I
ao.
BINNENLAND.
MOEDER EK DOCHTER.
I
oirée,
MAAK»,
Zaterdag 28 Febroari.
1891.
N?
4464.
Nieuws- en
olm’s
FEUILLETON.
Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
I
De inzending van advertentiön kan geschieden tot eén uur des namiddags van den dag der uitgave.
i
1
RT 1891,
Drogist
iat
hel beste
vereld.
iiekten
in g.
'oncertzanger
COMITÉ.
H.,
‘1
■o
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelgks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prjjs per drie maanden is 1.25, franco
per post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
tot Maandag
IE.»
Bovendien worden alle Advertentien gratis
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
't welk des Maandags verschgnt.
umeriewinkels
n Medailles.
Onkundige».
der Zelf-
le uitspat-
herin
and water,
eehen
1.75,
Or. POPPï
le tanden ge-
tandpijn, ont-
onaangename
worden zeker
elijka gebruik
i van smaak,
i te bevelen.
'AS*/. Kg.
ZEIST.
(Aoar het Duiüch.)
goudsche courant.
afb. Prjjs
verachrik-
eugd Ijjdt,
sering, die
en van een
i het Ver
markt 34,
et bedrag,
ren boek-
i-Mondwater
n tijd. -W
enen.
”s TandploiB-
tegen eiken
n.
loemen-zeep
Transparant,
en,
izeepen, welke
weeg brengen.
Md 1 w m k a I
ons komen
De Beursquaestie te Amsterdam is opgelost. Ten
minste er is eergisterenavond in den Baad een besluit
genomen. Het plan van den heer W. P. Werker»
om de nieuwe beurs te doen bouwen aan het Damrak,
tusschen het Biblehotel en de Oude-brugsteeg is
aangenomen met 23 tegen 13 stemmen.
Dezer dagen vermeldden de dagbladen, dat een
Amsterdamsch ingezetene bij den gemeenteraad eene
klacht had ingediend over de inrichting en het nadeel
der particuliere pandjeshuisjes aldaar, dusgenoemde
huizen van verkoop met recht tot wederinkoop.
Deze week nu werd voor de rechtbank te Amster
dam door eene juffrouw, die in een dier huizen helpt,
eene verklaring afgelegd, die een eigenaardig licht
werpt op maatschappelijke toestanden.
Er stond eene juffrouw terecht, die uit een loge
ment in de Warmoesstraat, waar zij eenige dagen
vertoefde, achtereenvolgens een mantol en eene japon
van de* logementshoudster ontvreemd en in bedoeld
huis beleend had. De eerste maal had zij het be-
GOUDA, 27 Februari 1891.
De Bouwcommissie der Chr. Jongelings-Vereeni-
ging «Daniël*heeft het voornemen den Bazaar ten
behoeve van een eigen lokaal te houden Woensdag
4, Donderdag 5 en Vrijdag 6 Maart a. st. van *s mor
gens 11 tot ’s avonds 9 uur in het lokaal «Tot
Heil des Volks.*
Bij de 134 lotelingen voor de Nationale Militie
uit de gemeenten Waddinxveen, Nieuwerkerk a/d
IJsel, Capelle a/d Usel, Bleiswijk, Moercapelle en
Zevenhuizen, die Woensdag te Zevenhuizen lootten,
was er geen die de vereibchte lengte miste.
met de directie der afdeeling pakketpost belast, arg
waan gekoesterd of de onder hem werkzame adsis-
tent J. H. M. wel geheel eerlijk was. In het laatst
van Januari 1.1. hield hij eene adreskaart, die reeds
door de handen van M. gegaan was, terug, daar het
hom voorkwam, dat daarop umda eensgebruikte post
zegels waren vastgehecht, waarvan het oude stem-
pelmerk was verwijderde Na M. daarover gehoord
te hebben, kwam de zaak in handen der justitie,
tengevolge waarvan meergemelde M. Donderdag 1.1.
te Groningen terechtstond, om zich te verantwoorden
ter zake van in de laatste 6 maanden van 1890 en
in Januari 1891 van de adreskaarten behoorende bij
postpakketten die, naar de hulpkantoren in de pro
vincie verzonden geweest, op het kanfoor te Gronin
gen waren teruggekomen, de gestempelde postzegels
afgenomen, en die op nieuwe kaarten geplakt te
hebben, terwyl hij dan de gelden, ter frankeering
van deze hem toevertrouwd, ten eigen bate gebruikte,
of van de nieuwe reeds gefrankeerde kaarten de nog
ongestempelde postzegels verwijderde en de opbrengst
daarvan voor zich zelf behield, en op die kaarten
dan reeds gebruikte zegels vasthechtte.
