Bultenlandscb Overzicht. ?5k. nu is Schotman dan toch waardig gokeurd ma joor te lijn. Wel is waar heeft hij onverdiend eenige jaren 600 minder traktement gehad en eenige maanden (sedert hij dooT Boers voor majoor werd gepas seerd) nog eens per maand minder 't verschil tusschen de inkomsten van majoor en kapitein, maar de volgens getuigenis van bevoegden uiterst bekwame en accurate intendant is nu ten minste majoor en dus gerehabiliteerd. En dat noemen wg gaarne en van ganscker harte «een goed teeken." Dat doet hopen, dat ook het andoren dooi het legerbestuur aangedane onrecht nog wèl eens op de een of andere wijze vergoed zal worden." Een familie te Zutfen had besloten eens een plei- ziertocht per boot naar Amsterdam te ondernem<yi. «Het geld was er voor disponibel", om met Janus Tulp te spraken en reeds dagen te voren ver heugde men zich in het vooruitzicht van het genot, dat men in de drukke stad aan het IJ zou maken. De gewichtige dag kwam. Vrijdagavond ging men tijdig slapen, want de Jkr. Coenen zou reeds des ochtends om 5 uur vertrekken. Men moest dus vroeg nit de veeren en het was nog donker, toen de fa milie, welke uit vijf personen bestond, zich op weg begaf naar den IJsel. Ginds lag de boot van De Gruiter, welke de plei- rierreizigers naar Amsterdam zou brengen. Men be trad de loopplank een vijfmaal herhaalde dotfe slag volgde, gegil en men zag niets meer. Door de duisternis misleid was de gehoele familie te water getaakt. Door spoedige hulp slaagde men er in de dren kelingen op het drooge te brengen, die echter thans in plaats' van naar Amsterdam, naar huis en naar bed gingen. Het pleizierreisje, waarop men zoo lang gewacht had en waarvan men zooveel verwacht had, was in het*water gevallen. ZutfCour.) Do luchtreiziger Capazza, te Pargs, heeft een nieuw reddingtoestel uitgevonden, door hem gedoopt le Ca liban, en waarmede hij jl. Dinsdag een proef heeft genomen. Om drie uur des namiddags begon hij met het vullen van den ballon, dien hij op 1000 a 1200 meter van den grond wilde doen barsten, om het reddingtoestel te beproeven. Tegen vier uur begon men eindelijk eenig oog te krijgen op het systeem van den jongen luchtreiziger. Wat men eerst voor den ballon had aangezien, schrijft Charles Chincholles, was, om zoo te zeggen, slechts zijn hoed, een reusachtige parachute, boven den ballou aangebracht. Aan deze parachute waren talrijke en lange tou wen aangebracht. Zij heeft een doorsnede van twin tig meter en is ongeveer zes meter hoog. Daaronder vult zich de eigenlijke ballon, aan welks top een mes is aaugebracht, bevestigd aan een lang touw. Wanneer de ballon in de lucht zweeft, zal Capazza aan het touw trekken. De ballon scheurt van boven naar beneden en valt neer op het schuitje. Het gas begint dan de parachute te vullen, doch daar het deze het onderste boven zou kunnen doen slaan, door haar naar rechts of links te zwenken, is een soort schoorsteen aangebracht van 70 centimeter in door snede en 20 centimeter aan den top. Deze schoor steen loopt tot boven aan de parachute. Het gas stroomt door dien schoorsteen in de parachute, die langzaam daalt. Te vijf uur, d. i. vijf minuten nadat de opstijging plaats had, {leed de heer Capazza den ballon scheu ren. Een onbeschrijflijke ongerustheid maakte zich van de toeschouwers meester. De meeste dames barst ten in tranen uit, enkelen probeerden om in zwijm te vallen. In de lucht beweegt zioh een soort reusaohtige zakdoek, met gaten doorboord, die langzaam daalt. Doch alles was keurig berekend. Als een omge keerde schotel zweeft de parachute boven de mand, waarop de ballon neervalt, tusschen de touwen door glijdende, in elkaar zakkende, om eindelijk te wordon tegengehouden door den ring, waaraan de touwen op twee meter afstand van de mand zijn vastge maakt. Langzaam beschrijft de parachute een bgna on merkbare bocht. De proef is genomen. De heer Capazza behoeft