Buitenlandse!) Overzicht. keil ran schepen, waarna toch eerst de haren geheel aan haar doel ral kunnen beantwoorden. Vooral in oneen Archipel is er behoefte aan, in 't bijzonder roor de gouvernementsschepen. Sommige leden had den de voorkeur er aan gegeren, om de geheele ex ploitatie der haren te Trandjong-Priok aan de par ticuliere industrie over to laten; maar men begreep dat thans, nu de Begeering die exploitatie zelve ter hand heeft genomen, daarop niet kan worden terug gekomen. Onderscheidene leden verklaarden zich nu reeds bereid, deze overeenkomst goed te keuren. Anderen waren er, die, zonder zich voor als nog hieromtrent uit te laten, verschillende bedenkingen aanvoerden. Sommigen meenden als hun oordeel te mogen uitspreken, dat, hetzij door uitbesteding, hetzij door eontracteeren met eene firma in Indië, voord eeliger voorwaarden dan thans voor den Staat zouden te bedingen geweest zijn. De vraag werd ook gedaan, of men hier te doen heeft met een aan den heer Croll die inmiddels eene andera betrekking heeft aanraard of de door hem in hei leren te roepen vennootschap verleend monopolie, waardoor voor het vervolg geen ander tot het aanleggen van eenige dok- of reparatiewerf zou mogen worden toegelaten. Br behoorden ook meer waarborgen gemaakt te worden met betrekking tot het kapitaal, dat in de onderneming gestoken wordt. Sommigen verlangden de storting van een waarborgkapitaal, of de zekerheid dat met voldoende middelen zal worden gewerkt. Eenige bepaalde vragen werden tot de Regeering gericht, alsZal de voorgenomen aanleg of exploi tatie van de haven niet een staatkundig gevaat opleveren, en zal men niet moeten overgaan tot deii aanleg van kostbare verdedigingswerken te Tandt jong-Priok Zal de toegang voor onze marine voort durend verzekerd zijn Hoeveel hebben de aanleg en de exploitatie der havenwerken tot dusver gekost! en welke intresten heeft de Staat er uit getrokken Zou de Regeering willen trachten, eene gewijzigde overeenkomst met den concessionaris te sluiten In Rusland zijn, volgens ambtelijke mededelingen, omtrent 170.000 wolven. De schade, fdoor de landelijke bevolking aan geroofde schapen el^varkens geleden, is zóó aanzienlijk, dat het zelfs moeilijk ia die te bepalen. Verleden jaar zijn in eene enkele provincie, nl. Wologda, 49.000 wolven gedood; in Easan werden er 31.000 geschoten, en voor elk dier werd eene premie van tien roebels betaald. Volgens statistieke opgaven zijn daar ook verleden jaat 908 personen verscheurd. Eene minder bekende uiivoertlaehterij is die van hanen en kippen, welke sinds eenige jaren te Holland- sehe Veld bestaat, en welke meermalen 200 a 300 stuks in de week slachtte en naar Amsterdam zond. Die zaak schijnt niet slechts levensvatbaar, maar ook vatbaar voor uitbreiding te zijn. Woensdag namiddag keerde het detachement gym nasiasten uit Amsterdam uit het kamp van Laren terug. Opvallend was de uitnemende militaire houding der jongelieden, die gepakt en gezakt en met hunne bruin verbrande gezichten, met het waas der gezondheid er op, een flinken indruk maakten, Te kwart voor vieren werden zij door den kamp commandant, luitenant Landsdorp, afgedankt, nadat hij hun te kennen had gegeven dat hij zoo gelukkig was aan den commandant van het 7e regiment infanterie en aan den minister van oorlog te kunnen rapporteeren dat de gymnasiasten zich door voor beeldig gediag en buitengewonen ijver hebben ge