Bulteolandscb Overzicht.
Kantongerecht te Gonda.
KTJISTSTnieïjws!
De heer IJssel de Schepper is een ander gevoelen
toegedaan als de vorige spreker. Men zon dan
toch risqueereu dat het verzoek van den heer Terpstra
eerst afgestemd werd en als dan in eene volgende
vergaderiug het voorstel van B. en W. werd aan
genomen om art. 15 der Verordening te wqzigen,
dan was geheel onnoodig een minder aangenaam
incident voorgevallen. Spr. vindt dan beter de ge-
heele zaak aan te houden, te meer daar de Voor
zitter het in z|jn hand heeft spoedig een nieuwe
vergadering bijeen te roepen.
De heer van der Garden ziet er volstrekt geen
bezwaar in reeds thans het voorstel van B. en W.
te behandelen. Spr. acht het wenschelqk bedoelde
bepaling in de Verordening te doen vervallen. Vroe
ger bestond ook bij de Kqkspensioenen de verplich
ting die binnen het Bijk te verteren. Deze bepa
ling was zeer terecht opgeheven. Ook hier kon
art. 15 best vervallen.
De heer Prince merkt den vorigen spr. op dat
de vergelijking met de Bijkspensioenen niet opgaat,
daar de rijksambenaren daartoe hadden bijgedragen,
wat bij de gemeente-ambtenaren hier niet het geval
was. Wilde men nrpdoelde bepaling doen vervallen,
dab zou het rationeel zijn een pensioenfonds te
stichten.
Het voorstel van den heer Prince om de behan
deling der zaak uit te stellen wordt in stemming ge
bracht en verworpen met 9 tegen 7 stemmen.
Foor stemmen de hh. Prince, Oudijlc, Hoogen-
boom, van der Post, Noothoven van Goor, Straver
en de Voorzitter.
Tegen stemmen de hh. Lotsy, IJssel de Schepper;
Jager, van Veen, van Iterson, van Vreumingen,
Portuijn Droogleever, van der Garden en Konüg.
Daarop was het voorstel van B. en W. aan de
orde.
De heer van Iterson zegt er de noodzakelijkheid
niet van in te Wien dat het bedoelde art. 15 ver
valt. Spr. weet wel dat is aangeroerd dat dit art.
er b|j amendement is ingebracht en wat de aan-
leidende gedachte daartoe was, maar de leidende
gedachte van den een is niet die van den ander,
zegt spr. Ieder heelt zijn eigen argumenten en spr.
behoeft niet de leidende geslachte van hem, die het
amendement voorstelde, tot de zijne te maken. Spr.
wil het artikel ongewijzigd behouden zonder dat
dit trouwens iets tal praejudicieeren. Het vragen
van vergunning om zijn pensioen buiten de ge
meente te mogen verteren, is wel is waar niet veel
meer dan een vorm, doch die wil spr. behouden.
Dat een gepensioneerd ambtenaar brutaalweg de stad
zou uitgaan, zonder daartoe vergunning te vragen,
zou spr. niet Wenschelijk achten, maar waar beleefd
gevraagd wordt zijn pensioen elders te mogen ver
teren, daar zou spr. dit niet dan op ernstige gronden
willen weigeren aan hem, die men dan toch waardig
heeft gekeurd een pensioen te verleenen. Het zal
trouwens een zeldzaam voorkomend feit zijn dat een
verzoek gedaan wordt als hetgeen thans aan de orde
is. Spr. kan zich niet denken dat Gouda doorzoo'n
enkele gepensioneerde te zien vertrekken, zich in
schulden zou moeten steken of zou. verarmen. Spr.
wil dus het artikel 15 ongewijzigd behouden en
iedere keer"' als dergelijk verzoek inkomt, dat af
zonderlijk beoordeelen.
