Buitenlandse!] Overzicht.
4
Bat herinnert de gesohiedenis van den man, die
15000 blaasbalgjes erfde en zeeen voor een beleende,
soodat hij er 45000 fr. voor kreeg. Een nationale
feestdag kwam met een besluit, dat al de panden van
drie frank zouden worden teruggegeven. De man
kreeg zgne 15000 blaasbalgjes terug en begon ze
kort daarna opnieuw te verpanden, zoodat hij in
weinige jaren een schoon fortuintje had.
Amerikaansche schouwburg-sensaties. Het toppunt
van realistische voorstelling heeft de moderne Ame
rikaansche sensatie-schouwburg: zoo wordt aan de
M. Neuesten Nachrichteu geschreven, bereikt in het
tooueeistuk «Blue Johns." De hoofdscéne van hot
stuk speelt in de machinezaal van een zaagmolen.
Op den achtergrond werkt suizend oene reusachtige
echte cirkelzaag, door stoom gedreven, die een plank
van vier duim doorzaagt, werkelijk doorzaagt. Lang
zaam, door de mechaniek van zijn onderlaag in be-
weging gebracht, schuift de plank in de zaag, wier
tanden haar gonzend doorsnijden. De zaal is ledig.
Be arbeiders hebben zich voor een poos verwijderd.
Baar naderen in heftige woordewisseling de eigenaars
der fabriek. Zij zijn mededingers naar de liefde van
eene vrouw. l)en een houden moorddadige gedach
ten bezig. Hij velt zijn tegenstander met zwaron
vuistslag ter aarde. Als deze machteloos op den
grond ligt, wordt do overwinnaar door eene duivel-
sche gedachte aangegrepen. Hij pakt den bewuste-
looze en bindt hem op de plank die in de zaag
steekt de plank schuift onbekommerd en machinaal
verder en verder, en voert zijn menschelijken last
naar de haarscherpe cirkelzaag toe. Be moordenaar
vlucht het offer is alleen alleen en hulpeloos
op dc plank met elk oogenblik schuift de dood in
de gedaante van de bliukende cirkelzaag naderbij.
Be spanning in het publiek wordt stuipachtig.
Mannen sidderen, vrouwen vallen in onmacht. Be
man op zijn plank is roerloos vastgebonden, Hoe
wanneer men hem eens niet bijtijds weg nam Hoe,
wanneer de acteur slechts eene seconde te laat toe
springt Thans is hij nog maar een daim van de
zaag verwijderd, een enkele duim daar, eindelijk
verlossing, verlossingArbeiders vliegen binuen,
zetten de machine stil en sleuren den ongelukkige
er onder vandaan hij is gered. Nog eene seconde
en het publiek had hem in twee helften aan beide
zijden van de cirkelzaag zion nedervallen.
Slordiger huishouden dan dat van Koningin Victoria
in het begin barer regeering later, door Prins
Albert's invloed, is er wel beter orde op gesteld
is wel moeilijk denkbaar. Be verdeeling van het
ondergeschikt dienstpersoneel en van de werkzaam
heden was meer dan dwaas. Be een schoof het werk
op den ander. Baron Stockmar verhaalt iu zijne ge
denkschriften, dat de Koningin er dikwijls over
klaagde, dat het in de eetkamer veel" te koud was
dit kwam omdat de opper-bofmeestor de brandstof
in den haard legde en dat de opper-kamerheer alleen
het vuur mocht aansteken en onderhouden.
Al» er een ruit was gebroken, duurde het soms
maanden eer het gemaakt werd, want het verzoek
daartoe moest langs grooten omweg geschieden.
Be dienstboden deden allen wat zij wildenzij
gingen uit of bleven tehuis, naar welgevallen. Om
de gasten van do Koningin bekommerde zich niemand.
Er was niemand, die hun den weg zelfs naar hunne
van den matroos ten uitvoer had gebracht.
