Bultenlaodsch Overzicht.
het regimept schutterij te Amsterdam, heeft ver
klaard, dat hij op de Paasch vergadering van schut-
terofficieren niet tegenwoordig is geweest, zich met
het doel dier vergadering ook niet kon vereenigen
en zijne benoeming tot lid der commissie tot rege
ling van de examt n-quaestie dan ook niet heeft
aangenomen.
In het begin van Mei zal bel; eorste deel ver
schijnen van de Brie ven van Multatuli, bijdragen
tot de kennis van zijn leven", gerangschikt en toe
gelicht door mevrouw de weduwe Douwes Dekker.
Dit eerste deel bevat de brieven, %die betrekking
hebben op het ontstaan van «Max Havelaar" en be
slaat ruim zeven vel druks. Verder zullen grootere
en kleinere deelen verschijnen, die elk op zichzelf
een tijdperk afsluiten en dus compleet zijn. Het
geheele werk zal waarschijnlijk uit 5 of 6 deelen
bestaan.
«Une idee par jour", zei Emile De Girardin, en
Keizer Wilhelm zegt het hem na. Er gaat geen
dag voorbij, dat hij niet aan eon of andere zaak van
hof- of staatsbelang zijn aandacht schenkt.
Volgens een Berlijnschen berichtgever der «Pall
Mall Gazette", heeft Z. M. richNdezer dagen bezwaard
gevoeld door en de aandacit^Xju den opperkamer
heer gevestigd op de bedeÉ^jke omstandigheid,
dat, onder de onlangs aan het Hof «voorgestelde
dames, er niet minder dan zeven waren vier
gravinnen en drie baronessen wier ouders slechts
tot de financieele aristokratie behooren en die hare
titels slechts te danken hebben aan het feit dat ze
ten huwelijk gevraagd zijn om haar geld. De Keizer
wenscbt nu, dat in het vervolg dergelijke pseudo-
adellijke dames niet ten Hove zullen worden toege
laten, opdat op deze wijze de praerogatieven der
ware aristokratie gehandhaafd zullen blijven.
Het «N. v. d. D." zegt hiervan
Wat zal het dan stil worden op de hofbals, want
hoe menige oud-adellijke Duitsche stamboom kreeg
in den laatsten tijd door het traditioneele huwelijk
met eene bankiersdochter het zoo hoog noodige ver
guldsel weder! En nog stiller zal het worden, wan
neer de Keizer, voortgaande met verdere zuivering
van het stamboek, b. v. de talrijke actrices on zan
geressen gaat schrappen, wier kunst- of andore pro-
ductiën graven en baronnen in de echtelijke haven
deden binnenloopeu. Ja zal, in het algemeen, de
maatregel des Keizegwniet op brusque wijze paal en
perk stellen aan cTe poëtische en heizame ras-ver
menging we bedoelen die, waarbij de man even
een paar treden beneden zijn stamboom daalt
waarvan de voorbeelden in de laatste jaren steeds
minder zeldzaam begonnen te worden?
Naar uit Athene geschreven werd, is daa?P dezer
dagen een zekere heer, Anton Gödrich geheetèh, aan
gekomen, die het koene plan om een reis door de
wereld per velocipede te maken, gedeeltelijk met goed
gevolg heeft ten uitvoer gebracht. De heer Gödrich
heeft reeds geheel Europa, Klein-Azië, Palestina en
Egypte doorgereden en denkt, na Maart van Athene
uit, waar hij gedurende den winter wil uitrusten,
zijn velocipede-tocht door Armenië, Peru, Afgha
nistan, Indië, China, Japan en Amerika voort te
zetten. v
In Opper-Egypte hielden de bewoners hem roor
een boozen geest en namen vol angst voor hem de
vlucht, terwijl hij onder de Bedouïnen slechts door
de snelheid van zijn wieier zich kon redden bij een
aanval om hem te berooven.
