handeling willen protesteeren, ook omdat de aanplak
king van de oproeping9biljetteu vras geweigerd zoa-
der opgaaf van redenen.
Er stonden nog andero personen voor hetzelfde
feit terecht, voor wie allen dozelfde boete werd ge
vorderd, en die zich allen beriepen op de Grondwet
tige vrijheid van drukpers.
Uitspraak over acht dagen.
Uit de kolonie Curacao wordt van 17 Febr. aan
het Hbl. geschreven, dat op klaarlichten dag in het
door schildwachten bowaakte fort Amsterdam, de
krijgskas van het garnizoen, die zich bevond in eene
ijzeren kist ten kantore van den ln. luit. waarnemend
kwartiermeester Schotborgh, is gestolen. Deze vond,
na een oogenblik afwezigheid met zijn sergeant
schrijver terugkomende, de deur en kist opengebro
ken. De geheele som f 8000, bestond uit bankbil-
letten van de Curacaosche Bank.
De directeur der bank maakte terstond bij trom
melslag bekend, dat alie billetten ter stempeling
moesten worden aaugeboden, en daar ze niet buiten
de kolonie circuleeren eu het publiek uit vrees voor
moeielijkhedeu meewerkte, was dit binnen weinige
dagen afgeloopon. En nu bleek, dat het geheele in
omloop zijnde bedrag van f 147.000, op enkele hon
derden guldens na, met den stempel der eerlijkheid
was voorzien. Ziedaar een raadsel, naar welks op
lossing onze goe gemeente en ook de justitie ijverig
zoekt. Een der minst verwerpelijke gissingen houdt
een naar Venezuela gedeserteerd koloniaal voor den
hoofdpersoon, een verloopen Duitsch student, die
zich bij vele families had weten in te dringen, vaak
in burgerkleeding zich vertoonde, en wien het daar
om gemakkelijk viel, als passagier le klasse op eene
Amerikaansche boot passage te erlangen.
In de zitting van den gemeenteraad van Sittard
op 5 Maart jl.
De heer l)ols heeft een voorstel gedaan tot het
toekenuen eener subsidie voor de stiereokeuring.
Voorzitter. De provincialen weten goed wat ze
doen. Pas zijn ze daarmee begonnen of u wilt het
weer veranderen, dat zijn maar vinteo, veer kenue
dat allemaol waal, en steuren us aan dig neit. Geef
doe bet hier, keel, dat zeen eur bedoelingen.
De heer Dols. Mijnheer de voorzitter, wij moeten...
De voorzitter springt op, grijpt zijnen stoel, gooit
dien achteruit en zegt: Ich schei oet, ich hub niks
Biet dich te maken, ich schloet de kraom.
De heer Dols. M. de V., ik heb u het woord
gevraagd voor 2 punten, en u hebt geen recht de
vergadering te sluiteD. Gedraag u toch fatsoenlyk.
Voorzitter. Zie is geschloten en blif gesch'.oten.
De heer Schrey. Mijnheer de voorzitter, u hobt
ongelijk. Ik heb gehoord dat Zinken en ook Dols
het woord hebben gevraagd.
Voorzitter. Het is jao gelogen.
De heeren Dols en Zinken. Wij verzoeken u de
vergadering opnieuw te openen.
Voorzitter. Ich wil mit dae kaèl niks te make
hubbe, dae kaèl dae het allied get.
Toch opent de voorzitter weer de vergadering
onder groot spektakel.
De heer Verheggen. Ik ben dat razen en schel
den moe, dat is eenc schande, mijnheer de voorzitter.
(Hij verlaat de vergadering).
De heer Van der Heijden wa9 er al vroeger van
doorgegaan.
der, die het druk had met het verzenden van haar
pakjes; voor de dochter, die zich gverig met schil
deren bezighield, waren de dagen snel voorbij ge
gaan; het laatste gedeelte van April, Mei en Juni
waren verstreken, zonder dat zij op het vliegen van
den tijd veel acht hadden geslagen.
