Bultenlanüscb Overzicht.
van Maas en Waal (Geld.) vervangt tegenwoordig
da aardappel (vroege muisjes) bjj vele landbouwers
het gewas van jaren her, de tabak. Duizenden hee-
toliters worden te Njjmegec afgeleverd en meest op
gekocht door Duitsche kooplieden, die 8 a 10 gld.
besteedden en thans nog 8 per H. L. geven. De
vroegere tabaksplanters zjjn zeer tevreden over de
nieuwe teelt.
In de Xaatpioe» zien wij dat de reiswijzer voor
wielrijders geheel afgedrukt is en op het einde der
volgende week het licht zal zien.
Men schrijft aan de Amtt. Cl.:
Evenals de vorige jaren, heeft ook thans weder
de hoogst willekeurige verdeeling der overwinst onder
het Stsatsspoorwegpersoneel groot misnoegen verwekt,
waarby zich ditmaal de klachten van de voormalige
Khjjnspoor-ambtenaren hebben gevoegd, wien, eenige
hooggeplaatste ambtenaren uitgezonderd, eveneens
geen aandeel in die winst werd toegekend.
Nog kort vóór dat de verdeeling van het hoogst
aanzienlijk bedrag plaats vond, had het ambtenaars-
personeel zich gevleid, dat de directeur-generaal, de
heer Clujjsenaar, eene wijziging in de verdeeling zou
hebben bevolen; maar dit bleek ook thans weder
een ijdele hoop te zijn geweest, helaas!
Tengevolge hiervan werd aan de eerstaanwezende
ambtenaren, met bezoldigingen van 10,000, uitge
keerd aan overwinst pl. m. 1400; aan chefs-de-
bureau met traktementen van 1600, behalve de
emolumenten van sommigen hunner, die ongeveer
f 450 a f 500 beloopen, f 500aan commiezen
en aan enkele klerken, die voor 1878 reeds in de
overwinst mededeeldenf 88, en aan de verdere
ambtenarennihil.
Wanneer wjj nu niet, zooals de Exploitatie-Maat
schappij dat heeft gedaan, de oogen sluiten voor de
groote, langdurige extra diensten, die in den afge-
loopon winter van juist dat personeel, aan hetwelk
geen aandeel in de overwinst is toegekend, werden
gevergd, dan ia 't toch zoo onverklaarbaar niet, dat
er eens een oogenblik, en misschien wel zeer spoedig,
zal komen, waarop die zoo stiefmoederlijk bedeelde
ambtenaren in verzet komen tegen het «vetmesten"
hunner superieuren.
Wjj willen in het midden laten of juist de in
koogere rangen geplaatste ambtenaren cn door ge
schiktheid, èn door kennis van den hun opgedragen
werkkring, èn door ijver die hooge bezoldigingen
verdienen; het bestuur der spoorweg-maatschappij
behoeft voor dat alles, naar 't schijnt, aan geen enkel
lichaam verantwoording te doen.
Maar zeker is het, dat wij weldra weder voor een
vertooning geplaatst zullen worden, die ook een jaar
geleden plaats vond, en wel bedreiging met werk
staking.
En wie draagt, als 't zoo ver eens komt, daarvan
de schuld?
Toch zeker niet de ambtenaar, die, aan het hoofd
van een groot gezin, van des morgens 7 tot des
avonds 8 a 9 uur voor een paar ellendige stuivers
tot werken gedoemd is?
Het aangeboden adres, dat thans door het spoor
wegpersoneel in Nederland aan de respectieve direc-
tiën is aangeboden, zal natuurlijk niets uitwerken.
De bestemming dier adressen, we weten zulks bij
ondervinding, isde snippermanden hun, die
zich verstouten om een bete broods meer per dag
voor zioh en hun gezin te bedelen, wordt zulks bjj
voorkomende gelegenheid ingepeperd!
We willen hopen, dat van hooger hand een zeer
nauwkeurig onderzoek worde ingesteld naar de grie
ven en klaohtrn van het spoorwegpersoneel in Ne
derland en daardoor de toekomst van velen hunner
eintlelyk dan eens wat minder donker worde, dan
zjj nu is."