De heer Prince zegt daar straks te hebben voor
gesteld de behandeling der zaak uit te stellen, om
dat hij gelegenheid wilde hebben daarover na te
dat hij zich verloofU heeft, maar niet met de vorstin
Kirchberg maar met haar dochftr, de schoone gra
vin Sol dezelfde, die w|j bij het laatste hof bezoek
dezen winter zagen met dat roode haar en die gele
zonnebloemen eene combinatie, die de hoeren
kunstenaars in verrukking bracht, ons evenwel vree-
selijk tegenstond. Wij verbaan toch ook wel wat
van kleurenharmonie, zou ik denken. Hans von
Weiher heeft overigens toch een verbazend geluk
zulk eene r|jke vrouw, de zuster van een onSer
rijksten vorsten. Nn, ik gun hem zijn roodkop!
Hebt ge feeds gehoord, dat vorstin Kirchberg gebo
ren Streeschneff plotseling aan een hartkwaal is ge
storven? Zij had nog zeer vrooiijk, zeer ingenomen
mpt het geluk harer dochter, bovengenoemd enga
gement op Kirchberg gevierd den volgenden
morgen was zq dood!
Den dag te vwen had zij zich een slaapmiddel
door den dokter raten voorschrijven, maar er niets
van gebruikt. Een brief aan haar broeder, den ge
neraal Streeschneff, is onvoltooid blijven liggen. Hoe
gauw kan men toch sterren I En de vorstin was
nog alt|jd een schoone vronw en muntte steeds een
door prachtige toiletten. Het huwelijk van Weiher
heeft naar ik boor, nog'dit jaar plaats.
Marie."
Telegram (Mei 1887).
Vorst Kirchberg aan de baronesse von Weiher,
Eikendal.
denken. Spr. acht het eens gevaarlijk antecedent
om zoo plotseling alleen om iemand ter wille te
zijn een Verordening te wjjzigen. Daarover had
vooraf rijpelijk moeten nagedacht. Nu de vergade
ring daar andera over dacht, zou spr. zich buiten de
discussie houden.
De heer Oudijk verklaart, nu het voorstel tot
uitstel verworpen is, tegen het voorstel van B. en
W. te zullen stemmen.
De heer van der Garden zegt er geen bezwaar
in te zien dat het artikel 15 vervalt. Als wjj, zegt
spr, een gemeente-ambtenaar pensioen verleenen, is
dat een bewijs dat w|j hem zulks waard achten en
dat in aanmerking nemende moeten wjj hem geheel
vrij laten waar h|j zijn pensioen wil verteren.
Het voorstel van B. en W. om art. 15 te doen
vervallen wordt in stemming gebracht en aange
nomen met 10 tegen 6 stemmen.
Voor stemmen de hh. Koning, van der Garden,
van Vreumingen, van Veen, Lotsy, IJssel de Schep
per, Jager, Portuijn Droogleever, Noothoven van
Goor en de Voorzitter.
Tegen stemmen de hh. Prince, Hoogenboom,
Straver, van Iterson, van der Post en Oudjjk.
De Slot. (no. 63) bevat de statuten der volgens de
wet van 22 April 1885 (Stbl. no. 32) erkende ver-
eeniging Betcaartchool- Ferecnu/ing, te Uudewater.
In den Baad van ministers is vastgesteld, dat de
requesten, tot nog toe «aan den Koning" gericht, in
het vervolg moeten gericht worden «aan de Koningin"
of «aan de Koning-Weduwe, Begeutes".
Door ds. Van D|jk te Deutichem werd, nu 10
maanden geleden, in een vertrouwelijk schrjjven het
plan ontworpen, voor rekening van den voorsteller
100 artsen en 100 zendelingen naar N.-Indië uit te
zenden, ten einde daar in het belang van het chris
tendom werkzaam te zjjn. Een en ander zou naar
raming 1,000,000 moeten kosten. Ju de vorige
week vestigde ds. Van D|jk bij vernieuwing de aan
dacht op deze zaak. H|j deelt mede, dat er nog
slechts f 50,000 aan contanten en toezeggingen zijn
ontvangen. Mocht róór 16 April a. s. het ontbre
kende niet worden toegezegd, dan beschouwd ds. Van
D|jk de zaak als niet gewild en zal h|j zich ontsla
gen achten van een taak, aan de. uitvoering waarvan
in elk geval vele en gewichtige bezwaren zjjn gevon
den.
