1
1
BUlte
Dat bedrag
terecht als hier op myn band ligt
der betaalde contributie.
{Hordt vervolgd.}
terug te wenscnen, waarvan gescuruvuu sum, o
dootli*n hunne grafplaatsen verlieten en onder de men*
de wanhoop niet uit zijn
zijn overgegaai
onder de teger
cès kunnen I
middelen bezi
duizenden werl
»i»ï kunnen g
De presiden
rechten der vr
jaar 1892 een
onder verstaat
in menig opzic
Als vóórheel
Zeeland zijn
toegelaten. L)<
te St.-Andrews
vrouwulijke «t
beurzen die
pond sterling
worden toegek<
denton in de
schap heeft oo
gelijke rechten
vereeniging vi
vrouwelijke art
kelyk van hel
den toegang g
«artsinnen”, w
toetreden. Ei
vereeniging, d
leden telt, nu
«Tegenstand
loopje mede n<
die voor du vr
den lot bemot
nen die ons te
Een mat? v
langs een. ou<
•turven, Emma
reikt had. Ii
hem goed gek
herinneringen
Evenals de
heer v< reerde
wondering.
mij bij hem v
Garaiuara te z<
daardoor, dat
en zoo vertrou
Wanneer hi
teekoa voor et
hem daarvoor
Indien gij mij
lijk.” Op die
ven kon en al
posten voor hi
Was er aan
inspectie iets
zich rechlstrei
en g»f dien dt
front der troe|
een ongemakk
Gamhiara v
starved als hij
reld te regeer
deed zich van
ter wille van
Al zijn in Engeland alle buitenlandsche loterijen
verboden, en al kent men er geen staatsloterijen, de
zucht om te spelen, «s er niet te minder orn, of
liever, ze wordt er nog door versterkt. Op allerlei
wijzen weten slimme lieden, de wet op de loterijen
ontduikend! daarvan behendig partij te trekken.
Vooral geschiedt dit in de laatste jaren door tal van
In den laatsten tijd vond men in do Domkerk te
Salzbarg bij nd dagelijks het „eeuwige lichtf’ morgens
niet meer brandend. De koster werd verdacht de
olie ton eigen bate aan te wenden, inplaats van de
lamp behoorlijk te vullen, on het scheelde niet veel
of de man was, trots zjjue betuigingen van onschuld,
smadelijk ontslagen. Te rechter ure echter ging de
Deken der Domkerk eens de wacht houden en zag
een groote rat van de zoldering neerdalen langs het
koord, waaraan de lamp hing. De rat zoog in een
oogwenk de olie op en verdween toen weder langs
denzelfden weg naar zijne schuilplaats.
worden (17 p.
overheidswege
werd. Dit hee
genheid teweeg]
Een van be
neu en tracht
lokken, krachte
nen uitbetaald
maar iu elk
op welke wijz
worden. De o
geld ondor de
toch feitelijk o]
tusschenkomst
spraak heeft v<
Aldus eindij
den laatsten ti,
ondernemers o
aard, maar het
dat een gelijk
Het onmidd
Pearson's en
raadsels hunne
aanmerkelijk d
bewijs geleverd
gevoerd.
niet zoo veel van
kijk,”
En hij liet de verslagen weduwe de vlakke, ledige
hand zien.
Zij zuchtte diep en vroeg nauwelijks hoorbaar
„Weigert de Maatschappij dan te betalen, en
op weken grond
„Wel Marie I je vraagt het op
alsof het j
deelt the Times de volgende interessante byzonder-
heden mede. Deze afdeeling der posterijen is slechts
van betrekkelijk jongen datum, daar zij eerst in
Augustus 1883 geopend werd en dus nog geen 10
jaren oud is. Desniettemin heeft deze tak van dienst
in dien tijd reeds belangrijke uitbreiding ondergaan
en is het aantal behandelde pakketten van 21 mil-
lioon in het eerste jaar tot 61 millioen in 1891
gestegen. Van uit het buitenland iugevoerde -pak
ketten wordt 70C0 pst. invoerrecht per jaar betaald,
en Hollandsche sigaren spelen daarbij een hoofdrol.
Deze merken moeten daarbij dikwijls voor Havana-
sigaren doorgaan.
