IS
alen
N° 5012.
1892.
BINNENLAND.
mkte
Woensdag 7 December.
FEUILLETON.
Zens izx Mei.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken*
en Zn.
>r resp.
maamde
migraine
id, slape
en die door
igen, on-
l der ge-
van ge-
do l>- kende
bader, geen
len voor
l angstig
neringen
orhoofd,
i handen
i meines
an jonge
men, wordt
ge koste-
door
De (mending van advertentita kan geschieden tot eên uur des namiddags van den dag der uitgave.
ot verbrei-
Kruis,
voor de oogon
HANS ARNOLD.
national
tlon de
enz.
10e uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prya per drie maanden ia 1.25, franco
per post 1.70.
Afzonderlijke Nonunen VIJF CENTEN.
ricatie
eer van
eeg 1.
ISO-»
ADVERTENTIEN worden geplaatst
van 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
Bovendien worden alle AdvertentiSn gratie
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
’t welk des Maandags verschijnt.
oote publiek
n wanhopige
ingen uit de
tuigsohriften
r aan de
iseerend
ath. Dr.
•r. P. Fo-
rath Dr.
er-direc-
Tij 8, rue
3u8baoh,
Dr. O.
ne et de
Naar het Hoogduitsch van
goudsche courant.
GOUDA, 8 December 18Ö2.
Gisteren is hot ondersoheidingstceken voor 15 ja-
ren Nederlandschen dienst als officier uitgereikt aan
den In Luit. H. J. Iwes, ran het 4e reg. inf.
trotseeren»
tijd komt de
d,eene phy-
eld verbreid
eldaad blijkt
ioor den ge-
ng opgedaan
worden
uwgestel
egen, en zij
gebracht, dat het Vraagstuk wel „zeer ingewikkeld",
maar bg eenigen goeden wil toch niet zoo «onoplos
baar” is, zelf middelen ging zoeken om de werke
loosheid op te heffen.
Meent ge dat het volk gemakkelijker, op ook roor
u meer bevredigende wijze, een weg zal vinden dan
gjj en uwe standgenooten dat vermoogt
Maar komaan dus, niet langer brieven en manifes
ten geschreven, geen woorden meer. Daden, daden
van groots offervaardigheid. De handen uit de mou
wen I Courage en vertrouwen en.... wat gezond ver
stand I
voor de oogen en met moeite uitte ik de woordenI
Ik zal u ten minste bewijzen dat ik mij geen be- dat ik alleen in den stillen, donkeren tuin zat
leediging laat welgevallen. Ik daag u uit op een
duel met pistolen.
Een oogenblik bleef het stil, hoe lang weet ik niet,
maar ten minste zoo lang dat mjjn tegenstander in
staat was om zich te bebeerschen, want toen hij weder
sprak was zijne toon bedaard en vriendelijk.
Kom wees verstandig, Beer, ik bob u niet beleo-
digd. Gij zijt reeds lang in eene ziekelijke opge
wonde stemming. De roodo kleur voor mijne oogen
werd nog donkerder, het suisde mjj in de ooren met
duizende stemmen. Waarmeê ik hem in de reden
viel wist ik niet en weet ik nog niet, maar bij het
eerste woord dat hij antwoordde wist ik, ofschoon
geen trek i<zijn gelaat was veranderd, dat ik hem
Mijn geliefde, eenige zoon 1
Sifechts bij die vader- en moederloos opgegroeid
van
1 en armoede beseffen dat mij overviel.
Dat heeft nooit iemand tot u gezegd of geschreven.
Het verlangen naar de liefde eener moeder, naar
t uwe hand vindt om te I
Handel, toon dat de woorden uwer manifesten d0nking, en de bediende van den heer Sanders,
dat er voor een uwer iets bij te win-
De minister van binnenlandsche zaken brengt tor
algemeene kennis, dat volgens de bij hem ingekomen
ambtsberichten in de vorige week als aan Aziatische
cholera overleden, zijn aangegeven:
in Zuid-Hollandte Gouda, 1 persoonte ’s-Hago,
1 persoon te Rietveld, 1 persoon
in Noord-Hollandte Weesp, 1 persoon.
woord dat hij antwoordde wist ik, ofschoon
trek i Azijn gelaat was veranderd, dat ik hem
doodelijk beledigd had.
