ao ranco Dinsdag 25 October. 1892. BINNENLAND. IT Jan. Zijn. ZDoclxtex- iTurf N° 4972. Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. FEUILLETON. ..4» i Echte tesamen- a in den aam des rvaardigd trereldbe- jStoll- T*Ch De Iniencling van advertentiön kan geschieden tot öön uur des namiddags van den dag der uitgave. B DXJ ps eene sa- XII. 103. 3iXKXN IlZoOH. 0 t I rcefbusjes c. 0.35^ r Neder- sich aan voor -ALBUM met bevattende ütgekomen Izoen van 'en, dames ivraag aan 3 katoenen i eveneens lieve daar- ngeveer de al icht ingen tvoeringen ADVERTENTIEN worden geplaatst van 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10Centen. GROOTE LETTERS worden berekend naar plaatsruimte. gekookt voor da- epels van ite) Als >val van gebruiken, te H. H. n zjjne Veen* van verschil- GOUDSCHE COURANT. Oe uitgave dezer Courant geschiedt dageljjks met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prjjs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. 1 Aizoaderljjke Nommers VIJF CENTEN. len in han jeugd i een beroep, zij leven aan vele on- le grootste armoede ooger wor- 0/0 franco iton in allo iazorgd. rmaliteiten vervullen. daal Noord Bovendien worden alle Advertentiën g r a t i a opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD *t welk des Maandags verschjjnt. GOUDA, 24 October 1892. Bij kon. Besluit van 20 dezer zijn benoemd de voorzitters en burgerlijke leden en hunne plaatsver vangers van do militieraden voor de lichting der nationale militie van 1893. In het 3e militie-district van Zuid-Holland zijn benoemd tot voorzitter Mr. A. A. van Bergen Uzen- doorn, lid der Prov. Staten plaatsvervanger L. M. do Laat de Kanter, idemlid J. J. van Masyk Huyser van Beenenplaatsvervanger A. Koetsier, beiden lid van den gemeenteraad van Leiden. Voor de vrije- en orde oefeningen der gymnas tiek zijn te ’a Graveuhage geslaagd de hoeren A. H. Fournier te Waddinxveen, J. Muohali te Moor drecht en Mej. M. 0. Bokhoven alhier. werkt nagenoeg in dezelfde richting als het Alg. Ned. Werkl.-Verbond. Al erkende spreker dat het beter was geweest dat allen bijeen waren gebleven, hij vond het toch beter dat ieder in zijne richting ijverde tot verbetering van den toestand, dan dat men onderling ging twisten over godsdienst of an dere zaken waarover verschil van meaning was, men kon dan toch in vele getallen gezamenlijk optreden. Spreker behandelde hierna do sociaal-democratische partij. Hij erkende dat het Verbond nooit do uiter sten heeft kunnen bevredigen, vandaar dat het Ver bond aan do rechterzijde „Patrimonium» en aan do linkerzijde <te sociaal-democraten kreeg. De sociaal democraten zijn echter ook al weer in groepen ver deeld en wel bestaande uit hen, die een socialistische maatschappij wenschen en hen die het tot commu nisme willen doorvoeren. De eersten wenschen lier bezit middelen afschaffing van alle particu- en willen alzoo het kapitaal.en de arbeids- aan de staat brengen. De staat moet dan zorgen dat er voor allen werk is en zij een loon naar behoefte ontvangen. Onder de voorstanders van zulk een socialistische maatschappij bestaat echter nog verschil over het loon. Er zijn er die loon naar bekwaamheid voorstaan; er zijn er ook die gelijk loon voor allen wenschen, zoodat een verantwoorde lijk persoon in alle opzichten gelijk zal staan met diegenen die het geringste werk verrichten. Het communisme is geheel on al zonder onder scheid, daar is geen sprake van loon, nog van eeu eigen huisgezin, daar hoeft niemand iets wat hy bet zijne kan noemen. In zulk een staat werkt men te zamen, eet men te zamen en huist men te zamen. De gehuwden zullen zelfs niet eens het recht hebben om hun kinderen op te voeden, want dezen worden reeds op zeer jeugdigen leeftijd in opvoedingsgestichten groot -gebracht. Spreker vraagt dan ook of men ih zulk menloving gelukkig kan zijn, waar geen prikkel ten worden opgeleid om iets te verdienen tót steun voor heti huisgezin en daardoor niet in de gelegen heid worden gesteld om zich voor eene betere be trekking te vormen. Maar niet alleen dat de werkliedi I beperkt worden in de keuze van staan bovendien in hun verderf gevallen bloot, die hun tot dt kunnen brengen. Hij noemde daartoe in de eerste plaats ziekte, werkeloosheid en invaliditeit, waar door in de meeste gevaljen het huisgezin zonder inkomen is, derhalve armoede Voor de deur staat en het voor een werkman moeielijk is, hoe zuinig de vrouw het ook aanlegt, om zulke kwade tijden we der te boven te komen. Ook voor ouden van dagen die van af hun jeugd hebben gewerkt, blijft niets anders over, dan hun toevlucht te zoeken in een- gesticht van liefdadigheid. Die toestanden mogen zoo niet blijven, zegt spre ker. Daarin moet verandering gebracht worden, en dit kan, wanneer de werklieden zich vereenigen, en zij zich in verbinding stellen met de andere groepen der maatschappij, namelijk de/ werkgevers. Gelukkig, zegt spreker, is er in de arbeidors-be- weging een strooming die zulks bevorderen wil daaraan heeft het Werkl.-Verbond medegewerkt het is het oudste Verbond, dat reeds een 20-jarig bestaan achter den rug heeft en ontsproten is uit de vroegere internationale beweging, wier revolutionair karakter den werklieden echter op een dwaalspoor bracht. Door het plaatsen echter van leerplicht op het programma van het Werkl.