JPIN& VRIENDSCHAP. c. :dut. ■K. BINNENLAND. KN 8, IS, Zaterdag 10 December. 1892. 5015. Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. FEUILLETON. - van voor kurk, is. 1892, t De inzending van advertentiën kan geschieden tot eén uur des namiddags van den dag der uitgave. t Él' VER, el tot ve- {Naar het Duits ch.') ?-E De uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prjjs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afionderlgke Nommers VIJF CENTEN. rd goed i van Wa- ime Win- Jpkamers in tweeën e Zondag 0 tot des secretaire Het adres van den Kerkeraad der Hervormde Gemeente, dat heden bij den Gemeenteraad inkwam, luidt aldus: 1892, des nis »Hab- i van den is voor- ?EMBER t aan den contant den Ge- nde Nota- e Gouda. Gisterenavond had in een der bovenlokalen van de Sociëteit „do Reunie” de jaarljjksche algemeens ADVERTENTIEN worden geplaatst van 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10Centen. GROOTE LETTERS worden berekend naar plaatsruimte. Bovendien worden alle Advertentiën gratis opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD ’t welk des Maandags verschjjnt. G) Groenen- 115. gedeelten, goudsche courant. MAAK, da. AN. Sopraan, praan, de B., Tenor, Piano. BRAHMS, an en Alt, V. GADE. kat Raadsbesluit van 1 ifeffe der 2e. Burgerschool en Rotterdam doet ous zien tot welk een hoogte de brooddronkenheid voert ook als de politie bezadigd optreedt. Argumenten voor de kermis zullen, nu de gelegen heden tot ontspanning voor den minder gegoeden stand zoo vermenigvuldigd zjjn, wel niet worden aangevoerd dan alleen zulke, die opkomen voor den bloei van inrichtingen die aan het ware volksgeluk geen winst maar vreeselijke schade toebrengen. Mochten onverhoopt de leden van den Raad mee nen, dat de afschaffing der kermis zou aanleiding geven tot een tegenstand, waartegen de overheid niet is bestand, dan vraagt adressant met des te meer aandrangdat dan toch eindelijk gedurende de Zondagen, elke kermisfeestviering worde verboden, Haarlem is met Gouda de eenige stad waar de Zon dag zoo ontwijd en de Zondagswet zoo met voeten getreden wordt. Haarlem staat op ’t punt aan den algemeenen aandrang toe te geven mag Gouda nu alleen blijven staan? De kerkeraad acht het zijn dure plicht, op te komen voor orde, goede zeden en volkswelvaart. Hij weet dat gij dftarby U schaart aan zijne zijde en spreekt de verwachting uit, dat waar moeilijkheden rijzen Uwe wysheid ze zal weten te overkomen, en waar zij alleen door een krachtigen wil te overwinnen zijn, die wil bij U niet zal ontbreken. De kerkeraad der Herv. Gem. J. W. BERKELBACH van der SPRENKEL, h. t. Praeses. H. C. N. van’ AMEROM, h. t. Scriba. GOUDA, 9 December 1892. In de heden gehouden zitting van den gemeente raad, die door 14 leden werd bijgewoond (afwezig waren do hh. Oudijk, Prince en Hoefhamer) werd door den Voorzitter medegedeeld, dat Gedeputeerde Staten de begrooting der gemeente dienst 1893 had den goedgekeurd en eveneens het raadsbesluit tot uitgifte van gerioleerden grond aan de hh. P. M. Montijn en M. Spruijt. De Raad besloot: 1. Tot uitgifte van gerioleerden grond, op de gebruikelijke voorwaarden, aan de Vrouwen Vesten- steeg aan N. Prins, A. Snelleman en C. Jaske. 2. Tot het verleenen eener toelage aan de Com missie van Toezicht op de Stedelijke Zwemschool voor vergaderingskoston. 3. Tot wijziging der Instructie voor den Ge neesheer van het Ziekenhuis en van de Gestichten, door daaraan toe te voegen de woorden//Hij treedt om de vier jaren met den In Januari af, doch is weder verkiesbaar". 4. Tot aanvulling van Juli jl. betr. eene reörganii voor meisjes. Het voorstel tot benoeming eener Raadscommissie van 5 personen om te onderzoeken in hoeverre het noodig is de grondslagen der Gemeente-belasting te herzien en om zoo noodig voorstellen dienaan gaande bij den Raad in te dienen werd, na uitvoe rige discussie, verworpen met 9 tegen 4 stemmen, die der hh. van Vreumingen, IJssel de Schepper, van der Garden en van Iterson, terwyl de heer Dercksen buiten stemming bleef. Ten slotte werd benoemd tot Geneesheer van het Ziekenhuis en van de Gestichten de heer H. J. de Aan den Gemeenteraad van Gouda. De kerkeraad der Hervormde Gemeente heeft de eer zich andermaal tot U te wenden met het dringend verzoek, dat in Uwe vergadering behandeld worde de vraag: iu hoever het mogelijk ea wenschelijk is tot algeheele afschaffing der kermis over te gaan; en dat wanneer mocht blijken, dat tegen de afschaf fing vooralsnog onoverkomelijke bezwaren bestaan, althans door Uwe vergadering voor goed een einde mocht worden gemaakt aan de kermiwiering op de Zondagen. De kerkeraad heeft met groote verbazing gezien, hoe een vorig maal de leden van