ier
VRIENDSCHAP.
KEN.
BINNENLAND.
e
Maandag 12 December.
1S92.
N° 5016.
Nieuws-
en
den
lew. 62.
erdam.
Advertentieblad door Gouda en Omstreken*
HG.
1
EERSTE BLAD.
FEUILLETON.
r
J
A
l.
No. 73.
IVM-
cherij
Koning
jolschrif-
tften ten
iholen in
Dit Nummer bestaat uit TWEE
BLADEN.
f
i
OSTHOORNt
den
lofrad
De inzending van advertentiën kan geschieden tot öën uur des namiddags van den dag der uitgave.
klauwzeer is uitgebróken bij den
bovendien blijft bet succes
en
(Naar het Duitsch.')*
I
■l
jent,
een
[AN ZOON.
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelgks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prgs per drie maanden ie 1.25, franco
per post 1.70.
iJzoiiderljjke Nommert VIJF CENTEN.
lesten,
oings-
vezen.
varme
elens-
fd-Agenten
HT op het
zal, onder
,eren Wet-
RDAG den
ds ten half
verven van
tkenook
nen, Tafel-
sn geperst,
alles, Kan-
goudsche courant.
bljjven en
id bewerkt,
afgeleverd
i
i
Het mond en klauwzeer is uitgebroken bij den
veehouder H. Borst onder de gemeente Haastrecht.
ng zullen
l 1892 op
an 10—12
rge van bet
alwaar de
lonsters op
38 middag*
m.
Bovendien worden alle Advertentiën gratis
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
'twelk des Maandags verschynt.
Wegens de blijvende vacature van onderwijzeres te
Haastrecht hebben Burgemeester en Wethouders tijde
lijk als onderwijzeres aangesteld mej. A. Bonte te
Gouda.
Het laatste detachement militairen van het 4e.
Reg. inf. uit Gouda, te Berg-Ambacht gedetacheerd
geweest, is op Donderdag 8 Dec. naar zijn garnizoen
vertrokken.
Naar de Arnh. Ct. vernoemt, moet een der meest
bezwarende getuigen in het Xantensche proces tegen
Buschor, doch tegen wien het gerechtshof te Kleef
zware vermoedens had, zich persoonlijk te Kleef
hebben aangegoven als medeplichtige aan den moord
van hot knaapje Hegemann.
Het is de steenhouwer Wezendrup te Xanteu,
vroeger in dienst bij Buschof.
De concurrentie die ook in de pers bestaat, heeft
een vindingrijk Engelsch redacteur op het denkbeeld
gebracht van een nieuw middel om ziju blad lezers
of beter gezegd koopers te bezorgen. Goede lectuur
kon hij niet leveren en bovendien blijft het succès
hiervan ook te lang uit. Levensverzekeringen, wed
strijden voor de 1)0816 vertelling, al deze middelen
hebben reeds afgedaan. Hij moest dus iets niouws
hebben hij moost speculeeren op de speelzucht van
zijn landgenooleo eu trachten de strenge wel, welke
in Engeland op het loterijspel bestaat, te ontduiken.
Hij kwam op de gedachte don lezer een ontbrekend
woord te laten raden. Ieder die moe wil raden,
moet een post be wijs van 1 shilling inzenden, eu deze
inleggtlden worden onder diegenen, welke het woord
raden verdeeld. Het blad maakt hieruit dus geen
winst, maar wordt alleen meer verkocht, daar ieder
mededinger tevens een uit het blad geknipte coupon
moet inzenden.