Op de Loudensohe groote wereld werpen de twee
volgende advertenties uit de Londenaohe «Morning
Post," die zioh waardig aan de onthullingen uit
het baccarat-prooes aansluiten, een karakteristiek
licht: «Verloren in de Grosvenor-club. De dame
in den rooden mantel, die, toen zjj voor de soiróe
van den 80sten Juni de Grosvenor-club binnentrad,
een diamanten ster opnam en in haar zak stak,
wordt om vriendelijke teruggave daarvan verzocht."
«Koetsiers. Wanneer de koetsier, die op 80
dames in een elegant rijtuig naar de
soiróe in de Grosvenor-club reed, (een haror droeg
een langen rooden mantel), het nummer van het
huis aangeeft, vanwaar hjj wegreed, ontvangt hjj
eene belooning. Het adres moet aan het politie
bureau in Marlborougkstreet worden afgegeven."
De Grosvenor-club is een der voornaamste van
Londen.
Het verslag van het mynwezen in O. Indië over
het vierde kwartaal van 1888 maakt gewag vaneen
merkwaardige palaeontologische ontdekking in Ma-
dioen. In een laag van zandsteenachtige andesiet-
i. "r8r<'. aaI'8e'rolfeD een menscheljjk fossiel, het
rechter kingedeelte eener onderkaak met de alveolen
van den hoektand en van de eerste en de tweede
valsche kies. Andere resten werden toen en ook
later niet gevonden, hetgeen niet bevreemden kan,
waaneer men weet, dat ook andere beenderen in den
regel zeer gebroken en verspreid zjjn. De geheele
vorm van het fragment laat geen twijfel over van I
de menscheljjke herkomst. De kin moet nog minder
prominent geweest zyn dan by den mensch van La
Nanlette en Schipka, en door de zeer aanzienlnke
afplatting en uitholling van de binneuvlakte der
onderkaak (veroorzaakt door de inplanting van den
musculus digastricus), welke uitholling bij pleistocene
kaken uit Europa sleehts weinig sterker is dan bij
den thans levenden mensch, vormt deze fossiel een
andere en waarschijnlijk lagere type dan eenige, die 1
men kent. Hof Staat nu bovendien vast, dat deze
mensch op Java leefde te gelyk met stegodonte oli
fanten, nylpaarden en hyena's en in een tijd, dat
Java met het vasteland van Azië verbonden was
Het aanzienlijk getal van groote zoogdieren en de
over het geheel nauwere verwantschap der oud Ja-
vaansche fanna met die van het vasteland en van
andere eilanden van den Archipel (niet het vóórkomen
van stegodonten alleen, op grond waarvan prof.
Martin een volgens hem pliocenen samenhang aan
nam geeft aan deze fauna een volkomen continen
taal karakter. Daardoor wordt de samenhang van
Java met het vasteland in pleistocenen tijd, welke
te geniale Wallace reeds uit de tegenwoordige ver
spreiding der dieren had afgeleid, bewezen.
Zooals bekend is, behoeft tot het bestaan dier
verbinding de zeespiegel slechts minder dan 100 M.
lager geweest te zijn, dan hy tegenwoordig is.
Het proces van Tranby Croft heeft weer de aan-
daoht gevestigd op de ondeugd die, over de geheele
wereld verspreid, tooh speciaal als een Engelsche
kwam mag beschouwd worden. Londen is altiid
berucht geweest om zyn «speelhellen"nog onlang,
deelde de poUtiereohter sir Montagu Williams mede
I dat in zyn distriot alleen, niet minder dan zestig'
geheime speelholen bestonden, waar, onder de oocen
der autoriteiten en in zekere mate met hun mode.
weten en medeplichtigheid, hazardspel gespeeld wordt.
Somtyds wordt de politie van een heiligen ijver
aangegrepen. Het eene nest wordt met groot óolat
uitgeroeid, een paar weken later intusschen heeft
het speelhol weer ergens anders een schuilplaats
gevonden. De speelwoede zit eenmaal in het bloed
jong en oud, arm en rjjk speelden wedt. In dé
straten spelen de jongens met koneren munteu. Dat
is door de politie, evenals by ons, verboden, maar
ook het baocarat-spel is volgens uitspraak van de
rechtbank onwettig. Onlangs hebben de konstabels
m eene voorstad van het westen een half dozijn
straatjongens opgepakt, die met penny's speelden.