kenmerkt. ver gelopvën', den reph perspoen, die in dei had. dank uw arm zoo" ik ik allen, Aan een der kleine stations van don Pacificspoorweg in Westelijk Utah (Amerika) stegon voor een paar weken twee zeer net gekleede heeren in een oonpó eerste klasse, en hadden nog veel moeite om een plaatsje machtig te worden, want de wagen was reeds bijna vol. Nadat djo conducteur de kaartjes had na gezien en de trein zich in beweging gezet had, begon tusschen de beide heeren een levendig gesprek, dat weldra in een heftige woordenwisseling ontaardde. Plotseling staat een der beide heeren op, plaatste zich in het midden van den waggon en riep met luider stemme: «Ladies and gentlemenIk ver zoek u vriendelijk tusschen ons als scheidsrechters op te treden in pen quaestie, waarover wjj het alles be halve .eens zijd. Mijn vriend is van meening, dat van v(jf inenschen ;er drtt 'niet aan eene ziel geloovpn. Ik heb meer veriroumi in het meiischdom. 'Daarom ik diegenei van u, die ,wèl aan ie&è Ziel op te stekin. -4 Alle wagen zaten, deden wat |ijj ge. de beer lainénd, ijjp oogenbnk te houden, je aan eon Tjeortbéètpan dl na dit< lev<m gelooven, ook ilejl jlinkeijdnn heffen." H Alle linkerarmen gingen in d^ hoogto,fwi het gezelschap 't aanpen kreeg vaujeenige gymi die met vooroefeningen bezig wartA. «lil dank U nogmaals," zeide do keer en V: er bij, terwijl hij plotseling twee blinkende pL uit zijn gordelj trok«Al wie het wagen durft zijner armente laten zakken of zich te ver zal ik zonder genade een kogel door de hdi jagen. Mijn vriend zal too vrij gijn eren uwe zakken te doorzoeken, qm te zien; of er iets van onze gading bjj ute vinden is. Laat hem bedaard zijn ging gaan, want denkt er aan, dat hij door mijne pistolen ge dekt wordt. En nu, Jim," hiermede wendde hij zich tot zijn kameraad «haast je een beetje, voor dat we aan het naaste station zjjn." In weinige oogenblikken hadden de beide schurken aan geld en kostbaarheden eene waarde van onge veer 2000 dollars (8000 gulden) buit gemaakt. Toep verlieten zij bedaard den wagen, steeds dreigende met de pistolen, gingen op het platform achter den wagen staan en een juist berekende sprong deed hen zonder eenig letsel op den grond terechtkomen, waarin zij het in de tegenovergestelde richting van den trein op een loopen zetten. Toeu de overrom- reeds lang uit het gezicht, zoodat er geen mogelijk heid was hen nog te achterhalen. God is groot en de Czaar is ver. Een nieuwe eigenaardige verduidelijking van de werkelijke betee- kenis van dit bekende spreekwoord wordt uit Rus land gemeld. Zekere Nikolai Petrowitsch Sokolew bezat bij Kiew een schoon landgoed Nicolajewsk ge naamd, dat echter geheel met hypotheek bezwaard was, zoodat zjjn sohWeischers den openbaren verkoop ge rechtelijk aangevraagd hadden. Wel is waar had Sokolew zioh met de dochter van een zeer rijken Rus, die in Lt buitenland woonde, verloofd en zou nden trouwen,^maar zijn schoonvader, trekking tot zjjn geldelijken toestand, oleid had, zou zoodra hij de waarheid te de verloving doen afgaan. Van deze i in den eersten tjjd geen hulp te wachten oest dus alle pogingen in 't werk verkooping tot na de bruiloft uit te binnen drie dien hjj, mi om den tuf weten kwaï zijde was di en Sokolewf'i stellen om stellen. In schulden zoi van zjjn vei wachten, en koornhi andere wjjajdja nietig ambtenaar zgn hulp ti bezitten, echter had ontvangen, bjj het geli geven. NL, Sokolew