ÏKH,
RNOUT,
Haarlem.
ILIGRAINÏ
E«,
oper dan
E«,
m niet te
E«,
litatekend
)EN
EEN ONGELUKKIGE.
JE, i
BINNENLAND.
N? 4504.
1891.
Nieuws- en
FEVILLETO If.
Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
tuums.
xaëL.
veg E 66.
Vrijdag 17 April.
De inzending van advertentiön kan geschieden tot een uur des namiddags van den dag der uitgave.
n ts.
inkman.
107.
witz.
geschilderd!
Janskerk ta
enis der 8t
eningeneni
irljjk levens-
e Gebroed»
1 belli,
indel Gouda.
(blaar het Franeeh.}
VI.
was
fi
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco
per post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
Bovendien worden alle Advertentien gratia
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
't welk des Maandags verschjjnt.
kerkvoogd der gemeente, die bot aanvaardde met een
woord van dank tot alle aanwezigen.
De plechtigheid word gevolgd door een feestmaal.
mij
zes
1
kelen
naken vu
1
inde Kunsten
lirecteur der
Utrecht.
GOUDSCHE COURANT.
langzaam i
dien men
I een flink
Mevrouw Reeding had uit haar eerste huwelijk
met mijnheer Sidney een dochtertje, dat den in de
Veroenigde Staten veel voorkomenden naam van
Florence ontving. Het kind groeide op in aanbid
ding en vereering voor hare moeder, van wie het
zooveel hield, dat zij ziek werd, als er eenige dagen
verliepen, zonder haar te zien. Sacha, hoewel niet
heel teeder van aard, verheugde zich over de harts
tochtelijke genegenheiddie zij haar dochtertje
inboezemde. Als zij haar op den schoot nam, sloeg
het kind de armpjes liefkozend om haar hals en
zeide«Ge zijt de mooiste vrouw, die ik ken 1” In
dien tijd, toen de morphine en de wiskey mevrouw
Reeding nog niet hadden verlaagd, verblindde zij
’s zomers New-York en ’s winters Saratoga door
haar schoonheid. Florence’s geluk was van korten
duur. Op zekeren ochtend zette Sacha zich aan
ADVERTENTIEN worden geplaatst
van 15 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10 Centen. GR00TE LETTERS
gorden berekend naar plaatsruimte.
In de laatste aflevering det Edinb. med. Journal
wordt het verloop eener typhus-epidemie medegedeeld
door besmette melk te Edinburg.
Nadat in den zomer ten vorige jare sporadische
getallen van typhus aldaar waren voorgekomen, kwam
de ziekte in September voor bij personen in eene
melkinrichting, vervolgens in hunne omgeving, en
breidde zij zich door de geheelo stad uit.
Bij onderzoek bleek, dat de bewoners van alle be
smette huizen van melk uit de. besmette melkinrich
ting werden voorzien, en dat deze hare melk ontving
van eene boerderij, waar drie typhuslijders waren, en
dat ook bewoners van huizen, die van deze boerderij
van melk werden voorzien, door typhus werden aan
getast.
De toestand van de boerderij was in hygiënisch op
zicht allertreurigst, en daarin moest de oorzaak der
epidemie gezocht worden.
Hot spreek-instrument, bekend onder den naam
van grammophoon, eene uitvinding van Emil Ber
liner, van Washington, belooft een geducht mede
dinger te zullen worden van //Edison’s" phonograaf.
In beginsel zijn de beide werktuigen gelyk, want ook
in de grammophoon worden indrukken op was ge
maakt door eene spits, bevestigd aan eene trilplaat,
maar de inrichting is geheel anders dan bij den pho
nograaf. Bij de grammophoon worden de geluid-
trillingen zichtbaar gemaakt op een horizontaal lig
gende zinkplaat, die bedekt is met een uiterst dun
vliesje was, en die om eene vertikale as draait.
Boven haar beweegt zich de trilplaat, met hare spits
naar het midden der zinkplaat, zoodat, in-
i het werktuig in beweging bracht zonder
GOUDA, 16 April 1891.
Naar wy uit goede bron vernemen, is het onder
zoek door de regeering der ter verkrijging van con
cessie ingezonden stukken van het nieuwe ontwerp
lokaalspoorweg van Schoonhoven naar Gouda bereids
in vollen gang. (Schoonh. Cl.}
Dinsdag is te Heumen het monument onthuld voor
de gebroeders Lodewijk on Hendrik van Nassau, die
sneuvelden op de Mookerheide. In het midden van
het gedenkteekon bevindt zich do geschiedenis, zinne
beeldig voorgesteld en gekroond door het wapen der
Nassau’s en omringd door zinnebeeldige voorstellingen
van moed en trouw. Boven alles zweeft een engel,
die de spreuk der Nassau’s ophoudt. Onderaan staat
een opschrift, sprekende van hulde en dankbaarheid
aan de gesneuvelde vorsten.
De onthulling had plaats in tegenwoordigheid van
de commissieleden Meerburg Snarenberg, predikant
te Heumen en Gijsberti Hodenpyl, uil Haarlem, ver
der den commissaris der Koningin in Gelderland,
baron Mollerus, den beeldhouwer F. L. Btracké, ver
vaardiger van hot gedenkteeken, do burgemeesters
van Nijmegen en Heumen, dr. Noorduijn, uit Nijmegen,
kolonel Baumer, commandant van het 5e reg. infan
terie, jhr. De Pesters en een honderdtal andere ge-
noodigden.
Eerst heette de heer Gijsberti Hodonpijl de aan
wezigen welkom en bracht hulde aan den heer
Stracké. De hoogleeraar Blok herdacht hierna het
geen Lodewijk van Nassau voor het vaderland bad
gedaan.
