AH
IEREN
ideren.
18
IE,
EEN ONGELUKKIGE.
Zn.
Nieuws-
en
jr.
FEUILLETON.
chappU-
terdain*
TEN.
INE
Advertentieblad voor Gouda en Omstreken*
IvCeïcLeLg'ezx.
n.
Vrijdag 8 Hel.
M 4521.
1801.
De inzending van advertentièn kan geschieden tot een uur dee namiddags van den dag der uitgave.
No. 34/35,
ir.
rAN ES.
rstellen.
3 at 73*.
:and.
Uithoofde van den HEMELVAARTS
DAG verschijnt de GOUDSCHE OOU-
RANT Donderdag niet.
béd raagt.
zeer voer-
schijnsel in de dalende duisternis
VI.
13,10
van de drukte
politie te ter-
3,95
7,68
9,18
2,95
Bovendien worden alle Advertenties gratia
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
*t welk des Maandags verschgnt.
ker en een
(Aaar het Franech.')
V.
Meisje,
iNTIJN-
ScmSLLIHG.
mogelgk in
er kinderen,
of tot Ge-
dres franco
Jureau dezer
Heust komt,
nen op de
De uitgave dezer Courant geschiedt dageljjks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prjjB per drie maanden is 1.25, franco
per post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
aders D. de Jong
▼an Harten en
i A. J. Verhoor
▼en Rijiwyk en
ouders J. Plat-
lohonnes, ouders
t Jeeobus Elisa,
Bolding.
4 m A,
- W, Kaste*
W. Zwaaneveld,
t, wed. A. ran
AD VERTENTIEN worden geplukt
van 15 regels h 50 Centeniedere regel
meer 10 Centen. GROOTS LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
3. ’/s fl.8ct.
5
struik kan oen vyand zijn opgesteld, met het ge
weer in de hand en de revolver in den gordel ge
stoken. Wanneer de avonturier bij toeval in het
Parijsche leven terugkeert, laat hij die voorzichtig
heid spoedig varen. Wat heeft men te vreezen in
een stad vol politie-agenten en rustbewaarders
Bovendien was Frangois voor niemand bang. Met
een vuistslag zou hij den sterksten man hebben
neergeveld, en zyn dikke stok was in zyn hand een
geducht wapen. Indien bij even nauwlettend was
geweest als vroeger, zou Joffrin hebben opgemerkt,
dat oen man, met een slappen hoed op het hoofd
en een zakdoek voor den mond, hem op eenigen
afstand volgde.
Het was mooi weder, een van die heerlijke lente
avonden in Parijs, door Francois Coppée met zulk
een aandoenlijke fijngevoeligheid beschreven.
Het was het uur, waarop de bleeke naaistertjes
huiswaarts keeren, na haar dagelijksche taak te heb
ben afgedaan de winkeliersters staan aan haar deur
houden onnutte praatjes over verschillende onder
werpen of zeggen elkaar op zuurzoeten toon allerlei
beleefdhedeneenige kinderen spelen met hoepels
of loopen gillende elkander na, en vermaken daar
mede het dikke moedertje, dat haar wagentje m’et
hlnamAn vnnrhinwt. onder het seroep van //Vioolt-
Neen, de onrust van Roland week niet. Sedert
I hij door zijn zenuwziekte was aangetast, had er bij
dien man een geestelijk en lichamelijk verval plaats
gegrepen, de hersenen waren licht aangedaan. Vroe
ger verliepen er somtijds weken, waarin hij niet aan
mevrouw Reeding dacht. Daar het berouw zijn rustig
geweten niet kwelde, kwam de herinnering aan zijn
slachtoffer slechts zelden in hem op.
Nu was alles anders. Sedert zijn verbintenis met
Fljrence liet zijn misdaad hem niet los. Hoe zou
hy de moeder hebben vergeten, terwijl hij leefde
aan de zyde van de dochter? Die zonderlinge ge
lijkenis, die hem onophoudelijk vervolgde, wekte
weder de herinnering op aan den diefstal en den
moord. Na zijn ziekte, op het kasteel van Canour-
gueS, was hij langzaam hersteld, evenals men weder
tot kracht komt, na hevige schokken die het men-
schelyk samenstel verstoren. De ontdekking van
Alice was voldoende om hem dienzelfden angst we
derom aan te jagen. Moest alles hem dan aan
mevrouw Reeding herinneren! Hij dacht dat de
misdaad begraven was, tegelijk met de vermoorde....
Bg onze beschouwing van gisteren, waarin
wij onze weinige ingenomenheid toonden met de
betoogingen dezer dagen, hadden wg voornamelijk
bet oog gevestigd op ons vaderland, waar alles
ordelijk en rustig afliep, zoodat de dwaze jzjjde
van het Meivertoon niet nalaten kon ons te
treffen, hoewel ook de ernstige achtergrond
niet over het hoofd gezien werd.