ei- besluit if was O] den Czoar vberdl te Wj komen dat zioh dan met djng te stel lei Vruchteloos dus niet mi daslagen mpi 'ttaktFVijn h F°°9% hVjf msnqiMjo ach en ho£ hajuoMh, q, geven vblkdtnen mol iedere gewenschte ben, indien hg ooi looning ontving. van Sokolew's belofte, dat hij zjjn .fdoen met den aanzienljjken bruidschat ifde wilden de schuldeischqrs niet langer ging daarna met JenkeleS, den waard ilaar van zjjn dorp naar Kiew om op 'et noodlottig besluit bjj het gerecht verklaren. Daar kwamen zjj bij een voor een «fooitje" van honderd roebel igde, doch latei; bleek geen invloédte het niet beter(leze tje" van vijftig roebel lengekomon was hemi iu der zaak de 'overige vijftig roebel te ile vergeefsche pogingen bekwamen .Vriend Jenkeles zekeiweid, dat het verkoop Van het goed nejm Petersburg X heil op, dp bekrachtiging van om dajt teruggezonden ed ultge- Na kórf tweede gil een «docei pnkeles, ovoi Ier zaak de DJt laira. naar de hoof) nselarij van ir ook hier k was ta trekked en-onae (An jj had zijö rpiüppodf, w ekdning betaaïd en W overeenge- u reizen om ir iaiverbin- 'gingen besluit >bti een eénge- mis- vlloos ad g«K <j te zijnj, heb- ning •geven, toeu wendde, hem ehrl lat hjj hem het bi zijn zaak op de ■erschuiving te doen pli iddellijk tweeduizend rpebel be-' ik bezit niet het tiende deel van zoo'n som en bovendien zou ik niet voor een verloren zaak zooveel geld offeren." Aangedaan ant woordde het mannetje «Goed, Nikolai Petrowitsch ga dan met God naar Nikolajewsk, dq verkoop zal niet plaats hebben, vier gerust uw bruiloft, eu wanneer u eens gelukkig zjjt, denk dan aan mjj hior is mijn kaartje, ik ben een arme taohinownik en huisva der. De grondeigenaar kon niet aan de waarheid van dit geluk gelooven; de draadksle jas van den ambte naar boezemde hem geen vertrouwen in, maar toch beloofde hij zich den man dankbaar te herinneren, als de voorspelling waarheid zou worden. Sokolew, ging naar Nikolajewsk terug. Maanden verliepen, hij leefde als gelukkig echtgenoot en had zijn schulden reeds lang betaald, maar van het noodlottige bevel tot verkoop was hem, noch zgn schuldeisohers iets ter oore gekomen. Dankbaar dacht hjj aan den klei nen ambtenaar, wiens invloed het besluit had doen in trekken en toen hjj met zijn jonge vrouw de hoofd stad bezocht, was zijn eerste zorg, de tschinownik tot zich te laten komen en hem onder de hartelijkste dankbetuigingen een groote som te overhandigen. Voor zjjn vertrek vroeg hij den ambtenaar de oplos sing van het raadsel. Na eenig dralen en onder de in dit huis™ Natuurlijk, zeide Estelle, die haar niet begreep. Is dit niet mijn huis O, hernam mevrouw De Polrey met een zucht van verlichting. Zijt gij vaat daartoe besloten? Voor het oogenblik, zeker. Ik ben hier om u te vragen, of gij niet bij ons zoudt willen komen en uwe kamer van jong meisje weder betrekken; maar als gij besloten zijt Estelle zag haar in de oogen en las in het diepst barer ziel. Tot dusver had zij de barones voor eene zeer alle- daagsche vrouw gehoudenzij was overigens wat men gewoon is een goede ziel te noemen. Bij den dood van mevrouw Brunaire had mevrouw De Polrey zich belast met de opvoeding van Estelle. Waarom de barones eerder dan eene andere? Zij was door geene bijzondere vriendschap verbonden aan de overledene, die trouwens sedert vele jaren zich om niemand bekommerde, zich van de wereld scheen te hebben teruggetrokken en