Zondag deed zich in de strafgevangenis te Gro
ningen een zelden voorkomend geval voor. Een
zekere Kiers, afkomstig uit Vledder, was veroordeeld
tot 15 maanden gevangenisstraf en tot betaling van
1500 sohadevergoediug, wegens het stukslaan van
iemands arm, die volgens geneeskundige verklaring
onherstelbaar is. Gisteren was de t|jd zijner gevan
genschap verstreken en werd dit den delinquent me
degedeeld en hem tevens aangezegd, om voor den
directeur te verschijnen, ten einde zijne papieren te
ontvangen en nader af te rekenen. Tot groote ver
bazing der aanwezigen gaf Kiers te kennen dat hij
de gevangenis niet wilde verlaten, vóórdat hem
schadevergoeding was verleend voor zijne langdurige
onschuldige gevangenschap. H|j weigerde per
tinent zijne stukken en het hem toekomend bedrag
in ontvangst te nomen en een voet buiten de ge-
Wanneer koqit ge nu eindelijk? Ik wacht u
dagelijks.
Fred.
Antwoord.
Baronnesse von Weiher aan den vorst Kirchberg,
Kirchberg.
Kom bij ons, bij ons is het nu en altjjd prachtig.
Hans groet u duizendmaal. Onze kleine Xenia zegt
al papa en mama. In de hoop u spoedig te zien
Sol.
s
v
vangenis te zetten. Nadat de hoogere autoriteit
van dit feit in kennis was gesteld, werden eenige
agenten der rijkspolitie gerequireerd om den nu on-
gewensohten kostganger met den sterken arm buiten
de poort der gevangenis te zetten, hetgeen slechts
mét zeer veel moeite gelukte, daar h'|j zioh daarte
gen met al zijne macht verzette. Het geld en de
papieren moesten hem met geweld in zjjne zakken
worden geduwd. (P. O. 0.)
Gisterennacht, waarschijnlijk in het vroege morgen
uur, heelt een diefstal plaats gehad in het huis van
den Commissaris des Konings te Bosoh.
In het particulier kabinet van Z. E. is inbraak
gepleegd. Dit eene afgesloten secretaire, die open
gebroken werd, is eene vr|j aanzienlijken som aan
bankbiljetten ontvreemd. Ook een jaohtgeweer ia
door de dief of dieven medegenomen.
Zij hadden evenmin een extra-souper of ontbjjt
versmaad. Zij deden zich te goed aan w|jn, taart
en kaas. Twee ledige glazen en twee bordjes werden
in de eetzaal gevonden.
Dezen ochtend bemerkten de dienstboden het eerst
den diefstaleenige postzegels lagen over de vloer
vóór de secretaire verspreid. Een streng onderzoek
is ingesteld. (Af. B.)
Te Frederiksoord kan men sinds eenige maanden
getuige z|jn van eene zeker hoogst zeldzame vriend
schap tusschen een varken en eene kraai.
Bij de hoeve «Willem III" is een varkensloop.
Eenigen tijd vóórdat de'varkens in dien loop zul
len worden gelaten, posteert zioh eenb' kraai op de
houten omheining. Nauwelijks hebben de varkens
al brommend, snuffelend en wroedend hunne omwan
deling begonnen, of de kraai strijkt neer op den
rug van den viervoeter, dien z|j met hare vriend
schap heeft vereerd en die zich dit vrachtje met
blijkbare ingenomenheid laat welgevallen. Na aldus
eenigen t|jd den loop te zijn rondgereden, vliegt de
vogel uit om voedsel te zoeken, doch keert weldra
terug om onveranderlijk altjjd weer op den rog van
hetzelfde varken neer te strijken.
