Bultenlandscfi Overzicht.
In denzelfden geest verlangen nog 3 leden inlich
tingen en wonschen mede te blijven storten.
De Voorzitter antwoordt hierop dat het reglement
bepaalt van 36 weken te storten en dat naar die
berekening het aantal Hectoliters steenkolen is aan
besteed, doch dat het een goedheid van den heer
Krijgsman is tegen den ingeschreven prijs van78ct.
nog 3 HL. vooraf te kunnen krijgen, zoo ook om
de storting te lateu doorgaan tot half December, ten
einde als dan elk lid nog 2 HL. bovendien ver
zekerd is.
Hoewol hij er geen bezwaar in ziet om geregeld
met de storting te blyven voortgaan, blijft het de
vraag of de leverancier daartoe wel zou genegen zijn.
Beter zou het z. i. zyo ons dezen winte^e zien
behelpen met de betaalde hoeveelheid en njPde re
kening en verantwoording in December, te gaan
storten voor het volgende jaar. Ook wilde hij gaarne
alsdan *en voorstel doen om eene blijvende kolen-
vereeniging te verkrijgen.
Na nog eenige vragen van zeer ondergeschikten
aard te hebben beantwoord en niemand iets meer
in het midden te brengen had, werd aan de leden
hun Bon uitgereikt en daarna, onder dankzegging
van den Voorzitter voor de verleende aandacht, de
vergadering gesloten.
Thans wordt medegedeeld, dat de heer Seyffardt,
luit.-kolonel van den g'eneralen staf, de portefeuille
van Oorlog heeft aanvaardt, en dat op den 18n dezer
de samenstelling van het Kabinet officieel bekend zal
worden.
Gisterenmiddag is te 's-Hage een ernstig ongeluk
voorgevallen. Aan de overzijde van het Kanaal, oen
eind voorbij de Javastraat, wandeldeu twee dames, toen
een troop marcheorende soldaten aankwam. Een der
dames mevr. T. v. B. willende uitwijken en eenigszins
zenuwachtig geworden, kwam tusschen de rails var.
de stoomtram, juist toen een tram naderde zij werd
door de machine aangegrepen en overreden. Zij
was onmiddellijk dood.
Haar lijk werd per rijtuig naar hare woning in de
Surinamestraat gebracht.
In het te Londen vergaderd congres voor ge
zondheidsleer heeft onze landgenoot dr. van Hamel
Boos, hoofdredacteur der „Revue Internationale des
falsifications", dezer dagen een voordracht gehouden
naar aanleiding der beide volgende stellingen
J. Het is wenschelijk, met het oog op de ver-
valschingen, in de verschillende landen waargènomen
dat een internationale verstandhouding (entente inter
nationale) tot stand kome, ter bestrijding der ver-
valschingen van koopwaren in het algemeen.
2. Het|»is wenschelijk, dat de verschillende Ro-
geeringen floor bevoegde deskundigen een code doen
vervaardigen, welke de normale gemiddelde samen
stelling der handelswaren in 't algemeen aanwijst
en in 't bijzonder der voedingsmiddelen.
Deze code zou in elk land als grondslag moeten
dienen bij veroordeoliug in zake vrrvalachingen.
De verschillende Regeeringen zouden zich moeten
verbinden, elkaar op' de hoogte te doen houden van
deze codes en van de veranderingen, die men eriq
noodig zou achten.
In de gisteren gehouden openbare rechtszitting van
de arrondissementsrechtbank te Bergen-op Zoom
werd, in tegenwoordigheid van een zeer talrijk pu-
haa,r te willen berispen, wegens de openhartige en
stout uitgesproken bewering.
Lieve Unica, waarom wilt gij de gevoelens
van uw .eigen hart verloochenen vervolgde Alma.
Gij bemint mijn broer, vik heb dit reeds lang gewe
ten, en Werner Ifcwntwoordt deze liefde.
Mijl brggrjkomtzeide Unica, hare plaats
schielijk verlat<(M^>Ik hoor het rollen der wielen
kom, wij zullen dty eersten zijn, die hem outvangen.
