Bnltenlanilsch overzicht.
protesteerd. Waarom de commissie dit geheim hou
den wilde, is onduidelijk. Deze behandeling zal ze
ker weder veel geschrijf in do sportwereld veroor
zaken, ovenals de Keulsche troebelen den vorigen
zomer.
Het begiu van den avond was echter zeer gezellig
geweest. De heor W. li. Muiier bedankte o. a. als
voorzitter van den Internationalen schaatsenrijders-
boud der Berlijusche Voreenigingen, want al waren
hij eu do hoer I'rins volstrekt niet tevreden goweest
over de baan, hij was overtuigd dat alle mogelijke
moeite er aan besteed was.
De heer Dr. Bohn wijdde ook nog eenige woorden
aan wijlen jhr. de Salis, dien bij als eerste persoon
op het gebiod van schaatsenrijden beschouwde, en
vergeleek met hem den heer Ary Prins, die op zoo
waardige wijze er naar streeft, hel werk van zyn
voorganger te voleinden. Hij eindigde mot een glas
te ledigen op Nederland, als de toonaangevende na
tie op het gebied van schaatsenrijden. Jammer, dat
de feoslvrougde door eene kleinigheid verstoord werd.
Te Londen stond eenige dagen geloden zooals wy
hebben gemeld, iemand terecht, beschuldigd 4 ka
narievogels ter waarde vart 6600 gulden gestolen te
hebben. Die prijs wekte aandacht en er word te
Louden druk over het geval gesproken.
Eon correspondent van de St. James's Gazette
bezocht den eigenaar Thomas Heath en had toen ge
legenheid een kijkje te nomen in de groote kana-
riekweekerij van dezen hoer. Thomas Heath is
twaalf jaar geleden begonnen met het kweeken van
kanaries. Hij zendt zijn vogels naar de verschillende
tentoonstellingen van pluimgedierte.
Menigmaal had hij het geluk flinke prijzen te be
halen. To Islington bijv. verwierf hij met dertien
vogels 12 eerste prijzen. Die prijzen wisselden af
tusschen 12 en 180 gulden, Ook met den verkoop
der diertjes werd soms flink geld verdiend. Zoo
werden er bijv. 2 kanaries naar Australië gezonden
tegen den prijs van 600. In 1891 kreeg Heath
voor 3 vogels 1104. Volgens Heath zijn er in
Londen niot minder dan 10,000 kanaries, waarvan
bij er 300 heeft. Deze 300 vogels worden in twee
groote kamers bewaard en verzorgd. In de eene
kamer vliegen de vogels vrij rond. In de andere
zijn zij opgesloten in vierkante, zwart gevernisto
kooien, met witte gordijntjes. Alles getuigt van
groote zindelijkheid. De kamers worden verwarmd
door gaskachels en de temperatuur wordt op 50°
Celsius gehouden.
Tal van aardige bijzonderheden werden door do
heer Heath medegedeeld omtrent het broeden der
kanaries. Hij had in zijn kamer niet minder dan
10 verschilleude soorten vati kanaries en niet een
dezer vogels was van do Canarische eilanden afkom
stig. De vogels van die eilanden zyn groen. De
heer Heath bml ook groene kanaries en deze werden
gebruikt om de gele klour bij de volgeude kanarie-
geslachte te handhaven. Als gele kanaries roet gele
paren, dan worden de jongen liehtgeel en ten slotte
zouden er witte kanaries verkregen worden. Ër
bestaan ook Dastaaad-kauaries, maar deze zijn ont
staan door hot paren vau een vlas- of goudvink met
een kanarie. De heor Heath houdt zorgvuldig aan-
teekening als tot paren oen mannetje en een wijfje
te zamen worden gebracht. Zoo waren er bijv. 26
Maart twee in elkanders gezelschap gezet. Het eerste
eitje werd 13 April gelegd. Dit eitje werd wegge-
aten verblijven, en had hy zijne meubelen ingehouden.
