Bultenlanilsch Overzicht.
op den stemdag, om, beurtelings, volgens de lijst,
hun biljet te komen inleveren, niet sal worden in
gevoerd.
«Wel zullen de stembureaux sterk vermeerderd
worden, omdat de inlevering der stembiljetten, die
veel meer tyd zal vorderen dan nu, spoediger dient
af te loopen wegens het op denzelfden dag volgende
depouillem ent. Het staat vast, dat er by het nieuwe
kiesrecht voor onze kiesvdreenigingen, die zich voor
enkele jaren pas zoo goed hébben georganiseerd,
heel wat voor het mes zal komen."
Prof. T. M. C. Asser brengt in het Hbl. de re
geering hulde en dank voor hare poging om door
indiening van een wetsontwerp op het Nederlander
schap en het ingezetenschap onze wetgeving te ver
beteren. Hij dringt echter aan op schrapping van
de bepaling in het ontwerp, volgens welke bet Ne
derlanderschap (voortaan hetzelfde voor burgerlijke
en voor burgerschaps- of politieke rechten) verloren
gaat o. a. door vestiging der woonplaat» buitenslands
«zonder oogmerk om terug te keeren." leder die
©enigszins op de hoogte is van do internationale
rechtspraktijk, zal z. i. moeten toegeven, dat het
«oogmerk om terug te keeren", een allerongelukkigst
element van beslissing is, waar het iemands natio
naliteit geldt. «Onze wetgever van 1838 heeft dat
begrip ontleend aan den Code Napoléon, waarvau
art. 17 door de vestiging der woonplaats in den
vreemd? sans esprit de retour do hoedanigheid van
Franschmari deed verloren gaan. Ik zeg «deedi
verloren gaan", want toen in 1889 het vorkrijgen
en het verlies der Fransche nationaliteit door eene
nieuwe wet geregeld werd, heeft men wijselijk het
esprit de retourde oorzaak van zoo veel twijfel en
onzekerheid, over boord geworpen."
«Men sshrappe, schrijft prof. A., de ongelukkige
bepaling omtrent het «oogmerk om terug te koeren",
en men late den Nederlander, die zich in het buiten
land gevestigd heeft, zijn nationaliteit behouden,
zoolang hij niet zelf verklaart haar te willen verliezen
of wel eeoe daad verricht, waardoor hij, ook volgens
het ontwerp, ophoudt Nederlander te zijn.
Hot ontwerp beschouwt het Nederlanderschap te
veel als eeno gunst, die men niet meer waardig is
als men door langdurig verblijf in het buitenland
vervreemd is geraakt van het vaderland.
Men vergeet hierbij, dat het niet enkel de rechten
en belangen van den in den vreemde gevestigde, maar
vooral ook die van derden geldt, de zekerheid van
het verkeer, het voorkomen of vermiuderen van twijfel
omtrent de geldigheid van handelingen, dio op de
rechten van derden invloed oefenen.
Men vergeet voorts dat de wet, ook weder in het
algemeen belang, het aantal dergeueo die in het
geheel geene nationaliteit hebbendoor hare bepa
lingen niet moet uitbreiden, maar juist naar inkrimping
van dat aantal moet streven; in de hoop dat eenmaal,
door internationale overeenkomst, die voor het rechts
verkeer zoo lastige soort van personen geheel ver-
dwijne.
Eindelijk vergeet men dat, ook zelfs uit eon zuiver
nationaal oogpunt, bet behoud van het Nederlander
schap door hen, wier lange afwezigheid hen van
het vaderland vervreemd heeft, minder bezwaar op
levert, dan het afstooten van personen, die, schoon
elders gevestigd, Nederlanders wenschen te blijven."
Geel is Zondag door zijn partijgenooten daartoe
behandelde en in lompen liet loopen, en overlaadde
het met liefkoozingen, welke het arme wicht ver
baasden en schrik aanjoegen. Het meisje was ruim
negen jaar oud, had een innemend gezichtje, maar
was half verwijderd door angst en mishandeling en
nam op school de houding aan van eene bedelares,
die het besef heeft uit medelijden geduld te worden.
