Buitenlandscb Overzicht.
'm" 1
TOONEEL.
met heet water getuid, waarin de overtrokken stukken
worden afgewasscheu.
Hierbij valt nog op te merken dat in eiken bak
de voorwerpen om de twee uren worden omgewen
teld. Stoompost
Weder heeft Duitschland een zijner grootste juristen
door den dood verloren. Na Rudolf Von Ihering,
een man, ook bij ons niet minder bekend en beroemd,
Bernhard Von Windscheid. Het adellijke „von"
prijkte nog niet voor zijn naam, maar de wetenschap
had hem reeds geadeld toen hij in 1847, destijds
nog privaat-docent aan do universiteit te Bonn, zijn
voortreffelijke raouographie zur Lehre des code Napo
leon von der Ungültigkeit der Rechtsgeschafte schreef.
Kort na het verschijnen van, misschien wel om
dat geschrift, werd hij, in datzelfde jaar 1847, be
noemd to* hoogleeraar te Bazel. Achtereenvolgens
bezette hij daarna den leerstoel in het Romeinsche
recht te Greifswald, Muncheu en Heidelberg, totdat
hij in 1874 werd beroepen naar de beroemde Leip-
ziger universiteit, waar hy tot zijn dood iu den
ouderdom van 75 jaar in Duitschland zendt men
de hoogleeraren niet op hun zeventigste jaar met een
karig pensioen naar huis werkzaam bleef. Het
standaardwerk van Windscheid was, dit weet ieder,
zijn Pandectensysteem, in 18621867 verschenen,
en daarna herhaaldelijk herzien on herdrukt. Ook
is het algemeen bekend, dat zijn invloed groot was
op het Ontwerp van een Burgerlijk Wetboek voor
het Duitsche Rijk, al nam hij uit do in 1874 be
noemde Rijkscommissie, belast met de samenstelling
van dat ontwerp reeds ontslag in 1883, alzoo een
viertal jaren voordat het was voltooid.
Weekblad van het Recht).
Aan het 18de jaarverslag van do Maatschappij tot
opvoeding van weezen in het huisgezin zijn de volgende
mededeelicgen ontleend
In de eerste plaats wordt het doei der Maatschappij
nogmaals iu den breede uiteengezet, zulks ten behoeve
van hen, die nog niet voldoende op de hoogte zijn.
Het bestuur gelooft dat de werkzaamheid der Maatsch.
nog te vaak verkeerd wordt beoordeeld, om niet in
herhaling te mogen vallen van wat het meent dat bij
de leden voldoende bekendheid geniet. De bedenking,
dat men voor het groote aantal weezen geen voldoend
aantal gezinnen zou vinden, een bedenking waarmee
men soms het beginsel der Maatsch. als utopie af
wijst en de onvermijdelijkheid der gestichtsverzorging
verdedigt, is ongegrond bevonden. Nooit heeft het
bestuur de verzorging van een wees moeten afwijzen,
omdat geen geschikt gezin te /inden was; slechts
éénmaal, in het eerste jaar, is een oproeping in de
nieuwsbladen geplaatst; later waren er altijd meer
aanvragen van pleegouders dan weezen om te plaatsen.
Geen ciuderloozen sluit zij uit, tot welk kerkgenoot
schap de ouders ook behoord hebben, en bij keuze
der pleegouders wordt daarmedo rekening gehouden.
Waar vaak een armbestuur do weezen aan zijn zorg
toevertrouwd minder gced plaatst door onbekendheid
met e6n geschikt gezin in de naaste omgeving en
ook door financiëele bezwaren in zijn bemoeiingen
beperkt wordt, daar helpt de Maatschappij daaraan
te geraoet te komen.
Bedroeg het aantal weezen, door de Maatschappij
in hare verzorging opgenomen, in Mei des vorigen
jaars 192 jongens en 181 meisjes, te zamen 373,
hans is het geklommen tot 417, te weten 218 jongens
en 199 meisjes. Onder die 44 kinderen, 26 van het
manu. en 18 van het vr. geslacht, in het laatste jaar in
onze verzorging gekomen, zijn één achttal, één ze
vental, twoe viertallen en vier drietallen uit dezelfde
gezinnende overige negen zijnof eenige kinderen
óf de laatseu, die door de overleden ouders niet zóó
ver gebraoht kouden worden, dat zij zich zelve we
ten te redden.
