BW
ierk.
SE
i
DE VACCINATIE.
0
0
N° 4257.
Zaterdag 28 Juni.
1890.
IE.
4
FEUILLETON.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
©I
01
0I
0I
0!
0
ÏG.
ld
I
I
De inzending van advertentiön kan geschieden tot één uur des namiddags van den dag der uitgave.
i I
1
Drogist.
»ot uit
)UDA
SDAG
ar aan
het beste
sreld.
n
eklen
ndpijn, ont-
maangename
rorden zeker
ijk» gebruik
i
1 JÜLI begint een nieuw kwartaal
van de Goudsohe Courant. Nieuwe
Abonnés ontvangen de vóór dien tijd
verschijnende nummers GRATIS.
erin
ndwater,
chen,
lemen-zeep.
ransparant.
m,
i I
11
si I
1
GOUDSCHE COURANT.
D# uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is f 1.25, franco
per post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
Bovendien worden alle Ad verten tien gratis
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
't welk des Maandags verschijnt.
ümoriewinkels
(Vit het EngeMi.)
XVI.
h aan een
jHT,
igen voor
acht onder
urant.
f 1.75,
Dr. POPP’i
tanden ge-
's Tandplom-
tegen eiken
i.
zeepen, welke
weeg brengen.
-Mondwater
i tijd. "W
enen.
AD VERTENTIEN worden geplaatit
▼an 15 regels a 50 Centeniedere regel
meer 10 Centen. GR00TE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
87)
Er was niemand, tot wien Prudence zich wenden
kon om haar uit het doolhof te geleiden, waar zij
in verdwaald was. Mijnheer Dent kon haar niet
onpartijdig raden, zij begreep als bij instinct, dat
haar vriendin Veronica geheel ongeschikt was, om
haar te helpen en de oude dominé lag in zijn graf.
Het was bepaald noodzakelijk, dat ze spoedig tot
een besluit kwam; maar dien middag, toen die ge
dachten haar voor de honderdste maal door het hoofd
gingen, was zij er zoo ver af als ooit.
wWat zal ik doen! wat zal ik doen!” zei Pru
dence, terwijl zij, min of meer onheroisch, met een
schildpadden fantasie-kam in haar hand de kamer
op en neer liep. Onheroisch? Ik houd het er voor,
dat Ophelia eenigszins zorgvuldig die wilde bloemen
door hare lokken vlocht, eer zij zich ging verdrinken.
Medea en Clytemnestra zouden niet zoo bevallig een
eind aan haar leven maken als zij niet een weinig
acht sloegen op de wijze, waarop zij de draperieën
1 -1
b 1
j
Er is onlangs door de Regeering een
ontwerp ingediend tot herziening van de
wet op de besmettelyke ziekten, dat wel de
aandacht verdient. Schoon het ook andere
wjjzigingen voorstelt, schynt toch de hoofdbe-
doéling te zjjn eenige voldoening te geven aan
de tegenstanders der vaccinatie, die er onder
de aanhangers der tegenwoordige regeerings-
partjj te vinden zjjn. Onder de katholieken
vindt de heilzame uitvinding van Jenner alge-
meene waardeering, doch onder de orthodoxe
protestanten zjjn er velen, die er gemoedsbe
zwaren tegen hebben. Hoe wil nu de Regee
ring daaraan te gemoet komen? Zooals men
weet, bestaat er ten onzent geen eigenljjk
gezegde inentingsdwang. Maar er is voorge-
schreven, dat geen kinderen op scholen worden
toegelaten, tenzjj een bewjjs wordt overgelegd, dat
zg met goed gevolg gevaccineerd zijn. Het ont
werp strekt om daarin verandering te brengen. De
Regeering wenscht de vaccinatie te bljjven be
vorderen, maar is tegen allen dwang. Vandaar
dat zjj voorstelt, al diegenen zonder bewjjs
van vaccinatie op de school toe te laten, welke
aan den burgemeester verklaren, dat zjj bezwaar
maken tegen de koepokinenting op den persoon,
wien het betreft.
Terecht wordt van de zjjde der medische
woonlijk, en dit ontging den jongen dominé niet,
die zonder dat men het merkte eigenlijk
alles zag.
Toen zij de bibliotheek binnentrad, waar de twee
heeren zaten, merkten beiden op, welk een glans
haar als een atmosfeer omringde. „Dillingham’s lot
wordt nog heden avond geteekend, gezegeld en be
slist,” dacht mijnbeer Dent bij zich zei ven; „ik zie
in haar gezicht, wat er in haar omgaat.” Maar die
moedige blik van Prue, was in treurige tegenstelling
er maar alleen lief uitzien en dal deed zij, zonder
dat zij er moeite voor deed.
Mijnheer Dillingham was gewoon, als hij op Wil
lowbrook was, om tien uur heen te gaanals er
menschen waren, werd het later. Dien avond was
er niemand en ’t was voor Prudence alsof er geen
eind aan kwam. Soms hield zjj gedachteloos stil
midden in een zin, terwijl de pendule op den schoor
steen de slepende halve uren sloeg. Het was haar,
alsof het nooit tien uur zou worden. Een paar maal
in den avond wakkerde het gesprek wat aan en stierf
dan plotseling weer uit, zooals het anders onder deze
vrienden nooit deed.
Als bet gesprek zoo den laatsten adem uitblaast,
behoort ereveel takt toe, om het lijk fatsoenlijk te
begraven. Al is er een rijk begaafd, wijs geestelijke
bij, om den dienst te leiden, dan heeft de plechtig
heid nog niet altijd tot aller voldoening plaats.
