AH IEREN ideren. 18 IE, EEN ONGELUKKIGE. Zn. Nieuws- en jr. FEUILLETON. chappU- terdain* TEN. INE Advertentieblad voor Gouda en Omstreken* IvCeïcLeLg'ezx. n. Vrijdag 8 Hel. M 4521. 1801. De inzending van advertentièn kan geschieden tot een uur dee namiddags van den dag der uitgave. No. 34/35, ir. rAN ES. rstellen. 3 at 73*. :and. Uithoofde van den HEMELVAARTS DAG verschijnt de GOUDSCHE OOU- RANT Donderdag niet. béd raagt. zeer voer- schijnsel in de dalende duisternis VI. 13,10 van de drukte politie te ter- 3,95 7,68 9,18 2,95 Bovendien worden alle Advertenties gratia opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD *t welk des Maandags verschgnt. ker en een (Aaar het Franech.') V. Meisje, iNTIJN- ScmSLLIHG. mogelgk in er kinderen, of tot Ge- dres franco Jureau dezer Heust komt, nen op de De uitgave dezer Courant geschiedt dageljjks met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prjjB per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN. aders D. de Jong ▼an Harten en i A. J. Verhoor ▼en Rijiwyk en ouders J. Plat- lohonnes, ouders t Jeeobus Elisa, Bolding. 4 m A, - W, Kaste* W. Zwaaneveld, t, wed. A. ran AD VERTENTIEN worden geplukt van 15 regels h 50 Centeniedere regel meer 10 Centen. GROOTS LETTERS worden berekend naar plaatsruimte. 3. ’/s fl.8ct. 5 struik kan oen vyand zijn opgesteld, met het ge weer in de hand en de revolver in den gordel ge stoken. Wanneer de avonturier bij toeval in het Parijsche leven terugkeert, laat hij die voorzichtig heid spoedig varen. Wat heeft men te vreezen in een stad vol politie-agenten en rustbewaarders Bovendien was Frangois voor niemand bang. Met een vuistslag zou hij den sterksten man hebben neergeveld, en zyn dikke stok was in zyn hand een geducht wapen. Indien bij even nauwlettend was geweest als vroeger, zou Joffrin hebben opgemerkt, dat oen man, met een slappen hoed op het hoofd en een zakdoek voor den mond, hem op eenigen afstand volgde. Het was mooi weder, een van die heerlijke lente avonden in Parijs, door Francois Coppée met zulk een aandoenlijke fijngevoeligheid beschreven. Het was het uur, waarop de bleeke naaistertjes huiswaarts keeren, na haar dagelijksche taak te heb ben afgedaan de winkeliersters staan aan haar deur houden onnutte praatjes over verschillende onder werpen of zeggen elkaar op zuurzoeten toon allerlei beleefdhedeneenige kinderen spelen met hoepels of loopen gillende elkander na, en vermaken daar mede het dikke moedertje, dat haar wagentje m’et hlnamAn vnnrhinwt. onder het seroep van //Vioolt- Neen, de onrust van Roland week niet. Sedert I hij door zijn zenuwziekte was aangetast, had er bij dien man een geestelijk en lichamelijk verval plaats gegrepen, de hersenen waren licht aangedaan. Vroe ger verliepen er somtijds weken, waarin hij niet aan mevrouw Reeding dacht. Daar het berouw zijn rustig geweten niet kwelde, kwam de herinnering aan zijn slachtoffer slechts zelden in hem op. Nu was alles anders. Sedert zijn verbintenis met Fljrence liet zijn misdaad hem niet los. Hoe zou hy de moeder hebben vergeten, terwijl hij leefde aan de zyde van de dochter? Die zonderlinge ge lijkenis, die hem onophoudelijk vervolgde, wekte weder de herinnering op aan den diefstal en den moord. Na zijn ziekte, op het kasteel van Canour- gueS, was hij langzaam hersteld, evenals men weder tot kracht komt, na hevige schokken die het men- schelyk samenstel verstoren. De ontdekking van Alice was voldoende om hem dienzelfden angst we derom aan te jagen. Moest alles hem dan aan mevrouw Reeding herinneren! Hij dacht dat de misdaad begraven was, tegelijk met de vermoorde.... Bg onze beschouwing van gisteren, waarin wij onze weinige ingenomenheid toonden met de betoogingen dezer dagen, hadden wg voornamelijk bet oog gevestigd op ons vaderland, waar alles ordelijk en rustig afliep, zoodat de dwaze jzjjde van het Meivertoon niet nalaten kon ons te treffen, hoewel ook de ernstige achtergrond niet over het hoofd gezien werd. Het voorbeeld van naburige landen echter, waar de opgewondenheid der werklieden aan leiding heeft gegeven tot verzet tegen politie en soldaten, zoodat er bloed gevloeid is, wijst op het gevaar waarmede dergeljjke demonstra ties gepaard gaan. De aanleggers dezer bij eenkomsten spelen met vuur. Wanneqr op allerlei toon de grieven der werklieden worden nitgemeten en het smeulend vnnr van onte vredenheid en klassenhaat stelselmatig wordt aangeblazen, dan kunnen daaruit ongeregeld heden en onlusten ontstaan, die in de gevolgen het treurigst zjjn voor de werklieden zelven of van missel ien onschuldige vrouwen en kin deren, die het slachtoffer worden van hnnne nieuwsgierigheid. Men spiegele zich aan het gebeurde te Fourmies in Frankryk. Te mid