TJES,
'HWATER.
C.BOLDOOT
fe:
BIS.
tx° 4250.
uk,
Vrijdag 20 Juni.
1890.
rschool
lEULLETOX
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
pomade
ikoopcte der
irjjgbaar in
12'/, Cents,
^evenaar.
De Spoorwegen in de Kamer.
De inzending van advertentiën kan geschieden tot één uur des namiddags van den dag der uitgave.
>erioht, dat
LEVEN, in
'RA
R,
ft Schoenen
aars.
1 JÜLI begint een nieuw kwartaal
van de Goüdsche Courant. Nieuwe
Abonnés ontvangen de vóór dien tijd
verschijnende nummers GRATIS.
t
t
[i)
breidde ‘de schemering zich uit over land
(Uit het Engelach.')
4 XII.
'ommieearieeen
in
Amerika.
vóór, hij heeft het
Daaruit blijkt, dat
Bovendien worden alle Advertentien gratia
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
't welk des Maandags verschjjnt.
iets bestaat,
congres houdt,
'ommitiorieeen
in
Nederland.
S eene
deze zjjnen
i alhier in de
TIGD als
iaker.
in de gunst,
Ie bediening.
tch.
warden.
n.
elburg.
’.gen.
’•datn.
it en te Venlo.
•hoten.
en.
goüdsche courant.
e Leerlingen
heeft plaats
s namiddags
uw.
rdt 14 en 15
afgenomen,
eur,
JULIUS.
ondervinding de noodzakelijkheid heeft aange- ik dat lid beter kende, dan hij zich zelf. Naar
toond om met het getjj ook de bakens te ver-
ADVERTENTIEN worden geplaatst
van 15 regels a 50 Centen; iedere regal
meer 10 Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
stommen.
Mijnheer Dillingham was merkbaar bijgekomen en
voor zoover zijn deftigheid toeliet, was hij zelfs heel
galant voor haar. Had Prudence vroeger een oogen-
blik gewenscht, dat hij een beetje op haar mocht
verlieven, ze had thans dien wensch geheel opge-
gevon e» was tevreden met zijne vriendschap. Het
nauwlettendst oog zou onmogelijk in Prudence's ge
drag iets gevonden hebben om aanmerkingen’ op te
maken. Gelijk zij vroeger niet met John Dent ge
koketteerd had, zoo koketteerde zij ook nu niet met
niet bezorgd,Dillingham,’* zei mijnheer Dillingham. Zij „gooide hem geen oogjes
a,,n-toe,” zooals mijnheer Dent zou zeggen en inderdaad
vol spijt bij zich zelven zeide.
Gedurende die tochtjes te paard gewoonlijk
naar het fort en terug werd er zelden veel ge
sproken een vlugge galop door de frissche herfst
lucht, even rusten in de verlaten redoute, alleen om
de paarden te laten uitblazen en de zon te zien onder
gaan en dan vliegend naar huis, dat was alles, wat
men verlangde.
Het was een bekoorlijk landschap, dat zich als een
gekleurde k^t ontrolde aan den voet van den steilen
heuvel, op welks top zich de verlaten wallen bevon
den. Eerst was er een eind ver bebouwd land, boom
gaarden on tuinen en daartusschen schuren met roode
daken en mooie witte boerderijen met gestreepte
schoorsteenen, die tusschen de ontbladerde toppen
der boomen uitkoken. Dan kwam de rivier met de
kolossale brug, die het sohilderajhtig stadje met het
30)
„Maak je maar law. wzurgu,xaunugu^iu, ze,
mijnheer Dent eens met aandoénlijke opgeruimdheid,
„ik ben binnenkort wel weer beter. Het spijt me
drommels, dat we niet kunnen rijden en ik weet
hoe’nxhekel je er aan hebt, alleen te rijden. Maar
daar heb je Prue, die is toch beter als niemand.”
„O, u vleit mijl” zei Prue.
„Ik vrees, dat ik al 'te veel van juffrouw Pru
dence’s welwillendheid gevergd heb,” antwoordde
mijnheer Dillingham. Dit maal verbeterde hij zijn
zeggen niet. Maar Prudence hield dol veel van rijden
en rijden met mijnheer Dillingham was als walsen
met een goed walser. Verdere aansporing had zij
niet noodig. Zoo kwam het, tengevolge van het
langzaam herstel van mijnheer Dent dat zij den jon
gen dominé heel dikwijls alleen vergezelde, terwijl
het haar nu volstrekt niet meer schelen kon, wat de'
menschen er van zeiden. Zij deed niets kwaads en
het onschuldig genoegen deed elke booze critiek vor-
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per dA^ maanden is 1.25, franco
per post f 1.70.
Aizoriderljjke Nommers VIJF CENTEN.
vlakke land verbond. Hier en daar schoten de dunne
masten der visschersschuiten langs deweiden vinnig
in de hoogte. In de haven verstrooid lagen daar
kleine ronde eilandjes als smaragden in een veld van
turkoois; want op sommige tijden van het jaar is het
water hier zeldzaam helder eu doorschijnend blauw.
Voorbij de stad lagen de schitterende zoutmeren,
schilderachtig omvat door een azuren arm van de
zee. Bij het licht der ondergaande zon leverde dit
alles een heerlijk schoon gezicht op.
Op een namiddag in het midden van de maand
November reden Prudence en mijnheer Dillingham
weder bij, het ondergaan dor zon binnen do wallen
ran de oude vesting'rond. De opening, voor welke
zij stilhielden, vormde de lijst vanjeen tooverachtig
schilderij, waarin lucht en veld en zee duizend opaal-
tinten vertoonden van het weerkaatsen der ondergaande
'zon. Terwijl de paarden stalden te blazen en op
hun gebit knabbelden, lieten de ruiters hunne teugels
zacht uit de hand glijden en zaten zwijgend dit too-
neel aan te zien.