De heeren H. van Kuyk c. s. te Amsterdam heb
ben van den minister vso biunenl. zaken namens
H. M. de Koningin-regentes een. schrijven ontvangen
als antwoord op hup adres in zalie de verpliohte
sluiting der schouwburgen.
In dat schrijven wordt medegedeeld, dat H. M.
de Koningin-regentes' geetv termen gevonaen heeft
om de gevraagde schadeloosstelling te verleenen.
Adressanten hebben thans besloten zich naar de
Tweede Kamer der Btaten-Generaal te wenden.
f
Het «vechten als hanen" is even spreekwoordelijk
als lastig voor liefheobers van kippen, die om, meer
dan éóu reden dikwijls twee hanen wenschen te
hebben en dezen met de hennen laten losloopen.
Om nu te zorgen, dat de hanen niet vechten, gaat
men het volgende eenvoudige middel toepassen r
den grootsten haan kluistert men evenals een paard.
Z&odanige kluister wordt gemaakt van een strookje
leer, een eindje touw, of beter een strookje van een
wollen stof, ten einde den vogel niet te kwetsen.
Het wordt aan de beide poolen bevestigd en moet
abo lang z|jn, dat hjj gaan, maar niet hard loopen
kan. Het zoo gekluisterde en losgelaten dier ge
voelt zich overwinnen, gaat bedaard met de hennen
z|jns weegs en zoekt geen twist meer. Indien ,de
kluister na verloop van eenige dsgen mocht breken,
behoeft men dien niet te vernieuwen, de uitwerking
is verkregen, en de grootste Haan ia zoo vrede
lievend geworden, dat de kleine hem ongestraft kan
naderen en b|j hem komen kraaienhij gaat zelfs
voor dézen uit den weg. (Au. O.)
In de geeohiadenis van de mode en van onze
kleeding neemt de kous een kort maar belangrijk
deel in. Eens was ze, bewjjs van barbaarschheld,
thans, zooal niet een bew|js van beschaving, dan
toch een teeken van «maatschappel|jkec
welstand", al verleent ze daarom den bezitter niet
het kiesrecht Intusschende door de kous allesa
bewezen maatschappelijke welstand is zeer problems-
tisch, want een teeken van weelde i» dit kleeding-
stuk bijna niet meer, al is 'tdan eens geweest
De Germanen zjjn eigenlijk de vaders van de kous,
in ieder geval van een beenbekleeding, die het eerst
het denkbeeld dat aan de kous ten grondslag ligt,
aangeeft. Geen wonder. Het klimaat hunner landen
braoht er hen toe, zioh het lichaam zooveel moge
lijk te bedekken. Anders was dat b|j de Grieken
en Bomeinen en toén de laatsten 't eerst met onze
voorvaders kennis maakten en die kennismaking
was niet van de aangenaamste vonden z|j 't iel»
vreeaeljjk barbaarsch, dat die menschen zoo weinig
oog hadden voor den fraaien vorm van het been en
dit met allerlei lappen en vellen omwouden.
Want lappen en vellen, daaruit bestond de eerste
beenkleeding, die nog weinig of niets had van de
kous zooals w|j die kennen, want het geheele been
werd er door bedekt. Nu, ook deze beenbedekking
heeft hare geschiedenis, die wij nu ter zijde laten
omdat z|j wel de moeder van de kous, maar niet
de kous zelf was.