den raad, den moed hadden eon dergelyk verzoek zonder ernstige bespreking der feiten, die er toe aanleiding gaven, van de hand te wijzen. De algemeeno opinie verklaart zich echt r in ons Vaderland gelukkig meer en meer tegen de kermis, en geen wonder, want ieder jaar openbaart duide lijker, hoe juist kermisdagen, dagen zijn waarin zuur verdiende penningen worden verbrast en onder de oogen der overheid de wetten tegen do onzedelijkheid worden gebraveerd. Niemand zal toch durven be weren, dat in zulke dagen o. a. de we* op de dron kenschap ernstig wordt gehandhaafd. De politie is dan ook in zulke tijden ten eenenmale machteloos, en hij begreep haar. Bertha stond op melkemmers. Nils streek Lalla even over het hoofd met de steile, grijze haren en hiermede was loopen. Lalla had 2) z Zoo iets had zij zich nooit kunnen voorstellen Het was zoo bewonderonswaardig, dat zij in haar verbeelding zelfs nooit iets had kunnen schilderen, dat hierop geleek. Dat kleine, fijne kopje, met het breede voorhoofd en den fiuweelzachten neus! Die groote oogen, donker als jeneverbessen, maar veel glimmender dan deze zoo groot en glimmend ■en die sierlijke staart zachter en mooier dan van den langharigen honden die kleine oortjes, waarop de haardos nog niet was uitgegroeid Haar dichtgevouwen handen werden stijf in elkander geknepen. Als het eens voor haar wasAls.... I n opgang een woon Want als het haar eigen was ja, als het eens haar eigen was! z/Kurre!” fluisterde zij voorz'ohtig; zij wist, dat het Kurre heette en niet anders dan Kurre. O, Kurre! Haar Kurre! Hij had de kluchtigste kleine handjes met kromme vingers, als die van een oude vrouw. Zij zou hebben willen lachen en schreien en een luchtsprong doen en het uitschreeuwen van verrukking. Maar zij stond doodstil, met strakke oogen, die van een helder vocht schitterden en met vuurroode wangen, die alle gevoe lens in haar gloed schenen te voreenigon. //Wil je hem hebben?” vroeg Nils. Lalla antwoordde niet; zij kon niet denken; maar zij zag naar dat goedig, door weer en wind ge bruinde gelaat op, dat vriendelijk tegen haar lachte een kleinen afstand, naast haar en hiermede was de zaak afge- een eekhoorntje en wel een eekhoorntje, dat haar geheel alleen toebehoorde. Het stiefkind was met een band aan een oor van het kuipje vastgebonden, als een hond aat< een koord, en zoo kon het beestje ongehinderd in zijne kleine ge- - vangenis rondspringen. En hij scheen er zich reeds Zij wist, zij gevoelde als door eene ingeving, dat dit goed in thuis te gevoelen. Hij stak zijn neus met bru- n eekhoorntje was. Maar het was maar niet een ge- tale nieuwsgierigheid in den wind en zette zijn kne- >on eekhoorntje, zoo in de algemeene betoekenis. veis op. Vervolgens begon hij zeer kalm op den grond van het kuipje rond te zoeken, en de lege notedoppen er uit te gooien, tot hij een goede noot vond die nam hy tusschen de pootjes, ging daarmede zitten en be keek haar van alle kanten. Toen dit onderzoek ge- i eindigd was toog hij aan het werk. Hij knabbelde een gaatje iu de noot. En terwijl Kurre zijne vrucht openknubbelde, ver telde Nils hoe hij den fraaien jonker in hot oog had gekregen, hoe hij hem bad gevangen en in het boter- vaatje had binnengeloodst. „Daar staat op zolder nog een oude vogelkooidaar kan je hem best inzetten.” ,/Dankje,” klonk het zacht terug. iiBertha, wil je mij even belichten, dan kunnen wij die dadelijk halen,” zeide Nils. En Bertha was bereid met hem mede te gaan. Toen zij weg waren, heesch Lalla zich met hare ellebogen tegen de rechtbank op, rekte heur hals uit en beschouwde nu haar eigendom nog eens teer nauw keurig. Zij waagde het bijna niet te gelooven, dat dit kleine, levende wezen inderdaad van haar was, van haar alleen. Dit was mooier dau sprookjes want van de sprookjes kwam nooit iets uit en dit kon zij met haar hand aanraken. Wat was hij fijn en glad Nog zachter dan een jong poesje. En het was haar eigen beestje Niemand zou hem jnelk geven. Jonge poesjes geeft men melk, maar eekhoorntjes natuurlijk niet. Intusschen was zij toch ontzettend ernstig bij al haar jreugde. Want liet was zoo ongelooflik. Zij waa angstig L/ijd". Het was te veel! Het zou nooit goed afloOpen.... U tta<r, als b^loch heusch waar was.... als zg hem waarlijj^ilochl Vdhouden Met de haar oigcn?ardtg* aard heid stak zij haar wijsvinger uil en ^treelde hem onderzoekend over het Voogt, met 13 stemmen, tegen 1 stem op Dr. van der Horst te ’s Hage, en lot Marktmeester \oor de groente- en aardappelenmarkt G. Belonje met 11 stemmen. Op de gevoerde discussie en de bij den Raad ingekomen stukken komen wij in ons volgend nr. terug.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1892 | | pagina 1