Bultenlandscb Overzicht.
?5k. nu is Schotman dan toch waardig gokeurd ma
joor te lijn.
Wel is waar heeft hij onverdiend eenige jaren
600 minder traktement gehad en eenige maanden
(sedert hij dooT Boers voor majoor werd gepas
seerd) nog eens per maand minder 't verschil
tusschen de inkomsten van majoor en kapitein, maar
de volgens getuigenis van bevoegden uiterst
bekwame en accurate intendant is nu ten minste
majoor en dus gerehabiliteerd.
En dat noemen wg gaarne en van ganscker harte
«een goed teeken."
Dat doet hopen, dat ook het andoren dooi het
legerbestuur aangedane onrecht nog wèl eens op de
een of andere wijze vergoed zal worden."
Een familie te Zutfen had besloten eens een plei-
ziertocht per boot naar Amsterdam te ondernem<yi.
«Het geld was er voor disponibel", om met Janus
Tulp te spraken en reeds dagen te voren ver
heugde men zich in het vooruitzicht van het genot,
dat men in de drukke stad aan het IJ zou maken.
De gewichtige dag kwam. Vrijdagavond ging men
tijdig slapen, want de Jkr. Coenen zou reeds des
ochtends om 5 uur vertrekken. Men moest dus vroeg
nit de veeren en het was nog donker, toen de fa
milie, welke uit vijf personen bestond, zich op weg
begaf naar den IJsel.
Ginds lag de boot van De Gruiter, welke de plei-
rierreizigers naar Amsterdam zou brengen. Men be
trad de loopplank een vijfmaal herhaalde dotfe
slag volgde, gegil en men zag niets meer. Door de
duisternis misleid was de gehoele familie te water
getaakt.
Door spoedige hulp slaagde men er in de dren
kelingen op het drooge te brengen, die echter thans
in plaats' van naar Amsterdam, naar huis en naar
bed gingen.
Het pleizierreisje, waarop men zoo lang gewacht
had en waarvan men zooveel verwacht had, was in
het*water gevallen.
ZutfCour.)
Do luchtreiziger Capazza, te Pargs, heeft een nieuw
reddingtoestel uitgevonden, door hem gedoopt le Ca
liban, en waarmede hij jl. Dinsdag een proef heeft
genomen.
Om drie uur des namiddags begon hij met het
vullen van den ballon, dien hij op 1000 a 1200
meter van den grond wilde doen barsten, om het
reddingtoestel te beproeven.
Tegen vier uur begon men eindelijk eenig oog te
krijgen op het systeem van den jongen luchtreiziger.
Wat men eerst voor den ballon had aangezien,
schrijft Charles Chincholles, was, om zoo te zeggen,
slechts zijn hoed, een reusachtige parachute, boven
den ballou aangebracht.
Aan deze parachute waren talrijke en lange tou
wen aangebracht. Zij heeft een doorsnede van twin
tig meter en is ongeveer zes meter hoog. Daaronder
vult zich de eigenlijke ballon, aan welks top een
mes is aaugebracht, bevestigd aan een lang touw.
Wanneer de ballon in de lucht zweeft, zal Capazza
aan het touw trekken. De ballon scheurt van boven
naar beneden en valt neer op het schuitje. Het gas
begint dan de parachute te vullen, doch daar het
deze het onderste boven zou kunnen doen slaan, door
haar naar rechts of links te zwenken, is een soort
schoorsteen aangebracht van 70 centimeter in door
snede en 20 centimeter aan den top. Deze schoor
steen loopt tot boven aan de parachute. Het gas
stroomt door dien schoorsteen in de parachute, die
langzaam daalt.
Te vijf uur, d. i. vijf minuten nadat de opstijging
plaats had, {leed de heer Capazza den ballon scheu
ren. Een onbeschrijflijke ongerustheid maakte zich
van de toeschouwers meester. De meeste dames barst
ten in tranen uit, enkelen probeerden om in zwijm
te vallen.
In de lucht beweegt zioh een soort reusaohtige
zakdoek, met gaten doorboord, die langzaam daalt.