Het voorbeeld van naburige landen echter,
waar de opgewondenheid der werklieden aan
leiding heeft gegeven tot verzet tegen politie
en soldaten, zoodat er bloed gevloeid is, wijst
op het gevaar waarmede dergeljjke demonstra
ties gepaard gaan. De aanleggers dezer bij
eenkomsten spelen met vuur. Wanneqr op
allerlei toon de grieven der werklieden worden
nitgemeten en het smeulend vnnr van onte
vredenheid en klassenhaat stelselmatig wordt
aangeblazen, dan kunnen daaruit ongeregeld
heden en onlusten ontstaan, die in de gevolgen
het treurigst zjjn voor de werklieden zelven
of van missel ien onschuldige vrouwen en kin
deren, die het slachtoffer worden van hnnne
nieuwsgierigheid. Men spiegele zich aan het
gebeurde te Fourmies in Frankryk. Te mid
den eener in gisting verkeerende arbeidersbe
volking is daar de le Mei getuige geweest van
eene botsing tusschen oproerige burgers en
getergde militairen, waarvan 14 dooden en 22
gekwetsten het offer werden. Een kleinigheid,
de minste onhandigheid van de zyde der be-
toogers of van hen die met het bewaren der
orde belast zjjn, kan de schromeiykste gevol
gen hebben. Dat is een gevaar, waaraan men
zich willens en wetens blootstelt. Wanneer
groots menschenmassa’s met verhitte hoofden
bijeen zyn, kan niemand berekenen hoever zg
zullen gaan en de met de beste bedoelingen
en de vreedzaamste gezindheid ontworpen de
monstratie kan in een ommezien het sein geven
tot de ernstigste beroering en bloedigen bur
gerkrijg. Ook deze zgde van den internationa
len feestdag van den vierden stand mag wel
eens ernstig in overweging genomen worden.
Welmeenende volksvrienden en rustige werk
lieden, die verbetering van den socialen toe
stand bedoelen, vinden genoeg gelegenheid om
op de publieke opinie te werken, zonder zich
en anderen aan zoo groot gevaar bloot te stellen.
Staan de kolommen der dagbladen niet voor
hen open, kan men geen meetings houden in
de gewone vergaderzalen? kiezersvergaderingen,
verkiezingen, monsterpetities, altemaal middelen
om zich te doen hooren. Waarom juist de
openbare straat uitgezocht, waar straatbengels
en het schuim der bevolking
kunnen gebruik maken om de
gen en de militaire macht met steenen te wer
pen? Zoodoende speelt men in de kaart der
gewetenlooze volksmenners, die niets liever wen-
schen dan revolutie en geweld. Wie daarvan
afkeerig is en de maatschappelijke hervorming
langs vreedzamen en ordelyken weg wil tot
stand brengen, onthoade zich van deelneming
aan het socialistische Meifeest.
Zou het dan niet beter zijn deze demonstratiën
en bgeenkomsten in de open lucht te verbie
den? vraagt men wellicht. Wg gelooven het
niet. Het zyn in ons oog overbodige vertoo-
ningen, maar de deelnemers schynen er anders
over te denken. Zg zien er een doeltreffend
middel in om hnn grieven en denkbeelden te
uiten, voornamelgk omdat daarbg duidelijk
wordt hoe groot het aantal der geestverwanten
bedraagt. In een vry land nu late men zoo
veel mogelgk elk het recht zgne meening dui
delgk te maken op de wgze waarop hij zulks
verkiest, mits daardoor de openbare orde geen
gevaar loopt, waarvoor de overheid verplicht is
zorg te dragen. Men neme in dit opzicht een
voorbeeld aan Engeland, waar voortdurend
openbare manifestatiën plaats hebben, zonder
dat zg aanleiding geven tot rustverstoring. De
politie bemoeit er zich zoo min mogelgk mede,
doch is steeds op alle gebeurlijkheden gewa
pend. De manifestanten, die weten dat alle
wanorde onmiddellgk wordt gestraft, zorgen
zelven voor de handhaving der orde. Zoo zyn
daar de volksbetoogingen in de zeden gedron
gen en bieden geen grooter gevaren dan die
het recht van vergaderen of de vryheid der
drukpers oplevert. Tot dus ver is in ons land
alles goed gegaan, omdat de politie en de overige
autoriteiten zoo verstandig waren den betoo-
gers geen onnoodigen overlast aan te doen.
Dé wenschen van een geheele klasse van men-
schen laten zich niet smorende arbeiders
vormen zich overal tot eene staatkundige
party, waarmede moet worden gerekend en
wie de middelen niet mogen onthouden wor
den zich te doen hooren. Het is veel ver
standiger hun, die zich verongelykt en mis
deeld achten, gelegenheid te geven ten aan-
53)
Tegen vier uur op den middag ging Franqois
heen. Gewoonlijk liep hij dan nog even aan huis
aan. Dien avond hield de concierge hem andermaal
staande.
Mijnheer Levrault, de mijnheer die laatst naar
u gevraagd heeft, is er weer geweest.
Zoo! Kunt ge mij nu een beetje nauwkeuri
ger vertellen, hoe hij er uitzag?
Nog minder: hy hield een zakdoek voor zijn
mond. Kiespijn misschien.
Gavarui heeft opgemerkt, dat concierges gewoon
lijk veel kinderen hebben. Bij deze eerste opmerking
kan een tweede gevoegd worden, namelijk dat de
kiespijn veelvoudig voorkomt in die klasse van de
maatschappij. Is het omdat de portiers altijd be-
De misdaad stond weder op in dien avonturier, de
vrouw herleefde in de teerbeminde, jonge, schoope
Florence. Zijn lusteloosheid keerde terug, en daar
mede ook de verschrikkelijke, voortdurende, kwel-
Franijois bekommerde zich niet meer om dit tweede
bezoek on begaf zich rustig naar de zzPapier bleu”.
Jn de prairiën is een cowboy steeds op zijn hoede;
bij is altijd omringd van gevaren. Achter elke
j’es, mooie, riekende viooltjes I” Intusschen worden
in de verte de lichten van het groote' Parys reeds
ontstoken, als voorbereiding voor den vroolijken
nacht, en de lantarens werpen reeds haar geel