Buitenlandscb Overzicht.
buitengewone leden is de contributie minstens 1
per jaar.
Byna alle afdeelingen hebben een onüerstandskas,
waaruit de leden, tegen een extra-contributie van 10
cent per week, bij ziekte ontvangen een uitkeering
van 5 tot f 7 per week, al naarmate de zieke
is gehuwd of ongehuwd en of hij vader is van een
groot of van een klein gezin.
Nog een kas, Hulp en Noodonderhouden door
extra-giften en collectes, voorziet in gevallen van bui
tengewonen aard.
Allo afdeelingen hebben een eigene bibliotheek,
waarbij enkele met 1000 nummers flinke, degelijke
lectuur, waarvan de leden een goed gebruik maken.
De groote afdeelingen houden er nog vakvereeni-
gingen op na voor houtbewerkers, stoei)bewerkers,
metaalbearbeiders, enz.
Andere afdeelingen hebben ook zondagsscholen,
jongelings-vereenigingen, begrafenisfondsen, arbeids
beurzen, 8tuivers-vereenigingen, tot ondersteuning
van minvermogende ouders in de koston van christe
lijk onderwijs van hun kinderen en teekencursussen
opgericht.
De afdeeling Zwolle heeft reeds een eigen vereeni-
ginslokaal, ter waarde van 5000, terwijl de afdee
ling Bouwfonds ook eerstdaags in de gelegenheid zal
zijn in een eigen lokaal te vergaderen.
De afdeeling Kampen heeft bovendien een bouwver-
eenigiug, Patrimonium Bouwlust, die reeds aau 49
leden een eigen huis heeft bezorgd.
lieihaaldolijk zijn in den laatsten tijd in Duitsch-
land valsche munters gevangen genomen, maar de
▼angst bleef nog onvolledig. Te Wicked e, in het
Ruhrdal, is men nu echter een uitgebreide en zeer
vertakte bende op 't spoor gekomen. Niet slechts
2- en 5-markstukken werden door baar vervaardigd,
maar zij moet ook de kunst verstaan hebben om
kronen en muntbiijeti
Vele leden der bei
justitie, zijn reeds
50 mark na te maken.
I^tal oude bekenden der
slot gebracht.
Aan een goertereNhnretw^in het Gooi werd
deze week ter verzending aangeboden een kistje met
het volgende eigenaardigo adres//gelieve dit kisje
met hijjeren te bezorge vran-ko Aan Den zeer bee-
dele Heervan Beek Eellen Dooren Haags Aam
sterdam kijsers gragt Uit te regse staat.
Wees u zoo frin de lijk her nies op te zeten het
is tot boo ven toe vol met hijjeren."
Naar het Dagblad mededeelt is hot gerucht, dat
generaal Hardenberg zijn pensioen zou vragen, van
allen grond ontbloot. Zijn toestand gaat vooruit.
Een drama iu de lucht. In den omtrek van Allis
(Michigan) kwam eene vrouw, Shaw genaamd, die
met haar kind van zes maanden wandelde, op het
ongelukkige idee het wicht op het gras in het midden
van eene weide neer te leggen om iets te gaan halen
dat zij te huis vergeten had.
Zij was nauwelijks op weg, of een luid geschreeuw
door het kind aangeheven, deed haar omkijken een
groote arend was op den arme kleine neergeschoten
en uam hem in zijn klauwen mede. De moeder liep
radeloos, daar zij niets kon doen om het kleine we
zen te redden, naar haren man, die in een naburig
veld werkte.
De man greep zijn karabijn, sprong op een paard
en ijlde Shaw in galop naar do oevors van een klein
meer, door rotsen omringd .waar hij wist, dat arenden
hun nest hadden. Werkelijk bemerkte hij op den
top der rotsen twee arenden mot den buit, elkander
het wicht betwistend, dat op een stuk rots gelegd
was. H
Toen Shaw boven op de rots was aangekomen, was
een der arendeu in den stryd bezweken, en do andere,
die de prooi weder in zijn klauwen had, voorde haar
in snellen vlucht mede. De ongelukkige vader legde
zijn karabijn aan en gaf vuur ondanks de ontroe
ring, die zijn hand moest door. boven, was het schot
juist gemiktde arend, steeds met het kind in de
klauwen, viel in het meer.