„Maar" zoo blijkt uit het verslag „als
de Hollanders zich soms vergrijpen aan sigaren, zij
zijn boven elk verwyt verheven ten aanzien van
zilver, dat bij invoer zonder uitzondering een booga
ren graad van zuiverheid heeft dan door de Wet
vereischt wordt."
meren of bronzen standbeeld de plaats zijner geboorto
versiert en vereert. De rykaard, die het hoofd
gerust op de doodspeluw nedervleide, iu de vaste
overtuiging dat hij het lot zijner kinderen door zijn
vergaarde schatten in de toekomst had verzekerd,
zag hen terug in armoede en ellende, oindaj. de dood
des vaders hun vrijheid liet om rijn rijkdom te ver
kwisten en de arme huisva Ier, die noode van het
leven kon scheiden, als hij dacht aan zijn onverzorgde
weduwe en al zijn kleine kinderen, vernam dat de
achterzelatene vrouw onder den druk van heur kruis
de kracht haar geschonken leerde ontwikkelen, en
zag jaren later, hoe de eendrachtelijke samenwerking
van al zijn groote kinder* het leven eener oude
moeder wist te verlengen en te veraangenam m.
Ongehoopte blijdschap voor dun een’ bittere teleur
stelling voor dea ander, zou het weder opstaan uit
den dood ten gevolge h bben maar we gelooven vast,
dat elk en een iejelyk huiveraebtig zal zijn, de tijden zich onthouden, haar
terug te wcnschen, waarvan geschreven staat, dat de zijner bemoeiingen kenuis te geven; doch ten laatste
1 1- -“'1- ihoest hij hiertoe wei «vergaan, en hij kweet er zich i
schen werden gezien. van op zijn manier.
Mijnheer Bronrijp ware de wanhoop niet uit zijn „Een mooie Maatschappij, die man voor je
hart geweken na een zoodanige verrijzenis hij althans belangen uitgekozen heeft, Marie 1” zei hy „Als
zoude hebben moeten ervaren, dat zijn wel beraamd hij zijn hoofd nu eens kon opsteken, zou hij rouw „Pat strijdt ooK al tegen (lat vervioeKte conuuvu
plan de vruchten niet mocht opleveren, daarvan door hebben van al het lieve geld, voor contributie be- riep Reinsert. „D<*. Maatschappij heeft recht iu’t ge-
hem verwacht. taald. Hij is er vyflien jaar lid van geweest, dut stelde geval ’t contract te verbreken, zonder teruggave
De Levensverzokering-Maatschappy, hoewel in ’t maakt te zamen een kapitaaltje van 4.500 verlo-
bezit van een aanzienlijk reservefonds en dus best in ren geld, hetgeen a vijf percent intrest op intrest
staat om aan eene arme weêuw duizend gulden ’sjaars gerekend, ongeveer 7000 zal bedragen. E«- komt
Naar hetgee
H overal bij de
do mijnworkei
Iedereen deed
proefden haar geluk,
brieven aan den heer Pearson, waarin zij, onder
belofte van stipte geheimhouding en onder bloot
legging van haar moeilijkheden, particuliere mede-
deeling van het geheim verzochten. Dienstboden,
winkeljuffrouwen, loopjongens, zoowel als hun meesters
en meesteressen, zelfs menschen van opvoeding en
van zekeren rang in de maatschappij kochten Pearson's
Weekly. De moesten beperkten zich tut een paar
exemplaren, maar andere» ktoohten er honderd tegelijk
en raadden systematisch? zoo zelfs dat een koopman
in de City, na een uitgave van 200 p. st., op eens
verrast werd door de ontvangst van een romise van
634 p. st., zijnde zijn aandeel voor 75 coupons, die
met het juiste woord ingevuld bleken te zijn. Er
verschenen zelfs blaadjes, waarin men een lijst der
woorden kon vinden, waaruit een keuzo kon gedaan
worden, en vele andere der bestaande blaadjes be
gonnen eveileens zulke loterijen in te voeren. Het
werd' een ware rage. Dat alles eerlijk geregeld was,
daaraan twijfelde niemand, en inderdaad boezemden
de voorzorgen, die de heet1 Pearson genomen bad,
iedereen vertrouwen in.
Natuurlijk bracht dit allés een geweldige corres
pondentie mede. De brieven kwamen bij duizenden
tegelijk. Een geheels kamer was tot brievenbus
ingericht en moest eunige malen daags geledigd worden.
een manier,
je niemendal verwondertmaar ’t is ook
i er wel eenige aan
leiding toe, doch dat is onze zaak en daar heeft de
Maatschappij niets meê te maken. Omheljedau
maar ronduit te zeggen waar ’t op ,neêrkomt, Marie
de heeren willen niet betalen, omdat ze, zeggen zij,
geen zekerheid hebben, dat Bronryp zich zelven niet
heeft te kort gedaan.”