Het denkbeeld had succès, zooveel succès, dat reeds
eon groot aantal bladen, nu de uitvinder geen patent
ADVERTENT1EN worden geplaatst
van 15 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
In de gewone maandvergadering der schilders ver-
eeuiging Schoonheid, aangesloten vakvereeniging van
de Rotterdamsche afdeeling van het algemeen Neder-
landsch Werkliedenverbond, werd door het bestuur
voorgesteld te trachten te Gouda een schildersver-,
eeniging op te richten. Vanwege het bestuur zullen
daartoe de noodige maatregelen genomen worden,
door zich in verbinding te stellen met eenige schilders
gezellen te Gouda woonachtig, om daarna in eene
openbare vergadering het nut en de wenschelijkheid
te bespreken van het in het leven roepen van eene
schildorsvereeniging.
3)
Én zij was ook erg bang dat hij haar op zijn schoot
zou nemen, want hy rook naar drank. Buitendien droeg
hij een lange jas van robbevel met grijs zeildoek ge
voerd, en die jas rook precies als een hond, die uit het
^teL,komt- V schaamde zich over hem, omdat hij zoo
dikwijls tersluiks naar de kast liep en uit een flesch
dronk, want daar lachten de knechts hem om uit. En
daarom schaamde zij zich ’s avonds vooral over groot-
va er, als hij zoo heel rood werd en zoo erg veel
praatte.
Maar overigens was grootvader e«n vriéndelijk man
en als de boer en «de vrouw” een# uit waren, dan
vertelde hy heel mooie geschiedenissen van «Skam en
de grijze Kitta” of van den «rijken Per en armen Per.”
n hy zong ook wel liedjes, aardige liedjes zoo als:
//Een meisje zou naar de vroegpreek gaan” en Zooal
meer. Maar dat vond Lalla toch niet prettig, want zijn
s em klonk alsof zij gebarsten washij kou er de
tonen niet goed uitbrengen en dan zat Lalla als op
spelden uit vrees, dat hij zou merken hoe leelijk zij
t vond. Maar intusschen leerde zij toch zijne liedjes.
Bevorderd tot doctor in de rechtswetenschap aan
de rijks universiteit te Leiden, de heer H. L. Hem-
sing, geb. te Sluis, na verdediging van een acade
misch proefschrift, get. Het afbetalingscontract.
een oud-officier van het Heilsleger, maar nadat
Kol. Oliphant ons zijn «Antwoord” op die brochure
heeft toegezonden is daarvan door ons natuurlijk ook
melding gemaakt. Wij hebben ons dus daaromtrent
niets te verwijten. Ook Mevr. Oliphant gewaagde
later van dat artikel in de Güitftthe CourAnt.
Da bijeenkomst had overigens het gewone verloop.
Bij afwisseling werd er gozonjen, gebeden, uit den
Bijbel gelezen en liederen gevent.
Mevr. Oliphant zong eenige jiederen uit een nieu
wen bundel en sprak van tijd tot tijd de aanwezigen
toe. Zoowel de Kolonel als zijh vrouw maakten een
gunstigen indruk en de geheels bijeenkomst had iets
gezelligs en gemoedelijks* zoodat men voldaan huis
waarts keerde.
GOUDA, 10 December 1892.
Gisterenavond had i&< do Sociëteit «Ons Genoegen”
eene buitengewone openbare bijeenkomst plaats van
het Leger dos Heils. Een zeer talrijk publiek was
opgekomen en zoowel de gereserveerde als de gewo
ne plaatsen waren goed bezet. Kolonel W. E. Oli
phant en Mevr. OliphantSchock,z de hoofden van
het Heilsleger in Holland waren tegenwoordig en
leidden de bijeenkomst. Op het tooneel waren tal
van Heilsoldaten bijeen, de meesten bekeerlingen uit
Gouda.
Kolonel Oliphant hield een lange toespraak, die
hij in het Hollaicisch begon om haar spoedig in het
Engelsch voort te zetten, daar hij onze taal nog niet
genoeg machtig was. Kap. Palstra diende hem voor
tolk. In die rede werd een en ander medegedeeld
betr. het doel en de geschiedenis van het Heilsle
ger, en ook melding gemaakt van de tegenwerking,
die het Leger ondervonden heeft en nog ondervindt.