Eu nu zijn verleden Had hij niet op den open
baren weg iemand beroofd en daarvoor tien jaren
tuchthuisstraf opgedaan Was dat niet in zekeren
zin ook een moord met voorbedachten rade geweest
En had hij niet vóór deze misdaad herhaalde malen
wegens diefstal en andere vergrijpen in do gevan
genis gezeten? Had hij niet zelf bekend, ja, zelfs
zich er op beroemd, dat hij den stok met den lou
den knop gestolen had
Welke verdere bewijzen werden dus nog vereischt
De verklaringen van alle getuigen waren eveneens
tegen hem. Het stond va9t, dat hij altijd een driftige,
vechtlustige kerel geweest washet stond vast, dat
hij den jager Hackert had willen overreden, aan de
misdaad deel t« nemen, en hem voor de volvoering
er van een wapen te leveren. Belachelijk was dus
ziju bewering, dat hij de brieventasch en het roes
gevonden had. Waarom zou de matroos zijn ver
moord? Vermoedelijk alleen om zijn geld Eu kon
nu een verstandig raensch gelooveu, dat de moorde
naar dan na het plegen van de misdaad den buit
zou wegwerpen? In dit geval zou hij immors ook
de zakken van den verslagene niet geplunderd heb
ben want welk doel zou dit dan gehad hebbjp
De leugen was te lomp, te slecht bedacht, dan
dat zij de rechters op e n dwaalspoor zou kunnen
brengen.
Nu gaf Reimann voor, op den dag der misdaad
niet in de nabijheid van Hobenhausen te zijn ge-
kamers wees. Uren lang doolden zg na eene audiëntie
b. v. in do gangen van het paleis te Windsor rond.
In November 1840, na de geboorte van de Kroon
prinses, thans Keizerin Frederik, wist een straatjongon,
Jones genaamd, het paleiB binnen te sluipen. Hij
braoht deu nacht door onder eene kanapé, vlak naast
de slaapkamer der Koningin.
Maar het fraaist van alles was, wat den Franschen
ambassadeur Guizot te London overkwam. Hij lo
geerde bij do Koningin en kon des avonus zijne
learner niet vinden. Op goed geluk af, opende hij
ten laatste eeu der vele deuren, welke hg zag. Tot
zgn schrik ontwaarde hij in de kamer eene dame,
dje zich ontkleedde. Haastig trok hij de deur dicht,
verwijderde zich «en ging maar weer aan 't zoeken.
Den volgenden tfiiddag aan tafel zei Victoria
Jiartelgk lachend tot hem„Weet gg wel, mijnheer
Guizot, dat gg van nacht in|mgne kamer geweest zgt,
juist toen ik naar bed wilde gaan
{Lettres de Guizot.)
Het Franscho vischnet, de „Maudrague" genaamd,
dat zeer grooto mazen heeft, van sterk touw gemaakt,
kost 24,000. Het net heeft drie afdoelingen, waar
do visch achtereenvolgens in komt, en het is meer
dan 4U0 meter lang en bgua 70 breed. Het is zoo
sterk, dat er, behalve de gewone visschen, do dolfijn,
de tongn en andere zeemonsters in gevangen worden.
Een sleepnet is van 30 tot 50 voet lang, met mazen
van wel 4 voet breed; een drgfnet, 120 voet lang
bij 20 diep; de zegen, op de kust van (Jornwallis in
gebruik om de sardijnen te vangen, is ongeveer 200
vademen of 1200 voet lang en 10 vademen of 60
voet diep, op het diepste gedeelte. Het net, dat ge
bruikt wordt om de tongnen in de Middellandsche
Zee te vangen, is dikwijls een mijl lang. Sommige
Russische vischuotten zijn 3000 voet lang. Het lange
sleepnet, om versch-water-visschen te vangen, kost een
halve kroon de meter. De gezamenlijke waarde van
de vischnetten, in Schotland gebruikt, wordt op
JC 780,000 geschat.
In de katholieke bladen vindt men thans eeu
schrijven van de heeren mr. J. G. de Bruiju, lid
der Eerste Kamer der Staten-Generaal, en E. J. J.
H. Dobbelman, mr. L. M. H. baron Michiels
van Verduijnen en rar. F. J. F. M. Walter, leden
van de Tweede Kamer der Staten-Generaal, naar
aanleiding van de bekende circulaire der hoeren
Haffmaus c. s. Eerstgonoemden zoggen in dit
schrijven
Het is de innige overtuiging van ondergeteekenden
dat nieis goeds lot stand te brengen is in, door
en voor de katholieke partij, tenzij allen hunne beste
krachten aauwendau om in eensgezindheid ter be
reiking van hetzelfde doel samen te werken.
