TO
etc.
N° 5046.
Dinsdag 17 Januari.
1893
IZbT
Nieuws- en
AN.
boffen.
t
FEUILLETON.
EEN VERLIES.
n.
Zn.
4
lis,
IJZEN.
iendew.
ederen.
BINNENLAND.
LUS,
SJIÏI
‘j
V’w
Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
De inzending van advertentien k»n geiohieden tot een uur de» namiddag» van den dag der uitgave.
te adres.
tievelijk 8, 4. 8, 11, 7 en 9.
er flesch.
(£7tï het Engelech.')
uk k Zoon.
M
Da prjjs per drie maanden ia 1.25. franao
per post 1.70.
Afzonderlijke No turners VIJF CENTEN.
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitsondering van Zon- en Feestdagen.
Bovendien worden alle Advertentien gratis
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
'twelk des Maandags verschijnt.
öt. p. flesch
TELLES,
GOUDA, 1« Januari 1898.
Het kinderfeest door de IJtclub tot ondertteuning
van minvermogenden in de sociëteit „Ons Genoegen*
te geren zal niet plaats hebben, zooah eerst het
voornemen was, Woensdag a. st. maar Donderdag 19
Januari.
I Tailleur.
ADVERTENTIEN worden geplaatst
van 1—*5 regels a 50 Centen; iedere regel
meerlOCenten. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
ERHEM-
TEN en
iste adres,
opnieuw
DAMES
niddel als
hop a 40
tot eone
nering.
Het was om
van Fairbrook
alle kanten
Het aandeel ih de te leveren manschappen voor
de lichting 1893 bedraagt voorde gemeenten Zeven
huizen, Bleiswijk, Moercapelle, Waddinxveen, Nieu-
«rerkerk a/d IJsel en Gappclle a/d IJsel, respec-
GOUDSCHE COURANT.
Omtrent den kampioen-achaatsenrydor J. X Eden,
deelt het U. D. medeOp den leeftyd van nog
geen jaar verwisselde hij zijne geboorteplaats (Gro
ningen, waar zijn vader gymnastiek-onderwijzer is)
met Vollerend, waar hij zijne opvoeding genoot ten
huize van zijn oom, die een bloembollenhandel drijft.
Daar, te midden van het duinland, vond hij als
knaap volop gelegenheid zich lichamelijk te ont
wikkelen door de duinen op en af te rennen. Hij
had bet in schaatsenrijden reed» zóóver gebracht,
dat hij b. v. op 6 jarigen leeftijd ziip oom, den
heer Martin, gymuastiek-leeraar te Haarlem, niet
alleen byhield, dochk hem in snelheid van rijden
de loef afstak.
Tech zou hij niet zulk een geducht schaatsenrij
der geworden zyn, indien de bekende hardrijder, de
heer K. Pander, hem in deze niet had opgeleid?
1)
Tom Millner was een fatsoenlijk man geweest. Maar
nu waa hij dood en zij zouden hem vandaag naar zijn
laatste nachtherberg brengen, naar de graf-kapel;
daar moest zijne kist tot op den brgrifenis-dag blijven
atijan.
Tom Millner was de eerste z/tapper” op Fairbrook
geweest en bij was hierheen gekomen, tegelyk met
de eerste spoorwegarbeiders, toen Fairbrook nog in
de windsels lag. Hij was hier op zijn fcigen boenen
gekomen, met een vaatje brandewijn op zijn rug en
hneen blauw, linnen kiel. Tom wjis toen drie-en-
twiotig jaar oud. Tot op dien dag waa» hij slechts
«jongen" bij een herbergier geweest, een staljongen,
anaar hij had „genie".
