Bultenlandscb Overzicht.
VEESLAG
t
ten nadeele van da lijn Amersfoort Hilversum
Amsterdam komen, omdat bg de samenstooting der
tarieven, de Hollandsohe IJzeren Spoorwegmaatschap
pij natuurlijk om haar deel zou komen en de reis
via Hilversum dus veel duurder wordt dan via
Utrecht. (U. D.)
Het onderstaande adres is verzonden aan de Ned.
spoorwegbesturen
„De ondergeteekenden, allen behoorende tot het
personeel uwer maatschappij, overtuigd zijnde dat
onze toestand dringend verbetering behoeft; dat de
vergoeding, welke wij ontvangen, niet in evenredig
heid is tot de door ons geleverde diensten;
overtuigd zgnde, dat de diensttijd, die men vordert,
ondragelijk lang is, waaronder het hniselgk leven,
de gezondheid, het zedelijk bestaan van het personeel
noodwendig moeten lijden;
overtuigd zijnde, dat door eenige welwillende tege
moetkoming uwerzijds veel grieven weggenomen
zonden kunnen worden, de toestand van het geheele
personeel daardoor zou verbeteren, zonder dat het
daaruit voortvloeiende nadeel buitengewoon groot
zou zijn, geven met gepasteu eerbied het volgende
in overweging:
1. De boeten en loonsinhoudingen geheel te willen
afschaffen, kunnende bij hooge noodzakelijkheid van
andere middelen (zie sub. 2) gebruik gemaakt worden.
2. Het invoeren van een regelmatig werkend
participatie-stelsel, of aandeel in de winst, berekend
volgens den werkelijken tijd, dien het personeel in
dienst was, hetgeen ons inziens een spoorslag zal zgn
om door zuinig beheer en grooteren dienstijver de
belangen der maatschappij te behartigen, omdat deze
dan hand aan hand zullen gaan met die van het
personeel.
(Bjj groote nalatigheid of vernieling van goederen
der maatschappij is geheele of gedeeltelijke inhouding
van het voordeel gewettigd).
3. Algemeene loonsverhoogingvoor de loonen
benoden 1000 tot een bedrag, gelijkstaande met
$0 pet., voor boven 1000 tot 1500 met 10 pet.
geheel vrij van inhouding voor fondsen, enz. onder
dien verstande, dat voor hen, die binnen de laatste
twee jaar promotie maakten, de nieuwe verhooging
gevoegd worde bij de vroegere, vormende dit totaal
de 20, resp. 10 pet.
4. Invoering van een arbeidsdag van 12 uur voor
het geheele porsoneel (bij dag) en van 10 uur
bij nacht.
5. Beperking van den tjjd voorliet zoogenaamd
„stilliggen', verbeterde inrichting der wacbtlocalen
voor het personeel, overal waar dat noodig blijkt.
6. Vaststelling van minstens één vrijen dag per
week voor het geheele personeel. Beperking nan den
Zondagsdienst, algeheele opheffing van het goederen
vervoer op Zondag en van den personendienst, voor
zoover de bolangen van het publiek daarbij geen
schade ondervinden.
Ten slotte spreken wij de wenschelijkheid uit, om,
ter verkrijging van een hoog noodige lotsverbetering
voor het geheele personeel, de meest gewaardeerde
medewerking uwerzijds te mogen ondervinden, waarop
wij gaarne eene maand na het ontvangen dezes bij
uwe directie een gunstig antwoord zouden te gemoet
zien.
Het congres voor vrouwen-arbeid en vrouwen-
instellingen te Parijs heeft zich tot den Conseil Su
périeur des Beaux Arts gewend met het verzoek om
ook vrouwentoe te laten in eene bepaalde klasse van
de school der schoone kunsten, waar zij dezelfde op
leiding zauden ontvangen als mannen en dus ook zou
den kunnen mededingen bij alle gelegenheden, waarbij
de Prix de Bome het einddoel is. De oommissie,
aan welker oordeel bedoelde raad deze vraag onder
wierp, bestond uit de heeren Spuller, graaf Delaborde,
Alexander Dumas, Paul Dubois, Comte Flameng,
Tetreau en Lonvrier de Lajolais. Zij had te onder
zoeken of het raadzaam ware, vrouwen tot de hoogere
klasse der kunstschool toe te laten, en in de tweede
plaats, zoo ja, of het dan mogelijk ware, dat onder-
wijs op dezelfde plaats en onder gelgke omstandig
heden te geven als bg mannen geaohiedde.