Van de 44 nieuwe weezen waren: 12 aan de
Maatsch. toevertrouwd door voogdon, 9 door den
Staat, 4 door burgerlijke armbesturen, 11 door kerke-
lijke armbesturen, 8 door bijzoudere oommissies of
vereenigingen, zoodat sedert de oprichting der Maat
schappij, in het geheel 119 weezen door voogden,
106 door den Staat, 57 door burgerlijke armbesturen,
22 door regenten van weeshuizen, 43 door kerkelijke
armbesturen, 70 door byzondcre commissies en ver
eenigingen haar ter verzorging werden opgedragen.
Onder de verpleegden waren er geboren iu onze
Oostindi8che bezittingen 19, België 28, Duitschland
24, Frankrijk 27, Zwitserland 1, allen onverzorgde
kinderen van Nederlandsche ouders in deu vreemde
gestorven.
In de 18 jaar werden 305,883.88Va als giften,
contribution, bijdragen en restitutiën ontvangen.
In het rapport van den penningmeester wordt ver
meld, dat niettegenstaande de aanvragen om hulp
bij de Maatschappij toenemen, dit niet het geval is
met de coutributiën en giften. Hot was dan ook
gelukkig dat van vele weezen de opvoeding in dit
jaar voltooid was en jongere kinderen, wier opleiding
uit den aard der zaak aanvankelijk minder kostbaar
is, hunne plaats kwamen innemen. Daardoor, niet
tegenstaande de inkomsten, zoowel wat de gewone
als buitengewone betreft, ruim 5000 minder be
droegen dan in het vorige jaar, kon de rekening
fondsvorming nog met ongeveer 1200 wordon ver
meerderd.
Aan verpleeggeld werd uitbetaald 25,883.3SVg
hieriu betaalde de Maatschappy 7,452.94; het overige
ad 18,430.44l/s werd betaald door den Staat, diverse
burgerlijke en kerkelyke armbesturen en particulieren.
Aan legaten werd in dit boekjaar der Maatschappij
17,600 vermaakt.
De hoofd-commissaris van politie te Amsterdam,
verzoekt naar aanleiding van de veelvuldig ingekomen
klachten van teleurgestelde leveranciers en op grond
van herhaalde waarschuwingen van zijn arabtgenoo-
ten, hh. handelaren en leveranciers die in de laatste
tijden bestellingen hebben gekregen van do navol
gende personen
Royal-Import Expert Export-Compagnie, C. ofC.
G. Deinkes en J. vin den Berg te N. Amstolme
vrouw de wed. Zwartjes v. d. Berg eu Zwartjes,
Bönker en Co. (ook wel mevrouw KwakBönker)
A. Oosterworff, E. J. d' Hont, vroeger Rotterdam;
J. v. d. Mark en Co; muvronw v. d. Mark lle-
I nooijBolle en Co. ImportExport, zich ook schrij-
J vende Mevrouw WinterHolloJ. F. L. Muller
I en Co. in photogratische artikelenDouwe van
i d. Kamp H. F. Jansen en Co, ook wei Jansen en
l Co.; Issers, De Vries en Co., commissie en consig-
I natievan der Meer en Co.; ook wel Marie van
i der Meer en Co.; Den Brugge en Co.; Wes-
selink en Co.L. Beijersbergen en Co., L. Caste-
leijn en Co., en W. J. E. Haverinans en Co. (Leo-
nardus Casteleijn)Wienholdz Dom, Export
jmport., hem de bestelbrieven te willen afstaan e
in te zenden aan hot hoofdbureau van politie afd.;
recherche met vermelding of de goederen al dan niet
geleverd zijn.
Uit Londen schrijft men aan deu N. R. Ct.