-Verbond, kwam er weder eene scheiding in de partij en ontstond naast het Alg. Ned. Werkl.-Verbond het christelijk Werkl.- Verbond «Patrimonium" en later ook de R. Kath. Volksbond. Het eerste is tot voor korten tijd wan kelende gebleven, doch is na het laatst gehouden congres met een vast program opgetreden de laatste ik haar niet vinden, ofschoon ze dan wel zeker niet ver is gegaan naar buiten, om het eind van haar tocht te bereiken,” sprak hij somber in zich zelven, terwijl hij huiverend zijn blikken stuurde ter zijden van zijn pad, dat door slooten van de velden was gescheiden: //Waarom zou ik mijn kind niet volgen op den weg, dien ik haar van jongs af, heb bereid. O, Marie I Marieals ik uwe ongelukkige zuster hier toch nog'vinden mocht.... niet daar” en hij blikte wederom naar het troebele water aan zijn zijde /zmaar wankelend als ik, op deteil moeiely- ken wegals ik dat mocht, zou ik» den moed hebben weder te keeren en haar aan u op te dragen, gij goede en getrouwedie liefhebt en uw armelyk brood wilt deden met degenen, die ir schandvlekken. Zou ik, ellendigenu echter nog. blijven en u beletten oen betere toekomst te gemoe^te gaan, die u' brood zal geven, walmeer gy juist dien zelfden naam hebt aangenomen, van dien man, dien ik on getrouwe in mijne ambtsplichten, heb benadeeld-en gegriefd in zijn eer. Hu, daar is voor mij een vergelding, reeds op aarde.... Indilibleindilible Mijn vonnis is geschreven, het einde zal‘komen in de duisternis van den nacht.” v En immer toog hij verder. Bijna aan het einde van d< Schenk liep zyn weg over de werf eener bóerderij. Het hek stond open hij dacht or* niet aan, dat hem het recht misschien betwist kon worden, zyn voet te Zetten op ‘eens an ders particulier eigendomhij vermoedde evenmin in ’t verschiet, en hij wendde zich rechts af en sloeg het pad in, de Schenk geheeten, dat tusschen de weilanden thans schraal en kleurloos door loopt. Met z langzame schreden zijn pad vervolgend, had hij ongeveer een kwartier noodig gehad om het punt te bereiken, waar de ijzeren tweelingsbaan de Schenk doorsnijdt. Te dier plaatse bevindt zich geen wachter om bij het naderen van den trein de passage af te sluitendoch Wanneer de laaie salamander het nabij zijnde station verlaat, worden daar de ijzeren draden afgewonden, die ter zijde van den spoorweg naar het bedoelde punt loopen, alwaar zij verbonden zijn aan een paar slagbcomen, ten einde deze op het tijdstip dat zulks noodig is, neder te kunnen laten of op te halen. Mijnheer Bruno was, met cén enkele sombere ge dachte vervuld, op een paar voetstappenwua, de nog opene afsluiting genaderd, toen de verticale slagboom langzaam overhelde en meer en meer naar beneden daalde. Hij stond eensklaps stil, als verschrikte hij voor den reusachtigen vinger, die, hem den weg versperrend, plechtig scheen te vermanen om t ;rug te' keeren van dezen ^vaarlijken tocht; maar toén hij uit de verte het schel gefluit van den vertrek- kenden trein hoorde, klonk zijn schrille lach over het pad. Hij schreed weer voort, dook onder de nu horizontaal liggende slagboomen door en bleef verder gaan, met gbbogen hoofd on slependen voetstap. //Als Louise niet .in de stad is gebleven, zal 17) Enfin,dat is van» later zorg.... Marie is niet thuis, en daar het pas half elf is, heb ik geen lust om hier op haar terugkomst te wachten. In den loop van den dag loop ik wel eens bij haar aan, ,of ze komt misschien bij mij, als ze ’t geval van papa ver neemt. Ga je mee, of blijf je?” Dominee Klos ging ook mcê. Zij groetten den ouden heer, die even knikte. Maar toen zy een poosje wég waren, kwam er wqer leven in hem. Hij kleedde zich verder aan, stak den ^rief van den uitgever aan Marie in zijn zak, doch liet de recensiën liggen, mompelend dat zij daaraan genoeg had om haar lot te weten, en toog toen de deur uit. Hij was in geen maanden op straat gezien. De buitenlucht zoo guur bovendien maakte hem duizelig, maar hij drukte zijne hoed in zijne oogen en ijlde verder, zoo snel als zijne zwakke knieën ,het toelieten, de straten langs, de-steegjes door de stad uit. Hij kwam buiten; hij liep langs den boschkant en nam den Bezuidenhoutschen weg, maar nog niet verre gekomen, zag hij menschen Zondag 23 October hield de afdeeling Z/Gouda" van het Alg. Werklieden-Verbond een goedbezochte vergadering, die door eenige donateurs werd bijge woond en waarin als spreker optrad de heer B. H. Heldt, voorzitter van het hoofdbestuur van bovenge noemd Verbond, met het onderwepzzWat onder scheidt de sociaal democratische partij van die welke zich openbaart in het Alg. Ned. Werkl.-Verbond?" Spreker begon mot er op te wijzen dat de loon- standaard over het algemeen te laag was. Dat zulks varieerde tusschen 6 en 12 a 14 gulden per week, al naar gelang in welk gewest of bedrijf men werk zaam was, maar dat het gemiddelde loon niet hoo- ger was dan 9 a 10 gulden per week, welk be drag, in evenredigheid van de behoefte, niet toereikend kan worden genoemd. Hij keurde het ook ten zeerste af dat zoowel meisjes als jongens op jeugdigen leeftijd reeds moe-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1892 | | pagina 1