Tpen de drie meisjes haren vader zagen binnen
reden, uitten zy een kreet van vreugde. Eindeiyk
zou men dan eenig voedsel nuttigen, en daarna zou
de slaap de smart doen vergeten. Maar tonder te
spreken, of zelfs zijne kinderen aan te zien, zette do
arme vader rich neder, en leunde, tot oudersleuning
vau zyn hoofd, op de tafel, wolke dien avond ledig
zou blijven. Do tranen stroomden spoedig op zyne
vermagerde handen, die door eene langdurige rust,
hunne vroegere witheid hadden herkregen.
De jouginan naderde hem.
«Kom, vader, wij moeten mannen zijn," zeide hy,
eu drukte hem du hutd.
»Ja, Henri, ik ben man. maar ik ben ook vader."
«Kom, omhels uwe kinderen," zoide de oudste
dochter, terwijl de jongste het kale hoofd van haren
vader teeder kuste.
Het andere meisje bewoog zich niet.
«Welk een bestuao," zeide zy.
Dit was de eenige klacht welke men,op de vliering
boorde.
Twee maanden later, op den 26sten October, des
morgens te zeven ure, stond do werkman op de brug,
die de Sint-Sebastien-9traat ia twee gedeelten scheidt.
Zijne oogen richtten zich beurtelings naar de beide
zijden der straat, de kaai Jommapes en Valmy, en,
zoover hij kon, naar hot kanaal Sint-Martin. Hy
was verplioht zich aan de leuning vast te houden,
•ls z.jne blikken op de Juli-koiom rusten. Met
nomen en de vogel legde 14 April het tweede eitje,
dat ook weggehaald werd, en 15 April het derde.
In den avond van 15 April werden die 3 eitjes
weder in het nest gelegd en den 16de legde de vo
gel het vierde eitje. Hiermede was het gewone ge
tal bereikt. Uit deze 4 eitjes kwamen 29 April
twee jonge vogeltjes. Niet alleen zindelijkheid, wat
betreft de kooitjes, maar ook wat de veeren van de
kanaries aangaat, is volgens den heer Heath een
noodzakelijke vereisohte om de dioreu in Hinken
staat te houden. De heer Heath neemt dan ook
zoo nu ea dan een vogeltje uit het hok om hot met
een zacht borsteltje de veeren schoon te maken.
Soms worden do vogels gewasschen. Dit geschiedt
mot een sponsje eu eenig zeepwater. Om te voor
komen, dat do veertjes hard opdrogen, krijgt het
vogeltje een met boter doortrokken papier of lapje
om. Om de diertjes goed gezond te houden, moet
er op drie zaken gelet worden. Ten eerste, gelijk
matige temperatuur; ten tweede zindelijkheid en ten
derde vorscheidenheid va» voedsel. Do heer Heath
geeft zijn vogeltjes: hennepzaad, stukjes ei, knap
koek, biscuits, koude gekookte rijst, stukjes appel
enz. Hy hoeft opgemerkt, dat het beter is de vloer
tjes der kooien met rysldoppen te bestrooien, dan
met zand. Gebruikt men echter zaï.d, dan behoort
het fijn zand van het sirand der zee te wozen.
Het Vaderland schrijft
Men heeft gisteren in een verslag over een ver
gadering van den Dienstplichtbond te Amsterdam
kunnen lezer., dal volgons den heer Savornin Lobman
de onverschilligheid voor onze nationaliteit allerwe
gen aan 't licht kwam, zoodat hij zelfs «dames en
een officier van het Kon. regiment grenadiers en
jagers had hooren verklaren, er niets om te geven
of zij Duitscher of Nederlander waren, wanneer zij
't maar goed hadden."
Wat ons bevreemdt, is, dat deze mededeoling daar
zoo leuk werd opgenomen. Werd hier oen algemeen
bekend feit vermeld, dat de op hoorders weinig in
druk maakte Ons was het niot ter oore gekomen,
dat een officier van de grenadiers en jagers zich in
dier voege heeft uitgelaten. Ware dit werkelijk al
gemeen bekend, men zou er wel meer van gehoord
hebben. Maar waarom stond daar dan niemand op
om don heer Lobman te sommeeren den man te noe
men, die dus gesprokon heeft Thans is een blaam
geworpen op al dc officieren van het regement, die
niet op hen mag blijveu.
