Bnltenlanilsch overzicht. protesteerd. Waarom de commissie dit geheim hou den wilde, is onduidelijk. Deze behandeling zal ze ker weder veel geschrijf in do sportwereld veroor zaken, ovenals de Keulsche troebelen den vorigen zomer. Het begiu van den avond was echter zeer gezellig geweest. De heor W. li. Muiier bedankte o. a. als voorzitter van den Internationalen schaatsenrijders- boud der Berlijusche Voreenigingen, want al waren hij eu do hoer I'rins volstrekt niet tevreden goweest over de baan, hij was overtuigd dat alle mogelijke moeite er aan besteed was. De heer Dr. Bohn wijdde ook nog eenige woorden aan wijlen jhr. de Salis, dien bij als eerste persoon op het gebiod van schaatsenrijden beschouwde, en vergeleek met hem den heer Ary Prins, die op zoo waardige wijze er naar streeft, hel werk van zyn voorganger te voleinden. Hij eindigde mot een glas te ledigen op Nederland, als de toonaangevende na tie op het gebied van schaatsenrijden. Jammer, dat de feoslvrougde door eene kleinigheid verstoord werd. Te Londen stond eenige dagen geloden zooals wy hebben gemeld, iemand terecht, beschuldigd 4 ka narievogels ter waarde vart 6600 gulden gestolen te hebben. Die prijs wekte aandacht en er word te Louden druk over het geval gesproken. Eon correspondent van de St. James's Gazette bezocht den eigenaar Thomas Heath en had toen ge legenheid een kijkje te nomen in de groote kana- riekweekerij van dezen hoer. Thomas Heath is twaalf jaar geleden begonnen met het kweeken van kanaries. Hij zendt zijn vogels naar de verschillende tentoonstellingen van pluimgedierte. Menigmaal had hij het geluk flinke prijzen te be halen. To Islington bijv. verwierf hij met dertien vogels 12 eerste prijzen. Die prijzen wisselden af tusschen 12 en 180 gulden, Ook met den verkoop der diertjes werd soms flink geld verdiend. Zoo werden er bijv. 2 kanaries naar Australië gezonden tegen den prijs van 600. In 1891 kreeg Heath voor 3 vogels 1104. Volgens Heath zijn er in Londen niot minder dan 10,000 kanaries, waarvan bij er 300 heeft. Deze 300 vogels worden in twee groote kamers bewaard en verzorgd. In de eene kamer vliegen de vogels vrij rond. In de andere zijn zij opgesloten in vierkante, zwart gevernisto kooien, met witte gordijntjes. Alles getuigt van groote zindelijkheid. De kamers worden verwarmd door gaskachels en de temperatuur wordt op 50° Celsius gehouden. Tal van aardige bijzonderheden werden door do heer Heath medegedeeld omtrent het broeden der kanaries. Hij had in zijn kamer niet minder dan 10 verschilleude soorten vati kanaries en niet een dezer vogels was van do Canarische eilanden afkom stig. De vogels van die eilanden zyn groen. De heer Heath bml ook groene kanaries en deze werden gebruikt om de gele klour bij de volgeude kanarie- geslachte te handhaven. Als gele kanaries roet gele paren, dan worden de jongen liehtgeel en ten slotte zouden er witte kanaries verkregen worden. Ër bestaan ook Dastaaad-kauaries, maar deze zijn ont staan door hot paren vau een vlas- of goudvink met een kanarie. De heor Heath houdt zorgvuldig aan- teekening als tot paren oen mannetje en een wijfje te zamen worden gebracht. Zoo waren er bijv. 26 Maart twee in elkanders gezelschap gezet. Het eerste eitje werd 13 April gelegd. Dit eitje werd wegge- aten verblijven, en had hy zijne meubelen ingehouden. Tpen de drie meisjes haren vader zagen binnen reden, uitten zy een kreet van vreugde. Eindeiyk zou men dan eenig voedsel nuttigen, en daarna zou de slaap de smart doen