1AAD OLEH, □t mud, inis bezorgd. jEN. I B wen.” .ting houden ét lokaal der G den Seten half één tot 1 TIJ. BINNENLAND. Fr 1802. s, enz. N° 4957- Vrijdag 7 October. FEUILLETON. Zijn Doclitex. RT, lil Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken» 'Ss te gf De inzending van advertentlên kan geschieden tot 6én uur des namiddags van den dag der uitgave. n Kiezers lorzitter. AER a« s. tot het iads-Ver- iAR, GEL P. 80. ‘M 1 igen der LOEFF, O.,a. a.. B..a Afzonderlijke N emmers VIJF CENTEN. In dezer dagen i. had De prijs per drie maanden ie 1.25, franco per post 1.70. ran het armbestuur bedraagt 3282,43, zoowel aan uitgaaf als ontvangst. Directeur. GOUDA, a October 1892. De uitgave dezer Courant geschiedt dageljjks met uitzondering van Zon- en Feestdagen. GOUDSCHE COURANT. 2) „Weet jo wat ik er van denk?” hernam Louise, na een pauze. „Wel?” y „Papa beeft ongelukkig gespeculeerd en daar mee al zijn fortuin verloren.” «Misschien wel,” antwoordde Marie met een roor algemeen kies- en stemrecht, te Gouda. leerde Begun- n ruim voor- 15 jaren be- i het Depsr- olen, worden igen betaling voorzien. esariteen, T, Secretarie. iderget., Op- tda als stand- ezicht belast stad. t het maken Burgert als adres boven la. als of het eerst gisteren gebeurde, dat mama in de dagen, die Theo’s verwacht vertrek naar Indië vooraf gingen, aanhoudend had geschreid, en dat papa me- nigmalen den wensch uitte, een zoon als officier bij het leger hier te lande te hebben. Toen was er een tijd van spanning, van agitatie gekomen, daarna een advertentie in de courant om een rempla^ant voor de Oost, eindelijk een aanbod; de zaak werd geregeld, er heerschte een algemeene vreugde, een bijzondere opgewondenheid bij papa en mama. En een paar maanden later, in welken tijd papa weer geen rust scheen te hebben en mama’s oogen wel eens rood waren geschreid een paar maanden later werd papa op wachtgeld gesteld, papa, wiens kunde en ijver algemeen werden geroemd! Ja, er lag wel iets geheimzinnigs over de historie; doch Marie schrikte niet zelden terug voor de gevolgtrekkingen, welke zij bij eenig nadenken uit den loop dier vroe gere gebeurtenissen meende te moeien makenliever een consequent dóórredeneeren tot volkomen helderheid te brengen, bleef zij dan halverwege in ’t schemerdonker zitten, zich overre dende dat het beter was ni0 verder te gaan. Zij een zeker voorgevoel, dat aufi ’t einde van den duisteren weg een afgrond lag, waarin haar levens geluk zou kunnen nederstorten en vergaan. f „Ja, zóó zal het zijn,” ging Louise weer Wbri1 „Papa hooft met ongelukkige speculaties zijn fartüin hij toen inzag, dat hij vat z»n Uit Moordrecht schrjjft men ons, dd. 6 October: Het Gemeentebestuur heeft, met het oog op het elders voorkomen van cholera, op verschillende plaat sen in de gemeente watertonnen geplaatst waarin het water zooveel mogelijk gezuiverd wordt en waar van de ingezetenen gebruik kunnen maken. Dit heeft een der belangstellenden aanleiding gegeven tot de volgende ontboezeming die ons onder de oogen kwam: Het water in die groote tonnen Die g’ in Moordrechts wijken ziet. Zoo zuiver als uit waterbronnen, Moogt gij gebruiken, misbruiken niet. Ge moogt er vrij uw dorst meê lesschen En vullen uwe waterflessohen, Doch niet onnoodig mede plasschen, Ook niet de glazen mede wasschen. Wasch daarmee gelaat en handen, Maar vul geen tonnen tot de randen Voor uw gemakvind geen behagen Dat Arie Pronk zich krom moet dragen Weet als het Vink ziet of Verbeek Dan krijgt gij een politie-preek, En anders krygt gij hoete of straf En blijft voortaan van ’t water af. B. en W. ADVËRTENT1EN worden geplaatst van 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. GROOTE LETTERS worden berekend naar plaatsruimte. Bovendien worden alle Advertentiën grati» opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD t welk des Maandags verschijnt. „Stellig is het echter, dat hij eene voortdurende afwezigheid van eenige jaren de oude betrekking met zoo niet verbroken, dan toch uitermate verzwakt wordt, en er komt een tijd, dat de band met het moederland eindelijk geheel los is geworden, enz.” Zulk een tijd noemt de Ministif een reeks van 10 jaren en baseert verder daarop zijn geamendeerde wet. Het libl. teekent hierbij aan Voor zoover Londen a’s een maatstaf kan genomen worden ter beoordeeüng der juistheid van de bewering van den Minister, moeten wij opmerken hoe de ervaring leert, dat juist die Nederlanders, welke meer dan 10 jaren aldaar verkeerden, zich steeds aan de spits stellen bij het voorbereiden van alle maatregelen die de belangen van het vaderland ten doel hebben. Twee Hollandsche zeelieden zouden zonder twijfel verleden maand schuldig zijn bevonden aan den moord van een Engelsch zeeman, en dus zijn veroordeeld geworden tot de galg, indien niet gelden bijeengebracht waren voor eene