hts.
pmg
loping
P
eid
JfEj.
IS
L,
BINNENLAND.
Dinsdag 1 April.
ft’0 4184.
1890.
Nieuws-
en
FEIILLETOX.
lagerlj.
n 9 tot 12
'en te zien
iria G. C.
louda.
bxe,
EB.
Looping.
SN, reside-
mens om op
.890.
Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
1
f
1
De inzending van advertentlên kan geschieden tot één uur des namiddags van den dag der uitgave.
4
leeraren
1
The New-York Herald.
werd hij hier dan toch verwacht.
ln k Zoon.
(Vit het Duitech.)
ÉÉRSTE HOOFDSTUK.
;s morgen»
i Heer A
No. l.van
regeering er nog toe
DERS,
Notaris.
>den, voor
br. 1 Meter,
ad.
IN B. 163.
A.D VERTENTIEN worden geplaatst
van 15 regels a 50 Centeniedere rege
meer 10 Centen. GR00TE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
aldaar op
1B Wibk*
Alexander-
verkoopen:
VEE,
epaard, 10
erenwagen,
k, Krniwa-
mwe Kaas-
>bbe, Kaas-
is groot 60
arken.- en
en Melkge-
GOUDSCHE courant.
a, van den
annonceerd
ats hebben
90, roor-
bd, op den
naar Algiers, naar de
i JÜWEE-
2)
Hij voelde zich angstig te moede te midden van
die weelderige omgeving en durfde bijna geen adem
halen. Plotseling kwam de gedachte bij hem op dat
zijn binnendringen in dit heiligdom eener dame min
of meer heiligschennis was. Hij was te zeer man
van de wereld om zich niet bewust te zijn bier niet
te hooren. Wellicht dat de zwarte bediende hem er
eens had willen laten inloopen. Hij hief reeds zijn
hand op om de deur zachtjes te openen, ten einde
het vertrek weer te verlaten, toen op datzelfde oogen-
blik van achter een Japansch kamerscherm een lief-
klinkende vrouwenstem kwam, die zeido:
te wachten, mijnheer,
.1 En neem zoo lang
Het steentje, waarover reeds vroeger is geschre
ven, dat door sommigen voor een echten diamant
en door anderen voor een gewoon keisteentje wordt
gehouden, is nog in het bezit van den grindschip-
per Bul te Groningen. Evenwel is Bul nog niet
men
gevaar niets te krijgen,
het militair onderwijs is
geneigd het weg te werpen en evenmin om het voor
eene kleinigheid van de hand te doen. Ortderschei-
dene kenners, onder welke mannen, die jarenlang
als diamantslijper gewerkt hebben, verklaren den steen
een zuiveren diamant te zijn. Een van hen heeft
o. a. geruimen tijd met eene vijl op den steen ge
schuurd, doch kon daarop geene verandering bren
gen, zoodat hij met den uitroep«Het is waar
achtig een echte diamant den steen aan den eigenaar
teruggaf. Niettegenstaande bijna alle couranten ver- 1
telden dat de steen „valsch" was, zijn er weder
een paar Amsterdamsche hoeren bij den schipper
geweest, die hem er 8000 voor boden, dadelijk
te betalen. De man meent echter (en zeker niet
ten onrechte), dat, als de steen voor ƒ8000 niet te duur
is, hij ook een veel grootere som waard is.
(zf«s. Cï.)
achtiger werd het geval. Waar ter wereld bevond
hij zich toch? Hield man hem soms voor een kap
per of een kleermaker, wier betrekking de toelating
vereischte in een intieme dames-omgeving? In allen
geval zou het raadsel nu spoedig worden opgelost.