Een ernstig ongeluk is hem slechts op den Liba
non overkomen, waar iets aan zijn voertuig brak,
zoodat hij eraf viel en negen meter diep naar be
neden stortte. Terwijl hij daar bewusteloos lag, be
roofden hem voorbijgangers van al zyn have en goed,
en eerst na verloop van tien dagen kwam hij, dank
zij een zorgvolle verpleging, weder bij. Ziju bicycle
is 135 centinteter hoog en weegt 32kilo. Zyn
bagage, die, behalve linnen en kleedingstukken, ook
oen kleine apotheek, een photographie-toestel enjalle
materialen tot herstelling van zijn velocipede bevat,
weegt in 't geheel 26 kilo. De heer Gödrich brengt
natuurlijk, overal de gemoederen der velocipèdisten
in beweging en heeft reeds in Bucharest, Sofia, Bel
grado, Constantinopel en Cairo velocipèdisten-ver-
eenigingen in het leven geroepen. (Ned. Sport.)
Van de losplaats af tegenover het station tot even
buiten de Janspoort ziet men te Arnhem van 's och
tends vroeg tot zonsondergang zwermen opgeschoten
knapen, meerendeels gewapend met een baalzak.
Vooreerst belegeren tfy de in den omtrek staande,
mét steenkolen geladen wagens, waaruit ze op brutale
wijze zóóveel rooven als ze gevoegelijk kunnen dra
gen. Worden ze van den eenen wagen verjaagd,
dan trekken ze lachende naar een anderen, en zien
ze eindelijk, dat overmacht hun toestand daar al
te hachelijk maakt, dan wordt de volgende
tactiek in toepassing gebrachtZoodra een
met gruis of kolen geladen wagen den Weg komt tf-
rollen, .wordt hy door een gedeelte der jpiapen ge
volgd. Als katten klimmen enkelen van hen tegen
de achterzijde van den wagen op en wippen met eenig
geschikt voorwerp of met de hand een gedeelte van den
inhoud op den grond. In een ommezien hebbeiïwde
overige ledon der bende dit in hun baalzakken doen
verdwijnen, waarna een nieuwe aanval volgt. Dit,
gevoegd by hetgeen door het stooten van den wagen
wordt gestort, zijn al spoedig verscheiden der deug
nieten behoorlijk voorzien, die dan het geroofde aan
in «<]en omtrekioerende handlangers, vrouwen of man
nen, ofrergeven, om daarna hun dieverij voort te zet
ten. Ondanks alle waakzaamheid der politie, die
ziph soms in werkmanskleeding vermomt, schijnt
daaraan geen paal en perk te kunnen worden ge
steld. (A. O.)
De Londensche correspondent van de N. Rott. Ct.
schrijft
Do'Hollandsche k'ievits-eiefén, die hier nu weldra
bij honderden zullen aankomen en ten deele reeds
aangekomen zijg, loopen gevaar, hun oude faam te
verliezen, ook alweer door de schuld der Hollanders-
zelven. Kievits-eierea zijn, zooals degenen weten,
die zich dat weelde-artikel verooriooven kunnen,
alleen smakelijk en eetbaar, als zij volkomen versch
zijn. In dit opzicht toonen de Engelsche smullers
zich meer en meer ontevreden over de kievits-eieren
van Hollandschen oorsprong. Deze worden met arg
waan bespied en bij den minsten twijfel teruggezonden.
Zij staan ontegenzeggelijk in een kwaden reuk, en
fijne winkeliers der Bondstreet en omstreken, die de
clubs en de deftige huizen bedienen, weigeren Hol
landsche kievits-eieren in ontvangst te nemen. Deze
worden door hen op één lijn gesteld met kraaien.
eieren, die wel eens in de maag van onwetenden ge
stopt worden.
Omtrent den lovensduur der vogels lezen wy
De vogels hebben, buiten andere voorrechten, dat
van lang te leven. Er bestaan, verzekert men, onder
de luchtbewoners honderdjarigen. Naar het schijnt
wordt de zwaan het oudst, men zegt soms wei drie
eeuwen. Knauer verhaalt een valk te hebben gezien
van 162 jaar oud. Volgens eenige naturalisten stierf
een in 1715 gevangen zee-arend eerst in 1819, dat
is 104 jaar later. Een witkoppige gier, gevangen in
1706, stierf in 1821 in eene volière van het kasteol
Schönbrun by Weenen, waar hy 118 jaar in gevan
genschap had doorgebracht. De papegaaien, de
raven kunnen eveneens 100 jaar oud worden. Het
loven der zee- eu moeras vogels staat gelijk met dat
van meerdere monschelijke generatien.