Nu en dan, evenwel, kwam de vader terug op
zijn belofte, bij hun komst gedaan, om met Anie
naar Biarritz te reizen; maar altijd was het om er
den datum van te verschuiven.
Eindelijk werd mevrouw Bariuc boos.
Ik kan er knorrig om worden, als ik bedenk,
dat mijn dochter op haar leeftijd nog nooit de zee
heeft gezien, en dat er, zoo lang wg hier zijn, nog
niet een paar dagen zijn gevonden kunnen worden
om haar dit genoegen te verschaffen.
Is dat mijn schuld? Anie, ik roep je tot
getuige.
Anie getuigde ten gunst? van haar vader.
Nu ik eenmaal zoo oud ben geworden, zonder
de zee te zien, komen eeu paar dagen meer of min
der er ook niet op aan.
Maar het is ren reis van nauwelijks ander
half uur.
Er werd bepaald dat men Zondag zon gaan, om
Maandag naar huis terug te koeren; gedurende
enkele uren kon het oog van den meester bij het
werk wel gemist worden.
Ten einde te voorkomen, dat Barinc wederom
zou terugtrekken, verklaarde mevrouw, dat zij, in-
Bij het einde der vergadering:
De voorzitter en Amoldts roepen te gelijk: Niks
der van, en Amoldts voegt er bij: ik vind dat een
raadslid niet moest meewerken om eene veeverzeke
ring te steunen, die moet voor de stadskas zorgen
en niet voor onderlinge verzekeringen. Dat de boer
ziet waar hij met z'n vee blijft, wat heeft de Raad
met den boer te maken
Ondertusschen maakt de voorzitter nog wat gebaren
en roept: het is gesloten, laet dae kaèl, ich gaon."
De heer Dols. „Adjuskus".
Gisteren had te Amsterdam ouder leiding van rar.
T. M. C. Asser, de de algomeeno vergadering plaats
van aandeelhouders in de Nederlandsche Eleetriciieits-
maatschappij (in liquidatie). Vertegenwoordigd waren
572 aandeelen, recht gevende op 142 st. De heer
Tegelenberg las een verslag voor, opgemaakt, door
den heer A. W. Krasnapolsky, liquidateur der maat
schappij. In dit verslag wordt de lijdensgeschiede
nis der maatschappg uiteengezet, van haar stichtings
jaar 1882 tot. heden. Behalve de vergeefsche pogin
gen om eene concessie te verkrijgen van gemeente
wege, worden daarin gereleveerd do ongunstige uit
komsten, verkregen met de installaties om het café
Krasnapolsky van electrisch licht te voorzien en van
daar uit ook do omgeving te bedienen. De installatie
achter het café bleek door de „Socité électrique
Edison" te Parijszoo slecht gemaakt te zgn, dat
bijna geheele vernieuwing van den aanleg eo de ge
leidingen noodzakelijk werd, die toen aan de tirma
Möhring Co. te Frankfort werd opgedragen.
Dat deze omstandigheden aan de Maatschappij be
langrijke sommen hebben gekost, zal een ieder be
grijpen. Gelukkig dat de maatschappg //Krasnapols
ky" zich na voel onderhandelingen bereid verklaarde
de installatie, die meer dan hot dubbele had gekost,
in haar geheel voor een bedrag van 55.000 over
te nemen.
Hetzelfde slechte resultaat als met het café //Kras
napolsky* hadden de pogingen te Rotterdam, waar
ook werd gewerkt oudar de leiding van ingenieurs
uit Parijs. Ook daar was de aanleg geheel onvol
doende en leverde om een voorbeeld te noemen
de aanleg voor de verlichting van de Passage eu
omgeving een verlies op vau f 65,000, hetgeen
hoofdzakelijk te wijten was hieraan, dat de instal
latie niet aan anderen kon worden overgedaan, zoo
als hier het geval was.
De andere aangewende pogingen, o. a. do verlich
ting van het leesmuseum, van het diorama, der Hol-
landsche manége, Felix Meritus, te Scheveningen
enz. zijn, wat het flnaucieele resultaat betreft, bg slot
van rekening ook verre van gunstig geweest.