Doch alles was keurig berekend. Als een omge
keerde schotel zweeft de parachute boven de mand,
waarop de ballon neervalt, tusschen de touwen door
glijdende, in elkaar zakkende, om eindelijk te wordon
tegengehouden door den ring, waaraan de touwen
op twee meter afstand van de mand zijn vastge
maakt.
Langzaam beschrijft de parachute een bgna on
merkbare bocht. De proef is genomen. De heer
Capazza behoeft nu nog slechts te dalen. Dat deed
hy twee minuten later met eeu snelheid van 1.83
meter per seooude.
De Voorzitter van den Alg. Ned. Wielrijders-Bond
hield Zoudag ter opening van de Alg. Vergadering
te Amsterdam een rede, waarin hij o. a. het volgende
zeide: De wielersport heeft zeker te kampen met
veel onverschilligheid, veel vooroordeel, veel tegen
werking. Maar talrijk zgn ook de vrienden vau onze
sport, en die vrienden, overtuigd van den invloed
ten goede, die uitgaat van eene lichaamsoefening als
de onze, clie vrienden werken wat zy werken kunnen
om de zaak vooruit te brengen, de wielersport te
doen bloeien, het wielrijden meer en meer tot alge
meen goed te maken van zoo velen, voor wien het
een zegen kan zijn in lichamelijk, maatschappelijk
en geestelijk opzicht.
Maar terwijl die mannen arbeiden, terwijl zij wer
ken tegen vooroordeel, onverschilligheid en onwetend
heid, zijn er anderen, die met eene volharding, eene
betere zaak waardig, hunne beste krachten schijnen
in te spannen om onze sport gehast te maken.
Van het aanrijden van grijsaards, het overrijden
van kindereu, het beschadigen van auderer eigendom,
schijnen zg hunne liefhebberij te maken. Onbezonnen
kinderen, die op straat niet vertrouwd rijn, omdat
zij zich nog geen rekenschap vau hunne daden kun
nen geven, runnen als dollen langs de straat, tot
schrik vau ieder, maar orger nog is het gèdrag van
degenen, die, op mannelijken leeftijd, met uitgezochte
ruwheid de straten onveilig maken voor ordelijke
burgers.
Bij hen geen reden van verontschuldiging. Vlegel
achtig is hun gedrag, omdat zg vlegels zijn. dik wgls
niet door opvoeding, maar van aard.
Een ongeluk, wij weten het allen, zit in een klein
hoekje, maar een lummel is die wielrijder, die door
eigen onvoorzichtigheid, door eigen roekeloosheid
een ongeluk veroorzaakt, en daarna zijn slachtoffer
niet alleen niet bijstaat, maar zelfs nog met grove
scheldwoorden overlaadt, met straattaal overstelpt.
En dat is voorgekomen overal, maar hier in de hoofd
stad het meest.
Hier is het steeds meer en meer voorgekomen,
aau de orde van den dag; terwijl de vrienden van
onze sport arbeiden om het wielrijden vry te maken
van de dwaze en belachelijke bepalingen, die auto
cratische gemeenteraden hebben ingevoerd, gaan zij,
de individuen, die ik beschreef, steeds voort een
toestand in het leven te roepen, die het bestuur van
den A. N. W. B. er toe zal noodzaken, aan gemeen-
teraden, waarin ontwikkelde mannen zittm, die be.
grijpen, dat de openbare weg niet alleen voor hen
en hunne paarden is, te verzoeken beperkende bepa-
lingen in het leven te roepen, opdat de rustige bur
ger tegen wielerwoestelingen worde beschermd, eu
deze niet al te 7eel gehaat worden gemaakt.
Niet alleen dan ook dat ons bestuur de wielrijders,
die gevaarlgk zgn voor de publieko veiligheid, niet
verontschuldigt, niet beschermt, neen iutegendeel, dit
verzeker ik u, dat het bondsbestuur zijne beste krach-
ten zal inspannen om te bewerken, dat eon zoo groot
mogelyk aantal dier woostolingen worde uitgeleverd
aan de politie otn do straf te ontvangen, die zij zoo
ruimschoots verdienen. Langdurig applaus).