Zy werden den volgenden dag voor den oommis.
?a"s »®n politie gebracht. Deze zag de sidderende
knapen lang ernstig aan. Zjj hadden zioh aan do
wet vergrepen en waren op heeter daad betrapt,
/y Maar hoe kan ik ie tot boete of gevangenisstraf
veroordoelen, als de grooten en ryken in het land
met onwettig hazard-spel een slecht voorbeeld geven.
Gaat heen en speelt niet meer I" riep de Salomo
van het politiobureau. Zeer verheugd beloofden de
jongens niet meer te spelen, juist gelyk de baron
en kolonel te Tranby Croft aan den troonopvolger
de schriftelijke belofte gaf dat hy nooit meer oen
I kaart zou aanroeren.
De minister van binnelandache zaken Matthews
had zoo groot ongeljjk niet, toen hy in zyn antwoord
op do interpellatie van Pickersgill beweerde, dat het
onmogelyk was, door middel van parlementsacten
het hazardspel en de weddingschappen onmogelijk te
maken. In het jaar 1864 werden door de wet de
openbare speelholen afgeschaft, maar het spelen in
partiouliere wonniugen en privaataolubs, bet wedden
by harddraverijen enz. wies sedert dien tjjd meer en
meer aan. Lord Palmerston, die de oommissie pre
sideerde, welke de wet van 1844 uitwerkte, deed
wat in zyn macht was om de fashionabelste speel
hol, die van Crockford, te redden. Hij ging van de
meening uit, en niet te onrechte, dat het spel in 't ge
heim zeer toenemen en de aristocratie der grondeige
naren geheel ruïoeeren zou.
Croekfard's speelhol had in de eerste helft van
deze eeuw eene groote beteekenia. Hier of bij Watier
in Boltonstreet en by Limmer ontmoetten de dandy's
elkander, zettea hunne duizenden in en verloren ze,
alsof het louter stukjes papier waren. Bjj Limmer
zaten eens den geheelen nacht door George Payne
en lord Albert Deniaon (later als lord Londesborough
bekend) bjj hot écartó; toen George Payne bjj het
krieken van den dag opstond, had hy zyn tegen-
stander drie en een half millioen gulden afgewonnen.
Lord Denison liet zich echter door dezen tegenvaller
niet in 't geringste uit zjjn humenr brengen. Hjj
borstelde zjjn haar toreoht, trok een ander costuum
aan en stapte uit het hotel van Limmer in de in
de nabjjheid liggende St. Georgekerk in Hanoversquare
waar hjj juist ter rechter tijd aankwam om met zjjne
bruid, Henrietta Maria Forester, de bekoorlijke zuster
van Lady Chesterfield, in 'thuweljjk te treden.
gen naar beneden ging, vond ik Burrett druk aan
zyn werk.
Het ontbijt werd de Urquhart's op hunne kamer
gebracht. Ik had het wel zelve willen brengen,
maar ik vond dit minder gepast en zond Hetty.
Toen zjj terugkwam, vroeg ik, hoe mevrouw Urqu-
hart er uitzag.
«Heel goed juffrouw," was het antwoord. „En
ziet u eens! Ik geloof toch niet dat zij ongelukkig
is, zooals wij gisteren avond allen meenden, anders
zou zij mij niet zoo'n flinke fooi hebben gegeven."
Zjj liet mij een kroon zien.
«Heeft zij zelve je dat gegeven
„Ja, juffrouw, zij lachte toen zij het gaf, en zeide
dat dit voor het lekkere ontbijt was dat ik had zo-
bracht."
Ik was juist druk met iets bezig en lette niet
erg op wat het meisje zeide, maar zoodra ik een
oogenblik tijd had, ging ik zelve naar de kamer om
te weten hoe mevrouw Urquhart er wel uitzag als
zjj lachte; maar ik kwam te laat. Zij had haren
reishoed reeds op en haar sluier voor het gelaat, en
ofschoon ik haar zacht hoorde lachen, kon ik haar
gelaat niet zien.