In De Telegraaf van heden is op verzoek van den
heer De Savornin Lobman eon afschrift opgenomen
van een schrijven door hem aan don kolonel-com
mandant van het regiment gericht. Daarin lezeu
wy o. a.
«Ik meen verplicht te zyn, mijue bedoeling nader
toe te lichte», daar bet mij zeer leed zon doen,
indien door mijn toedoen op dat oorps officieren
eenige smet, hoe goring ook, geworpen werd. Welke
de juiste woorden door my, iu oen met luit. Lans
dorp, voor de vuist gehouden gesprek gebezigd,
geweest zyn, zou ik uiet moer kunnen verklaren,
Toen de voortduring van don Dienstplichtbond be
pleit werd, o. a. op grond van veel belangstelling,
heb ik, schoon warm voorstander van den Bond,
aangevoerd, dat de belangstelling in den persoonlij-
kou dienstplicht niet bij alle officieren bestoud daarbij
kwam mij een gesprok voor den geest, waarin een
officier blijkbaar schertsenderwijs, iets in den geest,
e i«f
gebogen hoofd stortte hy, zonder het zelfs te voelen,
een' stroom van tranen, die in het water vielen, of
door den wind werden verstrooid. Hij werd tot zich
zeiven gebraeht, door de voetstappen van verscheidene
personen, die de brug overgingen. Hij keerde zich
om, eu zag uit de St.-Sebastien-straat, eene welge-
k4eede dame, van omstreeks vijftig jaren, komen, die
hare sohreden naar de brug richtte. Hy trachtto
zijne aandoening te bedwingen, eu eene passende
houding aan te nemen met de pet in de hand kwam
hij naar haar toe.
«Verschoon mij, mevrouw," zeide hij, indien ik
het waag u aan te spreken, maar I"
Hij kon niet voortgaan, daar hy hevig begon te
snikken.
«Wat scheelt u?" zeide de dame verwonderd eu
zeer getroffen. «Als ik mij niet bedrieg, zyt gij de
brave en moedige heitelkunstenaar, die voor «enige
jaren zyne werkplaats over mijn huis had."
De arme man knikte toestemmend want hij bad
het gebruik der spraak nog niet wedergekregeu.
«En wat is er toch geworden vau uwe brave
vrouw, vau uwe kindereu, wier fatsoenlijke kleeding
en uitstekende netheid, ik altijd zoo bewonderde P"
«Zij leven allen, mevrouw.... Maar.... de ellende
verbant mij.... En.... alsof deze smart niet bitter ge
noog ware, kuuuen zij my niet allen volgen De
zen morgen te 10 ure, vertrekt het vijfde transport
kolonialen naar Algiers, en wy maken een gedeelte
daarvan uitO, mevrouw wat is de dag ver„
als in hel verslag vermeld, gezegd had. De verslag
gever heeft dit zeer tot myn leedwezen, als ernst
opgevat, geheel tegen mijne bedoeling."
De Redactie van De Telegraaf komt tegen deze
woorden op en sohryft
«Wij hebben geon reden om te twijfelen aan de
juistheid van het verslag der bedoelde vergadering
van deD «Dienstplichtbond," opgenomen iu ons nom-
mer van 19 Januari j.l.
„De Telegraaf is niet het eenige dagblad, dat op
die vergadering vertegenwoordigd was. Andere dag-
bladen hadden daar oveneens verslaggevers, en heb
ben daar eveneens de bowering van den heer De
Savornin Lohraan Jr. vermeld: Het Vaderland in
zijn tweede blad van Vrijdag 20 Januari, hbt Alge
meen Handelsblad in zijn ochtendblad van 19 Januari.
Het Vaderland in zijn eerste blad van 21 Jan.
komt op de zaak terug, en vraagt meer licht. Wy
dringen eveneens daarop aan, vooral nu de heer De
Savornin Lobman in bovenbodoeld schrijven aan den
kolonel der grenadiers zich tracht lo verschuilen
achter een verslaggever van De Telegraaf."
Ter voorkoming van misverstand merken wy op,
dat de heer Lobman hier budoeld is do heer De
Savornin Lobman Junior, de zoon des oud-ministers,
die voor zijn eigen nummer als milicien by het
Regiment Gren. en Jagers heeft gediend.