droefgeestig, geheel in zichzelve gekeerd voortleefde. Aan mevrouw De Polrey was de zorg voor Estelle toevertrouwd, omdat zij de eenige was die er om gevraagd had; de voogd van de wees, blijde dat hij van allen last ontheven werd, had zijne pupil overgedragen aan de vrouw, die moeder was van drie kleine meisjes, wat een waarborg scheen voor hare bevoegdheid op hetvstuk van opvoeding. De betrekking tusschen Estelle en de vróuw, die, volgens de geijkte uitdrukking, bjj haar de plaats eener moeder vervulde, was van zeer eenvoudigeu aard geweestmevrouw de Polrey verlangde noch dankbaarheid, noch eene bjjzondere genegenheid, maar alleen de minzame beleefdheid die de maatschappe lijke verhoudingen beheerscht. In baar gezin hinderde Estelle haar niet meer dan eeue tortelduif op haren tilal die kleintjes gingen naar het klooster, wer den in de spreekkamer van die instelling opgezocht, gingen regelmatig weg en kwamen met vacanties tehuis met eene tucht die geene reden voor eenige onaangenaamheid opleverde. Toen het oogenblik gekomen was om hare meisjes in de wereld te brengen, had mevrouw De Polrey eene kleine teleurstelling ondervonden. Voorzeker was Suzanna, hare oudste dochter, lieftallig, als eene echte Parisienne, en Odette, de tweede, bezat een buitengewoon «chic"; wat Valentine aangaat, deze was pas veertien jaar en kwam nog niet in aanmer king. Maar Estelle had, beh'alve haren onmodischen naam, die reeds de aandacht trok, zulk een voornaam air, hare vorstelijke schoonheid viel zóó in het oog, dat hare gezellinnen er geheel doof in de schaduw werden gesteld. Dat was de aanvang van hartzeer voor mevrouw De Polrey en van ontgoocheling voor hare pupille. Die pijnlijke toestand duurde twee jaren zonder eenige uiterlijke openbaringtoen kwam het aanzoek van Raymond. De barones leed er onder, zonder dit echter te vertoonenmaar Estelle begreep, dat zij zeer verkeerd gedaan had met een hart te veroveren dat aan Suzanna toegedacht was, en zonder eenig misnoegen te doen bljjken zeide zij tot zichzelve, dat mevrouw De Polrey toch ook maar een mensch was en geen heilige. De zaak was in dit oogenblik volkomen duideljjk de barones was niet eer met haar* voorstel voor den dag gekomen, dan toen zjj overtuigd was, dat het verworpen zou worden 1 Dat was zeer verstandig en volkomen als eene moe der geredeneerd, de vele moeieljjkheden in aanmerking genomen die de tegenwoordigheid van hare gewezen pupille tengevolge kon hebben. Do jonge weduwe gevoelde zich er niettemin door gekrenkt. Als zjj een toevluchtsoord had noodig gehad, zou zij bpt daar dus niet gevonden hebben Estelle wist nog niet genoeg van het leven om eene zeer natuufljjke, zij het wat overdrevene moederljjke voorzichtigheid te begrijpen en te verontschuldigen; haar jeugdig hart en ook hare eigen liefde hadden een smartelijke wonde ontvangenzij kon of wilde dit niet verbergen, en de barones, die scherpzinnig genoeg was, bemerkte het terstond. Van dat oogen blik af bestond er geen genegenheid meer tusschen beide vrouwen, indien deze al ooit had bestaan. Dit alles had in minder dan eene halve minuut plaats gegrepen. Wordt vervolgd.) belofte van geheimhouding sprak hjjHet allerhoogste bevel is nog altjjd op weg naar Nikolajewsk; per on geluk heeft «men" op hot adres een woordje verkeerd gezet, want inplaats van naar het gouvernement Kiew is de brief naar het Amurgebied gegaan. Vóór hg met het merk «adres onbekend" van Nikoltgewsk aan den stillen ooeaan terugkomt, verloopen er twee jaar; dan ontvang ik, indien tnjjn schuld nog te bewjjzen is, een berisping maar heb dan ook de voldoening iets goeds verricht te hebben. Hij groette het gelukkige paar, drukte het bundeltje banknoten vaster tegen zich aan en vortrok in de opgeruimdste stemming. Nikolai echter omarmde zjjn jonge vrouw en riep: «Ja, Rusland is groot en de hemel beschermt de rechtvaardigen." In het kastje van onbestelbare brieven aan het postkantoor te Apeldoorn bevindt er zich een, waarvan het adres aldus besluit. Aan een van de briefe Bestellers te Apeldoorn is Mjjn het Zelfde en of die persoon dan zoo Goet Voor Mjjn wilt zjjnt en bezorgen. Deze brief aan een Timmermans Baas die Nog Volk Kan Gebruiken. Een Vriendelijk Verzoek Mijn Vrient. Dinsdag ochtend heeft te Berlijn een zwaar onweder gewoed, hetwelk hi^r en daar schade heeft aangerioht. De schoorsteen dar tapijtfabriek aan den Bethaniën- oever is (loor dep'bliksem omvergeslagen, met het gevolg dat het ketelhuis werd vernield en een groot gedeelte va® den schoorsteon door het dak heen is nedorgekomah in een loealiteit, waar 260 getouwen in werking waren»! De brandweer heeft een paar gekwetste werklieden uit do puinhoopen opgehaald. In een huis aan aeq Ootjiuzerdam werd een meisje zoodanig door den bliksem getroffen dat zij aanvan jcelijk totaal verlamd was. De teléphoondienst was wegens het onweder gestaakt, en werd te 8 uren 40 minuten hervat. Te 9 uren volgde er onverwachts 'Wedor een hevige slag, waarbij de ambtenaar aan de telephoon in de Fransche straat door den bliksem jwerd getroffen, zoodat hjj buiten kennis r.ederviel, 'Bij onderzoek constateerden de artsen dat hjj verlamd was en naar het ziekenhuis moest worden vervoerd. Haar Frankrijk, front, aldus luidt de titel van een brochure, die door Aldegonde werd geschreven, ten botooge dat onze Regeering niet beter kan doen dan zich -liefst zoo spoedig mogelijk aan te sluiten bjj de Triple—Alliantie, en wel op de volgende gron den beveelt schr. aan een bondgenootschap met Duitsehland. Duitacbland aldus do sohrjjver is ons stam verwant; met hot Duitsche volk komen wjj het meest overeen in aard, zeden en levensbeschouwing. Vele der groote Duitsche belangen loopen evenwijdig aan de onze. Aan het Duitsche Rjjk hebben wjj nog niets te wjjten, wèl aan de Staten, die dat complex vormen, groote weldaden, groote persoonljjkheden en groote denkbeelden te danken gehad. En alles afdoende is het feit, dat wjj de Duitsche staatkunde hebben leeren beschouwen als wezenljjk gericht op handha ving van den vrede; een aspiratie die èn met onze belangen èn met onze inzichten èn met onze wen- schen overeenstemt. Onweersproken moet het blij ven, dat de politiek der Triple-Alliantie is een vre- des-politiek, en aan dit streven eenige kracht bijzetten, kan slechts eervol zjjn voor Nederland. Ons volk en zijn Begeering moeten eerijjk en oprecht, zonder achterhoudendheid en mannelijk, ver klaren, in den toekomstigen oorlog lief en leed te willen ileelen met het Duitsche, ons verwante volk. Dat is een natuurljjk en op wederzijdsche belan gen gegrondvest bondgenootschap. Daarvoor erlangen wjj eon eervolle positie zoo lang de vrede duurt en een mate van veiligheid, die geen andere denkbare gedragsljjn ons kan opleveren; daarvoor verkrjjgen wjj den waarborg, dat bjj een zegepraal van Centraal-Europa