Gij hebt uw doel bereikt, zeide hy schijnbaar kalm,
terwyl hy bleek en fier voor my stond on slechts het
eene* strijd voerde, ik zal u morgen mijne secondan
ten zenden. Alle voorwaarden neem i-- --
aan en nu wensch ik de heeron goeden avond
Hij nam eene
een paar woorden op eene brief, toen trok hij bedaard
zijne handschoenen aan on
Ik zat bewegingloos, maar
voel, dat hij ook nu
was dan ik, verlamde mij letterlijk.
Ik weet niet hoe en wanneer de anderen weggin*
a—
Het adres besprekende, dat de heer Henry Tindal
tot de Tweede Kamer heeft gericht, om in den nood
der werkeloozen te voorzien, zegt de Zutph. Ct. ten
slotte
Het eenige middel, dat ons en velen anderen nog
voor oogen zweeft om aan de jammerlijke werke
loosheid, op die groote schaal waarop ze tegenwoor
dig beer acht, een eind te maken, is dit, dat gij en
uwe standgenooten, gij met de Borski’s, de Sixen, de
van der Vliet’s en zoovele patriciërs van de bochten
der Heeron- en Keizersgrachten en zooveel andere
z/steinreiche Hollander” elders in den lande, U ver-
eenigt, diep in den zak tast en offervaardig U be
loont: bijv, om de Zuiderzee droog te maken, de
woeste gronden in Nederland te ontginnen en groote
emigrntie-maatschappijen naar Zuid-Afnka en andere
landen op te richten en te steunen; den goederen
handel van Amsterdam weer op te beuren en van die
groote stad niet zoo uitsluitend de Europeesche Ef-
fectenmarkt te makenovereen te komen uwe meu
belen, manufacturen en zooveel andere verbruiksarti-
kelen niet meer van do «Grande tnagasine” te Parijs,
van Maple uit Londen, van Mey und Edlich uit
Duitschland, en van waar al niet, te laten komen.
Maakt niet van het opstapelen en in volkomen
veiligheid brengen uwer reusachtige fortuinen, door
hypotheken op al wat vast en langzamerhand ook
op al wat los is, uw hoofdstreven.
Richt niet alleen brieven en manifesten tot de
Tweede Kamer, tot alle dagbladen, tot het Neder-
landsche volk, doch daal in dat volk zelf afgeef u
zelf en een deel van uw kapitaal aan het werkelooze
volk.
Doe gij er. de uwen, wat
doen. 1'
enz., meer zijn dan phrazenmakerij
Of meent ge, <L. - -
nen zoude zijn, i
moede, door uwe en anderer geschriften in den waan
Voor de rechtbank te Utrecht heeft terechtgestaan
een boekhandelaar uit Woerden, thans in verzekerde
bewaring, beklaagd van, na in staat van faillissement
te zijn verklaard, verschillende uitstaande vorderingen
geïnd en die gelden ter bedriegelijke verkorting van
de rechten der schuldeischers aan den boedel ont
trokken te hebben.
Het O. M. had togen hem geëischt eene gevan
genisstraf van achttien maanden, terwijl door den
toegevoegden verdediger, mr. L. van Lier, te Utrecht,
vrijspraak gepleit was, op grond daarvan, dat de
vorderingen nog bestaan, en juist de vorderingen,
niet de gelden aan den faillieten boedel behooren.
Gisteren is in deze zaak uitspraak gedaan. De
rechtbank achtte de feiten wettig en overtuigend
bewezen, verklaarde hem schuldig aan het misdrijf
van bedriegelijke bankbreuk, en veroordeelde hem
tot 1 jaar gevangenisstraf, onder aftrek der preven
tieve hechtenis.