De gevoelens der heeren waren zeer verdeeld. De
heer Tetreau voerde als bewijsgrond aan het voor
beeld van Engeland, Amerika, Duitschland, en in het
bijzonder de daaromtrent bestaande regeling in het
South Kensington Museum, te Londen. Graaf Dela
borde stelde voor, dat de raad het verzoek zou toe
staan, met uitzondering van het onderdeel betreffende
den Prix de Borne. Alexander Dumas vond het, wel
is waar, niet meer dan billijk aan vrouwen dezelfde
voorrechten te schenken als aan mannen, maar achtte
het toch noodzakelijk bjj het vaststellen der nadere
regeling goede rekening te houden met het verschil
in karakter, temperament en gewoonten der Fransche
vrouw, vergeleken met de Engelsche en Amerikaan-
sche; hij geloofde niet, dat het op den duur moge
lijk zou zjjn op de kunstschool meisjes op te
nemen tegelijk met jongelingen, tot dusverre gewoon
aan zulk eene mate van vrijheid in levenswijze, dat
hun gezolschap voor vrouwen niet deugde.
De conclusie der commissie werd dat vrouwen en
meisjes dezelfde rechten zouden hebben als mannen
en gelijke aanspraak op staatshulp, doch dat vol
strekt onmogelijk zou zijn, het gevraagde onderwijs
te geven aan de school der schoone kunsten. De
Conseil Supérieur, welke dit rapport, onder voorzit
terschap van Minister Bourgeois, nauwgezet over
woog, verklaarde ten slotte dat „bij den bestaanden
toestand der moderne samenleving de Staat, aan
vrouwen de artistieke opleiding niet mocht weigeren,
welke hjj aan mannen schonk, maar dat het onmogelijk
was, die opleiding te geven in de lokalen der school
voor schoone kunsten.'
Eenige leerlingen der technische school van Sir
Edmond Hay Currie, te Folkestone, hebben eene
poging gedaan om het kanaal met twee roeivaar
tuigen over te steken. Slechts een dier vaartuigen
kwam veilig aan zijne bestemmingsplaats. Het waren
vierriemssloepen, bemand door knanen van gemiddeld
16 jaar, en voor mogelijke ongevaltn werd de tocht
meegemaakt door eene stoombarkas, waarop zich 8ir
Edmond Currie en een ervaren loodt bevonden. Eerst
ging alles vrij goed, want er was weinig wind en
kalm water, doch vijf mijlen buitengaats stak de wind
op en werd de zee lastig. Bjj het Varnelichtschip,
midden in het kanaal, waar dit ondieper is, had
men veel brekers te ontwijken en werden eenige
'angstige minuten doorgebracht. Een der booten
werd vol geslagen en de stoombarkas had wel een
half uur werk met het redden der bemanning, die
veel had uit te staan. De roeiers der andere boot,
welke er in slaagde door de brekers te komen,
waren blijde, de Fransche kust te zien, waar het tij
de boot naar Kaap Grisnez voerde. Vandaar rooide
men langs de kust naar Boulogne, waar men om
halfdrie in de haven aankwam, na 's morgens te
halfzeven te zjjn vertrokken. Onderweg hadden een
paar roeiers last van kramp en allen leden zeer door
koudede last om deze roeipartij van acht uren
nog- eens over te doen ia ook bij hen zeer gering.