Hoofdschuddend volgde Alma hare vriendineen
trek van misnoegdheid zweefde op bare lippenzij
had het belangwekkende thema gaarne nog vorder
voortgezet en nu moest d'e aankomst van den graaf
den draad juist op een ongelegen uur afsnijden.
De beide dames gingen door de hooge, ruime
eetzaal en over den marmeren vloer der vestibule
onder het balkon, dat door slanke zuilen gedragen
werdbier wilden zij den teruekeerende verwachten.
Door de buitenste poort rolde nu het rijtuig over
knarsende kiezelsteenenhet hield voor liet portaal
stil. Daniël sprong naderbij, om het portier "te j
openen.
Graaf Kurt Von Hohenhausen stapte uit, wierp
een vluchtigen blik op dé dames eu sloot daarna
Unica die van aandoening beefde, in zijne armen.
Dierbare zuster, zeide hij mot ontroerde stem
terwijl hij haar op het voorhoofd kuste. Als een
vreemde keer ik in het vaderhuis terug en darü; den
hemel, dat ik daar een zoo trouw hart heb ffcnge- I
troffen.
i kliek, de zaak behandeld tegen Carles Devenport,
zich noemende Sequah.
Het requisitoir strekt tot veroordeeling tot 300
boete, subsidiair 60 dagen hechtenis, wegens het on
bevoegd uitoefenen van geneeskundige praktijk, en
f 200 boete, subsidiair 40 dagen hechtenis, wegens
het onbevoegd verkoopen van geneesmiddelen.
In antwoord op de door enkele Kamers van koop
handel en fabrieken aan den minister van waterstaat
kenbaar gemaakte bezwaren tegen de afsluiting Voor
niet-reizigers vau de perrons op de stations der Exploi
tatie-maatschappij, is aan die Kamers het volgende
medegedeeld „De maatregel is genomen zoowel in
het belang van het reizend publiek, als in dat van
den dienst der Maatschappij. De vrijheid, aan een
ieder gelaten, om op de perrons te komen, ook zonder
dat hij zich op reis begeeft of iets in verband met het
aankomen of vertrekken van treinen heeft te verrichten,
heeft aanleiding gegeven, dat op een aantal stations het
perron eene verzamelplaats is geworden van lieden, die
or niet behooren te komen en de bewegingen, zoo
wel van de rijzigers als van de beambten van den
spoorwegdienst, belemmeren. Daartegen kan alleen wor
den gewaakt door den toegang tot de perrons slechts
open te stellen voor reizigers, die hun plaatsbewijs,
en «iet-reizigers, die een toegangsbewijs kunnen vor-
toonen. Aan uw verzoek, om mede te werken tot
opheffing van een maatregel, die alleen in het be
lang der goede orde is genomen, en die niet in
strijd is met de bestaande wettelijke verordeningen,
kan door mij geen gevolg worden gegeven. Uwe
bewering, dat de perron kaartjes slechts geldig zouden
zijn gedurende het uur, waarop zij worden afgegeven,
schflut op een misverstand te berusten. Blijkens bericht
van den directeur-gpneraal der Exploitatie-maatschappij
zyn die kaartjes, volgens de gegeven voorschriften,
nog geldig gedurende hot uur, volgende op dat waarin
zij zijn afgegeven."
De Gemeenteraad van Haarlem kwam Woensdag
bijeeu, hoofdzakelijk tot bet onderzooken der ge
loofsbrieven der nieuw gekozen leden eu tot be
handeling van het protest, dat tegen dé verkiezing
is ingediend. De korte geschiedenis der zaak is de
volgendeToon op 4 Aug. jl. het proces-verbaal
der stemopneming door den voorzitter vau het bu
reau werd voorgelezen, kwamen de heeren W. F.
Overlioff c. s. protesteeren tegen do wijze, waarop
de op 21 Juli bevorens gehouden eerste vrye stem
ming had plaats gehad.