Ten slotte wordt in het verslag goedkeuring ge
vraagd van de overgelegde liquidatierekening, waaruit
blijkt dat slechts 5860 ter verdeeling overblijft,
zijnde 6.70 per aandeel van 250 gulden.
Na breedvoerig discussie wordt de eindregeling der
liquidatie in stemming gebracht en aangenomen met
98 tegen 42 stemmen. De heeren mrs. Caroli Calisch
en Leoni verzoeken aanteekening in de notulen van
hun tegenstemmen en van de verklaring dat zij namens
hunne lastgevers zich alle rechten voorbehouden.
De Zutph. Crt. geeft het volgonde uittreksel uit
eeu brief van een gevangene uit de strafgevangenis
te Groningen
geval papa mocht verhinderd zijn, hare dochter
alleen naar Biarritz zou vergezellen.
Dat zult ge hiet doen!
Waarom niet?
Omdat ge mij niet het genoegen zult willen
bmemen, de blijdschap van Anie te zien; is het
niet het heerlijkste in dit leven, te deelea in de
vreugae van hen, die men lief heeft?
Indien ge er zoo op gesteld zijt, te genieten
van Anie'* blijdschap, waarom hebt ge haar die
vreugde dan niet reeds wat vroeger bereid?
Zondag dan, of neen, Zaterdag.
Werkelijk kwamen zij dan ook op den zoelen,
schoonen namiddag van dien eerstvoigenden Zater-
dag te Biarritz aan, en aan den arm van haar vader
daalde Anie langs het met tamarisboomen geplante
grasveld naar de zee af. Hier bleven zij een oogen- i
blik staan om rond te kijken, en alle drie zetten zich
neder op het door de ebbe steeds broeder wordende i
strand. Het was het gewone baduur. Tusschen de
badkoetsen en de zee was een onophoudelijk heen
en weer geloop van dames en kindoren, in veelkleu-
rige costumes, te middon van nieuwsgierigen, die
hen nakeken on die er op hun beurt zeiven, door i
hun uitheemsche gezichten, bun elegantie of slordige,
in-het-oog-looper.de of belachelijke toiletten even
vreemdsoortig uitzagen dat alles vormde eeu drukte, 1
een beweging, een geschuifel en een gewirwar, dat
bij tusschenpoozen werd afgebroken door het geklot9
van den geregelden golfslag op het zand.
,/En dim vervolgens, gaat het mij hier heel goed,
want ik heb nergens geen behoefte een en koude
behoeven wg niet te lgden, want de pijpen zgn
altijd goed warm en werk iu overvloed en eten meer
als ik op kan ik heo er nu nog pleizier iu mijn
leven bij als anders en daarbij allo dageu mijn ver
diende loon eu nergens voor te zorgen, voor geene
schulden of huisolgke zaken, want de schulden zijn
nu allemaal voor mijn vrouw."
Voor de arrond.-rechlb. te 's-Gravenbago had
zich gisteren te verantwoorden M. J. den Hartigh,
zich *ook valscholijk genoemd hebbende M. J. den
Hartigh van Eok, en zich noemende directeur van
do Verzekering en Landbouwraaatschappij Eerste
ling, ter zake dat hij op 28 Maart 1891 te Ara
sterdam in eene ter voldoening aan art. 38 W. v.