Laat ik er dit aan toevoegen, dat, blijkt het, dat
ook bondsleden de gewraakte feiten bedrijven, hunne
namen gepubliceerd zullen worden en door het da-
gelijksoh bestuur schorsing in- of ontzetting uit het
lidmaatschap zal worden gevraagd."
Spreker zeide verder, dat hij zich wellicht wit
kras uitgedrukt had, maar een krachtig optreden ii
noodig; de medewerking vsd alle clubs in Amsterdam
en die van alle officieren zal worden ingeroepen.
Met een beroep op de welwillendheid der leden
by do leiding der vergadering besloot de heer Bergsms
zijne speech, die zeker zeer in den geest der aan
wezigen vielgetuigen hiervan de langdurige toe
juichingen.
Te Dunmow, in Essex, werd onlangs, evenals elk
jaar, naar oud gebruik, een zijde spek als prijs toe
gekend aan het echtpaar, of, als er «zooveel" zijn,
aan twee paften, die kuunen bezweren, dat zg inde
laatste twaalf maanden en een dag «geen boos woord
hebben gewisseld, gelukkig hebben geleefd, gednrende
bun huwelijk geon enkel oogenblik hebben betreurd
getrouwd te zjjo, en nooit ia hun trouw hebben ge
wankeld." Het gebruik is ontstaan in het midden
der 13e eeuw eu moet zgn oorsprong danken aan
den toenmaligen slotheer. Er wordt een gerechtshof
samengesteld uit een lord opperrechter (in purperen
mantel met hormrlyn omzoomd en met een zware
pruik), twee assessors eu een griffier. De jury be
staat uit zes maagden en zes jongelingen. De zich
aanmeldende echtparen, worden bijgestaan door ad
vocaten, en ook het geslachte zwijn, 'lat het spek
leverde, wordt een advocaat toegevoegd, die de toe
kenning der zijde spek traoht te beletten en dooi
strikvragen de paartjes in verwarring tracht te bren
gen, tot groot vermaak vau het publiek.
Het is alles een grap, maar toch wordt in allen
ernst naar den prijs gedongen, niet alleen om het
spek, maar ook om de eer. Het vorige jaar kregen
de vicaris van Sbebbaer, de rev. H. Wallan, enzjja
vrouw den Dunmow Flitch, en dit jaar werden twee
zijden spek toegekend, een aan een jong paar uit
Londen en een ann een oud paar uit Devonshire.
Daar het bijgeloof heerscht, dat het huwelijksgeluk
voor een jaar is verzekerd, als man en vrouw een
snede van den Dunmow Flitch eten, wordt het «pet*
als hot door arme lieden wordt gewonnen, en dtftaü
verkocht. Deze verkoop brengt soms meer dan
honderd pond sterling op. Een talrijke menigte
woonde thans do plechtigheid bij, en de beide model-
Gij wildot met mevrouw Norton vluchten. Wat zei—
det gij haar, beken het, in den brief,.... dien gij ver
brand hebt?"
Hg gaf geen antwoord.
«Wilt, gij mij uw geheim niet toevertrouwen?
Kunt gij het niet? Gij hebt gelijkalle dwaas
heden der liefde zijn heilig, als speelschulden. Weinul
Gij steldet die vrouw eene dwaasheid voor?.... Mag
ik raden?.... Een anderen hemel, een ander vader
land! Het duo uit de Favorite. O' wat dat
ouderwetscb sinds Wagner! Weet gij wat rij op
uw brief zou geantwoord hebben, als zij hem had
ontvangen
,/Ten eerste," vervolgde de markiezin zeer snel,
«zou zg niets geantwoord hebben. Of liever, haar
man zou zich met het antwoord belast hebben.
Eigenlijk heeft bij dat reeds gedaan, zonder uw brief
te hebben gelezen. En dat antwoord breng ik u.
//Haar man?" riep George verwilderd.