De staat van gevangenisstraf verkort, zooals men
verwachten kan, het, leven. De in gevangenschap
levende eksters sterven op den leeftyd van 20 tot 25
jaar; in vrijheid worden zij veel oudor. Do haan
leeft 15 tot 20 jaar; de duif 10 jaar; de nachtegaal
in dq kooi sterft na 10 jaar; de raeerl na 15 jaar^
in de kooi leven de kanarievogels van 12 tot 15 jaar
in vrijheid op de Canar-eilanden veel langer.
De vogels gebruiken over 't algemeen in den regel
veel spierkracht; hun eetlust is dan ook bijzonder
groot. Wanneer men rekening houdt met het gewicht
dan verslindt een lijster, die ineens eene groote rups
opslokt, in vergelijk zooveel als een man, die bij zijn
middagmaal een geheele ossebil at. En zoo hetzelfde
voor iedere soort. De vogel verricht voel werk. Zijne
bloed warmte is overigens eenige graden hooger dan
dio van den mensch en bereikt 37°' tot 40» en 42°.
De kozak kon-officier Peschkof, die op zich geno
men heeft, alleen met een enkel paard, van Blago-
weslschensk, het voornaamste station der Russen aan
den Boven-Araur naar St. Potersburg te ryden heeft
uit Omsk in Siberie het navolgende getelegrafeerd.
De afstand is 5437 Engelsche mijlen. Van Bla-
gowestschensk vertrokken den 19den November,
bereikte hy Irkutsk den 7den Januari en Omsk den
11 den Maart. Tot op dien dag had hij dagelijks
gemiddeld 28 mijlen afgelegd. Paard en rniter kwa®
men te Omsk in welstand aan. In een brief aan
zijn commandant, geschreven uit Irkutsk, meldt de
ondernemendo kozak; «afgelegd 2451 wersten (1634
Eng. mijlen) in 49 dagen, in den zadel 323 uren.
De wegen zijn meerendeels afschuwelijk."
Uit de bijzonderheden, welke nog worden mede
gedeeld betreffende de ongeregelheden, door de
werkstakers te Weenen veroorzaakt, blykt, dat deze
inderdaad van zser «ernstigen aard zijn geweest.
Op het SchratJz-plein, hetwelk gewoonlijk wordt
gebruikt voor de oefeningen der soldaten,yen in de
aangrenzende straten der voorsteden Ottakring, Hernals
en Neu-Lerchenfeld, kwam Dinsdagmiddag reeds
een groot aantal werkstaker bijeen. Deze vereenigden
zich tot groepen, welk* telkens door de politie
uiteen werden gedreven. Tegen den avond ver
meerderde e^jbter het aantal samenscholen in die
mate, dat ernstiger maatregelen noodig werden.
De politie-agenten maakten toen aanstalten om
krachtiger op te treden, maar de werkstakers ont
vingen hen met gefluit en geschreeuw en begonnen
mijne. Zulk leven van den eenen dag op den an
deren, zooals hij tot nu toe gedaan heeft, zou hem
zedelijk geheel ten gronde richten en het ia mijn
innige, wensch, dat hij nog vóór ons huwelijk dit
woord sprak zij zeer zacht uit geregeld werk heeft.
Beoordeel Mr. Brink' vooral niet te hard en te streng,
in zijn hart ia hij een goed, ja voortreffelijk meèsch,
die voor mij door een vuur zou loopen. Maar bij
zijne opvoeding il wel het een en ander over het
hoofd gezien, dat zijne arme, goede oudera thans
menig droef oogenblik bezorgt. Hij waa een eenige
zoon wat verwend door de moedereen vader,
die wel zijn verstand had maar zich te weinig met
hem bemoeide in 'tkort, zooals dat meer ge-
beurt 1 Thans heeft Frank echter den vaaten wil
en het bepaalde voornemen iets in de wereld te
worden, daar hij ziet hoe ook ik niet leeg zit en den
bloei van onze firma mij tot levensdoel gesteld heb.
