KG
N° 4986.
1892.
BINNENLAND.
UIT HIT LEVKN.
Maandag 7 November.
aan
Nieuws-
en
FEUILLETON.
hand,
irk
Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
El\f,
lende. Brie-
in dit blad.
ON,
8
4
De inzending van aavertentiön kan gesciüeden tot een uur aea namiddags van den dag der uitgave.
Bij deze Courant behoort een Bijvoegsel.
{Uit het Frantch.)
IV.
euwe plan
lochia wei-
i 10*000
ting dezer
ieldverlo-
In een der laatate nummers van de N. Pm. Gron.
Ct. leest men een ingezonden artikeltje over de eza-
Bovendien worden alle Advertentiën gratie
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
’t welk des Maandags verschijnt.
ui
zelve.
1 biedt de
9 door de
edgekourd
daaronder
500,000
egunstigd
)n hebben
«ijzen de
Begunsti-
100,000,
goudsche courant.
M.
M.
M.
M.
M.
M.
M.
eene nette
3. 2230 aan
ten hecht-
r van alle
g bepaald
derhalve,
oeren, de
elk geval
ik met de
ieder spe-
n van den
n handen,
echte offi-
jr prijzen
etreffende
ijgevoegd
ouaango-
lijsten.
>.dt steeds
it en kan
'orkiezing
i plaatsen
jrtrouwen
iar wij bij
ter deel-
c voor het
stipte en
van onze
en.
of/ 3.60
n 1-80
n 0.90
ankpapier
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prjjs per drie maanden is 1.25, tranco
per post 1.70.
Afzonderlijke Nommers V IJ F CENTEN,
M. 15000
M.10000
5000
3000
2000
1500
1000
500
148
4 300,200,
1,67,40,20
an ambts-
I «Neen, moodeT; heusch niet. Daar is geen schep-
Geen mensch dan Olly zag het
adres, en hij weet niet wie mijnheer Hunter is; hij
weel niet beter of het is een bloedverwant van ons.”
Geene onderlinge bewijzen van liefdesbetoon wer
den tusschen deze twee gewisseld het zou niet bij
Amanda opgekomen zijn haar moeder te kussen,
maar zij nam haar blauw’ gestreepte katoenen sjaaj
/van haar schouders en spreidde die uit over de voe.
ten van juffrouw Gedge. «Ik kom uit bet kantoor
van het postkantoor haar
"T in bed wilde blii-
De gevangenen in Rumenië weten niets beters te
doen dan ontsnappen. Te Ochele-Mari zyn er
3 ontvlucht en te Giurgewo 8. In laatstgenoemde
plahts had de directeur den sleutel van buiten op
de deur gelaten. De soldaat, die de gevangenen
moest bewaken, zag dit, deed de deur open en liep
met zijn gevangenen weg.
ADV ERTEN TIEN worden geplaatst
van 15 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
Beroepen bij de herv. gera. te Zoelen ds. J. A. F.
van der Meer van Kuffeler, te Moordrecht.
GOUDA, 5 November 1892.
De Provinciale Staten van Noord-3rabant hebben
gekozen tot lid der Eerste Kamer, ter vervanging van
den hoer Smits van Oijou, den heer mr. A. M. Sas
sen, rechter in de Rechtbank te Breda, met 35 van de
53 stemmen. De heer mr. J. de Grez te ’s-Bosch
bekwam 17 stemmen.
van
haar voormalige onrust, i
wanhopend gevoel van niet meer ie weten hoe te
handelen, zich haastte hare onderstelling te tempo
ren, of zelfs geheel terug te nemen.
Ér woei (lien dag een harde, koude winddoch
de zon scheen, en nog onder den indruk van den
schok der onderstelling betreffende mijnheer Hunter,
j er over dacht niet op
te staanzij verklaarde, dat het schelle zonnelicht
s Uit Waddingsveen (afd. Bloemeudaal), schrijft men
aan de Schoonh. Ct.-.