/,Ja, haar man. Nu ja, zg heeft hem niet ver
teld, dat ge vluchten wildet, maar ik ben er zeker
van, dat dat uwe bedoeling was. Gy vertoonde*
voor mij zeer duidelijk de symptomen van een bi
zonder soort koortsde schakingskoorts. Zg beeft
hem üiets gezegd. Neen. Maar iotusschen werd
Norton schandelijk aangevallen en belasterd. Men
zeido dat hij geruïneerd was en nog veel erger
dingen.
(Slot volgt.)
«Van Parijs!.... Ja, Babylon!.... O, mevrouw,
gij hadt mij niet moeten bekeeren!"
De markiezin kuste Eva op het voorhc8IÏÏ7 zeg
gende:, «Mijn lief kind!"
Dus," fluisierdo de mooie Liliane ©enigszins
spottend mevrouw de Solis in, «het is bepaald, dat
de markies een Amerikaansche zal trouwen?.... De
mildew!"
/Ondeugd!" antwoordde de moeder.
Liliane vond het geschikter om den heer en me
vrouw Norton nu alleen te laten; ua zulk een storno-
achtigen dag zouden zij elkander wel iets te zeggen
hebben. Zij nam mevrouw de Solis mede en bracht
haar thuis en toen Montgomery onderweg de op
merking maakte hoe verwonderlijk hier het ongeluk
twee wezens bijeengebracht had, terwijl het zoovelen
scheidt, zeide Liliane een beetje boos.
«Wat zijt gij toch prozaïsch, Lionel!"
«Dat is toch heel eenvoudig," sprak de markiezin.
«Heldenmoed sluimert in iedere vrouw. Ik ben er
zeker van, dat er onder menig costuum van Redfern
een hart klopt, even dapper als van Corneille's Pau
line. Maar om heldenmoed te toonen, moet zich
een gelegenheid voordoeD. Er zijn niet dagelijks
pijnbanken of wilde dieren te trotseeren als in den
tijd vani Polyencte. Maar als de leeuwen in het
Hvppodrome echte leeuwen waren, zouden er spoedig
Pauline's gevonden worden. Evenals alles verandert
cok het verhevene van gedaante. Ten tijde de Re
volutie zou Sylvia, als men haar man had gevangen
genomen, «Leve de Girondeof «Leve do koning"
1 geroepen hebben, om hem op het schavot te volgen,
al naardat hij giroudist of koningsgezind was geweest.
In den tegenwoordigen tijd behoeft men geen guillo
tine te trotseeren om h*t lot van een echtgenoot te
deelenmaar de vrouwelijke zelfopoffering is altijd
gereed om de miniatuur-guillotine van den laster het
hoofd te bieden. Mevrouw Norton wilde trouw blij
ven aan de eer van den naam; die daad is even ver
beven, of eigenlijk precies hetzelfde als die van Pau
line. Paulino sterft, Sylvia wil leven en doodt haar
liefde. De oude Franschman zou tot Sylvia zeggen
«Bravo, mijn dochter!" Ik vraag u wel verschoo
ning voor myn gebabbel. Vaarwel. Ik heb u ver
veeld
«Neen, neen," zeide Liliane. «Men behoeft niet
altijd naar een redevoering te gaan luisterenal pra
tende kan men psychologische studiën maken. Ik
dank u, mevrouw
Men nam afscheid. Mevroum de Solis dacht dat
zij misschien met haar zoon meer moeite zou hebben,
dan met Sylvia. Mannen zij dwazer dan vrouwen.
Was de markies thuis? Als zij George dadelijk
kon spreken, zou zij meteen de quaestie op het tapijt
brengen.
Hg was in zijn kamer en zag van verre de sche-
J mering op de golven vallen, terwijl de ondergane zon
I den hemel nog rood kleurde.
«Mijn kind," zeide zijn moeder, hem uit zijn ge-
I peios wekkend. «Wilt gij mg oprecht antwoorden
echtparen werden in triomf rondgedragen en met
bloemen bestrooid.