Wie weet op welke vergissing het berustte! Wie
weet, hoe spoedig hij, als men hoorde wie hij was,
de kamer weer zou verlaten, die hij zoo even betreden
was. Hij deed eenige schreden vooruit en wierp,
nu eenigszins gewend aan de rondom hem hcerschende
duisternis, eenige blikken in het rond. Hij bemerkte
dat ^chter het kamerscherm een sopba stond en dat
daarop een jonge dame zat in een wit gewaad ge
huld. Een nadere beschouwing van de kamer deed
zien dat deze niet alleen hoogst smaakvol, maar ook
zeer kostbaar gemeubileerd was en tallooze sieraden
bevatte,.zoo geheel in staat een vrouwenhart te be
koren. Midden in de kamer stond eeu prachtige
vleugelpiano, waarop een rijke keuze van de meest
uitgelezen muziek-stukken. Mr. William, die een
hartstochtelijk musicus was en als dilettant een eerste
plaats onder zijne vroegere vrienden innam, kreeg
onmiddelijk sympathie voor haar, aan wie dat in
strument toebehoorde en meende haar te mogen be
groeten als een aanverwante ziel. Dezelfde schoone
vrouwenstem van zooeven stoorde hem in zijne be-
en- zeide
„Wees nu zoo goed, mijnheer en treedt een weinig
,2... Thans ben ik bereid met u te spreken.”
Mr. William hooide haar de courant wegwerpen
c
Bovendien worden' alle Advertentien gratie
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
't welk des Maandags verschjjnt.
Algemeen, hoewel geheel ten onrechte, is de
meening verspreid, dat de gewoonte in ons vader
land om elkander op den eersten April te foppen
of „er in te laten loopen” afkomstig was van den
langen neus, dien Alva op dien datum kreeg mot
het innemen van Den Briel door de Watergeuzen.
Ondertusschen behoort dit gebruik ongetwijfeld
ook al tot de vermaken der maand April, die, aan
de Noorsche Venus gewjjd, met boert en spel ge
opend en gesloten werd.
Eeuwen en eeuwen voor het innemen van Den
Briel waren bij alle Scandinavische volken op den
eersten April dezelfde fopperijen in zwang, als
heden ten dage bij ons. Onnoozolo halzen bood
schappen te laten doen om iets dat niet bestond,
elkander op een feestmaal te verzoeken dat niet
gegeven werd, jongens spotbriefjes op den rug te
plakken en zoo 'te laten loopen, waren gewone
grapjes bij hen op dien dag. En die grapjes vonden
al weder hunnen oorsprong in voorvallen der Noor
sche mythologie. De reus Thiassi was door de
„Wees zoo goed nog even t
totdat ik de courant uit heb!
plaats, gaat u zitten!”
Verder hoorde men weer niets als het ritselen van schouwingen
The New-York Herald.
„Neem zoo lang plaats, gaat u zitten!” Alzoo nader,
werd hij hier dan toch verwacht. Steeds raadsel- 1 1
Drie dames van aanzienlijke families in ons land
zijn dezer dagen vertrokken
missie van kardinaal Lavigerie. om als zuster-zieken-
verpleegster te worden opgeleid. (Afsó.)
GOUDA, 31 Maart 1890.
Naar wij vernemen is de heer Willem van Zujjlen,
tooneelspeler te Rotterdam, voornemens in de vol-
getide maand hier eene voordracht te houden.
Zooals gemeld is stonden Donderdag, Vrijdagen
Zaterdag, 1315 dezer, voor de rechtbank te Utrecht
terechtL. A. de S. geb. te Gouda, zonder bekende
woonplaats hier te lande, en M. L. candidaat-notaris,
wonende te Amsterdam, beklaagd van valscheid in
handelspapioren en gebruikmaking daarvan, van op
lichting en van poging daartoe, gepleegd te Apel
doorn, Zutfen, Utrecht en Amsterdam.
In deze zaak deed Zaterdagmiddag de Utrechtsche
rechtbank uitspraak, en werd S. tot twee jaar, L.
tot een jaar gevangenisstraf veroordeeld, na aftrek
van twee maanden, welke in voorloopigu hechtenis
zijn doorgebracht.