Juffrouw Bronrijp sidderde van ontzetting, bij het
hooren dier harde duidelijke woorden, ofschoon ze
reeds dagen lang in haar eigen gemoed het stil ge
fluister van den twijfel had vernomen en gepoogd
I te weerleggen. Zou het geen waarheid ziju
„Maar kunnen mij dan de gestorte gelden niet
gerestitueerd worden, Reinsert?” vroeg zij, na een
langdurig stilzwijgen.
„Dat strijdt ook al tegen dat vervloekte conttact!”
En op Maandagochtend, wanneer de wede
woonlijk gesloten werd, nam de hoeveelheid brieven
zulke afmetingen aan, dat zij in mailzakken in een
optocht van voertuigen van het hoofdpostkantoor
gebracht werden.
Een géheel afzonderlijke administratie was noodig,
om deze brievenmassa te behandelen. Wanneer de
brieven uit de brievenbus genomen werden, werden
ze geplaatst in groote manden, elke ongeveer 7000
a 8000 stuks bevattende, die naar een sorteerkamer
gebracht werden, waarin 200 personen zaten te werken
aan lange safels. Aan een tafel zaten meisjes, die
niets deden dan envelloppes openen. Deze werden
dan weder in een mand geworpen en naar du sor-
teertafel gebracht. De meisjes daar ledigden de en
velloppes, wierpen ze op den vloer en arrangeerden
de coupons in hoopen en de postwissels in andere
hoopen voor haar. De coupons gingen dan naar een
andere kamer, waar een aantal dames on heeren,
bekend met het winnende woord, ze begonnen uit
te zoeken. Deze klerken waren, natuurlek, allen
vertrouwde personen, die bovendien hun eerewoord
gaven, het geheim niet te zullen verklappen.
Zij gingen nauwkeurig elke coupon na, en wan
neer zij or van tyd tot tijd een tegenkwamen,
waarop het juiste woord voorkwam, werd deze in
een groote enveloppe gestoken. Zoodra een bundel
nagezien was, werd die nog eens onderzocht door
iemand anders, om zeker te zijn dat geen winner
over het hoofd werd gezien. Daarna werden de
coupons voor de derde maal nog eens onderzocht en
telkens wanneer dan nog een winner gevonden werd,
kreeg de zoeker of zoekster een premie van f 1.50
boven het salaris, dat 3 daags on f 0.45 per uur
vo.or oyertijd bedroeg.
Iu een derde kamer werden de postwissels be
handeld en gesorteerd in bundels, die elk 10 p. at.
vertegenwoordigden. Men kan nagaan hoeveel zulke
bundels er waren, als men verneemt dat het inleggeld
in de laatste weken 20,000 a 25,000 pd. st. bedroeg.
Door al deze manipulatiën verdienden een aantal
personen, meestal meisjes, een aardig inkomen,, en
het bedrag, dat telkens aan werkloonen werd uitbe
taald, was zeer hoog. Maar dat kon de enorme
oplaag wel dragen.
Intusschen waren die competitins een ware last
geworden, zoowel voor de post-administratie als voor
eigenaars van kantoren, waar bedienden en loopjongens
hun tijd zoek brachten met gissingen naar hot ont
brekende woord. Do aandacht der overheid werd op
de zaak gevestigd, er volgde een dagvaarding voor
deu magistraat vau den eigenaar van „Pick-me up",
en de beslissing was, dat de woordraadsels practisch
een loterij ep dus onwettig waren.
Die beslissing gold natuurlyk, ook voer anderen,
waaronder „Pearson's Weekly" en een paar andere
daaruit voortgesproten blaadjes, „Paarson’s Society
News" en „Pearson’s Companion" waren algemeen
bekend geworden, op groote schaal zonder groote
kosten geadverteerd, en onder deze omstandigheden,
die woordraadsels veel langer vol te houden zou zeer
lastig zijn geweest. De hoer Pearson kondigde dan
ook aan, dat ze in geen (|er drie bladen zouden
voortgezet worden, wat trouwens onmogulyk zou ge
weest zijn.
Tijdens de uitspraak was er echter nog een der
competitions hangende in de drie bladen, er, daar
voor was voor niet minder dan 28,000 p. st. inleg
geld ingekomen. Dat bedrag zou juist verdeeld
weekblaadjes, en onder dezen had vooral Tit-Bils
veel succes, totdat op zekiren dag de eigenaar, de
beer Newnes, ruzie kreeg met zijn voornaamstee klerk,
zekeren Pearson, die toen zelf een blaadje ging u
geven, Pearson's Weekly gebeeten, en een nie iw
middel bedacht, om lezers te trekken, namelijk een
wedstrijd voor het vinden van een woord, dat in den
eenen of anderen volzin werd opengelaten. Aan een
particuliere correspondentie uit Londen van de Haart.