vergeten. Maar tonder te spreken, of zelfs zijne kinderen aan te zien, zette do arme vader rich neder, en leunde, tot oudersleuning vau zyn hoofd, op de tafel, wolke dien avond ledig zou blijven. Do tranen stroomden spoedig op zyne vermagerde handen, die door eene langdurige rust, hunne vroegere witheid hadden herkregen. De jouginan naderde hem. «Kom, vader, wij moeten mannen zijn," zeide hy, eu drukte hem du hutd. »Ja, Henri, ik ben man. maar ik ben ook vader." «Kom, omhels uwe kinderen," zoide de oudste dochter, terwijl de jongste het kale hoofd van haren vader teeder kuste. Het andere meisje bewoog zich niet. «Welk een bestuao," zeide zy. Dit was de eenige klacht welke men,op de vliering boorde. Twee maanden later, op den 26sten October, des morgens te zeven ure, stond do werkman op de brug, die de Sint-Sebastien-9traat ia twee gedeelten scheidt. Zijne oogen richtten zich beurtelings naar de beide zijden der straat, de kaai Jommapes en Valmy, en, zoover hij kon, naar hot kanaal Sint-Martin. Hy was verplioht zich aan de leuning vast te houden, •ls z.jne blikken op de Juli-koiom rusten. Met nomen en de vogel legde 14 April het tweede eitje, dat ook weggehaald werd, en 15 April het derde. In den avond van 15 April werden die 3 eitjes weder in het nest gelegd en den 16de legde de vo gel het vierde eitje. Hiermede was het gewone ge tal bereikt. Uit deze 4 eitjes kwamen 29 April twee jonge vogeltjes. Niet alleen zindelijkheid, wat betreft de kooitjes, maar ook wat de veeren van de kanaries aangaat, is volgens den heer Heath een noodzakelijke vereisohte om de dioreu in Hinken staat te houden. De heer Heath neemt dan ook zoo nu ea dan een vogeltje uit het hok om hot met een zacht borsteltje de veeren schoon te maken. Soms worden do vogels gewasschen. Dit geschiedt mot een sponsje eu eenig zeepwater. Om te voor komen, dat do veertjes hard opdrogen, krijgt het vogeltje een met boter doortrokken papier of lapje om. Om de diertjes goed gezond te houden, moet er op drie zaken gelet worden. Ten eerste, gelijk matige temperatuur; ten tweede zindelijkheid en ten derde vorscheidenheid va» voedsel. Do heer Heath geeft zijn vogeltjes: hennepzaad, stukjes ei, knap koek, biscuits, koude gekookte rijst, stukjes appel enz. Hy hoeft opgemerkt, dat het beter is de vloer tjes der kooien met rysldoppen te bestrooien, dan met zand. Gebruikt men echter zaï.d, dan behoort het fijn zand van het sirand der zee te wozen. Het Vaderland schrijft Men heeft gisteren in een verslag over een ver gadering van den Dienstplichtbond te Amsterdam kunnen lezer., dal volgons den heer Savornin Lobman de onverschilligheid voor onze nationaliteit allerwe gen aan 't licht kwam, zoodat hij zelfs «dames en een officier van het Kon. regiment grenadiers en jagers had hooren verklaren, er niets om te geven of zij Duitscher of Nederlander waren, wanneer zij 't maar goed hadden." Wat ons bevreemdt, is, dat deze mededeoling daar zoo leuk werd opgenomen. Werd hier oen algemeen bekend feit vermeld, dat de op hoorders weinig in druk maakte Ons was het niot ter oore gekomen, dat een officier van de grenadiers en jagers zich in dier voege heeft uitgelaten. Ware dit werkelijk al gemeen bekend, men zou er wel meer van gehoord hebben. Maar waarom stond daar dan niemand op om don heer Lobman te sommeeren den man te noe men, die dus gesprokon heeft Thans is een blaam geworpen op al dc officieren van het regement, die niet op hen mag blijveu. In De Telegraaf van heden is op verzoek van