Bovendien ziet hij, Mr. William, hoe gij mij bijstaat
en mij met raad en daad krachtig ondersteuntge
looft gij niet dat dat allergunstig op Mr. Harvey
werkt?" W
Slechts een spotachtig lachje was op het gelaat
'van den Duitscher zichtbaar? Zonder daarop echter
te letten ging miss Burton voort
„Goedhij wil nu deel nemen aan de nieuw op
te richten zaak van Smith en Co. doch heeft daar
voor kapitaal noodig. De personen, die zich daar
voor interesseeren, zijn goed bekend en hunne na
men wekken vertrouwen. Frfnï zou dan de zaken
buiten de stad voor zijne rekening nemen, hij zou
daarvoor reizen enz. Dat is hem toegezegd!"
„Ik ken de heeren, die daarvan aan het hoofd
staan," merkte Mr. William leuk op, terwijl^een
donkere wolk op zijn voorhoofd zichtbaar were).' Het
jonge meisje was echter te zeer in hare voornemens
verdiept ora dit te bemerken en verhaalde daarom
openhartig verder
„Frank Harvey's vader ia geen rijk man. Hij kan
althans zijn zoon moeilijk de verlangde 40.000 dol
lars bezorgen, zonder dat zjjn eigen zaak daaronder
lijdt. Hij is nl. de ^igenaar en uitge^r van een
courant in een naburige stad."
„Zou het dan niet beter zijn, dat Mr. Harvey zich
in de zaak van zijn vader nuttig trachtte te maken?f'
vroeg de Duitscher op kalmen toon.
„O neen; daartoe mist hij de noodige bekwaam
heid. En bovendien bezit hij nog een weinig meer
ijdelheid als de meeste andere mannen." Over dit
argument moest William onwillekeurig lachen. „Want
vergeet niet dat hij daar een zeer ondergeschikte rol
zou speleh, wat hem ten eenenmale onmogelijk is.
In één woord, het zal dus werkelijk het beste zijn
dat ik de zaak met een paar duizend dollars voor hem in
orde breng." Miss Burton zuchtte bij die woorden en
streek zich, als het ware in gedachten, de hand over
het voorhoofd. „Bovendien moet, gij weten dat de
oude Harvey de intiemste vriend was van mijn
vader in zijh jeugd en dat hij dezen eens een groote,
gewichtige dienst heeft bewezen, die slechts door
warme erkentelijkheid en innige toogenegonheid van
onze zijde kan worden vergolden. Het was trouwens
ook de innige wensch van de beide vaders, dat hunne
kinderen zich voor de toekomst aan elkander ver
bonden." Opnieuw ontvlood een lichte zacht de
lippen van het meisje. „Begrijpt gij thans, Mr. Wil
liam, dat ik den gpeden ouden Harvey dit zoo na-
tuurtijke verzoek niet mag weigeren En ten slotte
is mijn eigen belang daarmee ook gemoeid. Nu, wat
is pw gevoelen en wat raadt gy mij
„Mag ik openhartig mijn oordeel zeggen, miss
Burton?" vroeg hij, haar daarbij ernst% en flink in
de oogen ziende.
„Zeker; daar verzoek ik u zelfs om," was haar
antwoord.
„Dan' raad ik u,: geef Mr: Harvey hot geld
niet I"
Isabella Burton rees verschrikt op.
„Het geld niet geven? Mijn God, waarom dan
niet?"
„Gij doet mij daar een pijnlijke vraag, daar het
antwoord daarop nu juist niet zeer gunstig voor Mr-
Harvey kan uitvallen en ik derhalve kans loop mij
uw ongenoegen op den hals te halen. Maar toch
Hij aarzelde, doch zij zeide op hartstochtelijken toon:
„Ik verlang, Ja vorder dat gij mij openhartig uwe
bezwaren zal bloot leggen en mij mededeelen waarom
gij er zoo over denkt." q
(Wordt vervolgd.)
