Bultenlandsch Overzicht.
een geheel nieuw licht door een artikel van den be
kenden prins Krapotkin, voorkomende in deAugus-
tus-aflevering der Wetenschappelijke Bladen. Hij
■telt in het licht welke verbalende resultaten bereikt
worden door de Technische School te Moskou, waar
de leerlingen alle machines en instrumenten, die rij
theoretisch leeran kennen tevens lelf moeten maken.
Alles pakken sjj aan: «van den iwaren stoomketel
tot de kleinste, fijnste schroef, landbouwwerktuigen,
natuurkundige en chirurgisohe instrumenten", en
wat hun liefhebberij nog bijzonder aanwakkert is het
feit, dat niets van het gefabriceerde ongebruikt blijft
de school heeft een eigen winkel, waar het werk der
leerlingen wordt verkocht
Krapotkin wijst nu, naar aanleiding van deze toe
standen, die men waarlijk in het Bussische rjjk niet
sou hebben gezocht, op de bejammerenswaardig
scherpe afscheiding, die tegenwoordig tusschen de
kamergeleerden en vakbeoefenaars bestaat, tenge
volge waarvan i. i. geen groote uitvindingen of weten
schappelijke ontdekkingen meer worden gedaan.
Een school als de technische inrichting te Mosoou
moet in Europa tot navolging prikkelen, zal er ooit
eene oplossing van genoemde verhouding kunnen
gegeven worden. Reeds gebeurt dit op de Gordon-
school te Aberdeen, en er is geen twijfel aan of deze
uitmuntende methode zal langzamerhand het een
zijdig hersenonderwijs, ook in het overig Europa,
gaan verdringen.
In 1859 strandde in de Buitengronden van Ter-
schelling de Duitsche schoener «El Dorado", met
eene lading zilver- en kopererts van Chili naar Ham
burg. De lading was verzekerd voor ongeveer vier
tonnen gouds. Nadat het gezonken was en men met
de toenmalige onvolkomen duikertoestellen en den
grooten toevoer van zand niets van belang kon bergen,
Beten de koopers van het wrak niets meer van zich
hooren. Voor eenige maanden werden deze omstan
digheden opnieuw besproken, hetwelk ten gevolge
had, dat er concessie voor berging werd aangevraagd
en men begon met het gezonken wrak op te zoeken,
dat betrekkeUjk spoedig gevonden werd. Volgens
de mededeelingen van vrooger was het schip beladen
met 400 last kopererts 20 last of meer zilvererts,
dit laatste in zakken. Door de stoomschelpenzuigers
de «Friesland" en de ,Tyd" werd nu op zes vaam
eene geul in het zand om het wrak gezogen, op
dat daarin het zand kon afstroomen, dat het erts
bedekte. De toevoer van zand is echter daartoe te
sterk. Het duikersonderzoek, dat Woensdag plaats
had, moest aan 't licht brengen, of de zakken nog te
behandelen dan of ze weggerot waren. Dit laatste
bleek het geval te zijn. Het onderzoek bracht verder
aan 't licht, dat het wrak op vijf vaam ligt, nog in
zijn geheel zit, met de dekbalken er in en tal van
stutten, boven 'tzand uitstekende. Daarop werd een
proef genomen met het opzuigen, waarbij in korten
tijd 3 last en 600 KG. erts werd opgehaald en aan
wal gebracht. De toeloop van zand belet vooralsnog,
dat de duiker beneden werkt, doch is voor de zuigers
geen beletsel om het op te halenbij gunstig weder
meent men het wrak binnen eenige dagen geheel
gelost te hebben. Het erts is zeer rijk aan metaal
het koper- en zilvererts is door elkaar gemengd.
Sommige stukken zien er vrij donker en aangezet
uit, doch andere en wel verreweg de meeste schit
teren, vooral als ze pas worden opgehaald. Of alles
echter wel zoo glad vqn stapel zal loopen, is nog te
die altqd achtenswaardig was geweest.