Onder hare mede-scholieren had zij een vriendin
netje, dat een paar jaar ouder was dan zü en bet
vorige jaar in de klasse van Dorini gezeten had,
maar door eene ziekte, welke haar twintig maanden
tehuis had gehouden, ten achteren was voor haren
leeftijd. Zij heette Giulia Orveggi en had van den
eersten dag de aandacht der leerares getrokken door
haar marmer wit gezichtje en hare treurige oogen,
W6lke voortdurend op haar gericht waren.
Haar vader was een oud-beambte der posterij,
die wegens eene hartkwaal op zijn vijftigste jaar
reeds zijne betrekking had moeten opgeven en uu
iederen dag, morgen en avond, zijn dochtertje naar
school bracht en af kwam halen. Op het bepaalde
uur zag men links van den ingang der school, te
midden van de ouders en dienstboden, altijd op
dezelfde plaats, dien langen, eenigszins gebogen,
achteloos gekleeden, voor zijnen tijd verou lerden
man staanmet een treurige uitdrukking op het
eerlijko, goedige gelaat, welke zelfs niet week voor
den onbeschrijfelijk liefdevollen glimlach, welke uit
zijne oogen straalde, wanneer hij zijn dochtertje zag
aangezocht, om 11 uur in een open rijtuig van zyne
woning in de Jacolj-van-Campenstraat te Amsterdam
langs verschillende hoofdwegen naar «Constantia*
gereden. Twee broers hadden naast hem in het
rytuig plaats genomen, dat voorafgegaan werd door
enkele leden van den Centralen Raad en van het
bestuur der Amsterdamsche afdeeliug van den «So-
ciaaldem. Bond". Enkele welkomstgroeten beant
woordde G. onderweg kalm en koel. De stoet, tus-
sehen 400 en 500 man sterk, bestond grootendeels
uit flinke en nette mannen, allen in 't Zondagspak.
Voor bet huis van den Burgomoester weerklonken
luide hoera's. Overigens kenmerkte de tocht zich
door'geen vermeldenswaardig feit, ofschoon de stoet
gaandeweg tot een 1000-tal personen aangroeide.
In «Constantia" speelde een fanfare-korps en wachtte
een eerewacht, leden van een schermgezelsqhap, Geel
op, om hem naar de groote zaal te geleiden, waar
hij met vreugdekreten werd ontvangen.
De heer Sam. Col toff, die de vergadering leidde,
zeide dat Geel door den vermoeienden zegetocht en
zenuwachtigheid thans niet kon spreken. Onder de
vele ontvangen geluk wenschen (ook een telegram
uit Gouda) was er een van den heer Van As
sen, te 's-Gravenhagedie Goel gelukwenschte
met zijn bevrijding en hem aanspoorde, zijn ver
der loven aan de orde on aan eerbied voor de
majesteit van het recht te wijden. Gelach volgde
op de voorlezing hiervan.
De voorzitter sprak daarna Geel toe en deelde
verder aan de vergadering mede, dat Geel verklaard
had, in de gevangenis eerst tot recht begrip vau het
beginsel der sociaaldemokratie te zijn gekomen,
on zijn leven voor het beginsel veil te hebben.
Achtereenvolgens voerden daarna nog verscheiden
persouen het woord, en een zaugkoor droeg een paar
liederen voor, waarna de heer Domela Nieuwenhuis
optrad, die zijne rede begon met de woorden «Ver
gun den eenon boef, den anderen toe te spreken,
want beiden worden wij boeven genoemd, omdat wij
voor een zaak strijden en lijden."
Teu slotte dankte Geel voor al de hulde en eer,
hem gebracht, en beloofde, aan het roode vaandel
getrouw te zullen blijven, waarna hij nog het een
en ander uit zijn gevangenschap mededeelde, o. a.
eeu gesprek met den officier van justitie, die hem
zou gezegd hebbes, dat hij zoolang gekerkerd zou
blijven tot hij van zijn socialistische denkbeelden was
teruggekomen.