Wij kennen dus de moeder. Wie was de vader
van dat nuttige kleedingstuk, dat wij thans niet
gaarne zouden willen en kunnen missen Men heeft
geen zekerheid omtrent hem en zooals dat bij
meer groote ontdekkingen gaat vele landen be
twisten elkaar de eer den eersten kousenwever te
hebben zien geboren worden. Engeland zegt dat het
William Lee van Cambridge was en dat zijne uit
vinding, in Groot-Britannië geen succes vindende,
oogenblikkelijk door de Franschen werd aangeno
men. Frankrijk zegt dat de Parijzonaar Henri Tricot
de uitvinder was, enen-zoo-voort, maar in
tegenovergestelde richting. Ook Duitschland en
Italië betwisten elkahr den roem der uitvinding op
geljjke wjjze. Maar wat doet er dat voor ons toe
Voor ons bewijst dit slechts dat de tijd voor het
dragen van kousen gekomen was en dat men tot
deze dracht misschien overal gelijk is gekomen,
zooals dat bij meer ontdekkingen het geval was.
Zooveel is zeker, dat de legende van alle landen
zegt, dat de uitvinder hjj moge dan William Lee
of Henri Tricot zjjn van verdriet om de teleur
stelling over 't weinig succes van de kous in armoede
is gestorven. Dat is trouwens natuurlijk. Men
heeft er nooit veel pleizier van als men met iets
onbekends aankomt. Maar mocht de persoon al geen
pluk gehad hebben, de zaak had bet wel, want al
in het midden der zestiende eeuw was het dragen
van de kous bjj de hoogere standen algemeen en de
galante Brantóme, die znlke nieuwtjes niet onge
merkt liet voorbijgaan, vertelt in zjjne verhandeling
over de schoonheid van het been er menige anecdote
van, o. a. deze opmerkelijke bijzonderheid die ons
nu niet erg zou lijken dat er menige hoveling
was die, wanneer bij nieuwe kousen had gekocht,
die eerst aan zjjn «dame de ses penseóes' gaf, met
verzoek ze een dag of acht voor hem te dragen I
Dat braoht geluk aan.
De kous werd toen nog genaaid, niet gebreid, en
meest van zijde gemaakt, wat het artikel werkelijk
tot een weelde-artikel maakte. Maar toen het breien
algemeener in zwang kwam en ook de weefmaohines
werden verbeterd, toen werd ook het dragen van
kousen algemeen. Vooral in Frankrijk. De groote
Colbert zag ook het nut in van deze industrie en
beschermde haar op alle mogelijke wijzen, ja liet
zelfs de gevangenen kousen breien.
En toen nu <jit kleedingstuk tot zjjne bjjna-vol-
making was gekomen, dat wil zeggen toen men het
zoover had gebracht dat de kous het been, of ten
minste de helft er van beschermde, en geen Bchade
deed aan de ljjnen, toen bracht de kous een geheelen
ommekeer teweeg in de kleeding en ook in sommige
gebruiken het loopen, het dansen. Beide werden
lichter, bewegeljjker, bevalliger. Men zette nu zjjn
beste beentjes meer vooruit en als meu geen beste
beentje had, dan wist de kunst de natuur wel te
corrigeeren. In 't kort; de uitvinding en de ver
betering van de kous was van groot belang voor
onze beschaving e» als er langzamerhand eene renais
sance is gekomen in de gezelschapsvormen van de
menschen, dan is dat voor geen gering deel aan de
kous te danken.
Sedert dien tjjd is het bestaan der kous een paar
malen bedreigd. In en na den dertigjarigen oorlog
hadden de strijdbare mannen- zioh gewend zware
raiterlaarzen a canons, die de kousen geheel bedekten
of onnoodig maakten te dragen, maar was de vrede
geteekend, of de kous verscheen weer in al baar
glans, rjjkdom en schoonheid. Later waren desans-
calotten hare vjjanden. Zjj begonnen, naar het voor
beeld van Benjamin Franklin, lange broeken te dragen
en verwierpen de kous, die de veel ancien régime
was. Maar de kous was sterker dan zij en overwon.
Zij k*am terug, zjj is er nog, en-nu zjj allerwege
heerschappij roert, zal die heerschappij wel de eeuwen
^trotseeren.