Shaw ijlde van de rotsen naar beueden, dook in
het meer en was hg zoo gelukkig het wicht terug
te vindenmaar toen hij met zijn kostbareu last
den oever bereikte, was de arme kleine dood.
Ter geruststelling van bierdrinkers, deelt do directie
▼an de Kon. Neder!Beiersch-bierbrouwerij te Am
sterdam, mede, dat volgens prof. Forster en blijkens
onderzoekingen door hem gedaan, cholera-bacteriën,
dio in Beiersch bier werden gebracht, daarin binnen
twee dagen doodgingen. Men bedenke verder, dat bij
de bereiding van bier het daarvoor benoodigde wator
meermalen sterk gekookt wordt en derhalve vrij is
van ziektekiemen.
In het badhuis. Mag ik u eens vragen wat kost
een bad 60 cent. O, wat is dat duur
Weet u wat, neemt u eou kaart voor tien baden,
die kost 4 gulden Wat zeg jotieu baden
Mensch, wie weet of ik nog tien jaar zal leven!
In een der havens aan de Middellandsche zee zag
men dezer dagen hot vreemde schouwspel, dat een
stoomboot met banknoten gestookt werd, eene ver
kwisting, die aan Cleopatra's parelsausen deed denken.
Vijf en veertig zakken vol met de kostbare brandstof
werdeu iu hut fornuis onder den stoomketel geslin
gerd, ouder de verlangende oogeu der stokers, die
wel gaarne een paar handenvol hadden gekaapt. De
papieren wareu afgekeurde banknoten van de Bank
van Algiers, wier directeur zelf het toezicht hield
over het verbranden der documenteu.
Iu dezen tijd, nu iedereen figuurlijkerwijze ge
sproken den mond vol heeft van bacillen, is 't
wel eens nuttig, eeu denkbeeld te geven vau hetgeen
een bacil is.
Het woord (waarvan de c als s moet worden
uitgesproken, en niet als ka, zooals velen doen) is
gevormd van het Latijnsche //bacillus" (staaf, stok),
omdat de eerste bacteriën, die men ontdekte, den
vorm van staafjes hebben. Zooals men weet, werden
later ook andere vormen gevonden, bv. door Koch
de komma-bacil, die vermoed wordt de oorzaak der
Aziatische cholera te zijn. Want de medische weten
schap heeft omtrent een zeker aantal ziekten met
vrij groote zekerheid uitgemaakt, dat zij het gevolg
zijn van of wil men 't anders noemen uitingeu
van bloedbederf (vergifjiging) door speciale bacillen,
die voor elke dier ziekten kenmerkend verschillend
zijn en door den geoefenden onderzoeker onder hot
mikroskoop niet met elkaar worden verward.
Van de ontzetlende kleinheid dor bacillen, dus van
de gemakkelijkheid waarmede zy in de lucht blgven
zweven, door don wind overal heen gevoerd kunnen
worden en in alles kunnen doordringen, kan men
zioh eenig idee vormen, als men weet, dat de tuberkel
bacil (die de tering veroorzaakt) 2000 malen vergroot
nog geen 5 millimeters lang is en ongeveer 1 milli-
meter breed, zoodat 400 dier bacillen aan elkaar
nauwelijks 1 millimeter lang zijn en men er 2000
naast elkaar zou moeten plaatsen om de breodte van
1 millimeter te vormen. Op dén vierk. centimeter
zouden dus 40.000 dier bacillen kunnen liggen.
Omtrmt het weerstandsvermogen der bacilion lazen
we dozer dagen do volgende mededeelingen
Het gedroogde speeksol van een tuberculose-lyder
behoudt zijne besmettende kracht bij een temperatuur
van hoogstens 75° Fahr. gedurende 9 a 10 maanden,
by een temporatuur vau 85° nog gedurende 2 en
bij een hitte van 120° toch nog gedurende 1 maand.