Zekere N. d. J., landbouwer alhier, kreeg dezer
dagen twist met zijn buurman. Deze ontbood een
politie-agent om een einde aan ’t geschil te maken.
Op ’terf van den eersten boer gekomen, bemerkte
de gerechtsdienaar, dat men daar bezig was, de huid
eener koe te bahandelen en begon toevallig aan
smokkelen te denken. Bij nader onderzoek bleek
het dan ook werkelijk, dat d. J. niet aan de ver-
eischten, die de wet stelt bij het slachten eener koe,
had voldaan. In den volgenden nacht kreeg de
boer een bezoek van genoemden agent, vergezeld van
twee kommiezen en moest tot zijn leedwezen onder- j
vinden, dat de geldbeurs onder eene smokkelpartij
geweldig lijden kan. i
Een dure twist
mens in de vr^e- en orde-oefeningen, waaraan wij
het volgende ontleenen
/z’t Is eene kostelijke zaak voor de gymnastiekon-
derwijzers. Was het bij hen vroeger maar schraal
tjes, thans regent het zilver.
Ieder moet les hebben en de heeren laten zich
over het algemeen goed betalen.
Rijkscursussen op het platteland en vele examens,
alles brengt bun geld in don zak uit den zak
der candidaten.
Eu wat nu het ergste is. Het schijnt, dat de
eischen telken jare verzwaard worden. Te N. zijn
ze tenminste oneindig veel «waardor dan voor een
jaar.
Waar moet dat heen, als T zoo voorlgaat Menig
een, die al zijn examens mei lof aflegde «zakt" voor
dit examen, omdat hij missQhien niet te vlug zijn
romp kan buigen of reeds te stijf van lijf on leden is.
Toen de eerste maal het examen afgeuomen werd
slaagden er, die nooit eene les in de gymnastiek
hadden bijgewoond maar slechts een boekje hadden
nagezien. Men wist toen nog van «moderatie".
En thans, nog geen twee jaar later P Nu worden
velen afgewezen, die een jaar flinke, degelijke cur
sussen hebben gevolgd. Wie zouden het meest van
de gymnastiek wetende eersten of de laatsten
Waarlijk, mijnheer de Red., de «moderatie" is «moor-
deratie" geworden.
Is dat billijk Mag dat Is het programma voor
vrije en ordeoef. gewijzigd na Dec. 1889? Ik meen:
neen
Wat is dan veranderd De blik der heeren exa
minatoren op bet programma. Toen slaagden te
Groningen b v. de meeste candidaten, die zich aan
melden voor het examen, en thans Men mag ver
trouwen, dat de kennis der adspiranten veel grooter
is, dan voor twee jaar, omdat de gelegenheden voor
de studie meer en beter zijn geworden.
Thans (tenminste gedurende de eerste week) werden
van ruim 70, die zich aan het examen onderwierpen
nog geen 30 toegelaten
Is dat eene verhouding? Waar ligt dit aan?
Een van de voornaamste oorzaken, dat zoo wei
nigen te Groningen succes op hunne studie zien, ia
mijns inziens, het verschil, dat er op sommige pun
ten onder de examinatoren bestaat. De commissie
is niet homogeen.
Geen vak, waar meer verschil tusschen de deskun
digen bestaat, dan juist bij de gymnastiek en ieder
meent natuurlijk, dat hij het bij ’t rechte eind heeft.
Met eouige karakteristieke cn interessante voorbeel
den toont de schrijver aan, dat er onder de onder
wijzers en examinatoren in dit vak een Babylonische
spraakverwarring heerscht.
En van die eindelooze, meestal slechts terminolo
gische geschillen onder de hoeren wordt menig can-
didaat de dupe.