Verleden week kwam te Memel, bg een winkelier
in uurwerken, een voorname Bussische dame binnen,
die een wekkerklokje wilde koopen. De winkelier
toonde de dame verschoidene wekkers, dure en
goedkoopede bezoekster koos het goedkoopste wek
kertje uit en dong nog veel op den prijs af. Na veel
loven en bieddk kreeg de dame werkelijk het uur
werk voor den^oor baar geboden prijs. De winke
lier vroeg haar, met een zonderling lachje of zjj over
de grenzen moest en hoe laat ze aan de grens zou
zijn. Het antwoord luidde„Precies om drie uur.'
De winkelier zette daarna schijnbaar het wekkertje
gelijk.
Tegen drie uur was de Bussin ook werkelijk aan
de grenzen en ging het grenskantoor binnen. De
vraag van den commies of zij ook iets bjj zich had
dat aan belasting was onderworpen, werd ontkennend
beantwoord. Nauwelijks had zjj dit gezegd of men
hoorde een wekker met groot geraas afloopen. De
commiezen zagen elkaar voelbeteekeuend aan en door-
zochteu daarna het handkoffertje van de dame. Hier
vonden zjj den wekker in een kussentje ingenaaid.
Zooals men raden kan, had de winkelier, uit wraak
dat de Bussin zoo afgedongen had, den wekker zoo
gezet, dat hjj te drie unr zou afloopen. Hut uurwerk
werk niet alleen verbeurd verklaard, maar de dame
moest dertigmaal de waarde als boete betalen.
De volgende berekeningen'rijn gemaakt aangaande
de snelheid, waarmede men zich op een rijwiel kan
voortbewegen. Wanneer iemand, op een tweewieler
gezeten, eene snelheid van 12 kilometer per uur be
reikt, dan heeft hjj ongeveer evenveel kracht moeten
aanwenden, alsof hjj te voet ware gegaan. Wel is
waar heeft hjj het gewicht van zijn eigen lichaam
niet te dragen, maar inplaats daarvan wel het rijwiel
te sleepen, dat ongeveer 16 kilo weegt, en de wrij
ving met den weg to overwinnen. Eene snelheid
van 18 kilometers vordert dezelfde inspanning als de
looppasdie van 24 kilometers echter kan beschouwd
worden als de grootste practiseh bereikbare snelheid,
snelheden van 30 tot 35 kilometers behooren tot de
kunststukken. Eene hoofdoorzaak der bruikbaarheid
van den tweewieler ligt in het betrekkelijk gering*
wicht, doch vooral daarin, dat zijne wielen slechts
éen spoor in den weg trekken, terwjjl do driewieler
Cr drie trekt, dus driemaal zooveel weerstand te
overwinnen heeft. De tweewieler is echter gevaar
lijker, daar de onbeduidendste hindernis, b. v. een
steen, een geduchten val in de voorwaaksche richting
tengevolge kan hebben.
Een meer dan duizend jarige eik, welks holle, ver
molmde stam om een der steenblokked van het tweede
der hunebedden te Bolde heengegroeid was, ligt
sedert verleden week door den storm geveld.
Blijkens een modedeeling in de A»»er Ct„ verliest
het oude landschap Drenthe in dien eik een waardig
getuige van zijn geschiedenis. Te Bolde toch verga
derden eeuwen lang (oorspronkelijk in de open lucht,
bestelling te volgen van hare liefde, die lang geleden
gestorven waszij betreurde haar als eene zeer oude
zaak, eene honderd jaren onde herinneringzij ge
voelde voor haar de melancholie, die bij ons wordt
opgewekt door het lijden van anderen in boeken, die
wij vele jaror. geleden gelezen - hebben en bij toeval
herlezen. Het was geene smart meer,, het was zelfs
geene droefgeestigheid, bet nas eene voorbijgaande
verdonkering, zooals plaats heeft als op een September-
ochtend een wolk voorbijzie zon trekt, waarvan men
do schaduw over het «.El ziet glijden.
Het allegretto wa^eëindigd, de toejuichingen
barstten losAurette zag om zich heen. Links van
haar zat haar vaderrechts Julia eH Armand. Zij
zat welverwarmd, in een donzig nest van liefde.