In dit protest waren Volgens het inzien dier hee
ren de feiten opgenomen, waaruit zonneklaar zou blij
ken, dat de gevolgde wijze van stemmeu had geleid
tot onbillijkheden eu dus onmogelijk kan gelegen
hebben iu de bedoeling vuu den wetgever, te meer
nog daar deze wijze van stemmen geen grond vindt
in de letter der wet. Deze toch keut slechts één
geval, waarin «ter voorkoming van misverstand moet
worden onderscheid gemaakt bij de stemming over
een afiredeud en een nieuw te benoemen lid, art. 30
der gemeentewet namelijk, dat voorschrijft dat hij
dio ter vervulling eener, buiten bij deu rooster be
paalden tijd, opengevallen plaats, tot lid van den
raad gekozen is, aftreedt op het tijdstip, waarop
degeen, in wiens plaats hij verkozen werd, moest
aftreden. In dat geval alleen is splitsing noodig.
Van a.le andere gevallen is in de gemeentewet niets
voorgeschreven, waaruit duidelijk blijkt, dat eeue
verkiezing als de onderwerpelijke door haar wordt
kn ik heet u van harte welkom, antwoordde'
Unica, en iu de schoon» oogen, die hem teeder aan
zagen, parelden tranen. Moogt gij hier rust vinden
na al de stormen, die gij tot dusver doorleefd hebt.
Eu daar is immers ook mijn oude Daniël I
zeide Kurt, den grijsaard de hand reikende, de oude,
trouwe, aan wien ik zoo vaak gedacht heb
Dralend legde Daniël zijn hand in die van den
graaf, op wiens gebruind gelaat rijn blik vorscheud
rustte.
Welkom iu uWe geboorteplaats, mijnheer! ant
woordde hij.
^0I1 veranderd vroeg do graaf, een opgo*
ruimden toon aanslaande. Gij hadt mij waarlijk niet
herkend
ü0}11zeide de oude man, het grijze
hoofd schuddende. De genadige heer droeg destijds
nog geen bril, eu de baard was ook ternauwernood
aan het groeien. Maar de hooge, statige figuur en
de scherpe blik zijn dezelfde gebleven daaraan heeft
de zon van Amerika niets kunnen veranderen.
Slechts dat de oogen zwakker 'zijn geworden,
antwoordde do graaf, zich weder tot Unica wendende,
die hare vriendin aan Kurt voorstelde.
Ik dank u voor de vriendschap, die gij mijne
zuster bewezen hebt, zeido de graaf met een lichte
buiging «int mij de schoonu 'hoop, dat gij ook uw
onderdanigen dienaar met diezelfde vriendschap zult
willen vereeren.
Alma zweeg; zij antwoordde slechts door eene
beschouwd als eene verkiezing van veertien nieuwe
leden, waarvoor dus de Algemeene bepaling van art
29 der gemeentewet geldt.
Door het kiezen op tivee briefjes na is, volgent
de protesteerenden, eon geheel andere uitslag ver
kregen dan het geval zou geweest zijn, indien één
biljet gebruikt ware, wat uit verschillende omitan-
digheden is gebleken, doch het duidelijkste hieruit
dat do heer Roeser, die op een biljet 462 stemmen
kreeg, niet, en een ander die slechts 408 stemmen
had, wèl in herstemming kwam.
De commissie van onderzoek bleef een uur weg
en kwam toen terug met een lijvig, doorwrocht rap
port. Daaruit blijkt, dat de commissie verdeeld
was, dat de meerderheid het ingodiende protest niet
onderschreef en dit op rechts- en wettelijke gron
den bestreed, terwijl d"e mirfderheid er zich wel
mede kou vereenigen.
De conclusie der meerderheid luidde als volgt;
De meerderheid concludeert tot toelating van alle
gekozenen, wier geloofsbrieven zyn onderzocht, en
tot niet toelating van den heer Tjeenk Willink,
wiens geloofsbrieven niet onder de stukken werden
aangetroffen.
De bekende dr. S. Sr. C. schrijft in het D. v Z.-Ji.
over de door hem voorgestane oprichting van alge
meene slachtplaatsenWanneer wij de geschiedenis
van deze aangelegenheid in ons land voor oogen
nemen, dan staan de kansen tot een meer algemeene
invoering in deze eeuw niet al te gunstig. Maastricht
was de eerste stad in ous land, die reeds iu 1826
op bet bestaan van zulk oen inrichting mocht bogen;
Venloo volgde in 1837 en's Hortogenbosch in 1852.
