.s Een oude Geschiedenis. E. as voor- BINNENLAND. I kte ÜP FEUILLETON. ires rd. Lew. Zn. ST. 1891., Dinsdag 28 Juli. N? 4589. Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. r.a 4 i o wkj J L» Tien- De liman rHng va< advertantlön kan geschieden tot «én uur des namiddags van den dag der uitgave. N. tl een 225,000 welke tegen 4 p< vordert ven 9000. Verde (trit het ApteL) ar Soon flinke De uitgave dezer Courant geschiedt dagelgki met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden ia 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nonunera VIJF CENTEN. Bovendien worden alle Advertentiën gratis opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD 'twelk des Maandags verschynt. ADVERTENTIËN worden geplaatst van 15 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10Centen. GROOTE LETTERS worden berekend naar plaatsruimte. J. 'fes DA. i Wa- kamer i Tuin, leider; II E», ;rijk, 1 ing B. goudsche courant. Het aanhangige wetsontwerp op de faillissementen geeft De Gelderlander aanleiding tot volgende op merkingen Snel, goedkoop en zeker recht is een eisoh van alle partqen. En daarom zal een volgend Ministerie GOUDA, 27 Juli 1891. Van de door den Staatsspoorweg aangeboden ge legenheid om Zondags tegen verminderd tarief naar den Haag te kunnen reizen, maakten gisteren 273 personen gebruik. In ons vorig nr. deelden wij mede dat in eene buitengewone algemeens vergadering van leden der vereeniging Xotterdamiche Schetnchurgia besloten over te gaan tot ontbinding der Vereeniging. Ter vergadering werd, bij monde van den secretaris van het bestuur, mr. Denekamp, mededeeling gedaan van de redenen die het bestuur bewogen aan de leden voor te stellen de Vereeniging te ontbinden. Zij is nl. niet in staat aan hare verplichtingen te voldoen. Op de Vereeniging rust eene hypothecaire schuld van ƒ225,000 welke tegen 4 pCt. 'sjaara, eene uitgaaf vordert van 9000. Verder moet ieder jaar 8000 worden uitgekeerd ten behoeve van het waarborg- Heden morgen ontdekte men een begin van brand in een tjalk geladen met turf aan de Vest nabij de Gasfabriek. De schipper, het ongeval bespeurende, heeft met eenige emmers water het begin van brand geblusoht. De minister heeft klaarblijkelijk niet overwogen, dat het al of niet „voldoende» beschut zijn van „ge vaarlijk" drijfwerk (art. A 4.)de mogelijkheid van gevaar te kunnen veroorzaken (art. 1 A c.), het aan wijzen van werktuigen „wier snijdende snelloo- pende deelen of wier plettende deelen gevaar oplere- ren" (art. 1 A. enz. enz., zaken zijn, zoodanig van persoonlijke opvatting van den beoordeelaar af hangende, dat het uitsluiten van ieder oordeel of advies van deskundigen, buiten het korps der 3 in specteurs liggende, eene daad van willekeur genaamd kan worden. De sohr. spreekt dan ook den wensoh uit, dat het te verwachten liberale ministerie ten spoedigste be sluite tot een algeheel e herziening van dezen alg. maatregel van bestuur, ter uitvoering van art. 4 der arbeidswet, en zulks met het duidelyk uitgesproken doel om aan deze wet geen onnoodige impopulariteit te verschaffen. Eenheid van stelsel, eerbiediging van het particu lier initiatief en waarborg voor een onpartijdige be handeling der bezwaren, door hoofden of bestuurden van een bedrijf of onderneming ingébracht tegen aan wijzingen, voorschriften en oordeelvellingen der in- spectenn, dient daarbij op den voorgrond te staan. Heden morgen ten ongeveer 6 uur viel door het breken van een stang de spil van een draaimolen, welke men op de Markt opbouwde om, met het ge volg dat de eigenaar er door verwond werd. fonds der loteryleening. Bovendien is er eene obli gatielening van 127,000, die tegen 4 pCt. rente eene uitgaaf noodig maakt van ƒ5000 ’sjaars. Midden nu in het vorige seizoen zag de heer Saalborn zich verplicht zijne betalingen te staken, hetgeen voorde kas der Vereeniging direct en indirect een tekort deed ontstaan van 15,000. By de voormelde lasten, op de Vereeniging drukkende, waarby zich paren de ge wone uitgaven, uit de exploitatie van het sohouw- burggebouw voortvloeiende, konden de hypothecaire crediteuren niet worden betaald, en er bestaat even min uitzicht dit in het volgende jaar te kunnen doen. Plannen tot reorganisatie bieren zonder succes. Het bestuur heeft de 4 pets, obligatiehouden niet uit het oog verloren, maar is, na met hen eene vergadering te hebben gehouden, tot de overtuiging gekomen, dat van dien kant geen voldoende hulp is te verwachten. Thans is er een tekort ran 25,000, waarran 12,000 renohuldigd is aan het waarborgfonds der loterylee- ning, dat betaling rordert. Onder die omstandigheden stelde het bestuur voor de Vereeniging te ontbinden, en liquidatoren te benoemen, welk voorstel na lang durig debat werd aangenomen. Ten aanzien vair de loteryleening bleek, dat hot by de Bybank der Nederlandsche Bank