Geloof je mij niet vroeg vrouw Benoist. Ver
acht je die vrouw zóó diep
Neen zeide hij met moeite; maar ik kan
mij niet losmaken van het denkbeeld, dat zij de
aanleiding tot dit ongeluk is geweest.
De boerin richtte zich op en strekte de hand uit
naar den schouder van haren zoonhij was groot,
zij was klein; hare gebruinde hand, die in weerwil
van den arbeid en de jaren bevallig was gebleven,
scheen nietig op het donker lakensche buis, maar
zij oefende toch eene buitengewone kracht uit
Beschuldig nooit een van Gods schepselen,
zonder te weten waarvan je beschuldigt. Denk nooit
kwaad van eene vrouw, zonder zeker te zyn dat zij
het verdient. En indien de vrouw verlaten is, als
zij geen vader, geen broeder, geen echtgenoot heeft
om haar te verdedigen, wees dan nog voorzichtiger,
mijn zoon, want onrechtvaardigheid zou in dit geval
eene misdaad zijn
Hij greep haar hand en kuste die eerbiedig. Zij
traden het ruime* vertrek binnen, waar de koffie dampte
in de bruine aarden kan. Zy waren allpeuvrouw
Benoist schonk haren zoon in en bood hem een bord
met warme broodjes aan, waarvan hij veel hield en
die opzettelijk voor hem gebakken werden als h|j
tehuis kwam.
Is het eene mooie vrouw?,vroeg vrouw Be
noist plotseling.
Zeer mooi.
bezien, omdat het wrak op eene zeer ongunstige plaats
is gezonkon.
Van verschillende zijden is de redactie van het
Maandblad tegen Fervaltckingen verzocht, een en
ander mede te deelen betreffende zinkverbindingen,
haar voorkomen in voedingsmiddelen, de werking
op ons organisme, enz., in verband met de aanhan
gige vergiftigingsnak.
Op den voorgrond stellende, dat zij in geenen
deele wenscht mede te werken tot de verbreiding
van geruchten, vermoedens of onderstellingen, welke
slechts kunnen strekken om de toch reeds zoo be
zwaarlijke taak der justitie te bemoeilijken, wonsoht
toch de redaotie deze tot haar gebied behoorende
vragen naar beste weten te beantwoorden, evenwel
daarbij uitdrukkelijk verklarende, dat dit zonder «eenig
direct" verband geschiedt met het hangende proces.
Aangaande de quaestie der werking op ons orga-
nisAe van zinkverbindingen merkt het «Maandblad"
op, dat deze door medici, niet door chemici behoort
behandeld te worden en dus buiten de competentie
der redactie ligt.
Wat de. vraag betreft over het voorkomen van
zink in voedingsmiddelen, herinnert zjj in een voor
name plaats aan het door haar het eerst hier te
lande opgemerkte voorkomen van zinkverbindingen
in appelschijven, uit Amerika in groote hoeveel
heden ingevoerd. Dit zinkgehalte (als appelzuur-
zink) is later herhaaldelijk door keurmeesters te
Amsterdam geconstateerd geworden. Behalve in
appelen, werden zinkverbindingen herhaaldelijk ge
constateerd in gedroogde peren en groenten, uit
Duitschland geïmporteerd. Evenals bij de ameri-
kaansche appelen was het drogen op zinkhoudende
platen ook bier de oorzaak der verontreiniging.
Geëmailleerde panncr. zijn door versoheiden des
kundigen dikwijls sterk zinkhoudend bevonden en
hebbeo zelfs tot ongesteldheden aanleiding gegeven.
Een andere aanleiding tot het zinkhoudend worden
van ons voornaamste voodingsmiddel is de aanwen
ding in de broodbakkerjj van zinkhoudende kneed-
troggen. Voor «de zekerheid" laten velen de metalen
voorwerpen, die met voedingsmiddelen in aanraking
komen, «galvaniseeren." Dit moest nagelaten worden,
daar het niets anders is dan het overtrekken met
een laag zink.
