.s
Een oude Geschiedenis.
E.
as
voor-
BINNENLAND.
I
kte
ÜP
FEUILLETON.
ires
rd.
Lew.
Zn.
ST.
1891., Dinsdag 28 Juli. N? 4589.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
r.a
4
i o
wkj
J
L»
Tien-
De liman rHng va< advertantlön kan geschieden tot «én uur des namiddags van den dag der uitgave.
N.
tl een
225,000 welke tegen 4 p<
vordert ven 9000. Verde
(trit het ApteL)
ar
Soon
flinke
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelgki
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden ia 1.25, franco
per post 1.70.
Afzonderlijke Nonunera VIJF CENTEN.
Bovendien worden alle Advertentiën gratis
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
'twelk des Maandags verschynt.
ADVERTENTIËN worden geplaatst
van 15 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
J.
'fes
DA.
i Wa-
kamer
i Tuin,
leider;
II E»,
;rijk,
1
ing
B.
goudsche courant.
Het aanhangige wetsontwerp op de faillissementen
geeft De Gelderlander aanleiding tot volgende op
merkingen
Snel, goedkoop en zeker recht is een eisoh van
alle partqen. En daarom zal een volgend Ministerie
GOUDA, 27 Juli 1891.
Van de door den Staatsspoorweg aangeboden ge
legenheid om Zondags tegen verminderd tarief naar
den Haag te kunnen reizen, maakten gisteren 273
personen gebruik.
In ons vorig nr. deelden wij mede dat in eene
buitengewone algemeens vergadering van leden der
vereeniging Xotterdamiche Schetnchurgia besloten
over te gaan tot ontbinding der Vereeniging.
Ter vergadering werd, bij monde van den secretaris
van het bestuur, mr. Denekamp, mededeeling gedaan
van de redenen die het bestuur bewogen aan de leden
voor te stellen de Vereeniging te ontbinden. Zij is
nl. niet in staat aan hare verplichtingen te voldoen.
Op de Vereeniging rust eene hypothecaire schuld van
ƒ225,000 welke tegen 4 pCt. 'sjaara, eene uitgaaf
vordert van 9000. Verder moet ieder jaar 8000
worden uitgekeerd ten behoeve van het waarborg-
Heden morgen ontdekte men een begin van brand
in een tjalk geladen met turf aan de Vest nabij de
Gasfabriek. De schipper, het ongeval bespeurende,
heeft met eenige emmers water het begin van brand
geblusoht.
De minister heeft klaarblijkelijk niet overwogen,
dat het al of niet „voldoende» beschut zijn van „ge
vaarlijk" drijfwerk (art. A 4.)de mogelijkheid van
gevaar te kunnen veroorzaken (art. 1 A c.), het aan
wijzen van werktuigen „wier snijdende snelloo-
pende deelen of wier plettende deelen gevaar oplere-
ren" (art. 1 A. enz. enz., zaken zijn, zoodanig
van persoonlijke opvatting van den beoordeelaar af
hangende, dat het uitsluiten van ieder oordeel of
advies van deskundigen, buiten het korps der 3 in
specteurs liggende, eene daad van willekeur genaamd
kan worden.
De sohr. spreekt dan ook den wensoh uit, dat het
te verwachten liberale ministerie ten spoedigste be
sluite tot een algeheel e herziening van dezen alg.
maatregel van bestuur, ter uitvoering van art. 4 der
arbeidswet, en zulks met het duidelyk uitgesproken
doel om aan deze wet geen onnoodige impopulariteit
te verschaffen.
Eenheid van stelsel, eerbiediging van het particu
lier initiatief en waarborg voor een onpartijdige be
handeling der bezwaren, door hoofden of bestuurden
van een bedrijf of onderneming ingébracht tegen aan
wijzingen, voorschriften en oordeelvellingen der in-
spectenn, dient daarbij op den voorgrond te staan.
Heden morgen ten ongeveer 6 uur viel door het
breken van een stang de spil van een draaimolen,
welke men op de Markt opbouwde om, met het ge
volg dat de eigenaar er door verwond werd.
fonds der loteryleening. Bovendien is er eene obli
gatielening van 127,000, die tegen 4 pCt. rente
eene uitgaaf noodig maakt van ƒ5000 ’sjaars. Midden
nu in het vorige seizoen zag de heer Saalborn zich
verplicht zijne betalingen te staken, hetgeen voorde
kas der Vereeniging direct en indirect een tekort deed
ontstaan van 15,000. By de voormelde lasten, op
de Vereeniging drukkende, waarby zich paren de ge
wone uitgaven, uit de exploitatie van het sohouw-
burggebouw voortvloeiende, konden de hypothecaire
crediteuren niet worden betaald, en er bestaat even
min uitzicht dit in het volgende jaar te kunnen doen.
Plannen tot reorganisatie bieren zonder succes. Het
bestuur heeft de 4 pets, obligatiehouden niet uit het
oog verloren, maar is, na met hen eene vergadering
te hebben gehouden, tot de overtuiging gekomen, dat
van dien kant geen voldoende hulp is te verwachten.
Thans is er een tekort ran 25,000, waarran 12,000
renohuldigd is aan het waarborgfonds der loterylee-
ning, dat betaling rordert. Onder die omstandigheden
stelde het bestuur voor de Vereeniging te ontbinden,
en liquidatoren te benoemen, welk voorstel na lang
durig debat werd aangenomen.