nu nog slechts te dalen. Dat deed hy twee minuten later met eeu snelheid van 1.83 meter per seooude. De Voorzitter van den Alg. Ned. Wielrijders-Bond hield Zoudag ter opening van de Alg. Vergadering te Amsterdam een rede, waarin hij o. a. het volgende zeide: De wielersport heeft zeker te kampen met veel onverschilligheid, veel vooroordeel, veel tegen werking. Maar talrijk zgn ook de vrienden vau onze sport, en die vrienden, overtuigd van den invloed ten goede, die uitgaat van eene lichaamsoefening als de onze, clie vrienden werken wat zy werken kunnen om de zaak vooruit te brengen, de wielersport te doen bloeien, het wielrijden meer en meer tot alge meen goed te maken van zoo velen, voor wien het een zegen kan zijn in lichamelijk, maatschappelijk en geestelijk opzicht. Maar terwijl die mannen arbeiden, terwijl zij wer ken tegen vooroordeel, onverschilligheid en onwetend heid, zijn er anderen, die met eene volharding, eene betere zaak waardig, hunne beste krachten schijnen in te spannen om onze sport gehast te maken. Van het aanrijden van grijsaards, het overrijden van kindereu, het beschadigen van auderer eigendom, schijnen zg hunne liefhebberij te maken. Onbezonnen kinderen, die op straat niet vertrouwd rijn, omdat zij zich nog geen rekenschap vau hunne daden kun nen geven, runnen als dollen langs de straat, tot schrik vau ieder, maar orger nog is het gèdrag van degenen, die, op mannelijken leeftijd, met uitgezochte ruwheid de straten onveilig maken voor ordelijke burgers. Bij hen geen reden van verontschuldiging. Vlegel achtig is hun gedrag, omdat zg vlegels zijn. dik wgls niet door opvoeding, maar van aard. Een ongeluk, wij weten het allen, zit in een klein hoekje, maar een lummel is die wielrijder, die door eigen onvoorzichtigheid, door eigen roekeloosheid een ongeluk veroorzaakt, en daarna zijn slachtoffer niet alleen niet bijstaat, maar zelfs nog met grove scheldwoorden overlaadt, met straattaal overstelpt. En dat is voorgekomen overal, maar hier in de hoofd stad het meest. Hier is het steeds meer en meer voorgekomen, aau de orde van den dag; terwijl de vrienden van onze sport arbeiden om het wielrijden vry te maken van de dwaze en belachelijke bepalingen, die auto cratische gemeenteraden hebben ingevoerd, gaan zij, de individuen, die ik beschreef, steeds voort een toestand in het leven te roepen, die het bestuur van den A. N. W. B. er toe zal noodzaken, aan gemeen- teraden, waarin ontwikkelde mannen zittm, die be. grijpen, dat de openbare weg niet alleen voor hen en hunne paarden is, te verzoeken beperkende bepa- lingen in het leven te roepen, opdat de rustige bur ger tegen wielerwoestelingen worde beschermd, eu deze niet al te 7eel gehaat worden gemaakt. Niet alleen dan ook dat ons bestuur de wielrijders, die gevaarlgk zgn voor de publieko veiligheid, niet verontschuldigt, niet beschermt, neen iutegendeel, dit verzeker ik u, dat het bondsbestuur zijne beste krach- ten zal inspannen om te bewerken, dat eon zoo groot mogelyk aantal dier woostolingen worde uitgeleverd aan de politie otn do straf te ontvangen, die zij zoo ruimschoots verdienen. Langdurig applaus). Laat ik er dit aan toevoegen, dat, blijkt het, dat ook bondsleden de gewraakte feiten bedrijven, hunne namen gepubliceerd zullen worden en door het da- gelijksoh bestuur schorsing in- of ontzetting uit het lidmaatschap zal worden gevraagd." Spreker zeide verder, dat hij zich wellicht wit kras uitgedrukt had, maar een krachtig optreden ii noodig; de medewerking vsd alle clubs in Amsterdam en die van alle officieren zal worden ingeroepen. Met een beroep op de welwillendheid der leden by do leiding der vergadering besloot de heer Bergsms zijne speech, die zeker zeer in den geest der aan wezigen vielgetuigen hiervan de langdurige toe juichingen. Te Dunmow, in Essex, werd onlangs, evenals elk jaar, naar oud gebruik, een zijde spek als prijs toe