De Kamermuziek-Soirée van gisteren avond had
een niet tairyk maar uitgelezenpubliok naar het
lokaal «Nut en Vermaak" gelokt. Wij misten er
tot ons leedwezen vele bekende muziekliefhebbers;
zij vonden misschien in het optreden van dilettanten
een reden om weinig van deze Sbirée te verwachten.
Welnu, wjj durven verzekeren, dat ook hier weer
«les absents ont eu tort." Moge het Comité zioh
door deze mindere mate van belangstelling niet
latenontmoedigen de steun def getrouwe bezoekers
en hunne herhaalde blyken van waardeering mogen
zeker wel als een gqede post in de rekening worden
gebrachtjammer maar, dat hierdoor op den langen
duur een nadeelig slot" van de Soirees niet ver
meden wordt.
De concertgevers van gisteren avond hebben kwa
liteiten gemeenhet zijn f/musici" in den meest
edelen zin van het woord, en zij staan in hunne
uitvoering zoo hoog, dat waarlijk de qualificatio als
dilottanten hier misplaatst te achten is. Wy maken
er dan ook volstrekt geen gewetenszaak van, hun
optreden als dat van artisten te bespreken.
Het programma volgende, dat eene aangename
afwisseling van instrumentale on vocale nütemers
bood, mogen wij wel met onzen stadgenoot, den
zoo bekwamen en muziekalen pianist dr. O. beginnen.
Over zijn solospel eu begeleiding was terecht maar
ééne stemin hem herkeDt men den ernstigen fijn-
gevoelenden musicus, die het in de kunst, door aan
zichzelven steeds hopgere eischen te stellen, tot zoo
danige ontwikkeling gebracht heeft, dat elk dilettant
er een voorbeeld aan nemen kan. Helaas bereiken
slechts weinigen die hoogte i
De bekwame tenorzanger Stachelkausen met zijn
prachtig lyrisch geluid, dat vooral in de liederen
van Schubert en Nolthenius tot zijn recht kwam,
heeft sedert zijn vorig optreden (in 1886 bij de
//Goudsche Zangvereeniging") met uitnemend gevolg
gestudeerd. Z(jn recitatief uit de Jahreszeiten had
den wij wat rustiger gewenscht. t'it zijn geheele
optreden blijkt de voorliefde voor den liederzang,
een schoone taak voor iemand met zijne middelen.
In «muziekaliteit" en manier staat menig solozanger
bij Stachelhawen achter.
riij zong op verzoek van het dankbaar publiek
een fraai Hollandsch lied (Groete van Mann) tot slot.
De heeren MrBlokhuis en Leonides van Praag
verdienen een woord van bewondering en dank voor
hun uitmuntend spel. Wij hoorden nimmer dilet
tanten, die zulk eene hoogte op viool en cello had
den bereikt. Uit al hunne nummers sprak zoowel
een fijn ontwikkelde muziekale smaak als een hooge
mate van geoefendheid; beide heeren voldeden aan
het verzoek van het publiek, door nog eene Romanzo
van Ries (voor viool) en het bekende Abendlied van
Schumann (voor cello) ten beste te geven. Laatst
genoemd praohtstukje verlangt een breeder tempo;
dit weet trouwens de bekwame cellist zelf wel, terwijl
de medicus misschien goed deed, zelf de werking te
beproeven van ]/s gram broomkalium, dat hij aan
andere musici tegen nervositeit aanbeveelt. .Een
waardig slot van den avond vormde het sohoone
trio (op. 11) van Beethoven, waarin men bijna voort
durend het voortreffelijk samenspel te bewonderen
had. De totale indruk vaQ deze Soireé was eeu
bijzonder aangename en gunstige; het honderdtal
tóehoorders toonden veel sympathie. Wy spreken
zeker uit aller naam, dpor den heeren concertgevers
hartelijk dank te zeggen voor 't geen zij te genieten
gaven. S.