<S
met steonen te werpen. De agenten losten toen
eenige schoten met losse patronen en maakten, toon
dit dreigement niet den geringsten invloed had, met
de blanke sabel een charge tegen de oproerige menigte.
Aanvankelijk had deze charge het gewenschte ge
volg, maar toen om zeven uur do fabrieken sloten en
het"aantal der weerspannigen steeds toenam, was de
politie niet moer tegen de belhamels opgewassen.
De menigte, ziende dat zij de overhand had, be
gon toen de winkels te vernielen en te plunderen.
Alle winkeliers in de geheele buurt sloten zoo spoe
dig mogeljjk hun winkels, maar ofschoon de politie
steeds vorsterking ontving, kon zij het vernielings
werk niet verhinderen. In vele kantoren en winkels
werden louter uit vernielingszucht de boeken en
de waren over de straat geworpen, alle vensterrui
ten werden stukgeslagen en zelfs de rijtuigen en
wagens, welke in de buurt kwamen, werden be
schadigd en verniold.
Een kroeg werd geplunderd. De brandewijn werd
gedeeltelijk opgedronken, eu toon alle verzadigd wa
ren, werd het overige op do straat geworpen en
in brand gestoken. Daardoor ontstond groot gevaar
voor brand, maar toen de brandweer tor plaatse
kwam, poogde het grauw op allerlei wijze het blus-
schen te verhinderen. Inmiddels zette men de plun
dering voort. In vele koffiehuizen en winkels wer-
<Hn do laden opengebroken en bet geld, dat daarin
gevonden werd, ontvreemd. Vele kleine winkeliers
zijn door de vernieling hunndr woningen en de
ontvreemding van hun waren en geld letterlijk
geruïneerd.
Eerst laat in den avond werd de politie weer
meester van het 'torrein, toen twee escadrons huza
ren en oen bataljon infanterie tor hulp kwamen.
Daarbij kwam eejfi hevige regenbui, zoodat de ver
nielers toen spoedig een goed heenkomen zochten.
Toch wérden nog 37 der belhamels gevat.
De menigte,welke in korten tijd eer. zoo groote
verwoesting aanrichtte, bestond grootendoels uit op
geschoten jongens, die hot sein gaven on door wer-
kelooze arbeiders gesteund werden. Indien de mili
taire macht, die bijtijds gewaarschuwd was, met
meer spoed ter plaats ware gekomen, zou het schan
daal zeker niet geschied zijn. Nu echter was eerst
's avonds om tien uur weer de gewone rust in Neu-
Lerchenfeld hersteld.
Het aantal dor gewonde oproermakers is nog niet
met zekerheid bekend. Velon moesten echter terstond
in het hospitaal worden opgenomen, en ook werden
10 politieagenten gewond. Eenige agenten ontvingen
zelfs zeer ernstige kwetsuren.
2
Onder hot opschrift «De Marine-Matroos" wordt
doör den heer Land, lid van de Tweede Kamer,
in het Hbl. een schrijven gepubliceerd, dat aan hem
is toegezonden in zijn qualiteit van volksvertegen
woordiger. Als dit schrijven den toestand teekent,
zooals hij werkelijk is, dan levert het wel een be
wijs, dat bij onze zeemacht heel wat zaken, die
vaste regeling en goede voorziening behoefden, maar
aan don loop van het goed geluk zyn'overgelaten.
De brief luidt als volgt
«Sedort Juni, '89 was de thuisreis van Zr. Ms.
De Ruyter uit Oost-Indië naar Nederland in de pen.