Het lakendat den arm van haren vader be
dekte, het fluweel van den mantel harer zuster gaven
haar den indruk van gemeenzame en liefelijke dingen,
die haar dierbaar waren. Eene vraag, die Julia
zachtjes tot haar richtte, verhoogde nog dien indruk»
van welbehagen en eensklaps, als bij tegenstelling,
volgde zij in gedachte den armen man, die daar henen
ging in den fijnen kouden fegen, naar een onherberg
zaam tehuis, waar hij nooit rust of vreugde zou kun
nen vinden. (Eene zucht, eene onwillekeurige bewe
ging, om den ijzigen atmosfeer van buiten van zich
af te sehudden, vergezelden hare overdenkingen.
Ben je koud? vroeg Julia. Het is afschuwelijk
weder, niet waar?
Waarlijk, afschuwelijk, antwoordde juffrouw
Leniel. Maar hier is het goed.
XVII.
De kamer van Sidonie was geheel gehangen inet
Chineesche matten, die in Europa weinig bekend zijn.
De vensters waren voorzien van gordijnen' van fijn
mousseline,* ook wit; alles was wit eitfj^linii voor
het oog, ofschoon de hitte drukkend ei/ verstik
kend was.
Op een rustbed uitgestrekt, lag Sidonie te hijgon
onder den invloed van een hevige koorts; Charles was
naast haar gezeten en zag haar met innig medelijden
strijden tegen den onbarmhartigen vijand.
Zie mij niet zoo aanriep zij ongeduldig, toen
zij na e§» korten slaap de oogen opsloeg. Het is
niet noodig, dat gij mij zoo aanziet om te weten dat
ik ga sterven.
Sidoniezeide Charles bedgoefd, bijna beleedigd.
Het is immers zeker dat ik ga stervenwelnu,
laat mij ten minste rustig sterven!
Zjj wendde zich knorrig omhoe zwak zij ook
was, haar twistzieke aard lifet zich nog altijd gelden.
Luister Charlos, zeide zjj.
Hare stem was nauwelijksmeer hoorbaarhij
boog zich tot haar om haar te verstaan zij greep
met beide handen de boorden van zijn linnen kleed
en klemde zich er aan vast met zooveel kracht als
zij nog kon bijeenrapen.
Luister. Als ik dood ben, moet je naar Frank-
rjjk terugkeereu. Het leidt tot niets om hier te bljj-
ven tot je geheel versleten bent. Je vader zal je ver
giffenis schonken. Wacht niet tot hij je schrjjft, vraag
niet om zijne toestemming. Ga rechtstreeks naar hem
toe, met het kind. O, je kunt gerust zijnAls ik
er niet meer ben, zal je welkom zijn. Ik alleen was
het struikelblok.
Zjj sprak in afgebroken, korte volzinnen, de adem
begaf haar. Hij wilde antwoorden, zichzelven en de
zjjnen verdedigen; zij liet er hem den tijd niet toe,
en hield hem vast en schudde hem flauweljjk aan den
rand van zijn jas
Eigenlijk is het zeer natuurlijk, dat weet je
wel. Ik had niet gedacht, dat aw vader het zoo
lang zou uithouden. Dat is de schuld van dien sul
Bertholon. Ik ga heen, dat maakt een einde aan
alle zwarigheden. i
Zjj liet eensklaps het kleed loshaar echtgenoot
boog zich over haar heen, om haar brandend voor
hoofd te kussenzjj weerde hem met een bjjna on
merkbaar gebaar af.'
Kus mjj niet,' dat zou je slechts kwaad doen.
Zeg aan Aurette, dat ik haar het kind opdraagik
ben overtuigd, dat zjj er door getroffen zal zijn....
Eop schijn van den ouden ironischen glimlach,
zweefde op do lippen van Sidonie, en verdween
even snel.