Om 3 uur was de manifestatie in orde afgeloopen.
Het bestuur van den Nederlandschen bond tot
bestrijding van overrlroven Zoodagrust op het gobied
van post- en telegraafverkeer heeft in een schrijven
aan de Kamers van Koophandel en de handel- en
nijverheidsvereenigingen in ons land de adressen
medegedeeld, die het in Januari en April jl. aan
den minister van waterstaat gezonden heeft, en de
antwoorden, welke daarop van den minister ontvan
gen zijn. Op het eerste adres gaf de minister te
kennen, dat voor het vervolg op een twoeden chris-
telijken feestdag, voor zooveel niet op Zondag val
lende, de kantoren der posterijen mede zullen zijn
opengesteld voor het aannemen van pakketten, het
verzenden i van postwissels en de behandeling van
quitautiënj Op het tweede adres, waarin gevraagd
werd om I uitbreiding van het aantal uren van open
stelling vqn de post- en telegraafkantoren op chris
telijke feestdagen, werd door den minister geantwoord,
1 naderen.
Uit de wijze waarop hij haar in de menigte zocht
en haar tegemoet ging, zag men, dat hij haar buiten
gewoon liof bad, zoo als geer. ander wezen op aarde,
en het scheen, dat het meisje voor hem dezelfde
liefde koesterde, want zij glimlachte alleen wanneer
zij hem aanzag.
Hij groette de leerares met bijzondere onder
scheiding en' alle drie, vier dagen vroeg hij haar
naar zijn dochtertje, maar met den hoed in de hand
en op die weifelende manier, welko eigen is aan
goede, zwakke menscben, die veel geleden hebben.
Wanneer zij dau ten antwoord gaf, dat bet kind
goed oppaste en haar best deed met leerenzag hij
haar glimlachend aan en iedere blik schoen eeu
zegening op haar hoofd.
Daar zij nooit iemand anders dan den vader gezien
had, veronderstelde zij dat hij weduwnaar was; zekeren
dag bracht hij haar uit dien waan door de aankon
diging dat zijne echtgenoot voornemens was baar
een bezoek te brengen.
Na verloop van twee maanden,^ sinds de school
begonnen wa3, had de dame nog mets van zich doen
hooren. Mejuffrouw Galli had zich hierover niet
verwonderd, daar zij bij ondervinding wist, dat vele
moeders zich het geheele jaar niet laten zien en door
de dienstboden of wel door een bediende van het
kantoor van haren man naar hare kinderen laten
vragenen het zelfs gebeurd was, dat zij, wanneer
dat de geringe toeloop van het publiek aan de post
en telegraafkantoren op de bedoelde dagen geen
grond geeft om te onderstellen dat er behoefte zou
bestaan aan de door adressanten gewensebte vermeer
dering van de dienstureu dier kantoren, en er alzoo
geen aanleiding is gevonden, om aan hun verzoek
gevolg to geven.
Het bestuur van den bond wil niet berusten in
'8 ministers besluit en wil trachten eene algeraeene
beweging op touw te zetteu om, in het belang 'van
handel en nijverheid, op eene belangrijke uitbreiding
van de diensturen der post- en telegraafkantoren
op christelijke feestdagen aan te dringen. Alvorens
daaraan uitvoering te goven, tracht het bestuur ze
kerheid te bekomen, of zijne pogingen waardeering
en steun verdienen bij de Kamers van koophandel
en de handels- en nijverheidsvereonigingen iu Neder
land, en of deze bereid zijn aan bet in te dienen
adres kracht bij zetten door het zenden van een
adhaesio-adres. Daartoe strekt het thans verzonden
schrijven.
Onder voorzitterschap van prof. L. de Hartog,
van Amsterdam, heeft Zondag te Amersfoort de al-
gemeeno vergadering plaats gehad van het .ilgemeen
Israël. Verbond Alliance Israelite Universe lie).
