fflööl
I
ra
ÏS
N° 4879.
1892.
ïrukte
HAAR VADER?
Vrijdag 8 Juli.
Nieuws-
en
FEUILLETON.
o.
)bels, etc.
en Zn.
Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
De belastingwetten in de Kamer.
I
De inzending van advertentlön kan geschieden tot een uur des namiddags van den dag der uitgave.
I
Cacao.
door
Altonderlgke No tamers VIJF CENTEN.
(Uit het Franech.)
in hart
l
•I
lodt,
MAN ZOON.
sprakWeet u, mejuffrouw, dat
°P
is
Bovendien worden alle Advertentiën grati»
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
'twelk des Maandags verschijnt.
jehalte.
MEN aan het
aar 1891/92
A e. k., des
l‘/s uur, doch
xamen in de
i heeft 'snam.
licieuse
anks.
♦5 cent.
bakkers
io! of aange-
voortdurend
iet beroemde
Ten laatste kon juffrouw Galli de verzoeking niet
bij juffrouw
i hare klasse
ADVERTENTIEN worden geplaatst
van 15 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
en te.
gebruik van
ii aanwezig.
penseel.
42, Haarlem.
HTTEK,
ALM»).
ur,
V. JULIUS.
luiten en van
'ustus als
i
9
klein Gezin,
in goede ge
il vereischte.
aan het bu-
goudsche courant.
M
I
II
Ib K
w
De uitgave dezer Courant geschiedt dageljjka
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prps per drie maanden is 1.25, franco
per post f 1.70.
antwoording van de gemaakte bedenkingen
geeft de minister blijken van zooveel talent
en zoo heldere betoogtrant, dat hjj den tegen
stander zelfs eerbied afdwingt. Zelden of nooit
heeft eenig minister zoo met één slag in het
parlement zich eene invloedrijke positie ver
overd. Indien hij niet slaagt, dan mag men
voorgoed de hoop opgeven, ooit tot een ratio
neel belastingstelsel te komen dan zal proef
ondervindelijk zjjn bewezen, dai onder het te
genwoordig kiesstelsel niet genoeg mannen in
het parlement worden gebracht, die hart heb
ben voor de belangen van de overgroots meer
derheid des volks. Want en dat is de
tweede conclusie, die wjj uit het gehouden
debat trekken de heeren Pierson en Van
Houten hebben overtuigend en met cjjfors
aaugetoond, dat de massa des volks, de kleine
man, de burger- en boererjsta d, wordt ont
last en de druk der belastingen overgebracht
op de schouders van hen, welke dien beter dragen
kunnen. Alle beweringen van conservatieve
tegenstanders en hierbij stonden de anti
revolutionaire sprekers in de eerste rij heb
ben dit feit niet kunnen wegredeneeren. Wel
gaven zij boog op van achteruitzetting van
den landbouwenden stand, maar gapndeweg
werd het duidelijker, dat zij met den land
bouwer eigenlijk bedoelden den grooten grond
eigenaar, welke best in staat is nreer op te
brengen maar liefst de lasten door anderen
Iaat betalen. Ieder, die onbevooroordeeld de
gehouden gedachtewisseling gevolgd heeft, moet
tot het besluit komen, dat ’s lauds belang in-
nu eens loopende over
over gewichtige groote
dingen, kan het wenschelijk zijn een mie
d’ensemble te nemen, ten einde zich rekenschap
te geven va i het geheel. Anders loopt men
groot gevaar, vanwege de boomen het bosch
niet te zien.
«Laat mij trachten, u zulk een vue d’ensemble
te geven. Stellen wjj ons den toestand voor,
gelijk die wordt na aanneming der wetsont
werpen. Wij onderstellen dus dat er geen
zeepaccijns en geene tollen zijnwij onder
stellen verder verlaagde mutatie-rechten, grond
belasting en zoutaccijnsdaarentegen de ver
mogensbelasting in werking en den accijns
op het gedistilleerd met 3 verhoogd.
«Verbeeld u thans, dat onder zulke om
standigheden een minister van financiën optrad
in deze Kamer en aldus sprakMijne Heeren,
gij weet hoe aan de vermogensbelasting, en
ook aan de jongste verhooging van den drank-
accjjns, allerlei bezwaren kleven. Maar ik heb
een uitstekend middel gevonden om ons land
daarvan te verlossen. Eene som van tien
Heden vangt in de Tweede Kamer de be
raadslaging aan over de artikelen der vermo
gensbelasting. De paar dagen rust, die de
Kamer zich veroorloofd heeft, ten einde som
migen leden gelegenheid te geven op andere
wjjze het algemeen belang te dienen, hebben
deze goede zijde gehad, dat belangstellenden
tjjd kregen om op hun gemak de algemeene
debatten na te gaan en zich rekenschap te
geven van den stand van zaken. Dit is zeker
geen kleinigheid, daar 135 bladzjjden der Han
delingen gevuld zijn met de zesdaagsche be
raadslaging. Alle partijen zijn aan bet woord
geweestde hoofdlieden hebben hun licht la
ten schijnen en zelfs de grootheden van min
deren rang hebben, meer dan noodig was,
gebruik gemaakt van hun recht tot medespre-
ken. Allen verlangden dan ook naar het
einde alleen het praatgrage lid voor Bodegra
ven de heer Van Velzen zou er gaarne
nog een paar zittinkjes aangeknoopt hebben,
doch gelukkig stond hij daarbij alleen.