Tot heil van godsdienst en staat is het noodza
kelijk, dat men hetzelfde doel gezamenlijk trachtte
te bereiken maar dan moet ook vrede en eensge
zindheid heerschen in de katholieke gelederen, en
vrede en eensgezindheid kunnen alleen ontstaan en
blijven bestaan, als de katholieke volksvertegenwoor
digers, gezamenlijk optredend en handelend, daarbij
iedere verdeeldheid, die het govolg is van vroegere
omstandigheden, ter zijde stellen.
Ondergeteekenden zijn de eerste om te erkennen,
maar tevens om te betreuroD, dat ouder de katho
lieke leden der Staten Generaal, op dit oogenblik,
niot die eensgezindheid bestaat, die reeds dadelijk
weest, en beriep zich daarbij op een schaapherder,
dien hij zes uren van Hohonhausen verwijderd op
het veld had aangetroffen en naar den weg zou ge
vraagd hebben. De rechter van instructie had aan
die verklaring geen de minste waarde gehecht, maar
niettemin den herder opgezocht en hern ook worke-
lijk ontdekt. De herder kende echter dón beschul
digde niet en herinnerde zich niot, hom ooit gezien
te hebben.
Ook daarvoor bad Reimann oen verklaring. Do
herder bad hem den rug toegekeerd en het niet de
moeite waard geacht, hem aan te zien, zeide hij.
Was dat geloofbaar? Wellicht; maar do herder
kon zich ook niet herinneren, dat op den hem aan-
geduiden dag tegen den avond zulk een vraag tot
hom gericht was geworden het kon zijn, maar het
kon ook niet zijn de bewering van den beschuldigde
bracht hem klaarblijkelijk in verwarring, en hij wilde
zijn geweten niet bezwaren, llij was een bejaard
man en, zooals hij zelf zeide, reikte zijn geheugen
zoover niet meer; er lagen al reeds woken, maanden
tusschen heden en dien dag, en er kwamen zoovele
voetgangers, die naar den weg vroegon
Bio man was de eonige getuige a décharge voor
den beschuldigde.
Aan diens getuigenis was geen beteekenis te
hechten; hij zoide immers, dat hij den beschuldigde
niet koude.
Reimann schoon ook geen gunstige vurklaring
verwacht te hobbeo op zgn b/utaal gelaat zag men
het gezamelijk en eendrachtig optreden in politieke
aangelegenheden mogelijk maakt. Zyzijn echter over
tuigd, dat die eensgezindheid, wanneer allen haar
in ernst willen, is te verkrijgen, doch dnt alsdan een
program eenor katholieke partij in de Staten-Gene
raal iu ons Vaderland, alvorens te worden aangeno
men en tot stand te komen, aan het oordeel van alle
katholieke loden der Staten-Generaal moet worden
onderworpen, dat ieder der leden in de gelegenheid
moet zijn gesteld om zijne zienswijze daarover uit
te spreken, dat van die besprekingen op de meest
zorgvuldige wijze een protocool of notulen moet wor
den opgemaakt, doJjf alle leden, die zich bg dat
program aansluiten,»xe ondorteekeneu, en dit wel om
te vermijden, dat later weer twist en oneenigheid
ontstaan over do uitlegging der bewoordingen van
het program.
Ondergoteekendeu nemen de vrijheid, aan hunne
hooggeachte mede-afgevaardigden, die hun voormelde
uitnoodiging deden geworden, op te merken, dat zg
hunne bevreemding moeten uitdrukken, dat alleen de
onderteekenaars der circulnire ziju uitgenoodigd tot
het medewerken aan, of het tot stand brengen vau
een program eenor katholieke club van afgevaardig
den ter Staten-Generaal terwijl elf katholieke loden
der Twoede Kamer der Staten-Generaal, tot zulke
modowerking en vaststelling niet waren uitgenoodigd,
ja zelfs dienaangaande goheol onkundig waren gelaten
en van de instemming met of raadpleging over den
inhoud der circulaire van do katholieke leden der
Eerste Kamer der Staten-Generaal door geen enkele
onderteekening blijkt.