In zijn welkomswoord constateerde de voorzitter
tot zyn groot genoegen, dat de Nederlandsche af-
deeeling zich in bloei raag verheugen. De Alliance
vindt dan ook in NedeHaud meer en meer zoo
liooggewaardeerden steun voor haar streven, dat voor
namelijk hierop gericht is om den gruwel der ge
loofsvervolgingen in onbeschaafde landen en, helaas 1
ook io Europa, in zyne nawerking tegen te gaan
door werken van humaniteit en beschaving. Het
centpaal comité te Parijs waardeert de werkzaam
heid van de Nederlandsche afdeoling zeer. Vau dat
comité sprekende, bracht prof. Do Hartog, onder
luide instemming van de vergaderden, een woord
van diepgevoeldo hulde aan den onlangs overleden
algemeenen secretaris, don heer Isidore Loeb.
Alvorens do werkzaamheden aanvingen, hield de
heer M. Monasch, conrector a^n het Nederl. Israë
litisch Seminarium te Amsterdam, eene korte feestrede,
waarin bij op zeor welsprekende wijze de zelfstan
digheid en de eenheid van het Joodsche volk toetste
aan de geschiedenis en aan het verleden.
De voorzitter resumeerde strekking en beteekenis
van deze met veel aandacht gevolgde en zeur toe
gejuichte rede, in dien zin, dat zij getuigenis gaf
van de zeldzame geestkracht door het joodsche volk
door de eeuwen heen te midden van nameloos veel
leed en druk aan den dag gelegd, eene kracht die
slechts kan wortelen in het besef van het goed recht
waarvoor het strijdt.
Hot jaarverslag van den secretaris is gedrukt aan
de leden rondgedeeld. Het volgende is er aan out-
leend
Behalve aan de gewone bemoeiingen met de in
richtingen van onderwijs en opleiding in het Oosten,
had het Comité central zijne aandacht voortdurend
te wijden aan do zaak der Russische vervolging.
Wat gedaan kon Worden om den stroom der emi
gratie in een behoorlijk gemaakte bedding te leiden,
wordt beproefd. Aanzienlijke geldsommen, door het
bestuur in Frankrijk bijeengebracht, zyn met dat
doel ter beschikking der grenscomités gesteld. Met
raad en daad wordt onvermoeid hulp geboden. Voor
de verwezenlijking der kolonisatieplannen vau baron
de onderwijzeressen haar wegens ernstige tekortko
mingen harer dochters wensohten te spreken, zich
schriftelijk verontschuldigden, hetzij wegens het slechte
weder of daar het haar «ontvang-dag" was. Waar
zij zich meer over verwonderde, was de kleeding van
het kind, welke, niettegenstaande alles overeenkom
stig deu stand der familio uit goede stof vervaardigd
was, duidelijk getuigde, dat do moeder er geen acht
op sloeg, want somtijds droeg zij een mooi, fijn
wollen kleedje bij versleten kousen, een fraaien flu-
weelen hoed en afgeloopen laarsjes; het leed geen
twijfel, of zij was niet warm genoeg gekleed, want
zij zat te bibberen van de koude. Uit deze en an
dere gegevens maakte de leerares op, dat de moedor
haar kind niet lief haddit stond vast bij haar
voor zij haar nog had gezien.
Hoe was het echter mogelijk dit schepseltje niet
lief te hebben? Zij was zoo klein en teer en hield
het hoofdje een weinig gebogen, gelyk een bloem
op eeD dunnen stengel. Hare sprekende, donkere
oogen hadden eene zachte, weemoedige uitdrukking,
die niets kinderlijks had; er sprak oen ernst uit»
welke niet uit haar karakter, maar uit de omstan
digheden voortsproot, en haar gezichtje, hoe zacht
zinnig en onschuldig ook, verried, dat zij reeds wist
of giste dat er veel treurigs is in het leven. Zij
toonde haar goede inborst niet door lieve woorden
en liefkoozingen, zooals andoren die zich gemakkelijk
uiten, maar door zachtzinnigheid en verdraagzaamheid.