Men heeft tuberkel-bacillon achtereenvolgens aan zeer
lago temperaturen (10 a 15 graden vorst) blootgesteld,
beurtelings gedroogd' en bevochtigd, eeuige maanden
achteroen, eu twee maandon in gesteriliseerd rivier
water geplaatst, maar zij werden er niet door ver
nietigd. Evenmin verdwijnt de tuberkel-bacil dcor
verrotting; speeksol, dat go woon aan de buitenlucht
is blootgesteld, heeft na 48 dagen zijne besmettelijk
heid uog niet verloren, eu gedeelten van een long
van een leringlijdor hadden, na 165 dagen begraven
te zijn geweest of 120 dagen in 't water te hebben
gelegen, nog niet opgehouden besmettelijk te zijn.
Daarentegen kan deze bacil de kooktemperatuur
nauwelijks enkele minuten verdragen. In water van
70° C. (168° Fahr.) sterft hg na 10 minuten en in
water of stoom van 100® C. (kookpunt) zelfs al na
5 minuten.
Kook dus de melk, die vaak tuoerkel-bacillen
bevat.
Gelukkig intusschen heeft moeder Natuur voor
nog een ander oprnimingsmiddel gezorgd: de bacil
kan niet tegen hot zonlicht, waardoor hij zeer snel
wordt gedood, een eigenschap die hg trouwens
met alle ziektekiemen"geineeiï heeft.
Dus waar en zooveel ge kunt, laat het zonlicht toe.
De Araerikaaasche dames beginnen alweer te din
gen naar een beroep, dat vroeger uitsluitend door
mannen werd uitgeoefend, namelijk het beroep van
jockey. Te Chicago is thans een jonge dame, Fran
cos Milfred, uit 't. Jozcph (Missouri), die zulk een
betrekking zoekt. Het meisje een knappe blondine,
werd iu haar vaderstad beschouwd als een kunstrijde-
res van den eersten rung. Zij is lang niet verlegen
en stoort zich volstrekt niet aan de verbaasde blikken
van allen, die haar voornemen hooren. Het beroep
van jockey, zoo verklaarde zij eenige heeren, wien
zy hare diensten kwam aanbieden, is het eenige wat
haar lijktzij ziet niet in, waarom eeu jong meisje
niet op die manier den kost kan verdiouen, en zij
zov „naar hot eind »an do wereld gaan, om den
werkkring te vinden waarnaar zy zoo innig verlangt."
De gevaren der leeuwenjacht worden uitvoerig
1 beschreven door den Heer Inv^rarity, een lid der
Bombay'sche balie, die eene studie gemaakt heeft van
de zoogdieren in Somali-land in Üost-Alrika eu in
dit land veel gejaagd heeft.
De leeuwenjacht noemt hij eene boeiende uitspan-
i ning, wanneer men het op de rechte wijze aanlegt,
I nl. het spoor van den leeuw volgt tot de plaats,
Sylvia beproefde nog steeds to glimlachen; zij was
overigens nog bleek.
Met geveinsde belangstelling riep de kolonel
,/Maar dokter, zie toch eens..,, mevrouw Norton."
//Welnu, wat is er met mevrouw Norton?" zeide
Richard koel. «Zij is een weinig vermoeid, dat is
alles."
wHet is niets," antwoordde Sylvia.
En de schoone Liliane, verzot op gedruisch, hief
brutaal, haar met linten versierden mirleton, als een
bevelhebbersstaf omhoog, en riep vroolijk met haar
heldere stem
z/Kom, kom, Sylvia, vroolijk! Arabella speel den
Milligon8 Maisch! Wij zullen accompagneeren Een
feest van Saint-Cloud te Trouville! Hiep! hiep....!"
«Hoera!" riep Bernière.