Ct. ontleenen wij aangaande den opgang, dien dat
middel maakte, de volgende bijzonderheden
De heer Pearson is een jonkman met onderne
mingsgeest en eigen ideeën, er. hij zag spoedig in
dat hij, om zijn blaadje succes te geven, iets moest
invoeren wat andere bladen, niet hadden. Aan hem
is de vinding der musing-word competitions, waarvan
we in de laatste dagen zooveel gehoord hebben, te
dankrn. Zijn methode was uiterst eenvoudig. Op
een aangewezen plaats iu het blaadje kwam een zin-
I snede voor, waarvan het laatste woord weggelaten
was. De lézers werden uitgenoodigd te raden welk
woor^ was die daarop willen ingaan, moesten
het legêr uitge- een oouPon uifc l,et blad knippen,- daarop invullen
.nnn het Ontbrekende woord, of wat zij althans dachten
dat het was, hun naam en adres en deze coupon
daarop met één shilling inleggeld aan de redactie van
bet blad zenden. Het woord, dat de redactie oor-
I spronkelijk voor die plaats had bestemd, was te voren
Omtrent het postpakkettenvervoer in Engeland jn 0on vorzetgelde enveloppe gestoken, die aan een
mlt the Times de vokende interessante bijzonder- beëdigd boekhouder word overhandigd. De coupon»
werden later uitgezocht, en zij die het juiste woord
geraden haddun, verdoolden ouder elkander het
gehrele bedrag van het inleggeld.
Dit plan had aanvankelijk weinig succes, maar een
paar malen kregen de winners oen aardige som gold,
en dit trok spoedig de aandacht van het grootere
publiek. Langzamerhand werden er meer exemplaren
van Pearson's Weekly verkocht, totdat in de laatste
weken de oplaag vermeerderde tot 500,000 en tot
boven 1,000,000 exemplaren Het raden naar het
ontbrekende woord was een ware manie geworden.
er aan mede. Arme' weduwen be
en sommigen van haar schreven
Pearson, waarin zij, onder
By Pootingsoe werd een der rijwielen, door een
trap van een ezel beschadigd, en was men verplicht
de machine in de genoemde plaats te laten herstellen.
Natuurlijk werden de heeren toen zij Koelduha
hadden verlaten, dikwijls door groote menscheÉmas-
«a’s achtervolgd, maar over het algemeen waren de
nieuwsgierigen zeer zachtaardig, slechts enkele malen
verkeerden de reizigers in gevaar.
De ambtenaren in de oostelyke provinciën waren
zeer vriendelyk en gaven den Amerikanen cavalerie
als geleide mede, meer als een eerbewys dan voor
bescherming. De Amerikanen waren voorzien van
brieven van aanbeveling van den Chineeschen gezant
te Londen en van de Russische regeering.
De beide wielryders waren in staat 2000 photo-
graphischo opnemingen te doen, en deze zullen die
nen tut illustratie van het werk, dat zij ovur hnn
belangwekkende .tochten zullen uitgeven.
De heeren Sachtleben em Allen zijn voornemens
ook Japan op buu rijwielen th doorkruisen.
In Frankrijk en Duitschland samen wordt thans
jaarlijks 600 millioen gulden voor 1
ven, d. i. 109 millioen meer dan in 1880.
Deze cijfers zyn officieel door de Duitsoho regee
ring aan den Rijksdag^ meegedeeld.
uil te keuren, nam geun genoegen met den dood van
Bronrijp, althans niet met du wijze waarop hij het
tydelyke met het eeuwigu verwisselde.
Reinsert, de vriend des huizes, wiens naam we
vroeger reeds hebben vernomen, had het plichtmatig
geacht, de zaak der Levensverzekering voor de weduwe
en hare kinderen in orde te orengen, doch geraakte
niet zoo spoedig tot zijn doel, als hij wel gemeend
had. Noch zijn veelvuldige correspondentiën, noch
zijn persoonlijke bemoeiingen ter. kantore der Maat- waar, du omstandigheden geven
schappy, konden het Bestuur daaraan overhalen om u !-
de jaarlykscbe' i-itkeering toe te staan.
Ten einde juffrouw Bronrijps droefheid over den
plotselingen dood baars mans niet zoo aanstonds te I
vermeerderen met de vreeze, dat ze voorlaan mtt haar I
gezin armoede zou moeten verduren, had hy, nl.ijd
nog hopende de hachelijke zaak ten slotte tot een
voed eind te kunnen brengen, in den eersten tyd
~!-L r van (jL,n vruchteoozen ui’slag 1
hij hiertoe wd «vergaan,