Ondergeteekenden zgn van meening, zonder eenige
goed- of afkeuring over hot ontworpen program der
opgerichte club uit te spreken, dat alleen door samen
werking vau allo leden der roorasch-katholieke staats
partij in de volksvertegenwoordiging eene door aan
eensluiting krachtige, door overtuiging machtige, door
terzijdestelling vau persoonlijke inzichten, is die
noodig, geheel eensgezinde staatspartij is te vormen
en te behouden.
Tot zulke gemeene overeenstemming onder do ka
tholieke vertegenwoordigers d§r Staten-Generaal, al
thans eone poging daartoe te doen, eene poging, die
aan de welwillendheid van alle R. K. leden der
Staten-Generaal wordt aanbevolen, is het doel van
ondergeteekenden.
Daar door do veertien leden, dio voormelde circu
laire aau hunne medeledon zouden, de eerste stap
werd gedaan tot het oprichton of weder oprichten
oener club van R. K. Kamerleden, noodigon onder
geteekenden bescheidelijk die mede afgevaardigden
uit, ter verkrijging van een program, omnuim con
sensu ontstaan, alle katholieke Kamerleden bijeen te
roepen. Mocht echter bij enkele of meerdere dier
modeleden onvorhoopt bezwaar bostaan tegen het doen
van zulke oproeping, mocht zulke oproeping niet vau
hen uitgaan dan zullen "de ondergeteekenden de eer
hebben alle katholieko leden der Eorste en Tweede
Kamer der Staten-Generaal beleefd iflt to noodigeu
tot het bijwonen eoner vergadering, te houden tus
schen 22 en 29 November e. k., terwijl dan bij nader
schrijven uur en plaats van bijeenkomst zullen worden
opgegeven.
Inmiddels hebben de ondergeteekenden de oer aan
ieder der katholieko leden dor Staten-Generaal boven
staande korto beschouwingen in wolwillende overwe
ging to govon, torwijl huu geacht medelid mr. Haff-
mans, dit als voorlcopig bescheid op do door hemen
geen spoor van teleurstelling. Zijn onverschilligheid
was hemeltergend en getuigde ook al voor zijn
schuld.
Bij de verklaringen van Hackert lachte hij, en
toen graaf Von Hohonhausen voor de balie trad,
vlamde er haat in zijn oogen.
De verontwaardiging van het publiek steeg van
uur tot uur, eu op de rechters had hot gedrag van
den beschuldigde een noodlottig erf invloed. De
ambtenaar van het oponbaar ministerie maakte het
kort met zijn requisitoirdo schuld was immers
zonneklaar bewezen welke twijfel bleef er nog over?
En de verdediger besefte dit ook en bepaalde zich
er toe, do misdaad niet als moord met voorbedachten
rade, maar als doodslag te qualificeoren. Hij op
perde do mogelijkheid, dat tusschon den moordonaar
en zijn slachtoffer een woordenwisseling had plaats
gevonden, er. de koddebeier in het hevigste van dien
strijd door drift tot den noodlottigen slag vorleid
was geworden. Maar aan die mogelijkheid, waar
over zelfs do beschuldigde glimlachte, wilde niemand
gelooven, en toen do rechtbank zich ia de raadkamer
terugtrok, verwachtte ieder het „schuldig."
De beraadslaging duurde niet langde uitspraak
verklaardo Reimann schuldig aau moord, diefstal eu
inbraak mot verwonding, eu de vraag, of verzach
tende omstandigheden aanwezig waren, werd ont
kennend boantwoord. Peter Reimann werd ter dood
veroordeeld.
(Wordt vervolgd.)
dertien andere Kamerleden toegezondeu circulaire
zal gelioven te beschouwen.