den heer De Savornin Lobman eon afschrift opgenomen van een schrijven door hem aan don kolonel-com mandant van het regiment gericht. Daarin lezeu wy o. a. «Ik meen verplicht te zyn, mijue bedoeling nader toe te lichte», daar bet mij zeer leed zon doen, indien door mijn toedoen op dat oorps officieren eenige smet, hoe goring ook, geworpen werd. Welke de juiste woorden door my, iu oen met luit. Lans dorp, voor de vuist gehouden gesprek gebezigd, geweest zyn, zou ik uiet moer kunnen verklaren, Toen de voortduring van don Dienstplichtbond be pleit werd, o. a. op grond van veel belangstelling, heb ik, schoon warm voorstander van den Bond, aangevoerd, dat de belangstelling in den persoonlij- kou dienstplicht niet bij alle officieren bestoud daarbij kwam mij een gesprok voor den geest, waarin een officier blijkbaar schertsenderwijs, iets in den geest, e i«f gebogen hoofd stortte hy, zonder het zelfs te voelen, een' stroom van tranen, die in het water vielen, of door den wind werden verstrooid. Hij werd tot zich zeiven gebraeht, door de voetstappen van verscheidene personen, die de brug overgingen. Hij keerde zich om, eu zag uit de St.-Sebastien-straat, eene welge- k4eede dame, van omstreeks vijftig jaren, komen, die hare sohreden naar de brug richtte. Hy trachtto zijne aandoening te bedwingen, eu eene passende houding aan te nemen met de pet in de hand kwam hij naar haar toe. «Verschoon mij, mevrouw," zeide hij, indien ik het waag u aan te spreken, maar I" Hij kon niet voortgaan, daar hy hevig begon te snikken. «Wat scheelt u?" zeide de dame verwonderd eu zeer getroffen. «Als ik mij niet bedrieg, zyt gij de brave en moedige heitelkunstenaar, die voor «enige jaren zyne werkplaats over mijn huis had." De arme man knikte toestemmend want hij bad het gebruik der spraak nog niet wedergekregeu. «En wat is er toch geworden vau uwe brave vrouw, vau uwe kindereu, wier fatsoenlijke kleeding en uitstekende netheid, ik altijd zoo bewonderde P" «Zij leven allen, mevrouw.... Maar.... de ellende verbant mij.... En.... alsof deze smart niet bitter ge noog ware, kuuuen zij my niet allen volgen De zen morgen te 10 ure, vertrekt het vijfde transport kolonialen naar Algiers, en wy maken een gedeelte daarvan uitO, mevrouw wat is de dag ver„ als in hel verslag vermeld, gezegd had. De verslag gever heeft dit zeer tot myn leedwezen, als ernst opgevat, geheel tegen mijne bedoeling." De Redactie van De Telegraaf komt tegen deze woorden op en sohryft «Wij hebben geon reden om te twijfelen aan de juistheid van het verslag der bedoelde vergadering van deD «Dienstplichtbond," opgenomen iu ons nom- mer van 19 Januari j.l. „De Telegraaf is niet het eenige dagblad, dat op die vergadering vertegenwoordigd was. Andere dag- bladen hadden daar oveneens verslaggevers, en heb ben daar eveneens de bowering van den heer De Savornin Lohraan Jr. vermeld: Het Vaderland in zijn tweede blad van Vrijdag 20 Januari, hbt Alge meen Handelsblad in zijn ochtendblad van 19 Januari. Het Vaderland in zijn eerste blad van 21 Jan. komt op de zaak terug, en vraagt meer licht. Wy dringen eveneens daarop aan, vooral nu de heer De Savornin Lobman in bovenbodoeld schrijven aan den kolonel der grenadiers zich tracht lo verschuilen achter een verslaggever van De Telegraaf." Ter voorkoming van misverstand merken wy op, dat de heer Lobman hier budoeld is do heer De Savornin Lobman Junior, de zoon des oud-ministers, die voor zijn eigen nummer als milicien by het Regiment Gren. en Jagers heeft gediend. 