Gedurende de maanden November, December en
Januari was zij te Soerabaya in reparatie. Na die
herstelling word Batavia bereikt met zes lekke
8toomkg}els, de deksol van het schaarblok der
hooge-drukbeweging en de krukpeumetalen der hooge-
druk-metalen geheel gescheurd en voor goed on
bruikbaar, de reis duurde vier dagen. Op de
roede vond men reeds de Atjeh en de Van Galen,
die beiden oen zeer voorspoedige reis hadden ge
had. Niets stond du» het vertrek* van de De Ruy
ter in der. weg dan de ellendige ketels, die een
reparatie van acht dagen vereischton. 4
«Eindelijk 16 Februari was alles klaar; saluee-
eerende en met een daverend hoezeewerd de
reedo verlaten. Met gejuich, want verreweg het
grootste gedeelte der equipage (onderofficieren en
minderen) was van November en December 1885,
dus meer dan 4 jaren in Indië. Er waren er zelfs
die met de De/Ruyter den 2 September 1,885 uit
Holland warend/vertrokkenallen te zamen mannen
dus, die ruimijeen jaar van dag tot dag mef verlan
gen hadden uitgezien naar het willekeurig ver
traagde besluit hunner terugzending. Maar ook de
officieren waren op de De Ruyter 3 jaren in Indië,
sommigen na hun tijd. Zo» stoomden zij dan ein
delijk van Batavia naar het nabij gelegen eilandje
Kuyper om" kolen te laden en dan naar zee,
naar HollandBijna was er nog een kink in de
kabelgekomen dé" victualie was uitgezonden, maar
de patentolie vergefon en die zou op Batavia 10,000
kosten nl. 3 de liter, want oók de patentolie te
Singaporo besteld kwam niet. Maar do Van Galen
had "olie, broederlyk gedeeld en beide schepen kon
den de Kaap de Goede Hoop halen en daqr olie
koopen of uit Hollarfd afwachten. rOok dfit was dus
«geregeld" en de De Ruyter vrij van Indië en aan
het kolen halen, om dan naar zee t3 vertrekken.
«Maar 's middags arriveerde een officier van piket.
CJit Holland was een telegram ontvangen, waarvan
de zakelijke inhoud deze„Atjeh bestemd voor eene
reis buiten de koloniën. De Ruyter aanhouden."
En de kolonel-commandant, op het departement ont
boden, kreeg de order ora de gort af te geven aan
de Van Galenvoor wie ons vaderlijk, doch slecht
zorgend gouvernement verzuimd had tijdig het be-
noodigde uit Holland uit te zenden. Hierna werd
de De Ruyter naar Padang gezonden om den terug
keer van de Atjeh uit perzië over 15 a 19 weken
(voor zoolang is zy gevictualiseerd) af te wachten.
•'«De victualie gaat achteruit door broeiing eu zal
wel gedeeltelijk \oot een zeereis moeten worden af
gekeurd. Te Padang waar het dagelijks regent, ver
gaat hot touwwerk, de schunnig zuinige inventaris
zal moeten worden aangevuld. Er zal nader moeten
worden gedokt en natuurlijk hoogstwaarschijnlijk
ketolreparatie. Aan de Kaap zal natuurlijk olie,
maar zeker ook touwwerk en verf moeten worden
aangekocht (onderzeiis halzen en schooten kunnen o.
a. niet vernieuwd worden wegens te geringen uit-
rusting8VOorraad). Alles en alles zal het oponthoud
wel een ton gouds aan den lande kosten.
«Do schade, die officieren en machinisten hebben
aan zeeprovisie, die nu ter reede gedeeltelijk moet
woeden verbruikt, komt voor eigen rekening.
«Het ergerlijke is, dat eigenlijk slechts een
schijn-, een stroo-schip in Indie wordt gehouden.
Immers do De Ruyter mag zoo,weinig mogelijk Zoo
men om niet in duigen te vallen. Onderwijl wordt
met het personeel geen rekening gehouden.
«Het dadelijk gevolg op do bemanning, weder
rechtelijk reeds een jaar te lang in Indië gehouden,
mannen waar geen fut meer inzat, die geen enkele
ambitie meer hebben, dan eindelijk, eindelijk weg
te komen, en die zoo grievend werden teleurgesteld,
was eene verbazende toename van het aantal
zieken. Orn daarin te voorzien werden oen honder
tal schepelingen aangehouden, die nog langer in In
dië waren en bestemd om per mail thuis te varen,
om de leemten aan te vullen, die ongetwijfeld spoedig
zouden ontstaan door de evacueering van die zieken."