Daarna moesten zij, //knielend op scherpkantige
steentjes", den voorgeschreven eed afleggen, waarna
hun de prijs plechtig werd overhandigd. Onderdo
koopers van sneden spek bevonden zich ook lord
en lady Brooke en veel andere voorname dames en
heeren, van wie men niet zou denken dat hun hu:
welijksgeluk door een snode Dunmow-spek moest
worden verzekerd.
Een audiëntie bij den Paus. De heer J. Titzgorald
Malloy beschrijft in de Poll Mali een receptie bij
den Paus, waaraan het volgende is ontleend:
Het tijdstip der receptie was bepaald op des mid
dags 12 uur. De dames behoorden in het zwart
gekleed te wezen en een kanten sluier te dragen.
De heeren haddon te verschijnen iu avondkleediug.
Handschoenen mochten niet worden godragen en het
was verboden den Heiligen Vader om een paar re
gels van zgn eigen handschrift te verzoeken. Deze
laatste bepaling sloeg op sommige indriugere Ame
rikanen, die nauwelijks in de tegenwoordigheid van
den paus waron toegelaten, of zij haalden album eu
een pen voor den dag en verzochten Zijne Heiligheid
bun album mot zijne bandteekening te willen ver
rijken.
In de aangrenzende kamer was veel beweging.
Bisschoppen, kanunniken eu lagere geestelgken kwa
men onze kamer binnen, om die dadelyk weder te
verlaten. Nu eens zagen wy een officier van de lijf
wacht binnengaan, dan weer kwam een kardinaal in
hot rood gekleed en een schitterend kruis op de
borst onze kamer doorloopen.
Zoodra wij in de aangrenzende kamer een voet
stap hoorden naderen, waren aller oogen onmiddel-^
lyk op de deur gevestigd, io de hoop dat de paus
zou binnenkomen Wij wachtten echter langer dan
een half uur voor Zijne Heiligheid verscheen. Twee
soldaten traden eerst binnen. Het waren lange,
breedgeschouderde mannen. Zg droegen helmen en
hadden een ontbloot zwaard in de hand. Op hen
volgden eenige kardinalen, gekleed in paarse gewaden.
Eindelijk kwam de paus. Hg droeg een witte sou
tane, vastgehouden door een witte tijden gordel en
voorzien van karraazijnkleurige fluweelen mouwen,
die met een gouden kruis geborduurd waren. Zijn
gelaat was bleek en vol rimpels. De doukere, grijs
blauwe oogen hadden een vriendelijke, maar toch
doordringende uitdrukking. Het haar van Zgne
Heiligheid is sneeuwwit. De neus is gebogen on
de mond buitengewoon groot.
De magere, eenigeins gebogen gestalte gaf den
indruk van teerheid en zwakheid. Deze indruk word
nog versterkt door de manier van gaan van Zijne
Heiligheid. Achter deu paus stond of liep eeu offi
cier van de lijfwacht. Hij droeg eon ivoren wandel
stok voor het geval de heilige vader behoefte mocht
hebben aan een steun. Afgaande op het gelaat en
het voorkomeu van Leo XIII, krijgt men den indruk,
dat hij een man is, begaafd met een groot verstand.
Zijn breed voorhoofd getuigt van schitterende gees
tesgaven. Do glimlach, welke zoo nu en dan ovor
zijn gelaat glijdt, is eer droefgeestig dan'vroolijk.