Verder kan het drinkwater wegens zinkhoudende
goten en daken zeer belangrijk met zink verontrei
nigd worden. Aan de redactie werd o. a. mede
gedeeld dat het water, hetwelk in de pastorie bij de
Oude Lutherache kerk te Amsterdam van de daken
in den regenbak vloeide, vroeger zeer stork zink
houdend was, door de zinken dakbedekking, en
evenwel jaren lang zonder merkbaar nadeel gedron
ken werd.
Een der meest gewone wijzen waarop zink in
onze huishouding en daardoor allicht in ons lichaam
ingevoerd wordt, bestaat in de aanwending van
caoutchouc-artikelen, alsringen, kurken, buizen
enz. (1) Vooral indien zure vloeistoffenwijn, bier,
enz., met deze artikelen in aanraking komen, is,
natuurlijk, het gevaar voor een slepende vergiftiging
zeer groot.
Juist bjj het opsporen van misdaden door ver-
(1) Menigsual besosd de redactie, dat spnitwatar is
kogelfieechjes liokbondepd was door het aaawcndea «en
vterk zink-oxvde-hondende caoutchouc-rinzen, ter afslaiting
gebezigd.
Lief?
Men zegt het.
Hoe is zij tegenover u, koel?
Zjj haat mij, geloof ik.
Vrouw Benoist zag haren zoon aan. Eensklaps
ontmoetten hunne blikken elkanderdie van Theodore
drukten zulk eene smartelijke droefheid uit, dat zijne
moeder tot in de ziel geroerd werd. Zjj stond op
van haren stoel, vloog naar hem toe en sloeg hare
armen om zijn hals.
O, mijn arme jongen, zeide zij met zachte,
klagende stem, bemin je die vrouw?
Ja, zeide hjj op dezelfden toonik bemin haar'
en ik kan de verdenking niet van mjj afzetten, dat
zjj schuldig is
Hjj verborg het hoofd aan de borst zijner moeder;
de armen die hem gewiegd hadden, sloten zich om
hem heen en de plooien van het kleed, dat een edel
hart bedokte, vingen de tranen op die in zijne oogen
waren opgeweld.
XI.
Tegen het einde van Augustus begon de eenzaam-
beid mevrouw Montclar te Vermoeienvoor eene
vrouw die zooveel in de wereld verkeerde, was eene
verbanning van vier maanden naar buiten, alleen met
eene jonge weduwe, eene beproeving waarvan zjj meer
dan genoeg had.
In deze langdurige afzondering had zjj de edele
giftiging treedt zegt het Mil. tea slotte Bel-
derder dan ooit de dringende noodzakelykheid van
het opsporen der vervalsohingen in het lioht, en het
tegengaan daarvan door strenge straffen. Welk een
kans, dat afsohuwljjke misdadigers hun wettige itnf
ontkomen, door zioh te beroepen op het feit, het
een door hen gebezigd vergift dagelijks in een of
meer onzer voedingsmiddelen of verbruiksartikelen
voorkomt I Men denke bijv. aan de door het even
eens in het Maandblad gesignaleerde loodhoudende
kleurstoffen in suikerwerk, de aanwezigheid van niet
mindor dan 178 milligram van het vergiftige
tinoxyde (per kilo) opgelost in het zure vocht ven
ananassen, enz.
Doch ook aan den anderen kant, welk een kans,
dat onschuldige personen van huiveringwekkende
misdaden beschuldigd worden op grond van het
constateeren in ljjken van schadelijke stoffen, die
zonder hun toedoen reeds in verontreinigde of ver-
valschte levenemiddelen aanwezig waren en als lang
zame vergiften werken 1
In eene préface bij een boek van Caliban (Emile
Bergerat) dat weldra verschijnen zal, zegt Alphonse
Daudet over den »styl" het volgende:
«Ieder auteur, die dien naam werkelijk verdien^
heeft zjjn fabrieksmerk, waaromtrent men zich niet
vergissen kan, een geheel persoonlijke wijze vanvel-
tooieu zijner phrase, hetgeen men in do redactiën
la griffe noemt, een voorrecht der hoogste «mandarij
nen". Die stjjl of Bever die persoonlijkheid van
uitdrukking is iets geheel eigenaardigs, geheimzinnigs;
of misschien zit daarin nog niet hel geheele karakter
van den schrijver, maar toch wel dat onnavolgbare,
zeldzame, dat men iemand niet geven en niet leereu
kan, dat men niet met inspanning kan bereiken of
met geld koopen, wat op den pas des schrijvers als
«merkbaar teeken" zou kunnen vermeld worden.