Ik zag echter het zijne, en was verbaasd over de
vriendelijke uitdrukking ervan. Hjj was nu geheel
en al een gentleman, en als hij niet zoo gehaast was
geweest, zou hij zich allervoorkomendst hebben ge
toond. Maar hij hield alweder het oog op het
wegdragen en opladen van zijne geliefde baliemand
en terwjjl hij zich de moeite gaf met mjj te praten
deed hjj dit misschien om mjj te beletten met haar
te spreken? was hij een woinig afgetrokken. Hjj
had groote haast en drong er op aan dat zjjne vrouw
in het rijtuig zou piaats nemen, nog voor dat al de
bagage uit de kamer was gedragen. Zjj scheen daar
fro®w0ns zeer toe bereid. Ik hield haar opzetteljjk
in het oog, want ik was nog niet geheel enalover-
tuigd, dat zij niet op zyn bevel eene rol speelde
maar ik kon geen zweem van tegenzin of gedwon
genheid bij haar opmerken; zij scheen bljjde eene
kamer te verlaten, waarvan zjj een afkeer had gekregen.
Toen ik dit zag en haar snellen, luchtigen tred
opmerkte, zeide ik tegen mijzelve dat ik erg dwaas
was geweest. Ik voelde mijn belangstelling in haar
verminderen. Deze stemming hield aan totdat zjj
waren weggereden, hoewel zij op het laatste oogenblik
buitengewoon lief en vriendelijk was, zich uit het
rijtuig voorover buigend, om mij tot afscheid de hand
te drukken en mij toeknikkend totdat zij uit het ge
zicht waren. Van een dwazen ongegronden angst,
die in een nacht verdween, zou ik haar nooit hebben
verdacht. Gewone kinderachtigheden waren het van
haren kant geweest!
Maar toen het rijtuig en do wagen mot de bagage
geheel waren verdwenen, begon op nieuw een hevige
onrust mij te kwellen. Dit was te vreemder, omdat
l jj'°0r "iet minste oorzaak bestond. Bljjkbaar
hadden zij mijn hotel in veel opgewekter stemming
veriaten, dan zij het waren binnengetreden, en er was
dus geen enkele reden, die mjj kon nopen nog langer
aan hen te denken. En toch dacht ik voortdurend
aan hen, en betrad de kamer, zooeven door heu ver
laten, met een zoo zonderlinge gewaarwording, dat
ik er zeive verbaasd over was.
Steeds door mijno drukke werkzaamheden in be
slag genomen, kon ik mij zelden in langdurige be
spiegelingen verdiepende zaak ware mij dus wel
licht spoedig uit het geheugen gegaan, als Burrett
er niet geweest was. Toen de knecht mjj in de
kamer volgde, de deur achter zich sloot en, met
zjjn rug er tegen geleund, mjj met een bedenkelijk
gezicht aanzag, begreep ik niet de eenige te zijn,
die zich ten opzichte der Urquharts bezwaard voelde.
Van mijn stoel opstaande, waar ik had zitten uit
rekenen, hoeveel het ongeveer kosten zou aan dit
vertrek een bewoonbaar aanzien te geven, ging ik
naar hem toe en vroeg ongeduldig
„Welnu, wat is er?"
„Ik weet het niet," antwoordde hjj wrevelig
„ik heb een gevoel alsof het met die lui niet recht
pluis isi en toch...." hier krabde hij zich achter het
oor„tooh weet ik zelf niet waarvoor ik eigenljjk
bevreesd ben. Is u er zeker van, dat zjj niets heb
ben achtergelaten
Die laatste woorden werden op zulk een toon
gezegd, dat ik oen oogenblik niet wist wat te ant
woorden.
Wordt vervolgd).