K., ten overstaan van den uldaar gevestigdon nota
ris W. K. opgemaakte akte van oprichting der
naam!, venn. Verzekering- en Landmaatschappij de
Eersteling te Amsterdam heeft doen opnemeu de
valsche opgave, dat hg als mondeling gemachtigde
optrad van vorschillende personen die de dag
vaarding genoemd die een zeker aandeel in bet
maatschappelijk kapitaal zouden hebben genomen,
en dat hij die valsche opgaven heeft doen opnemen
mot het oogmerk oin die akte, als ware die opga
ven met do waarheid in overeenstemming, te ge
bruiken voor inschrijving en openbaarmaking inge
volge art. 38 W. v. K. en om als directeur dier
vennootschap, in welke hoedanigheid hij volgens de
akte van oprichting door de zoogeuaamde vennoo-
ten zou zijn aangesteld verbintenissen aan te gaan,
uit welk gebruik der akte nadeel kon ontstann voor
personen die voor de nakoming der met die veu-
noötsehap en met hem, als haar directeur, aangegane
verbintenissen een waarborg meenden te bezitten in
de koninklijke bewilliging, voor de oprichting der
vennootschap verkregen, en die althans in de bij die
akte vau oprichting opgegeven deelneming van daarbij
genoemde personen, als wier gemachtigde beklaagde
was opgetreden, een waarborg haddeu kunnen heb
ben voor de nakoming van de verbintenissen, wan
neer die personen werkelijk in die vennootschap
hadden deelgenomen.
En voorts, dat hij opzettelijk van die akte heeft
gebruik gemaakt waaruit nadeel kan ontstaan, en
dat hij daartoe op 31 Maart 1891 die akte heeft
doen inschrijven in de daartoe bestemde registers
ter griffie van de arrondissementen-rechtbank te Am
sterdam, en raedo heeft doen opnemen in de Staats-
courant van 8 Maart j 891-
Bg het verhoor van den eersten getuige, den no
taris door wien die akte gepasseerd was, deed zich
bet incident voor dat de substituut-officier van jus
titie mr. Van Buttingba Wichers requiroerdehet
uitvaardigen van een bevelschrift tot het in beslag
nemen van het van valschheid verdachte stuk, welke
vordering echter door de rechtbank werd afgewezen.
Om nu maar dadelijk tot het meest belangwekkende
deel van het getuigenverboot' voor net publiek te
komen, zij medegedeeld, dat de Verzekering- en
Landbouwinaatschappij De Eersteling op l2 Jan. 189J
failliet ging en de curator in het failissement geen
enkele bate in kas vondslechts eenige accepten,
waarop evenwel geen betaling was te verkrijgen.
Een reservefonds ontbrak mede de boeken waren
vrij wel bggehouden, alleen frappeerde het den cu
rator dat er wat veel aan i/diversen" was geboekt.
Nauwelijks waren zij eenige oogenblikken gezeten
toen twee jongelieden voorbij kwamen, die een on
verschilligen blik wierpen op de lichte toiletteo en
de veelkleurige parasols
De een was een knappje jonge man, met een echt-
militaire houdingde ander, grooter, met breede
schouders, had een klein, fijngevormd gelaat, dat
sterk in tegenspraak was met zgn krachtige spieren
en hem deed golgken op een Griekschen atheel, naar
de nieuwste mode gekleed.
Zoodra zij een paar passen verder waren, boog
Barinc zich naar zgn vrouw en zijn dochter over.
Kapitein Sixte, sprak hij.
n Waar
Hij duidde hen zoo goed hij kon aan.
WeUe van de twee? vroeg mevrouw Barinc.
Die, met die militaire houdingziet hij er
niet knap uit
Ik vind den andere knapper, antwoorddo me
vrouw.
En jij, Anie, hoe vind jij hem?
Ik heb hem niet aangekeken; maar hij heeft
een flink figuur.
Waarom is hij niet in uniform? vroeg mevrouw.
Hoe wil ik dat zeggen
Hij gelijkt in 't geheel niet op je broeder.
Dat is zoo zeker niet; zijn baard is blond,
maar hij heeft donker haar.
{Wordt vervolgd.')
firgo, geld om aan de verzekerden te betalen was
er niet.
De zoogenaamde directeur Den Hartigh had bij
de oprichting der vennootschap het baggatelletje van
150.000 ingebracht, (l. w. z. aan aandeelen geno
men. Hoe hg aan die 150.000 in raontant zou
komen bleef evenwel voor de rechtbank in het duis
ter, evenals zooveel meer, want beklaagde verschool
zich heden achter zgne mede-directeur Dorrestein
door hem later gerechtelijk in zijne betrokking ge
schorst die thans echter iu Amerika zit.