Goed schrjjven, daarna streeft het geheele jonge
Frankrijk. Vooral do kleine Paryzenaars, die van
jongs af de litteratuur mot do lucht inademen, zoodra
zij den neus over do muren van het Lycóe steken,
hebben spoedig de vaardigheid van den stijl geleerd,
alle wendingen en samenvoegingen, alle verwikke
lingen van den modernen volzin. Maar hoe verfijnd
ook de wendingen van de jongeren mogen zijn, die
in onze voetstappen treden, er zyu er weinige, die
werkelijk iets eigenaardigs bezitton. Van vele oude
ren kau men hetzelfde zeggen. O mijn vrienden, een
eigen stijl, een eigen zinbouw I Wie heeft daarvan
als schrijver niet gedroomd, evenals de oude acteur
van de villa met de groene jalouziën, dicht by de
rivier en niet te ver van zijn theater. En ik de
ambitie om een persoonlijken vorm te bezitten, moet
men de vorldariag vendun voor zoovelo boeken, die
ons in hun wonderlijke wijze van uitdrukking geheel
onverstaanbaar schijnen. Het publiek weet niet wat
er mede te beginnen, en maakt er zioh vroolnk over,
maar diegenen lachen niet, die weten, wat het een
vreesefijke straf is, levendig, waar, misschien oor
spronkelijk te gevoelen, en geen uitdrukking te
vinden, zjjn krachten in te spannen, zjjn nagels «tuk
te bjjten, en tegen een gesloten poort op te stormen,
die zich zonder eenigen weerstand, bjj de minste
aanraking opent voor de gelukkigen, de begaafden,
de schrijvers van geboorte."
De heer 8. J. Dutoit heeft bjj zjjn terugkeer naar
Zuid-Afriks, als afscheidsgroet aan zjjne stamverwan-
hoedanigheden van Estelle op prijs leereu stellen
maar zy had ook bemerkt, dat de jonge vrouw niet
in hooge mate die eigenschappen bezat, welke in het
gewone maatschappelijk leven een voorrecht worden
geacht.
Meer dan eens was mevrouw Montelar verwonderd
geweest hare nicht, alsof het de natuurlijkste zaak
ter wereld was, met zekere minachting te hooren
spreken over de wereldsche vermaken of plichten,
die men nu eenmaal in zekere kringen niet gering
mag schatten.
Zjj is juist zooals Raymond geweest is, dacht
zjj somszij kan zioh even onberispelijk voordoen als
wie ook; maar men ziot, dat zjj niet overtuigd is
van de noodzakelijkheid van vormen en dat zij veel
liever anders zou handelen. Mjjn arme neef zou het
uitmuntend met haar hebben knnnen vindenzjj
zouden gedurende meer dan de helft van het jaar
als wilden geleefd hebben. Maar in een man is zoo
iets vergeeflijker. Mjjn broeder, generaal De Beau-
rand, eras ook zoo.
Nadat zij door deze kleine alleenspraak lucht had
gegeven aan hare gedaohten, gevoelde mevrouw Mont
clar, dat zij zich gevoegelijk met hare nicht op de
eene of andere stille plaats kon vertoonen, een strand
bq voorbeeld, waar men stil kon leven; de kunst
was, zulk een strand te vinden.
Wordt vervolgd).
ten in Noord- en Zuid-Nederland in een vlugschrift
(versohenen bjj J. H. de Bussy te Amsterdam) een
woord van welgemeenden dank gericht voor de vele
blijken hunner deelneming en hun tevens eenige
mededeelingen nagelaten aangaande «Afrikahet
land der toekomst'1 en «De Transvaal en zijne goud
velden.»