Abraham's offer in Rusland. Tegen het einde van
een dag in den vorigeu winter (schrijft een Russisch
correspondent aan do'^Christian World") zat Dmitri
Kurtin aan de (leur ^.«n zijn blokkenhuis, zijne izba,
te lezen. Hij was eön man van ongeveer vijftig jaar,
lang, donker, mager, met een smal hard voorhoofd,
doordringende kleine'oogen en saamgeknepen lippen,
het gezicht van oen redemptorist, streng, ascetisch,
somber. Bij het verflauwende licht van den namid
dag zat Kurtin over zgn boek te peinzen, den oudeb
Slavonischeu bijbel, van zijn grootvader geërfd. Het
was de avond voor St. Izaak, en hij las de geschie
denis van den ouden patriarch, lezend en peinzend,
lezend en biddend.
Hij had de geschiedenis van Abraham's gestoorde
offerande, het offeren van zijn zoon, gelezen en her
lezen, en de oudo Hebreeuwsche vertelling scheen
een zonderlinge bekoring op hem uitteoefenen, zijn
geest vullend met vreeselijke gedachten die hem ge
heel overmeestordon. Later legde hij uit, dat de ge
dachte aan de slechtheid dor wereld en do volko
men hopeloosheid dat verlossing ooit het menschdom
bereiken zou, reeds sinds lang hem met rouw ver
vuld en zijne kracht verzwakt hadden. Dat allen
moesten te gronde gann wegens hun verzaken van
God, was een denkbeeld dat sinds weken hem steeds
meer had overweldigd. Wat kon hij doen om de
onvermijdelijke verdoemenis die het menschdom moest
treffen, af te wenden. Met dit denkbeeld vervuld,
las bij weer de vreeselijke geschiedenis van Abraham
en Izaiik, en de ontzettende gedachte kwam bij hem
op, dat hij on zgn vrouw en zoon voor eeuwig ver
loren zouden zijn, als zij niet een middel vonden
om do goddolijko gerechtigheid te verzoenen. „Je
hovah jireh" mompelde hij in zichzelf„op den
berg des Heeren zal er voor gezorgd worden." Hij
redeneerde mot zich zelf„als de Heer mij gebood
Grisha te offeren om mijno gehoorzaamheid te be
wijzen, zou ik dan te kort schieten? O Heer, stel
mij niet op proef; hij is mijn eenige zoon, da kleine
Grisba. Maar als Gij het gebiedt, dan zal ik Uw
machtige stem hooren, en die mij zal zoggen Daar
gij mijn bevel hebt gehoorzaamd en niet uwen zoon
behouden hebt, uw oenigon zoon Grisha, daarom
zal ik u met zegeningen zegenon en uw geloof een
voorbeeld raakeu voor de natiën en uw offer aan
nemen tot zegen voor de volkeren der aarde."
De correspondent vertaalt een gedeelte van het
getuigeuis, eenige dagen lator door deu vader voor
den rechter van instructie der stad Vladinmir af
gelegd." Toen het donker word om te lezen, ging
ik mijne izba binnen en legde mij te bed. Maar
gedurende den nacht vermeerderde rnija smart zoo
over mij, dat ik niet kou slapen, en verscheidene
malen stond ik op om meer en stoeds meer kaarsen
aan te steken voor de heiligenbeelden. Gedurende
hot grootste godeclte van don nacht bad ik op inijn
knieën voor mijn eigon behoud en dat vau mijn
ezin gedurende nl dien tijd werd steeds de ge
achte sterker iu mijn gemoed, dat kleine Grisha
moest geofferd worden. Hij was een levendig vroo-
lijk kind, en verstandig boven zijn jaren hij kon
soms zulke wijze dingen zoggen. Als ik hom offerdo,
zou ik hem daardoor redden van de verzoekingen
van het loven, van de verzoeking om, als hij groo-
tor werd, zijn geloof te verzaken en zijne ziel te
doen ondergaan. Ik besloot hom een zekeren over
gang nuur den hemel te bereidon. Vroeg iu den
morgen, lang voor dat de uieuwe dag over de we
reld opging, ging ik naar buiten in de duisternis,
in den tuin achter de i^a, knielde daar eu vroeg
den Verlossor om een teeken. Ik vroeg, dat, als
het Zijn wil was, dat ik mijn Grisha zou opofferen,
dan de wonsch om het te doen van do rechter zijde
zou komenzoo niet, dan van de linker zijde. Gij i
moet weten dat, volgens ons geloof, do engelen de
gedachten rechts ingeven, eu do duivels links. Na
lang bidden kwam de gedachte van de rechterzijde
en ik keerde met verheugd hart naar do izba terug,
want nu wist ik dat mijn offer aangenomen zou
worden."