Verder citeert de heer Land het schrijven niet
alleen maar haalt hij nog enkele zinsneden aan, waarin
de schrijver zich vrij kras uitlaat over het beleid van
onzen Minister van Marine. In elk geval betreurt
ook de heer Land het ten zeerste, dat de Minister
zijn belofte in 1888 gedaan, om zooveel mogelijk
voor tijdige aflossing der schepelingen uit Oost-Indië,
niet geheel is nagekomen of kunnen nakomen.
Wij ontleenen ten slotte aan zijn commentaar nog
de volgende opmerking
«Het jeven van don matroos aan wal is dat van
een vod. Kringen #van gezelschappen voor zijne
ouders, broers en, betrekkingen toegankelijk, zija
voor heiu gesloten. Behoudens do militaire tehuizen
voor# hem de kroeg en het bordeel. De matroos
moet de gelegenheden "het vooruitzicht hebben om
vooruit te komen Maar wat doet men Reeds op
de opleiding, dus als knaap van 16 jaar, wordt be
slist of de een matrocs zal blyven, de ander als
bootsraansleerling zal worden opgeleid lot onderof
ficier. Die keuze is voorbarig. Zie, eerst allen
bevorderd tot matroos 1ste klassezie dan wat er
in zit en wie onderofficier zal worden. Nu ««orden
misschien zich later flink ontwikkelde mannen ge
doemd matroos te blijven en verlaten den dieust
anderdeels worden jongens op hup slofjes onderof
ficier, maar ondorofficier zonder prestige."
Het is te hopen en trouwens wel te verwachten,
ook, dat in deze zaak de gelegenheid om het hoor
en wederhoorle kunnen toepassen niet zal blijven
ontbreken.
Aan een particulier schrijven uit Indië dd. 8 Maart
jl., ontleent het Handelsblad het. volgende:
«Omstreeks het midden der vorige maand werd de
kapitein der artillerie Kusky door eene rat aan zijn
vinger gebeten.
«Do heer K. zat 's avonds in zijne tijdelijke woning
op het scbiettorrein te Batoe Djadjar een partytje te
maken, toen hij eene rat zag zitten op eene sobryf-
tafel, aan de daarop liggende papieren knabbelende.
Hij stoud op ora de rat te verjagen, maar deze ver
roerde zich niet, zoodat de heer K. eindelijk „het
uit angst, zoo hevig in den vinger,'dat de officier
van gezondheid, die toevallig aanwezig was, den bek
van het ondier moest openbreken om den gevangen
vinger te bevrijden. Deze bloedde hevig, maar werd
spoedig verbonden, en de eerste tien dagen vertoon
den zich t geenerlei onrustbarende verschijnselen.
Daarna zwol de vinge^ t>p en werden langzamerhand
de pijnen zoo hevig, dat de heer Kusky flauw viel
Hij werd dientengevolgen den 28n Februari in het
hospitaal Weltevreden ter behandeling opgenomen.
«De eerste dagen ging het beter, maar heden heeft
depatiënt weder koorts, en de genaesheeren vreezen
nog steeds, dat de vinger niet behouden zal kunnen
worden; in het gunstigste geval zal deze wel altijd
stijf blijven," t
In Spanje zetten de generaals nog steeds alles op
harea en suaren om hun macht tegen de burgerlijke
autoriteit te verdedigen, die dreigt hun lust aan
pronunciamento's onschadelijk te maken. Onvermoeid,
niet door de geneugten eener Paasch vacant ie verlokt
gaat de senaat mot zijn heftige beraadslagingen over
de indisciplinaire handelingen van generaal Daban
voort, die gisteren zelf het woord nam om Sagasta
eenigo bittere beleedigingen in het gelaat te slingeren
en zijn toehoorders .er aan te herinneren, dat hij,
Baban, de eerste geweest is om to Saguutura vóór
zijn brigade den kreet aan te heffen «Leve Alfons."
Kenschetsend voor de staatkundige toestanden in
Spanje is het foit, dat bijna alle generaals, die in den
senaat de handelwijze der regeering aangevallen heb»
ben en alzoo aan het militaire element boven het
burgerlijke den voorrang toekennen, zelve minister
van oorlog zyn geweest.