En terwijl de mooie dochter van den kolonel de
Engelsche, huppelende, wegsleepende melodie vol
schokken en staccato's, al harder en harder op de
piano trommelde, accompagneerden Bernière en me
vrouw Montgomery, telkens ophoudend om te lachen;
Eva kee'v naar den kolonel, die met den ernst van
een predikant do maat sloeg, zijn vrouw, die haar
voorhoofd afveegde, de kleine Offer.burger, die met
haar vader praatte, den bankier, die de groote trom
nabootste, en Montgomery die Norton iets influisterde.
Vervolgens viel haar blik op het droefgeestige gelaat
van Sylvia, naast Fargeas zittende, die het hoofd
schudde. En do liove Eva, ernstig en bijna somber
gestemd door al dat gedruisch, dat haar een wanklank
scheen in de villa, waar zij voor het eerst geschreid
had, de kleine Araerikaansche dacht treurig:
«Als nu de markiezin de Solis hier was, zou zij
zeker zeggen, dat de Araerikaansche dames bepaald
gek waren! Ja, dat zou zij zeggen!"
Arabella Dickson speelde nog steeds vol woede
deze Milligons Marsch, en Liliane zeide, tusschen
haar mirletonklanken d9or, tot Bernière:
/•Aanstonds zullen wij de buffetten giau plunderen
voor de lunch. Vandaag is Sylvia geen baas meer
in haar huis. Onteigening ten algemeenen nutte,
i Surprise-partij
«De mildew!" dacht Eva Meredith.
XI.
Toen George de Solis do villa verliet, was hij op
goed geluk de ledige straten irigeloopen. Werktui
gelijk ging hij naar het strand, onverschillig voor
het bonte gewoel van lichte kleedje^eu gestreepte
parasols. Hij liep langs de plarikon, nog denkende
aan hetgeen hij tot Sylvia gezegd had, wat hij hj
durven zeggen. st
Zedelijk stikte hij. Tot dusverre had zijn leven
zich bepaald tot zijn plichten en zijn liefde. Hij
had zijn hartstocht niet verbrokkeld. Hij had zijn
ongerepte liefde geheel bewaard en hij kwam nu
zichzelf voor ais een redder, die eeu vrouw aan een
benauwde gevangenis, aan een zekeren dood ont
rukt had.
Met haar vluchten Ja, zijn bestemming was im
mers te dolen, en het heelal stond voor hem opeu.
Maar mevrouw do Solis? Domoeder? Maar Richard
Norton De echtgenoot Hij verdreef met geweld
hun beold, hij wilde alleen Sylvia zien. Hij wilde
slechts aan haar denkeu. Het was als een koorts,
die hem naar het hoofd steeg en hem blind maakte
voor al wat niet Sylvia was, voor al wat niet zijne
liefde betrof.
Zoo liep hij eentgen tijd voort, werktuigelijk voor
de schiettent staan blijvend, schijnbaar door de door
boorde kurtons aangetrokken, maar in werkelijkheid
op niets lettend dan op zijn eigen gedachten. Hij
ging naar huis om met de markiezin te eten, die hem
verstrooid en zenuwachtig vond, en toen het donker
werd, ging hij togen zijn gewoonte uit.
«Zijt gij ziek vroeg mevrouw de Solis, hem toen
hij wilde heengaan.
z/Neen. Waarom?"
z/Gij zijt bleek en ziet er bedroefd uit."
«Ik ben niet bedroefd. Ik ben wat zenuwachtig,
^drukkende hitte vermoeit mij. De zeelucht zal
oed doen."
Hij was blijkbaar ontroerd, hij had slechts ééne
gedachte: de dwaasheid ton uitvoer to brengen, waar
van hij Sylvia had gesproken als van eon droom.
Een vlucht in 1891, een schaking als indenroman-
tischen tijd, het leek hem vreemd, bijna ironisch
eu weinig «>fin do sièle."
Wordt vervolgd.)
waar hij ligt. Het kau "vèrsoheideue uren duren
voor men aan de plek komt. waar die sporen op
houden, en dan ziet men gewoonlijk den leeuw plot
seling weinige voeten van zioh af in de donkere
schaduw van het struikgewas zitten.