<4
\Wordt vervolgd).
later in de kerk) de afgevaardigden der eigengeërfden,
de souvereine vergadering en de edele etstoel, de
hoogsto rechtbank van het landschap. Assen, waar
later de Staten vergaderdon, was toen slechts een
klooster en behoorde onder Rolde. a
Be Leeuwentemmer Thomas Bridgman, meer
bekend onder den naam van kapitein Cordona, is te
Cunnislake door don leeuw Wallace verscheurd. Ge
durende 4° toeren die Cordona den leeuw Zondag
liet doen, had het dier verscheidene malen bewijzen
van zyn boosaardigheid gegeven. Terwijl de vier
andere leeuwen, door Cordona's zweep in bedwang
gehouden, in een andere kooi gingen, trok de leeuw
Wallace zich in een boek van zijn kooi terug. Op
dit oogonblik keek Cordona even om en vergat een
wyl het boosaardige dier in de oogen te zien. Met
een woesten sprong stortte de leeuw zich op den
temmer, wierp hem met zijn klauwen op den grond
en drukte hem zyn nagels in het lichaam van den
man. Be toeschouwers uitten kreten wat den leeuw
nog meer scheen te verbitteren. Cordona behield
geruimen tijd zjjn tegenwoordigheid van geest en
weerde zich zoo goed het ging. Toen hij om hulp
riep, gebeurde er iets ongewoons. Be vier anderen
teeuwen kwamen uit hun kooi, renden op Wallace
in en verdedigden hun temmer. Het was een ver
schrikkelijke strijd. Wanneor menagerie-oppassers de
leeuwen niet onnoodig woedend gemaakt hadden, dan
was Cordona misschien gered. In do ontsteltenis
dacht echter niemand er aan, de deur van de kooi
te openen on zoo werd de arme temmer door Wallace
letterlijk in stukken gescheurd. Het wilde dier, een
prachtexenplaar, dat z oh voor 't eerst tegen zijn
meester verzet had, werd nog deuzelfden dag dood
geschoten.
In Londen werd verleden week door het Heilsleger
feest gevierd.
Het Handelsblad meldt daaromtrent het volgende
Het kristallen paleis was gisteren overrompeld en
ingenomen door de vredelievende scharen van het
leger, dat bloed en vuur" op zijn wapenschild
schrjjft.
Het terras wemelde van menschen. Muziekkorp
sen met wapperende vaandels trokken heen en weer.
Hunne instrumenten schitterden in de zon, die van
tjjd tot tjjd door ddSja^nzware wolken brak, en
over het geheele park lag men uniformen en kleurige
vrouwenkleeding, roodeJen blauwe sjerpen, roode,
gele, groene, blauwe vlaggetjes en vaantjes, tusschen
het groen, langs het/water en bjj de witte tenten,
op verschillende punten in het park opgericht. Een
oorverdoovend gedruisch steeg uit de diepte, waar
een paar honderd korpsen te gelijk verschillende
marschen speelden, op naar de met menschen bezette
tribunes buiten de glazen koepelronding, en het ge
juich en gezang van toeschouwers en heilsoldaten
dreef af en aan op den wind, die in vlagen voort-
schoot en van tijd tot tjjd een stortbui neerwierp
op gras- en modderpaden en op als paddestoelen
opgroeiende glimmende schermen.
Afwisseling genoeg dus, evenals in het gebouw.
Ook daar was het vol. Onder de groote klok waren
de werkplaatsen te zien, die generaal Booth als
begin van zijn maatschappelijk plan heeft opgericht
of zal oprichteu. Mannen haren er bezig met tim
meren, het maken van matten, borstels, mandewerk,
enz. Er whs een //eetzaal" te zien, waar de arme
drommels van het Oosteinde werden vertoond op
dezelfde wijze als men 'hen in de shelters van White-
chapel zien kan. In een tent in het park waren
z/weated workers", d. w. z. menschen, die door de
werkgevers em aannemers uitgezogen wbrden, aan
het werk in Kunstig nageblootste „slums" of huis
werkplaatsen, en meu poogde dus een denkbeeld te
geven van het onderscheid tussohen Peze en gene
raal Booth's werklieden. Elders werden bij kalk-
licht afbeeldingen vertoond van do nieuwe inrich
tingen, alsmede van tafereelen uit hot Oost- en het
Westeinde, en ter bevrediging van hen, die op zenuw
schokkende taferêelen belust zijn, waren er een gpar
gevangenissen en een tredmolen als illustratie van
die afdeeling van het plan, die het redden en helpen
van ontslagen gevangenen ten doel heeft.