'En-keizerin Eugénie- Uit Londen sohryft men aan de Arnh. Ct. het volgende Sedert eenige dngen hebben vorst, sneeuw en dooi in Londen om den voorrang geworsteld, met het gevolg, dat eene chocoladekleurige modder de stad er allervuilst doet uitzien. Hoewel de temperatuur heden betrekkelijk hoog is, heeft de stad nog lang niet haar winterkleed afgeschud. In enkoio voor steden zij» do onbegane plaatsen uog met sneeuw bedekt en de schaatsenwedstrijd te Welsh Harp, die uwen landgenoot Eden den held van den dag ge maakt hoeft, geeft ons nog duidelijk genoeg den indruk, dat Januari niet met zich Iaat spotten. De omnibussen en cabbies doen goede zaken, want zelfs in het aristocratische Kensington zijn de stralen en voornamelijk do kruispunten onbegaanbaar. En toch weerhield die toestand slechts weiuigen om gisteren avond in de prachtvolle, reusachtige Albert Hall eene uitvoering van de Royal Choral Society bij te wonen, die door ex-keizerin Eugénie, voorheen van Frankrijk, en haar gévolg met een bezoek vereerd werd. Behalve het eerste en tweedo gedeelte vau Haydn's die Schöpfung, door meer dan 1000 execu tanten op eene onverbeterlijke wyze vertolkt en door wereldberoemde solisten, nis miss Pulisser en de hee- ren Watkin Mills eo Ben Davies, tot hot volste recht gebracht, vormde eene nieuwe mis van me juffrouw Smyth, aan Eugénie opgedragen, het hoofd doel van hot bezoek van de vorstelijke bannelinge, aan wie Koningin Victoria hare loge had afgestaan. Aan de beleefdheid van den secretaris der Koraal- vereeniging had uw correspondent hot te danker, (lat voor hem twee plaatsen tegenover de koninklijke loge worden gereserveerd, waardoor hij het beste gezicht op de voormalige keizerlijke gebiedster bud. Klokke acht richtten zich alle oogen op de koninklijke loge en spoedig daarna verscheen do Keizerin met haren kapelaan en haar gevolg. Een applaus bewees hoe men hier met de gevallen Kei zerin symphatiseerd, en nadat de kapelmeester Joseph Barnby zijn zetel beklommen had, nam du uilvoering schrikkelijk, waarop men voor eeuwig vaarwel zegt aan zyn geboorteland, zijne vrienden, aan al wat men op aarde kent. Met liefde zou men zelfs den grond ku8seu, die ons tot heden heeft gedragen. Hoevele, misschien reeds lang vergetene omstandig heden, toon nauwelijks opgemerkt, komen in ons ge heugen terug, ei.worden ons byna liefJa, mevrouw,, zoo heeft ook mijn geheugen, dat geheugen des har te^, welks ontwaken zooveel aandoening veroorzaakt, my de gelukkige dagen herinnerd, toen uwe toege- neguue blikken zich zoo welwillend op mjjne kinderen heohtten. Het scheen ray toe, als hoorde* ik u nog zeggen, terwijl gij hen streeldet: «Wat zijn dat lieve kinderenwat zijn zij zindelyk en net 1 Wat hebben zij goede en eerlijke oudere I Welke bra/e lieden!" wat zwol mijn hart dan van trotschbeid,, als ik de kindoren en hunne werkzame moeder aan zag. Sedert zijn vele jaren verloopen, en va» den tyd dat wij niet meer tegenover n wonen, hebben wij n niet meer ontmoot. Op hot oogenblik van mij» vertrek heb ik mij u herinnerd, mevrouw 1 mijn daukbaar hart heeft behoefte gevoeld, nog eens uwen welwilleuden blik te zien, dien ik nooit weder zal ontmoetennog eens uwe zachte stem te hooren, welke iederen dag mijne kinderen door liefkozende woorden scheen te zegenen. Daar ik wist. dat gij iederen morgen deze brug overgaat, om naar de kerk Sint-Ambroise te gaan, heb ik hier op u gewacht, in. de hoop dat gy mijn afscheid zoudt aannemen. Hordt oer co! yd.) een