Toen onthulde baron Mollerus het gedenkteeken
met eenige toepasselijke woorden, waarop de heer
Hodenpyl den commissaris der Koningin dank zegde
en het gedenkteeken overdroeg aan den predikant-
ntvangst der
86)
Op het midden van hei perron stond Florence,
gewikkeld in een bonten mantel en met de ver
kleumde handen in een mof en het gelaat achter
een dichte voile verborgenhaar beste vrienden
zouden haar niet herkend hebben.
Eindelyk klonk een schrille fluit door de duister
nis, die verhelderd werd door den bleeken glans van
elektrisch licht, en de trein stoomde fier het station
binnen.
Florence liet de anderen haastig vooruit dringen
toen zij niet meer bang behoefde te zijn door de
ongeduldigen te worden omver geloopen, beschouwde
zij aandachtig de reizigers, die uit den trein kwamen.
Daar is zijfluisterde ze.
En regelrecht liep zij op een jonge vrouw toe, die
bleef stilstaan en links en rechts om zich heen keek.
Nelly! lieve Nelly! riep Florence uit, terwijl
zij de aangekomene omhelsde.
Och juffrouw, wat ben ik blij, u terug te
zien, na dat lange jaar van ballingschap.
de trilplaat dóór eenig geluid te doen trillen, in de
laag was, door de spitse punt van het diaphragms,
eene doorloopende spiraallijn zou worden geteekend,
beginnende aan den buitenrand en eindigende in het
midden der zinkplaat. Wordt echter het diaphragms
toegesproken of toegezongen, dan verandert die spi
raallijn, evenals bij den phonograaf, in wezenlyk
geluidschrift. Als de zinkplaat vol is, dan overgiet
men haar met eene oplossing van een bijtend zuur,
dat het /ink aangrijpt, overal waar dit door de spits
der trilplaat van was werd ontblootdaarna wordt
ook bet overige was verwijderd. Do zinkplaat kan
dan geplaatst worden in het werktuig, dat de ge
luiden wedergeeft, en dat uit een tweede diaphrag
ms bestaat, waaraan bevestigd is een trompetvormig
mondstuk, dat, naar men verzekert, de oorspronke
lijke klanken of toonen luid doet hooren. Het ligt
voor de hand, dat dit geluidschrift, op deze wijze in
metaal geëtst, veel duurzamer is dan dat van den
phonograaf, doch niet even zoo gemakkelijk per post
verzonden kan worden. (Stoompost.')
er bij
Sedert lang zijt ge voor mijn geen dienstbode
meer, beste Nelly. Ik zal nooit vergeten, hoe ge
u geheel en al hebt gewijd aan de arme weeze, in
de oogenblikken, toen zij alleen in de wereld over
bleef. Toen ik hoorde, op welk een verschrikkelijke
wijze mijne arme moeder om het loven was gekomen,
hebt gij mij getroost en lief gehad. Tusschen ons
bestaat niet alleen de vertrouwelijkheid van den
dagelijkschen omgang, maar de band van de ge
meenschappelijke gedachte. Deel mij nu het goede
nieuws mede, dat gij mij beloofd hebt
Het nieuwste op het gebied van oplichtersstreken
is zeker wel het volgende
Een //chevalier d’industrie", te Parijs, wel bekend
met allerlei kunstgrepen om de liefdadigheid van
zijne medemenschen op te wekken, gaat ’s avonds,
als het begint te schemeren, naar Passy. Op goed
geluk kiest hij eene villa uit, bindt een touw aan
het hek, legt de strop om den hals en hangt
zich op. Komt men toegeloopen en snijdt men het
touw door, dan is hij bewusteloos ten minste
voor eenige oogenblikken, en als hij dan weer bij
komt, stamelt hij zoo iets van honger
ellendearme kinderen Natuurlijk krijgt
hij dan een goed maal, meestal ook eenig geld, dat
hij ’s avonds heel genoegelijk in een of ander wijn
huis verteert, om zich den volgenden dag weer op
te hangen. Gebeurt het dat hij niet opgemerk
nwW rr—— ^wnwTfmufi -ii-nimr -.~~i mb t -»i> - t
Kom gauw mee; Anton is hier; die zal wel
voor de koffers zorgen. Wij rijden samen naar huis;
je zult wel moe zijn, arm kind
Zij stegen in de coupé, die haar vlug naar de
rue Saint-Lazare bracht. Nolly drukte vol teeder-
heid de handen harer meesteres.
Nu ik weer bij u ben, voel ik geen ver
moeienis. ,,Gé zult mij niet weer zoo ver van u af
alleen achterlaten, nietwaar, juffrouw? Ik voelde
zoo rampzalig. Denk ook eens aan’t was na
jaar de eerste maal, dat ik u verliet. Trouwens
zult ge uw doel nu weldra bereikt hebben.
Florence sidderde.
Stil, stamelde zij. Ik wil niets weten, vóór
wij rustig thuis zijn.
De beide vrouwen spraken verder geen woord
met elkander. Eindelijk reed het rijtuig het tuin
hek binnen on hield voor de stoep stil.
Ik heb de thee in mijn kamer laten brengen,
hernam Florence. ’t Is een heele lieve kamer,
öngeveer zooals die in het klooster. Zoo, ga daar
nu eons in dien armstoel naast den haard zitten en
verwarm je wat, mijn kind. Neen, neen, niet op
staan....
O, juffrouw.... stamelde Nelly verlegen.
Florence barstte in lachen uit. Nooit nog
zij vroolijker en beter geluimd geweest.
Wil je niet hebben, dht ik je bedien? Nu,
je bent tamelijk moeielijk
Vervolgens werd zij weder ernstig en voegde