Toen hij binnentrad, vielen wij allen op de knieeen
maar op een wenk van den kardinaal, die als kamer-
°P?fad» namen wij weer plaats. Op eenigszius
styve wijze begon Leo XIII, na gebogen te hebben,
een gesprok met don man, die het dichtst bij de
deur zat. De etiquette gebiedt, dat de persoon, dio
aangesproken wordt, op de knieën valt en zoo lang
in die houding blijft liggeu, tot de paus verder
gaat. Als Zijne Heiligheid de hand uitstrekt, is het
den lezoeker geoorloofd dan visschersring met de
lippen aan te raken en tegen het voorhoofd te druk
ken. Het blijft den bezoeker overgelaten, of hij al
da» niet het kruis op do pantoffels van den Heili
gen Vader wil kussen. Niet iedereen weet echter
hoe de etiquette is. Dit bleek o. u., doordat een
Kngelsche bezoeker, toen de paus de hand uitstrekte
deze greep en recht hartelijk schudde. De andere
bezoekers wisten beter hoe het behoorde en zoo ging
de paus de rij langs, tot ieder een paar woorden
sprekende. Tot oen Franschman en zgn vrouw, die
er beido blozend en welgedaan uitzagen, sprak de
paus oenigen tijd op gederopten toon. Toen hij ver
der wilde gaan, riep do vrouw «0, Heilige Vader
geef uw zegen aan onzen zoon, onzen armen zoon."
Jij snikte. Maar echtgenoot, wien do tranen langs
«o wangen liepen, herhaalde hare wooiden. De paus
eerde zich tot hem en sprak nog eenige woorden.
De meeste bezoekers waren tevreden met de woorden
die de Heilige vader hun had toegesproken. Het
frng hun aan het hart, dat hij er zoo vermoeid uit-
PrRatzieke dame wilde echter toen hij zag
a tjne Heiligheid heenging, hem nog even ophou-
eu. Zij vertelde van haar werken van weldadigheid
o at zij bekend \fras met den kardinaal, die in haar
fl-boorteplaats woonde hij was een goed man on
n vriend van haar, enz. De paus stapte naar het
en de kamer, maakte het teeken des kruizes,
gaf den apostolischen zegen, boog en liep naar de
deur. De andieutie was geëindigd.
De zucht om mooie kleeren te hebben (de beklaagde
bekende het zelve) bracht gisteren een 17jarig meisje,
A. M. E., dienstbode te Voorburg, voor den straf
rechter te 's-Gravenhage. Het meisje diende te
Voorburg bij eene dame, die hulpbehoaveud was, en
genoot daar het volle vertrouwen. Gebruik makendo
van de gelegenheid, ontvreemdde het meisje J 130
aan goudgeld en een bankbiljet van 1000.
Natuurlijk moest dit ten slotte gemerkt worden,
en door angst gedreven, bekende het meisje haren
diefstal aan een R. K. geestelijke, die het geld
dat zij na de wisseling van het bankbiljet begraven
had in den tuin van het huis waar zij diende
de rechthebbende terugbracht, met een goed woord
voor het ongelukkige schepseltje, dat, door pronk
zucht gedreven, haar jeugdig leven verwoestte.
Het recht moest echter zijuen loop hebben, en zoo
zat het meisje gisteren op het bankje der beklaagden.
Zij bokende den diefstal, doch beweerdo het bank-1
biljet niet uit de brandkast genomen te bebbeu, maar
het op de tafel te hebben gevonden, waar mevrouw
het had laten liggen. Het goudgeld had zij zich bij
tusschenpoozon toegeëigend, door de brandkast te
openen met de sleutels die mevrouw in haar sleutel
mandje liet liggen. Het (X M., wijzende op het
hoogst ernstig karakter van dezen diefstal, achtte het
ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen en
vorderde een jaar gevangenisstraf.
De toegevoegde verdediger, mr. C. L. Modderman,
achtte, met het O. M., den diefstal van het bankbiljet
van duizend gulden bewezenniet echter dien van
de 13 gouden tientjes, ook al heeft beklaagde dien
diefstal bekend. Voor bekl. doet het er zeker weinig
toe, maar waar de rechtbank, ia raadkamer, den
evenzeer door beklaagde bekenden diefstal van eenig
lijfgoed, hare mevrouw toebehoorende, niet vervolgde,
daar die bekentenis op zich zelf stond en door geen
getuigen werd gestaafd, meende pleiter dat dezelfde
argumenten, die daarbij golden, ook gelden voor den
diefstal van de gouden tientjes.
De clementie van de rechters voor zijne cliëote
inroepende, verzocht hij eene lichtere straf dan door
het O. M. is gevraagd.