aanvang. Geen oog richtte Eugénie van de execu tanten af; de mis trok hare volle anudaoht. Het kwam mij zoo voor dat nu eens het zachte en droomerige, dan weder het stormachtige in de muziek indruk op haar maak to en dat zy al die passages met haar wisselvallig leven in verband bracht. Stom eu zwygeixl zat zij daar, sleohts in de tusschenbedry ven met haar kapelaan een paar woorden wisselend. Kommer en teleurstelling lagen op haar gelaat te lezen, waaruit de trekken van vroegere schoonheid nog duidelyk her kenbaar zyn Het was alsof de nachtelijke duister nis om haar beeudwaalde, of alsof zij in een schim menrijk verplaatst was. Die ongelukkige, moet men geen medelijden met haar goroelen, die eertijds be mind en uangeboden door het wispelturige Fransche volk, thans door hou, helaasbijna verfoeid wordt Eens de toongeefster op het gebied van mode, tijdens de gelukkige dagen van het Keizerrijk de vrouw, wior ryke gewaden, kostbare kanten en zeldzame edelgesteenten de afgunst van vorstinnen en prinsessen opwekten, thans een eenvoudig zwart kleed, hot zinue- beeld van droefheid en smart, omhangen met e<*n kanten maniille, een symbool van geduld en beproe ving. Haar Keizerrijk verdween gelijk een schooue Zomer, haar echtgenoot en zoou zijn haar ontnomen en hare vrienden zijn, zooato het gewoonlijk gaat, vyandeu geworden. Slechts van Koningin Victoria geniet zij vriendschap en gastvrijheid; bij haar brengt zy dikwerf eenige aangename dagen door, die, voor geno over het algemeen lang en vervelend zijn. Reeds dikwijls had ik my voorgenomen, om u iets over haar bui tenverblijf te Carnborough mede te deelou, doch nimmer ben ik de de gelegenheid geweest otn haar een ambtelijk bezoek te brengen. Thans stond of zat zij met haren slanken vorm voor mij, hoewel haar middel veel van de bekoorlijke lynon verloren heeft. Heur haar is zilvergrijs geworden, hare ingevallen wangen zijn gerimpeld, tranen van droefheid hebben den glans van hare oogen weggevaagd, hoewel haar mond nog steeds op vastberadenhuid wijst en niet weinig de intrigaute verried. Haar zwart eenvoudig hoedje wilde maar weinig by dit alios passen en ik moet eerlijk bekennen, dat zij een sterk coutrast vormde met die beschrijvingen die Sameroff van baar gegeven heeft of van dit gelaat, dat Winterhalter's penseel zoo keurig op doek gebracht heeft eene jonge, zeldzaam schooue vrouw met lieflijke Spuansche gelaatstrekken, met een gulden haardos, schouders die glimmen gelijk gepolijst mar mer en oogen van Verrukkelijke schoonheid en betoo- verende uitdrukking Eugénie in bare gelukkige dagen. Het kwam mij alles zoo vreemdsoortig voor, dat ik mij onwillekeurig John Burke's versregel her innerde: „Wat shadows we are and what shadows we pursue! No het eerste gedeelte vau die Schüpfung, dat ook op haar een bijzondere indruk scheen te maken, en wie gevoelt zich niet door (let kunstproduct van Haydn medegesleept? vertrok zij met haar gevolg om den volgenden dag haar kluizenaarsleven op haar prachtig buitenverblijf te Carnborough, opnieuw aan te vangen. Daur is zij met hare levensbeschrijving bezig, waaraan dagelijks eenige bladen toegevoegd worden. Doch nimmer heeft iemand er een blik in kunnen werpen, zoo zorgvuldig wordt bet bewaard. Eerst dan, wanneer de hand, die het beschrijft verstyfd is, wanneer de glansvolle oogen van voorheen voor immer verduisterd zijn, zal het nageslacht over die ongelukkige, to vroeg veroordeelde vrouw kunnen oordeelen, doch nie. minder zal hel kunnen uitroepen: Sic transit gloria mundi. De heer Van Houten heeft weder by de wetge vende macht aanhangig gemaakt ziju voorstel van wet tot uitbreiding en nadere reg. ling van het recht van onteigening ten algeineenen nutte door gemeen tebesturen, gewijzigd naar de opmerkingen der Tweede Kamer. In het gebruik vau het recht van initiatief ziet hy een aanleiding om de Regeering bij den wetge- venden arbeid door actieve medewerking te steunen. Hij verdedigt tegenover de bedenkingen het ontwerp in verband met de Grondwet en met hot onteige- ningsreoht. Hij ontkent inbreuk te willen maken op hot stolsel van den bijzondere» eigendom, ook z. i. de hook'toen onzer geheele samonleving. Het ontwerp is alleen gericht tegen het streven om den grondeigendom te brengen in handen hetzij van den 8taat, hetzij vun de gemeenten, waaruit tevens blykt de ongegrondheid der verdenking, als ware hy voor stander der landnationalisatie. Zyn voorstol beoogt te regelen de gevalled waarin, eu de voorwaarden waaronder onteigening zal mogen plaats hebben en het is ef verre van af, om dö exploitatie van den bodem te willen brengen in handen van Staats werk volk of domeinpaebters. Zelfs geeft het den eigena ren meer waarborgen, dan waarop zij strikte roebts- «Hüspruak hebben. Hij ineent dat, uis het voordeel van den gedwongon rechtsovergang niet zoo groot is, dat ruime schadevergoeding kan plaats hebben, onteigening liever achterwege moet blijven. In ver band met de maatschappelijke behoefteu, meent ook hij dat gemeentebesturen de toepassing dezer wet ter verkrijging van goede en gezonde woniugen, ook voor de minder gegoede bevolking, gepaard moeten laten gaan met krachtige toepassing van het recht van onbewoonbaarverklariug, omdat hij iu den ver hoogden woningstandaard een grootou hefboom van alle bezwaren ziet. Hij verwacht ook, dat de door hem voorgestelde -regeling aan de bevolking gelegen heid zal verschaffen werk te vinden. Hy kan geen gevo'g geven aan den wlensch om zijn ontwerp vast te knoopen aan een gehëele herziening der onteige- nings-wetgeving, en verklaart de meest bestreden onderdooien uiet te kunnen weglaten. In zijn nieuwe memorie van toelichting geeft hij vervolgens eon uiteenzetting van d.e pconomischo beginselen van verre strekking, van de geheele ontwikkeling onzer maatschappij, welke het ontwerp belichaamt. Toch heeft hij eenige wyzigingea aangebracht. Zoo wordt geruststelling gegevuu aan hen, die vree- zon uit woniugen. waarvoor zij bijzondere gehecht heid koesteren, verjaagd te kunnen worden. Het hoogste gerechtshof in Duitsohland hoeft zich moeten bezig houden met een strafvervolging wegens het wegnemen van een bloem. Een 65-jarige niet onbemiddelde weduwe had op een kerkhof van een omtuiud graf een bloem weggenomen en die op het graf van haren man gelegd. Zij werd vervolgd en wegens schending van een graf tot 2 dagen gevangenisstraf veroordeeld. Zij kwam in cassatie by het Hooggerechtshof, en dit was vau oordeel dat niet het Strafwetboek, maar hei reglement op land bouw en boschwezen (vclddiefstal) toepasselijk was. Dat nam ook de rechter aan naar wien do zaak verwezen werd, ul. dat bloemen niet een deel van het graf uitmaken. De dame kwam er nu af met een boete van 10 mark. De treinbotsing by Alton, op den C^veland Cincinnati Ohio St. Louia-spoorweg, is een ontzettend ongeluk geweest. De machinist vun den sneltrein, welke in den goederen trein gereden was, kon zich uiet uit de verbrijzelde wagens bevrijden en hij kwam om het leven in de vlainmou