1AAD
OLEH,
□t
mud,
inis bezorgd.
jEN.
I
B
wen.”
.ting houden
ét lokaal der
G den Seten
half één tot
1
TIJ.
BINNENLAND.
Fr
1802.
s, enz.
N° 4957-
Vrijdag 7 October.
FEUILLETON.
Zijn Doclitex.
RT,
lil
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken»
'Ss
te
gf
De inzending van advertentlên kan geschieden tot 6én uur des namiddags van den dag der uitgave.
n Kiezers
lorzitter.
AER a« s.
tot het
iads-Ver-
iAR,
GEL P. 80.
‘M
1
igen der
LOEFF,
O.,a. a.. B..a
Afzonderlijke N emmers VIJF CENTEN.
In
dezer dagen
i.
had
De prijs per drie maanden ie 1.25, franco
per post 1.70.
ran het armbestuur bedraagt 3282,43, zoowel aan
uitgaaf als ontvangst.
Directeur.
GOUDA, a October 1892.
De uitgave dezer Courant geschiedt dageljjks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
GOUDSCHE COURANT.
2)
„Weet jo wat ik er van denk?” hernam Louise,
na een pauze.
„Wel?”
y „Papa beeft ongelukkig gespeculeerd en daar
mee al zijn fortuin verloren.”
«Misschien wel,” antwoordde Marie met een
roor algemeen kies- en stemrecht, te Gouda.
leerde Begun-
n ruim voor-
15 jaren be-
i het Depsr-
olen, worden
igen betaling
voorzien.
esariteen,
T, Secretarie.
iderget., Op-
tda als stand-
ezicht belast
stad.
t het maken
Burgert als
adres boven
la.
als of het eerst gisteren gebeurde, dat mama in de
dagen, die Theo’s verwacht vertrek naar Indië vooraf
gingen, aanhoudend had geschreid, en dat papa me-
nigmalen den wensch uitte, een zoon als officier bij
het leger hier te lande te hebben. Toen was er een
tijd van spanning, van agitatie gekomen, daarna een
advertentie in de courant om een rempla^ant voor
de Oost, eindelijk een aanbod; de zaak werd geregeld,
er heerschte een algemeene vreugde, een bijzondere
opgewondenheid bij papa en mama. En een paar
maanden later, in welken tijd papa weer geen rust
scheen te hebben en mama’s oogen wel eens rood
waren geschreid een paar maanden later werd
papa op wachtgeld gesteld, papa, wiens kunde en
ijver algemeen werden geroemd! Ja, er lag wel
iets geheimzinnigs over de historie; doch Marie
schrikte niet zelden terug voor de gevolgtrekkingen,
welke zij bij eenig nadenken uit den loop dier vroe
gere gebeurtenissen meende te moeien makenliever
een consequent dóórredeneeren
tot volkomen helderheid te brengen, bleef zij dan
halverwege in ’t schemerdonker zitten, zich overre
dende dat het beter was ni0 verder te gaan. Zij
een zeker voorgevoel, dat aufi ’t einde van den
duisteren weg een afgrond lag, waarin haar levens
geluk zou kunnen nederstorten en vergaan. f
„Ja, zóó zal het zijn,” ging Louise weer Wbri1
„Papa hooft met ongelukkige speculaties zijn fartüin
hij toen inzag, dat hij vat z»n
Uit Moordrecht schrjjft men ons, dd. 6 October:
Het Gemeentebestuur heeft, met het oog op het
elders voorkomen van cholera, op verschillende plaat
sen in de gemeente watertonnen geplaatst waarin
het water zooveel mogelijk gezuiverd wordt en waar
van de ingezetenen gebruik kunnen maken. Dit
heeft een der belangstellenden aanleiding gegeven
tot de volgende ontboezeming die ons
onder de oogen kwam:
Het water in die groote tonnen
Die g’ in Moordrechts wijken ziet.
Zoo zuiver als uit waterbronnen,
Moogt gij gebruiken, misbruiken niet.
Ge moogt er vrij uw dorst meê lesschen
En vullen uwe waterflessohen,
Doch niet onnoodig mede plasschen,
Ook niet de glazen mede wasschen.
Wasch daarmee gelaat en handen,
Maar vul geen tonnen tot de randen
Voor uw gemakvind geen behagen
Dat Arie Pronk zich krom moet dragen
Weet als het Vink ziet of Verbeek
Dan krijgt gij een politie-preek,
En anders krygt gij hoete of straf
En blijft voortaan van ’t water af.
B. en W.
ADVËRTENT1EN worden geplaatst
van 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10 Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
Bovendien worden alle Advertentiën grati»
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
t welk des Maandags verschijnt.
„Stellig is het echter, dat hij eene voortdurende
afwezigheid van eenige jaren de oude betrekking met
zoo niet verbroken, dan toch uitermate
verzwakt wordt, en er komt een tijd, dat de band
met het moederland eindelijk geheel los is geworden,
enz.”
Zulk een tijd noemt de Ministif een reeks van 10
jaren en baseert verder daarop zijn geamendeerde wet.
Het libl. teekent hierbij aan
Voor zoover Londen a’s een maatstaf kan genomen
worden ter beoordeeüng der juistheid van de bewering
van den Minister, moeten wij opmerken hoe de
ervaring leert, dat juist die Nederlanders, welke meer
dan 10 jaren aldaar verkeerden, zich steeds aan de
spits stellen bij het voorbereiden van alle maatregelen
die de belangen van het vaderland ten doel hebben.
Twee Hollandsche zeelieden zouden zonder twijfel
verleden maand schuldig zijn bevonden aan den moord
van een Engelsch zeeman, en dus zijn veroordeeld
geworden tot de galg, indien niet gelden bijeengebracht
waren voor eene uitstekende verdediging, want de
schijn van schuld aan den moord was ontzaglijk
nadeelig voor de beschuldigde zeelieden.