Op 5, 6 en 7 November e. k. aal te Nijmegen in
de groote zaal der Sociëteit Burgerlust een Nationaal
Biljart-Concours worden gehouden om het kampioen
schap van Nederland.
Er zal worden gespeeld op 3 nieuwe Caramboles-
Biljarts, systeem Toulet. De spelers worden door
het spelen van ééno beslissende partij van 50 caram
boles gerangschikt in twee seriën A en B.
Serie A speelt daarna door met 3 partijen; serie
B niet ééne beslissende party. De prijzen van serie
A zijn: le prijs gouden karapioensmedaille en kunst
voorwerp ter waarde van 75; 2e prijs verguld
zilveren herinneringsmedaille ter waarde van 50
3e prijs zilveren herinneringsmedaille ter waarde van
25. Voor serie B kunst voorwerpen ter waarde
van 50, f 25, 10 en 5.
Bovendien wordt gespeeld op vrije banen io. alleen
open voor hen, die aan het Concours deelnemen, met
prijzen in kunstvoorwerpen ter waarde van 30,
20 en 10; 2o. voor liefhebbers, alleen open
voor hen, die niet aan het Concours deelnemën, om
fraaie kunstvoorwerpen.
Nog wordt uitgeloofd een verguld zilveren medaille
voor hem die in de serievorming voor A en B de
hoogste serie speelt.
Ieder speler, naar het kampioenschap mededingend,
betaalt als in leggeld 3.
Aangifte tot deelneming wordt liefst zoo spoedig
mogelijk, doch in ieder grval vóór 3 November,
ingewacht bij den penningmeester, den heer van
Oppenraaij, Broerstraat te Nijmegen, alwaar tevens
op franco aanvrage gratis reglementen te verkrijgen
zijn, waarin alle bijzonderheden omtrent het Concours
zijn opgenomen.
Mocht het Concours een batig saldo hebben, zoo
is dit bestemd voor de algemeene armen.
Hoeveel kiezers zullen er volgens het stelsel dor
Regeering kunnen komen Acht honderd duizend,
zegt zij, terwijl er thans 291,000 zijn. De Minister
ko.. t daartoe door de volgonde becijfering:
Het aantal meerderjarige manlijke Nederlanders
was op 1 Jan. 1890 1,083,528. Onder de inge
schrevenen voor de militie voor 1892, ten getale van
43795, waren 2357, die niet konden lezen on schrij
ven. Volgens dien maatstaf zouden ruim 59,000
om die roden zijn uitgesloten, maar huu getal is
zeker veel grooter, daar onder de ouderen veel meer
z/analphabeten" voorgekomen. Het getal bedeelden
was in 1890 110,869 meerderjarige mannen waaron
der zeker ook die niet kunnen lezen en schrijven.
I)e Regeering meent dat er ongeveer 900,000 over
blijven, bij wie de gestelde kentoekenen worden aan
getroffen en die alzoo het kiesrecht voor zich kunnen
vragen, tenzij er persoonlijke redenen van uitsluiting
bestaan. Na aftrek van wanbetaler^ veroordeelden,
krankzinnigen enz., zullen er rnira fbo.000 overblij
ven. Dit maakt 74 percent van de maunelijke meer
derjarige bevolking.
l)ezo evenredigheid, zegt de Regeering «is niet te
ongelijk aan de verhouding, welke in de ons omrin
gende Staten wordt aangetroffen, waar de algemeene
beschaving en ontwikkeling geacht kunnen worden
met die van het Ned. volk op een lijn te staan."
Die verhouding is
In Engeland65 pCt.
ii Frankrijk87
n Duitschland (Rijksdag) 90
Zwitserland92
Volgens hot voorgedragen stelsel zal dus het getal
kiezers hier te lande het midden houden tusschen
Engeland, waar een lage woningcencus regel is, en
de hinden met algemeen stemrecht.
De groote betoekenis der Duitsche legervoorstellen
wordt opnieuw door do National Zeitung erkend.