berustende waarborgfonds 270,000 bedraagt, dat de interne waarde van elk lot qlzoo geacht kan worden omstreeks 65 cent te zyn, en dat, welke ook de verhouding moge wezen van de beheerders van dat fonds tegen over de Vereeniging en haar bestuur, die 270,000 niet aan hunne bestemming kunnen noch mogen worden onttrokken en derhalve blyren ten bate van de houders der loten. en ik betwijfel zeer, of juffrouw Dudleigh ons zal ontvangen.” „„Zoo? Dan ken je juffrouw Dudleighniet,pochte hij, terwyl hij een hooge borst zette en zyn hoofd in den nek wierp. Mijn hart stond stil, want al zag hij er nog zoo knap uit, ik zou hem evenmin in mijne gedachte tot juffrouw Dudleigh in eenige be trekking hebben gesteld, als ware hy een barer daglooners geweest. Niet zoozeer, omdat zij ryk was zeer ryk zelfs of omdat hare familie van ouden adel was, maar omdat zij het meest kiesche gevoel en de reinste gedachten had, en hy zooals gy misschien reeds uit mijne woorden heb opgemerkt ijdel, ruw en gemeen was. „„Men zal ons de deur niet wijzen, vervolgde hy. Laten wij haar eens eene visite maken. „„Maar.... stamelde ik. „„Och, er steekt immers niets in. Het meisje is meerderjarig en kan zelve haren toekomstigen echt genoot kiezen. Ik zal, als zij my meent, het vette der aarde hebben, hé? Wel, ’t wordt tijd, dunkt mij. Ik heb harde dagen beleefd.” „Ik stond als verplet. Niet dat ik eenig persoon lijk belang in juffrouw Dudleigh steldeik kende haar nauwelijks, maar het was een meisje dat achting inboezemt en ik kon mij haar niet voorstellen, ver- eenigd met dezen man, of myn geheele gemoed ge raakte in opstand. „„Je gaat toch niet mei haar trouwen,” riep ik. „Me dunkt je kondt even goed eene prinses van De heer Westerouen ran Meeteren, (e Amsterdam, komt in eene met redenen omkleede critiek op tegen de „ukase", waarmede, volgens hem, de demissionaire r eg sering de Nederlandsche werkgevers heeft verrast waarby de inspecteurs van den arbeid worden ver heven tot eenige en onfeilbare rechters in alle aan gelegenheden, rakende de veiligheid in fabrieken en werkplaatsen. De Engelsche „Factory and Workshop Act", 1878 regelt merkt hy op deze materie op vrij wat billyker grondslag. Heeft de werkgever daar bezwaar tegen de uitspraak van den inspecteur, zoo benoemen de reclamant en de inspecteur ieder een deskundigen scheidsman, die zich dan een derden toevoegen, of aan wie een derde kan worden toegewezen door den bevoegden rechter. „„Of ik hiertoe bereid ben Zou ik bet zegel verbreken, dat het dagboek rny'ner jeugd sluit?” „„Gij zijt een te flink man, mijnheer Feit, om uw leven in deze wildernis te eindigen. Kom, vergeet nu maar, dat ik een vreemdeling ben en geef je hart eens lucht.” „„Kom binnen,” zeide hy: „ik kan u mijne ge schiedenis niet onder den blooten hemel vertellen.” „Ik volgde hem zonder een woord te spreken. Ik nam op zijn wenk plaats en toen begon hy na eenig aarzelen als volgt: „«U wilt iets van Edward Urquhart weten. Ik zal aan uw verlangen voldoen; maar ik beloof u vooruit, dat ik veel minder over hem, dan over een ander zal spreken. Waarom? Omdat ik hem om die persoon haat, en mij zelf tracht te wreken door u behulpzaam to zijn de gerechtjgheid te wreken, die gij zegt dat hij heeft gehoond. „Wij waren van der jeugd af vrienden. In dezelfde stad opgevoed en onder dezelfde omstandigheden, ontstond er weldra eene intieme betrekking tusschen ons, en toch, ik mocht hem nooit lijdendat wil zeggen, ik stelde nooit dat onbepaalde vertrouwen in hem, en zonder dat kan geen ware vriendschap bestaan. Ofschoon ik my zyn gezelschap liet wel gevallen en in den meest beslissenden tijd mijns levens veel met hem was, hield ik altoos mijn beter ik voor hem verborgen. „„Urquhart was van goede familie, maar zonder vooruitzichten; daarentegen was ik de erfgenaam van een klein vermogen, hetgeen myne vriendschap voor hem tijdelijk voordeelig maakte, al kon hij er ook voor de toekomst niet geheel op bouwen. Hy woonde met zyn oom, die hem de deur sou wijzen, zoodra hij zeker wist, dat zijn neef niet met een der nichtjes wilde trouwen, en ik bezat eene eigen wo ning, die, al was ze ook geen paleis, in elk geval mijn eigendom was. Ik zelf dacht, dat Urquhart een zijner nichtjes zou trouwen; maar hy schijnt daarop nooit plan te hebben gehad. Urquhart liet zijn oom in dien waan, omdat hij gaarne bij hem in huis bleef wonen. Hiervan ver moedde ik echter niets: ik was zeer verwonderd, toen wij eens bij het vallen van den avond wandel den en hij zeide „„Hoe zou je het vinden, als wij daar in dat huis eens samen een glas wijn gingen drinken Beter dan in het koffiehuis van Fairfax, vind je niet „Ik dacht, dat hij schertste. •„„’tls een mooi huis zeide ik en de wijn zal er zeker goed zyn. Maar ’t is geen koffiehuis,

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1891 | | pagina 1