De onthullingen, gisteren door den ambtelyken cu
rator in het faillissement der Liberator Bouwmaat
schappij, den heer Stewart, in eene vergadering van
inleggers en deelhebbers gedaan, plaatsen de financie-
kunst en de wetenschap der cijforgroepeering, gelijk
zij beoefend wordt door onze groote bouw vereenigin
gen, in een nog treuriger licht dan voorheen reeds
op haar schoen. Men hield vele voor onbetrouwbaar
zij blyken niet enkel verrot maar ook vol bedrog
to zyn. De curator voornoemd kenmerkte den door
hem blootgelegden staat van zaken als //schandelijk,"
een stellig niet te krasse term voor het gebleken wan
beheer. En zeker moeten de uu godane onthullingen
den domper zetten op een fraai geknutseld «plan van
reconstructie," door een al te welwillend comité uit
de belanghebbenden vooropgezet, en strekkende tot
het vormen van eene Assets Company om, met behulp
van een nieuwe prioriteitsleening, groot 500,000,
op eorste kusting te vestigen, den boedel dor Libera
tor Bouwmaatschappij te redderen. Ik zeg ,/al te
welwillend," dewijl het bownste comité zoo goed is
te verklaren, dat geen der oude bestuurders zitting
nemeu mag in den raad van beheer der Assets Com
pany, op een moment dat er sprake van is die nala
tige bestuurders in rechten te betrekken wegons huu-
ne hemeltergende wanpraestatie bij de Liborator.
De heer Stewart voornoemd gaat echter verder en
gekscheert ietwat met het plan van reconstructie,
want, zegt hij, er valt niots op te bouwen. Met
andere woorden, er zyn goen activa meer. Eene
maatschappij, die zelfs op het oogenblik dat zij viel
3,500,000 heette te bezitten, heeft geen rooden
duit meer beschikbaar. Inleggers zullen misschien
25 percent krijgen, indien de zaken raeoloopen, en
do deelhebbors verliezen tot hunnen laatsten pen
ning.
Hoe dit alles in zyn werk gegaan is, maakte de
heer curator Stewart slechts al te duidelijk. De
Liberator was niet langer eene bouwvereer.iging, maar
eene soort van Crédit Foncier van den tweeden of
derden rung. Zij hield zich vooral bezig met het
geven van voorschotten in hot groot op de bouw
werken der aannemorsmaatschappij Hobbs Co., die
het Hotel Victoria, een andor monsterlogement aau
do Theemskade, en zoogenaamde mansions, kolosiale
gebouwen voor het huizen van talrijke huisgezinnen,
tien of twaalf op elke der acht a tien verdiepingen,
in verschillende wijken van Londen opgezet heeft, maar
nu onlangs met een passieQe van eventjes £20,000,000
gefailleerd is. De voorschotten der Liberator aau
haar bereiken een sommetje van ruim 2,000,000
Bovendien kreeg de Hobbsmaatschappi] andere voor
schotten door bemiddeling van verschillende vennoot
schappen, welke als het ware vertakkingen der Liberator
waren. Daartoe behoorden de London and General Bank,
de Real Estates Company en de House and Land Invest
ment Trust. Al deze scheppingen van Hobbs en zijnen
getrouwen handlanger Sponoer Balfour zyn der Libera
tor reusachtige bedragen schuldig, maar bevinden zich
altegader in liquidatieIn het geheel hebben de inleg
gers en deelhebbers der Liberator ruim 3,000,000
zoogenaamd op hypotheek uitgeleend, maar het blijkt
meerendeels derde hypotheek en dus geen oortje waard
te zijn. Middelerwijl mpesten de bestuurders rond-
IV.
„Het lijkt wel," zoo sprak juffrouw Gedge, toen
tegen het einde van Januari nog geen laalofteeken
van deu heer Hunter vernomen was, „het lijkt wel
alsof er iets gebeurd is met dat album."
„Wel neen, moeder, Olly zag het veilig in het
goederenkantoor: het moet op alle manieren te
Washington aangekomen zijn."
„Je denkt toch niet," begon juffrouw Gedge met
haperende stem, „je veronderstelt toch niet hij
kon toch niet denken, dunkt mij, dat het ongepast
was voor twee dames om hem een present te sturen
Het was in onze officieele betrekking, Amanda; ik
hoop, dat ik genoog mijn wereld versta om het op
geenerlei andere wijze te doen."