Op een breede bank in de binnenkamer sliep Grisha
met zijne moeder, eon zachtzinnige vrouw, die haren
zoon hartstochtelijk liefhad en vol bewondering was
voor zijn jonge wijsheid. Kurtin, verzet van zijne vrouw
vreezend zond haar onder een voorwendsel naar het
naburig dorp. Toen keerde hij zich tot zijn zoon,
en zeide „sta op, Grisba, en trek oer. wit hemd
»an, dat ik mij over u moge verheugen." Kurtin
(egde dit later uit aan don rechter van instructie, dat
m het genootschap, waartoe hij.behoort, het als zon
dig werd beschouwd, in gestreepte of gekleurde klee
derun te 9tervcn. Toen de knaap het witte kloed
had aangetrokken, gebood zijn vader hem, weer op
do bank te gaan liggen. Kurtin vouwde toen een
jas met bont dubbel en plaatste dien zorgvuldig onder
bet hoofd van zijn zoon. Toen ging hij naast hem
zitten, haalde een mes uit de mouw en bracht hem
verscheidene steken er mede toe. Het kind was
spoedig stervende, terwijl de roode dageraad helder
der on heldorder opgiug aan deu Oostelijken hemel,
1 en door het kleine ventertje der izba hare stralen
wierp, een gloeiend licht werpend op den dweeper
1 in het volbrengen zijner vreeselijke daad. Kurtin
merkte op, hoe het purperen licht dwars over het
bleeke gezichtje van het onschuldige offer gleed hij
1 was (loor ontzetting getroffen stuiptrekkingen bevin-
gen hem, en naar den hoek waggelend, waar de hei-
1 ligenbeelden waren, viel hij geknield met het gezicht
op den grond, den Almachtigo sraeekend zijn offer
1 aan te nemen. Toen torugkeerend tot zijn zoon, die
nog leefde, riep hij
„Vergeef mij, Grishanka, dat ik je doe lijden. Het
is alles voor je bestwil, jongetje." Het stervende kind,
nog niet bewusteloos, prevelde„goeden nacht,
1 vadertje". Maar Kurtin, nog niet voldaan, plaatste
het kind in gemakkelijker houding en liet hem zeggen
„God zal u vergeven, vadortje." Toen stak hij weer
nieuwe kaarsen aau voor den ikon, bad voor rlen ziel
van den knaap een van die roerende Russische gebeden
voor de stervenden, en verzocht den knaap hem de
woorden na te zeggen.
Het arme kind deed dit zoolang zijn bevend stom
metje het toelietmet de laatste woorden van het gebed
eindigde ziju doodstrijd.
Toen Kurtun's vrouw thuis kwam, zag zij met één
blik wat er gebeurd was. Vol schrik ijlde zij naar do
oudsten von het dorp. De bureu kwamen aanloopen
naar het toonool van h6t vreeselijk drama, en vonden
den moordenaar bewusteloos voor de heiligenbeelden
Een veertien dagen later noodigde de goeverneur
van de staatsgevangenis te Vladimir don dokter en
den oppasser uit tot een consult omtrent den toestand
van eenjgevangene, die in de afdeeling krankzinnigen
was opgesloten, en die sinds dagen had geweigerd
eenig voedsel te gebruiken. Hij bracht dagen en
nachten door met smeeken om vergeving en hulp.
Zij gingen deu gevangene zien: Toen zij de deur van
de cel, waarin hij was opgesloten, openden, zagen zij
bij het onduidelijk licht een vormloos hoopje klee'en
tegeu den muur geleund, bewegingloos. Alle lijdeu
had opgehouden, het was het lijk van Dmitri Kurtin
die zich had laten doodhongeren.