'En-keizerin Eugénie- Uit Londen sohryft men aan
de Arnh. Ct. het volgende
Sedert eenige dngen hebben vorst, sneeuw en dooi
in Londen om den voorrang geworsteld, met het
gevolg, dat eene chocoladekleurige modder de stad
er allervuilst doet uitzien. Hoewel de temperatuur
heden betrekkelijk hoog is, heeft de stad nog lang
niet haar winterkleed afgeschud. In enkoio voor
steden zij» do onbegane plaatsen uog met sneeuw
bedekt en de schaatsenwedstrijd te Welsh Harp, die
uwen landgenoot Eden den held van den dag ge
maakt hoeft, geeft ons nog duidelijk genoeg den
indruk, dat Januari niet met zich Iaat spotten. De
omnibussen en cabbies doen goede zaken, want zelfs
in het aristocratische Kensington zijn de stralen en
voornamelijk do kruispunten onbegaanbaar. En toch
weerhield die toestand slechts weiuigen om gisteren
avond in de prachtvolle, reusachtige Albert Hall
eene uitvoering van de Royal Choral Society bij te
wonen, die door ex-keizerin Eugénie, voorheen van
Frankrijk, en haar gévolg met een bezoek vereerd
werd. Behalve het eerste en tweedo gedeelte vau
Haydn's die Schöpfung, door meer dan 1000 execu
tanten op eene onverbeterlijke wyze vertolkt en door
wereldberoemde solisten, nis miss Pulisser en de hee-
ren Watkin Mills eo Ben Davies, tot hot volste
recht gebracht, vormde eene nieuwe mis van me
juffrouw Smyth, aan Eugénie opgedragen, het hoofd
doel van hot bezoek van de vorstelijke bannelinge,
aan wie Koningin Victoria hare loge had afgestaan.
Aan de beleefdheid van den secretaris der Koraal-
vereeniging had uw correspondent hot te danker,
(lat voor hem twee plaatsen tegenover de koninklijke
loge worden gereserveerd, waardoor hij het beste
gezicht op de voormalige keizerlijke gebiedster bud.
Klokke acht richtten zich alle oogen op de
koninklijke loge en spoedig daarna verscheen do
Keizerin met haren kapelaan en haar gevolg. Een
applaus bewees hoe men hier met de gevallen Kei
zerin symphatiseerd, en nadat de kapelmeester Joseph
Barnby zijn zetel beklommen had, nam du uilvoering
schrikkelijk, waarop men voor eeuwig vaarwel zegt
aan zyn geboorteland, zijne vrienden, aan al wat
men op aarde kent. Met liefde zou men zelfs den
grond ku8seu, die ons tot heden heeft gedragen.
Hoevele, misschien reeds lang vergetene omstandig
heden, toon nauwelijks opgemerkt, komen in ons ge
heugen terug, ei.worden ons byna liefJa, mevrouw,,
zoo heeft ook mijn geheugen, dat geheugen des har
te^, welks ontwaken zooveel aandoening veroorzaakt,
my de gelukkige dagen herinnerd, toen uwe toege-
neguue blikken zich zoo welwillend op mjjne kinderen
heohtten. Het scheen ray toe, als hoorde* ik u nog
zeggen, terwijl gij hen streeldet: «Wat zijn dat
lieve kinderenwat zijn zij zindelyk en net 1 Wat
hebben zij goede en eerlijke oudere I Welke bra/e
lieden!" wat zwol mijn hart dan van trotschbeid,,
als ik de kindoren en hunne werkzame moeder aan
zag. Sedert zijn vele jaren verloopen, en va» den
tyd dat wij niet meer tegenover n wonen, hebben
wij n niet meer ontmoot. Op hot oogenblik van
mij» vertrek heb ik mij u herinnerd, mevrouw 1 mijn
daukbaar hart heeft behoefte gevoeld, nog eens uwen
welwilleuden blik te zien, dien ik nooit weder zal
ontmoetennog eens uwe zachte stem te hooren,
welke iederen dag mijne kinderen door liefkozende
woorden scheen te zegenen. Daar ik wist. dat gij
iederen morgen deze brug overgaat, om naar de kerk
Sint-Ambroise te gaan, heb ik hier op u gewacht, in.
de hoop dat gy mijn afscheid zoudt aannemen.