De Oostenr. verkiezingen van eergisteren hebben
zich gekenmerkt door eene nederlaag der oud-Czechen
en door eene overwinning der anfci-somiten in Neder-
Oostenrijk op de Duitsche liberalen, die vijf zetels
verliezen. Tot dusver is in Morpvië de toestand
niet merkbaar gewijzigd, doch de jong-Chezen ver
kregen eene aanzienlijken minderheid. Over het ge
heel genomen hebben de uiterste pprtfym terrein ge
wonnen.
In- do plattelandsgemeenten van Siiezië zijn herkozen
1 antisemiet en 1 Pool, en injdie van Krain vier
leden van de elub-Hohenwarth.
De Figaro haalt eenige herinneringen voor den dag
om aan te toonen dat de Duitsohe keizerin-moeder,
Versaillea bezoekende, niet kon vermoeden, idat dit
aanleiding zou geven tot eenige opschudding. Reeds
ia 1880, 1881 en 1883 was zij aldaar gekomen. In
1876, dus pas vier jffren na den oorlog, heeft de
koning van Beieren drie dagen vertoefd in het Hötel
des Réservoirs. En in 1878 heeft de tegenwoordige
keizer Wilhelm II twee dagen te Versailles doorge
bracht.
Op geen dier bezoyken is eenig misbaar gevolgd.
Zy zijn nagenoeg ongemerkt voorbijgegaan.
Het besluit, door de Fransche Kamer genomen
betreffende het wedden, valt in Frankrijk alles be
halve inu den smaak. De Kamer weigerde te be
schikken over de opbrengst van de belasting op het
wedden, omdat de regeering daardoor feitelijk het
wedden zou bekrachtigen, en veroordeelde daardoor
indirect het wedden zelf. Hiermede nu is jde open
bare meening alles behalve tevreden. Indien het
wedden wordt verboden, vallen de wedrennen en
lijden de paardenteeli en de uitvoer van paarden,
die nu elk jaar een waarde van 25,000,000 fr. ver
tegenwoordigt.
«En daarby" zegt o. a. de «Liberté" «kan
de jegeering toch aan het wedden geen eind maken,
ook al vult zy al iiaar gevangenissen met «book-
makers" en wedders. Deze nijverheid geeft bezigheid
aan 30,000 personen, die niet in den besten reuk
staan en de kern vormen van de ïlecember-mannen
en de Boulangisten. Indien dé regeering het wedden
verbiedt, zal zij deze geheele schaar in beweging
brengen en de geheime en openbare vyanden der
republiek nog vermeerderen."
De heer Constans is echter minder bang uitga-
vallen. Nauwelijks heeft de Kamer geweigerd de
uit het spel verkregen winsten te aanvaarden, of
de minister van binnenlandsche zaken maakte ter
stond van het besluit der Kamer gebruik om een
decreet uit te vaardigen, waarbij de vergunning tot
het houden vau weddenschappen bij wedrennen
wordt ingetrokken. Dit besluit, dat ter kennis is
gebracht van alle maatschappijen voor wedrennen,
treedt den 8sten Maart in werking. Tevens belooft
de heer Constans, dat hij ook een eiude zal maken
aan de werkzaamheid der «bookmakers", maar hier
over moet eerst geraadpleegd worden met den mi
nister van justitie om het beste middel, waardoor
dit kan geschieden, te vinden.
Intusschen gaat de Kamer op den ingeslagen weg
voort. De radicale afgevaardigde, graaf de Douville-
Maillefeu verlangde gisteren zelfs, dat de Fransche
regeering niet alleen het spelen in Frankrijk zou be
letten, maar ook moest beproeven dit tegen te gaan
in Monaco, dat onder Frankrijks protectoraat staat.
Dit echter werd door den minister van buitenlandsche
zaken ontkend. De heer Ribot verklaarde dat het
vorstendom Monaco geheel zelfstandig is en de Fran
sche regeering geen roeping gevoelt diplomatieke
onderhandelingen aan te knoopen betreffende de daar
gevestigde speelbank. Na deze mededeeling trok
graaf Douville-Maillefeu natuurlijk zijn interpellatie
terug.