Ten aanzien vair de loteryleening bleek, dat hot
by de Bybank der Nederlandsche Bank berustende
waarborgfonds 270,000 bedraagt, dat de interne
waarde van elk lot qlzoo geacht kan worden omstreeks
65 cent te zyn, en dat, welke ook de verhouding
moge wezen van de beheerders van dat fonds tegen
over de Vereeniging en haar bestuur, die 270,000
niet aan hunne bestemming kunnen noch mogen
worden onttrokken en derhalve blyren ten bate van
de houders der loten.
en ik betwijfel zeer, of juffrouw Dudleigh ons zal
ontvangen.”
„„Zoo? Dan ken je juffrouw Dudleighniet,pochte
hij, terwyl hij een hooge borst zette en zyn hoofd
in den nek wierp. Mijn hart stond stil, want al zag
hij er nog zoo knap uit, ik zou hem evenmin in
mijne gedachte tot juffrouw Dudleigh in eenige be
trekking hebben gesteld, als ware hy een barer
daglooners geweest. Niet zoozeer, omdat zij ryk was
zeer ryk zelfs of omdat hare familie van ouden
adel was, maar omdat zij het meest kiesche gevoel
en de reinste gedachten had, en hy zooals gy
misschien reeds uit mijne woorden heb opgemerkt
ijdel, ruw en gemeen was.
„„Men zal ons de deur niet wijzen, vervolgde hy.
Laten wij haar eens eene visite maken.
„„Maar.... stamelde ik.
„„Och, er steekt immers niets in. Het meisje is
meerderjarig en kan zelve haren toekomstigen echt
genoot kiezen. Ik zal, als zij my meent, het vette
der aarde hebben, hé? Wel, ’t wordt tijd, dunkt
mij. Ik heb harde dagen beleefd.”
„Ik stond als verplet. Niet dat ik eenig persoon
lijk belang in juffrouw Dudleigh steldeik kende
haar nauwelijks, maar het was een meisje dat achting
inboezemt en ik kon mij haar niet voorstellen, ver-
eenigd met dezen man, of myn geheele gemoed ge
raakte in opstand.
„„Je gaat toch niet mei haar trouwen,” riep ik.
„Me dunkt je kondt even goed eene prinses van
De heer Westerouen ran Meeteren, (e Amsterdam,
komt in eene met redenen omkleede critiek op tegen
de „ukase", waarmede, volgens hem, de demissionaire
r eg sering de Nederlandsche werkgevers heeft verrast
waarby de inspecteurs van den arbeid worden ver
heven tot eenige en onfeilbare rechters in alle aan
gelegenheden, rakende de veiligheid in fabrieken en
werkplaatsen.
De Engelsche „Factory and Workshop Act", 1878
regelt merkt hy op deze materie op vrij wat
billyker grondslag. Heeft de werkgever daar bezwaar
tegen de uitspraak van den inspecteur, zoo benoemen
de reclamant en de inspecteur ieder een deskundigen
scheidsman, die zich dan een derden toevoegen, of
aan wie een derde kan worden toegewezen door den
bevoegden rechter.
„„Of ik hiertoe bereid ben Zou ik bet zegel
verbreken, dat het dagboek rny'ner jeugd sluit?”
„„Gij zijt een te flink man, mijnheer Feit, om uw
leven in deze wildernis te eindigen. Kom, vergeet
nu maar, dat ik een vreemdeling ben en geef je
hart eens lucht.”
„„Kom binnen,” zeide hy: „ik kan u mijne ge
schiedenis niet onder den blooten hemel vertellen.”
„Ik volgde hem zonder een woord te spreken. Ik
nam op zijn wenk plaats en toen begon hy na eenig
aarzelen als volgt:
„«U wilt iets van Edward Urquhart weten. Ik
zal aan uw verlangen voldoen; maar ik beloof u
vooruit, dat ik veel minder over hem, dan over een
ander zal spreken. Waarom? Omdat ik hem om
die persoon haat, en mij zelf tracht te wreken door
u behulpzaam to zijn de gerechtjgheid te wreken,
die gij zegt dat hij heeft gehoond.
„Wij waren van der jeugd af vrienden. In dezelfde
stad opgevoed en onder dezelfde omstandigheden,
ontstond er weldra eene intieme betrekking tusschen
ons, en toch, ik mocht hem nooit lijdendat wil
zeggen, ik stelde nooit dat onbepaalde vertrouwen
in hem, en zonder dat kan geen ware vriendschap
bestaan. Ofschoon ik my zyn gezelschap liet wel
gevallen en in den meest beslissenden tijd mijns
levens veel met hem was, hield ik altoos mijn beter
ik voor hem verborgen.
„„Urquhart was van goede familie, maar zonder
vooruitzichten; daarentegen was ik de erfgenaam
van een klein vermogen, hetgeen myne vriendschap
voor hem tijdelijk voordeelig maakte, al kon hij er
ook voor de toekomst niet geheel op bouwen. Hy
woonde met zyn oom, die hem de deur sou wijzen,
zoodra hij zeker wist, dat zijn neef niet met een der
nichtjes wilde trouwen, en ik bezat eene eigen wo
ning, die, al was ze ook geen paleis, in elk geval
mijn eigendom was. Ik zelf dacht, dat Urquhart een
zijner nichtjes zou trouwen; maar hy schijnt daarop
nooit plan te hebben gehad.
Urquhart liet zijn oom in dien waan, omdat hij
gaarne bij hem in huis bleef wonen. Hiervan ver
moedde ik echter niets: ik was zeer verwonderd,
toen wij eens bij het vallen van den avond wandel
den en hij zeide
„„Hoe zou je het vinden, als wij daar in dat
huis eens samen een glas wijn gingen drinken Beter
dan in het koffiehuis van Fairfax, vind je niet
„Ik dacht, dat hij schertste.
•„„’tls een mooi huis zeide ik en de wijn
zal er zeker goed zyn. Maar ’t is geen koffiehuis,