„Mijn hemel, moeder! natuurlijk begrijpt hij dat,"
sprak Amanda, haar geruststellende. „Het is net
wat ik zeg, ziekte in zijn familie, of het een of ander
heeft het hem doen vergeten. Wij zullen spoedig
van hem hooren. Maakt u er zich maar niet naar
over; het was een aardig prosent, en zal heel mooi
pronken op zijn ronde tafel daar kunt u van op
aan."
.Zij waren het album zoo van nabij gevolgd in
hare gedachten, dat zy precios wisten hoe het daar
stond. Juffrouw Gedge was zelfs zoo ver gegaan
van de hoop te koesteren dat zijn vrouw geen on
nadenkend, jong schepseltje zou zijn, die niet betor
wist te doen dan andere boeken er boven op te
leggen, en daardoor het pluche te pletten. Arme
Amandazij begon tegen de komst van de brieven
maal op te zien als tegen een berg, want eiken dag
werd schoorvoetend dezelfde vraag geopperd: „Je
hebt zeker niets gehoord vandaag, Mandy? Niet
dat ik juist vandaag een brief verwachtte!"
„Neen, moeder, vandaag niet," en dan volgdo
eene kleine verontschuldiging; „hij zou Maandag
hebben moeten schrijven als de brief ons met deze
post zou bereiken, on Maandag is wezenlijk eene
heele lastige dag"; of: „heel waarschijnlijk heeft hij
het schrijven uitgesteld tot aan het eind van de
week"; of: „het is de eerste van de maand, en u
weet hoe druk het dan op het postkantoor is; hoogst
waarschijnlijk zit hij tot over zijne ooren in zijne
rekeningen."
Soms hadden zij een flauw vermoeden, dat de bu
ren gisten aan wie zij bet album gezonden hadden,
on begrepen dat er geeu notitie van het geschenk
genomen werd. Maar een weinig nadenken stemde
haar tot kalmte. „Zij konden het niet weten. Olly
had het adres gezien, maar hij weet niet wie mijn
heer Hunter is, en Olly is de eenige die wat ver
tellen kon. Mandylief! ik zou niet kunnen verdragen
dat iemand het wistDe enkele gedachte aan zoo'n
vernedering deed juffrouw Gedge het bloed naar de
ingevallen wangen stijgen.
Maar van dag tot dag werd juffrouw Gedge's ver
zekering, dat „natuurlijk alles in orde was; dat het
natuurlyk haar niet schelen kon; zij wist bij haar
eigen wat een moeite het sommigen menscben kostte
om een brief te schrijven," van dag tot dag wer
den deze betuiging n gedwongener geuit, en toen
ten laatste de le Februari voorbij was, en de ge
wone officieele communicatie uit Washington n.et
vergezeld ging van een persoonlijk bericht, zeiue
Amanda in zich zelve, dat zij het niet lar.ger kon
uithouden. Zij hadden geschroven naar het goederen
bureau en vernomen dat het pakje ontvangen en
bezorgd was, zoodat zij niet eens den troost konden
smaken van te denken dat hot weggeraakt was.
In die sombere winterdagen groefden zich nog
meer rimpels in Amanda's voorhoofd; de spanning
waarin zij verkeerde als zij haar moeder aanzag,
naarmate de weken elkander opvolgden, en de angst
die haar kwelde, knaagden haar aan het hart. Som»
dacht zij er over aan mijnheer Hunter te schrijven
en hem te smeeken, om, ter wille harer moeder,
slechts te zeggen, dat hij het present ontvangen had
maar hoe kon zy haar moeder bedriegen, of iets
voor haar geheim houden?
Amanda was op weg naar huis, komende van haar
naaikrans, en bleef staan op de brug om in het water
te turen en na te denken. Daar dwarrelden eenige
onbestemde vlokjes door do grijze lucht, die het
8troomonde water even aanraakten, on daarna in de
zwarte diepte zich oplosten. Amanda was zeer klein
moedig gestemd; juist zoo kwamen de menschen in
de wereld, dacht zij slechts voor één oogenblik»
eu dan, weg!