In eene der zalen van het Wilhelmina-gasthuis te
Amsterdam werd gisteren eene bijzonder beziens-
waardige tentoonstelling geopend van voorwerpen en
geschriften betreffende ziekenverpleging. De hier
bijeen gebrachte verzameling is niet groot, maar bevat
toch alles wat een beeld kan geven van den stand
der hedendaagsche ziekenverpleging, zoover die zijne
voorstelling vinden kan in de daarbij gebruikt wor
dende hulpmiddelen. Opmerkelijk dat nevens het
caoutchouc, het nikkel en vernikkelde ook reeds het
aluminium zijn intrede in deze wereld gedaan heeft.
Verschillende voorwerpen toch, van chirurgischen
aard als anderszins, en waarbij lichtheid een wezenlijk
voordeel beteekent, zijn var. dat nieuwste der metalen
vervaardigd.
De Amsterdamsche firma Simonis, Soff Co. zond
allerlei in, wat dienstig is bij het vervoer en de
verplaatsing van zieken, zoowel buitenshuis en in de
open lucht, als binnenskamers. Opmerkenswaardig
is daaronder een zoogenoemde stadsbrancard voor
ziekenhuizen, die zeer licht is, zeer sterk en waarvan
de beweging den zieke hoegenaamd niet hinderlijk is.
Met dezen brancard hijscht men ook zieken uit de
hoogste verdiepingen van huizen, en dit zonder eenig
bezwaar. Een wezenlijk voordeel is het dat de ge-
voet kon blijven leven, heeft hij ’t beter gevonden
zich te retireeren uit de vorstelijke stad, waar alles
immers heel duur is, en zich hier met ons te ver
bergen. Enfin, ’t valt wel hard hier te verkwijnen,
maar toch is het nog zoo erg niet, dunkt me, hier
van iedereen vergeten zoetjes-aan af te takelen, als
het zijn zou in die magnifique residentie, te midden
van al je vroegere hrilleerenffe vrienden en vrien
dinnen. Apropos, zusjen! éphómeres zijn dat geen
heel lieve beestjes, maar die geboren worden als de
zon op- en sterven als zij ondergaat?’”
„Ik geloof het wel,” antwoordde Marie met
een droevig lachjen.
„Eén ding is zeker,” vervolgde Louise: „De
jongens zijn in deze wereld er ’t best aan toe.
Ik wou, dat ik ook een jongen was, Marieeen
knappe, weet je. Die kunnen hun eigen baan
breken. Wij moeten hier stilleker.s aan den weg
blijven zitten met onze uitgebloeide bloemen, en af
wachten of er nog iemand komt, die uit pure liefde,
alléén de verbleekte bouquetten aanvaarden wil, in
de schier hopelooze verwachting, dat het verstervende
leven door zijn goede zorg weer opgewekt zal wor
den. Onze lieve Heer alleen weet wat er van ons
beiden komen zal!”
i \Al werden de woorden op tachtigen toofi gesproken,
4»* wekten toch Marie’s medelijden. In hare oogen
gliteterde een traan, en terwijl zij de beide handen
harer zuster innig drukte, sprak zij:
„Moed houden, meidlief! We genieten nog
Aan het H. Geest- of Burgerlijk armbestuur te
Berg-Ambacht is een legaat ten deel gevallen. Aan
dit armbestuur is, voor 1893, een subsidie uit de
gemeentekas toegestaan van 800; de begrooting
de Dinsdagavond te Onderkerk a/d. IJsel
De Staatscourant (no. 234) bevat de statuten van rawlavergaderinn is de gemeenteb^rootinit
j is gebracht van 3775 op 3450, ter voldoening
aan eene der voorwaarden, waarop ten vorigen jare
eene schenking is aanvaard van 10,000, namelijk
dat de intrest jaarlijks zal strekken ter mindering
van den omslag.
De consul, de heer Maas, trok zich het lot der
beschuldigden met hart en ziel aan, en hem komt
m de eerste plaats groote lof toe, maar het was vol
doende voor hem om het geval voor de veertien-
daagsche vergadering der commissie van het Koning
Willem fonds te brengen, om niet alleen van dit fonds,
maar daarenboven van alle aanwezige leden eene
flinke bijdrage te ontvangen voor de verdediging der
gevangenen.
De consul, de aanwezige commissieleden en de
hoofdcontribuanten van het Fonds zijn allen van 20
tot 15 jaren in het buitenland.
zucht.
«Want dat papa of mama geld hadden is ze
ker. De jongens hebben heel wat gekost. Willem
en Henri waren stellig al over de twintig, eer ze
voor zich zelven zorgden, en Theo ging naar Breda 1
om officier te worden.” I dan het raadsel öij
«Voor Indië en dat kost, geloof ik, niets,
zei Marie.
«Ei, maar zou het papa dan ook niets gekost
®bben, toen Theo na zijn laatste examen to hebben
"Maan, in plaats van naar de Oost of de West te
vertrekken, een ruiling died met een pas aangestel-
<‘°n luitenant hier te lande? - Of denk je, dat dat
Mrtjen voor niemendal daartoe gekomen is?”-r- -
1 7? 'veet het niet,” zei Marie, maar zij ge- verloren, en omdat hij toen inzag, dat hij vml e$n
00 de het ook niet; zij herinnerde zich nog zoo goed tractement onmogelijk in den Haag op denzelfdeft
In de „Memorie van Antwoord” betreffende de
wet op het Nederlandschap, zegt de Minister onder
anderen
„Stellig
ons land,