gekend aan het echtpaar, of, als er «zooveel" zijn, aan twee paften, die kuunen bezweren, dat zg inde laatste twaalf maanden en een dag «geen boos woord hebben gewisseld, gelukkig hebben geleefd, gednrende bun huwelijk geon enkel oogenblik hebben betreurd getrouwd te zjjo, en nooit ia hun trouw hebben ge wankeld." Het gebruik is ontstaan in het midden der 13e eeuw eu moet zgn oorsprong danken aan den toenmaligen slotheer. Er wordt een gerechtshof samengesteld uit een lord opperrechter (in purperen mantel met hormrlyn omzoomd en met een zware pruik), twee assessors eu een griffier. De jury be staat uit zes maagden en zes jongelingen. De zich aanmeldende echtparen, worden bijgestaan door ad vocaten, en ook het geslachte zwijn, 'lat het spek leverde, wordt een advocaat toegevoegd, die de toe kenning der zijde spek traoht te beletten en dooi strikvragen de paartjes in verwarring tracht te bren gen, tot groot vermaak vau het publiek. Het is alles een grap, maar toch wordt in allen ernst naar den prijs gedongen, niet alleen om het spek, maar ook om de eer. Het vorige jaar kregen de vicaris van Sbebbaer, de rev. H. Wallan, enzjja vrouw den Dunmow Flitch, en dit jaar werden twee zijden spek toegekend, een aan een jong paar uit Londen en een ann een oud paar uit Devonshire. Daar het bijgeloof heerscht, dat het huwelijksgeluk voor een jaar is verzekerd, als man en vrouw een snede van den Dunmow Flitch eten, wordt het «pet* als hot door arme lieden wordt gewonnen, en dtftaü verkocht. Deze verkoop brengt soms meer dan honderd pond sterling op. Een talrijke menigte woonde thans do plechtigheid bij, en de beide model- Gij wildot met mevrouw Norton vluchten. Wat zei— det gij haar, beken het, in den brief,.... dien gij ver brand hebt?" Hg gaf geen antwoord. «Wilt, gij mij uw geheim niet toevertrouwen? Kunt gij het niet? Gij hebt gelijkalle dwaas heden der liefde zijn heilig, als speelschulden. Weinul Gij steldet die vrouw eene dwaasheid voor?.... Mag ik raden?.... Een anderen hemel, een ander vader land! Het duo uit de Favorite. O' wat dat ouderwetscb sinds Wagner! Weet gij wat rij op uw brief zou geantwoord hebben, als zij hem had ontvangen ,/Ten eerste," vervolgde de markiezin zeer snel, «zou zg niets geantwoord hebben. Of liever, haar man zou zich met het antwoord belast hebben. Eigenlijk heeft bij dat reeds gedaan, zonder uw brief te hebben gelezen. En dat antwoord breng ik u. //Haar man?" riep George verwilderd. /,Ja, haar man. Nu ja, zg heeft hem niet ver teld, dat ge vluchten wildet, maar ik ben er zeker van, dat dat uwe bedoeling was. Gy vertoonde* voor mij zeer duidelijk de symptomen van een bi zonder soort koortsde schakingskoorts. Zg beeft hem üiets gezegd. Neen. Maar iotusschen werd Norton schandelijk aangevallen en belasterd. Men zeido dat hij geruïneerd was en nog veel erger dingen. (Slot volgt.) «Van Parijs!.... Ja, Babylon!.... O, mevrouw, gij hadt mij niet moeten bekeeren!" De markiezin kuste Eva op het voorhc8IÏÏ7 zeg gende:, «Mijn lief kind!" Dus," fluisierdo de mooie Liliane ©enigszins spottend mevrouw de Solis in, «het is bepaald, dat de markies een Amerikaansche zal trouwen?.... De mildew!" /Ondeugd!" antwoordde de moeder. Liliane vond het geschikter om den heer en me vrouw Norton nu alleen te laten; ua zulk een storno- achtigen dag zouden zij elkander wel iets te zeggen hebben. Zij nam mevrouw de Solis mede en bracht haar thuis en toen Montgomery onderweg de op merking maakte hoe verwonderlijk hier het ongeluk twee wezens bijeengebracht had, terwijl het zoovelen scheidt, zeide Liliane een beetje boos. «Wat zijt gij toch prozaïsch, Lionel!" «Dat is toch heel eenvoudig," sprak de markiezin. «Heldenmoed sluimert in iedere vrouw. Ik ben er zeker van, dat er onder menig costuum van Redfern een hart klopt, even dapper als van Corneille's Pau line. Maar om heldenmoed te toonen, moet zich een gelegenheid