ons volksbestaan on aangetast blijft; daarvoor werken wjj medé aan oen groot doel: het verhinderen van den panslavistischeu inval, dat is de inval der barbaarschheid in Europa en de terugval van Europa in de barbaarschheid. Daarvoor erlangen wjj wedor een zekeren rang onder de natiën. Duitsehland^ kan daarvoor in tijd van oorlog zijn Rijn-front naar zijn inzicht en zijn behoeften, die dan strategisch met de onze samenvallen, in staat van tegenweer' brengen. Duitsehland kan alsdan het No- de^landsche gedeelte van het front van den Beneden- Rgn met het Duitsche gedeelte ervan in organischen samenhang brengen. Duitsehland zal ons Land zoo goed verdedigen als hem mogeljjk is en met ons beter dan wij alleen het zouden kunnen. Ons leger blijft in ons Land en het waardeerbaar geraamte van het polderleger; dat weet hoe zich te gedragen in en vertrouwd is met onze lage, drassige terreinen. Duitsehland krijgt in tijd van oorlog zjjn verbindin gen met de Noordzee en een onovertrefbare operatie basis voor zjjn eskaders, op korten afstand van de Fransche wateren. En ten slotte, als een geheel gemeenschappeljjk belang zou het samengaan van Nederland met Duitseh land reeds ten gevolge hebben, dat de Fransche operatiën besloten bleven binnen de Fransche laag vlakte; dat daiTnloor verlichting kan worden gegeven aan de strijdmacht in de Vogezen en opschuiving plaats hebben naar het Benedon-Rijnfront, en dat hierdoor de decisie in noordelijk Frankrijk oT in zuidelijk België een onverwachte verhaasting onder ging. Maar zeker is het, dat niet, gelijk bjj de beschouwingen over do operatiën van het Fransche leger in de laagvlakte oen wijle is verondersteld, reeds kort na het uitbreken van den oorlog een Fransohe legermacht in Oostelijk Noord-Brabant zich concentreeren zou. Door ons bondgenootschap zou de loop der gebeurtenissen gewijzigd worden in na- natuurlijken en in voor ons deu voordeeligsten zin. I Een treurige gemeente-huishouding. Bekend is, dat in Drente zich het zeldzame geval heeft voorgedaan, dat een Nederlandsche geqjeente geheel aan lager wal verzeilde. Men weet, dat voor eenigen tijd in Vries een deel der gemeente-eigendommen moest wor den verkocht, om een verschuldigd bedrag aan een aannemer te kannen voldoen. Gevolg daarvan is geweest, dat vijf gemeenteraads leden, die zich met het beleid van den Burgemees ter, den heer Ebbinge Wubben, niet konden ver eenigen voor hun lidmaatschap bedankten. Tot tweemaal herkozen, blovcn zij bij hun weigering volharden, en dezer dagen voor de derde maal her kozen, heeft nog slechts een hunner het mandaat weer aanvaard. De gemeenteraad bestaat nu met den Burgemeester weer uit drie leden. En hoe het er nu toegaat, daar geeft een locaal blad een be schrijving van, die de aandacht verdient. Een zoo verregaande verwarring in een overheidscollege over treft alles, wat totdusver van dien aard gemeld werd. Ziehier dit raadsverslag De heer J. Lammers Mijnheer de voorzitter, als alle punten zijn afgehandeld*, wensch ik het woord over onzen geldelijken warwinkel cn wel wensch ik u te vragen hoe al die zoekgeraakte duizenden guldens terecht zullen komen Het tekort van T. Kiers (den ontslagen gem.