Maar deze inrichtingen konden tot 1875 niet vol
komen aan haar bestemming voldoen; er bestoud
geen wet, die de slachters verplichtte, hun vee daar
te slachten. Zij raakten daardoor min of meer in
verval, maar door de wet van 2 Juni 1875, tot
regeling van het toezicht bij bet oprichten van in
richtingen welke gevaar, schade of hinder kunnen
veroorzaken, werd het mogelijk gemaakt, by plaat
selijke verordeningen te bepalen, dat er slechts ééa
plaats in de gemeente zou zyn, waar vee geslacht
raag worden. Intusscheu waren, in verscheiden ge
meenten van het noorden en midden des lands, stem-
men optffapn, ook in de raadszaal en in de genees-
kuudigelraden, om openbare slachthuizen tot stand
te brengep. Te Groningen, Leeuwarden, Rotterdam,
Amsterdam, 's Gravenhage, Utrecht en in nog andere
groote gleden werden zelfs plannen outworpen, ja,
besluiten genomen tot oprichting van zoodanige abat
toirs, maar van al die plannen en besluiteu zijn er
slechts twee te Rotterdam en to Amsterdam
verwezenlijkt.
De vereischten van een goed abottoir komen op
de volgende neerze moeten opgericht werden
buiten de kotn der gemeente, op een plek tegen
overgesteld aan de" heerschunde winden en zoo
mogelijk in de nabijheid van vaarwaters en spoor
wegstations ze moeten ruim genoeg zijn om het
aantal vee te herbergen en te slachten, dat in den
regel door de bevolking wordt geconsumeerd. Het
slachthuis moet bevatten een aantal aan elkander ver
bonden slachtkamors, ieder groot pl. m. 40 M8. in
tweo evenwijdige rijen gebouwd op* een onderlingen
afstand van 8 M. Dit behoorlijk overdekt tusschen-
vak kan als slachtvak voor klein vee worden ge
bruikt. AOp eenigen afstand moet aanwezig zijn een
j buiging.
Maar willen wij niet naar binnen gian vroeg
Is Kurt. De reis heeft mij toch eenigszins vermoeid.
Boven in het blauwe kabinetantwoordde
Unica, heb ik eenige i^vorschingen laten brengen.
Of geeft ge er do voorkeur aan, op het terras te
eten
Neen, lieve zuster, ik kom uit een klimaat,
waarin men deze koele herfstlucht niet kent. Msg
ik. zoo vrij vvozeu, freule Von Buchenau
Alma legde hare hand in den arm des graven,
en door Daniël gevolgd, beklom Von Hohonhausen
mot de beide dames do broede trap, wier zijmuren
met de beeltenissen van do voorouders zijner familie
versierd waren.
Hoe mij hier alles aan een half vervlogen
tijdperk herinnert, zeide de graaf, toen hij in het
blauwe kabinet trad on den olik over de kostbare
meubels, de schilderijen en de spiegels liet zweven.
En zijn deze herinneringen
Vraag niet, Unicadeze herinneringen zyn
niet allen oven aangenaam. Ik zou gaarne willen
Vergeten, wat achter mij ligt; en dat ik het niet
kan, dat heefi mij menig uur verbitterd.
Hij nam aan de met massief zilverwerk en kristal
gevulde tafelplaats, on bewees, dat deze ontwa
kende lierinneringon aan zijn gezonden eetlust goen
afbreuk deden.
(Wordt vervolgd.)
slachthuis voor varkens en voorts penslokalen, mest-
bakken, kooktoestellen, hijsch- en transport-toestel'
len, lokalen waar vleeschwaren bereid worden, berg
plaatsen voor bloed eo verderen afval en, behalve
de woningen voor bet dienstpersoneel, een kantoor
voor kouring, met de noodige instrumenten tot on
derzoek; waar noodig, kunnen ook ijskelders ge-
boa» d worden.