van den bran denden trein. Men ging zoo spoedig mogelyk aan hot werk om den weg weder vrij te maken en den brand te stuiten, toen de vlammen naar eenige petroleum-reservoirs oversloegen, waarop eon hevige ontploffing volgde en 1600 hectoliter brandende petroleum omhoog spoot, op en over de menigte hulpers en nieuws gierigen. Ver over de hoofden dier mensclien heen spoot de braudende olie, tot in het dorp, waar zij door de straten vloeide eu vlammende poelen vormde. Vele vluchtenden zagen zich deu uitwog afgesuodeh door den vlammenstroom. Men zag er die radeloos uiet brandende kleedereri heen en weerliepen en een toevlucht zooliteu in het water of in het naburige bosch, of neervielen met jammorlijko brandwonden. Ër werden in het geheel 8 mensclien gedood, 11 doodelijk gewond eu 83 meer of minder ernstig gekwetst. De Haarl. Ct. bevat het volgende: De uitslug van den internationalen wedstrijd door de Hetropolitaansche Schaatsenrijders Associatie» uitgeschreven en Donderdag op hot meer van Welsh Harp, te Hendou by Londen, over eon afstand van 400 M. gehouden is bekeud. Do tijden waarin de baan werd afgelegd waren als volgt: i ste prijs Edeu ?n 40.2/3 s., 2de prijs Aveling in 41.3/5 s.. 3e prijs Houtman in 41.4/5 s., Het was een rechte baan, doch het ys was ten gevolge van den dooi slecht en het rijden giog tegen den wind. De pryzeu bestonden iu een gouden, zilveren en bronzen medaille. Zaterdag 1.1. zoude nabij Cambridge de Internatio nale wedstrijd plaats hebben om do «Prins van Oranje- cub« over een afstand van een Engelsche niyl, de beker die verleden jaar door Edeu was gewouneu eu die telken jare opnieuw aan den prijswinner van dut jaar wordt toegekend Aan dezen wedstrijd is evenwel d .or do Hollanders geen deel genomen. De heer Eden, die weder uit Engeland te Hparlem is teruggekeerd, deelde ons de reden daarvan mede. Reeds ten vorigeD jaren had hij gewaarschuwd niet meer te zullen mederijden als (le baan niet behoor lijk afgebakend werd. want dat de inrichting, zooals die was, voor de ryders uiterst gevaarlijk was. Wal toch is het geval. Over een afstand 400 M. wordt de broede baan in tweeën gescheiden door pene reoks tonnen, ter weerszijden waarvan de beide rijders gelijktijdig en in dezelfde richling «starten». Voor dezen strijd over 1600 M. moest dus de baan 4 maal afgelegd worden. Telkens aan bet einde gekomen moest om de tonnen gezwenkt worden, en als nu de rijders daar tegelijk aankomen, was er dus alle kans dat zij tegen elkander opreden, zoonis dan ook wer kelijk dit keer weder geschied is. Aan een veranderen van do baan was, ook om den slechten toestand van het ys, geen denken, zdo- dat zoowel Eden als Houtman eu ook de 8e Hollander, Rodeuhuis, besloten niet mede te doen. Sleohts een 6- of Stal ryders hebben toen om den cup gedougen, die aan Aveliug ten deel viol. Overigens roemde de heer Eden de ontvangst onzer landgenooten in Engeland; Zaterdag na afloop van den strijd, namen zij deel aan een schitterend gast maal, dat in Holborn Restaurant te Londen aange boden werd. Een ieder zal natuurlijk don heer Eden en onze overige landgenooten gelijk geven, dat zy bezwaar maken op een onveilige baan te rijden. Maar ou- willekourig rijst bij ous do vraag: Zou het niet ver kieslijk zijn, dat eon «World Champion» gedarende bijv. een jaar gausch niet aan wedstrijden deelneemt? Wij zouden liet denkbeeld ann hot bestuur der In ternationale Schaatsenrydere-Unio in ovorweaing willen geveu. Ons dunKt, als men volgens de