Zonder twijfel heeft de angst van de Engelsche
aristooratie voor de op handen zjjnde ruïne meer
dan eenige consideratie van zedelijkheid, tot het
uitroeien van de openbare speelholen in het jaar
1844 bijgedragen. In een enkelen nacht verloren
vier edellieden bij Crockford ieder anderhalf millioen
gulden. Crookford zelf gaf crediet, en er wordt be
weerd dat zjjne adeljjke cliënten hem nooit meer
dan tien millioen gulden versohuldigd waren. Dat
is zoo onwaarechjjnljjk niet, want de beide edellieden,
die zjjne commanditaire vennooten waren in de zaak
hunne namen heeft hjj nooit verraden deelden
met hem in twee jaar een netto verdienste van vijl
millioen .gulden. Hoe dit geld gewonnen werd,
wordt ook" rtzteld. Een pair, die in Crockford's
club was uitgeplunderd, nam als souvenir een paar
dobbelsteenen mede, zaagde ze in tweeën en vouil ze
met lood bezwaard. Hjj stalde ze in een fashiona-
belen winkel in Bondetreot uit, tot dat Crockford
met een grooten oheque voor den dag kwam en ze
hem afkocht.
Crookford zelf wat van zjjn jeugd af aan een
speler. Als eigenaar van een kleinen vischwinkel
bjj Temple Bar, tegenover Childs Bank, ving hjj
met weddenschappen aan en ontwikkelde in deze
edele kunst zulk een genie, dat hjj met een ver
mogen van vjjf millioen gulden stierf. Waaruit
bljjkt, dat vele edellieden, die zjjn etablissement
bezochten, verzuimd hebben, hem vóór zijn dood
hunne schulden te betalen. Zijne „hel" was het
brandpunt van het voorname gezelschap, van Lon
den. De hertog van Wellington kon de verlokking
van Crockford eveneens niet weerstaan. Of het
hazardspel was, dat hem aantrok, of de fijne diners,
die Ude zoo smakeljjk wist klaar te maken, bljjfl
in 't midden. In een hoek zat de dikke, oude
vischhandelaar en om hem heen schaarden zich
mannen met historische namende markies van
Anglesey, lord Fitzroy Somerset, de geestige lord
Alvanley, lord Lichfield, de hertog van Beaufort,
lord Lyndhurst, Benjamin Disraeli, John W. Croker,
Horace Twiss, prins Esterhazy, prins Talleyrand,
de hertog van Palmella, graat Fozzo di Borgo, de
Russische gezant Natutschewitsch, de graaf d'Orsay,
zoo dikwjjls het hem gelukte, de deurwaardors te
ontgaan, die hem in 'toog hielden, Henry Baring,
B. Stanley, de whipper in van bet Lagerhuis o. a. m.
De herinneringen van dien tijd berichten van
landgoederendie daar verspeeld werden. Maar
Ude 's kookkunst trok anderen aan. Tot dezen
behoorde lord Lamingtondie verleden jaar ge
storven is de laatste der dandys. Hij speelde
nooit, maar aau het einde van elk seizoen logde
hij een bankbiljetje van tien pond op de groene
tafel, om zyn geweten tot bedaren te brengen, zoo
als hij placht te zeggen, voordat hij de balsemgeurige
buitenlucht ging genieten.
Ook aan valsche spelers ontbrak het niet in deze
periode van het ongehinderd hazardspel.
Tot de moest óclataute gevallen behoort dat van
Henry William lord de Ros, die den oudsten barons-
titel van Engeland droeg (baronnen de Ros sedert
1264). Het schandaal dat in 1837 aan zijn naam
werd verbonden, komt met het schandaal van Tranby
Croft zeer veel overeen. De lord werd beschuldigd,
in Graham's club vatsoh gespeeld te hebben. Zooals
thans Sir William Gordon-Cumming een proces we
gens laster tegen zijn aanklager indiende, ging lord
do Ros ook in rechten tegen een zekeren John Gum
ming (die zeer merkwaardig, een voorouder van den
held van Aboe Klea en Tranby Croft was) die hem
valsch spelen had verweten.
Destijds was de oudoom de beschuldigde, thans is
de achterneef de aanklager. Ook toenmaals zocht
men hot schandaal in het belang van de voorname
kringen geheim te houden. Sedert achttien maanden
was de lord van valsch spelen verdacht, maar zijne
aanklagers, waaronder lord Henry Bentinok, sir
William Ingilly, John Cumming en George Payne,
hadden elkaar beloofd, niets tegen hem te onderne
men, wanneer hij van het spel afstand deed. Dit
besluit werd hem in een anonymen brief medegedeeld.