Vervolgens moeten de noodige veestalion aanwezig
zijn, benevens een slaobtlokaal voor dieren, verdacht
of lijdende aan besmettelijke ziekten, en eindelijk
een panrdenslaobterij. Het behoeft geen betoog,
dat er gezorgd moet worden voor flinke ventilatie!
voor beveiliging tegen verontreiniging van lucht,'
bodem en water. Er moet ruime aanvoer van zuiver
water en onschadelijke afvoer van bet gebruikte be
staan. Bij de aanwezigheid van zulk een Inrichting
moet het streng verbodon zijn, elders dan daar te
slachten. Wij moeten ous bepalen tot deze hoofd
trekken, omdat plaatselijke omstandigheden den om
vang en de inrichting van elk abattoir moeten wij
zigen. Het is mogelijk, dat een zoodanige inrichting
voor vele gemeonton financieel bezwaarlijk zal zijn,
maar toch zal het blijken, dat, bij een goede exploi-
tatio en bij de algemeen verplichte deelneming van
alle slagers, de gemoentekas er niet ODder behoeft
te Ijjdenen zoo dit al het geval moge wezen, dan
mag de gemeente zich wel eenige geldelijke opoffe
ring getroosten voor een inrichting van zulk gewich
tig sanitair belang. Niet alleen zal dit er beter door
gewaarborgd, maar ook liet toezicht zal gemakkelij
ker uitgeoefend kunnen worden eu dat meer ver
trouwbare toezicht zal ook bet crediet der slagers
ten goede komen.
Uit Londen schrijft men asn de X llott. Cl.
De held van Jules Verne's „Reis om de wereld
in tachtig dagen" zou tegenwoordig met al zijne
vlugheid reeds achter het net «isschen. Ook in het
vak van snelreizen is de concurrentio heftig, en
maakt de meusehheid voortdurend vorderiugou,' van
welke het einde niet is te voorzien. Ja, de grap is
nu reeds zoover ontaard, dat er redactiën van bladen
worden gevonden, welko menschelyke renpaarden er
op nahoudenom voor baar de wereld rond te
galoppeeren, zonder eenig ander doel dan zoo gauw
mogelijk weer op bonk terug te keeren. De één
doet het in 78 dagen, waarna terstond een ander
uitgezonden wordt om het in 77 dagen te doen.
Is er iets krankzinnigers denkbaar 1 Na de mannen
zijn de vrouwen gekomen, en eerlang verwacht ik
de reclame eeuer Bariiumaehtigc krant, waarin aan
gekondigd wordt dat een zuigeling, onder toezicht
eener min, de wereld zal gaan afstooinen tot ver
maak dor internationale gapors, die teil minste ééne
sensatie per dag moeten bobben, en anders diep
ongelukkig zjjn. r
Middelerwijl moeten zij zich tevredpn stellen met
de •toeristische goocheltoeren va» jongedames. Eóne
er van zie ik in plastischen vorm vóór mij liggen.
Mejuffrouw Elisabeth Bisland heoft, op bevei barer
redactie en vermoedelijk op kosten dezer laatste, voor
het „Cosmopolitan Magazine" te New-York oene
reis om do wereld ondernomen in mededinging met
eene andere jeugdige krantenechrijfster aan den over
kant van den haringvijvcr. Miss Bisland kroeg geen
ander mandaat dan om zoo vlug mogelijk te reizen
hoe gauwer hoe beter, en letterlijk geen rekening
te houdon met de middelen, maar alleen bet dool
te teilen.
Hoe zij hare taak volvoerd heeft, in 76 dagen!