Het feeat ter eere van den 26sten verjaardag
van het Leger des Heils begon reeds 's morgens
te 7 uur en duurde tot een uur of elf in den avond.
Een der indrukwekkendste gedeelten was de groote
„veldslag", die in het transept van het paleis werd
geleverd. Het orkest was sedert de Hiindelfeesten
aanzienlijk uitgebreid, ten einde de 8000 muziek
korpsen te kunnen bergen, en de geheele zaal bood
een onvergetelijk schouwspel. Stel u voor het amphi-
theatersgewijs oploopende orkest, bezet met omstreeks
50,000 muzikanten in roode uniform, allen met
groole koperen blaasinstrumenten gewapend. Ver
beeld u verder de zaal en de galerijen geheel en al
bedekt met menschen, die opzettelijk levendig ge
kleurde kleederen hadden aangetrokken en vaantjes
medegebracht om er straks, als de slag zou worden
geleverd, mede te wuivenheilssoldaten in het zwart
en het rood, vrouwen en meisjes met roode jurken
en witte blousesroode mutsen, zwarte, met rood of
lichtblauw gerande petten, vrouwehoeden met geel
en violet versierd. Tusschen het zwart zag men
plekken wit en rose, rood en geel...... en toen het
teeken gegeven werd en de koperen bazuinen van
een stemmig loflied uitvielen in een bijna tot razernjj
drijvend triomfgeschal, zoodat een zee van geluid
opsteeg en de galerijen schudden en trilden, werden
eensklaps op het orkest en in de zaal over die ont
zettende hoofdenmenigte witte en gekleurde vlagjes
opgestoken, gezwaaid en gewuifd en verhief zich een
geestdriftige zegezang uit duizenden monden, door
het geraas van met de knokkels geslagen rinkel
bommen bogeleid.
Om vjjf uur hield de generaal wapenschouwing
over zijue troepen, een plechtigheid, die omstreeks
twee uren duurde. Rondom het noordelijke van de
beide meren in het park was in den \orm van een
hoefijzer een tribune gebouwd. Aaa het einde van
het meer was een kleine tribune voor generaal Booth,
die in heilsuniform, met hoogen hoed, de troepen
wachtte. Voor hem, op het gras, stond de standaard
van het leger, een roode vlag met blauwen rand en
gele letters, omgeven door den generalen staf, 9
officieren met wit linnen helmen te paardjflTusschen
het riet van den waterkant verhieven zich tropeeën
van vaandels, en vlaggen van allerlei kleur wapper
den en wiegden aan een lange lijn links en rechts
van de generaalstribune.
Langs de geheele lengte van den vijver kon men
het leger zien aankomen en nadat het den generaal
voorbij was gemarcheerd, trok het langs den anderen
oever af. Voorop kwamen de recruten, jongens en
meisjes met witte vaandels, waarop de woorden
„Geloof, „Reinheid", „Blijmoedigheid", „Glorie",
„Overwinning" e. a.dan kwamen muziekkorpsen,
die, ditmaal niet één, maar elk een verschillend lied
spelende (o. a. het „Wien Neêrlandsch Bloed"), een
niet bepaald harmonisch effect maakten. Er waren
voorts wagens, waarop werklieden uit de heilsfabrie-
ken, groepen landbouwers van de „landbouwkolonie",
sandwichmen met advertentiën, waschvrouwen, luci
fersmeisjes, soldaten in roode en in blauwe uniformen,
een troep vrouwen in lange roode mantels en zwarte
punthoeden, meisjes in Schotsch costuum met roode
mutsen, vrouwen in het zwart mot lichtblauwe ban-
jelieren, en 'ook een troep Oost-einders iu 2 af dee
lingen „Wat wij waren" en„Wat wij zijn", de
eersten ellendig en in lompen, de laatsten gered en
gewasschen. Hartelijk werd een reddingboot toege
juicht, die op een kar voorbij werd getrokken. „Hal
leluja" riepen de toeschouwers en wuifden vriendelijk
met zakdoeken naar de bootslieden, die het vaartuig
in evenwicht hielden.
