JPIN&
VRIENDSCHAP.
c.
:dut.
■K.
BINNENLAND.
KN
8,
IS,
Zaterdag 10 December.
1892.
5015.
Nieuws- en
Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
FEUILLETON.
- van
voor
kurk,
is.
1892,
t
De inzending van advertentiën kan geschieden tot eén uur des namiddags van den dag der uitgave.
t
Él'
VER,
el tot ve-
{Naar het Duits ch.')
?-E
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prjjs per drie maanden is 1.25, franco
per post 1.70.
Afionderlgke Nommers VIJF CENTEN.
rd goed
i van Wa-
ime Win-
Jpkamers
in tweeën
e Zondag
0 tot des
secretaire
Het adres van den Kerkeraad der Hervormde
Gemeente, dat heden bij den Gemeenteraad inkwam,
luidt aldus:
1892, des
nis »Hab-
i van den
is voor-
?EMBER
t aan den
contant
den Ge-
nde Nota-
e Gouda.
Gisterenavond had in een der bovenlokalen van
de Sociëteit „do Reunie” de jaarljjksche algemeens
ADVERTENTIEN worden geplaatst
van 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
Bovendien worden alle Advertentiën gratis
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
’t welk des Maandags verschjjnt.
G)
Groenen-
115.
gedeelten,
goudsche courant.
MAAK,
da.
AN.
Sopraan,
praan, de
B., Tenor,
Piano.
BRAHMS,
an en Alt,
V. GADE.
kat Raadsbesluit van 1
ifeffe der 2e. Burgerschool
en Rotterdam doet ous zien tot welk een hoogte de
brooddronkenheid voert ook als de politie bezadigd
optreedt.
Argumenten voor de kermis zullen, nu de gelegen
heden tot ontspanning voor den minder gegoeden
stand zoo vermenigvuldigd zjjn, wel niet worden
aangevoerd dan alleen zulke, die opkomen voor den
bloei van inrichtingen die aan het ware volksgeluk
geen winst maar vreeselijke schade toebrengen.
Mochten onverhoopt de leden van den Raad mee
nen, dat de afschaffing der kermis zou aanleiding
geven tot een tegenstand, waartegen de overheid
niet is bestand, dan vraagt adressant met des te
meer aandrangdat dan toch eindelijk gedurende de
Zondagen, elke kermisfeestviering worde verboden,
Haarlem is met Gouda de eenige stad waar de Zon
dag zoo ontwijd en de Zondagswet zoo met voeten
getreden wordt. Haarlem staat op ’t punt aan den
algemeenen aandrang toe te geven mag Gouda
nu alleen blijven staan?
De kerkeraad acht het zijn dure plicht, op te
komen voor orde, goede zeden en volkswelvaart. Hij
weet dat gij dftarby U schaart aan zijne zijde en
spreekt de verwachting uit, dat waar moeilijkheden
rijzen Uwe wysheid ze zal weten te overkomen, en
waar zij alleen door een krachtigen wil te overwinnen
zijn, die wil bij U niet zal ontbreken.
De kerkeraad der Herv. Gem.
J. W. BERKELBACH van der SPRENKEL,
h. t. Praeses.
H. C. N. van’ AMEROM,
h. t. Scriba.
GOUDA, 9 December 1892.
In de heden gehouden zitting van den gemeente
raad, die door 14 leden werd bijgewoond (afwezig
waren do hh. Oudijk, Prince en Hoefhamer) werd
door den Voorzitter medegedeeld, dat Gedeputeerde
Staten de begrooting der gemeente dienst 1893 had
den goedgekeurd en eveneens het raadsbesluit tot
uitgifte van gerioleerden grond aan de hh. P. M.
Montijn en M. Spruijt.
De Raad besloot:
1. Tot uitgifte van gerioleerden grond, op de
gebruikelijke voorwaarden, aan de Vrouwen Vesten-
steeg aan N. Prins, A. Snelleman en C. Jaske.
2. Tot het verleenen eener toelage aan de Com
missie van Toezicht op de Stedelijke Zwemschool
voor vergaderingskoston.
3. Tot wijziging der Instructie voor den Ge
neesheer van het Ziekenhuis en van de Gestichten,
door daaraan toe te voegen de woorden//Hij
treedt om de vier jaren met den In Januari af, doch
is weder verkiesbaar".
4. Tot aanvulling van
Juli jl. betr. eene reörganii
voor meisjes.
Het voorstel tot benoeming eener Raadscommissie
van 5 personen om te onderzoeken in hoeverre het
noodig is de grondslagen der Gemeente-belasting
te herzien en om zoo noodig voorstellen dienaan
gaande bij den Raad in te dienen werd, na uitvoe
rige discussie, verworpen met 9 tegen 4 stemmen,
die der hh. van Vreumingen, IJssel de Schepper,
van der Garden en van Iterson, terwyl de heer
Dercksen buiten stemming bleef.
Ten slotte werd benoemd tot Geneesheer van het
Ziekenhuis en van de Gestichten de heer H. J. de
Aan den Gemeenteraad
van Gouda.
De kerkeraad der Hervormde Gemeente heeft de
eer zich andermaal tot U te wenden met het dringend
verzoek, dat in Uwe vergadering behandeld worde
de vraag: iu hoever het mogelijk ea wenschelijk is
tot algeheele afschaffing der kermis over te gaan;
en dat wanneer mocht blijken, dat tegen de afschaf
fing vooralsnog onoverkomelijke bezwaren bestaan,
althans door Uwe vergadering voor goed een einde
mocht worden gemaakt aan de kermiwiering op de
Zondagen.