en er in geslaagd is barer concurrente eeno vlieg
af te vangen, vertelt zij ons in een boekje, dat zoo
straks van do pers gekomen is bij Osgood. Beginnen
wjj met volkoipen te erkennen, dat Miss Bisland
schrijftalent bezit on de kunst verstaat een onder
houdend werk te leveren. Maar zulk eone erken
tenis is niet bij machte eene verzuchting te onder
drukken over zóóveel misplaatst vernuft en zóóveel
weggeworpen gaven. Dit jong.: meisje vliogt vau
den eenen trein naar den anderen en van de spoor
naar de boot, of omgekeerd. Zij verwezenlijkt liet
program van Larotisse, die reeds meer dan twintig
jaren geleden de phrase bedacht„L'on ne voyage
plus aujourd'bui, l'on arrivé 1" En toch matigt zij
♦l'"'1 ree'lt aaD ,>m uvor a"e landen en volken,
die zij zoo vluehtig bezoekt, te schrijven als liaddo
rij maanden lang bij hen vertoefd en hou op de
keper beschouwd. Jules Verne hoeft het verstandiger
overlegd dan ïniss Bisland. Zonder zijn studeerver
trek te veriater., heeft hij een boek geschreven, niet
•Heen voel vermakelijker in megig opzicht dan „A
urging Trip around the "World," maar tevens dege
lijker. Hij wildo nut stichten door liet 'verspreiden
van kennis, terwijl het haar uitsluitend doel was,
door te jagen en torug te komen, liet resultaat is
da» ook een boek dat, hoewol in ouderhoudenden
V' geschreven. geen waarde .hoegenaamd bezit als
reisbeschrijvingen evenzoo goed, neen oneindig
beter, thuis zoude hebben geschreven kunnen wor
den, zonder andere moeite dan een uitstapje nu on I
dan naar de openbare boekerij in de plaats der
inwoning.
Toch beschouw ik miss Bisfand eer als eeu slacht,
offer dan als eene hoofdschuldige. De redactie, die
haar afvaardigde op eenen waanzinnigen toeht als
reclame, is eigenlijk veel sterker te laken dan het
meisje, welks gezondheid ouder de voortdurende
spanning van het jakkeren vau de óéue plaats uaar
de andere, gelijk zij zelve erkent, sterk geleden heeft.
Doch hot meest te veroordeelen is de houding van-
het publiek, welks belustheid op gekruide versnape
ringen en nieuwigheden van allerlei aard dergelijke
ondernemingen mogelijk maakt, ja uitlokt. De wereld
schreef Carlyle, is een oud wijf, dat eene koperen
duit voor een goudstuk aanneemt, als dit in hare
kraam te pas komtmaar „in casu" ontaardt dwaas
heid in verbijstering.
De heer ,Harald Mickman te 's Hage schrijft in
de Avmdpost een artikel, waarin hij het publiek
waarschuwt voor de praktjjken van den wonderdok
ter Sequah.
„Het was," schrijft genoemde heer in 't
jaar 1888, dat ik dien Sequah het eerst leerde ken
nen, eu wel in Glasgow, in Schotland. Daar had
hij groot succes. Io don winter, van hetzelfde jaar
trof ik hem weder in Edinburg aan, waar hij door
de studenten van de Waverley Market werd verjaagd.
Sedert heb ik hem uit het oog verloren tot den
aanvang van dit jaar, toon ik hom in Londen aantrof.
Zelf toen vreeselijk aan rhumatiek ljjdende, liet ik
mij overhalen om van hem een fleschje olie te no
men, maar, hoe ik ook wreef of mij liet wrijven,
de olie baatte niets. Alleen slechts, toen ik een be-
hoorlijk geneesheer ontbood, ontving ik medicijnen,
die mq goed deden en mijn horstel te weeg brachten!
Toen ik weder geheel gezond was, begaf ik mij
eens op weg om dien Sequah en zijn bluffenden
aanhang nog eeus weer te zien en te hooren.
Ik zag bij die gelegenheid een man, die met twee
krukken liep, naar Sequah voortzukkelon, waarna
een van des wonderdokters handlangers den man
vau zijn bovenklevron ontdeed en met de beroemde
olie aan 't wrijven ging, met het gevolg dat de
kreupele zijne krukken wegwierp en even vlug weg
liep, a'sof hem nooit iets gemankeerd had.
Mijne nieuwsgierigheid opgewekt zijnde, volgde ik
den kreupelen, of liever, nq niet kreupelen man, en
op een goeden afstand sprak ik hem aan als volgt
(in 't Engelsch natuurlijk)
„Ei, zeg eeus, vriendje, hoeveel heeft Sequah je
van morgen gegeven om deze comcdie te spelen
„Miud your own business.» (Bemoei je met je
eigen zaken,) was het antwoord.
„Welnu, het zijn mijn zaken. Ook ik heb een
wonderbare medicijn. Als je bij mij diezelfde kunst
wilt komen verkoopen morgenavond, dan geel ik ;e
vijf pond."