Hordt vervolgd.)
vliegen om geld op te nemen tagen 15 en 17 poroent,
ten einde de zaken loopende te houden.
Zeidon is grooter warboel, ergerlijker plichtverzaking
dan bij deze gelegenheid aan het licht gebracht. Als
de directeur der strafvervolgingen van staatswege hierin
geen stof ziet voor een dadelijk optreden, dan is zyn
ambt oen paskwil eu verdient het terstond afgeschaft
te worden. Maar zelfs een onmiddellijk strafgeding
kan den duizpnden armen lieden in het land, die door
dit schandaal in den grond geboord worden, hun ver
loren gold niet terugbezorgen.
Welk eene jammerlijke les, en slechts ééue uit vele,
ofschoon de ergste. Kan iets ter wereld beter dan
de geschiedenis der Liberator leeren, hoe verrot onze
bouwvereenigingen zyn, en hoe diep haar kankor tot
het volksleven is doorgedrongen
Wat ik in September schreef, nl dat het dusgenaam
de staatstoezicht op de bouwvereenigingen hier geen
waarborg hoegenaamd oplevert, vindt, helaas, eiken
dag eene sterkere bevestiging. Maar is de wetgeving
te slap, de slachtoffers dezer bedriegelijke vennoot
schappen zijn niet vrij van blaam. Aangetrokken
door de lótingskans, waarop ik gowezen heb, en door
de botrekkelijk hooge rente die hun wordt toegezegd,
aarzolen zy niet hun hebben en houden in eene bouw
maatschappij te steken, met de kans alles reddeloos
te verliezen.
Middelerwijl zouden zij veilig gebleven zijn als zij
hun kapitaal in do postspaarbank gelogd hadden. Eene
matige rente, doch rustige dagen en nachtenEinde
1891 hadden onzo postspaarbanken 71,608,002 van
inleggers in kas, waarop 1,658,148 aan rente be
taald werd. De cijfers lijken enorm, zijn evenwel niet
zoo geducht als zij schijnen. In Engoland is op elke
zes bersonen maar één die geld in de postspaarbank
heeft. In Schotland en Ierland is de verhouding
nog veel ongunstiger, nl. 1 op 22. Dit is niet veel voor
zulke welvarende burgerijen als die in het Vereenigd
Koninkrijk. Slechte bouwvereenigingen en andere
verkeerde speculatiën hebben dit te verantwoorden.
Men schrijft uit Lausanne aan het Nieuws v. d.
Dag
De vrijspraak van den Directeur der Stoomboot
maatschappij op 't moer van Geneve, Rochat, ten
gevolge van wiens nalatigheid het ontzettende onge
luk van 9 Juli te Ouchy plaats vond, heeft algemeen
opzien gebaard, zelfs in Zwitserland, waar men toch
aan de zonderlinge inrichting der rechtspraak daar
te lande gewend is. Elk kanton heeft zijn eigen straf
wetboek. Dat van 't kanton Waadt bepaalt, dat eene
schuldigverklaring door de gezworenen alleen dan
kan wordon uitgesproken, wanneer 2'jJ der stemmen
in dien zin worden uitgebracht. Er zijn zelfs kan
tons waar s/i en zelfs */6 der stommen tot eene ver
oordeeling veroischt worden. Maar dan bestaat daar
tegenover ook de bepaling, dat dezelfde meerderheid
tot vrijspraak veieischt wordt. Kunnen de gezworenen
tot zulk eene meerderheid niet geraken, dan worden
zij voor een zeker aantal uren opgesloten, ten einde
nader te beraadslagen. Wordt ook dan geen resultaat
verkregen, dan wordt de zaak voor eehe andero jury
gebracht. Kan ook deze niet tot een beslissend re
sultaat geraken, dan wordt de aangeklaagde als vrij
gesproken beschouwd, 't Strafwetboek van 't kanton
Waadt kent echter deze bepalingen niet en acht den
beschuldigde vrijgesproken, wanneer niet s/s der
stommen zich voor zijne veroordeeling verklaard heb
ben. Wel staat de Staatswetgeving boven de katton-
nale, maar met angstvalligheid eerbiedigt de eerste de
bijzondere bepalingen vau de laatste. 'L Staatswet-
boek bedreigt uitdrukkelijk mot straf 't in gevaar
brengen van porsonen en goederen, die zich bevinden
op vaar- en voertuigen, besterad tot vervoer der
post.