Be generaal stond gedurende de geheele wapen
schouwing groetende met den hoed in de hand. Hij
heeft een scherpzinnig, innemend gezicht, een vrij
langen, grijzenden baard en tot aan de kraag reikend,
dik grijs haar. Het is een levendige, sympathieke
figuur en wie hem dus in het midden van de massa's
die hij in beweging heeft gebracht, niet alleen har-
telyk, maar met ongeveinsde geestdrift zag en hoorde
toejuichen, begreep eenigszins hoe hij gedurfd heeft
een maatschappelijke hervorming te beginnen, waar
mede nog geen zijner voorgangers verder is gekomen
dan don eersten, mislukten stap.
Hfet feest eindigde mot een „plechtige bijeen
komst" in het transept van het paleis, waarbij ge
zongen geknield ea gebeden werd op een sein
gegeven door beurtelings opgeheven groote witte
borden, waarop met zwarte letters stond aangegeven
wat de gemeente te doen had.
Tegen steken van bijen, wespen en muggen baveolt
Campo keukenzout aan, dat men, met een weinig water
of speeksel bevochtigd, eenige malen op de gestoken
plaats wrijft. Pijn en zwelling verdwijnen spoedig en
worden bij onmiddelijke toepassing in het geheel niet
waargenomen.
Wij herinneren verder in dezen „muggentijd" aan
de vroeger medegedeeld huismiddeltjes, nl. bespren
kelen van beddegoed met een 2 pCt, tige carbolzuur-
opiossing. Creoline is eveneens in waterige oplossing
aan te bevelen. Een eenvoudige verdelgingsmethode
van het muggengebroed bestaat in het aanwenden in
slaapkamers van nachtlichtjes, voorzien van oen scherm
hetwelk aan de binnenzijde met een laagje honing
besmeerd is. Be muggen vinden daarin alle een zoeten,
maar wissen dood.
(Mblb. tegen Vervalschingen enz.
dor Vereeniging „HulpüJetoon aan eerlijke en vlijtige
armoede® te Gouda over 1890/91.
Aan belangstellende stadgenooteu en gewaar
deerde contribuanten dezer Vereeniging, is het Be
stuurderessen eene aangename taak, bij het einde
van het 46ste dienstjaar wederom mededeeling te
doen van haren arbeid over 1890/pl. In gelukkige
tegenstelling met hel voorgaande jaar, kwamen in
de gezinnon onzer behoeftigen weinige zieken voor,
en genoten allen eene zoo ruim mogelijke bedeeling,
welke zy gedurende den langen en uiterst strengen
winter bijzonder noodig hadden. Bank zy den steun
dien wij ook mochten ondervinden, konden de vaste
naaisters voortdurend van werk voorzien worden.
Be huisgezinnen werden trouw door de dames be
zocht en waar het noodig was met raad en daad
bqgestaan. Slechts één &ezin had onze ondersteu
ning niet meer noodig, de weduwe hertrouwde, en
kon nu voor zich zelve en haar gezin zorgen.
Eenige meisjes werd gratis onderricht verstrekt in
het naaien, 't zij in het weeshuis of door particu
liere naaisters. Een bedrag van 257.45 werd aan
do vaste naaisters voor naailoon uitbetaald, dito aan
extra naaivrouwen f 56.17, aan bedeelingen van eet
waren 69.50, steenkolen 22.40. Ontvangen
werd voot verkocht en besteld werk 547,31*.