Zjjn valsch spel was overal bekond. Onder de leden
van de club, die zjjn spel beschouwden, bevond zich
eens een nog groene gast, die, het valsch spel van
den edelen lord bemerkend, zijnen vriend toefluisterde:
„Wat moet ik doen „Wat doen, jou gek Een
weddenschap aangaan, dat hij wint!" En hjj won.
Een andermaal greep een heer, die met den erfe-
Ijjken wetgever speeldo en juist bedrogen werd, een
vork van de tafel, sloeg de punten door de mouw
van den lord, zoodat de mouw aan de tafel vastge
nageld was, en zeidelik vraag u verschooning maar
sohoppen-aas zit onder uwe hand."
Lord de Ros was lid van de Graham- en de Tra
veller club. Een welgesteld man, zonder juist rijk
te zijn, speelde hij twintig jaar lang bij Brook, Gra
ham, Booodle en White, en in al deze olubs was
•uhist zijn lievelingsspel. Somtijds won hij 500 pond
in een nacht. De inzetten waren doorgaans niet zeer
hoog, maar hjj ging ook weddenschappen aan, en
wel op zijn eigen kaarten. In het jaar 1836 won
hij bjj Graham alleen 630 pond in weinige maanden.
Tooh werd het om dezen tjjd wat te gevaarljjk voor
hem, rn hjj ging naar Duitachland. Daar bracht
een satiriek weekblad een eenigzins verdraaid ver
haal van het voorvallord de Ros hoorde daarvan
keerde naar Engeland terug en trad in rechten op
tegen de courant. Een „eeregerecht" waar
in de hertog van Wellington en lord Whorn-cliffe
bereid waren te fungeeren, kwam niet tot stand en
ten slotte kwam het tot een proces tegen John Cum-
tning, den zegsman van het dagblad. De getuigen
waren alle onverbeterljjke spelers. Kapitein Alexan
der bekende dat hjj 150.000 gulden gewonnen had;
Brook Greville 500.000 gulden
De verklaringen van deze getnigen waren voor lord
de Ros zeer bezwarend. Er werd bewezen dat de
valsche kaarten meestal na een hoestaanval voor den
dag kwamen. Het proces duurde twee dagen en
eindigde ongunstig voor den lord. De uitspraak van
de jury sprak John Cumming van laster vrij, evenals
nu de familie Wilson van Tranby Croft.
Tegenovor den regel, dat bekl., die zich gaarne
door allerlei middelen van verweer trachten te ont
doen van op hen gelegde schuld, dankbaar den bjj-
stand van een toegevoegden verdediger aannemen,
mag het zoker buitengewoon geyal heeten, dat een
bekl., op wien ernstige vermoedens van zware schuld
rusten en die zich daaraan op allerlei wijze traebt
te onttrekken, het niet in zjjn belang acht, dat hij
door een rechtskundigen verdediger wordt bjjgestaan.
Zulk een geval deed zich Donderdag voor de
reohtbank te Utrecht voor. De 29-jarige A. W.,
wonende te Uithoorn, thans in verzekerde bewaring
was beklaagd van twee diefstallen met inklimming
en braak (te Utreoht en te Noorden, gem. Nieuwkoop
gepleegd). Als verdediger was hem toegevoegd mr.
Blom, doch voor de zaak in behandeling kwam,
zeide bekl. dat hij vroeger reeds schriftelijk kennis
geving had gedaan, dat hij bedankte voor een ver
dediger, en ook nu nog, dankbaar voor de hein toe
gedachte eer, er bjj bleef dat hjj geen advocaat ver
langde. Mr. Blom, door de rechtbank met de ver
dediging belast, meende ook slechts van deze décharge
te kunnen erlangen, en riep dui hare beslissing in
deze in.