Nu is 't wel is waar aan geen twijfel onderhevig
dat de stoomboot Montblanc tot deze klasse van vaar
tuigen behoort, maar de directeur der posterijen
legde de verklaring af, dat de Montblanc bij die vaart
geen enkolon postzak of ander poststuk vervoerde.
Deze omstandigheid schijnt het oordeel der gezworenen
bepaald en veroorzaakt te hebben, dat 5 stemmen 't
schuldig en 4 't onschuldig uitspraken. De eerste vraag
die aan de gezworeneu gesteld werd „Is Rochat schul
dig op den 9 n Juli 1892 door nalatigheid en tekortkoming
in zijne verplichtingen, personen of goederen op eene
stoomboot, die tot vervoer der post bestemd was, aan
een groot gevaar te hebben blootgesteld en zoo eene
aanmerkelijke schade en in 't bijzonder den dood van
26 personen veroorzaakt te hebben?" deze vraag
werd door de gezworenen eenparig met neen beant
woord.
Dit ontkennende antwoord stelde de zaak buiten
bereik van 't Rijks-strafwetboek.
Eerst daarna volgdo de vraag, op grond van 't kan-
tonnalo strafwetboek: „Is de aangeklaagde Rochat
schuldig door nalatigheid of plichtverzuim den dood
van 26 personen veroorzaakt te hebben?" Op deze
luidde 't antwoord: 5 stemmen ja, 4 neon.
De machinist Fornerod werd met 3 stemmen schul
dig, met 6 onschuldig verklaard, terwijl de inspecteur
ingenieur Lips, die bij herhaling gewezen had op
don slechten toestand van 't stoom-reservoir, met
algemeene stemmen werd vrijgesproken.
Onmiddellijk na zijne vrijspraak en daarop volgende
invrijheidstelling heeft Rochat zijn ontslag als direc
teur ingediend bij den raad van bestuurdeze echter
heeft dit ontslag geweigerd, maar hem als directeur
afgezet.
Intusschen is, gelijk wij reeds berichten, het Open
baar Ministerie in hooger beroep gekomen tegen de
vrijspraak.
In Juni van dit jaar ontvluchtte uit de gevange
nis te Halberstadt, in Pruisen, een gevangene, die
aldaar wegens diefstal ouder verzwarende omstandig
heden zijn straf onderging. Hij was veroordeeld tot
acht jaren en nog maar kort in de govangenis toen
hij ontvluchtte.
Het bleek dat hij naar ons land de wijk genpmen
had, en het was hoogstwaarschijnlijk dat hij zich
te Amsterdam zou ophouden. Dit vermoeden werd
weldra bevestigd, doch tot nu toe wist de man zich
steeds aan het toezicht van de politie te onttrokken.
Woensdagavond echter was het oogenblik gunstig en
werd de vluchteling in de nabijheid van zijn tijdelijk
verblijf up den N. Z. Voorburgwal in hechtenis ge
nomen. Vrijdag zal hij worden uitgeleverd.
Onder de deelnemers aan het vredescongres, dat
in 't laatst van Augustus te Bern is gehouden, kwam
ook voor, als vertegenwoordiger vau Honduras en San-
Salvador, „de markies van Castello Fogli, gevolmach
tigd Minister". Eenige dagen daarna, den 3n Sep
tember, reed de markies in een rijtuig met twee
paarden bespannon in schitterend uniform naar 't
paleis van don Bondsraad, om zijn geloofsbrieven
te overhandigen. Nauwlyks was echter de markies
geaccrediteerd als buitengewoon gezant bij de Zwit-
sersche Regeeriug, toen zich verschillende geruchten
verspreidden, die geen gunstige getuigeuis behelsden
van den markies van Castello Foglia. Herhaaldelijk
wilde hy zijne opwachting maken aan het Depar
tement van Buitenlandsche Zaken, waar hij echter
niet toegelaten werd, omdat ook de Regeering hem
scheen te wantrouwen. Langzamerhand werd men,
ook door de dagbladen, beter omtreDt den persoon
van den gezant ingelicht en bleek het, dat men met
een oplichter te doen had. De markies scheen lont
te ruiken, want 28 October schreef hij den Bonds
raad, dat zijn zonding in Bern was afgeloopen hij
ging thans naar Engeland.