Wordt vervolgd.)
Hirsch heeft het Comité central aanzienlijke bijdragen
toegestaan.
Waar voor het overige ziekte, brand, hongers
nood, vervolging of eenig ander noodlot de joden
in Marocco, Tunis, Syrië enz. teisterde, was het
hoofdbestuur van het Verbond steeds onmiddellijk
bij de hand om de wonden te lenigen.
Wat de belangen van bet onderwijs betreft, het
getal der lagere scholen onder de hoede dor Alliance
bedraagt thans 55, waarvan 33 voor jongens en 22
voor meisjes. Veel is weder ten koste gelegd aan
uitbreiding van de bestaande *choleu en van het
ouderwijzend personeel. Het geheele getal leerlingen
steeg vau 11,549 tot 12,425. De vakscholen, thans
24 in getal, voldoen steeds goed.
Wat meer bepaaldelijk de bemoeiingen, in het
afgeloopen jaar, van het Nederlandsch comité betreft,
terwijl baron Hirsch zijne schatteu van geld en be
langstelling beschikbaar stelde om de emigratio en
kolonisatie der Russische Israëlieten in eene gere
gelde richting te leiden, stelde het oom. centr. dor
A. I. U. zich in verbinding met invloedrijke personen
en instellingen zoo in Rus*. Polen als in oostelijk i
Duitschland, ten einde, door middel ook vau gelde
lijke ondersteuning, den Russ. Joden het verblijf
binnen het bun toegewezen rayon, dragelijk ie ma
ken en hen van een haastige en onbekookte uitwij
king af te boudeu.
Het kwam bovendien het Ned. comité wenschelijk
voor, dat, zoo mogelijk, do Alliance de leiding dezer
zaak geheel in handen kreeg en behield, teneinde
de krachten niet te versnipperen en eendrachtig te
kunnen handelen. In dien geest waren dau ook de
verschillende comités met vrucht werkzaam, en de
door hen verkregen uitkomsten waren verrassend.
De behoeften waren zoer groot, want de stroom der
emigratie was niet te stuiten geweest. Bij honder
den kwamen de vluchtende gezinnen aan, die bijna
zonder uitzondering de Nieuwe Wereld gingen op
zoeken. Hun word de hulp verleend die zij ter
plaats reeds behoefden en de geldelijke steuu ook
voor de reizen uit de Amerikaansche havenplaatsen
naar hot binnenland. Maar er heerscate ook eene
algemeene offervaardigheid in geld en in daden,
waarbij ook onze niet-Israëlitische medeburgers zeer
mild de hand openden en tevens zedelijken steun
schonken, ahoo hunne gewone menschlievende ge
zindheid, die verdraagzaamheid eu liefde jegens alle
gezindten ademt, niet verloochenende.
De bijzondere voorschriften voor bet vervoer van
ontplofbare stoffen hebben uitbreiding verkregen. O.
a. is bepaald
lo. Bij verzending van ontplofbare stoffen per
spoortrein is de afzender verplicht, bij don chef van
bet station van vertrek inlichtingen in te winnen
omtre <t bet vermoedelijke tijdstip van aankomst der
zending op bet stariou van bestemming. Zoodra be
doelde inlichtingen zyn verkregen, moeten dezo door
den afzender onverwijld per telegram aan den geadres
seerde worden medegedeeld.
2o. Spoodeischende gevallen uitgezonderd, moet
het verzenden van ontplofbare stoffen per spoortrein
op zoodanige tijdstippen geschieden, dut die stoffen
op Zondagen, algemeen erkende christelijke feestda
gen, den Goeden Vrijdag, den Nieuwjaarsdag en de
verjaardagen van HH. MM. de Koningin en de Ko
ningin Weduwe-Regentes niet behoeven te worden
gelost.