Soms leiden de sporen ook tot in ondoordringbaar
doorngewas, on dan is de beste manier, de struiken
in brand te steken eu aan het andere eind te gaan
staan.
Slechts eenmaal zag de verhaler eeft leeuw op eene
open plek zitten; het was eene leeuwin, die meteen
vrij groote welp onder een kleinen doornboom zat.
Hunne kleur stemt zoo goed met die der omgeving
overeen, dat hg tot op vier ellen afstand was go-
naderd, voor hij de dieren zag, en dat nog alleen
doordat zij zich verroerden. Bij eene andere gele
genheid wezen zijne' mannen hem, dat de leeuwin,
die hij opspoorde, eei.igo ellen verder in het gras
gedoken zat, docli hij zag niets voordat zij hare
ooren bewoog.
Gelijk vele andere dieren, ontwijkt do loeuw den
mensch, tenzij hij gewond is, en bij het opsporen
valt hij slechts in bijzondere gevallen aan, bijv. uit
vrees voor zijne jongen of uit verbazing zoo dicht
den jager by zioh te zien. De verhaler werd nooit
door een ongewonden leeuw aaugevallen.
De lueuw doet zyn tanval niet met een sprong,
zooals men wel ziet afgebeeld, maar komt met groote
snelheid dicht langs den grond aanschuiven, met de
ooren plat neergelegd, en laat daarbij een kuchend
gebrul hooren. Zulk een groot dier, dat in volle
vaart komt aanzetten, werpt iemand natuurlijk omver.
Hel dringen der klauwen en tanden in het vieesch
doet niet zoo erg zeer als men denkt, maar wel de
druk, door de kaken van het dier op dn beenderen
uitgeoefend. I)e verdooving, die Livingstone daarbij
gevoelde, werd ik niet gevaar, maar ik vond het
best maar doodstil te blijven liggeu. Men kan toch
niets uitvoeren met zulk een zwaar dier op zyn lijf,
dat dan gewoonlijk naar alles hapt, wat zich ver
roert, en hoe minder beten men krijgt, hoe beter.
Al die wonden toch zijn later middelpunten van
ontsteking en bloedbederf.
De kracht, die een loeuw in zijn bek heeft, kan
daaruit beoordeeld worden, dat de leeuwin, die mij
aanviel, ondanks haar kinnebak gebroken was, diepe
groeven met hare tanden in den loop van mijn ge
weer maakte. Tijgers en panters verlaten iemand in
den regel terstond na hem aangevlogen te hebben
maar toen deze leeuwin mijne mannen zag aankomen
ging zij tegen hen staan brullen, keurde toen naar
mij terug eu beet mij iu dun arm, terwijl zij het
eerst alleen op myn gewoer voorzien had, totdat een
gelukkig schot haar roerloos noerstrekte.
Lablache, do beroemde Franscho baszanger, in
lengte en broedte een reus. logeerdo eens te Londen
in hetzelfde hotel, waar ook „Geueraal" Tom Pouce
toen voor bot eerst met Barnum op reis, was inge
kwartierd.
Een Russische dame, die dolgraag den dwerg
wilde zien, maar de voorstelling in de Egyptian llall
gemist had en den volgendon morgen vroeg vertrek
ken moest, kwam in dat hotel don „Generaal" op
zoeken. Do knecht wees haar een gang, die zij door
moest gaan, en beduidde haar de deur van do kamer
waar zy wezen moest, maar zij raakte in de half
duistere gang in de war en klopte eindelijk op goed
geluk af aau een kamerdeur.
De deur ging open en voor haar stond eon man,
zoo groot en breed, dat zij bijna van schrik was
weggeloopenmaar de vriendelijke uitdrukking op
zijn gelaat en zijne beleefde manieren ateldon Uuar
wat gerust.
Hij boog met bevallige losbeid en vroeg in het
Fransch: „Wat is er van uw dienst, mevrouw?"
„Ach, mijnheer", antwoordde zij, „neem mij niet
kwalijk. Ik ben hier niet terecht. Ik Imd Tom
Pouce willen zien."