In de Matin geeft do heer Maret eene beschou
wing over de toenemende zelfmoorden in verband
met liet materialisme onzer dagen, welke te meer
de aandacht verdient, omdat de schrijver zelf als
revolutionair-radicaal vrijdenker bekond staat. Hoe
zijn, vraagt hij zich af, al die zelfmoorden ondex
lieden van allerlei leeftijd, stand en geslacht bij de
tegenwoordig heerschendo denkbeelden to verklaren
„Men schijnt net er over eens te zijn," schrijft
hij, „dat onze tijd zich om niets bekommert dan
om het gold on do stoffelijke belangen, dat al hot
overige ijdelhcid is, waarvan men sodert lang ge
noeg hooftgeleerdon en romanschrijvers halen om
strijd de schouders op, wanneer men hun over iets
anders spreekt dan een nog te vinden X of eene
te beschrijven Bankoperatio. En zie, terwijl zoo alle
romantisme eu ideaal met voeten getreden wordt, nu
er enkel twijfelaars over ziju, iu do herborg voor
oen schotel getruffeldo varkenspootjes aan het smul
len, nu de politiek zolve een bedrijf is voor mannen
van zaken en mon, iu plaats van op te treden als
kampvechter eenor ideo, maatschappelijke eischen
op den voorgrond stolt, welke slechts de bevrediging
van behoeften bodoelen nu mou, na God gelooclient
te hebben, ook don geest loochent en men over een
lovonsdroom bloost als over oen tooneelspelerspost
in dit jaar 1891, nu do Wertlier's en Romeo's zoo
ver achter ons liggen, dat doze por3onuages ons
tijdgenooten toeschijnen veu don ichthyosaurus
volgon do slachtoffers der liefde elkander op en
j hoort men van niet anders dan Jiedon, dio do hand
aan zichzelf slaan, godreven door eene teugolooze
teedorheid, om een vervlogen droom.
„Zouden misschien do heeren materialisten het
ten slotte toch niet bij het rechte eind hebben? Zou
er soms in den monsch toch nog iets anders steken
dau phosphorus on azotura? Zouden wij allen bij
goval TaTtuffes van het ongeloof zijn, zooals er voor
heen Tartuffes dervroomheid waren O, men Js
zulk oen fijn spotter; met alles steekt men den
draak men laat zich geen knollen voor citroenen
ia de handen stoppen en die ons wat diets wil
maken moet vroeg opstaan men gekscheert met zijno
vriendende vrouw is maar eon wgfjesmensch het
ideaal, eene zotternijde ziel, eeno hersenschim een
biefstuk, dat i3 wat anders, of een nieuwe spoorweg;
en vervolgens gaat meft naar huis eu Zet zich in een
hoek eu weent. Gij zijt een navorschoralles hobt
gij wetenschappelijk, met wiskundige juistheid ont
leed het hart, gij weet het, is een physisch orgaan
mot twoc kamersde horsens zijn eeuo woeke stof,
welke de eigenschap hoeft van te denken niets ter
wereld is het waard, dat gij het u aantrekten zie,
u deert een zedelijk lijden, gij sluit u op en maakt
een eind aan uw leven
,/Het ick en Keet nut wal is alom, ia vooral in
den mensch en ten onrechte laat onze opgeblazen
wetenschap er zich niet aan gelegen zijn. Het ick
en weet niet wat ia de verborgenheid des levensen
wanneer gij eenmaal er in slaagt een lichaam samen
te stellen als het onze, zonder een stofdeeltje te ver
geten van hetgeen waaruit het volgens u is samen
gesteld, dan zou dat lichaam evenwel niet leven."
Het besluit der Fransche regeering om den aarts
bisschop van, Aix monseigneur Gouthe-Soulard, te ver
volgen, wordt aan De Freycinet toegeschreven, die
het in den ministerraad tegen de meer verzoenuigs-
gezinde meening van Carnot in zou hebben doorge
dreven. De woorden in het protest van den aarts
bisschop tegen het rondschrijven van den minister
van eerodiecst, waarop de aanklacht is gegrond, luidt
als volgt
„Ge hadt wel wat beters kunnen doen, dan ons
oen briet to schrijven, om aan uw tegenzin tegen
over ons lucht te geven, Vrede is soms op uwe
lippen, maar haat en vervolging zijn steeds de drijf-
vooren van uwe handelingen, daar de vrijmetselarij
die oudste dochter van Satan, heerscht en beveelt.