In weinige minuten verbleekten de levendige kleu
ren aan de lucht, behalve aan den horizon, waar
een streep gloeiend scharlaken achterbleef, die het
geheele landschap een zachten parelgrijzen weerschijn
gaf. Langzamerhand versmolt liet scharlaken tot
^ermillioen, toen tot mat goud, toen tot zilver en
smolt daarna met al het andere samen tot rooskleurig
grjjs, en nu brejdde ‘de schemering zich uit over land
en zee.
zooveel ouder,.dat er iets'bestaat, waarover
men thans te Brussel een congres houdt, om
't af te schaffen voor de kinderen van Cham,
maar ik verzeker U, dat het dagelijks hier
meer veld wint onder de kinderen van Japhet.”
Dat is aardig gezegd, maar wij kunnen de
gedachte niet van ons zetten, dat diezelfde
heer Rutgers, als hij gewild had, ook een
boekje had kunnen opendben van zijn partij-
genooteu, die in hetzelfde geval verkeerden,
’t Zijn aan onzen kant ook niet altemaal hei
ligen. Zouden er onder de mannen ter lin
kerzijde niet zijn, die in den beginne ingeno
men waren met de inderdaad koene gedachte
van den Minister van Waterstaat, maar die
ten slotte door den drang van het partijver
band genoopt werden tegen te stemmen? Wjj
vermoeden wel van jaalleen zijn zij niet zoo
naief geweest te biecht te gaan bij hun tegen
voeters. Dit pleit althans voor hnn gezond
verstand, want de ondervinding leert, dat gees
tige tegenstanders somwijlen van particuliere
gesprekken in ’t openbaar debat misbruik ma
ken om u op de kaak te stellen.
Doch niet alleen op innerlijke gronden laat
zich de meening verdedigen, dat de politiek
om een hoek gegluurd heeft, het blijkt duide
lijk uit de debatten De Minister Havelaar
zeide gisterenNiet door mjj is de politiek
in deze zaak gemengd, maar door de heeren
Van Houten en Rutgers.” En wat antwoordde
de heer Van Houten bij wijze van interruptie:
«Het eerst door den heer Van Kerkwijk.» Het
was dus een openbaar geheim, dat de politiek
de geesten benevelde. Alleen waren de heeren
«Gelukkig, dat wij nog een Eerste Kamer
hebben» was onze eerste gedachte, toen wij
gisterenavond den hierachter vermelden afloop
vernamen van de stemming over de aanhan
gige spoorweg-overeenkomsten. Gelukkig, dat
er nog een lichaam bestaat, waarin nikt de
politiek den boventoon voert, ook al zijn er
zuiver economische vraagstukken aan de orde.
Zelden is ons het nut va i het grondwettig
voorschrift, dat twee geheel onafhankelijke col
leges alle wetsvoorstellen moeten onderzoeken
en goedkeuren duidelijker gebleken dan bij deze
gelegenheid. Te ontkennen is het niet, dat
bjj dit onderwerp, waarbjj de staatkundige ge
voelens onzer afgevaardigden niet betrokken
s||^aren, toch weder de politiek is gemengd. Hoe
’anders het toeval te verklaren, dat de rechter
zijde als één man (alleen de heer Bahlman
uitgezonderd) vóór stemde, terwijl de linker
zijde (minus de heer Kerkwjjk) de wet ver
wierp De deskundigen van elke partij wa
ren lang niet eenstemmig in hun oordeel; er
zjjn, zooals steeds, conservatieve naturen, die
van alle verandering huiveren, en koener gees
ten, die flink een waagstuk aandurven, indien
zetten. Van die tweederlei strooming, die dui
delijk was waar te nemen in elke politieke partij
buiten de kamer, omdat men de quaestie over
woog afgescheiden van alle politiek in de Ka
mer geen spoor, tenzj] bjj een paar éénlingen. Om
bjj de linkerzijde te blijven, de hoofdorganen
dezer richting waren niet eenstemmig. De
N. Rott. Crt. keurde de overeenkomsten af en
ontried de goedkeuringhet Handelsblad en
het Vaderland waren niet blind voor de ge
opperde bezwaren eu gebreken en erkenden dat
het inslaan van dezen weg in zeker opzicht een
waagstuk kon genoemd worden, doch zagen
zooveel gebrekkigs in den bestaanden toestand
en zoo groote verbetering in de nieuwe rege
ling, dat zij met aandrang tot aanneming ad
viseerden. Nog eens het zou al heel toevallig
zjjh, indien dergeljjk verschil van meening in
den boezem eener partjj ip. ’s lands vertegen
woordiging geen weerklank vond. De ge
noemde organen hebben in den regel een be
hoorlijk aantal geestverwanten achter zich. De
eenige verklaring is, dat aan individueelè
meeningeu het zwijgen is opgelegd uit hooge
politieke overwegingen. De heer Rutger?
van Rozenburg deed met zijn gewoon sarcasme
gisteren aan de Kamer het volgende verhaal
«Een lid der rechterzijde zeide mjj, een maand
geleden, dat bjj tegen dit voorstel was. Ik ant
woordde toen gjj stemt er toch stilzwijgend
vóór. Maar, mjjne heeren, dit is thans niet meer
mogeljjk. Dat lid stemt er
het redeljjke kansen van welslagen heeft en de reeds tweemaal gezegd!
aanleiding daarvan herinner ik mjj, ik ben