De subst.-off. van justitie wees er op, dat bekl.
reeds vroeger een onbeleefd schrjjven tot hem had
gericht, maar spr. had daaruit nog niet kunnen op
maken, dat bekl. beslist rechtskundigen bijstand
weigerde. Nu deze zich ter terechtzitting op dien
brief beriep, meende spr. er de aandacht op te moe
ten vestigen, er den toegevoegden verdediger erken-
teljjk voor zjjnde, dat hjj de beslissing aan de uitspraak
der rechtbank overliet. Verder njjzende op dergo-
ljjke gevallen elderseen voor de Leeuwarder recht
bank, waar de toevoeging gehandhaafd was gebleven,
en een voor de reohtbank te Amsterdam, waar aan
den wil van bekl. word toegegeven en de verdediger
derhalve van zjjne taak werd gedechargeerd, luidde
ten slotte sprs. eisch, dat de rechtbank zou beslis
sen, dat ook in dit geval bekl's. zaak zou behandeld
worden zonder de ongewenschte verdediging.
De rechtbank, daarop ia raadkamer vergaderende,
besliste na heropening der zitting in den geest van
dien eisch, ea gaf den verdediger verlof zioh te ver
wijderen, waaraan deze voldeed.
Intusschen bleek bjj de behandeling der zaak, dat
bekl's. zelfverdediging uiterst zwak was, en zjjn ge
heele verweer zich bepaalde tot ontkentenis, dat hjj
op de gezegde dagen ter plaatse van de inbraken zou
geweest zijn, niettegenstaande tal van getuigen hem
daar gezien en herkend hadden en de bij hem ge
vonden voorwerpen door de eigenaren als hun ont
vreemd eigendom herkend, nog sprekender tegen
hem getuigden, terwijl hij nl. niet in 't minst zijn
alibi vermocht te bewjjzen.
Op dat alles wjjzende en bekl., die reeds onder
scheidene straffen wegens diefstal heeft oudorgaan,
als zeer gevaarlijk kentoekenende, achtte de subst. off.
van just., mr. N. de Ridder, dan ook een strenge straf
voor hem noodig, en wel eene gevangenisstraf van
5 jaar.
Het Fransche parlement is uiteengegaan.
De werkstaking van hot spoorwegpersoneel blyft
ongeveer op dezelfde hoogte. De bemiddeling van
de Parijsche Kamerleden schijnt tot niets te leiden.
Over den omvang der beweging is moeilyk te oor-
deelon. Van een der Maatschappijen bleven
700 van de 2000 werklieden weg en 200 man, door
de Maatschappij der lyn Parijs-Lyon-Middellandsche
zee uit verschillende plaatsen ontboden, hebben bij
de aankomst vernemende, dat zij werkstakenden zou
den vervangen, geweigerd. De aanvoerders houden
vergadering op vergadering, waarop niet zelden in
de heftigste taal anarchistische en communistische
stellingen worden verkondigd, de algemeene werksta-
king van alle werklieden, beambten, machinisten enz.
wordt geproclameerd en wat dies meer zjj. Ook is
een beroep uitgevaardigd op de mode-werklieden in
het buitenland om geldeljjke ondersteuning; tot dus
ver sohijnt de beweging echter tot de werkplaatsen
beperkt te bljjven. De Maatschappijen nemen een
vastberaden houding aan.
Onder de vertegenwoordigingen, die het langst
de zomerhitte hebben getrotseerd, behoorden, be
halve de Fransche kamer en het Britsoh parlement,
de Spaansche cortes, maar ook deze hebben thans
vacantie genomen om waarschijnlijk niet voor No
vember weder bjjeen te komen. Daar de sluiting
der kamers samenvalt met het einde van het eerste
jaSr der regeering van den heer Canovas, ligt het
voor de hand dat voor- en tegenstanders de balans
opmaken, zoowel van de werkzaamheden der cortes
als van het conservatieve ministerie.
Bij deze berekening komt men tot geen gunstig
resultaat voor de regeering. Toen de heer Canovas
del Castillo een jaar geleden de macht overnam uit
handen van Sagasta, trad hjj met een programma
rjjk aan economische en financieele hervormingen
op, gedeeltelijk behoorend aan zjjn eigen partjj, ge
deeltelijk de prjjs voor de coalitie, door hem geslo
ten ten einde het liberale kabinet uit het zadel te
lichten. Van alle deze hervormingen is weinig ter
verwezenlijking gekomen, waarbjj niet over het hoofd
mag gezien worden, dat dit geenen deele te wjj ten
is aan de liberale of de republikeinsche oppositie.