Volgens mededeelingen is de markies een oplichter
die herhaaldelijk is veroordeeld. Ook de politie te
Parys loert op hem.
In Jomachio, een Azteken-dorp in de provincie
Chihuoha in Mexico, hebben de bewoners, verbitterd
duor de moeilijkheden die hun door het Gouvernement
in de uitoefening van hun godsdienst zijn in de weg
gelegd, sedert byna een jaar geweigerd, hun belasting
te betalen.
Een paar maanden geleden is daarom een afdeeling
troepen naar het dorp gezonden, om de Azteken tot die
betaling te dwingeji, wat echter tengevolge had, dat de
troepen met een verlies van 14 man, officieren en solda
ten, en mot achterlating van 47 gevangenen moesten
terugtrekken.
De President van Mexico, de heer Parfirio, gaf
bevel, de geheele bevolking van Jamachio uit te roeien
welk bevel verleden week Zondag zou ten uitvoer
worden gebracht,
De bewoners waren vereenigd in hun kerk, toen
zij door de Mexicaansche troepen werden overvallen.
Zij hebben zich wauhopig verdedigd, wat echter niet
belette, dat 868 hunner werden vermoord. Zij heb
ben hun leven echter duur verkocht, want ook de
troepen hebben een groot verlies geledeö,
Het vuurwerk, verleden week Vrijdag te Chicago
afgestoken bij gelegenheid van de inwijding van de
tentoonstellings-terreinen, is wel het grootste, dat
ooit is vertoond5000 granaten werden uit 1000
vuurmonden gelost25000 pijlen van allerlei soort,
van 12 tot 72 centimeter lengte, en sommige 152
kilo wegende, doorkliefden 't luchtruim40 lioht-
ballons werden opgelaten; kortom, in hot geheel
werd 50 ton kruit en ander materiaal gebruikt300
man waren daarbij te werk gesteld. Het slotstuk
was een bombardement met 10,000 vuurpijlen en
donderbussen. Een 100 voet hooge nabootsing van
do Niagara-watervallen, in kleuren, en een Ameri-
kaansche vlag van 100 voet lengte en 20 voet breedte,
die 2000 voet hoog werd uitgeslingerd, waren de
voornaamste stukken. Men schat't aanwezige publiek
op een millioeft menschen; 't vuurwerk heeft f 72,000
gekost.
t
Gisterenavond werd de eerste voorstelling in het
abonnement gegeven. Het bleek opnieuw dat het
Goudsche publiek meer van drama's houdt, ten minste
dan is de zaal in den regel voller. Ofschoon het
tamelijk goed bezet was, konden er op de balcons
nog velen plaats vinden.
Opgevoerd werd het blijspel „Gevaarlijke Middelen',
dat goed in elkaar is gezet en deu naam van „amu
sant" ten volle verdient. De vele, snel op elkaar
volgende grappige scènes, die bet stuk bevat, vielen
blijkbaar zeer in den smaak. De hoofdrol was in
handen van den heer H. de Vries, die haar op uit
stekende wijze vervulde. Mevrouw Marie van Eijsden
Vink had geen gemakkelijke rol in dit stuk, maar
handhaafde haar ouden roem uitmuntend. De heer
D. Haspels was als geknipt voor zijn rol var. ge-
noesheer. Door zijne gevaarlijke middelen werd hij
leelijk in het nauw gebracht. Met tact eu voorzich
tigheid wist hij er zich evenwel goed uit te redden.