Be deelneming aan de jaarlijksche verloting van ge
maakte kleedingstukken was bevredigend, het getal
geplaatste loten bedroeg 767. Het dames-bestuur
onderging geene verandering en zet met nieuwen
moed hare taak in het nieuw ingetreden jaar voort,
met vriendelijken drang deze nuttige en doeltreffende
zaak aan de bijzondere belangstelling harer stadge-
nooten aan bevriende. Mochten nog eens zeer velen,
die telkens toonen bereid te zijn gaarne te steunen
wat de armen ton goede komt, ook „Hulpbetoon®
verblijden door hare sympathie, als lid toe te treden.
Be contributie is waarlijk niet bezwarend. Ook be
steld werk is hoogst welkom, terwijl wy borgstaan,
voor eene vlugge en zeer nette uitvoering. Werjscht
men gemaakte kleodingstukken voor behoeftigen te
koopen, ons depot, Jue Westhaven B 142, is daarvan
steeds ruim voorzien. Te IJsselmonde waar wij ook
een depot hebben, levert dit aardig wat op. Wij eindigen
ons verslag met grooten dank aan allen die onze
Vereeniging steeds steunden, en aanbeveling aan hen
die ons zullen willen verblijden met zulks te doen.
Het Bestuur,
WERNINKvan Ravesteijn,
Voorz.
G. W. de JONG,
Secret.-Penuingm.
Het bezoek van keizer Wilhelm te Londen blijft
natuurlek steeds in de eerste plaats het onderwerp
van de beschouwingen der Engelsche bladeu. Beze
besprekingen komen alle in dit opzicht overeen, dat
het bezoek des keizers en de buitengewoon hartelyke
ontvangst, welke den Buitschen vorst ten deel is
gevallen, algemeen worden beschouwd als het bewys
.van goede vriendschap, niet alleen tusschen de Engel
sche en Bait8che regeeringen, maar ook tusscheu het
Engelsche en Buitsche volk. Tevens wordt daarbij
op den voorgrond gesteld, dat'de Buitsche keizer
vooral wordt gehuldigd als de machtige regent, wiens
dool in de eerste plaats is den vrede te handhaven.
Be Daily Telegraph en de Daily News doen echter
tevens uitkomen, dat de president der Franscho repu
bliek en elke andere vorst of bestuurder van een
bevrienden staat in Engeland even hartelijk zou wor
den ontvangen als de Buitsche keizer. Een der vrien
den van Frankrijk in het Engelsche Lagerhuis, de
liberale afgevaardigde Stauhope, richtte zelfs tot de
regeering het verzoek, der Fransche regeering te d(^eu
weten, dat een bezoek van president Carnot in Enge
land door het Engelsche volk op hoogen prijs zou
gesteld worden. Be minister Fergusson antwoordde
echter, gelyk natuurlijk te verwachten was, dat |bet
niet gebruikelijk is dergelijke uit nood igingen te ver
zenden, maar dat president Carnot, als hy Engeland
mocht bezoeken, op een even hartelyke ontvangst
kan rekenen.
Evenwel hindert het toch de Franschen wel een
beetje, dat de Buitsche keizer in Engeland zoo goed
wordt ontvangen. Anders toch zou de Figaro niet'
mededeelen dat keizer Wilhelm te Port-Victoria zeer
koel is ontvangen. „Er was geen sprake van geest
drift® zegt het blad. „Ofschoon er 3000 men
schen op de been waren, werd er slechts één kreet
gehoord, en nog wel in het Fransch „Vive le prince
de Galles®.
Art. 1 van het wetsontwerp op den kinder- en
vrouwenarbeid, dat door den'^enftat aangehoudenen
naar de commissie teruggeadn<len was, is eindelijk
aangenomen. Het handelt*, gelijk reeds gemeld is,
over het toezicht, dat uitgéoéfend zal worden over
den arbeid met mechanische beweegkracht in eigen
gezin. Be Senaat heeft beslist, dat aldaar geen toe
zicht toegelaten is tot verzekering van de bepalingen
der wet omtrent den beperkten duur van den arbeid
of het verbod van nachtelyken arbeid maar het
toezicht blijft toegelaten, waar dergelijke inricktiu-