Hordt oer co! yd.)
een aanvang. Geen oog richtte Eugénie van de execu
tanten af; de mis trok hare volle anudaoht. Het kwam
mij zoo voor dat nu eens het zachte en droomerige,
dan weder het stormachtige in de muziek indruk op
haar maak to en dat zy al die passages met haar
wisselvallig leven in verband bracht. Stom eu zwygeixl
zat zij daar, sleohts in de tusschenbedry ven met haar
kapelaan een paar woorden wisselend. Kommer en
teleurstelling lagen op haar gelaat te lezen, waaruit de
trekken van vroegere schoonheid nog duidelyk her
kenbaar zyn Het was alsof de nachtelijke duister
nis om haar beeudwaalde, of alsof zij in een schim
menrijk verplaatst was. Die ongelukkige, moet men
geen medelijden met haar goroelen, die eertijds be
mind en uangeboden door het wispelturige Fransche
volk, thans door hou, helaasbijna verfoeid wordt
Eens de toongeefster op het gebied van mode, tijdens
de gelukkige dagen van het Keizerrijk de vrouw,
wior ryke gewaden, kostbare kanten en zeldzame
edelgesteenten de afgunst van vorstinnen en prinsessen
opwekten, thans een eenvoudig zwart kleed, hot zinue-
beeld van droefheid en smart, omhangen met e<*n
kanten maniille, een symbool van geduld en beproe
ving. Haar Keizerrijk verdween gelijk een schooue
Zomer, haar echtgenoot en zoou zijn haar ontnomen
en hare vrienden zijn, zooato het gewoonlijk gaat,
vyandeu geworden.
Slechts van Koningin Victoria geniet zij vriendschap
en gastvrijheid; bij haar brengt zy dikwerf eenige
aangename dagen door, die, voor geno over het
algemeen lang en vervelend zijn. Reeds dikwijls
had ik my voorgenomen, om u iets over haar bui
tenverblijf te Carnborough mede te deelou, doch
nimmer ben ik de de gelegenheid geweest otn haar
een ambtelijk bezoek te brengen. Thans stond of zat
zij met haren slanken vorm voor mij, hoewel haar
middel veel van de bekoorlijke lynon verloren heeft.
Heur haar is zilvergrijs geworden, hare ingevallen
wangen zijn gerimpeld, tranen van droefheid hebben
den glans van hare oogen weggevaagd, hoewel haar
mond nog steeds op vastberadenhuid wijst en niet
weinig de intrigaute verried.
Haar zwart eenvoudig hoedje wilde maar weinig
by dit alios passen en ik moet eerlijk bekennen, dat
zij een sterk coutrast vormde met die beschrijvingen
die Sameroff van baar gegeven heeft of van dit gelaat,
dat Winterhalter's penseel zoo keurig op doek gebracht
heeft eene jonge, zeldzaam schooue vrouw met
lieflijke Spuansche gelaatstrekken, met een gulden
haardos, schouders die glimmen gelijk gepolijst mar
mer en oogen van Verrukkelijke schoonheid en betoo-
verende uitdrukking Eugénie in bare gelukkige
dagen. Het kwam mij alles zoo vreemdsoortig voor,
dat ik mij onwillekeurig John Burke's versregel her
innerde:
„Wat shadows we are and what shadows we pursue!
No het eerste gedeelte vau die Schüpfung, dat ook
op haar een bijzondere indruk scheen te maken, en
wie gevoelt zich niet door (let kunstproduct van Haydn
medegesleept? vertrok zij met haar gevolg om
den volgenden dag haar kluizenaarsleven op haar
prachtig buitenverblijf te Carnborough, opnieuw aan
te vangen. Daur is zij met hare levensbeschrijving
bezig, waaraan dagelijks eenige bladen toegevoegd
worden. Doch nimmer heeft iemand er een blik in
kunnen werpen, zoo zorgvuldig wordt bet bewaard.
Eerst dan, wanneer de hand, die het beschrijft
verstyfd is, wanneer de glansvolle oogen van voorheen
voor immer verduisterd zijn, zal het nageslacht over
die ongelukkige, to vroeg veroordeelde vrouw kunnen
oordeelen, doch nie. minder zal hel kunnen uitroepen:
Sic transit gloria mundi.