Op 22 November 1891 werd te Naarden ten
huize van den heer P. De Graaf, toen deze met zijne
vrouw naar de kerk was, ingebrokenthuis ko
mende, vond men de deur van de kamer openge
broken en het kabinet opengerukt, terwijl de trom
mel met effecten verdwenen was. De schade voor
De Graaf beliep 30.000, on zoo zeer trokken hij
en zyn vrouw zich dit verlies aan, dat beiden in
Januari, twee dagen na elkander, stierven.
Door den heer Sanders te Amsterdam werd de
politie gewaarschuwd, dat drie dagen na den diefstal
onder beurstijd, toen hij zelf niet thuis was, twee
mannen, waarvan een als boer gekleed, een Oosten-
rijksch effect ten verkoop hadden aangeboden, het
welk zijn bediende als afkomstig van den diefstal
te Naarden herkende. Op diens vraag om het ach
ter te laten, tot mijnheer zou komen, namen zij het
echter weer mee en zeiden, terug te zullen komen
doch dit deden zij niet.
Hot onderzoek der justitie bracht nu een zekeren
C. van Wegen, destijds kastelein te Naarden, in ver-
uouMug, en de bediende van dêü uuér Sanders, zoo
wel als diens echtgenoote, herkende in v. W. een
der twee personen, die met het gestolen stuk waren
indien ^dat volkmens, het ^wachten gewOest. Daar echter v. W. ontkende en men hem
i aanvanke]yk uj0^ bowijzen kon, bleef de zaak rus-
8)
’t Was alsof mij eene stem toefluisterde: //Hij
heeft do roos van haar,” ik schoof mijne stoel terug
en stond op, ik vind het niet fijn om hier te komen
met eene roos, van welke men niet zeggen wil hoe
die verkregen is, zei ik op uittartenden, dreigenden
loon.
■Zijn gericht werd rood gekleurd en hij trok geër
gerd zijn wenkbrauwen samen.
Gij zult mij wel willen tocstaan om aan myzelven
een beter oordeel over wat fijn is toe te schrijven,
dan aan u, zeide hij met eene onrustbarende bedaard
heid die blijkbaar op ’t punt stond om in woede te
veranderen.
Ik stiet mijne stool om en vroeg, terwijl ik dicht
voor hem trad, ,zwaaiom?”
Omdat gij altyd nog bewijzen moet leveren van
uwe fijngevoeligheid en uwe goede opvoeding, zeide
Hij. en zag mij strak aan.
Toen hij juist aan voerde hetgeen mij zei ven steeds
het meest gehinderd had, werd het mij bloedrood
I gen ik weet alleen dat zij verdwenen waren en
t en
mij verwonderde hoe de op de tafel staande kaars
schijnbaar toevallig sommige bladen der struiken
verlichtte en anderen in het donker liet. Ik bleef
zoo geruimen tijd verdiept in die beschouwing on
had het zonderlinge gevoel dat er op het oogenblik,
waarop ik mijne oogen zou opslaan, een ongeluk ge
beuren zou.
Kene plotselinge windstoot, die hot licht bijna uit
doofde, wekte mij eindelijk uit mijne verdooving.
De wind dreef langzaam een wit stuk papier over
het voetpad en droef het heen en weder en eindelijk
tot voor mijne voeten. Ik stak met mijne stok er
naar en hief het op zonder er bij te drinken.
Toevallig, voor zoover men iets in het leven toe
vallig noemen kan, bezag ik het nauwkeuriger. Het
was een brief door eene mij onbekende hand geschre
ven en het opschrift luidde: mijn geliefde, eenige
4C1 4T1JA HIJ UlCUtt Vl« ---V --- 1 a O
schitteren van zijne oogen verried dat hij inwendig zoon I
- - -.u», ik weet nog hoe my die woorden troffen, hoe ik
ik reeds vooraf ze telkens zacht herhaalde eerst gedachteloos en met
een bittere smart, die mij de’ keel dichtsuoerde en
brieventasch uit°zijne zak, schreef de tranen in mijne oogen.dreef.
1xx1- I." Miin rralioCIo corirra ennn I
verliet langzaam den tuin. i
=j-.r niet bekoeld het ge- en door het leven gegaan is, kan het gevoel
weder getoond had dat bij beter j verlatenheid