Dit bleek evénwel, dat het door de inspecteurs
gestorte geld verdwenen was en dit was nog zoo ge
ring niet want de monschen moesten 500 als
waarborgsom deponeeren. 7750 waren langs dien
weg ingerekendevenzoo 3350 aan premiën.
Vroegen de agentou later hun borgtocht terug dan
ontvingen zij daurvoor in plnuts waardolooze aandeelen.
Die Dorrestein echter had alle9 op zijn geweten.
Door hem was het passeeren der akte verzocht en
zooveel moer gedaan wat beklaagde thans, blijkens
de dagvaarding, wordt ten leste gelegd.
Uit het verhoor van de zoogenaamde aandeelhou
ders bleek evenwel dat door Den Hartigh de aan
deelen waren toegezonden en, wat nog mooier was,
voor die aandeelen hadden de mensohen geen cent
behoeven te storten. Het was oen cadeautje.
Toch was er een raaar-tje bij dat cadeautje, want
zonder dat de mensehen het wisten prijkten hunne
namen als aandeelhouders van de Eersteling in de
Staatccourant van 8 Maart 1891. Zij ontkenden
evenwel pertinent ooit aandeelen genomen te hebben,
of beklaagde te hebben gemachtigd hen als aandeel
houders te noemen. De Staatscourantwaarin hunne
namen voorkwamen, was hun ook niet toegezonden.
Voor do zooveelste maal bleek heden hoe gevaar
lijk het is, zonder onderzoek, op advertenties in de
bladen af te gaan waarin hoog van verzekering-
maatschappijen wordt opgegeven, of naar betrekkin
gen te solliciteeren bij dergelijke maatschappijen waar
voor borgstellingen wordeu gevorderd. Voor De
Eersteling werden bij voorkeur oeretelingen in het
verzekeringsbedrijf als inspecteur gevraagd. De men
sohen beantwoordden dau niét aan de verwachtieg,
werden ontslagen en kregen steeds in plaat» van hun
borgstelling waardelooze aandeelen terug, of zij er
mede ingenomen waren of niet, en wfaren aandeel
houders van de zoo bloeiende verzekeringmaatschappij
die duizenden winst zou afwerpen alsmen maar
geduld had om er op te wachten.
Het verder getuigenverhoor toonde aan dat men
hier met eene zwendelarg op groote schaal te doen
bad, en wel eene die reeds jaren se heen te zijn
toegepast. De notaris Pollones te Amsterdam o. a.
had het passeeren der akte geweigerd op grond van
ingewonnen inlichtingen te Utrecht, hot vroegere
terrein van operatie dat na afmaaiing verwisseld werd
tegen Amsterdam en Den Haag.
Het was eigenlijk trourig om te hooren hoe de
over het algemeen minder ontwikkelde menschen
meest uit den boerenstand er in geloopen waren
en onwillekeurig vraagt men zich af, hoe kunnen
de raenschen zóó lichtgeloovig zgn
Eén getuige wonende te Amsterdam, wa6 zelfs
totaal ongelukkig gemaakt door de zwendelaars, had
zijne goed beklante nering moeten verkoopen en was
geheel aan lager wal. Als men nu nog weet, dat eeu
der aandeelhouders? commissaris was geworden op
verzoek van de directie //alleen om is bij dat
grappie van het passeeren van die akte te zijn" en
als tgdelijk mede-directeur ongeveer 100 aandeelen
van 1000 toekende zonder zich eenige rekenschap
te geven of to kunnen geven van hetgeen hij deed,
kan men wel nagaan hoe het bestuur der uaaralooze
vennootschap De Eersteling er uitzag.
Het openbaar ministerie ^ischte 6 jaar gevange
nisstraf.