Tegen bekl., die volmondig bekende, en reeds 18
AD VER TENTIEN worden geplaatst
van 15 regels a 50 Centeniedere regel
meer 10 Centen. GR00TE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
wZij is onverbeterlijk,” zuchtte de vorstin terwyl
Weiher luid lachte. Toen Sol zich verwijderd had
vertelde zij hem echter met een gelukkig lachje,
welk opzien Sol’s schoonheid gemaakt had en dat
zij slechts «het zonnetje” of «zonnebloempje” ge
noemd werd, dat zij de lieveling van den koning en
de koningin geworden was en hoe de kunstenaars
om strijd om de eer hadden gevraagd haar schoon
gelaat te mogen schilderen.
«Xenia, ik bewonder u steeds meer,”, hernam
Weiher na deze mededeeling, «niet alle moeders,
zoo jong en zoo schoon als gij, zouden zonder af
gunst zien, dat bare dochter zóózeer bewonderd wordt.”
«Ik heb naar bewondering nooit verlangd,” ant
woordde zij eenvoudig; «doch te bemerken dat gij
mijne dochter niet ongenegen zijt heeft mij een op
rechte vreugde verschaft, die door geen druppel spijt
over mijn eigen vervlogen jeugd wordt vergald.”
Ja, zij was een zeldzame vrouw, die vorstin Xenia,
en Hans von Weiher voelde, dat hij geen woorden
kon vinden om zijn geluk uit te drukken, als hij
haar de zijne zou kunnen noemen, en tooh, toch
leenbriefje laten liggen, omdat zij toen zoo dronken
was; de tweede maal werd ze juist door den zoon
van den logementhouder, die haar gevolgd was,
betrapt.
Dit nu gaf den toegevoegden verdediger, mr. N.
A. Calisch, aanleiding, de juffrouw uit het pandjes
huis te vragen, of men daai wel meer goed kocht
van menschen, die zoo dronken waren als bekl.
En het antwoord van de get. luidde:
«Ja meneer, natuurlijk. Anders konden we de
zaak wel sluiten. De menschen die bij
beleenen, zijn bijna allemaal dronken.”
-V
Beeds geruimon tijd was door den heer
commies der posterijen en ten kantore te Groningen
met de directie der afdeeling pakketpost belast, arg-
wilde zijn geestdrift voor haar heden niet dezelfde
vlucht nemen als vroeger hij wist zelf niet waarom.
De avond ging ondraaglijk langzaam voorbij, omdat
hij grooton lust tot spreken gevoelde, en toen men
eindelijk vertrokken was en hy alleen was, ver
langde hij weer naar het gezelschap terug, omdat
hij bang was voor zijne gedachten.
Den volgenden morgen ontwaakte hij vroeg en
omdat hy het thuis zoo gewoon was, liet hy een
paard zadelen en reed uit naar het woud. De n ech
telijke dauw lag nog over gras en bladeren en de
zon fonkelde daarin, als waren het ontelbare bril-
iianten, frisch woei de herfstwind over de velden,
maar in het bosch was het heerlyk schoon.
Weiher liet zijn paard langzaam op de voetpaden
ryden en hij genoot onbekommerd van de heerlijke
ochtendlucht. Licht ritselend traden de hoeven van
zijn ros op de afgevallen bladeren, een klare beek
murmelde in hare bedding, de vogels zongen
verder hoorde men ver in ’trond geen geluid.
«Verrast,” klonk op eens een vroolijke stem achter
hem, zoodat hij plotseling opschrikte; vlak achter
hem reed gravin Sol nog buiten adem van een pas
afgelegden galop. et
«Ik was namelijk ve_e! vroeger buiten, dan gij,”
verklaarde zij, en plotseling zag ik u uitrijden in
een toestand van ongeloofelyke verstrooidheid. An
ders zoudt u me wel gezien hebben. «Waaraan
hebt gij gedacht?”