De champagne-scène en hot tooneel na dat roesje, toen
geen van beiden wist wie de liefdes verklaring had
uitgesproken hadden veel succes. Mej. R. Haspels
en de heer Tartaud komt beiden een woord van lof
toe voor hun aardig spel. Erick en Rudolf brachten
er het hunne toe bij om de lachtspioren in beweging
te brengen.
Het I astukje Taalfoutenwas niet minder amu
sant. De heer Rosier Faassen, de anti-letterkundige,
was onbetaalbaar. Aardig waren de combinaties hoe
hij tot tweemaal toe genoodzaakt werd zonder zijns
dochters hulp te sohrijven. De oudheidkundige, de
heer van Kerckhoven, had hier een dankbaarder rol
dan in 't eerste stuk. Mej. R. Haspels voldeed ook
hier zeer goed.
Tot ons genoegen kunnen wij constateeren dat
deze eerste voorstelling goed geslaagd is. Laat het
een goed voorteeken zijn voor de overige, die ons
nog wachten
C.
De werkliedenpartij in België is naar Dalziel
seint, zeer ontevreden over de gisteren genomen
besluiten der grond wets-commissie.
Deze beslissingen verwonderen trouwens eenigszins.
Nadat met grooten ophef verkondigd was, dat de
meerderheid des volks algemeen of byna algemeen
kiesrecht wenschte. nadat de liberale en een
deel der clericale pers verklaard had, dat, hoe ge
vaarlijk een dergelijke plotselinge uitbreiding van
het stemrecht mocht wezen, men zich tegen dien
sterken drang niet langer verzetten mocht.
komt eensklaps de tijding dat de commissie met
groote meorderheid van steramen het algemeen kies
recht, hetzij onbepaald, hetzij beperkt door een
census, door eene bepaling van ouderdom en vesti
ging of door talrijke uitsluitingen, éen voor éen ver
worpen heeft en zelfs van een voorstel tot samen
stelling der Kamer op den grondslag van vertegen
woordiging der belangen niet heeft willen weten.
Alleen het voorstel Smet do Naeyr voor een woning-
census werd aangenomen, en wel met 13 tegen 5
8 temmen.
Met groote tegenwoordigheid van geest hebben
de Brusselsche afgevaardigden Férou en Janson ge
poogd, uit de schipbreuk nog het mogelyke te
redden, door hun voorstel om het algemeen stem
recht alleen in do kieswet maar niet in de grond
wet uit te sluiten. Dit voorstel vond evenmin genade.
De Smet de Nayer wil een huismanskiesrecht.
Volgens zijn voorstel zouden de Kamerleden dadelijk
gekozen moeten worden door 25- of meerderjarige
burgers, die eigenaars zijn van woningen van meer
dan 100 frs. huur per jaar of die als voornaamste
bewoner ten minste één jaar een huis of gedeelte van
een huis bewonen dat een in de kieswet te bepalen
koopwaarde heeft van minstens 1050 fr.
De liberale afgevaardigde Janson daarentegen wilde
zuiver algemeen stemrecht, Alleen de in 15 groepen
verdeelde onwaardigen wordon uitgesloten.
De verklaringen van de leiders der meerderheid
in de Kamer deden reeds verwachten, dat het alge
meen stemrecht in de commissie hevig bestreden zou
worden. De ministerpresident Beernaert legde nog
onlangs in haar midden de volgende verklaring af
„Er zijn 135,000 kiezers. Do heer Jauson wil er
1,200,000 wij 600,000. Men zal zich dus moeten
verstaan. Het kiesrecht van allee zal komen, maar
het zou niet verstandig zijn de grondwet dadelyk van
top tot teen te herzien. Het zou een misslag zijn,
op eens te ver te willen gaan. Dit zeide Demeur
in 1888, toen hij aanraadde Engeland te volgen.
Ook wij verkiezen boven hot algemeen kiesrecht van
Frankrijk het Engelache huismanskiesrecht."
Wat de regeering vooral wenscht, is het beroep
van den koning op het volk. Aan de liboralen moet
zij veel toegeven om hun steun te betalen voor dit