/(Wel, mevrouw," zei de kolossus, zonder blikken
of blozen, „die ben ik" en hij boog opnieuw.
,,U, mijnbeer! Hoe is het mogelijk? Men had
mg gozegd, dat gij zoo klein waart, zoo klein
„Ja, mevrouw", antwoordde Lablache (want hij
was bet) zeer ernstig, „ja, int vrouw, dat ben ik
ook, voor het publiek; maar als ik thuis ben maak
ik bet mg gemakkelijk,"
„Wat u daar zegt verbaast mij ten hoogste. Men
bad mij verzekerd, dat Tom Pouce zoo klein ge
boren was."
„Aob, mevrouw, mevrouw! Uw meening is niet
vleiend voor het Engelscb publiek Gelooft u wer-
e gk, dat het publiek zoo zou tcfbtroomen, alleen
om eon misgeboorte te zien? Ik vAug u, mevrouw,
wat zou de bewondering van ai die toeschouwers
steekenen, als zij niet het genie gold, dat een zoo
wonderbare gedaante-verwisseling kan tot stand
wenden
//Zeker, mijnheer," zei de dame, volkotnon overtuigd
«oor de logische redoneering en den ernst van den
spreker, „gij moet gelijk hebben. Het is nog veel
merkwaardiger dan ik gedacht had eu ik zal stollig
mijn vertrek een dag uitstellen om u te zien in uw
andere gedaante."
Den volgenden dog zal de dame wel ontdekt heb
ben, dat zy beetgenomen was, en misschien heeft
zij toen ook wel iets begrepen van het sarcasme, dat
in Lablaches bedoeling gelegen bad tegen het groote
publiek, dat dikwijls geen acht slaat op werkeu van
kunst eu genie, maar zich haast, oen beklagenswaar
dig, zoo al niet weerzinwekkend, misvormd schepsel
te gaan zien.
Do Figaro deelt de prijzen mede, door Zola voor
zijne boeken gemaakt. Aanvankelijk kreeg hij 25
centimes per regel, d. i. voor vyf doelen ongeveer
18,800 fr. La Faute deV Abbe Mouret werd voor
1500 fr. gekocht door een Russisch blad. Na het
succes van V Aaaommoir begon Zola zijue voorwaar
den te stellen Nana 20,000 fr., Pot-Bouille
30,000 fr., GerminalVOeum'eLa Terre 20,000.
Daarop voor Le -Rêve 25,000, La Béte liurntiine
25,000. VArgent 30,000, La Debacle 30,000. Voor
Le Docteur Pascal zal 35,000 frs. betaald worden.
De romans hebben gewoonlijk 18,000 regels, de prijs
loopt dus tusschen 1 en 2 frs den regel.
Dit alles geldt nu nog alleen de uitgaaf door bla
den ,en tijdschriften, de uitgaaf en feuilleton. Hier
mede werd door 19 deelon ongeveer 300,000 fr. ge
maakt. Charpuntier had een contract met Zola, dag-
teekenend van na La Cureegedurende tien jaar
moest Zola jaarlijks twee manuscripten leveren tegen
500 trancs por maand vast geld. Weldra verscheurde
Charperitior edelmoediglijk dit contract en betaalde
per verkocht exemplaar eerst 40 centimes, later 60.
In het geheel nu zijn er van Zola's boeken 1,338.000
exemplaren verkocht, waarvoor Zola, naar de bereke
ning van de Figaro800,000 francs gekregen heeft,
Het vertalingsgeld wordt op 500,000 franks geschat
een totaal dus van 1,300,000 francs voor 19 deelen
en 20 juren zwoegens.
Zegt de bekende Turksche legende wellicht te
recht, dat de vrees driemaal meer menschen doet
sterven dan de cholera zelve, een nog veel krachti
ger boudgeuoot der ziekte is de ellendige geheim-
honderij, waaraan men zich op allerlei plaatsen heeft
schuldig gemaakt.