In het eerste gedeelte van dit vlugschrift schetst
de sohr. Afrika als een ontzaglijk groot, vruchtbaar
en gezond land, waar men al de voordoelen heeft
van een tropisch en sub-tropisch klimaat, gepaard
met een vruchtbaren bodem en toch gezonde wereld,
dooh dat alleen te openen is door spoorwegen.
«De ijzeren weg en de vuurwagen.» Ziedaar de hoofd-
faotor in de opening en beschaving van Afrika, meer
dan voor eenig ander land, juist om de hooge ligging.
«Reeds is men begonnenreeds dringt men door
van ïlle zijden. Egypte heeft de Delta van den
Njjl overdekt met een netwerk van spoorwegen, dat
zich in éóne ljjn uitstrekt naar het binnenland langs
den Njjl. De kaap-kolonie dringt met haar spoor
weguitbreiding voort van Kimberley naar Mafikiug,
ongeveer 900 mijlen. De Vrijstaat verlengt tevens
eene andere ljjn recht door over Bloemfontein, de
hoofdstad, naar de Vaal, om aan te sluiten met de
lijn, welke de Z. A. republiek nu met kracht bouwt
van Delagoa naar Pretoria, Johannesburg en het
aansluitingspunt aan de Vaal. Natal nadert met
rassche schreden de grenzen van beide republieken,
en zal weldra met beiden verbonden zijn. Men
durft vry zeXgen> na <1» jongste besluiten desbe
treffende in de Volksraden van de Z. A. Republiek
en den Oranje Vrijstaat, dat de Regeeringen van
Zuid-Afrika eindelijk tot inzioht zijn gekomen van
het overwegend belang van spoorwegen en dat daar
mede een nieuw tijdperk van ontwikkeling en bloei
kan geacht worden te zjjn ingetreden.
«Doch niet slechts van Zuid en Noord is men
begonnen het vasteland van Atrika met ijzeren wegen
te openen. Van de Westkust bouwen de Congo-
Staat en Portugalvan het Noord-Oosten bouwt
Duitschland en van het Oosten schijnt Portugal be
sloten voortgang te maken.»
De hoofdzaak ontbreekt echter nog daaraan
sohijnt haast niemand te denkeneen spoorweg
dwars door Afrika, waarvan al de kustlijnen oost
en westwaarts, slechts taklynen zyn. «Wanner men
de kaart van Afrika voor zich neemt, dan ziet men,
dat in groote trekken zulk een lijn zal moeten loo
pen van Delagoabaai door de rijke noordelijke goud
streken van Transvaal (de Murohison of Sjalati-
goudvelden), vandaar door het vruchtbare en rijke
Mashonnaland, vandaar naar de pas geopende goud
mijnen in Mozambique, en vandaar langs de meeren-
streken over het Hoogland om met den Nijl af te
dalen naar Egypte." Voor 't oogenblik moge dat
nog een droodSbeeld zijn, de Schr. acht het niet on
mogelijk, als wij 4 of 5 jaren verder zijn, dat de tyd
alsdan gekomen is om de praktische uitvoerbaarheid
van zulk een schema voor het publiek te behandelen.
De vraagheeft het land hulpbronnen genoeg om
ze een behoorlijke winst te doen afwerpen op bet
voor spoorwegen uitgelegd kapitaal kan, volgens
den Schr., in het algemeen beantwoord worden met
de vermelding van het feit, dat de fijnen van Natal
en de Kaapkolonie goed betalen, hoewel beide nogal
veel gekost hebben. De binnenlandsohe lijnen zullen
veel minder kosten, omdat zy loopen over een effen
plateaueen groot voordeel is daarbij, dat heel het
hoogland óón kolenbed vormt. Wat het productie
vermogen van Afrika's binnonlanden betreft, dat laat
zich vooraf moeielijk onder cijfers brengen, omdat de
gegevens en statistieke opgaven ontbreken. «Doch
men vergete het beginsel niet, in alle landen der
wereld gevolgdde spoorweg moet de ontwikkeling
van 'tland brengen, niet omgekeerd. En dan ge-
looven wjj, dat de weinige gegevens, die wij hebban
op 't gebied van handel, mineralen landbouw en in
dustrie, genoegzaam zijn om allengs voort te gaan
met spoorwegon in Afrika. Gezegend met een vrucht
baren bodem en een gezond klimaat, is de produc
tiviteit van dit groote land voor landbouw, veeteelt
en cultuur niet te berekenen. En welke uitzichten
dat land, zoo ryk aan ijzer en steenkool, biedt voor
de industrie, valt van zelf in 't oog."