De kerkeraad heeft met groote verbazing gezien,
hoe een vorig maal de leden van den raad, den
moed hadden eon dergelyk verzoek zonder ernstige
bespreking der feiten, die er toe aanleiding gaven,
van de hand te wijzen.
De algemeeno opinie verklaart zich echt r in ons
Vaderland gelukkig meer en meer tegen de kermis,
en geen wonder, want ieder jaar openbaart duide
lijker, hoe juist kermisdagen, dagen zijn waarin zuur
verdiende penningen worden verbrast en onder de
oogen der overheid de wetten tegen do onzedelijkheid
worden gebraveerd. Niemand zal toch durven be
weren, dat in zulke dagen o. a. de we* op de dron
kenschap ernstig wordt gehandhaafd. De politie is
dan ook in zulke tijden ten eenenmale machteloos,
en hij begreep haar.
Bertha stond op
melkemmers.
Nils streek Lalla even over het hoofd met de
steile, grijze haren en hiermede was
loopen. Lalla had
2) z
Zoo iets had zij zich nooit kunnen voorstellen
Het was zoo bewonderonswaardig, dat zij in haar
verbeelding zelfs nooit iets had kunnen schilderen,
dat hierop geleek. Dat kleine, fijne kopje, met het
breede voorhoofd en den fiuweelzachten neus! Die
groote oogen, donker als jeneverbessen, maar veel
glimmender dan deze zoo groot en glimmend
■en die sierlijke staart zachter en mooier dan van den
langharigen honden die kleine oortjes, waarop de
haardos nog niet was uitgegroeid
Haar dichtgevouwen handen werden stijf in elkander
geknepen.
Als het eens voor haar wasAls.... I
n opgang
een
woon
Want als het haar eigen was ja, als het eens
haar eigen was!
z/Kurre!” fluisterde zij voorz'ohtig; zij wist, dat
het Kurre heette en niet anders dan Kurre.
O, Kurre! Haar Kurre!
Hij had de kluchtigste kleine handjes met kromme
vingers, als die van een oude vrouw. Zij zou hebben
willen lachen en schreien en een luchtsprong doen
en het uitschreeuwen van verrukking. Maar zij stond
doodstil, met strakke oogen, die van een helder vocht
schitterden en met vuurroode wangen, die alle gevoe
lens in haar gloed schenen te voreenigon.
//Wil je hem hebben?” vroeg Nils.
Lalla antwoordde niet; zij kon niet denken; maar
zij zag naar dat goedig, door weer en wind ge
bruinde gelaat op, dat vriendelijk tegen haar lachte
een kleinen afstand, naast haar
en hiermede was de zaak afge-
een eekhoorntje en wel een
eekhoorntje, dat haar geheel alleen toebehoorde.
Het stiefkind was met een band aan een oor van
het kuipje vastgebonden, als een hond aat< een koord,
en zoo kon het beestje ongehinderd in zijne kleine ge-
- vangenis rondspringen. En hij scheen er zich reeds
Zij wist, zij gevoelde als door eene ingeving, dat dit goed in thuis te gevoelen. Hij stak zijn neus met bru-
n eekhoorntje was. Maar het was maar niet een ge- tale nieuwsgierigheid in den wind en zette zijn kne-
>on eekhoorntje, zoo in de algemeene betoekenis. veis op. Vervolgens begon hij zeer kalm op den grond
van het kuipje rond te zoeken, en de lege notedoppen
er uit te gooien, tot hij een goede noot vond die nam
hy tusschen de pootjes, ging daarmede zitten en be
keek haar van alle kanten. Toen dit onderzoek ge-
i eindigd was toog hij aan het werk. Hij knabbelde
een gaatje iu de noot.
En terwijl Kurre zijne vrucht openknubbelde, ver
telde Nils hoe hij den fraaien jonker in hot oog had
gekregen, hoe hij hem bad gevangen en in het boter-
vaatje had binnengeloodst.
„Daar staat op zolder nog een oude vogelkooidaar
kan je hem best inzetten.”
,/Dankje,” klonk het zacht terug.
iiBertha, wil je mij even belichten, dan kunnen wij
die dadelijk halen,” zeide Nils.
En Bertha was bereid met hem mede te gaan.
Toen zij weg waren, heesch Lalla zich met hare
ellebogen tegen de rechtbank op, rekte heur hals uit
en beschouwde nu haar eigendom nog eens teer nauw
keurig. Zij waagde het bijna niet te gelooven, dat
dit kleine, levende wezen inderdaad van haar was, van
haar alleen. Dit was mooier dau sprookjes want van
de sprookjes kwam nooit iets uit en dit kon zij met
haar hand aanraken. Wat was hij fijn en glad Nog
zachter dan een jong poesje.
En het was haar eigen beestje
Niemand zou hem jnelk geven. Jonge poesjes geeft
men melk, maar eekhoorntjes natuurlijk niet.
Intusschen was zij toch ontzettend ernstig bij al
haar jreugde. Want liet was zoo ongelooflik. Zij waa
angstig L/ijd". Het was te veel! Het zou nooit goed
afloOpen.... U tta<r, als b^loch heusch waar was....
als zg hem waarlijj^ilochl Vdhouden
Met de haar oigcn?ardtg* aard heid stak zij haar
wijsvinger uil en ^treelde hem onderzoekend over het
Voogt, met 13 stemmen, tegen 1 stem op Dr. van
der Horst te ’s Hage, en lot Marktmeester \oor de
groente- en aardappelenmarkt G. Belonje met 11
stemmen.
Op de gevoerde discussie en de bij den Raad
ingekomen stukken komen wij in ons volgend nr.
terug.