De heer Van Houten heeft weder by de wetge
vende macht aanhangig gemaakt ziju voorstel van
wet tot uitbreiding en nadere reg. ling van het recht
van onteigening ten algeineenen nutte door gemeen
tebesturen, gewijzigd naar de opmerkingen der Tweede
Kamer.
In het gebruik vau het recht van initiatief ziet
hy een aanleiding om de Regeering bij den wetge-
venden arbeid door actieve medewerking te steunen.
Hij verdedigt tegenover de bedenkingen het ontwerp
in verband met de Grondwet en met hot onteige-
ningsreoht. Hij ontkent inbreuk te willen maken
op hot stolsel van den bijzondere» eigendom, ook
z. i. de hook'toen onzer geheele samonleving. Het
ontwerp is alleen gericht tegen het streven om den
grondeigendom te brengen in handen hetzij van den
8taat, hetzij vun de gemeenten, waaruit tevens blykt
de ongegrondheid der verdenking, als ware hy voor
stander der landnationalisatie. Zyn voorstol beoogt
te regelen de gevalled waarin, eu de voorwaarden
waaronder onteigening zal mogen plaats hebben en
het is ef verre van af, om dö exploitatie van den
bodem te willen brengen in handen van Staats werk
volk of domeinpaebters. Zelfs geeft het den eigena
ren meer waarborgen, dan waarop zij strikte roebts-
«Hüspruak hebben. Hij ineent dat, uis het voordeel
van den gedwongon rechtsovergang niet zoo groot
is, dat ruime schadevergoeding kan plaats hebben,
onteigening liever achterwege moet blijven. In ver
band met de maatschappelijke behoefteu, meent ook
hij dat gemeentebesturen de toepassing dezer wet
ter verkrijging van goede en gezonde woniugen, ook
voor de minder gegoede bevolking, gepaard moeten
laten gaan met krachtige toepassing van het recht
van onbewoonbaarverklariug, omdat hij iu den ver
hoogden woningstandaard een grootou hefboom van
alle bezwaren ziet. Hij verwacht ook, dat de door
hem voorgestelde -regeling aan de bevolking gelegen
heid zal verschaffen werk te vinden. Hy kan geen
gevo'g geven aan den wlensch om zijn ontwerp vast
te knoopen aan een gehëele herziening der onteige-
nings-wetgeving, en verklaart de meest bestreden
onderdooien uiet te kunnen weglaten. In zijn nieuwe
memorie van toelichting geeft hij vervolgens eon
uiteenzetting van d.e pconomischo beginselen van
verre strekking, van de geheele ontwikkeling onzer
maatschappij, welke het ontwerp belichaamt.
Toch heeft hij eenige wyzigingea aangebracht.
Zoo wordt geruststelling gegevuu aan hen, die vree-
zon uit woniugen. waarvoor zij bijzondere gehecht
heid koesteren, verjaagd te kunnen worden.
Het hoogste gerechtshof in Duitsohland hoeft zich
moeten bezig houden met een strafvervolging wegens
het wegnemen van een bloem. Een 65-jarige
niet onbemiddelde weduwe had op een kerkhof van
een omtuiud graf een bloem weggenomen en die op
het graf van haren man gelegd. Zij werd vervolgd
en wegens schending van een graf tot 2 dagen
gevangenisstraf veroordeeld. Zij kwam in cassatie
by het Hooggerechtshof, en dit was vau oordeel dat
niet het Strafwetboek, maar hei reglement op land
bouw en boschwezen (vclddiefstal) toepasselijk was.
Dat nam ook de rechter aan naar wien do zaak
verwezen werd, ul. dat bloemen niet een deel van
het graf uitmaken. De dame kwam er nu af met
een boete van 10 mark.
De treinbotsing by Alton, op den C^veland
Cincinnati Ohio St. Louia-spoorweg, is een ontzettend
ongeluk geweest. De machinist vun den sneltrein,
welke in den goederen trein gereden was, kon zich
uiet uit de verbrijzelde wagens bevrijden en hij
kwam om het leven in de vlainmou van den bran
denden trein.