Wat is nu de algemeene indruk van het
verhandelde Vooreerst, dat de minister Pier
son meer en meer blijkt de rechte man op de
rechte plaats te zijn. Er is maar één roep
over de bekwaamheid en de slagvaardigheid
van dezen bewindsman. Niet ten onrechte
zjjn de door hem ingediende ontwerpen, na
de bjj nota van wjjziging daarin aangebrachte
verbeteringen, door een der leden genoemd
een waar kunstwerk. Maar ook bjj de be-
5)
Een morgen, nadat bij gretig naar hare gewone
loftuitingen had geluisterd, zag hij haar met vochtige,
weemoedige oogen aan en zeide, alsof' de woorden
hem ontvielen: Wat zijt gij goed!
Het jonge meisje kleurde, niet wetende wat hierop
te antwoorden. Om aan hare verlegenheid een einde
te maken, vroeg zij, zonder hem aan te zien
hebt uw dochtertje heel lief, is het niet?
De vader antwoordde bijna onhoorbaar, maar
een toon, die een wanhoopskreet geleek: Zij
mijn leven, mijn alles!
Juffrouw Galli sprak hem over de vriendschap
van zijn dochtertje voor het meisje van den sjouwer,
en voortaan groette hij het kind en zag het met
een glimlach na, totdat het zich op straat in de
menigte verloor.
Daarna verliepen er eenige dagen zonder dat hij
zich op school vertoonde, en in zijne plaats kwam
eene dienstbode met een brutaal gezicht en eene
partij gekroesde haren op het voorhoofd Giulia bren-
had, neen, in het geheel niet!
En zij kleedt zich nog wel bij Perichetti, maar
als men geen oog er op heeft, helpt het allemaal
niet! C'e&t de la peine perdue, ziet gij.
Galli vroeg haar of zij het vorige jaar haar wel
eens op school had gezien.
Een enkelen keer was zij in hare klasse gekomen.
De Napolitaansche, die dit hoorde, zeide, met oen
veelbeteekenend lachje, naderbij komende: Me
vrouw Orveggi heeft heel andere dingen in het hoofd
dan de school, waaraan Massi toevoegde
Bah, het is eene slechte moeder.
Toen trad de kleine Frossetti, een-rond-al-rond,
naar voren en tot groote ergernis van de fijne collega,
die van kwaadsprekend heid een afschuw had, zeide
zij tot GalliAls ge haar den een of anderen
dag op deze manier de school zaagt binnen zeilen
en zij deed den gang der dame na, en de wijze
waarop zij iemand in het voorbijgaan groette, zooals
zij het gezicht met half-dichtgeknepun oogen om
draaide, alsof zij keek of er eene spin over haren
schouder kroop. Zij was het precies. Al degenen,
die haar kenden, schaterden van het lachen.
Op eens weêrklonk eene stem van buitende
directrice
Juffrouw Frossetti riep: Sani'e qui peut! Zy
stoven uit elkaar, in verschillende richtingen; Faus
tina Galli alleen ging bedaard naar hare afdeeling.
gen en halen. Toen juffrouw Galli naar
I antwoordde zijn kind bedroefd: Vader is nooit
I Ten laatste icon juffrouw (juin de ver
i weerstaan eens naar haar te informeeren I
i Dorini, die het meisje, het vorige jaar in
i had gehad.
Een morgen van de afwezigheid der directrice
I gebruik makende, die naar de succursalen was gegaan,
I deed zij hare vraag, vóór het aangaan der school,
terwijl de onderwijzeressen in een hoek der spreek
kamer stonden te praten.
Mevrouw Orveggi? riep Dorini op haren
gewonen, luchthartigen toon, terwyl zij zich in de
glazen deuren der boekenkast spiegelde. Wat,
kent ge die niet Zij is altijd op straat en gekleed
maar zo heeft niets geen smaak. Un gout abominable
Nh volgde er eene uitvoerige kritiek harer manier
van kleeden. Dorini kende al de toiletten der dames,
die zij op school zag, of ooit gezien had, op haar
duimpje en mat daarna hare ingenomenheid met de
personen af; gelukkig, wanneer zij met eene der best
gekleede dames op zoo vertrouwelijken voet kon
komen om in die vluchtige ontmoetingen tusschen
drempel en deur over kleeding met haar te kunnen
spreken. Mevrouw Orveggi kende zij slechts van
aanzien. Den laatsten keer dat zij haar had gezien,! De directrice trad op haar toe, haalde haar horloge
droeg zij een groen kostuum, dat haar niets bevallen te voorschijn en s,
derdaad vordert, dat men de richting uitgaat,
welke de minister heeft aangewezen. Over
details kan natuurlijk verschil van gevoelen
bestaan, maar de koers, die de regeering aan
haar scheepke geeft, is ongetwijfeld de juiste.
In onze kameroverzichten hebben wij reeds
gewezen op de vernuftige wijze, waarop de
minister de voordeelen van zijne voorstellen
tegenover het bestaande in het licht stelde.
Verleden Vrijdag zeide hij
>Na een lang debat,
kleinigheden, dan weder
hom vroeg,
wèl. Toen hij terugkwam scheen hjj verouderd
De mevrouw liet niets van zich hooren.