-ontvanger) is door hem zelf en zjjn borgen aangezuiverd, doch het andere is er nog niet, en optredend voor de belangen der gemeente, eisch ik en verlang ik dat door u de zaak in 't reine wordt gebracht, en dat hebt gij ook beloofd. De voorzitter, burgemeester Ebbinge Wubben: Wat weet ik daarvan Ik weet van niets. De heer J. S. Roelfsema (wethouder): Dan zal ik het geheugen van den burgemeester eens te hulp komen, liebt gij, burgemeester, niet beloofd, al wat aan het tekort van T. Kiers ontbrak, bjj te passen Ik roep daarvoor de andere raadsleden als getuigen. Verder wil ik u nog herinneren, dat gij hier in den raad hebt verteld, dat gjj do 4000 extra-subsidie voor de school te Donderen, bij den hoer Smidt, kassier te Assen, had uitgezet en dat de gemeente daordoor een voordeeltje van 60 rente zou behalen. Toen een paar raadsleden de zaak niet vertrouwend, daarnaar onderzoek deden, bleek dat de heer Smidt niets daarvan wist en vol strekt geen geld van de gemeente Vries ter belegging had gekregen, dus belogen hadt gij ons mjjnheer de voorzitter, schandelijk belogenen teu laatste, om u de maat vol te meten, heb ik hier het bewijs in den zak, dat gij voor den heer Gorter, rechter commissaris te Assen, een stuk hebt geteekend, waarin gij verklaart, aan de gemeente Vries een som van ƒ2969 schuldig te zijn. Dit bewijs heb ik geteekend en wel van T. Kiers gekregen. De voorzitter: Wat kan mjj Kiers schelen. De heer J. S.Roelfsema: Of u Kiers niets kan schelen, de verklaring van Kiers kan mij wel sche len; hjj is geen onmondig kind en weet wel wat hjj ziet en hoort. De heer Meulenkamp (wethouder): ik stel voor T. Kiers te laten komen, om zijn schriftelijke ver klaring toe te lichten en te bevestigen. Voor uwe eer (geschuivel en gemompel in de vergadering) zou jtet goed zjjn, als die zaak uit den weg was, m. d. voorzitter. t)e voorzitter: De eer, wat is mij aan de eer gelegen? De heer J. 8. Roelfsema: Dat wil ik wel gelooven, maar ik verklaar hier in de vergadering iemand, wien niet aan de heer gelegen is, voor een schurk, in staat tot alle schurkenstreken. Daarop ontstond een tumult on begonnen alle leden der vergadering zoo luid hun opinie te verkondigen, dat de burge meester met een lijkkleurig gelaat de vergadering ontvluchtte en zijn troost zocht bij den veldwachter, vergetende de vergadering te sluiten. De heer A. Oosting, het eenige lid, dat den burgemeester tot dusver volgde, Verklaarde nooit te hebben geweten dat de boel zoo raar in elkander zat, dat had de burgemeester hem nog nooit verteld. Zou hel niet goed zijn, vraagt het locale blad. dat de autoriteiten daarvan eens notitie namen en onze gemeente in bescherming namen tegen een burgemeester, die verklaart niets om de eer te geven. Men herinnert zich uit het jaar 1870 den jammer lijken afloop van het trotsche woord van Napoleon*s minister Leboeuf, die ongeveer zooals nu onze militaire autoriteiten en autoriteitjes tegenover Tindal doen zeidedat er geen knoop aan een slob kous ontbrak. 't Schijnt thans zoowat eveneens met het Belgische leger gesteld te zijn. Volgons «la Belgique Mili taire" zijn nl. de magazijnen zoo slecht voorzien, dat in geval van mobilisatie 33.000 man niet gekleed en uitgerust kunnen worden. De «Etoile», die een nader onderzoek instelde, bevestigt niet alleen deze verklaring, maar voegt er bjj, dat sommige regimen ten zelfs niet de manschappen der eerstvolgende lichting van de militie kunnen kleeden. Toch verklaarde de Regeering een paar jaren geleden in de Kamer, evenals Leboeuf, dat de leger- magazijnen ruim voorzien waren. Het grootste gedeelte der inwoners van Collinsville, in