voordoeD. Er zijn niet dagelijks pijnbanken of wilde dieren te trotseeren als in den tijd vani Polyencte. Maar als de leeuwen in het Hvppodrome echte leeuwen waren, zouden er spoedig Pauline's gevonden worden. Evenals alles verandert cok het verhevene van gedaante. Ten tijde de Re volutie zou Sylvia, als men haar man had gevangen genomen, «Leve de Girondeof «Leve do koning" 1 geroepen hebben, om hem op het schavot te volgen, al naardat hij giroudist of koningsgezind was geweest. In den tegenwoordigen tijd behoeft men geen guillo tine te trotseeren om h*t lot van een echtgenoot te deelenmaar de vrouwelijke zelfopoffering is altijd gereed om de miniatuur-guillotine van den laster het hoofd te bieden. Mevrouw Norton wilde trouw blij ven aan de eer van den naam; die daad is even ver beven, of eigenlijk precies hetzelfde als die van Pau line. Paulino sterft, Sylvia wil leven en doodt haar liefde. De oude Franschman zou tot Sylvia zeggen «Bravo, mijn dochter!" Ik vraag u wel verschoo ning voor myn gebabbel. Vaarwel. Ik heb u ver veeld «Neen, neen," zeide Liliane. «Men behoeft niet altijd naar een redevoering te gaan luisterenal pra tende kan men psychologische studiën maken. Ik dank u, mevrouw Men nam afscheid. Mevroum de Solis dacht dat zij misschien met haar zoon meer moeite zou hebben, dan met Sylvia. Mannen zij dwazer dan vrouwen. Was de markies thuis? Als zij George dadelijk kon spreken, zou zij meteen de quaestie op het tapijt brengen. Hg was in zijn kamer en zag van verre de sche- J mering op de golven vallen, terwijl de ondergane zon I den hemel nog rood kleurde. «Mijn kind," zeide zijn moeder, hem uit zijn ge- I peios wekkend. «Wilt gij mg oprecht antwoorden echtparen werden in triomf rondgedragen en met bloemen bestrooid. Daarna moesten zij, //knielend op scherpkantige steentjes", den voorgeschreven eed afleggen, waarna hun de prijs plechtig werd overhandigd. Onderdo koopers van sneden spek bevonden zich ook lord en lady Brooke en veel andere voorname dames en heeren, van wie men niet zou denken dat hun hu: welijksgeluk door een snode Dunmow-spek moest worden verzekerd. Een audiëntie bij den Paus. De heer J. Titzgorald Malloy beschrijft in de Poll Mali een receptie bij den Paus, waaraan het volgende is ontleend: Het tijdstip der receptie was bepaald op des mid dags 12 uur. De dames behoorden in het zwart gekleed te wezen en een kanten sluier te dragen. De heeren haddon te verschijnen iu avondkleediug. Handschoenen mochten niet worden godragen en het was verboden den Heiligen Vader om een paar re gels van zgn eigen handschrift te verzoeken. Deze laatste bepaling sloeg op sommige indriugere Ame rikanen, die nauwelijks in de tegenwoordigheid van den paus waron toegelaten, of zij haalden album eu een pen voor den dag en verzochten Zijne Heiligheid bun album mot zijne bandteekening te willen ver rijken. In de aangrenzende kamer was veel beweging. Bisschoppen, kanunniken eu lagere geestelgken kwa men onze kamer binnen, om die dadelyk weder te verlaten. Nu eens zagen wy een officier van de lijf wacht binnengaan, dan weer kwam een kardinaal in hot rood gekleed en een schitterend kruis op de borst onze kamer doorloopen. Zoodra wij in de aangrenzende kamer een voet stap hoorden naderen, waren aller oogen onmiddel-^ lyk op de deur gevestigd, io de hoop dat de paus zou binnenkomen Wij wachtten echter langer dan een half uur voor Zijne Heiligheid verscheen. Twee soldaten traden eerst binnen. Het waren lange, breedgeschouderde mannen. Zg droegen helmen en hadden een ontbloot zwaard in de hand. Op hen volgden eenige kardinalen, gekleed in paarse gewaden. Eindelijk kwam de paus. Hg droeg een witte sou tane, vastgehouden door een witte tijden gordel en voorzien van karraazijnkleurige fluweelen mouwen, die met een gouden kruis geborduurd waren. Zijn gelaat was bleek en vol rimpels. De doukere, grijs blauwe oogen hadden een