Het voorstel van den directeur van justitie tot wij
ziging van het reglement pp de rechterlijke organisa
tie in Indië is thaus verschenen. Hot bevat o. a.
het volgende
De onttrekking van de revisie in strafzaken aan
het hooggerechtshof wordt door den directeur van
justitie een noodzakelijk middel geacht ter verhoo
ging van het aanzien van dat college en versterking
van het openbaar vertrouwen in de hoogste recht
spraak, daar het hof beter kan worden samengesteld
wanneer het slechts uit negen leden behoeft te be
staan, dan gelijk nu uit vijftienin Indië vindt men
niet licht vijftien rechterlijke ambtenaren die de noo-
dige bekwaamheid hebben om in het hof te zitten.
En door inkrimping van het hof en dus ook van
de uitgaven daarvoor is betere bezoldigiug van de
rechterlijke ambtenaren mogelijk.
Terwijl de revisie in strafzaken bij de raden van
justitie wordt overgebracht, komen de jurisdictiege-
schillen tusscben mindere rechterlijke autoriteiten bij
het hof.
De revisie is verplicht bij veroordeoling tot de
doodstraf en tot dwangarbeid in de kettingin alle
andere gevallen is zij facultatief. De examinaiie van
de stukken in zaken die niet aan revisie worden
onderworpen, blijft bestaan.
Uitbreiding van de radeu van justitie to Batavia
en te Semarang is niet noodig; van dien te Soera-
baja wel. Allo drie worden op dezelfle wijze sa
mengesteld. Kleine misdrijfzaken worden van do
raden van justitie bij den residontiereebter (de voor
zitters der landraden) overgebracht.
De regeleu voor de benoeming en de bevordering
van de rechterlijke ambtenaren, behalve wat den
presidont van het bof aangaat, worden bij algemeene
verordening vastgesteld.
Aan alle rechterlijke ambtenaren, behalve aan den
president, den vice-president eu de leden van het hof,
wordt eervol ontslag gegeven bij het intreden van
het 64sto levensjaar of wanneer zij voor dien tijd
ongeschikt worden, in het laatste geval niet dan op
voordracht of na ingewonnen advies van den presi
dent van het hooggerechtshof en van den directeur
van justitie.
Bij wangedrag kunnen zij wordeu overgeplaatst of
gedegradeerd.
Do ansjovisvisscherij is voor dit jaar zoo goed als
geëindigd. Wel worden nog dagelijks kleine hoeveel
heden ansjovis aangebracht, daar enkele visschers
hun netten blijven uitzetten, op hoop van een betere
vangst, maar het is zeer waarschijnlijk, dat er nog
veel meer gevangen zal worden.
De visscherij begon dit jaar eenigszios later dan
andere jaieu; den 9 Mei werd do eerste ansjovis
aangevoerd, en eindigde bijzouder vroeg; gewoonlijk
blijft men visschen tot het laatst van Juli. Aanvan
kelijk waren de visctijes mooi en kleiu van stuk,
wat velen de hoop deed koesteren op een goede
teelt; spoedig echter verschilden zij zeer in grootte,
die afwisselde van de gewone tot de grootte van
kleine haring. De vangst bleef voortdurend onvol
doende, en 1892 kan gerekend worden tot de schraalste
jaren. In bet geheel werden circa 2500 ankers in
gezouten. In 189 t bedroeg de vangst op de Zuiderzee
44.000, in 1890 ruim 19.000 aukers. Gedurende
de laatste 25 jaren werden in het geheel 700.000
ankers gevangen, dat is dus gemiddeld per jaar
28,000 ankers.
De prijs van de nieuwe ansjovis is 14Vs per
anker. HaarlCl.)