Uitvoerig staat de schr. vervolgens stil by de
vraaghoe is dat groote land het best te openen
voor de beschaving van het wereldverkeer? Hjj be
sluit zijne beschouwingen daarover met als zyne mee
ning uit te spreken, dat de beste wijze om Afrika's
binnenlanden te openen, is nooh moordtochten door
minder gewapende stammen heen, noch bloedbroeder
schappen metjbarbaren, noch militaire expedities, noch
chartered companies, maar wel eene geregelde
nederzetting en geleidelijke voortgang, gelijk wy van
het Kaappunt begonnen hebben. Op deze wijze zijn
wij reeds ongeveer 1600 mylen landwaarts binnen
drongen en hebben reeds ongeveer een half millioen
vierkante mylen bewoonbaar en bebouwbaar gemaakt,
én aldus den weg gebaand voor honderdduizenden,
terwijl wij nog steeds verder voortgaan met het vaandel
van christendom en beschaving niet slechts hoog in
de lucht te steken, maar waarlijk het onbewoond
land bearbeidende en de barbaren beschavende, lang
zaam, maar daardoor, des te zekerder.
De eerste berichten omtrent de ter doodbrenging
van Kemmler waren zeer overdreven. Een van de
dokters die by de voltrekking van het vonnis tegen
woordig waren, geeft daarvan het volgende verslag
«De eerste proef van het ter dood brengen van een
mensch door middel van electriciteit werd genomen
op den moordenaar Kemmler in de Auburn Prison
en gelukte uitstekend. De executie had plaats in
tegenwoordigheid van vijf-en-twintig getuigen, groo-
tendeels doctoren en twee vertegenwoordigers van
nieuwsbladen, die verslag garen van het gebeurde.
De wet verbiedt wel de tegenwoordigheid van reporters
en de openbaarmaking vnn het voorgevallene, maar
daar het de eerste proef van dien aard was, die ooit
had plaats gehad, heeft de overheid bij uitzondering
voor dezen keer met den gewonen regel gebroken.
Kemmler was koelbloedig, toen hij in den stoel plaats
nam, sprak hij kalm tot den beulsknecht en hielp hem
om den toestel nauwkeurig om hoofd en armen te plaat
sen. Juist voordat de stroom werd gesloten zei hij
met een flinke stemIk wensch iedereen veel geluk
in de wereld, ik ga naar een goede plaats. Toen de
electrische stroom werd geopend, verstijfde hij onder
den schok en ik geloof dat hij het bewustzijn
onmiddellijk verloor maar het leven niet was uitge
doofd. Nadat de stroom eenige seconden in werking
was gesteld, zei ik «dood". Toen een ander dokter
den toestel bij het hoofd losmaakte waren in de borst
stuipachtige bewegingen waar te nemen en men ver
zocht den stroom weder te sluiten. Zoodra dit was
geschied vertoonde zich congestie der haarvaten in
gelaat en handen wat steeds na den dood jilaats
heeft wanneer men onmiddellijk den stroom door het
lyk laat gaan. Hoe langer de stroom werd aange
houden na dezen toestand des te meer verdween deze
congestie waaruit bleek dat het bloed niet langer
naar de bloedvaten werd gestuwd maar tot stilstand
was gekomen.