«Want ongelukkig, zegt de schrijver ten slotte, zijn
de candidaten, die zulke betwiste punten op het
examen krijgen en geen verstandig examinator hebben
die ook de opinie van een collega kan verdragen, al
is die de zijne niet. Is het niet reeds genoeg, dat
de wet terugwerkende kracht heeft, iets wat op zich
zelf reeds een ongehoord feit ismoeten de eischen
nu ook nog zoo zwaar mogelijk worden gesteld
«Op deze manier zullen de onderwijzers geen lust
krijgen in het hun door de wet opgedrongen vak
maar zullen ze met weerzin de studie voortzetten voor
de acte J of het geheel overgeven."
«Naar den hemel,” voegde Amanda er by. Maar
de hemel scheen niet heel diohtby, ook niet in wer
kelijkheid te bestaan, wanneer zij bedacht hoe haar
moeder begon te verminderen. „Het is een barre
winter voor haar geweest, zooveel kou,” zoo trachtte
zij zich zelve te troosten. „Och, als zy nu maar
dat album kon vergeten, dan geloof ik dat zij weer
even wel a s vroeger zou wezen. O, groote goedheid,
dat album I” s
Het water stroomde naar beneden door de breedo I
■ondiepe bedding der kreek, met bruisende bellen
over de grootere steenen borrelende, met een onop
houdelijk gekabbel langs de afgesleten leuning van
de brug gesneden en gekorven door ieder nieuw
opkomend geslacht van Penniville’s kwajongens. Het
vroor en het gebrokkelde ijs was langs den boehtigen
«ever in heldere witte lijnen zichtbaar, gelyk een
won er aary e onyx. De tak van een ahornboom zeide juffrouw Gedge dat zij
ad, in het water hangende, zijne ineengestrengelde
op het besneeuwde dak
oogen zeer deed, en dat zij liever
ven liggen.
Amanda’s bezwaard gemoed werd nog bezwaarden
tMoeder is aan het verminderen,” sprak zij in zich-
c!ro. «Ik vermoed, dat hij wel is, moeder,” ver
zekerde zij haar. «Het was heel gek van mij om
het tegendeel te denken. Zij zouden ons immers
tijding gezonden hebben als hem iets overkomen was
dat spreekt vanzelf. Ik weet niet hoe het mij in
de gedachte kwam.”
«Maar waarom hooren wij dan niets van het
troost album
.ww. w -- Amanda had niets beters te zeggen dan «Wel
reid mijnheer Hunter te betreuren, indien zijn afster- ik denk, dat wij wel heel gauw iets zullen hooren.
ven tot verontschuldiging kon strekken voor zijne i //Je gelooft toch niet, dat iemand er het een of
veronachtzaming van haar moeder. j auder van denkt, doe je wel Mandy? Je hebt toch
Zij stelde de oplossing van dit raadsel echter uit! nooit aan iemand verteld Sally Goodrich of iemand
uitspruitsels verward in een franje van ijskegels, die
tjingelden naarmate ze rezen en daalden in den vlie
tenden stroom. De kille schemer en de vlokkige
sneeuw dit scheen voor Amanda de belichaming
der teleurstelling.
Zij brokkelde een stukje van de vermolmde leu- j
ning af waarop zij steunde, wierp het in de kreek,
en bleef er naar turen hoe het neerviel op het zwarte
water en pijlsnel onder de brug wegdreeftoen ging
zij langzaam naar huis. Zy had zich voorgenomen
haar moeder te vertellen, dat, volgens haar gevoelen,
mijnheer Hunter waarschijnlijk gestorven was. Zij
hield zich overtuigd, dat dit een soort van t.ww».
voor juffrouw Gedge zou zijn, en Amanda was be-*
tot verontschuldiging kon strekken voor zijne i
raadsel echter uit I nooit aan iemand verteld Sglly Goodrich of iemand
tot den volgenden ochtendmaar toen bleek het, dat anders dat hot voor mijnheer Hunter was, en
juffrouw Gedge’s meewarigheid met dien ambtenaar dat hij niet geschreven heeft?
de schatkist bijna even schrikwekkend was als «Neen, moeder; u
zoodat Amanda, met een sel die iets raadt.