Een indrukmakend bewijs daarvan geeft een cor
respondent der „Kölnische Ztg." in het volgende
verhaal in dat blad
Den 15n Augustus schrijft hij was ik te
Parijs aangekomen, en den J6n bezocht ik met een
vriend het dorp Sarcelles, nabij St.-Denis. Toen wij
hot dorp naderden, kwamen vele menschen, met pak
en zak beladen en den doodsangst op het gelaat, ons
te gemoet. Het had wel eenigszins het voorkomen,
alsof die menschen verhuizen gingen; want onder de
voorwerpen, welke zij vervoerden, vielen eenige bed
den in het oog. Op onze vraag, wat dit wegtrekken
beteekende, kregen wij een verward antwoord, waar
van niet veel moer te verstaan was dan „de cholera"
en „mijnheer de burgemeester." Spoedig kwamen
wij echter achter de waarheid. Er waren in dat
dorp in acht dagen 51 menschen aan „de cholera"
gestorven, en de burgemeester was naar Zwitserland
gevlucht. Hoewel do menschen het ons ontrieden,
gingen wij toch het dorp binnen Het plaatsje zag er
verlaten uittal vau huizon stonden leeg. Bij verder
onderzoek bleek ons, dat ongeveer driehonderd men
schen, waarbij de burgemeester, het dorp ontvlucht
waren. Ook de doodgraver was gestorven en wegens
het hooge loon, dat geëischt werd, was er geen
nieuwe aangesteld.
Wij singyn nafti" Parijs terug, en haastig greep
ik naar de avondbladen, met de hoop er iels in te
lezen over de cholera te Sarcelles, maar er werd
geen woord over de ziekte gerept. Ook den volgen
den morgen stond er in de bladen niets over het
verschijnen van de cholera voor de poorten van Pa
rijs. Dien avond zond ik een telegram naar Duitsch-
land van den volgenden inhoud
„In het dorp Sarcelles bij St.*Donis zijn in de I
laatsto acht dagen 51 menschen aan de cholera go-
storven. Sarcelles i eeft 800 tot 1000 inwoners
naar dezelfde verhouding zouden er in Parijs reeds i
51,000 personen aan de cholera overleden zijn. De
maire van Sarcelles is met 300 personen het dorp j
ontvlucht. Alle dagbladen zwijgen over de zaak".
Dit telegram is nimmer in Duitscbland aangeko- i
men en waarschijnlijk niet overgeseind. De Fransche j
overheid wilde de waarheid omtrent de cholera in
de omstreken van Parijs verzwijgen. Den volgenden
dag verscheen er echter aan mijne woning een amb
tenaar der politie, met co vraag, of ik zeker wist,
dut de burgemeester van Saroelles gevlucht was. j
Ik antwoordde bevestigend eu de man vertrok, na
mij met groote hoffelijkheid bedankt te hebben. La- j
ter heb ik vernomen, dat de burgemeester op bevel
?an de regeering weder is teruggekeerd hij is echter
plotseling overleden, men zegt ran schrik.
Vrijdag worden te Parijs 47 gevallen van cholera
en 25 dooden aangegeven. In do voorsteden 32
gevallen on 19 dooden.
Te Havre kwamen 12 nieuwe gorallen eu 10
sterfgevallen voor.
De offioiëele cijfers voor Rusland van 5 Sopt
melden: 4694 gevallen en 2540 sterfgevallen té
Petersburg 6 Sept. 119 en 39. Te Hamburg ziju
weer nieuwe barakkeu geopeed, waarvoor nog geen
dokters waren gevonden De Senaat seinde drin-end
aan de medische faculteit te Berlijn om jonge artsen
of candidaat-artsen. Voor de noodlijdenden werd
nog 200.000 M. ontvangen. Prinses Heinrich deed
een oproeping om hulp voor de armen van Hamburg.
Te Bremen is sinds 3 Sept. geen nieuw geval
voorgekomen, in Hannover, Mecklenburg enz. blijft
t gelukkig bij enkele gevallen.