Texas, de vrouwen en kinderen er onder bogrepen, heeft enkele dagen in kennelijken slaat van dronken schap verkeerd. Een spoorwegbrug over een riviertje, Rouge-Creek genaamd, stortte nl. in, toeu er een goederentrein over reed, waaraan verscheiden wagens met bier en whisky geladen waren. Persoonlijke°on- gelukken kwamen er niet bij voor. Maar nauwelijks was het ongeluk in de stad en de omstreken of de iuwoouers stroomden in groote getale naar de plaats waar het ongeluk had plaats gehad, en weldra was men ook op de hoogte van den kostbaren inhoud van enkele wagens. De politieagenten en de trein- beambten mochten al trachten het puliek tegen to houden, het hielp alles niet, weldra had men zich van eenige vaten whisky en bier meester gemaakt, en een paar uren later was de geheele stad dronken. Daar meu echter ook nog eenige vaten in veiligheid had gebracht, wemelde Collinsville nog dagen daarna van dronken inwoners. R. v. A. deelt mede dat de socialistische Vereeni- giny van Spoorwegpersoneel binnenkort een geheele verandering zal ondergaan, waarmede het tegenwoor dige bestuur reeds druk bezig is. De geheelo vereeniging wordt verdeeld in 10 secties en 42 afdeelingen, zijnde elke afdeeüng oen onderdeel van een sectie. Een sectie omvat een groep lijnen in dezelfde nabuurschapeen afdee- ling strekt zich uit tusschen twee hoofd- en eindstationstusschenliggende stations en eindpunten worden correspondentschappen genoemd. Aan het hoofd der sectie staat een raad, gevormd uit de af- deelingsbesturen, die geregeld met hot hoofdbestuur der Vereeniging in verbinding zal staan. De Ver eeniging telt thans ruim 2000 leden, terwijl het orgaan «De Seingever» door minstons vier maal zoo veel personen gelezen wordt. Met algemeene (53) stemmen der aanwezige leden, behalve de heeren Van Put, Finet en Macau, die zich van stemming hebben onthouden, is gisteren de Kongo- conventie ook door den Senaat aangenomen, na uitvoe rig tö* zijn verdedigd door den minister-president, den heer Beernaert, die o. a. in antwoord oiiyleu heer Balisaux zeide, dat de koning het liefsï^jn werk zou voltooien, maar indien België het mocht wenschen, toch ook wel bereid gevonden zou worden, den termyn van 10 jaren, voor het overnemen van den Kongo-staat bepaald, te verkorten. Na afdoening van alle verdere nog op de agenda voorkomende zaken, raeerendeels van ondergeschikt belang, is ook de Senaat tot nadere bijeenroeping, onder den kreet van: leve de koning! uiteengegaan. Berichten uit Rusland kondigen een nieuw tijd°perk van vreeselyk menschenlijden aan, en vernietigende schoonste verwachtingen van hen, die hoopten, dat men in het groote czarenryk eindelijk eens naar de stem der menschelijkheid zou gaan luisteren. Er is helaas niet meer aau te twijfelen. De zegenende humaniteit zal andermaal moeten plaats maken voor een woeste kozakkenjacht, waarby het geluk en het leven van duizenden zullen worden vertrapt. Een nieuwe Judenhetze, erger wellicht dan die van 1882 en 1883, is aangekondigd. Toen ging de vervolging uit van fanatieke Russen, en hoewel de rogeering 't oogluikend toeliet, officieel keurde zy liet af en liet zij zelfs do \oornaamste schuldigen straffeo. Thans is het echter niet 't gepeupel, maar de hooge regeering zelve, die aan 't vervolgen gaat, en dit op eede wijze, die erger is dan de woeste wreedheid

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1890 | | pagina 2