Niet alleen de meeste bladen, maar ook de geheele
sportwereld is zeer boos over het plan der regeering.
Wel is de heer Constans niet licht vervaard, maar
het wedden en de daarmee verbonden wedrennen
vinden in Frankrijk zoovele voorstanders, dat het zeer
de vraag zal zijn, of het zelfs dezen energieken mi
nister zal gelukken tegen den stroom op te roeien
en het steeds voortwoekerend kwaad te stuiten.
In België verliest geen der partijen een oogenblik
de quaestie der grondwetsherziening uit het oog,
hoezeer de regeering dit ook zou wenschen.
Vrijdag vond eindelijk de vergadering der centrale
af deeling ter behandeling van het voorstel-Jauson
plaats. Allen waretn het over de noodzakelijkheid
eeher oplossing eens, doch de leden der rechterzyde
wilden niets beslissen alvorens een overeenkomst ver
kregen werd omtrent de toekomstige formule over
de kiesbevoegdheid. Paul Janson merkte hier tegen
op, dat, indien de grondwetsherziening gerechtvaar
digd is en de centrale afdeeliüg erkent, dat zij dit
is, men voor haar zonder schacheren moet stemmen;
de heer Frère Orban evenwel, die zich zeer beslist
verklaarde tegen het algemeen stemrecht, stemde
met de rechterzijde overeen ten opzichte van de
wenschelijkheid van zulk eeue formule, ofschoon hij
haar uiet noodzakelijk aohtte.x In ieder geval meende
de heer Janson dat de regeering haar meening en
plannen moest kenbaar maken, waarop besloteu werd
den minister-president uit te noodigen iu de ver
gadering te komen om het gevoelen der regeering
uiteen te zetten.
Het woord is dus thans aan de regeering. Te,
hopen is het dat het een beslissend woord zal zijn,
want hoe langer zij eu haar aanhangers aarzoleo,
hoe ongeduldiger de wachtenden worden. Onmo
gelijk is het niet, dat men, dan later oorzaak heeft
den verloren tijd ten zeerste te betreurèn
Het door den Senaat indertijd aangenomen voor
stel tot het uitloven van premiën op het bouwen van
koopvaardijschepen in de Vereenigde Staten, is in
het Huis van afgevaardigden na een druk debat ver
worpen. Daarentegen heeft het Huis zjch met een
subsidie-stelsel voor iu Amerika gebouwde mail-stoom-
booten vereenigd. De toelagen zouden verstrekt wor
den aan alle stoomvaart-ondernemingen, die zich met
het overbrengen van brievenmalen belasten, en de
booten zouden verdeeld worden in vier klassen, de
eerste van 80v0 tonnen inhoud en 20 mijlen vaart,
de vierde van 1500 tonnen inhoud en IS my lea
vaart. De toelage zou bedragen in de eerste klasse
4 dollars, in de tweede klasse 2, in de derde één
dollar en in de vierde klasse 66 dollaroenton per
afgelegde myl op de uitreis. Het bedrag der uit
te betalen toelagen wordt geraamd op 1,200,000
dollars jaarlyks, gedurende tien jaren.
Dit voorstel moet nu in eene gemengde oommiuie
der beide Huizen van het Congres overwogen worden.
Zitting van 4 Maart 18914
Veroordeeld wegensJachtorertredingcn.
L. ran F., F. Tan M. en J. K. allen te Zeranhuiun,
ieder' tot 2 hechtenisstraffen elk ran 6 dagen. D.
de H. te Waddinxreen tot 2.geldboeten elk ran
2 of 2 dagen hechtenis roor elke boete. F. W.
K. te Zerenhuizen tot 2 geldboeten elk ran l
of 1 dag hechtenis rdor elke boete.