daar voor gestelde regelen als Wereld-Kampioen is aange wezen, dan moet men gedurende eouigeu tijd »on- sohendbaar" verklaard worden. Do waarde van de regeling zoude verhoogd worden als raon deu We reld-Kampioen verbood godureodo bijv. een jaar zich met Biidercn te meten. Behalve misschien in i>y- zondore gevallen. De Figaro geeft eenige nienwe onthullingen om trent Panama. De overeenkomst, waarbij Herz zich vorbond voor 10 millioen te zorgen, dat eene wet lot goedkeuring dor lotery-loeniug werd ingediend, was aangogaau nadat de stappen gedurende 13 maanden door do Panaraaraaatschappij bij de Rogeering gedaan, vruchteloos waren gebleven. Binnen veertien dagen nadat de beide De Lesseps eu De Reinaoh zich tot betaling der 10 millioen verplicht hadden, was ook de wet ingediend, en wei nadat aan Buïhaut een millioen was beloofd. Herz vroeg toen zijn 10 millioen, maar De Les seps weigerde. De wet was nog niet aangenomen. Maar daarvoor te zorgen lag niet in de afspiaak. In de overeenkomst was slochts sprake van inditn- ning. Herz kreeg toen 600.000 fruncs als schade vergoeding. Om do goodkeuring der Kamer te krijgen ging Arton aun hot werk met het bekende gevolg: de Kamer drong er 1888 op aan het twee jaar te voren teruggetrokleen ontwerp opnieuw in te dienen en het werd aangenomen. Herzoischte opnieuw betaling der 10 millioon en dreigde met volledige openbaarmaking. Achtereen volgens kreeg hy 1, 2, en nog eens 2 millioen. Onderlussohen waren De Lesseps byuji geheel ge ruïneerd, maar Herz stelde Do Reinach alleen aan sprakelijk voor het ontbrekende. Herz veruam toon dat De Reinach ftin de Pana- raamaatsohappij 3,300,000 fre. had ontvangen van welk bedrag Horz 2 milloen hml gekregen. Deze boweorde ditt het volle bedrag voor hem bestemd was geweest. Do Reinaoh dieteerde daarop do door Andrieux bekend gemaakte lijst van aan do parleinonlsloden betaalde bedragen en deed deze door Cleinenouea aan Hora toekomen. Clemenceau ontkent iets van deze lijst te weten, maar Vidi gelooft dat verhaal van Stophane waar is. Hy vermood echter dat de lijst in twee omslagen zat, en dat Clemcnceau den binnensten omslag aan Herz heeft gegeven, zonder den inhoud to kennen. De bekende bezoeken door De Reinach den dag vóór zijn dood in gezelschap van Clemencesu en Rouvier bij Herz en Constant gebracht, zouden po gingen zijn geweest om deze lijst terug te krygen. De Figaro doet ook op den president weder een nieu-*'1 wen aanval. »Een soldaat!" roept Jules Delafos3e in de Figaro. «Een soldaat in plaats van een nutteloozon Curnot. Deze zou de roaoht hebben om aan het parlementaire geknoei een eind te maken, maar hy blijft onbe weeglijk zitton in zijn tempel van heiligheid en past wel op dat hij er geen oogenblik uitkomt. «Zeker is het waar, zegt de Delafosse, dat noch bot keizerryk, noch het koningschap een Panama schandaal zouden hebben overleefd, maar dat de Republiek het wel scbynt te kunnen, ligt waarlijk niet aan haar, maar aan het Fransche volk. Het is een treurig teeken van den ellendigen toestand, waarin hot geraakt ia, dat men niet eens meer veront waardig is over al de schandalen, die raon te zien krygt. De Fianschen staan te kijken naar het voorbij trekken van die reeks van onzedelijke knoeieryen als een os die een trein ziet voorbij snorren. »Er is nog sleohts één zaak, die niet bezoedeld is: de militaire eer van Frankrijk. Daarom kan alleen een soldaat den toestand zuiveren."

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1893 | | pagina 2