den eener in gisting verkeerende arbeidersbe volking is daar de le Mei getuige geweest van eene botsing tusschen oproerige burgers en getergde militairen, waarvan 14 dooden en 22 gekwetsten het offer werden. Een kleinigheid, de minste onhandigheid van de zyde der be- toogers of van hen die met het bewaren der orde belast zjjn, kan de schromeiykste gevol gen hebben. Dat is een gevaar, waaraan men zich willens en wetens blootstelt. Wanneer groots menschenmassa’s met verhitte hoofden bijeen zyn, kan niemand berekenen hoever zg zullen gaan en de met de beste bedoelingen en de vreedzaamste gezindheid ontworpen de monstratie kan in een ommezien het sein geven tot de ernstigste beroering en bloedigen bur gerkrijg. Ook deze zgde van den internationa len feestdag van den vierden stand mag wel eens ernstig in overweging genomen worden. Welmeenende volksvrienden en rustige werk lieden, die verbetering van den socialen toe stand bedoelen, vinden genoeg gelegenheid om op de publieke opinie te werken, zonder zich en anderen aan zoo groot gevaar bloot te stellen. Staan de kolommen der dagbladen niet voor hen open, kan men geen meetings houden in de gewone vergaderzalen? kiezersvergaderingen, verkiezingen, monsterpetities, altemaal middelen om zich te doen hooren. Waarom juist de openbare straat uitgezocht, waar straatbengels en het schuim der bevolking kunnen gebruik maken om de gen en de militaire macht met steenen te wer pen? Zoodoende speelt men in de kaart der gewetenlooze volksmenners, die niets liever wen- schen dan revolutie en geweld. Wie daarvan afkeerig is en de maatschappelijke hervorming langs vreedzamen en ordelyken weg wil tot stand brengen, onthoade zich van deelneming aan het socialistische Meifeest. Zou het dan niet beter zijn deze demonstratiën en bgeenkomsten in de open lucht te verbie den? vraagt men wellicht. Wg gelooven het niet. Het zyn in ons oog overbodige vertoo- ningen, maar de deelnemers schynen er anders over te denken. Zg zien er een doeltreffend middel in om hnn grieven en denkbeelden te uiten, voornamelgk omdat daarbg duidelijk wordt hoe groot het aantal der geestverwanten bedraagt. In een vry land nu late men zoo veel mogelgk elk het recht zgne meening dui delgk te maken op de wgze waarop hij zulks verkiest, mits daardoor de openbare orde geen gevaar loopt, waarvoor de overheid verplicht is zorg te dragen. Men neme in dit opzicht een voorbeeld aan Engeland, waar voortdurend openbare manifestatiën plaats hebben, zonder dat zg aanleiding geven tot rustverstoring. De politie bemoeit er zich zoo min mogelgk mede, doch is steeds op alle gebeurlijkheden gewa pend. De manifestanten, die weten dat alle wanorde onmiddellgk wordt gestraft, zorgen zelven voor de handhaving der orde. Zoo zyn daar de volksbetoogingen in de zeden gedron gen en bieden geen grooter gevaren dan die het recht van vergaderen of de vryheid der drukpers oplevert. Tot dus ver is in ons land alles goed gegaan, omdat de politie en de overige autoriteiten zoo verstandig waren den betoo- gers geen onnoodigen overlast aan te doen. Dé wenschen van een geheele klasse van men- schen laten zich niet smorende arbeiders vormen zich overal tot eene staatkundige party, waarmede moet worden gerekend en wie de middelen niet mogen onthouden wor den zich te doen hooren. Het is veel ver standiger hun, die zich verongelykt en mis deeld achten, gelegenheid te geven ten aan- 53) Tegen vier uur op den middag ging Franqois heen. Gewoonlijk liep hij dan nog even aan huis aan. Dien avond hield de concierge hem andermaal staande. Mijnheer Levrault, de mijnheer die laatst naar u gevraagd heeft, is er weer geweest. Zoo! Kunt ge mij nu een beetje nauwkeuri ger vertellen, hoe hij er uitzag? Nog minder: hy hield een zakdoek voor zijn mond. Kiespijn misschien. Gavarui heeft opgemerkt, dat concierges gewoon lijk veel kinderen hebben. Bij deze eerste opmerking kan een tweede gevoegd worden, namelijk dat de kiespijn veelvoudig voorkomt in die klasse van de maatschappij. Is het omdat de portiers altijd be- De misdaad stond weder op in dien avonturier, de vrouw herleefde in de teerbeminde, jonge, schoope Florence. Zijn lusteloosheid keerde terug, en daar mede ook de verschrikkelijke, voortdurende, kwel- Franijois bekommerde zich niet meer om dit tweede bezoek on begaf zich rustig naar de zzPapier bleu”. Jn de prairiën is een cowboy steeds op zijn hoede; bij is altijd omringd van gevaren. Achter elke j’es, mooie, riekende viooltjes I” Intusschen worden in de verte de lichten van het groote' Parys reeds ontstoken, als voorbereiding voor den vroolijken nacht, en de lantarens werpen reeds haar geel

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1891 | | pagina 1