Om half tien schond mijnheer Dent de overeen-
autoriteiten gewezen op het bedenkeljjke van
eene dergeljjke verzwakking der wet. Wel is
de vaccinatie genoegzaam in de zeden gedron-
g n en verheugt zij zich id den steun vau bijna
alle geneesheeren, maar als men het nalaten van
dezen gewenschten voorzorgsmaatregel in de hand
gaat werken, dan is het te voorzien, dat de
mindere standen uit gemakzucht er zich aan
zullen onttrekken. Met cijfers heeft dezer
dagen Dr. C. Noordujjn te Njjmegen in het
Handeleblad aaugetoond hoe moorddadig de pok-
ziekte uit haar aard is en hoezeer zjj is ver
minderd en bedwongen door de vaccinatie.
Het tegenwoordige geslacht heeft er mis
schien wel eens iets van gehoord, maar het
maakt er zich in' de verste verte geen begrip
van, dat pokken niet alleen de moorddadigste,
maar ook de afschuweljjkste van alle ziekten
waren. De verliezen geleden door de bloedigste
oorlogen, door de verwoestendste volksziekten,
pest, cholera, typhus en zoovele andere, halen
niet bjj de ontzettende offers, die de pokken
aan de menschheid gekost hebben. Geheele
stammen worden uitgeroeid, geheele landstre
ken ontvolkt. Wat al millioenen en millioenen
menschenlevens, die er verloren gingen. Het
getal der in de twee vorige eeuwen jaarlijks
aan de pokken overledenen, schat men pp ruim
500.000 in Europa, dat is ongeveer een tieude
aller sterfgevallen.
Wat kent de tegenwoordige wereld van de
ellende van hen, die gespaard bleven, die het
leven er af brachten? Ja, misschien heeft de
een of ander nog wel eens toevallig een door
de pokken geschondene geziendat is dan ook
al het ergstemaar wie weet iets van die dui
zenden misvormden, die blinden, die dooven,
die verlamden, die uitgeteerden, die voor hun
geheele leven ellendig waren en een afschrik
voor hun omgeving? Daar hebben weinigen
der thans levenden iets van gezien, of zelfs
een flauw begrip van.
Het is te voorzien, dat verwaarloozing der
noodige voorzorgen onmiddelljjk eene toene
ming der ziektegevallen zal ten gevolge hebben.
De ondervinding in onze Oost-Indische bezit
tingen leert het; overal waar de vaccine niet
is dóórgedrongen, heerschen hevige en kwaad
aardige epidemieën. Zoolang in de Zwitsersche
kantons de algemeene verplichte vaccinatie in
zwi ng was, bedroeg de sterfte slechts een mini
mum, in Zürich bijv. 2 perjaar. In Mei 1883
werd deze verplichting ingetrokken en reeds in
1884 ontwikkelde zich eene epidemie van pok
ken, die in 20 maanden van eene bevolking
van 317.576 er 719 aantastte en 129 personen
ten grave sleepte, d. i. gemiddeld 80 per jaar.
In Bazel, waar eveneens in 't zelfde jaar de
verplichte vaccinatie werd opgeheven, werden
in ’t volgende jaar van de 85.618 inwoners er
874 aangetast.
Vóór de inwerkingtreding van het Dnitsche
Reicheimpfgesetz in 1874 was er nauweljjks
onderscheid in de pokkensterfte iu Oostenrijk
en Pruisen. Na dien tjjd kwam er groote
verandering en bedroeg de pokkensterfte in
Duitschland, en dat nog wel voornamelijk in
de grensdistricten, slechts 4 op elk millioen
inwoners, terwjjl ze in Oostenrjjk tot het 65-,
in Hongarije zelfs tot het 468-voudige steeg.
plooiden. Zoolang men leeft, moet men toch eten,
drinken en zich kleeden, het mag gaan hoe het wil.
En als ik u mijn arme kleine heldin uit Nieuw-
Engeland voorstel, bezig hour haar op te zetten,
daar het bij zessen was en mijnheer Dillingham
kwam thee drinken, dan bon ik zeker, dat ik do
natuur wel zoo getrouw volg, als dat ik haar op
een voetstuk plaatste.
Dat bruine haaren ze had een rijkdom van haar,
was haar grootste schoonheid en er waren hier
c_ --- --
goudblad in een, flesch guidewater, als ’t geschud
wordt. Zij maakte het haar op naar de mode van
die dagen, in een breede vlecht boven het voorhoofd,
C- --
geweest zou zijn. Het verwonderlijke
was, dat hij haar niets kostte.
Toen Prudence de laatste speld op zijn plaats had
een oogenblik oplettend
haar toilet-spiegel en glimlachte toen zij zag,
„Half onbewust een kleur ging dragen,
kersenrood lint om haar hals en om haar midden.
buitengewoon lief uitzag, dat
omgaat.’
en daar van die warmere linten in, zooals die stukjes met haar besluiteloos en moedeloos hart. Zij wilde
wordt. Zij maakte het haar op
die een kroontje vormde, waarop eene hertogin trotsch
geweest zou zijn. Het verwonderlijke van die vlocht
was, dat hij haar niets kostte.
C.._
gestoken, bekeek zij zich,
in I— -y1™'
dat zij
-
Die hij haar ’t liefste dragen zag,
een kersenrood lint om haar hals en om haar midden.
„Ik word verschrikkelijk' leelijk,” zei Prudence,
terwijl zij er zoo buitengewoon lief uitzag, dat zij
dat gerust kon zeggen, zooals de dames altijd kunnen
als zjj het zoggen.
Er was dien avond een hooger blos op haar wan
gen en een levendiger gloed in haar oogen dan ge-
