enigszins verder op;
hij zag haar anders aan dan straks, en terwijl hij
verlegen langs den knevel streek, hernam hij koek
'-Al