De Tijd meldt:
Tot ons leedwezen vernemen wij, dat het publiek zich
gisteren bij de begrafenis van den oud-strijder den heer
Outhuis te Arasterdam voor en op het kerkhof ergerlijk
gedragen heeft. Terwijl het Ijjk nog in de kapel
stond, konden slechts met groote moeite twee lijken
door het //Genootschap van Barmhartigheid" de laan
worden ingedragen, en achter de bedroefde familiën
drong een baodelooze hossende hoop, onder het debi-
teeren van whi, haen heden mede op het kerk
hof zich schuldig makende aan baldadigheden, als
het vernielen van gedachtenissen, welke op de graven
lagen, enz. De politie, die den troep wilde tegen
houden, geraakte onder den voet en kwam slechts
met gohavende kleeren weder vrij. Hot grouw heeft
de heidom verbroken en zelfs de hengsels meegenomen.
Tq^HtaMuiakt onze berichtgever de opmerking,
dat lPPHny begrafenis«en zooals die van den heer
Outhuis, welke voor de volksmassa eene buitengewone
aantrekkelijkheid hebben, voortaan geraden zal zijn,
dat de overheid krachtigo maatregelen neme, om
dergelijke stuitende tooneelen te voorkomen.
Men hoort het vaak grooten mannen als verdienste
aanrekenen, dat zij self-made zijn. Maar gewoonlijk
schenkt men weinig aandacht aan het fait dat er ook
vele self-made vrouwen geweest zijn.
Gewoonlijk is er slechts bij mannen sprake, dat
deze zich door eigen kracht eene positie in de maat-
sch ppij scheppen. Doch er zijn ook een aantal
vrouwen, die dat deden en onder de velen treden
de volgende in net bijzonder op den voorgrond.
Sarah Bernhardt was in hare jeugd leerlinge bij
eene modemaakster Adelaide Nillson is kindermeid
geweestMiss. Braddon, de bekende Engelsche
schrijfster van een groot aantal romans, was vroeger
aan een tooneelgezolschap verbonden, dat alle kleine
steden bereisdeMrs. Langbry, de om haar schoon
heid vooral zoo vormaarde tooneelspeelster, is de
dochter van een eenvoudig, arm dorpspredikant.
Do beroemde Franscbe actrice Rachel heeft een
zeer treurige jeugd gehad. Bijna half dood van
honger en koude, uitgeput door ellende speelde zij
in do straten op de tambourijn.
Christina Nillson werd uit arme boerenouders in
Zweden geboden. Jenny Lind, eveneens eene Zweedsche
was de dochter van een kostschool houderes. De
vader van Minnie Hauck was een Duitscher en
schoenmaker van beroep. Natuurlijk was de man
verre van rijkMinnie's stem trok de opmerkzaam
heid van een der rijkste mannen van New-York,
die zich harur aantrok en hare geheele opvoeding
en muzikale opleiding bekostigde.
Een vrouw echter, die groote historische ver
maardheid heeft gekregen, nl. Jeanne d'Arc, hoedde
in baar jeugd de varkens.
Omtrent den toestand te Beets (Fr.) schrijft men
aan 't Nieuws van den dag
Uw correspondent Geachte Redactie ging
Maandagmorgen met de hb. Toering en Bouwer op
weg, om nu hier, dan daar, de houten en rieten
huisjes te betreden, van de bewoners inlichtingen
in te winnen en eindelijk de huismoeders te verblij
den met een weekgeld.
Nooit zal ik dezen dag vergeten. De opgetogen
oudjesin wier oogen tranen van dankbaarheid
schitterden, hun hartelijke dankbetuigingen, zij zullen
mij altijd bijblijven, evenals de tooneelen van armoede
en ontbering, die ik opnieuw aanschouwde, 't Was
mijn plan, slechts een korte mededeeling te zenden,
maar de dag van 's morgens 10,tot 's avonds 6 uur
in het veld was zoo rijk aan ondervinding, enz.,
dat een klein verslag daarvan te verkiezen is boven
een bescheiden berichtje.