Men ging zoo spoedig mogelyk aan hot werk om
den weg weder vrij te maken en den brand te stuiten,
toen de vlammen naar eenige petroleum-reservoirs
oversloegen, waarop eon hevige ontploffing volgde
en 1600 hectoliter brandende petroleum omhoog
spoot, op en over de menigte hulpers en nieuws
gierigen. Ver over de hoofden dier mensclien heen
spoot de braudende olie, tot in het dorp, waar zij
door de straten vloeide eu vlammende poelen vormde.
Vele vluchtenden zagen zich deu uitwog afgesuodeh
door den vlammenstroom. Men zag er die radeloos
uiet brandende kleedereri heen en weerliepen en een
toevlucht zooliteu in het water of in het naburige
bosch, of neervielen met jammorlijko brandwonden.
Ër werden in het geheel 8 mensclien gedood, 11
doodelijk gewond eu 83 meer of minder ernstig
gekwetst.
De Haarl. Ct. bevat het volgende:
De uitslug van den internationalen wedstrijd door
de Hetropolitaansche Schaatsenrijders Associatie»
uitgeschreven en Donderdag op hot meer van Welsh
Harp, te Hendou by Londen, over eon afstand van
400 M. gehouden is bekeud.
Do tijden waarin de baan werd afgelegd waren als
volgt: i ste prijs Edeu ?n 40.2/3 s., 2de prijs Aveling
in 41.3/5 s.. 3e prijs Houtman in 41.4/5 s., Het
was een rechte baan, doch het ys was ten gevolge
van den dooi slecht en het rijden giog tegen den
wind. De pryzeu bestonden iu een gouden, zilveren
en bronzen medaille.
Zaterdag 1.1. zoude nabij Cambridge de Internatio
nale wedstrijd plaats hebben om do «Prins van Oranje-
cub« over een afstand van een Engelsche niyl, de
beker die verleden jaar door Edeu was gewouneu
eu die telken jare opnieuw aan den prijswinner van
dut jaar wordt toegekend Aan dezen wedstrijd is
evenwel d .or do Hollanders geen deel genomen.
De heer Eden, die weder uit Engeland te Hparlem
is teruggekeerd, deelde ons de reden daarvan mede.
Reeds ten vorigeD jaren had hij gewaarschuwd niet
meer te zullen mederijden als (le baan niet behoor
lijk afgebakend werd. want dat de inrichting, zooals
die was, voor de ryders uiterst gevaarlijk was. Wal
toch is het geval. Over een afstand 400 M. wordt
de broede baan in tweeën gescheiden door pene reoks
tonnen, ter weerszijden waarvan de beide rijders
gelijktijdig en in dezelfde richling «starten». Voor
dezen strijd over 1600 M. moest dus de baan 4 maal
afgelegd worden. Telkens aan bet einde gekomen
moest om de tonnen gezwenkt worden, en als nu de
rijders daar tegelijk aankomen, was er dus alle kans
dat zij tegen elkander opreden, zoonis dan ook wer
kelijk dit keer weder geschied is.
Aan een veranderen van do baan was, ook om
den slechten toestand van het ys, geen denken, zdo-
dat zoowel Eden als Houtman eu ook de 8e Hollander,
Rodeuhuis, besloten niet mede te doen.
Sleohts een 6- of Stal ryders hebben toen om den
cup gedougen, die aan Aveliug ten deel viol.
Overigens roemde de heer Eden de ontvangst onzer
landgenooten in Engeland; Zaterdag na afloop van
den strijd, namen zij deel aan een schitterend gast
maal, dat in Holborn Restaurant te Londen aange
boden werd.
Een ieder zal natuurlijk don heer Eden en onze
overige landgenooten gelijk geven, dat zy bezwaar
maken op een onveilige baan te rijden. Maar ou-
willekourig rijst bij ous do vraag: Zou het niet ver
kieslijk zijn, dat eon «World Champion» gedarende
bijv. een jaar gausch niet aan wedstrijden deelneemt?