Graat Ciprivi, zegt het blad, moest met dit ontwerp
staan of vallen. Hij moest, of den Rijksdag ontbin
den, die hem zijn vorderiugen niet zou willen toe
staan, of zolf aftreden.
Wie een zaak van zulk een belang als het indie
nen van dit ontwerp onderneemt, moet reeds van het
begin, hij zich zeiven hebben uitgemaakt, welke weg
gevolgd moet worden, ten einde het beoogde doel
te bereiken.
.Reeds met het oog op het buitenland kan do re
giering die eenmaal gezegd heeft, dat de veiligheid
van Duitschland het goedkeuren van het militaire
ontwerp noodzakelijk maakt, onmogelijk zulk een
ontwerp weder intrekken.
Do National Zeitung hoopt, (lat graaf Caprivi
eeuige veranderingen eu verzachtingen zal aanbren
gen. Zoo zou het blad den tweejarigen diensttijd
niet voor tijdelijk, maar voor vast willen zien toe
gestaan en de legersterkte in vredostijd zou niet
aan mer kol ijk vermeerderd mogen worden. Werden
deze twee punten door graaf Caprivi in het oog ge
houden, dan zou het misschien mogelijk wezen een
gedeelte van het centrum en van de Duitsch vrij
zinnige partij voor het ontwerp te winnen. Maar
eerst moet de regeeriug zeggen met welke middelen
zij do vermeerderde legeruitgaven wil dekken.
Volgens de Germania brengt die vraag ook de
ministers van financiën in de bondsstaten in groote
verlegenheid. Zij betwijfelen ten zeerste, of aan de
belastingschuldigen nieuwe lasten mogen opgelegd
worden.
Op het socialistisch congres te Marseille, werd
uit Nederland eene betuiging van instemming ont
vangen.
De Nederlandsche afgevaardigde Van Kol verklaarde
dat de plicht der socialisten is het internationale
gemeenschapsgevoel der arbeiders te bevestigen. Al
leen als de macht tevens in handen is van het recht,
kan men de sociale hervorming tot stand brengen.
In de avondzitring kondigdo Guesde aan, dat hij
eene dépêche uit Parijs had ontvangen, waarin de
mogelijkheid wordt voorzien, dat aan Liebknecht het
verblijf op Fransch grondgebied zal ontzegd worden.
De vergadering besloot daarop Liebknecht tot haren
voorzitter te benoemen bij wijze van protest.
Toen Liebknecht juist op dat oogenhlik de zaal
binnenkwam, werd hij door een gejuich ontvangeD,
dat eenige minuten aanhield.
Verder kwam de quaestie betreffende Elzas-Lotha-
ringen ter sprake. Liebknecht zeide, dat die quaestie
thans niet door een oorlog was op te lossen. Indien
men haar over tien jaren weder opvat, zal een nieuwe
oorlog uitloopen op de zegepraal van het socialisme
in Frankrijk en Duitschland. Daarin ligt de werke
lijke oplossing van het vraagstuk.
Zijne redo werd eenparig toegejuicht.
Zondag vergaderde te Brussel voor het eerst het
Katholieke arbeiderscongres. Het aantal deelnemers
be iroeg ongeveer 1200. Behandeld werden moties
ten gunste vanvrijwillige wapening, acht-urigen
werkdag voor mijnwerkers met vrye regeling van
dit punt voor andere bedrijven, stemrecht voor alle
Belgen, die den leeftijd van 25 jaar hebben bereikt
en gedurende ten minste twee jaar in éen gemeente
een beroep uitoefenen, verhooging van de loonen der
arbeiders, bestrijding van het socialisme.
Reeds gaan er, wat de Fransche protectionisten,
hunne goede boodschap verkondigende, zeker niet ver
wacht hadden, uit eene protectionistische streek klach
ten op over de gevolgen der protectie. Zij komen van
een aantal firma's, die de firma's, die de wolindus
trie beoefenen in Fourmies en den omtrek, en wor
den kenbaar gemaakt in een brief aan den minister
van koophandel. Zg schrijven: «De arbeid is met
een zosde alhier verminderd; 10,000 spillen staan