Zelfs jegens de conservatieve regeering zeer gun
stig gestemde balansrekenaars geven toe, dat dit
eerste jaar van Canovas' regeering geenszins den
toestand van het land verbeterd of de positie der
dynastie versterkt hoeft. Van dit laatste zjjn de
jongste gemeenteraadsverkiezingen getuigen, dio zoo
gunstig uitvielen voor de republikeinen. Sedert een
jaar kan men dan ook aanschouwen, hoe de republi
keinsche partij, welke sommigen reeds haar onder
gang nabij dachten, weder nieuwe veerkracht heeft
gekregen en weder groote beweegljjkheid ontwikkelt.
In verband met de sterk republikeinsche agitatie in
Portugal is dat een feit, dat de aandacht van Europa
verdient, te meer wijl een omwenteling in het re-
geeringsstelsel te Madrid waarschijnlijk niet zonder
invloed zou blijven op de buitenlandsche politiek
van Spanje.
Na al hetgeen den laatsten tjjd van de triple alli-
antio en de met haar bevriende bondgenooten werd
geschrei en, is het natuurlijk, dat ook Spanje's be
trekkingen tot het Drievoudig verbond zijn te berde
gebracht. Tol heden bezitten de mogendheden der
triple alliantie nog geenerlei recht uit een en ander
het bewijs te staven, dat Spanje in een toekomstig
conflict zich aan hun zijde zal scharen, zoodat even
min de Franschen en dit wordt gereedelijk van
Fransche zijde toegestemd reden tot klagen heb
ben over Spanje's houding. Al ligt het in den aard
der dingen dat de sympathieën der Spaansche repu
blikeinen naar Frankrijk overhellen, zoo hebben toch
niet minder de Spaansche liberalen als de conserva
tieven ten opzichte vau de Fransche republiek een
zeer correcte politiek gevolgd.
Uit een artikel der ministerieele „Epoca" bljjkt
afdoende, dat de heer Canovas volkomen de nood
zakelijkheid van Spanje's neutraliteit ter wille van
's lands eige 1, vooral financieel belang begrijpt. „Haar
wij zoo schrijft het blad in Europeesche ge-
sofiillen een neutrale houding in acht nemen, ons
tol ons eigen binnenlandsch leven beperken eii niet
aan veroveringstochten denken, gelijk de Spaansche
natie ze in vroegere tjjden ondernam, zoo is het niet
van groote beteekenis voor ons of Engeland aan de
taak der triple alliantie medewerkt, doordat het zioh
verbindt de Italiaansche kust tegen een mogeljjken
aanval der Frausche vloot te beschermen. Ook raakt
het ons tegenwoordig niet bjjzonder, of de defini
tieve regeling der Egyptische quaestie nog op zich
laat wachten.»
Dezer dagen moest te Kassei een lid voor don
Duitschen Ryksdag worden gokozen. Ook deze
verkiezing heeft meer dan gewoonlijk de aandacht
getrokken, gelijk trouwens het geval was met alle
verkiezingen, die sedert het optreden van keizer
Wilhelm zijn gehouden. Deze aanvullingsverkie-
ziugen zjjn dan ook een soort van krachtmeters, die
doen zien, welken invloed der none Kurs op de
verhouding tusschen de partijen heeft geoefend.
Er traden candidaten op van de nationaal-liberalen
conservatieven, sociaal-democraten en anti-semieten'
Bij de vorige verkiezing werf een oonservatief ge
kozen, maar nu verkreeg de conservatief slechts 1354
stemmen, ongeveer een vijfde van het aantal stemmen
dat de conservatieven bjj do vorige verkiezing uit
brachten. Dit komt, omdat de nationaal-liberalen
die tijdens het Kartell met de conservatieven mee
gingen, nu een afzonderljjken candidaat stelden die
ook door de Duitsch-vrjjzinnige partij werd onder
steund. Zoo gebeurde het, dat de nationaal-liberalö
candidaat nu bjjna 5000 stemmen verkreeo-.
De sooiaal-democraat, die in 1890 9170 stemmen