Zijne tapperij werd geopend in óen van de minste
hutton, die hij voor bijna niemendal kon huren, maar
<lat leelijke kamertje werd spoedig bezocht en gezocht
alsof het een prachtig vertrek wate; menigeen voelde
zijn hart wnrm worden, reeds bij de gedachte aan
die kamer alleen.
l'airbrook groeide. Het plaatsje ontwikkelde zich
van een weinig ^beduidend spoorwegstation,
handelsplaats met veel bedrijvigheid en’ r—
Tom Millners lokaal groeide ook.
zoo te zeggen het hart, het middelpunt
voor het leven dor plaats; het zoog van
als door een fijn adernet de lucht in et, vandaar
stroomde warmte on leven rijkelijk terug; hier word
alles omgezet, verhandeld en geregeld.
Het lokaal werd gevuld en ook weer ontruimd,
zoo regelmatig als een uurwerktogen den namiddag
liep hut vol en ’s avonds, of tegen den nacht, als do
nachtwacht zijn ktwaalf uur!” rondblies, kwamen do
laatste gasten er uit.
Toen Fairbrook tot een IdeineAandelsstad was
aangegroeid, was Tom Millners tappvnj in een deftig
hotel veranderd. Zij hadden in alles gelijken tred
gehouden, Fairbrook en Tom; en thans was 'de
rijkste man in Fairbrook.
Maar niemand misgunde hem zijne welvaart.
Zoolang hut geheugen van een echten Fairbrook»—
jongen ftieb kon herinneren was het zijn vurigste
wensch geweest den leeftijd te bereiken, waarop hij
waardig zou worden geacht, den drempel van papa
Millners gelagkamer te overschrijden. Zeventien was
hel gewone tijdstip voor rijke jongeluido armen
of. de jongens van minder gegoede ouders moesten
zich een langoren wachttijd laten welgevallen eigenlijk
lot het tijdstip, waarop zij van eigen verdienste een
half flesebje bier konden bekostigen. Mnar een feeste
lijk oogeablik was het voor ieder, die voor het eerst i
op het gebied der werkliedun-verzekoring van staats
wege in het buitenland is verricht of voorbereid
waarna sohr. opmerkt, dat in ons land op dit ge
bied nog by na alles te doen is. Alleen gaat de
staat als werkgever voor met het opleggen aan aan
nemers van j'ykswrrken van de verplichting hun per
soneel tegen ongelukken te verzekeren. Zelfs het
toezicht op de voreenigingen en genootschappen, die
de gelegenheid tot vrijwillige verzekering oponstelleu,
ontbreekt by ons nog ten eenenmale.
Vroeger of later meent schryver zal men
ook in ons land er toe komen, do regeling der werk
liedenverzekering bij de wet ter hand te nemen.
De verplichte verzekering togen ongelukken zal z. i.
wel het eerst aan de beurt komen, en deze behoort
zoo geregeld te worden, dat andere takken der
werklieden-veïzekeriug, wanneer de staat deze ter
hand neemt, er zich gemakkelijk bij kunnen aanslui
ten. In hoeverre, behalve de ondernemers en de
werklieden, ook de staat een aandeel moet dragen
in de kosten van de verzekering der werklieden,
wordt ook door schrijver besproken. Eindelijk erkent
schryver, dat wij voor de oplossing van het vraag
stuk der werkliodon-verzekering nog velerlei gege
vens missen, dat wy zelfs nog niet eens de gegevens
bezitten, noodig om do kosten der verzekering togen
ongelukken, die wol het eerst aan do orde zal komen
oenigszins to begrooten. Dit leidt hem ton slotte
tot het aanprijzen van hot denkbeeld om eene staats
commissie te bonoomen, ten einde hel vraagstuk van
de verplichte verzekering der werklieden te onder
zoeken en de oplossing er van voor te bereiden.
Na te hebben nagegaan, wat voor de verzekering
der werklieden is gedaan door de werklieden zelven
en door de patroons, behandelt spr. de verplichte
verzekering. Als voorbeelden daarvan worden o. a.
gepoemd, dat zij alleen instaat is aan de groote
meerderheid der arbeidende klasse de weldaad der
verzekering te verschaffen en haar daardoor zedelijk
te verheffen en met de bestaande regeling der voort
brenging te verzoenen en dat tij aan den werkmdn
don onderstand geeft, dien hij behoeft, in een vorm,
die hem niet in eigen oog verneder! en zijn gevoel
van zelfstandigheid niet verzwakt.