Weiher antwoordde niet hy zag slechts naar
i
dienstjaren achter zich had, werd door het O. M.
geëischt schuldigverklaring aan de misdry ven bedoeld
bij artt. 359 en 373 W. v. S. en veroordeeling tot
1 jaar gevangenisstraf.
Nadat mr. Wijckerheld Bisdom eerst had betoogd,
dat men hier te doen had niet üiet de misdrijven
door het O. M. genoemd, maar met dat van ver
duistering, gepleegd door iemand id zijn beroep, riep
hij later onder het aanvoeren van verschillende rede
nen, die de rechtbank daartoe nopen konden, de
clementie van het college voor bekl. in.
De uitspraak werd bepaald op Donderdag a. s.
Onze Londensche correspondent, schrijft het Hand.
beeft reeds meermalen uitvoerig gewag gemaakt van
de pogingen, welke door de Nederlanders te Londen
worden aangewend tot het oprichlen van een Ne-
derlandsche Kamer van Koophandel te Londen. Het
doel is den handel tusschen Engeland en Nederland
die steeds achteruitgaat, te bevorderen, hetgeen mo
gelijk is, omdat de meest bedreigde takken van han
del en nijverheid te Londen vertegenwoordigd zijn
door Nederlanders, op wier steun de Kamer zou kun
nen rekenen.
Dit plan is nu reeds zoo ver gevorderd, dat een
commissie is benoemd, om de voorbereidende stap
pen te doen. Deze commissie, bestaande uit dé hh.
H. S. J. Maas, J. G. Geveke, F. G. Goudsmit, J.
Labouchère, N. van Lessen, M. J. Bikoff en C. Bo-
zenraad, stuit echter reeds terstond op het bezwaar,
dat aan de verwezenlijking van dit plan onkosten
verbonden zijn voor het huren van een kantoor enz.
Deze onkosten worden geraamd op 8000 Tg jaars,
ongerekend nog ongeveer 900 voor het aanschaffen
van meubelen en andere oprichtingskosten. j
Zeker niet te vergeefs vertrouwt de commissie dat
ook de Nederlanders in Nederland^ die bij de bevor
dering van den handel tusschen beide landep belang
hebben, zich hiervoor eenige opofferingen zullen
LJIÜBLL.11 11JJ111 p1111—
de zoo vast, zoo zeker en zoo licht in den zadel
zittende bekoorlijke gestalte die naast hem op de
prachtigste volbloedmerrie uit den Kirchbergschen
stal reed, en een weemoedig gevoel overviel hem,
zoodat hij niet spreken kon.
«’t Is heerlijk, dat u zoo vroeg op zijt, wy kun
nen nu samen nog een flinke rit maken,” babbelde
zij voort. «Fred is ’s morgens altyd zoo lui dat,
wanneer ik hem geen water op het hoofd giet, hij
nooit op zou staan, en sedert ik dat een paar maal
gedaan heb, sluit hij de kamer dicht en houdt zich
doof. Mama ry’dt ook liever tegen den avond uit,
daarom moet ik altyd alleen ryden, want een stal
meester neem ik nooit mee; dit moet ge evenwel
niet aan mama vertellen!”
«EigenHjk moest ik het wèl doen,” hernam Weiher
ernstig. «Ik laat mijne zuster ook nooit alleen
rijden.”
«Maar waarom niet? Ik vraag u toch, is het
niet vreeselyk, zoo’n onverschillig man op wiens ge
zicht men duidelijk lezen kan, dat bij veel liever
thuis bleef, steeds achter zich te zien! En wat- zon
mij kunnen overkomen met Marie? Wij kennen
elkaar veel te goed.”
En zij klopte vriéndelijk op den slanken hala van
haar paard, dat haar liefkozing met een z^cht ge
hinnik beantwoordde.
«Duizend omstandigheden kunnen er gebeuren,
waarin gij hulp noodig hebt,” antwoordde Weiher.
«Neen, de les lezen en preeken houden, moet u