vriendelijke, maar toch doordringende uitdrukking. Het haar van Zgne Heiligheid is sneeuwwit. De neus is gebogen on de mond buitengewoon groot. De magere, eenigeins gebogen gestalte gaf den indruk van teerheid en zwakheid. Deze indruk word nog versterkt door de manier van gaan van Zijne Heiligheid. Achter deu paus stond of liep eeu offi cier van de lijfwacht. Hij droeg eon ivoren wandel stok voor het geval de heilige vader behoefte mocht hebben aan een steun. Afgaande op het gelaat en het voorkomeu van Leo XIII, krijgt men den indruk, dat hij een man is, begaafd met een groot verstand. Zijn breed voorhoofd getuigt van schitterende gees tesgaven. Do glimlach, welke zoo nu en dan ovor zijn gelaat glijdt, is eer droefgeestig dan'vroolijk. Toen hij binnentrad, vielen wij allen op de knieeen maar op een wenk van den kardinaal, die als kamer- °P?fad» namen wij weer plaats. Op eenigszius styve wijze begon Leo XIII, na gebogen te hebben, een gesprok met don man, die het dichtst bij de deur zat. De etiquette gebiedt, dat de persoon, dio aangesproken wordt, op de knieën valt en zoo lang in die houding blijft liggeu, tot de paus verder gaat. Als Zijne Heiligheid de hand uitstrekt, is het den lezoeker geoorloofd dan visschersring met de lippen aan te raken en tegen het voorhoofd te druk ken. Het blijft den bezoeker overgelaten, of hij al da» niet het kruis op do pantoffels van den Heili gen Vader wil kussen. Niet iedereen weet echter hoe de etiquette is. Dit bleek o. u., doordat een Kngelsche bezoeker, toen de paus de hand uitstrekte deze greep en recht hartelijk schudde. De andere bezoekers wisten beter hoe het behoorde en zoo ging de paus de rij langs, tot ieder een paar woorden sprekende. Tot oen Franschman en zgn vrouw, die er beido blozend en welgedaan uitzagen, sprak de paus oenigen tijd op gederopten toon. Toen hij ver der wilde gaan, riep do vrouw «0, Heilige Vader geef uw zegen aan onzen zoon, onzen armen zoon." Jij snikte. Maar echtgenoot, wien do tranen langs «o wangen liepen, herhaalde hare wooiden. De paus eerde zich tot hem en sprak nog eenige woorden. De meeste bezoekers waren tevreden met de woorden die de Heilige vader hun had toegesproken. Het frng hun aan het hart, dat hij er zoo vermoeid uit- PrRatzieke dame wilde echter toen hij zag a tjne Heiligheid heenging, hem nog even ophou- eu. Zij vertelde van haar werken van weldadigheid o at zij bekend \fras met den kardinaal, die in haar fl-boorteplaats woonde hij was een goed man on n vriend van haar, enz. De paus stapte naar het en de kamer, maakte het teeken des kruizes, gaf den apostolischen zegen, boog en liep naar de deur. De andieutie was geëindigd. De zucht om mooie kleeren te hebben (de beklaagde bekende het zelve) bracht gisteren een 17jarig meisje, A. M. E., dienstbode te Voorburg, voor den straf rechter te 's-Gravenhage. Het meisje diende te Voorburg bij eene dame, die hulpbehoaveud was, en genoot daar het volle vertrouwen. Gebruik makendo van de gelegenheid, ontvreemdde het meisje J 130 aan goudgeld en een bankbiljet van 1000. Natuurlijk moest dit ten slotte gemerkt worden, en door angst gedreven, bekende het meisje haren diefstal aan een R. K. geestelijke, die het geld dat zij na de wisseling van het bankbiljet begraven had in den tuin van het huis waar zij diende de rechthebbende terugbracht, met een goed woord voor het ongelukkige schepseltje, dat, door pronk zucht gedreven, haar jeugdig leven verwoestte. Het recht moest echter zijuen loop hebben, en zoo zat het meisje gisteren op het bankje der beklaagden. Zij bokende den diefstal, doch beweerdo het bank-1 biljet niet uit de brandkast genomen te bebbeu, maar het op de tafel te hebben gevonden, waar mevrouw het had laten liggen. Het goudgeld had zij zich bij tusschenpoozon toegeëigend, door de brandkast te openen met de sleutels die mevrouw in haar sleutel mandje liet liggen. Het (X