In welonderrichte kringen begint men te gelooven
dat de jongste demonstratie der generaals, welke steeds
grooter omvang aanneemt, een beslissende» invloed
zal uitoefenen op de Spaansche staatkundo. Generaal
Cassola, ex-minister van oorlog, schrijft men het
voornemen tot teen grooten coup de theatre toe. Indieu
de senaat machtiging schenkt om Daban te arrestee
ren, is Cassola voornemens onmiddelijk ontslag uit
den militairen diehst te nemen, daar^door zulk een
besluit naar zijn meening de positie der goneraals
onhoudbaar wordt. Cassola twijfelt niet, of verschei
dene generaals zullen zijn voorbeeld volgen, zoodat
zijn gansche plan de campagne neerkomt op een
gréve der Spaanscho hoofdofficieren, op het gebied
der werkstakingen, hoe velerlei hier ook de schakee
ringen zyn, zeker het allerniouwst. Op deze wijze
vertrouwen de generaals de regeering en de koningin
regentes de wet te kunnen voorschrijven.
Geeft de rogeering toe, dan heeft het militairisme
getriomfeerd blijven regeering en regentes standvas
tig, zoo trekken de generaals zich terug ora naar
beste vermogen op hun gemak te kunnen samenzwe
ren. De eene zoowel als de andere oplossing der voor
Sagasta en konimgiu Chri»tina" zoo netelige zaak kan
de ernstige gevolgen voor het land en de dynastie
hebben.
Te Weenen is na de verwoesting, welke het
grauw in de voorstad Neulerchenfeld heeft aange
richt, de orde niet weer gestoord. Wel kwamen
den volgenden dag weer vele leegloopers op ver
schillende punten byeeu, maar de cavalerie ver
hinderde elke samenscholing en handhaafde de orde
beter dan de politie den vorigejr dag had kunnen
doen.
Over het optrediu» der politie wordt zeer geklaagd.
Alle 4 bladen, zelfs de officieuze, vallen den prefect
van politie Krauss zeer hard eu wijteu Khet hem,
dat de politiemacht 's avonds nog zoo zwak was,
ofschoon de samenscholende rftenigto reeds in den
ochtend een zeer dreigende houding had -aangenomen.
Feitelijk was het grauw van halfacht tot negen uur
meestor van hot terrein en maakte zich aan de
ergerlijjpte verwoestingen schuldig.
Nog meer betreurenswaard wordt hot schandaal,
nu het blijkt, dat het eigenlijk van de anti-semieten
is uitgegaan. Uitsluitend werden koffiehuizen en
wiakels vernield, welke aan Joden toebehoorden.
Dit is reeds gebleken uit het onderzoek der politie.
Dat het volk zelf ook dit weet, blijkt wel hieruit,
dat den dag na~ het oprqer vele Christenen voor
hun" koffiehuizen gedrukte, met witte en roode
randen omgeven, papie-en aanplakten, waarop te
lezen stond: Christlich concessionirtfr Branntweinaus-
èchanJe. Op deze wijze hoopten de neringdoenden,
iudiep de ongeregeldheden mochten hervat worden,
zich voor schade en plundering te vry waren. 1
Inderdaad schijnen de werkstakers, ofschoon tij
wel tot de samenscholers behoorden, het geringste
aandeel aan de plundering te hebben gehad. De
leiders der werk stakende metselaars'en timmerlieden
hebben een manifest uitgevaardigd, waarin zy ver
klaren, dat hun makkers niet meededen. Wellicht
blijkt later uit het ingestelde onderzoek, wie de
beest beetpakte. Deze beet hem toen, waarschijnlijkfschirtdigen zijn. De ergste belhamers ziju echter
ontsnapt, want zoodra 'savonds om 9-uur de cava
lerie verscheen, maakten de vernielers zich ten
spoedigste uit de voeten
Dat de militaire macht, ofschoon bytyds gewaar
schuwd, fcoo laat is gekomen, wordt toegeschrevon
aan het vertrek van ketzer Frans J<S*ef. De keizer
vertrqif om halfnegen van het Westerstation naar
München* en men wilde den keizer door het voorbij
treden der-«.soldaten niet ongerust maken. Daarom
vèrtrokken de troepen eerst,nadst de keizer was
afgereisd.
4