„Meeu je dat?»
„Welzeker."
"Dan kom ik. Waar moet ik zijn ou hoe laat?»
Ik gaf hem een plaats op, maar ik was er natuur
lijk niet. Ik had injjn doel bereikt; namelijk uit
gevonden, dat die zoogenaamde plotseling genezen
kreupelen nooit kreupel waren geweest, doch alleen
als hansWjorst of reclamemiddel dienden.
„En nu verder. Wie is Sequah Ik heb me
laten vertellen, dat hjj een klerk zonder bezigheid
was, die in Amerika op kleine schaal op dusdanige
manier is begonnen, met succes bekroond werd en
toen zijuo „patenten" aan een naamloozo ven
nootschap heeft overgedaanVandaar zeker, dat
Sequah tegenwoordig in Holland, Duitschland, het
Zuiden van Afrika uil iu Australië bezig is.»
lii de internationale politiek beginnen do han
delsbetrekkingen met den dag' eeu belangrijker rol
te spelen. Bij den van Fransche zyde begonnen
tarievenoorlog en het spoedig vervallen der meeste
tractaten, waardoor onderhandelingen over nieuwe
tractaten noodig zijn geworden, komt thans de slechte
graanoogst, die voor den internationalen handel mede
zijn droevige gevolgen heeft. In Duitschland is
veel ergenis gewekt door een maatregel dei Russi-
scho Regeering, eerst aangekondigd, daarna officieus
tegengesproken, maar spoedig daarna vorschenen, om
den uitvoervan rogge, roggemeel en zomoloii te
verbiede^v,
Te Böfïijn wordt algemeen, zelfs door coiisorva-
tieve bfcfcfeiR aangedrongen op de ^phoffing der graan- j
rechte», ten einde verdere stygiug der graanprijzen
te voorkómen. Het heftigste geschiedt dit natuurlyk
weer door de Frehinniqe Zeitunghet orgaan van den j
oppositieleider Richter, die doet uitkomen dat do
roggeprys ter Berlijnsche beurs nu reeds 25 mark
hooger is dau toen rijkskanselier Caprivi in don Rijks j
dag voor eenige niaaudeu de opheffing van de graan- i
rechteu voor overbodig verklaarde. Do heer Richter I
wil daarom een beroep doen op keizer Wilhelm, die
reeds vaker getoond heeft eeu open oog te hebben
voor den nood des volks. Weigert Caprivi toe te
geven, dan moot het volk zich tot den keizer wenden
en hem verzoeken een anderen kanselier te kiezen,
die de belangen van bet grootste gedeelte van het
volk beter begrijpt.
Aldus de heer Richter, maar de regeering zal ver
moedelijk, alvorens een besluit te nemen, de werkiu»
der verbodsbepaling eerst afwachten. Vandaar dan
ook, aat de Ileidu-anzeujer onmiddellijk een statistiek
openbaar maakt betreffende de vooruitzichten van den
oogst in Duitschland. Het doel is te doen uitkomen
dat de oogst vermoedelijk nog zal meevallen, terwijl
er tevens wordt bijgevoegd; dat er alle kans bestaat
op eeu gunstigen aardappel-oogst. Van de Duitsche
regeering is dus niet Ie verwachten, dat zij zich in
dit opzicht bijzonder 'zal haasten.
Intusschen blyven de Petersburgsche bladen be-
toogen, dat de Russische regeering het besluit alleen
fieoL genomen met het oog op den nood, die in Rus
land heerscht. Politieke bedoelingen zijn daarbij niet
m het spel geweest, maar toch kunnen eenige bladen
hun leedvernsaak niet verhelen, dat juist Duitschland
zoo zwaar door het uitvoer-verbod wordt getroffen
terwijl de Franschen geheel buiten spel biijven. Sedert
den Krim-oorlog is dit de eerste maal, dat een der
gelijk vdrbod wordt uitgevaardigd.