M., wijzende op het hoogst ernstig karakter van dezen diefstal, achtte het ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen en vorderde een jaar gevangenisstraf. De toegevoegde verdediger, mr. C. L. Modderman, achtte, met het O. M., den diefstal van het bankbiljet van duizend gulden bewezenniet echter dien van de 13 gouden tientjes, ook al heeft beklaagde dien diefstal bekend. Voor bekl. doet het er zeker weinig toe, maar waar de rechtbank, ia raadkamer, den evenzeer door beklaagde bekenden diefstal van eenig lijfgoed, hare mevrouw toebehoorende, niet vervolgde, daar die bekentenis op zich zelf stond en door geen getuigen werd gestaafd, meende pleiter dat dezelfde argumenten, die daarbij golden, ook gelden voor den diefstal van de gouden tientjes. De clementie van de rechters voor zijne cliëote inroepende, verzocht hij eene lichtere straf dan door het O. M. is gevraagd. Op 5, 6 en 7 November e. k. aal te Nijmegen in de groote zaal der Sociëteit Burgerlust een Nationaal Biljart-Concours worden gehouden om het kampioen schap van Nederland. Er zal worden gespeeld op 3 nieuwe Caramboles- Biljarts, systeem Toulet. De spelers worden door het spelen van ééno beslissende partij van 50 caram boles gerangschikt in twee seriën A en B. Serie A speelt daarna door met 3 partijen; serie B niet ééne beslissende party. De prijzen van serie A zijn: le prijs gouden karapioensmedaille en kunst voorwerp ter waarde van 75; 2e prijs verguld zilveren herinneringsmedaille ter waarde van 50 3e prijs zilveren herinneringsmedaille ter waarde van 25. Voor serie B kunst voorwerpen ter waarde van 50, f 25, 10 en 5. Bovendien wordt gespeeld op vrije banen io. alleen open voor hen, die aan het Concours deelnemen, met prijzen in kunstvoorwerpen ter waarde van 30, 20 en 10; 2o. voor liefhebbers, alleen open voor hen, die niet aan het Concours deelnemën, om fraaie kunstvoorwerpen. Nog wordt uitgeloofd een verguld zilveren medaille voor hem die in de serievorming voor A en B de hoogste serie speelt. Ieder speler, naar het kampioenschap mededingend, betaalt als in leggeld 3. Aangifte tot deelneming wordt liefst zoo spoedig mogelijk, doch in ieder grval vóór 3 November, ingewacht bij den penningmeester, den heer van Oppenraaij, Broerstraat te Nijmegen, alwaar tevens op franco aanvrage gratis reglementen te verkrijgen zijn, waarin alle bijzonderheden omtrent het Concours zijn opgenomen. Mocht het Concours een batig saldo hebben, zoo is dit bestemd voor de algemeene armen. Hoeveel kiezers zullen er volgens het stelsel dor Regeering kunnen komen Acht honderd duizend, zegt zij, terwijl er thans 291,000 zijn. De Minister ko.. t daartoe door de volgonde becijfering: Het aantal meerderjarige manlijke Nederlanders was op 1 Jan. 1890 1,083,528. Onder de inge schrevenen voor de militie voor 1892, ten getale van 43795, waren 2357, die niet konden lezen on schrij ven. Volgens dien maatstaf zouden ruim 59,000 om die roden zijn uitgesloten, maar huu getal is zeker veel grooter, daar onder de ouderen veel meer z/analphabeten" voorgekomen. Het getal bedeelden was in 1890 110,869 meerderjarige mannen waaron der zeker ook die niet kunnen lezen en schrijven. I)e Regeering meent dat er ongeveer 900,000 over blijven, bij wie de gestelde kentoekenen worden aan getroffen en die alzoo het kiesrecht voor zich kunnen vragen, tenzij er persoonlijke redenen van uitsluiting bestaan. Na aftrek van wanbetaler^ veroordeelden, krankzinnigen enz., zullen er rnira fbo.000 overblij ven. Dit maakt 74 percent van de maunelijke meer derjarige bevolking. l)ezo evenredigheid, zegt de Regeering «is niet te ongelijk aan de verhouding, welke in de ons omrin gende Staten wordt aangetroffen, waar de algemeene beschaving en ontwikkeling geacht kunnen worden met die van het Ned. volk op een lijn te staan." Die verhouding is In Engeland65 pCt. ii Frankrijk87 n Duitschland (Rijksdag) 90 