De gemeenteraad te Petersburg heoft in een bui
tengewone vergadering voor de derde maal 100,000
roebels toegestaaD voor de choieralijders. Men ver
wondert zich over de behoefte aan zooveel geld, daar
de officieele statistiek een afneming der ziekte aan
geeft. Daardoor wordt twijfel in het leven geroepen
aan de openbaar gemaakte cijfers, welke per dag
100 a 150 gevallen en 30 a 50 sterfgevallen aan
geven.
De regeering der Ver. Staten schijnt vast besloten,
het gevaar der besmetting te keereu. Dit is onge
lukkig voor de reizigers die met besmette booten
aankomen en niet door den menacblievenden heer
Pierpont Morgau in zijn daarvoor ingerichte stoom
boot kunnen worden opgenomen. Het is te begrijpen
dat zij zicb verzetten tegen opsluiting in een besmet
schip of op een besmet eiland. Doch in onzen tijd
wijken de rechten van het individu telkens voor die
van 't algemeen.
Telkens komen nog stoombooten aan met cholera^
lijders. De Scandia van de Hamburgsch-Ameri-
kaansche j Stoomvaart., ij., die rechtstreeks uit
Hamburg te NemYork aankwam, had niet minder
dan 32 dor opvarenden door den dood aan cholera
verloren.
President Harrison heeft thans de stoomvaartmaat
schappijen krachtig gewaarschuwd. Als zij voortgaan
landverhuizers uit besmette havens over te brengen,
zou het wel kunnen gebeuren, dat»alle havens°der
Ver. Staten voor hare booten gesloten werden.
In Oostenrijk zullen de landdagen dit jaar vroeger
hun najaarszittiug aanvaarden dan in andere jaren
het geval was. Graaf Taaffe schijnt haast te maken.
De landdagen zijn echtor niet bijzonder ingenomen
met het besluit van den ministerpresident. De Ty-
roolsche is op die vervroegde zilting zoo weinig
voorbereid, dat er reeds besloten is de zittingen on
middellijk na de opening te sluiten.
In Boven-Oostenrijk heeft de Landdag slechts
genoeg zaken te behandelen om eenige weken wtrk
te verschaffen.
Het comité van den Boheemschen Landdag is ook
opgeschrikt en haast zich hals over kop de begroo
ting op te maken. Galicië dat altijd klaagt dat de
Landdag geen tijd genoeg heeft de zaken met de
vereischta zorg te behandelen, blijkt ook nog niet
gereed te wezen. De Neue Freie Presse vermoedt,
dat graaf Taaffe de Landdagen zoo vroeg byqenroept
otodat hij in de zitting voor Januari de verschillende
zaken wil doen afhandelen, en aan de autonomisten de
gelegenheid wil geven, na Januari met hun wenscben
-te voorschijn te komec. De regeeiing heeft het in
de zitting van het nieuwe jaar in haar hand, als de
debatten over autonomie, coufessioneele scholen enz.
haar te sterk worden, de beraadslagingen af te breken
door de zitting te sluiten.
Het geloof aan den practischen zin van de Engel
sche werklieden heeft een govoeligeu küak gekregen
door het besluit van het congres der Trades-Unions
om den acht uren werkdag aan te nemen. Het
besluit werd genomen met 205 tegen 155 stemmen.
Alle werklieden moeteD, zoo eischte men te Glasgow,
recht hebben op een werkdag van 8 uur; de daartoe
bij het Parlement in te dienen wet moot echter
bepalen, dat elke geregelde vakvereeniging h t recht
heeft door stemming der leden zich aan deze regeling
te onttrekken. Alleen voor de mijnwerkers zou deze
uitzon.lering niet gelden. Gladstone zal in het
Parlement last krijgen van die lieden.
De nieuwe handelsverdragen blijken voor Oostenrijk-
Hongarije niet zoo gunstig te zijo, althans de uitvoer
ou de invoer n>raen niet toe. De waarde van de
in- of uitgevoerde goederen zal vermoodelyk zelfs
een daling aantoonen bij verleden jaar vergeleken.
De VVeener correspondent van de limes acht den
tijd echter te kort om een vast oordeel to kunnen
l. Bijzondere oorzaken kunnen even goed op vien
d invloed hebben geoefend.