Het eerste bezoek gold het gezui van den 60 ja
rigen turfmaker K., bestaande'uit 10 personen. K.
is een ijverig, best turfmakerhij had 33 jaren
turf gemaakt voor den vervenor'J de B., die hom
met Nieuwjaar den winkel had opgezegd, om welke
redenen wist hij niet, daar hij altijd zijn plicht ge
daan had dit jaar had hij n*g 600 roeden turf
drooggemaakt. Hij had thans 27 schuld, wegens
eetwaar. Sinds Nieuwjaar had dit gezin honger en
ellende geledenin plaats van brood had men sne
den rauwe koolrapen het middagmaal bestond uit
bevroren aardappelen.
Bij armvoogden wilde men niet vragen, omdat
K. vroeger eens door dezen was afgewezen.
De woning was een hout, doch schoon eu netjes,
maar de bedden waren slecht. Van verschooning
was geen sprake, evenmin van verwisseling van on-
derkleeding bij de kinderen.
Lakens, dekens kleeding waren hier noodig. De
commissie stelde K. 10 ter hand, om daarvoor
voor zijn talrijk gezin mondbehoeften in te koopen.
Mocht later de commissie klderen enz. inkoopen,
dan zal ook dit gezir. bedacht worden.
2. Gezin van den lossen arbeider S. v. d. D.,
bestaande uit ouders (35 jaar oud) met 4 kinderen.
Steènen huisje, schoon als brand. Onderhoud van
armvoogden was per week L25 plrri. 3 brooden,
dat voor dit gezin ontoereikend was. Een vriend
had hen geholpen aan eetwaren, enz de daardoor
gemaakte schuld bedroeg f 35. Ligging en naGht-
bedekking treurig; van verschooning der kinderen
geen sprake. Moet de onderkleeding gewassen wor
den, dan legt men de kinderen zoo lang ontkleed te
bed. De oommissie gaf 6 voor eetwaren.
3. Gezin G. D. (43 jaar) met vrouw en 7 kin
deren. Huisje en inboedel zeer slecht. Geen hulp
van armvoogdep en geen cent schuld, ook niet bij
den veenbaas. Als de commissie niet ondersteund
had, dan ware geen uitkomst gekomen; men waste
fier ergens hulp te vragen.
Ligging en verschooning uiterst sob'T. De com
missie gaf f 7.50 voor eetwaren.
4. Gezin B. de N. (54 jaar), vrouw met 5 groote
kinderen, van welke een verlamd. iDe commissie
meende hier een ernstig, waarschuwend woord te
moeten laten hooren. Zij wees er in kalme bewoor
dingen op, hoeveel in het afgeloopen jaar verdiend
was, nl 545, een som, die wanneer met overlog
gehandeld werd, voldoende was om als arbeider te leven.
Die woordeu, op waardige wijze gesproken, maak
ten indruk, vooral toen vader en moeder voorge
houden werd hoe bet gaan zou, wanneer de oude
dag kwam, de kinderen gingen trouwen, enz.
De commissie gaf 5, er aan toevoegende dat,
naar zij hoopte, deze gave de eerste en de laatste
zou behoeven to zgn.
Woning goed schoon, beddegoed eu verschooning
vrij goed.
5. Hot gezin van den 68-jarigen E. H. en vrouw
vormde het tegendeel van het vorige gezin. Het
waren krasse oudjes; tot vóór 4 jaren had deze
brave kerel nog gemeentebelasting 5) betaald nu
behoefde dat gelukkig niet meer.
Verleden jaar had dit gezin 181 verdiend met
Nieuwjaar had hij ƒ15 van den baas gekregen
sedert 5 weken was de krasse, oude man voor de
armvoogden aan het klompenmaken, waarmede hij
per week circa 1.75 door elkaar verdiende pl.
2 brooden.
Honger had dit oppassende gezin niet geleden
schuld had het geen centde Zondagsche kleeren
hingen nog in de kast, om, als 't noodig was, nog
knap voor den dag te komen.
Do daagsche kleederen waren minnetjes, het bed
kon ook wel beter, en men zou dit gezin in de wol
ken steken met een paar nieuwe broeken en rokken.