Volgens den Petersburgschen correspondent van de
Koltmc/ie Zeitung bestond er ook nu geen aauleiding
voor een zoo ingrijpenden maatregel, want de be
richten over den nood in de provinciën zqu zeer
overdreven. De regeeringen van de verschillende
gouvernementen overdrijven, ten einde een grooter
toelage te verkrijgen. Zoo o. a. verlangde Nihchnei-
Nowgorod 8,000,000 roebelmaar bij onderzoek bleek
een subsidie van i,000,000 voldoende tc zijn. Het
zelfde was ook het geval in Kasau en Samara, die
samen 9,000,000 roebels verlangden.
Het verbod is ochier uitgevaardigd en doet overal
zijn invloed gevoelen. De Petersburgsche graanhan
delaars trachtten van de gelegonheid gebruik te maken
om nog voor de in werking treding van het verbod
zoo veel mogelijk rogge uit ie voeren, maar te Berlijn
worden de prgzen nog steeds hooger. In Ï8&7 kostte
de rogge te Berlijn 113,26 Mk. per 1000 HL. De
invoerrechten werden allengs van 10-tot 60 Mark
verhoogd en Dinsdag jl. werd dezelfde hoeveelheid
rogge te Berlijn verkocht voor 226.60 Mk., dus twee-
maal zooveel.
Den 4den Mei, toen de zaak in den Rijksda" be
handeld werd, kostte de rogge 190.60 Mark, in Jnni
toen generaal Caprivi zijn bekende verklaring aflegde'
was de prijs reeds gestegen tot 201.50 Mark en nu
na het uitvoer-verbod der Russische regeering kost
de rogge reeds 226.50 Mark. Geen wonder dus
dat men zich in Duitschland ongerust maakt en bij-
tyds op het nemen van voorzorgsmaatregelen aandringt.
De Russische handelspolitiek is reeds sints jaren
Duitschland weinig gunstig, en de betrekkingen
zuleu or nu met op verbeteren. De Norddoutsche
Ailgemeine had voor oenige dagen een artikel
waarin zij duidelyk genoeg aanwees, dat Rusland
eenerzijds en Amerika anderzijds de lauden zijn
wier tariefpolitiek voor de moeste Europeesehe Stalen
noodlottig is. Duitschland is aan het onderhandelen
met Oostenrqk met Italië, met Zwitserland, met
Beigie en met Servie, om met 1 Febr. 1892 nieuwe
tractaten met deze landen in werking te doen tre
den. Van sommige zijden, Fransche zoowel als
Duitsche is beweerd, dat liet te doen was om oen
tolverbond, ten einde Frankrijk te isoleeren. Togen
deze voorstelling komt ,1e Norddeutsclio beslisl on
Er steekt volgens haar volstrekt geen voordeel in
Frankrijk te isoleeren ou het is slechts te beiam
■neren, dat Frankrijk er naar streeft door een on
zinnig hoog tarief gich zelf te isoleeren. Duitsch-
land heelt geen ander doel dan het sluiten van trao-
taten met alle middeu-Europeesche Staten, om de
noodlottige gevolgen te keeren, die voor allou voort-
vlocien uit de steeds verder gaande afsluiting van
uitgestrekte déhouché's aan deze en aan gene ziide
van den Oceaan. Kwam het m Midden-Europa zelf
tot een tolkrgg, het zou een oeeonomische ramn ia
een ramp voor de beschaving zijn. Dit is zeker
verwonderlijk verstandig gesproken, maar ougelukkitr
is Duitschland zelf door zijn Bismarckiaansche tol-
pohtiek er niet weinig schuld aan geweest, dat een
toestand is geschapen, die een tolkrijg vrijwel nabfl-
Het denkbeeld vau een algemeene midden-Euro
peesche tollinie is natuurlijk, naar aanleiding v„n »l
de hangende handelspolitische onderhandelingen
weder opgedoken. Practischo mannen bcnincn
tusschen wel dat dio onuitvoerbaar is, en Ld,,,!"
dau ook niet aan de teudenz-berichleii, dat liJZ
door Duitschland zou aangezocht zijn om iu L'
toiume te worden opgenomen. De zaak is dat
Bolgie over de grondslagen voor een tracta'at wóïdt
onderhandeld ter vervangiug van het -
dat nu reeds van. 1876 duurt.