Een treurig geval wordt te Veendam algemeen be
sproken. Een aldaar woonachtig jongoliug h^d ver
keering aangeknoopt met een meisje. Er kwam echter
een oogenb^k, waarop het meisje 't beter achtte die
verkeering af te breken. Eu wat de jongeling mocht
zeggen of doen, het baatte mets. Zij bleef bij haar
besluit. In zijn wanhoop besloot hij een einde aan
zijn leven te maken. Met dat doel kocht hij bij een
apotheker arsenicum en nam daarvan, bij zijne moe
der aan tafel gezeten, een vrij belangrijke hoeveel
heid in, zonder te zeggen wat bij gebruikte, maar
met toespelingen op zijn naderenden dood. De ge
neesheer, die jontboden werd zoodra zich verschijn
selen van vergiftiging voordeden, diende, onder he
vige tegenkanting van den lijder, hem een tegengift
toe, maar tevtrgeofs. Zaterdagmorgen is de jonge
ling overleden.
De heer J. G. Martin, leeraar in de gymnastiek,
en een bekend «amateur-militair" te Haarlem, stelt
zich voor op 30 en 31 Juli een «militairen marsch"
te houden met zyn leerlingen, oud-leerlingen en an
deren.
De wijze waarop de heer Martin die jaarlijksche
tochten inkleedt, is zeer aardig.
Zaterdagochtends vertrek mon uit Haarlem, over
Bloemendaal, Velsen, naar Velserend, het café «Vel-
serend" aldaar, wordt dan onmiddellijk iu een fort
herschapen en als teeken vau don oorlogstoestand
wordt de vlag gebeschen. De troep wordt dan in
twee partijen verdeeld, ieder man krijgt om ^deu
rechterarm een rooden of witten band, al naar ge
lang hy tot eeu der partijen behoort Nu worden
er verschillende wachten, patrouilles enz. uitgezonden,
met order den weg te verkennen en gevangenen te
maken, wier banden werden afgenomen als bewijs
dat zij buiten gevecht zijn gesteld hij is dan ver
plicht zich over te geven, en niet te vlnchten.
De eeno partij blijft ter verdediging in het fort en
de ander*-, dio offensief optreedt, slaat een kamp op
met een grooto tent en kleinere daaromheen.
Volgens de krijgsartikelen zal het fort zijn inge
nomen, wanneer eeu man eu de hoornblazer van de
aaavallende partij daarbinnen zijn.
Het moet aardig wezen om te zien welko liston
er gebruikt worden om die luirijes in het fort te
8mokkelon, b. v. verkleed als boeren boerin, verbor
gen in een hooiwagen of iets dergelijks, en gewoon
lijk gelukt het hun.
De jongelui dragen een model hoofddeksel, zwarte
jas (colbert) en een geweer, de gegradueerden heb
ben bovendien een sabel en streep als distinctief.
Sedert eenige weken outvaogt vorst Baldassare
Odescalchi dreigbrieven, die vermoedelijk door anar
chisten hem worden toegezonden. Van hem wordt
daariu een groote som geëischt, terwijl men bij
weigering zijn paleis aan de Piazza S. Apostoli in
de luoht zal laten springen. De politie bewaakt nu
het paleis van den millionair en tracht op allerlei
wijze de vermetele bedelaars te vangen maar dit
gaat niet zoo gemakkelijk. Dezer dagen ontving
de vorst weder een brief, met den eisch 200,000
lire te leggen achter het monument voor Paul III
in het koor der St. Pieterskerk.
Nu hoopte de politie de oplichters te snappen.
Achter het monument werd een pakje oude couranten
gelegd en twee politiebeambten legden zich, verkleed
als Kapucijners, op de loer. Vergeefs wachtten zij
eenige uren, eindelijk naderde een man, die met een
stoffer de beelden schoonmaakte en bij dat werkje
het pakket ontdekte. De man stak het in den zak
en wilde gaan. Plotseling echter werd hij door de
twee monniken gegrepen en toen hij zich verweerde
haalden deze van ouder hun pijen revolvers voor den
dag, don man dreigende bij verder verzet te zullen
doodschieten. Zoo brachten zij hun vangst op het
politiebureau, hopend een goede belooning te hebben
verdiend. In het verhoor bleek echter, dat de man
volstrekt geen anarchist was, maar een der kosters
van de kerk, dis het pakje had medegonomen om
het te brengen onder de «gevonden voorwerpen."