Zwitserland92 Volgens hot voorgedragen stelsel zal dus het getal kiezers hier te lande het midden houden tusschen Engeland, waar een lage woningcencus regel is, en de hinden met algemeen stemrecht. De groote betoekenis der Duitsche legervoorstellen wordt opnieuw door do National Zeitung erkend. Graat Ciprivi, zegt het blad, moest met dit ontwerp staan of vallen. Hij moest, of den Rijksdag ontbin den, die hem zijn vorderiugen niet zou willen toe staan, of zolf aftreden. Wie een zaak van zulk een belang als het indie nen van dit ontwerp onderneemt, moet reeds van het begin, hij zich zeiven hebben uitgemaakt, welke weg gevolgd moet worden, ten einde het beoogde doel te bereiken. .Reeds met het oog op het buitenland kan do re giering die eenmaal gezegd heeft, dat de veiligheid van Duitschland het goedkeuren van het militaire ontwerp noodzakelijk maakt, onmogelijk zulk een ontwerp weder intrekken. Do National Zeitung hoopt, (lat graaf Caprivi eeuige veranderingen eu verzachtingen zal aanbren gen. Zoo zou het blad den tweejarigen diensttijd niet voor tijdelijk, maar voor vast willen zien toe gestaan en de legersterkte in vredostijd zou niet aan mer kol ijk vermeerderd mogen worden. Werden deze twee punten door graaf Caprivi in het oog ge houden, dan zou het misschien mogelijk wezen een gedeelte van het centrum en van de Duitsch vrij zinnige partij voor het ontwerp te winnen. Maar eerst moet de regeeriug zeggen met welke middelen zij do vermeerderde legeruitgaven wil dekken. Volgens de Germania brengt die vraag ook de ministers van financiën in de bondsstaten in groote verlegenheid. Zij betwijfelen ten zeerste, of aan de belastingschuldigen nieuwe lasten mogen opgelegd worden. Op het socialistisch congres te Marseille, werd uit Nederland eene betuiging van instemming ont vangen. De Nederlandsche afgevaardigde Van Kol verklaarde dat de plicht der socialisten is het internationale gemeenschapsgevoel der arbeiders te bevestigen. Al leen als de macht tevens in handen is van het recht, kan men de sociale hervorming tot stand brengen. In de avondzitring kondigdo Guesde aan, dat hij eene dépêche uit Parijs had ontvangen, waarin de mogelijkheid wordt voorzien, dat aan Liebknecht het verblijf op Fransch grondgebied zal ontzegd worden. De vergadering besloot daarop Liebknecht tot haren voorzitter te benoemen bij wijze van protest. Toen Liebknecht juist op dat oogenhlik de zaal binnenkwam, werd hij door een gejuich ontvangeD, dat eenige minuten aanhield. Verder kwam de quaestie betreffende Elzas-Lotha- ringen ter sprake. Liebknecht zeide, dat die quaestie thans niet door een oorlog was op te lossen. Indien men haar over tien jaren weder opvat, zal een nieuwe oorlog uitloopen op de zegepraal van het socialisme in Frankrijk en Duitschland. Daarin ligt de werke lijke oplossing van het vraagstuk. Zijne redo werd eenparig toegejuicht. Zondag vergaderde te Brussel voor het eerst het Katholieke arbeiderscongres. Het aantal deelnemers be iroeg ongeveer 1200. Behandeld werden moties ten gunste vanvrijwillige wapening, acht-urigen werkdag voor mijnwerkers met vrye regeling van dit punt voor andere bedrijven, stemrecht voor alle Belgen, die den leeftijd van 25 jaar hebben bereikt en gedurende ten minste twee jaar in éen gemeente een beroep uitoefenen, verhooging van de loonen der arbeiders, bestrijding van het socialisme. Reeds gaan er, wat de Fransche protectionisten, hunne goede boodschap verkondigende, zeker niet ver wacht hadden, uit eene protectionistische streek klach ten op over de gevolgen der protectie. Zij komen van een aantal firma's, die de firma's, die de wolindus trie beoefenen in Fourmies en den omtrek, en wor den kenbaar gemaakt in een brief aan den minister van koophandel. Zg schrijven: «De arbeid is met een zosde alhier verminderd; 10,000 spillen staan

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1892 | | pagina 2