Een ander dokter die eveneens tegenwoordig was,
zegt: «Ik beschouw deze methode verreweg te ver
kiezen boven elke terdoodbrenging door ophanging,
maar de wetenschappelijke onzekerheid na zooveel
kosten en tyd leidt my tot de gevolgtrekking dat deze
methode niet in andere staten wordt aangenomen en
dat zij de eerste en laatste electrische executie zal
zyn. De tweede toepassing van den stroom verzengde
het lichaam op den rug, waarvan een lucht van bran
dend vleesch en rook kwam. Volgens mij is het een
groote fout de electrode te plaatsen op het dikke
hoofdhaar. Sommigo onwetenschappelijke personen,
die tegenwoordig waren, werden door de stuipachtige
trekkingen van het lichaam in den waan gebracht dat
het slachtoffer pijnen leed; de doctoren verklaarden
dat dit slechts de natuurlijke symptomen van de reactie
waren. De lijkschouwing, eenige uren daarna gehou
den, toonde aan dat de tweede pool door de huid aan
de basis van de ruggegraat gebrand, en een brand
wonde van ongeveer 5 cM.in middellijn teweeggebracht
had. Den geheelen dag door werd de stad over
stroomd door sensatie-makende verslagen, verteUende,
dat de terdoodbrenging samenging met verschrikkelijke
folteringen en stuiptrekkingen tot onuilsprekelyken
afschuw van elk omstander. Deze verslagen werden
openbaar gemaakt in bulletins van goedkoope avond
bladen, waarvan een zeer groote oplaag werd verkocht.
Niet voor laat in den avond werd de waarheid alge
meen bekend.
Edison heeft als zijn meening te kennen gegeven
dat de beide polen niet op het hoofd en aan den rug
van het slachtoffer moeten worden aangebracht, maar
aan elk der beide handen.
De minister von Bötticher, de korvetkapitein Geis-
sler, de geheimraden Wermuth en Liudau, enz.,
kwamen Zaterdag te 31/. uur op Helgoland aan en
begaven zich onder het lossen van saluutschoten
naar de woning van den gouverneur, waar eene
Engelsche eerewacht was opgesteld. De gouverneur
las de overeenkomst voor, waarna de minister Böt
ticher te 8'/, uur het eiland in bezit nam, onder
het hyschen der Duitsche vlag, hoerakreten en het
zingen van het lied«Deutsohland über allesDe
minister von Bötticher riepleve de koningin van
Engeland 1 waarop de gewezen gouverneur met een:
leve de keizer! antwoordde.
De Zaterdag gehouden slotzitting van het genees
kundig oongres te Berlijn werd door eene groolsche
manifestatie gekenmerkt.
Vooraf zij aangestipt, dat onder de wetenschappe
lijke voordrachten vooral aandacht werd getrokken
door de voordracht van prof. Stokvisoh, die over de
aoclimatisatie in de keerkringsstreken sprak. In eene
geestige, dichterlijke rede bestreed hij de oude voor
r oordeelen en betoogde dat door de moderno gezond
heidsleer de afschrik voor het verblijf in de tropische
gewesten is getemperd. Vooral bracht hy hulde aan
de werkzaamheid van het Nederlandsche leger in
Oost-Indië.
Na afloop der wetenschappelijke voordrachten
openbaarde zioh de bijzondere ingenomenheid; der
vergadering met den verriohten belangrijken, vreed-
zaraen arbeid op het gebied der wetenschap, en do
dankbaarheid van het congres voor de vriendelijke
en gastvrije ontvangst te Berlijn. Onder slormachti-
gen bijval wees prof. Virchow er op, dat goen staat
kundige verdeeldheid, geen godsdiensttwist den arbeid
des vredes had gestoordeen arbeid, waardoor het
internationale streven naar het behoud des vredes,
de verbroedering waren bevorderd.
Op gelijke wijze, met steeds klimmende geestdrift
en toenemenden bijval en onder huldebetuiging jegens
prof. Virchow, Beten zich de vertegenwoordigers van
Oostenrijk-Hongarije, Amerika, Japan, Mexico, Zwe
den en Noorwegen uit. De Rus Sklivakoffsky uitte
den wensch, dat Petersburg na Rome het congres
mocht herbergen. Het wekte bijzondere geestdrift
toen de heer Bouchard, een der Fransche leden, het
congres te Parijs noodigde, na diep geroerd dank te
hebben betuigd voor de schitterende ontvangst, door
Duitsohland aan do congresleden bereid. De heer
Pacelli, een der vertegenwoordigers van Itatië, be
groette onder den stormachtigen bijval der vergade
ring, prof. Virchow als vorst der wetenschap. De
zitting werd daarop in een stemming van bijzondere
verbroedering gesloten.