De booze wereld zegt nu, dat weinig minuten nadat
de beide gewaande monniken de kerk hadden ver
laten, de eigenlijke schelm was gekomen, die niets
vindende, na. een korte bezichtiging der kunstschatten
in de kerk aanwezig, ougehinderd woder de St.
Pieterskerk verliet.
Het dieveuvangen is ook een kunst.
De taktiek der Hamburger Nachrichten, om de
officieuze tegen Bismarck gerichte opstellen op te
vatten als eigen beschouwingen der redactiën welke
daarom geen bijzondere waarde hebben, wordt door
de meeste Berlijnsche organen beschouwd als een
middel om uit de verlegenheid te geraken, en tevens
als bewijs dat Bismarck den dagbladstrijd niet wil
voortzetten. De Nordd. Allg. Zeitung van hare zijde
verklaart thans, dat het met hare waardigheid niet
zou strooken, een bijzónderen strijd over het onder
werp met de Hamburgen Nachrichten te aanvaarden.
Ook uit dit antwoord meent men in onze staatkundige
kringen te mogen afleiden, dat aan den persstryd
tusscben Bismarck en de Regeering voorloopig een
eiude is gekomen.
Naar Engelsche gewoonte duren de verkiezingen
dagen en weken.
In 1886 was het parlement den 26 Juni ontbon
den, de eerste verkiezing had 1 Juli plaats, de laat-
ste den 10 Julitoen althans bloven nog een
twintigtal zetels wel is waar te voorzien, maar aan
de nederlaag der Gladstonianen viel niet meer te
twijfelen.
Heden begint Gladslono zijn eigenlijken veldtocht
door Midlothianvandaag meeting te Gorebridge,
morgen te Dalkeitb, en zoovoort. Gisteren sprak
hij op oene vergadering in het Iheatre Royal te
Glasgow. Den 12en is het de groote dagden avond
te voren «eindmeeting" in de Music Hall van Edin
burgh.
Niet onaardig is het, dat de heer Goschen hem
nareist en o. a. te Edinburgh des avonds sprak in
hetzelfde lokaal, welks wanden iu den namiddag
Gladstone's woorden hadden weerkaatst. Ook te Glas
gow zou Goschen gisteren spreken. Do Daily News
verbaast zich over den moed des heereu Goschen,
daar hij in 1886, toen Schotland nog niet de wegen
van het liberalisme volgde, niettemiu den zetel ver
loor, welken hij het jaar te voren had veroverd.
Balfour heeft te Manchester twee meetiugs gehou
den. Te East-Birmingham verdedigde do heer Jo
seph Chamberlain de candidatuur ran den staats
secretaris voor binnenlandsche /aken Matthews en
verklaarde dat in de tegenwoordige omstandigheden
de liberale unionisten moeston samengaan met de
conservatieven om het home rule te weren.
In South-Kensington sprak Sir Algernon Bortli-
wick eu verzekerde, dat in geval de Gladstonianen
niet meer dan twintig zetels verwierven, Salisbury
zou aanblijven, zoolang Gladstone zijn home-rule-
ontwerp niet uiteengezet en het Parlement er niet
over geoordeeld en beslist had.
In Ierland kwam bet reeds tot handtastelijkheden.
De heer David Shechv werd te Waterford deerlyk
afgeranseld. Een priester word gearresteerd in North
Galway. Het huis van een nationalist in Cork werd
belegerd en al de ruiten werden iugeworpe.».
Graaf Taaffe, de eerste-rainister in Oostenrijk, heeft
groote moeite, de partyen bijeen te houden en vooral
de linkerzijdo niet van zich te vervreemden. Dezer
dagen heeft, gelyk men weet, weder een crisis ge
dreigd naar aauleiding van de muntregeling en hoe
wel het gevaar geweken is, dat de machtige liberale
party een politieke quaestie zou maken van deze voor