uitstekende verdediging, want de schijn van schuld aan den moord was ontzaglijk nadeelig voor de beschuldigde zeelieden. In eene der zalen van het Wilhelmina-gasthuis te Amsterdam werd gisteren eene bijzonder beziens- waardige tentoonstelling geopend van voorwerpen en geschriften betreffende ziekenverpleging. De hier bijeen gebrachte verzameling is niet groot, maar bevat toch alles wat een beeld kan geven van den stand der hedendaagsche ziekenverpleging, zoover die zijne voorstelling vinden kan in de daarbij gebruikt wor dende hulpmiddelen. Opmerkelijk dat nevens het caoutchouc, het nikkel en vernikkelde ook reeds het aluminium zijn intrede in deze wereld gedaan heeft. Verschillende voorwerpen toch, van chirurgischen aard als anderszins, en waarbij lichtheid een wezenlijk voordeel beteekent, zijn var. dat nieuwste der metalen vervaardigd. De Amsterdamsche firma Simonis, Soff Co. zond allerlei in, wat dienstig is bij het vervoer en de verplaatsing van zieken, zoowel buitenshuis en in de open lucht, als binnenskamers. Opmerkenswaardig is daaronder een zoogenoemde stadsbrancard voor ziekenhuizen, die zeer licht is, zeer sterk en waarvan de beweging den zieke hoegenaamd niet hinderlijk is. Met dezen brancard hijscht men ook zieken uit de hoogste verdiepingen van huizen, en dit zonder eenig bezwaar. Een wezenlijk voordeel is het dat de ge- voet kon blijven leven, heeft hij ’t beter gevonden zich te retireeren uit de vorstelijke stad, waar alles immers heel duur is, en zich hier met ons te ver bergen. Enfin, ’t valt wel hard hier te verkwijnen, maar toch is het nog zoo erg niet, dunkt me, hier van iedereen vergeten zoetjes-aan af te takelen, als het zijn zou in die magnifique residentie, te midden van al je vroegere hrilleerenffe vrienden en vrien dinnen. Apropos, zusjen! éphómeres zijn dat geen heel lieve beestjes, maar die geboren worden als de zon op- en sterven als zij ondergaat?’” „Ik geloof het wel,” antwoordde Marie met een droevig lachjen. „Eén ding is zeker,” vervolgde Louise: „De jongens zijn in deze wereld er ’t best aan toe. Ik wou, dat ik ook een jongen was, Marieeen knappe, weet je. Die kunnen hun eigen baan breken. Wij moeten hier stilleker.s aan den weg blijven zitten met onze uitgebloeide bloemen, en af wachten of er nog iemand komt, die uit pure liefde, alléén de verbleekte bouquetten aanvaarden wil, in de schier hopelooze verwachting, dat het verstervende leven door zijn goede zorg weer opgewekt zal wor den. Onze lieve Heer alleen weet wat er van ons beiden komen zal!” i \Al werden de woorden op tachtigen toofi gesproken, 4»* wekten toch Marie’s medelijden. In hare oogen gliteterde een traan, en terwijl zij de beide handen harer zuster innig drukte, sprak zij: „Moed houden, meidlief! We genieten nog Aan het H. Geest- of Burgerlijk armbestuur te Berg-Ambacht is een legaat ten deel gevallen. Aan dit armbestuur is, voor 1893, een subsidie uit de gemeentekas toegestaan van 800; de begrooting de Dinsdagavond te Onderkerk a/d. IJsel De Staatscourant (no. 234) bevat de statuten van rawlavergaderinn is de gemeenteb^rootinit j is gebracht van 3775 op 3450, ter voldoening aan eene der voorwaarden, waarop ten vorigen jare eene schenking is aanvaard van 10,000, namelijk dat de intrest jaarlijks zal strekken ter mindering van den omslag. De consul, de heer Maas, trok zich het lot der beschuldigden met hart en ziel aan, en hem komt m de eerste plaats groote lof toe, maar het was vol doende voor hem om het geval voor de veertien- daagsche vergadering der commissie van het Koning Willem fonds te brengen, om niet alleen van dit fonds, maar daarenboven van alle aanwezige leden eene flinke bijdrage te ontvangen voor de verdediging der gevangenen. De consul, de aanwezige commissieleden en de hoofdcontribuanten van het Fonds zijn allen van 20 tot 15 jaren in het buitenland. zucht. «Want dat papa of mama geld hadden is ze ker. De jongens hebben heel wat gekost. Willem en Henri waren stellig al over de twintig, eer ze voor zich zelven zorgden, en Theo ging naar Breda 1 om officier te worden.” I dan het raadsel öij «Voor Indië en dat kost, geloof ik, niets, zei Marie. «Ei, maar zou het papa dan ook niets gekost ®bben, toen Theo na zijn laatste examen to hebben "Maan, in plaats van naar de Oost of de West te vertrekken, een ruiling died met een pas aangestel- <‘°n luitenant hier te lande? - Of denk je, dat dat Mrtjen voor niemendal daartoe gekomen is?”-r- - 1 7? 'veet het niet,” zei Marie, maar zij ge- verloren, en omdat hij toen inzag, dat hij vml e$n 00 de het ook niet; zij herinnerde zich nog zoo goed tractement onmogelijk in den Haag op denzelfdeft In de „Memorie van Antwoord” betreffende de wet op het Nederlandschap, zegt de Minister onder anderen „Stellig ons land,

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1892 | | pagina 1