De Engelsche Parlementszitiing zal waarschijnlijk
aanstaanden Zaterdag gesloten worden om tot 20
November vacantie te houden. Zooals gisteren ge
seind werd, is de Zwasiland-conventie in den Trans-
vaaischen Volksraad aangenomen met 20 tegen 10
stemmen. Al was men niet tevreden, de meerder
heid heeft dan toch maar eieren voor haar geld
gekozen, en zij heeft daaraan waarschijnlijk verstandig
gedaan. Het is zoker een triomf voor President
Krüger.
In Argentinië is het pu rusiig. De Reuter-berichten
dienaangaande worden ook door de Times bevestigd.
Na Pellegrini's optreden tpoido heel do stad zich in
feestdosch. Bijna alle huizen waren met vlaggen
versierd eu de straten .krioelden van menschen, die
op alle wyzen hun blijdschap over Colmans aftreding
te kennen garen. Toen een talrijke volksmenigte
voor het gouvernementsgebouw bijeenkwam, hield de
nieuwe president een korte toespraak, welke met
daverende toejuichingen werd ontvangen. De klokken
der kerken werden geluid en de kooplieden gaven
hun bedienden vryaf. Kortom, het was in de hoofd
stad een feestdag, zooals men er in langen tijd geen
had gezien.
Toen Celmans verzoek om ontslag in 't congres
werd voorgelezen, hield generaal Mansella een lofrede
op* hem, dooh daarna sprak Dardo Rooha, die gou
verneur van Buenos-Ayres is geweest voor de federa-
lisatie der hoofdstad, een acte van beschuldiging uit,
die diepen indruk maakte. Toen volgde de stemming
onder doodsche stilte, die in groot gejuich overging,
toen bleek dat Celrnans tegenstanders in de meerdor-
heid waren.
De correspondent van de Times interviewde
PeUegrini. Deze verklaarde het als zyn eersten
regeeringsplicht te beschouwen, de financiën van den
Staat te redderen en 's lands krediet te hersteUen.
Het optreden van Lopez als Minister van Financiën
heeft een gunstigon indruk gemaakt, omdat hij een
bekwaam financier is, die als voorzitter van een
provinciale bank die instelling tot een hoogen trap
van bloei heeft gebracht.
Toen lord Salisbury dezer dagen te Londen aan het
feestmaal van den Lord Mayor over de staatkunde
sprak, wees de minister in de eerste plaats op den
hoogst vredelievenden toestand, waarin Europa op
het oogenblik verkoert. Zes jaren achtereen had hij
telkens bij deze gelegenheid over de politiek gespro
ken, maar in al deze jaren had Europa er nooit zoo
rustig uitgezien als op het oogenblik. Overal heerscht
diepe vrode. «Wel zyn er centra van onrust in
Europa» voegde de minister er by «wij
kennen ze allen, maar op het oogenblik is geen
dezer vulkanen in werking.'
Tot deze centra behooren natuurlijk in de eerste
plaats het Balkan-schiereiland en de verhouding
tusschen Duitschland en Frankrijk. Het Balkan
schiereiland is geheel rustig en de betrekkingen tus
schen Duitsohland en Frankrijk zijn zelfs zoo gunstig,
dat van een bezoek van keizer Wilhelm te Parijs
wordt gesproken. Natuurlijk is dit niet meer dan
een proefballon, die wordt opgelaten om eens te
zien hoe de Franschen over een dergelijk plan den
ken, maar toch is het niet zonder beteekenis voor
den toestand, dat men reeds over de mogelijkheid
van een bezoek des keizers te Parijs begint te
spreken.
In zyn onderhoud met een redacteur der Inde
pendence Beige verklaarde een dor voornaamste