Tot onze verbazing werd door hem gesproken van
een artikel in de Goudeche Courant, dat het Heilsle
ger zou hebben aangevallen. Hij meende dat de
schrijver eerst dan recht zou gehad hebben het Leger
te critiseeren als hij meer gedaan had tot redding
van gevallenen dan het Leger. Wij kunnen ons
werkelijk biet herinneren dat een dergelijk artikel
in ons blad heeft gestaan. Wij veronderstellen dat
hy op het oog had een uittreksel, dat wij eenigen
tijd geleden opnamen van de bekende brochure van
Eén was er bij, dat hoorde zij grootvader graag
zingen; het was van «vier muizen, die wilden uit
dansen gaan” of zoo iets.
Dit liedje kon zij niet te dikwijls hooren. Zij dacht
de muisjes weer te hooren piepen en het klonk zoo
treurig, maar toch zoo mooi; en als grootvader vanji
Vier muizen” zong, dan wilde zij wel op zyn schoot
zitten en, zonder dat zij wist waarom, rolden de tra
nen^ haar over, de wangen en dan drukte zij haar ge
laat tegen den zeehondspels, die naar nat wierrook,
en dan bleef zij muisjesstil zitten.
Zij kende dit alles van buiten, hoe klein zy ook
was. Zij wist precies hoe grootvader zou spreken
als zijne wangen rood begonnen te worden; en zij
wist ook vooruit, hoe hij er den anderen ochtend
zou uitzien als hij, zooals nu. mager en koud beneden
kwam om te ontbijten met haring en aardappelen,
die hij met zijne stijve vingers zoo moeilijk vast kon
houden.
Maar Kurre, dat was iets van geheel anderen aard
dat was iets nieuws; iets om heusch vroolijk mede te
zijn eff zich over te verheugen en niet om zich over
te schamen, zooals over grootvaders liedjes.
Kurre had genoeg gedanst naar zijn zin; hij klau
terde langs den wand van zijne gevangenis op en
begon met zijn neus tegen het daartegen gebonden
schortje te stooten om naar bujten te komen. Hy
scheen te begrijpen, dat daar een zwak punt was.
Hij had goed gezien want men kon merken, dat de
lap ann éen kant begon te wijken.
Lalla’s klein hart klopte in haar keel. Niemand kon
de ongelukken berekenen, die zouden plaats hebben,
als het geliefde wilde dier los kwam. Zooveel bad zy
reeds begrepen, dat Kurre niet tot degenen behoorde,
die naar rede luisteren.
Eindelijk stond men van tafel opde knechts gre
pen naar hunne petten en de meisjes ruimden het
ontbijt op.
«Nils” fluisterde Lalla vlak bij de deur, terwijl zij
met haar linkerhand Kurre’s tegenstribbelend kopje
omlaag drukte «hij kruipt er uit!”
z/Wij zullen er epn plankje tegen aan slaan,” zeide
Nils.
«Ja, doe dat! Toe Nils, doe dat!” herhaalde zy,
zoo smeekeud, alsof zij om haar levensbehoud bad.
«Ik heb er nu geen tijd voor; niet eer dan van
middag. Maar vraag het aan grootvader.”
Grootvader! Daar had ?ij niet aan gedacht!
Allen hadden nu de kamer verlaten en grootvader
was naar de zyno gegaan.
Kurre had het zoover gebracht, dat hij eene groote
opening had gemaakt waar hij zijn kop kon dóór
steken.
Lalla drukte dién weer naar beneden, stopte het hol
letje zoo goed mogelijk en liep toen op een draf naar
grootvader. De oude man was dadelijk bereid om haar
te helpen en hij ging aanstonds naaide schuur
plankje zoeken, dat voor het doel geschikt was.
Lalla haastte zich weder naar de keuken terng, maar
daar was het ongeluk reeds gebeurd. «Moeder” stond