De aartsbisschop ging vroeger steeds door voor
een der meest verlichte priesters eu was bij de re
geering zeer gezien. Een dergelijk geval is vroeger
nog eens voorgekomen met Mgr. Cotton, den bisschop
van Valence, die echter vrijgesproken werd.
Het is moeielijk hier te beoordeelen of deze ver
volging een verstandige daad der regeering is, nu
katholieken en monarchalen de republiek beginueh
te erkennen. De radicalen juichen het beslait toe,
do gematigden veroordeelen het, do conservatieven
zijn er bitter vertoornd over.
Ue Engelsche radicale oud-Minister Chamberlain
hield te Sundorland een redevoering, die een door-
loopende aanval op Gladstone was. Zeer stellig sprak
Chamberlain de bewering tegen van Gladstone, dat
de nieuwe verkiezingen een Gladstoniaansche meer
derheid in het Parlement zouden brengen. In 1866
haddon de Gladstonianen op gezag van hun grooten
politieken agent, den heer Schnadhorst, dat ook
beweerd en waren zeer bedrogen uitgekomen. Hij,
Chamberlain zou, als hij slechts de belangen zijner
partij in aanmerking nam, gaarne zien, dat Glad
stone weer aan hot bewind kwam, want dan zou het
land nogmaals zien hoe alles in de war zou loopen;
zes maanden zouden genoeg zijn om Engeland in
buitenlandscho verwikkelingeu te helpen, Ierland weer
in wanorde en anarchio te storten en al de verschil
lende bestanddeelenwaaruit de Gladstoniaansche
partij bestond en die allo verschillende doeleinden
najagen, tegen elkaar in het harnas te jagen.
Do Daily News verneemt, dat er in Rusland een
botero stemming bogint te heerschen jegens de Joden
in de brainbtenwerold eu in de pers het heet dat
er plannon ontworpen zijn om landerijen aan de Joden
af te staan in don Trans-Ural en in het Amoer-
gebied.
Aan de Piroos wordt gemeld, dat in sommige dis.
tricten van Zuid-Ruslaml heftige oploopeu en ge
welddadigheden door do bevolking gericht worden
tegen de Israëlieten, aan wie zij den hongersnood
wijteu. Dit klinkt zeker zonderling maar hun ge-
dachtengang schijnt deze te zijn De Joden handel
den vroeger in graan thans doen zij dat weinig
het is dus hun schuld, dat er geon graan voorhan
den is. Vergeten wordt daarbij, dat zoo de Joden
geen graau gekocht hebben, dat alleen is geschied
wegens de onzekerheid, waarin zij tengevolge der
strenge tegeu hen genomen maatregelen, leven. Dat
in het aleeraeen de welvaart en handel in sommigo
Russische districten groote schade lijden moesten door
dit plotseling ophouden van het handeldrijven der
Israëlieton liet zich wel voorzien.
De togen hen voorgeschreven maatregelen moeten,
naar aan do Times bericht wordt, dientengevolge
in ettelijko districten eenigszins verzacht zijn.
De zeven raillioen acres land, welke baron Hirsch
iu de Argentijnscho Republiek heeft aangekocht,
zullen vordeoid worden iu stukken van hondordvijf-
tig acres voor elk gezin. Het eerste jaar zullen de
kolonisten onderstand ontvangen, om in hun onde
houd te voorzienhet tweede jaar moet elk gezin
zichzelf onderhouden het derde jaar moet het een
kleine pacht opbrengen. Er zal gelegenheid worden
gegeven om de stukkon land in eigendom te ver
krijgen, maar ten einde alle speculatie met opkoopen
en overdragen te voorkomen, zal er geen eukele
handeling van dien aard mogfn geschieden, zonder
goedkeuring van liet bestuur, waarin op hei oogen-*
blik bijna alleen Engelschen en slechts zeer wenig
Joden zitting hebben. Er zijn winkels en magazijnen
van do emigratie-maatschappij, waarin alle benoodigd-
heden tegen den kostenden prijs te krijgen zijn, zoo-