Wij zouden liet denkbeeld ann hot bestuur der In
ternationale Schaatsenrydere-Unio in ovorweaing
willen geveu. Ons dunKt, als men volgens de daar
voor gestelde regelen als Wereld-Kampioen is aange
wezen, dan moet men gedurende eouigeu tijd »on-
sohendbaar" verklaard worden. Do waarde van de
regeling zoude verhoogd worden als raon deu We
reld-Kampioen verbood godureodo bijv. een jaar zich
met Biidercn te meten. Behalve misschien in i>y-
zondore gevallen.
De Figaro geeft eenige nienwe onthullingen om
trent Panama.
De overeenkomst, waarbij Herz zich vorbond voor
10 millioen te zorgen, dat eene wet lot goedkeuring
dor lotery-loeniug werd ingediend, was aangogaau
nadat de stappen gedurende 13 maanden door do
Panaraaraaatschappij bij de Rogeering gedaan,
vruchteloos waren gebleven.
Binnen veertien dagen nadat de beide De Lesseps
eu De Reinaoh zich tot betaling der 10 millioen
verplicht hadden, was ook de wet ingediend, en wei
nadat aan Buïhaut een millioen was beloofd.
Herz vroeg toen zijn 10 millioen, maar De Les
seps weigerde. De wet was nog niet aangenomen.
Maar daarvoor te zorgen lag niet in de afspiaak.
In de overeenkomst was slochts sprake van inditn-
ning. Herz kreeg toen 600.000 fruncs als schade
vergoeding.
Om do goodkeuring der Kamer te krijgen ging
Arton aun hot werk met het bekende gevolg:
de Kamer drong er 1888 op aan het twee jaar te
voren teruggetrokleen ontwerp opnieuw in te dienen en
het werd aangenomen.
Herzoischte opnieuw betaling der 10 millioon en
dreigde met volledige openbaarmaking. Achtereen
volgens kreeg hy 1, 2, en nog eens 2 millioen.
Onderlussohen waren De Lesseps byuji geheel ge
ruïneerd, maar Herz stelde Do Reinach alleen aan
sprakelijk voor het ontbrekende.
Herz veruam toon dat De Reinach ftin de Pana-
raamaatsohappij 3,300,000 fre. had ontvangen van
welk bedrag Horz 2 milloen hml gekregen. Deze
boweorde ditt het volle bedrag voor hem bestemd
was geweest.
Do Reinaoh dieteerde daarop do door Andrieux
bekend gemaakte lijst van aan do parleinonlsloden
betaalde bedragen en deed deze door Cleinenouea aan
Hora toekomen. Clemenceau ontkent iets van
deze lijst te weten, maar Vidi gelooft dat verhaal
van Stophane waar is. Hy vermood echter dat de
lijst in twee omslagen zat, en dat Clemcnceau den
binnensten omslag aan Herz heeft gegeven, zonder
den inhoud to kennen.
De bekende bezoeken door De Reinach den dag
vóór zijn dood in gezelschap van Clemencesu en
Rouvier bij Herz en Constant gebracht, zouden po
gingen zijn geweest om deze lijst terug te krygen.
De Figaro doet ook op den president weder een nieu-*'1
wen aanval.
»Een soldaat!" roept Jules Delafos3e in de Figaro.
«Een soldaat in plaats van een nutteloozon Curnot.
Deze zou de roaoht hebben om aan het parlementaire
geknoei een eind te maken, maar hy blijft onbe
weeglijk zitton in zijn tempel van heiligheid en past
wel op dat hij er geen oogenblik uitkomt.
«Zeker is het waar, zegt de Delafosse, dat noch
bot keizerryk, noch het koningschap een Panama
schandaal zouden hebben overleefd, maar dat de
Republiek het wel scbynt te kunnen, ligt waarlijk
niet aan haar, maar aan het Fransche volk. Het is
een treurig teeken van den ellendigen toestand, waarin
hot geraakt ia, dat men niet eens meer veront
waardig is over al de schandalen, die raon te zien krygt.
De Fianschen staan te kijken naar het voorbij
trekken van die reeks van onzedelijke knoeieryen
als een os die een trein ziet voorbij snorren.
»Er is nog sleohts één zaak, die niet bezoedeld
is: de militaire eer van Frankrijk. Daarom kan
alleen een soldaat den toestand zuiveren."