Het Yad. heeft van de lezing van het voorloopig
verslag betreffende het wetsontwerp tot regeling van
de opleiding tot officier bij de landmacht en de
hoogere vorming van den officier, den indruk ont
vangen, dat de kans niet bijster groot is om de wet
spoedig in hoofdzwak onveranderd in hot Staatsblad
opgenomen te zien. Echter wijst het Yad. er op
dat er wel geen regeling denkbaar is, welke een
ieder voor zich nu juist de beste zal oordeelen maar
door altijd maar uitsluitend te willen wat men zelf
het bost vindt, loopt men
en eene herziening van
dringend noodzakelijk.
Daarom gewaagt het had. met instemming van
de nota van den heer Seijffardt en de brochure van
don kapitein der genie W. Gooi, beiden als oud-
leeraren aan de K. M. A. alleszins bevoegde be
oordeelaars, die aangeven hoe het aanhangig wets
ontwerp te verbeteren is en tevens op de lichtpun
ten van dat ontwerp de aandacht vestigen. Aan de
hand van deze schrifturen, gaat het Vad. den in
houd van het wetsontwerp na en komt tot do slot
som, dat dit belangrijk zou worden verbeterd, als
1. de aansluiting van het militair aan het staats
onderwijs meer verzekerd en, in verband daarmede,
de cadettenschool meer op den achtergrond ^gebracht
werd, zoodat zij slechts zooveel en zoolang aanvul
ling voor de militaire academie levert als langs
anderen weg niet verkregen wordt
2. de duur van don cursus aan de K-. M. Aca
demie tot twee jaren teruggebncht en het verblijf
aldaar voorafgegaan werd door een practisch voor
bereidingsjaar aan een militaire school
3. de cursussen on de hoofdcursus bij de infan
terie vervielen;
4. de duur van den cursus aan de hoogere krijgs
school op drie jaroif werd gestald, en
5. aan de K. M. Academie en aan de hoogere
krijgsschool, wat de opleiding jfer aanstaande offi
cieren voor Indië betreft, meer rekening werd ge
houden met hetgeen zij in die functiën in de eerste
plaats noodig zullen hebben te kennen.
Het Vad. hoopt, dat de
moge lesluiten het wetsontwerp in den aangeduiden
zin te wijzigen en aan te vullen!
Dé uitgave dezer Courant geachiedt dagelijks
met uitzondering Van Zon- en Feestdagen.
De prjjs per drie maanden ia f 1.25, franco
per post f 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
en trad, min of meer aarzelend, nader.
„Nog wat dichterbij, als het u belieft, opdat ik
u goed zien kan! Het is zoo duister hier in de
kamer, en” een spotachtig, doch tevens zeer wel
luidend lachje klonk hem daarbjj in de ooren
„geen mensch ter wereld zal het mij kwalijk nemen
als ik iemand, die als mijn procuratiehouder wil
aangenomen worden, eerst eens goed aankijk.”
Nu stond de Duitscher vlak bij de sopha en zag
met sprakelooze verwondering, bijna zelfs met een
ongeloovig gezicht, tot de jonge dame op, die daarop
in eeu nonchalante houding uitgestrekt lag.
»U mij als procuratiehouder aannemen?” vroeg
hij, terwijl hij eenige schreden achteruit deed en
verwonderd zijne schouders ophaalde. Hier heerscht
blijkbaar een ernstig misverstand. Want zooals dui
delijk uit dezen brief blijkt, ben ik hierheen ontbo
den door den heer Thomas A. Burton en wel vóór
12 uur. Beleefd doch dringend verzoek ik u daarom
mij zonder oponthoud te willen zeggen waar ik den
chef van dit huis kan vinden, opdat ik mijn tijd hier
niet onnoodig verbeuzel en daardoor misschien alle
kans op de betrekking, waarvoor ik hier kom, zou
verliezen. Time is money in dit land, mevrouw!”
Een gulle, vroolijke lach was het eenige antwoord,
dat hij hoorde. Terwijl zij zich halverwege uit hare
gemakkelijke positie oprichtte keek zij hem met hare
mooie schitterende oogen aan en zeide met nadruk:
„Ik ben het, die de firma Thomas A. Burton ver
tegenwoordig, mijnheer! Ik heb u ook dien brief