Achtereen volgens wordt daarna medegedeeld wat
'Van de aangeboden gelegenheid om gratis, brood
met melk, to gebruiken werd heden morgon door
267 kinderen gebruik gemaakt. Aan 197 volwasse
nen werd brood met koffie gegeven.
De Echo verhaalt bot volgende uit Amsterdam
Een bekend stadgenoot, zoon van een diamant
handelaar, beeft de volgende minder aangename
ontmoeting gehad.
Terwijl hij ’s avonds omstreeks f(> uur op kantoor
was bij een vri^d, werkzaam aan een der grootste
Van de geschriften over sociale vrager, uitgegeven
van wege de Liberale önie, verscheen thans No. 6
„Onze staatszorg betreffende de verzekering van werk
lieden* vau de hand van prof. mr. H. B. Greven
te Leiden.
Op den voorgrond stelt schr., dat de verzekering
der werklieden geen panacee ia, waardoor men de
zieke maatschappij zou kunnen genezen, en dat bet
feit alleen, dat de arbeiders niut tegen werkgebrek
gewaarborgd zyn, maakt dat fan de best georgani
seerde werkliedeuverzekering geen overdreven ver
wachtingen mogen gekoesterd worden. Al vallen
echter niut allen binnenJnot goreik der verzekering;
al blyft naast baar eeMrdoelmatig ingerichte armen
zorg onmisbaar; toch zoo betoogt schryver kan
xy de drukkende zorg voor deLtoekomst voor velen
verzachten on velen zelfstandig doen blijven, dip’
anders den steun van do bedeeling niet zouden Reb
ben kunnen missen.
Na te hebben nagegaan, wat
Ouder gowordon begon de heer Eden zich meer en
moor op de sport toe te loggen. Zooals het eeu
goed sportman betaamt, is hij zeor matig in zyne
levenswijze en gebruikt sloclita krachtig, versterkend
voedsel, zich geheel van sterken drauk onthoudend.
Zijn eigenlijk vak is de bloembollonhandel.
deze massieve deuren mocht doorgaan en naar de
lange toonbank stappen, om zijne bustelling te doon.
Allen vertoonden bij die gelegenheid die zenuwachtige,
gemaakte bedaardheid, die de anderen in den waan
brengen moest, dat zij hier, wie weet hoe vaak, waren
{£we<-si. En allen wurden met dezelfde vriendelyke
welwillendheid door dit grootu, warme hart ontvangen.
Zoo was Tom Millner langzamerhand het familie
hoofd van geheel Fairbrook geworden, door allen
bemind behalve door do gehuwde vrouwen. ’Mis
schien maakte zijne eigene een uitzondering op dei^
regel, frsnt hij was een goed echtgenoot en orn goed
vader. Telkens als hij oen roes had en dien had
hy gereguld ééns op dun vóór- en eens op den na-
m Mollig verzekerde bij, met oen kernwoord ur by,
dat zijne vrouw de mooiste en deftigste' vrouw van
geheel Fairbrook was en dat hij haar, van eun een
voudig dienstmeisje, bad gemaakt tot wat zij nu was.
Wat de kinderen betreft die kon h*y nooit zien
zonder, uit oudo gewoonte, de hand in zijn rechter
broekzak to smeken, waar de cenlun in zaten.
Tom was een gezellig man, die gaarne uit vriend
schap tapU* tun minste euti eerste glansju. Men
hield dan ook algemeen van hem zooals van weinig
andere mcnschen. Menig? huismoeder had tranen
van de bitterste jalouziu om zijnentwil geschreid.,-j
Tom kon, doér .alleen oven met zijn éuoe oog te
knippen, meer van haar man gedaan krijgen, dan rij
met de tfringundste beden.
Tom Millner zat vaster op zijn troon dtin uunig