De laatste aardappelen waren juist 's middags opge
geten. De commissie gaf aan deze kranige oudjes
3 gulden.
6. A. K. vrouw met 6 kinderen. Geen eetwaren
geen geld. Van 1 Jan. af krijgt dit gezin 1.50
per week onderhoudt pl. 4 brooden. Bedsteden
goed, maar dekking slecht een deken op elke bed
stede. Als het koud is, slapen de 6 kinderen bij
elkaar in éen legerstede, onder zakken, kleederen en
twee dunne dekens.
Verschooning der kinderen slecht; van Zondag
sche kleeren is geen sprake.
7. J. S. (42 jaar), vrouw en drie kinderen, ver
blijf houdende in een hut, zoo laag, dat we binnen
moesten kruipen. Dit gezin krijgt bedeeling: 1.50
per week pl. 3 brooden.
Alle leden van dit gezin slapen in éene kleine
bedstede, met riet gedektEigen schuld is in de
oogen der commissie (öd deze kern haar volkje) niet
vreemd aan den deerniswaardigen toestand van dit
gezin en S. moest een flinke vermaning aan-
hooren, omdat 't met hem wel andere kon.
Hier ontbrak alles huisraad, kleeding, bedde
goed, enz daarenboven toonde de hut geen rein
heid. Integendeel!
De commissie gaf S. 2.50 als gift in eens en
den raad dit jaar van zijne verdiensten iets bg den
baas te laten staan voor den winter.
8. W. B. (70 jaar) met vrouw. De laatste rijst
was 's middags genuttig l. Het wa9 in de houten
woning rein ais zilver. De oudjes hadden de eerste
veenspecie te Beets tot turf gomaaktheel veel
werk wa9 door hen gedaan. Nu de oude dag gekomen
was, noodzaakte de tijd her. hulp te vragen aan de
armvoogden, die hun per week 1.25 pl. 2 broo
den gaven.
Den geheelen winter hadden deze oudjes op stroo
met éen dekeu geslapen. Do kleerkast was geheel
ledig; wat men bad, had men aan het lijf.
Terwijl we hier waren en aan B. 2.50 uit
reikten om eetwaren te koopen, kwam een jeugdige
buurman binnen, die ook zijn nood klaagdehij
kon zijn kroost geen eten gevun van hetgeen de
armvoogden hem gaven. Hij verzocht der commis
sie, te zijnen huize een kijkje te nemen. De tijd
ontbrak daarvoor nu.
We bezochten nog J. M. (33 jaar) vrouw en 4
kinderen, K. M., vrouw met 4 kinderen, K. M.,
vrouw met 4 kinderen, R. v. d. D., vrouw met 4
kinderen, waar de toestand overal dezelfde was
armoede aan eetwaren, beddegoed en kleeding sober.
Aan ieder dezer gezinnen werd f 6 uitgereikt.
't Liep tegen den avond, toen we het woonhok
van den 32-jarigen J. de G. binnentraden, met hem
door drie zusters, van 38, 29 en 22 jaar, bewoond.
De woniug was laag, popperig, maar netjes. De
huishouding was er echter niet geregeld. De com
missie nam de leden a faire en oordeelde dat het
beter ware hier bons voor eetwaren, dan geld uit
te deelen.
Nog geen deel der armen hadden we be
zocht de avond belette oss de anderen te bezoeken.
Onder den indruk van een en ander keerde ik
naar huis terug; ik had armoede en lijdon gozien,
maar daartegenover de handeliqgej£ der commissie
leden, die het harde lot verzachtten, door woord en
daad aanmoedigden om beter te worden, waar eigen
9c.huld mede oorzaak was van de ellende, en bemoe
digende woorden spraken tot die kranige oudjes,
wien zoo te leven al te zwaar viel.
Zulk een commissie is in den edelsten zin des
woords weldadig
Zij deed mij een verzoek, nl. aan de lezf-ra en
lezeressen van het Nieuws gaven in geld te vragen
